Σουηδία Κολυμπάει το αρκούδι στη Στοκχόλμη;

[Billouk]

Η μπλέ γραμμή για τον Teddy

Βρισκόμαστε ένα 24ωρο πριν την επιστροφή μας και έχω μία έντονη αίσθηση σαν άλλη Catherine O’Hara στο «Μόνος στο σπίτι» ότι κάτι λείπει, κάτι δεν έχουμε δει, κάτι δεν έχουμε επισκεφθεί... Σκεφτόμουν ότι ίσως δεν έχουμε περπατήσει όσο θα ήθελα το σύγχρονο κέντρο και έτσι άνοιξα τον χάρτη να δω τι άλλο έχω αποθηκεύσει... Κάποια εστιατόρια, μπυραρίες, όχι κάτι τόσο σημαντικό, οπότε, προς στιγμήν πίστεψα ότι θα ήταν μια τελευταία, χαλαρή μέρα για βόλτα, καφέ, μπύρες κτλ. Όμως, μετά από λίγο, θυμήθηκα ότι πάντα αποθηκεύω στο κινητό μου κάποιες ιστοσελίδες offline έτσι ώστε να τις χαζεύω στις πτήσεις! Έριξα μια γρήγορη ματιά σε αυτές... και αναρωτήθηκα φωναχτά:

«Πού είναι ρε αυτές οι γ@μ@τες στάσεις του μετρό;»
Είχαμε πάρει τραμ, λεωφορεία, τρένα, ferry άλλά όχι μετρό; Είναι δυνατόν; Μα θυμάμαι ότι έχουμε μπει σε πολλούς σταθμούς, δεν ήταν κάποιος από αυτούς μετρό;;

Και όμως... μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαμε επιβιβαστεί στην μπλε γραμμή του μετρό!

Μηχανή φορτισμένη... check!

Κάρτα μνήμης... check!

Έπρεπε απλώς να μπούμε/βγούμε σε όσους περισσότερους σταθμούς γίνεται με τελική κατάληξη τον κεντρικό σταθμό, όπου θα κάναμε και τις τελευταίες βόλτες μας!

Κάπως έτσι η φωτογραφική μηχανή πήρε φωτιά...

1. Tekniska Högskolan

2. Stadion

3. T-Centralen (part 1)

4. Kungsträdgården

5. Akalla

6. Solna centrum

7. Rådhuset

8. T-Centralen (part 2)

Στον T-Centralen, λοιπόν, αποχαιρετήσαμε με θαυμασμό την μπλε γραμμή του μετρό και βγήκαμε στο κέντρο της πόλης. Κινηθήκαμε νότια ώστε να κάνουμε μια στάση για φαγητό στο Tokyo Ramen. Δεν είχαμε γευτεί ποτέ έως τότε «ramen», οπότε, ήταν μία καλή ευκαιρία! Το εστιατόριο είχε πολύ καλές κριτικές, το ντεκόρ ήταν συμπαθητικό όπως και το φαγητό. Δεν μείναμε για πολύ, σύντομα ανηφορίσαμε για έναν τελευταίο cappuccino με απώτερο σκοπό να δοκιμάσουμε επιτέλους ένα semla που σε όλο το ταξίδι βλέπαμε να διαφημίζουν στις βιτρίνες των cafe! Είχα ρίξει μια κλεφτή ματιά σε ένα πολύ ωραίο κλασικό ζαχαροπλαστείο κατηφορίζοντας προς το εστιατόριο που επισκεφθήκαμε προηγουμένως! Το semla εν τέλει δεν ήταν κάτι το φοβερό αφού πρόκειται για ένα αφράτο ζυμάρι γεμιστό με αμυγδαλόπαστα και σαντιγί! Ψωμούρα πολυτελείας με λίγα λόγια... Πάμε παρακάτω!

Επειδή η ημέρα είχε ξεκινήσει άκρως φωτογραφικά, έπρεπε και να κλείσει αναλόγως! Χμμμ... ήταν καλή σαν ιδεά αλλά κακή σαν «εκτέλεση» καθώς το να επισκεφτούμε και πάλι το σημείο Mariatorget κατά το σούρουπο και δη, στην blue hour, χώρις τρίποδο ήταν μάλλον fail…

Παρολ’ αυτά, κάτι τραβήξαμε....

