Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Φινλανδία Καλοκαίρι με …δόσεις Βαλτικής

[connosp]

Νυχτώνει στην παλιά πόλη του Tallinn



Ίδια συνταγή. Ίδιο σενάριο όπως και στη Ρίγα. Εφόσον αισθανόμουνπολύ καλύτερα, βούτηξα τη φωτογραφική μηχανή και ξεχύθηκα σούρουπο ακόμα στο Tallinn, θέλοντας ν’ αποτυπώσω αυτή την υπέροχη πόλη όσο καλύτερα μπορώ υπό τις υπάρχουσες συνθήκες:

View attachment 512488
View attachment 512489

Είναι αδύνατο να μη προσέξει κανείς την πρεσβεία της Ρωσίας στην οδό Pikk tn με τα πανό διαμαρτυρίας (μπερδεμένα και μη) λόγω του εν εξελίξει πολέμου, στην οποία βεβαίως υπάρχει διαρκής αστυνόμευση, όντας η μόνη παραφωνία σε μια πολύ ωραία κατά τα άλλα γειτονιά:

View attachment 512490
View attachment 512491

Η καλοκαιρία που κρατούσε από νωρίς συνεχιζόταν κι εκείνες τις ώρες, με κόσμο να γεμίζει τα καφέ και τα εστιατόρια της πόλης:
View attachment 512492
View attachment 512493

Αφού πέρασα από το λεγόμενο «Path of History» στο κέντρο της, με ποντισμένες τις ιστορικές της στιγμές στις πλάκες του μικρού πεζόδρομου,

View attachment 512494

κατευθύνθηκα ανατολικά, ξανά προς το ναό «Oleviste» όπως το μεσημέρι μιας και πέρα από τη φωτογραφία είχα και κάτι άλλο στο μυαλό μου:

View attachment 512495

Τι καλύτερο άλλωστε από ένα ημιυπόγειο ροκ μπαρ στο οποίο είχε πέσει το μάτι μου κι έπρεπε οπωσδήποτε να επιστρέψω; Το «300 klubi» είχε την παρεΐστικη ατμόσφαιρα που αποζητώ, κάνοντας με να πιώ τις πρώτες με ιδιαίτερη ευχαρίστηση.

View attachment 512496

Ο φιλόξενος μπάρμαν/ιδιοκτήτης αναρωτήθηκε τι κάνω εκεί, μιας και η υπόλοιπη οικογένεια του κατέβαινε στην Κρήτη, κάτι που προφανώς θα έπρεπε να κάνω κι εγώ ως Έλληνας.
Καλοκαίρι μακριά απ’ τα νησιά του απάντησα, χωρίς φυσικά να με καταλάβει, επισημαίνοντας μου παρόλα αυτά το πόσο τυχερός ήμουν μιας και ο καιρός από την επομένη χαλούσε…

Με αυτές τις σκέψεις συνέχισα το πρόγραμμα μου προς το ιστορικό κέντρο, αφού χαιρέτησα κι ευχαρίστησα για όλα:

View attachment 512497

Η νύχτα που πλέον είχε απλωθεί για τα καλά, έδινε έναν ιδιαίτερο τόνο σ’ αυτή την πόλη που παρατηρούσα πολύ καλύτερα απ' ότι το προηγούμενο βράδυ:

View attachment 512498

Θα πω για το Ταλλίνν κάτι που είχα πει και για το Εδιμβούργο, χωρίς να μπαίνω επ' ουδενί σε σύγκριση μεταξύ τους. Πιστεύω απλά πως αυτός ο σίγουρα προσεγμένος και διακριτικός φωτισμός του δίνει μια ιδιαίτερη γοητεία, ίσως απόκοσμη κάποιες φορές:

View attachment 512499

Μ’ ένα σάλτο ανέβηκα πάνω στο περβάζι ενός πάρκου για να φωτογραφίσω καλύτερα το ναό-μουσείο «Niguliste» από τη σωστή του ίσως πλευρά, πριν συνεχίσω να κατεβαίνω για άλλη μια φορά στην ημέρα παράλληλα με τα ανατολικά τείχη:

View attachment 512500 View attachment 512501

Στης σημειώσεις μου είχα ήδη μια πληροφορία από την @paefstra (τελικά ξέρει κι από μπαρ, όχι μόνο από γκαλερί) για ένα μπαράκι – Σοβιετικό απομεινάρι με το όνομα «Valli Baar» λέξεις που αμέσως άγγιξαν την ψυχούλα μου:

