katkats
Moderator
- Μηνύματα
- 10.329
- Likes
- 13.626
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ν. Αμερική
Περιεχόμενα
τώρα. Για τον Σαρδή (ή αλλιώς Μπέμπα) στην Αλυκή και το Καλαμίτσι στο ... Καλαμίτσι, ήδη εξέφρασα την προτίμησή μου. Στο πρώτο φάγαμε κυρίως μαγειρευτά αλλά έχει και ψάρι και κρέατα. Στο δεύτερο φάγαμε και μαγειρευτά και ψαρομεζέδες.
Στο Χωριό, εκτός από το Μελτέμι, όπου μέναμε και το προτείνω, φάγαμε επίσης καλά στον Μποχώρη. Στο Κάστρο (που είναι στο Κάστρο) ήταν μέτρια. Στου Σάμπλο (στην πλατεία του Κάμπου), όπου σύμφωνα με το λογίδριο που ακούσαμε στην αρχή όλα εκτός από τις χαρτοπετσέτες και τις μπύρες ήταν από την φάρμα τους στα Πράσα (sic), ήταν ακριβά, με μικρές μερίδες.
Η λαδένια είναι το σήμα κατατεθέν ως προς τα πιάτα του νησιού και πραγματικά αξίζει μέχρι και το τελευταίο ψίχουλο.
Κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στα μενού των ταβερνών ήταν τα πανταχού παρόντα σουβλάκια. Τα της ώρας κερδίζουν έδαφος στις προτιμήσεις των εστιατόρων έναντι των μαγειρευτών, για ευνόητους λόγους, δυστυχώς.
Η νυχτερινή ζωή στο νησί είναι πολύ περιορισμένη και χαλαρή. Υπάρχει ένα στενάκι (της Αγοράς), κάτω από το Κάστρο, όπου είναι συγκεντρωμένα όλα τα μπαράκια (συν ένα σουβλατζίδικο). Τα τραπεζάκια τους είναι τόσα πολλά και τόσο στριμωγμένα που από το κενό που αφήνουν χωράει ίσα – ίσα ένα λεπτός άνθρωπος. Το θέαμα αυτό και μόνο ήταν για μας αποτρεπτικό στο να κάτσουμε εκεί. Προτιμήσαμε το Stavento που βρίσκεται στο τέλος αυτού το στενού (ή στην αρχή του, όπως το πάρει κανείς), με φυσικό ντεκόρ τα παλιά σπίτια και την Παναγιά (με τις σκαλωσιές). Για χαλαρό ποτό μια χαρά.
Υποτίθεται ότι το νησί φημίζεται για τις ντομάτες του, γι' αυτό προμηθευτήκαμε πελτέ και δυστυχώς όχι λιαστές ντομάτες γιατί δεν τις είχαν φτιάξει ακόμα. Επίσης πήραμε μανούρα, ένα ξερό τυρί, καλυμμένο με μούστο, το οποίο διατηρείται εκτός ψυγείου και είναι απίστευτα πικάντικο.
Για το τέλος: Η Κίμωλος μας έδωσε την εντύπωση ότι ζει στον κόσμο της. Από συζητήσεις με τους ρουμάδες και τους εστιάτορες διαφαινόταν μια απορία για την πεσμένη τουριστική κίνηση. Πολλοί σαν να ξύπνησαν μόλις και κατάλαβαν τι συμβαίνει στην Αθήνα (πχ). Άλλοι, ούτε καν αυτό. Στον Σαρδή, στην Αλυκή, όσο ήμασταν εκεί άλλαξαν κατάλογο με μειωμένες τις τιμές κατα ένα ευρώ σχεδόν σε όλα τα πιάτα. Οι περισσότεροι όμως απλά γκρίνιαζαν και μας έσπαζαν τα νεύρα. Και κάτι ακόμα.
Η Μήλος για τους Κιμωλιάτες λειτουργεί ως “μητρόπολη”: πάνε εκεί για ψώνια, για γιατρούς κτλ. Κάποιοι από τους επισκέπτες της Μήλου έρχονται ημερήσια εκδρομή στην Κίμωλο και λίγοι από αυτούς μένουν και λίγες μέρες.
Ταυτόχρονα η Μήλος είναι το αντίπαλο δέος και το πρότυπό τους και ο σκοπός της ζωής τους. Θέλουν να έχουν τον τουρισμό της Μήλου και να βγάζουν το ίδιο εύκολα λεφτά, με μηδενική προσπάθεια. Μόνο που η Κίμωλος δεν είναι Μήλος και για να έχει τουρισμό χρειάζεται προσπάθεια. Είναι τυχεροί γιατί το νησί τους δεν είναι τόσο τουριστικά κατεστραμμένο όπως η Μήλος, από άποψη δόμησης. Αν το κρατήσουν στα ίδια ανθρώπινα επίπεδα και παρέχουν σωστές υπηρεσίες (προσεγμένα δωμάτια και φαγητό) σε λογικές προς χαμηλές τιμές, μάλλον θα το πετύχουν. Αλλιώς και του χρόνου θα γκρινιάζουν το ίδιο παράταιρα, χωρίς να καταλαβαίνουν τα αυτονόητα.
Πάντως, η Κίμωλος κέρδισε, όπως αναμενόταν, τη Μήλο, αλλά δεν ανέβηκε και πολύ ψηλά στη βαθμολογία των νησιών που έχουμε επισκεφθεί.