Ο χρόνος μας πίεζε αρκετά και είχαμε ήδη κουραστεί από τον ανηφορικό δρόμο που είχαμε περπατήσει. Οι πόρτες για την συναυλία άνοιγαν στις 17.30 και περίπου δύο ώρες μετά ήταν προγραμματισμένο να εμφανιστεί αρχικά ο Cian Ducrot (εννοείται ότι δεν είχαμε ιδέα ποιος ήταν...) και στη συνέχεια ο Teddy Swims! Ίσα – ίσα προλάβαμε να αγοράσουμε μερικά ακόμα ζαχαρωτά και να πάμε για 10’ στο ξενοδοχείο να αλλάξουμε! Ευτυχώς, όπως σας είχα αναφέρει σε προηγούμενο κεφάλαιο, το Avicii Arena ήταν κοντά μας και σε λίγα λεπτά βρεθήκαμε στον χώρο! Είχαμε ενημερωθεί προηγούμενως μέσω email ότι οι τσάντες δεν επιτρέπονται καθόλου! Μία κοπέλα μου ζήτησε να μου κάνει σωματικό έλεγχο και είδε την πλαϊνή τσέπη του παντελονιού μου να φουσκώνει! Γάντια της είπα και μου έδωσε το ΟΚ να περάσω... Ήθελα να περάσω κάτι παράνομα μέσα; Φυσικά...

Πώς αλλιώς θα έδειχνα το «ελληνικό mentality» σε συναυλία;!

Βρήκα την θέση μου εύκολα και αφού άφησα το μπουφάν, ξεκίνησα τις μπύρες! Κατά τις 21.00, ο Teddy Swims εμφανίστηκε με το “Not your man”! Ίσως το καλύτερο κομμάτι του νέου δίσκου αλλά γούστα είναι αυτά!

Είχα μια ανυπομονησία να ακούσω το τραγούδι που έγινε η αιτία αυτού του ταξιδιού και με αυτό θα κλείσω τούτη την ιστορία με την προτροπή να το ακούσετε όσοι δεν το ξέρετε…

Tack!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6

First Προηγούμενη 6 of 6

Go to chapter

Go

[Sassenach77]

Βlack Friday λοιπόν, δώδεκα παρά… που λέει και το λαϊκό άσμα, γέμισα ένα ποτήρι κρασί και τρώγοντας ένα σωρό ξηροκάρπια, ανέμεινα το 00.01 (…άλλο λαϊκό άσμα από κει). Όπως ήδη γνωρίζετε οι περισσότεροι, έγινε το «τί πιο σύνηθες» του Ευαγγελάτου και το σύστημα έπεσε… Ήμουν αποφασισμένος όμως, θα περίμενα όσο χρειαζόταν… δεν υπήρχε άλλη επιλογή! Τα ποτήρια κρασί έγιναν δύο, τρία… μέχρι που κατά τις 02.00-02.30, επανήλθε και η αναζήτηση έβγαλε promo ναύλο για την αναχώρηση, τα κλείνω σε δευτερόλεπτα και ενώ λέω δεν μπορεί, είμαι ζαλισμένος από το κρασί, βλέπω promo και στην επιστροφή!!

Σωστός!

Μου θύμισες όταν έβγαλα τότε εισιτήρια για το Περού σε black friday ενώ ήμουν στη δουλειά. Μόλις άνοιξε το πρωί η προσφορά σηκώθηκα απο τη καρέκλα μου, είπα σε όλους να εξυπηρετούν όποιον έρχεται και να μην μου δίνουν τηλέφωνα μέχρι να εκδώσω τα εισιτήρια... Έκατσα στη καρέκλα μου όταν τελικά έβγαλα τα εισιτήρια (όρθια πληκτρολογούσα...) και είπα σε όλους, που γελούσαν μαζί μου, οτι τώρα μπορώ να δουλέψω...

 

[Billouk]

Σωστός!

Μου θύμισες όταν έβγαλα τότε εισιτήρια για το Περού σε black friday ενώ ήμουν στη δουλειά. Μόλις άνοιξε το πρωί η προσφορά σηκώθηκα απο τη καρέκλα μου, είπα σε όλους να εξυπηρετούν όποιον έρχεται και να μην μου δίνουν τηλέφωνα μέχρι να εκδώσω τα εισιτήρια... Έκατσα στη καρέκλα μου όταν τελικά έβγαλα τα εισιτήρια (όρθια πληκτρολογούσα...) και είπα σε όλους, που γελούσαν μαζί μου, οτι τώρα μπορώ να δουλέψω...