View attachment 512502

Αυτό βέβαια που δε περίμενα να δω ήταν η κοσμοπλημμύρα που επικρατούσε εκεί μέσα, όχι βέβαια πως με χάλασε, καθώς το σκαμπό στη γωνία του μπαρ παραδόξως με περίμενε για ένα σετ βότκα-μπύρα ως όφειλα. Καλές τιμές, πλαστικό ποτήρι γιατί είχαν τελειώσει τα γυάλινα, κωμικοτραγικές καταστάσεις από Εσθονές που μου μιλούσαν στη γλώσσα τους κι όχι μόνο (ρε τι πάθαμε στο Tallinn) αλλά και τουρίστες, σ’ ένα αμιγώς οικογενειακό κλίμα. Αυτά ακριβώς που μ’ αρέσουν!

View attachment 512503

Επειδή λίγο με πρήξανε με όλα αυτά, ήπια τα ποτά μου κι αναχώρησα κι αμέσως στάθηκα για φωτογραφίες στην όμορφη αυτή περιοχή, με αποκορύφωμα το «Sõprus» κτήριο του 1955 που αφορά τον πρώτο πολυκινηματογράφο στην Εσθονία και πλέον πολιτιστικό μνημείο:

View attachment 512505
View attachment 512504

Ήταν μια γλυκιά βραδιά και παρόλο που δεν επρόκειτο για Παρασκευή ή Σάββατο, έβλεπα αρκετό κόσμο στο δρόμο, κυρίως βέβαια έξω από τα μπαράκια όπως ήταν λογικό για εκείνη την ώρα:

View attachment 512506 View attachment 512507

Όχι πως ο πεζόδρομος και η κεντρική πλατεία πήγαινε πίσω, με τα καταστήματα εστίασης βέβαια να ετοιμάζονται για κλείσιμο -όσα δεν είχαν ήδη κλείσει- περασμένες 12.

View attachment 512508 View attachment 512509

Η δική μου διαδρομή ήταν προδιαγεγραμμένη όπως καταλαβαίνετε ήδη από το προηγούμενο βράδυ. Highlander Scottish Pub κι αφού ένας άλλος σουρωμένος τουρίστας με κούρασε όπως και όλο το μαγαζί ευτυχώς για λίγο, ήπια τελικά τις μπύρες μου παρέα μ’ έναν απρόσμενο φίλο:

View attachment 512510

Ήταν το καλύτερο κλείσιμο μιας μεγάλης μέρας και μιας εξίσου ωραίας βραδιάς, ως την ώρα που επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου.

View attachment 512511 View attachment 512512

Το καλύτερο κλείσιμο στο Tallinn!

Νυχτώνει στην παλιά πόλη του Tallinn



Ίδια συνταγή. Ίδιο σενάριο όπως και στη Ρίγα. Εφόσον αισθανόμουνπολύ καλύτερα, βούτηξα τη φωτογραφική μηχανή και ξεχύθηκα σούρουπο ακόμα στο Tallinn, θέλοντας ν’ αποτυπώσω αυτή την υπέροχη πόλη όσο καλύτερα μπορώ υπό τις υπάρχουσες συνθήκες:

View attachment 512488
View attachment 512489

Είναι αδύνατο να μη προσέξει κανείς την πρεσβεία της Ρωσίας στην οδό Pikk tn με τα πανό διαμαρτυρίας (μπερδεμένα και μη) λόγω του εν εξελίξει πολέμου, στην οποία βεβαίως υπάρχει διαρκής αστυνόμευση, όντας η μόνη παραφωνία σε μια πολύ ωραία κατά τα άλλα γειτονιά:

View attachment 512490
View attachment 512491

Η καλοκαιρία που κρατούσε από νωρίς συνεχιζόταν κι εκείνες τις ώρες, με κόσμο να γεμίζει τα καφέ και τα εστιατόρια της πόλης:
View attachment 512492
View attachment 512493

Αφού πέρασα από το λεγόμενο «Path of History» στο κέντρο της, με ποντισμένες τις ιστορικές της στιγμές στις πλάκες του μικρού πεζόδρομου,

View attachment 512494

κατευθύνθηκα ανατολικά, ξανά προς το ναό «Oleviste» όπως το μεσημέρι μιας και πέρα από τη φωτογραφία είχα και κάτι άλλο στο μυαλό μου:

View attachment 512495

Τι καλύτερο άλλωστε από ένα ημιυπόγειο ροκ μπαρ στο οποίο είχε πέσει το μάτι μου κι έπρεπε οπωσδήποτε να επιστρέψω; Το «300 klubi» είχε την παρεΐστικη ατμόσφαιρα που αποζητώ, κάνοντας με να πιώ τις πρώτες με ιδιαίτερη ευχαρίστηση.