Χρήσιμα:
Κίμωλος - Ο Δικτυακός τόπος της Κοινότητας Κιμώλου
go Kimolos - Πάμε Κίμωλο! - goKimolos
Στο Χωριό, εκτός από το Μελτέμι, όπου μέναμε και το προτείνω, φάγαμε επίσης καλά στον Μποχώρη. Στο Κάστρο (που είναι στο Κάστρο) ήταν μέτρια. Στου Σάμπλο (στην πλατεία του Κάμπου), όπου σύμφωνα με το λογίδριο που ακούσαμε στην αρχή όλα εκτός από τις χαρτοπετσέτες και τις μπύρες ήταν από την φάρμα τους στα Πράσα (sic), ήταν ακριβά, με μικρές μερίδες.
Η λαδένια είναι το σήμα κατατεθέν ως προς τα πιάτα του νησιού και πραγματικά αξίζει μέχρι και το τελευταίο ψίχουλο.
Κάτι που μου έκανε μεγάλη εντύπωση στα μενού των ταβερνών ήταν τα πανταχού παρόντα σουβλάκια. Τα της ώρας κερδίζουν έδαφος στις προτιμήσεις των εστιατόρων έναντι των μαγειρευτών, για ευνόητους λόγους, δυστυχώς.
Η νυχτερινή ζωή στο νησί είναι πολύ περιορισμένη και χαλαρή. Υπάρχει ένα στενάκι (της Αγοράς), κάτω από το Κάστρο, όπου είναι συγκεντρωμένα όλα τα μπαράκια (συν ένα σουβλατζίδικο). Τα τραπεζάκια τους είναι τόσα πολλά και τόσο στριμωγμένα που από το κενό που αφήνουν χωράει ίσα – ίσα ένα λεπτός άνθρωπος. Το θέαμα αυτό και μόνο ήταν για μας αποτρεπτικό στο να κάτσουμε εκεί. Προτιμήσαμε το Stavento που βρίσκεται στο τέλος αυτού το στενού (ή στην αρχή του, όπως το πάρει κανείς), με φυσικό ντεκόρ τα παλιά σπίτια και την Παναγιά (με τις σκαλωσιές). Για χαλαρό ποτό μια χαρά.
Υποτίθεται ότι το νησί φημίζεται για τις ντομάτες του, γι' αυτό προμηθευτήκαμε πελτέ και δυστυχώς όχι λιαστές ντομάτες γιατί δεν τις είχαν φτιάξει ακόμα. Επίσης πήραμε μανούρα, ένα ξερό τυρί, καλυμμένο με μούστο, το οποίο διατηρείται εκτός ψυγείου και είναι απίστευτα πικάντικο.
Για το τέλος: Η Κίμωλος μας έδωσε την εντύπωση ότι ζει στον κόσμο της. Από συζητήσεις με τους ρουμάδες και τους εστιάτορες διαφαινόταν μια απορία για την πεσμένη τουριστική κίνηση. Πολλοί σαν να ξύπνησαν μόλις και κατάλαβαν τι συμβαίνει στην Αθήνα (πχ). Άλλοι, ούτε καν αυτό. Στον Σαρδή, στην Αλυκή, όσο ήμασταν εκεί άλλαξαν κατάλογο με μειωμένες τις τιμές κατα ένα ευρώ σχεδόν σε όλα τα πιάτα. Οι περισσότεροι όμως απλά γκρίνιαζαν και μας έσπαζαν τα νεύρα. Και κάτι ακόμα.
Η Μήλος για τους Κιμωλιάτες λειτουργεί ως “μητρόπολη”: πάνε εκεί για ψώνια, για γιατρούς κτλ. Κάποιοι από τους επισκέπτες της Μήλου έρχονται ημερήσια εκδρομή στην Κίμωλο και λίγοι από αυτούς μένουν και λίγες μέρες.
Ταυτόχρονα η Μήλος είναι το αντίπαλο δέος και το πρότυπό τους και ο σκοπός της ζωής τους. Θέλουν να έχουν τον τουρισμό της Μήλου και να βγάζουν το ίδιο εύκολα λεφτά, με μηδενική προσπάθεια. Μόνο που η Κίμωλος δεν είναι Μήλος και για να έχει τουρισμό χρειάζεται προσπάθεια. Είναι τυχεροί γιατί το νησί τους δεν είναι τόσο τουριστικά κατεστραμμένο όπως η Μήλος, από άποψη δόμησης. Αν το κρατήσουν στα ίδια ανθρώπινα επίπεδα και παρέχουν σωστές υπηρεσίες (προσεγμένα δωμάτια και φαγητό) σε λογικές προς χαμηλές τιμές, μάλλον θα το πετύχουν. Αλλιώς και του χρόνου θα γκρινιάζουν το ίδιο παράταιρα, χωρίς να καταλαβαίνουν τα αυτονόητα.
Πάντως, η Κίμωλος κέρδισε, όπως αναμενόταν, τη Μήλο, αλλά δεν ανέβηκε και πολύ ψηλά στη βαθμολογία των νησιών που έχουμε επισκεφθεί.
Χρήσιμα:
Κίμωλος - Ο Δικτυακός τόπος της Κοινότητας Κιμώλου
go Kimolos - Πάμε Κίμωλο! - goKimolos