Το νήμα του Black Friday είχε πάρει φωτιά εκείνο το βράδυ! Η ιστοσελίδα της Aegean είχε πέσει πριν τα μεσάνυχτα και στη συνέχεια, ακολούθησε το "φιάσκο" Κωτσόβολου-Alpha για τους 1*100!

 

[Billouk]

Η διαμονή στο Hammarby και το «γλέντι»… στο Arlanda

Η Στοκχόλμη έχει ένα απίστευτο δίκτυο συγκοινωνιών πράγμα που σημαίνει ότι έχεις την επιλογή να μείνεις λίγο πιο μακριά, πιο οικονομικά και με περισσότερες ανέσεις. Όπερ και εγένετο, Biz apartments! H συγκεκριμένη αλυσίδα ξενοδοχείων διαμερισμάτων διαθέτει άνετα και ευρύχωρα δωμάτια με όλα τα κομφόρ! Όπως θα δείτε και στον χάρτη, υπάρχει στρατηγικό πλάνο… εκτός κέντρου!

Τί κερδίσαμε; Με 72 ευρώ/ημέρα, παίρναμε καθημερινά το πλήρες πρωινό μας σε χάρτινη σακούλα από την ρεσεψιόν και μείναμε σε μία υπέροχη περιοχή της Στοκχόλμης, το ποδοσφαιρικά «καταπράσινο» Hammarby. Δεν είχε την γοητεία των κλασσικών κτιρίων του ιστορικού κέντρου αλλά μία όμορφη, σύγχρονη εικόνα περιοχής πρωτεύουσας, όπως θα έπρεπε να είναι ιδανικά (σχολεία, καταστήματα, εστιατόρια, μπυραρίες, άριστη συγκοινωνία κτλ.) και για εμάς έπαιξε ρόλο ότι ήταν μόνο 3 στάσεις μακριά από το Avicii Arena (βλ. φωτο) που θα επισκεπτόμασταν την ημέρα της συναυλίας.

Πριν φτάσουμε όμως εκεί, έπρεπε να κάνουμε δύο βασικές ενέργειες:

1)Να κατεβάσουμε την εφαρμογή των σουηδικών συγκοινωνιών «SL» στα κινητά μας

2)Να γλιτώσουμε τα κερατιάτικα (!) που ζητούσαν για την μετάβαση από/προς το αεροδρόμιο Arlanda

Για το δεύτερο σκέλος, οι επιλογές που είχαμε ήταν οι εξής:

1. Arlanda express - πολλά παραπάνω χρήματα με δέλεαρ τα 20’ για το κέντρο της πόλης. Nα υπολογίζετε περί τα 57 ευρώ με επιστροφή/άτομο!
2. Flygbussarna (λεωφορείο τύπου flixbus)
3. Το τρένο που απαιτούσε αγορά έξτρα πάσου μετάβασης στο εβδομαδιαίο εισιτήριο που ήδη είχαμε αγοράσει (βλ. βήμα 1) μόνο και μόνο για να κατεβούμε στην στάση του αεροδρομίου!
4. Να γράψουμε εκεί που δεν πιάνει μελάνι… τις προηγούμενες επιλογές και να αποφύγουμε την τεράστια προώθηση που γίνεται εντός του αεροδρομίου στο Arlanda Express και απλώς να ακολουθήσουμε την πινακίδα με την ένδειξη «Bus» μετά την παραλαβή των αποσκευών!

Σε αυτό το σημείο να ευχαριστήσω τους @jimp και @psilos3 που σε παλαιότερο νήμα και ταξιδιωτική ιστορία αντίστοιχα, ανέδειξαν τον πιο «value for money» τρόπο!

Έξω από το αεροδρόμιο, λοιπόν, πήραμε το λεωφορείο 583 προκειμένου να μεταβούμε στον σταθμό Märsta (τερματικός, 15’ απόσταση). Εκεί, ακριβώς απ’ έξω, πήραμε το τρένο 41 και σε μία ωρίτσα πάνω - κάτω ήμασταν στο κέντρο!