View attachment 512496

Ο φιλόξενος μπάρμαν/ιδιοκτήτης αναρωτήθηκε τι κάνω εκεί, μιας και η υπόλοιπη οικογένεια του κατέβαινε στην Κρήτη, κάτι που προφανώς θα έπρεπε να κάνω κι εγώ ως Έλληνας.
Καλοκαίρι μακριά απ’ τα νησιά του απάντησα, χωρίς φυσικά να με καταλάβει, επισημαίνοντας μου παρόλα αυτά το πόσο τυχερός ήμουν μιας και ο καιρός από την επομένη χαλούσε…

Με αυτές τις σκέψεις συνέχισα το πρόγραμμα μου προς το ιστορικό κέντρο, αφού χαιρέτησα κι ευχαρίστησα για όλα:

View attachment 512497

Η νύχτα που πλέον είχε απλωθεί για τα καλά, έδινε έναν ιδιαίτερο τόνο σ’ αυτή την πόλη που παρατηρούσα πολύ καλύτερα απ' ότι το προηγούμενο βράδυ:

View attachment 512498

Θα πω για το Ταλλίνν κάτι που είχα πει και για το Εδιμβούργο, χωρίς να μπαίνω επ' ουδενί σε σύγκριση μεταξύ τους. Πιστεύω απλά πως αυτός ο σίγουρα προσεγμένος και διακριτικός φωτισμός του δίνει μια ιδιαίτερη γοητεία, ίσως απόκοσμη κάποιες φορές:

View attachment 512499

Μ’ ένα σάλτο ανέβηκα πάνω στο περβάζι ενός πάρκου για να φωτογραφίσω καλύτερα το ναό-μουσείο «Niguliste» από τη σωστή του ίσως πλευρά, πριν συνεχίσω να κατεβαίνω για άλλη μια φορά στην ημέρα παράλληλα με τα ανατολικά τείχη:

View attachment 512500 View attachment 512501

Στης σημειώσεις μου είχα ήδη μια πληροφορία από την @paefstra (τελικά ξέρει κι από μπαρ, όχι μόνο από γκαλερί) για ένα μπαράκι – Σοβιετικό απομεινάρι με το όνομα «Valli Baar» λέξεις που αμέσως άγγιξαν την ψυχούλα μου:

View attachment 512502

Αυτό βέβαια που δε περίμενα να δω ήταν η κοσμοπλημμύρα που επικρατούσε εκεί μέσα, όχι βέβαια πως με χάλασε, καθώς το σκαμπό στη γωνία του μπαρ παραδόξως με περίμενε για ένα σετ βότκα-μπύρα ως όφειλα. Καλές τιμές, πλαστικό ποτήρι γιατί είχαν τελειώσει τα γυάλινα, κωμικοτραγικές καταστάσεις από Εσθονές που μου μιλούσαν στη γλώσσα τους κι όχι μόνο (ρε τι πάθαμε στο Tallinn) αλλά και τουρίστες, σ’ ένα αμιγώς οικογενειακό κλίμα. Αυτά ακριβώς που μ’ αρέσουν!

View attachment 512503

Επειδή λίγο με πρήξανε με όλα αυτά, ήπια τα ποτά μου κι αναχώρησα κι αμέσως στάθηκα για φωτογραφίες στην όμορφη αυτή περιοχή, με αποκορύφωμα το «Sõprus» κτήριο του 1955 που αφορά τον πρώτο πολυκινηματογράφο στην Εσθονία και πλέον πολιτιστικό μνημείο:

View attachment 512505
View attachment 512504

Ήταν μια γλυκιά βραδιά και παρόλο που δεν επρόκειτο για Παρασκευή ή Σάββατο, έβλεπα αρκετό κόσμο στο δρόμο, κυρίως βέβαια έξω από τα μπαράκια όπως ήταν λογικό για εκείνη την ώρα:

View attachment 512506 View attachment 512507

Όχι πως ο πεζόδρομος και η κεντρική πλατεία πήγαινε πίσω, με τα καταστήματα εστίασης βέβαια να ετοιμάζονται για κλείσιμο -όσα δεν είχαν ήδη κλείσει- περασμένες 12.