Τα χρήματα που εξοικονομήσαμε έγιναν λίγο αργότερα «επένδυση» στην μπυραρία Allé Kök & Bar! Τη συνιστώ!

@jimp , @psilos3 στην υγειά σας! Tack!

 

[jimp]

Μιλάμε για ψίχουλα σε σχέση με αυτά που ζητάνε για το arlanda express.

 

[paefstra]

Με Flixbus 7 ευρω η διαδρομη για οσους (οπως εμεις) δεν χρειαζονται καρτα για το μετρο. Χωρις αλλαγες.

 

[psilos3]

Τα χρήματα που εξοικονομήσαμε έγιναν λίγο αργότερα «επένδυση» στην μπυραρία Allé Kök & Bar! Τη συνιστώ!

Αυτά καλό είναι να γίνονται. Εύγε!
Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την οπτική σου από την πολύ ωραία αυτή πόλη.

 

[Billouk]

Με Flixbus 7 ευρω η διαδρομη για οσους (οπως εμεις) δεν χρειαζονται καρτα για το μετρο. Χωρις αλλαγες.

Θα διαφωνήσω. Πήραμε λεωφορεία, τραμ και φέρι στην πόλη, τρένο και λεωφορείο για μονοήμερη στην Sigtuna και φυσικά πέρασα αρκετή ώρα φωτογραφίζοντας τους εντυπωσιακούς σταθμούς του μετρό της μπλε γραμμής, όπως θα αναφερθώ αναλυτικά σε επόμενο κεφάλαιο. 42€/άτομο για Παρασκευή έως Τετάρτη, όλα στην τιμή του εβδομαδιαίου εισιτηρίου. Ίσως εν μέρει να συμφωνούσα μαζί σου, αν είχα σκοπό να μείνω λιγότερο και μόνο στο κέντρο της πόλης.

Υ.Γ.: Έκανα spoiler για τα επόμενα...

 

[paefstra]

Θα διαφωνήσω. Πήραμε λεωφορεία, τραμ και φέρι στην πόλη, τρένο και λεωφορείο για μονοήμερη στην Sigtuna και φυσικά πέρασα αρκετή ώρα φωτογραφίζοντας τους εντυπωσιακούς σταθμούς του μετρό της μπλε γραμμής, όπως θα αναφερθώ αναλυτικά σε επόμενο κεφάλαιο. 42€/άτομο για Παρασκευή έως Τετάρτη, όλα στην τιμή του εβδομαδιαίου εισιτηρίου. Ίσως εν μέρει να συμφωνούσα μαζί σου, αν είχα σκοπό να μείνω λιγότερο και μόνο στο κέντρο της πόλης.

Υ.Γ.: Έκανα spoiler για τα επόμενα...

Κι εμεις πηραμε μετρο, αλλα πηγαμε για 2 μερες, εννοω για οποιον κανει μικρο ταξιδι και θελει 1 μετρο τη μερα.

 

[Billouk]

Κι εμεις πηραμε μετρο, αλλα πηγαμε για 2 μερες, εννοω για οποιον κανει μικρο ταξιδι και θελει 1 μετρο τη μερα.

Ναι, έτσι ασφαλώς. Ένα μεγάλο μέρος του κέντρου περπατιέται και βλέπεις αρκετά πραγματα σε δύο ημέρες.

 

[Billouk]

Ένα ΣΚ στα μουσεία του Djurgården

Νομίζω πως πλέον έχουμε βαρεθεί λίγο τα μουσεία και τα παλάτια που σε αρκετές πόλεις, νομίζεις ότι βλέπεις τα ίδια και τα ίδια. Πριν δύο χρόνια, επισκεφθήκαμε το ναυτικό μουσείο της Εσθονίας, στο Ταλίν, το οποίο σε σχέση με εκείνα που είχαμε επισκεφθεί παλαιότερα, άξιζε και με το παραπάνω καθώς έχει δοθεί μεγάλη έμφαση στο διαδραστικό κομμάτι. Δεν θα ξεχάσω την εμπειρία στο υποβρύχιο Lembit και το αυτοτρολάρισμα, φορώντας ναυτικές στολές!

Έτσι, δώσαμε και πάλι μια ευκαρία σε μουσεία, κυρίως διαδραστικού χαρακτήρα. Συνεπώς, το μουσείο των Abba δεν γινόταν να μείνει απ’ έξω! Από την άλλη μεριά, μια επίσκεψη στο Vasa επιβάλλεται! Έτσι, συμφωνήσαμε να τα επισκεφθούμε και τα δύο αρχής γενομένης από το δεύτερο. Η εμπειρία που αποκόμισα από το Vasa μου θύμισε λίγο πατρίδα... και όχι για καλό λόγο! Το πλοίο όπως γνωρίζετε, βυθίστηκε σαν άλλος Τιτανικός στο παρθενικό του ταξίδι, το 1628. Ας πούμε σε γενικές γραμμές ότι η σχεδίαση του κάπου έπασχε και το ταξίδι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ - βυθίστηκε με τα πρώτα μποφόρ και ευτυχώς οι περισσότεροι ναύτες σώθηκαν! Έγινε μεγάλη προσπάθεια για την ανάσυρση του από τον λασπωμένο βυθό το 1961 και έτσι αργότερα δημιουργήθηκε και το μουσείο. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα του, στα ελληνικά (σπάνιο φαινόμενο!), όπου και αγοράσαμε τα εισιτήρια μας. Χρήσιμο tip για την επίσκεψη σας: Να έχετε μαζί σας ένα ζευγάρι ενσύρματα ή ασύρματα ακουστικά καθώς στην είσοδο έχει δωρεάν audioguide σκανάροντας το barcode από το κινητό σας.

Σε σχέση με άλλες ταξιδιωτικές ιστορίες μου, κάπως άργησα να ανεβάσω φωτογραφίες. Για πάμε!

Δόξα Τον Θεό, από αυτό έχουμε μπόλικο! Άκρως ελληνικό στοιχείο γαρ...

Και λίγο απ’ έξω φεύγοντας προς το κέντρο της πόλης...

Όπως είδατε και στις παραπάνω φωτογραφίες, το κρύο ήταν τσουχτερό και σταθερά με αρνητικό πρόσημο. Μία πρώτη στάση για καφέ και γλύκισμα ήταν αναγκαία! Σε αυτό το σημείο να αναφέρω πως εκτός από τις πληροφορίες του φόρουμ, είχαμε ζητήσει από φίλη-φίλης που πρόσφατα μετανάστευσε στη Στοκχόλμη, να μας προτείνει κάποια εστιατόρια, καφέ-μπαρ κτλ. Ο πρώτος καθ’ υπόδειξη καφές στην πόλη, συνοδευόμενος από τα εκπληκτικά σφολιατοειδή-γλυκά με φυστίκι, έλαβε χώρα στο Café Pascal, το οποίο επίσης συνιστώ ανεπιφύλακτα για τα εκπληκτικά προϊόντα του. Αργότερα είδα στους χάρτες ότι υπάρχουν και άλλα καταστήματα σε άλλες περιοχές. Αφού καταφέραμε να βρούμε ελεύθερο ένα από τα λιλιπούτεια τραπέζια του, στον χρόνο που περάσαμε εντός, ζήσαμε μια τρελή χιονόπτωση! Δεν βλέπαμε ούτε τα φανάρια απ’ έξω! Στην συνέχεια, ο ζεστός ήλιος έκανε και πάλι μια guest εμφάνιση!

Θα κάνω skip εν τάχει το "H10 foodcorner" που πήγαμε για sushi, όπως επίσης και το μπιστρό "The picts bar", τα οποία δεν ήταν διόλου άσχημα αλλά δεν χρήζουν ιδιαίτερης αναφοράς.

Η επόμενη μέρα μας βρήκε και πάλι σε ένα από τα 14 νησιά, στα οποία είναι χτισμένη η Στοκχόλμη και δεν είναι άλλο από το Djurgården (σαν Παναθηναϊκός, πονάω και το ξέρω, προχωράμε...). Όπως και το Vasa, έτσι και το μουσείο των Abba, βρίσκονται εκεί σε κοντινή απόσταση μεταξύ τους. Αυτή τη φορά, η μετάβασή μας έγινε με το ferry 82 που περιλαβανόταν στην τιμή του εβδομαδιαίου εισιτηρίου. Η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη καθώς βρίσκεται λίγα μέτρα μακριά από το σταθμό του μετρό Slussen.