View attachment 512508 View attachment 512509

Η δική μου διαδρομή ήταν προδιαγεγραμμένη όπως καταλαβαίνετε ήδη από το προηγούμενο βράδυ. Highlander Scottish Pub κι αφού ένας άλλος σουρωμένος τουρίστας με κούρασε όπως και όλο το μαγαζί ευτυχώς για λίγο, ήπια τελικά τις μπύρες μου παρέα μ’ έναν απρόσμενο φίλο:

View attachment 512510

Ήταν το καλύτερο κλείσιμο μιας μεγάλης μέρας και μιας εξίσου ωραίας βραδιάς, ως την ώρα που επέστρεφα στο ξενοδοχείο μου.

View attachment 512511 View attachment 512512

Το καλύτερο κλείσιμο στο Tallinn!

Ούτε από πέρασες?
St. Catherine's Passage · Vene tn 14a, 10123 Tallinn, Estonia

 

[psilos3]

Ούτε από πέρασες?
St. Catherine's Passage · Vene tn 14a, 10123 Tallinn, Estonia

Ένα στενό πίσω απ' το ξενοδοχείο να φανταστείς...
Τίποτα δεν έψαξα, άσε, πρέπει να ξαναπάω!

 

[psilos3]

Δεκαπενταύγουστος εν πλω



Αυτό συνήθως αποτελεί κανόνα σε κάποιο δρομολόγιο του Αιγαίου, βαριά του Ιονίου, ποτέ όμως μέχρι τώρα στη Βαλτική θάλασσα και τον κόλπο της Φινλανδίας, σε μια σίγουρα περίεργη και πρωτόγνωρη κατάσταση για μένα.

Έφαγα το πρωινό μου κι ετοιμάστηκα, βγαίνοντας για τελευταία φορά στην παλιά πόλη του Tallinn και την εκκλησία «Nikolai» που ως τότε έβλεπα μόνο εκ του μακρόθεν. Είχα αποφασίσει να κατέβω στο λιμάνι με τα πόδια, μιας και η διαδρομή των 2+ χιλιομέτρων ήταν πολύ εύκολη:

Σε καμία περίπτωση όμως δεν είχα φανταστεί αυτό που με περίμενε εκεί, έχοντας ως τώρα εμπειρία μόνο σε Ελληνικά λιμάνια, σ’ αυτούς τους στάβλους δηλαδή που τολμάμε κι αποκαλούμε έτσι. Αυτόματες μηχανές σάρωσης εισιτηρίων, αίθουσες αναμονής, σαλόνια υποδοχής προκαθορισμένες πύλες για κάθε πλοίο αντίστοιχες με αεροδρόμια, καθαριότητα και γενικώς μια κατάσταση που απέχει έτη φωτός απ’ τα δικά μας:

Δεν είναι ότι ζήλεψα τα πολυκαταστήματα που κοιτούσα αποχαυνωμένος μέσα στο πλοίο – πρότυπο. Ούτε η το υπέροχο σαλόνι που μπορούσες να καθίσεις πίνοντας τον καφέ σου. Είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και η χαμηλή του τιμή –ειδικά εν συγκρίσει με τη χώρα μας- που με κάνει να ντρέπομαι και να μη θέλω να ξαναπατήσω σε πλοίο της Ελληνικής ακτοπλοΐας…

Εξερευνώντας τους χώρους έφτασα και ως το ανοικτό κατάστρωμα και το ωραίο καφέ μπαρ που βρισκόταν εκεί, με το δρομολόγιο παραδόξως να εκκινεί 15 λεπτά νωρίτερα του προκαθορισμένου χρόνου. Άλλο παράδοξο κι αυτό, προφανώς είχε κλείσει η διαδικασία επιβίβασης.