Το μουσείο των Abba για εμάς ήταν ένα από τα highlight του ταξιδιού! Θα το πω λαΐκά: Δώσαμε τα ρέστα μας! Ξεκινήσαμε από εικονικά mix σε τραγούδια, φωτογραφίσεις στο σκηνικό της ταινίας Mamma Mia αλλά ακόμα γελάμε με την ιδέα μου να διασκευάσω το περίφημο "Dancing queen" σε metal version, στιγμίαια εμπνευσμένος από το «Disappear» των Metallica! Όλα αυτά σε καραόκε, πίσω από κουρτίνα (σαν δοκιμαστήριο ρούχων) και ένω πλήθος κόσμου απ’ έξω περίμενε τη σειρά του! Πρέπει να άκουσα πολλά @#%^@* στα σουηδικά! Δεν πειράζει, δε θα με ξαναδούν!

Στα σοβαρά τώρα, το μουσείο άξιζε με χίλια, τόσο για τα προσωπικά αντικείμενα των Abba, όσο και για την σύγχρονη αισθητική!

Σχετικά με την τελευταία φωτογραφία, οι Έλληνες είχαν διαφορετική απόψη καθώς στο μουσείο υπήρχε η σχετική πληροφορία:

"The UK, Belgium, Greece, Italy and Monaco were the only countries not to give ABBA a single point."

 

[Billouk]

Τί φάγατε; Τί ήπιατε;

Ωστόσο, η βόλτα στο Djurgården δεν τελείωσε με την επίσκεψη στα μουσεία. Είχαμε σκοπό να επισκεφθούμε και το Skansen, όμως, οι συνθήκες ήταν αρκετά δύσκολες για να παραμείνουμε τόσες ώρες σε εξωτερικό χώρο. Έτσι, ακολουθήσαμε ένα μονοπάτι εντός του πάρκου Rosendal μέχρι να φτάσουμε στο ομώνυμο, κατά το ήμισυ, Rosendals Trädgård, το οποίο θα χαρακτήριζα ως «θερμοκήπιο με μπουφέ»… κάτι σαν τα δικά μας κτήματα γάμων με σαφώς λιγότερη ποικιλία προϊόντων, όμως, θα προτιμήσω να παραθέσω την ελληνική περιγραφή του google: «Κήπος με βιοδυναμική καλλιέργεια λαχανικών, φρούτων και λουλουδιών, καθώς και ένα καφέ σε θερμοκήπιο». Οι Σουηδοί θαρρώ πως το χρησιμοποιούν για το γνωστό “fika”, για χαλάρωση τα Σαββατοκύριακα με οικογένεια και φίλους και για την αγορά σπόρων ή ριζών κτλ. Σίγουρα, θα ήταν προτιμότερο να το επισκεφθείτε ανοιξιάτικους ή καλοκαιρινούς μήνες. Παρ’ όλα αυτά, ήταν μία ωραία βόλτα στο χιονισμένο πάρκο και είδαμε κάτι διαφορετικό. Στα αρνητικά, θα σας αναφέρω ότι από επιλογές καφέ, έχουν μόνο φίλτρου και τo WC είναι περιορισμένο!

Ωραία όλα αυτά αλλά Gamla Stan δεν πήγατε; Φυσικά!! Το πρώτο βράδυ της άφιξής μας την περπατήσαμε εν τάχει αλλά και την επομένη, μετά την επίσκεψη στο Vasa. Το ιστορικό κέντρο, τα γραφικά σοκάκια και οι λιθόστρωτοι δρόμοι σε πολλά σημεία μου θύμισαν αρκετά το κάστρο της Ρόδου (!) Η βόλτα μας ολοκληρώθηκε στο νότιο τμήμα, στην Corvina enoteca. Εδώ, όπως και στο Café Pascal, στο οποίο αναφέρθηκα στο προηγούμενο κεφάλαιο, συνειδητοποίησα ότι οι Σκανδιναβοί συνηθίζουν να διαθέτουν πολύ μικρά τραπέζια αν πρόκειται μόνο για «πιοτό»! Πολύ ωραίο μαγαζί κατά τ’ άλλα, με τεράστια ποικιλία κρασιών σε σημείο που χάνεις την μπάλα με τον κατάλογο! Στην Gamla stan χρειάζεται λίγη προσοχή με το φαγητό και το ποτό καθώς υπάρχουν τα λεγόμενα «τουριστικά» μαγαζιά…

Πολύ ωραία, λοιπόν, και στην παλιά πόλη αλλά ο επισκέπτης δεν φεύγει από την πρωτεύουσα αν δεν επισκεφθεί το σημείο Mariaberget για τις αναμνηστικές φωτογραφίες. Εδώ να σημειώσω ότι παρά το πολύ όμορφο και γραφικό κομμάτι της Gamla Stan, η ψήφος μου για διαμονή, ανεξαρτήτως χρημάτων, θα πήγαινε στο κομμάτι ανάμεσα από το μετρό Slussen και το πάρκο Mariatorget που βρίσκονται επί του σύγχρονου νησιού-κέντρου Södermalm . H ανηφορική πεζοπορία μέσα από τα πανέμορφα κλασικά κτίρια μέχρι το Mariaberget και το «χάζεμα» της εκπληκτικής θέας που προσφέρει το σημείο είναι από τα must του ταξιδιού!

Κατεβαίνοντας από το ύψωμα, μπορεί να νιώσετε μία λιγούρα, όπως συνέβη και σε μας, και επειδή θα σας ρωτήσουν: «Eκεί τί παραδοσιακό έχουν; Τί φάγατε; Τί ήπιατε;» σαφώς και μπορείτε να απαντήσετε «κεφτεδάκια IKEA». Αλλά γιατί κεφτεδάκια και όχι κάτι άλλο; Ένα από τα παραδοσιακά πιάτα τους, το οποίο δοκιμάσαμε στο Blå dörren, είναι τα κεφτεδάκια από ελάφι με σάλτσα, συνοδευόμενα από μούρα και πουρέ. Άξιζε τον κόπο και ενώ το μαγαζί φαινόταν λίγο τουριστικά γραφικό, φάγαμε και ήπιαμε καλά! Στα συν, μία κυρία από το προσωπικό που μας άκουσε να μιλάμε ελληνικά και μας είπε με αυτή την προφορά των ξένων που αγαπώ… «έλα, σταμάτα ρε!», μας έπιασαν τα γέλια και ξεκινήσαμε κουβέντα! Μας είπε ότι ο Έλληνας σύζυγός της δουλεύει 30+ χρόνια στο εστιατόριο και η πεθερά της, τής λέει ότι μερικές φορές είναι καλύτερο που δεν ξέρει ελληνικά! Ενδεχομένως και να συμφωνήσω…

Το βράδυ μας, μετά από λίγη ξεκούραση στο δωμάτιο, έκλεισε στην ίδια περιοχή, σ’ ένα υπέροχο μπαρ με την επωνυμία “Hernö Gin Bar”. Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, τόσο από την ονομασία, όσο και από τα άπειρα μπουκάλια διαφορετικού τύπου gin που κοσμούν το μαγαζί, το επίκεντρο ήταν το εν λόγω ποτό. Ήταν η πρώτη φορά που δοκίμασα cocktail με ζαχαρωτό… ακούγεται αηδιαστικό αλλά στην πραγματικότητα ήταν εξαιρετικό! Οι Σουηδοί άλλωστε έχουν παράδοση στα ζαχαρωτά, γι’ αυτό και έχουν ολόκληρα καταστήματα που εμπορεύονται αποκλειστικά αυτά! Στο χείλος του ποτηριού, χρησιμοποίησαν πούδρα ζαχαρωτού αντί ζάχαρης, η οποία έφτανε εξωτερικά μέχρι και το κολωνάκι! Η ποσότητα ήταν πολύ μικρή αλλά χωρίς καθόλου πάγο, όπως το έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα.

Συζητήσαμε τί άλλο θα θέλαμε να επισκεφθούμε την επόμενη μέρα...Τα μέλη του travelstories γράφουν συνήθως ότι πάνε Uppsala ή Sigtuna και εννοείται βαρκάδα στο Αρχιπέλαγος.

Μμμμ… με το τελευταίο κρύωσα και μόνο που το ανέφερα, οπότε για πες… Sigtuna ή Uppsala;