Δίχως δεύτερη σκέψη άνοιξα το σακίδιο για να βγάλω τη φωτογραφική μηχανή, με την παλιά πόλη του Ταλλίνν να χωράει απ’ άκρη σ’ άκρη στο φακό μου:

Η πλεύση κράτησε δυστυχώς μόνο δύο ώρες, φέρνοντας με ακόμα πιο βόρεια, σε μια καινούργια πόλη και χώρα, με την αποβίβαση να μου κάνει για άλλη μια φορά εντύπωση, καθώς από άλλο υπερυψωμένο χώρο έβγαιναν οι επιβάτες, από άλλο τα αυτοκίνητα, τα βαρέα οχήματα και πάει λέγοντας.

Χωρίς κανείς να μας ελέγξει για ταξιδιωτικά έγγραφα και στοιχεία (το ίδιο και φεύγοντας από την Εσθονία) βγήκα μαζί με τους υπόλοιπους επιβάτες από το λιμάνι, με κατεύθυνση στη διπλανή στάση του τραμ 6Τ, όπου με κόστος 3,20€ μονής διαδρομής θα έφτανα στο κέντρο της πόλης και το ευρισκόμενο σε πολύ κομβικό σημείο ξενοδοχείο.

Γνώριζα βεβαίως πως ο χρόνος μου ήταν αρκετά περιορισμένος για όλα όσα είχα κατά νου, έτσι δίχως πολλές καθυστερήσεις παρέλαβα το δωμάτιο, άφησα τα πράγματα, πήρα τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι και βγήκα στους δρόμους του Helsinki, αρχικά από το πάρκο «Vanha kirkko» και την ομώνυμη εκκλησία του 1826 που βρίσκεται σ’ αυτό, η παλαιότερη φυσικά στο κέντρο της πόλης:

Παρά τις αντίθετες προβλέψεις ο καιρός εξακολουθούσε να είναι πολύ καλός και η μέρα ζεστή, ωθώντας όλο και περισσότερους Φινλανδούς στα πάρκα και τα ανοικτά καφέ, όπως αυτό μπροστά από το άγαλμα Lönnrot:

Μέσα από τα στενά του ιστορικού κέντρου κατέβηκα και ως το κτήριο Stockmann ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του χάρτη μου και το πρόγραμμα:

Νομοτελειακά έπεσα πάνω στην πλατεία «Erottaja» με το όνομα της να σημαίνει κυριολεκτικά διαχωρισμός, μιας και σηματοδοτεί τη συμβολή τριών κύριων δρόμων της πρωτεύουσας, των Mannerheimintie, Esplanade & Bulevardi, χωρίς να καταλάβω αυτό το περίεργο σύμβολο – μνημείο:

Συνέχισα ακάθεκτος διαμέσου του πάρκου «Esplanadi» που συγκέντρωνε μεγάλο αριθμό επισκεπτών εκείνη την ώρα, με το μεσημέρι του Σαββάτου να αποτελεί ιδανική αφορμή για ντόπιους και τουρίστες:

Ένας ακόμη λόγος όμως ήταν και κάποιες μουσικές εκδηλώσεις μεταξύ άλλων που λάμβαναν χώρα στο μικρό αυτό πάρκο του κέντρου:

Διασχίζοντας το κατέληξα και στο διάσημο σιντριβάνι – άγαλμα «Havis Amanda» που κατασκευάστηκε κατά το 1908 και βρίσκεται διαγωνίως απέναντι του δημαρχιακού κτηρίου «Helsingin kaupungintalo» με την τεράστια Φινλανδική σημαία:

Ένας από τους επόμενους στόχους μου ήταν και η κλειστή αγορά τροφίμων «Vanha kauppahalli» στην οποία έπρεπε να μπω άμεσα καθώς έκλεινε στις 18:00, βλέποντας αρχικά αρκετά καταστήματα εστίασης που μπορούσε κανείς να δοκιμάσει όλες τις τοπικές γεύσεις:

Κάλλιστα όμως μπορούσε και να ψωνίσει –σε τσουχτερές οφείλω να πω τιμές- αρκετά από τα τοπικά προϊόντα που προσφέρονται, κάτι που δεν έκανα, με τον σολομό, το κρέας ταράνδου και το χαβιάρι να κυριαρχούν στις επιλογές όπως είναι λογικό:

Βγήκα στη μικρή προβλήτα έξω από την αγορά όπου μπορούσες να καθίσεις για να φας, βλέποντας το μικρό νησάκι «Katajanokka» ακριβώς απέναντι μου, στο οποίο είχα σκοπό να κατευθυνθώ:

Είχε αρκετό μέλλον ακόμα η μέρα…