Τουρκία Κωνσταντινούπολη Updated

[ikarialover]

Αξιοθέατα

Στο φόρουμ έχουν γραφτεί άπειρες πληροφορίες για τα αξιοθέατα που μπορεί να δει κάποιος στην Κωνσταντινούπολη. Αρχικά, θεωρώ ότι είναι επιβεβλημένο να αγοράσει ο επισκέπτης έναν οδηγό, τον οποίο θα ξεφυλλίσει και θα αποφασίσει ποια μνημεία και μουσεία θα επιλέξει να επισκεφτεί. Όσα και να προτείνουν οι συμφορουμίτες, η τελική απόφαση εξαρτάται από τα γούστα του καθενός, τα ενδιαφέροντά του, τα βιώματά του... Άλλα θα θέλει να δει ένας απόγονος Κωνσταντινουπολιτών και προσφύγων, άλλα ένας που μελετά τη βυζαντινή ιστορία, άλλα ένας φοιτητής κτλ.

Φυσικά, υπάρχουν κάποια αξιοθέατα που είναι απλά "must". Δεν θα ήθελα να αναφερθώ διεξοδικά, καθώς έχουν αναφερθεί ουκ ολίγες φορές από άλλα μέλη του φόρουμ και πολύ επιτυχημένα. Π.χ. ο ταξιδιωτικός οδηγός της Έρσης εμάς μας προσέφερε σε κάποιες περιπτώσεις πολύ πιο αναλυτικές και ενδιαφέρουσες πληροφορίες από αυτές του τουριστικού οδηγού που είχαμε αγοράσει.

Εδώ θα αναφέρω κάποια φρέσκα στοιχεία για τα αξιοθέατα στην Πόλη, αλλά και πληροφορίες που μεταφέρουν άλλα μέλη και πιστεύω ότι αξίζουν:

1. Η εκκλησία της Αγ. Ειρήνης στην αυλή του Τοπ Καπί πλέον λειτουργεί ως μουσείο και είναι ανοικτή στο κοινό. Η είσοδος κοστίζει 20 τουρκικές λίρες, τιμή ολίγον αλμυρή.
2. Την περίοδο αυτή στη Μονή της Χώρας γίνονται εργασίες συντήρησης. Συγκεκριμένα από τον Ιανουάριο ως και τις 25 περίπου Αυγούστου του 2014 ο έσω και έξω νάρθηκας, καθώς και το Παρεκκλήσιο θα είναι κλειστά για το κοινό. Στα σημεία αυτά, δυστυχώς, βρίσκονται και οι πολυτιμότερες τοιχογραφίες του ναού. Ο κυρίως ναός με τα κλίτη είναι ανοικτός.
3. Όποιος επισκεφτεί το Μονή της Χώρας μπορεί στη συνέχεια να ανέβει προς τα πάνω και αφου περάσει δύο στενά να βρεθεί στο δρόμο Hoca Cakir, πάνω στον οποίο βρίσκονται υπολείμματα από τα βυζαντινά τείχη της πόλης.
4. Το τζαμί στο Ορτάκιοϊ είναι καλυμμένο ολόγυρα από σκαλωσιές. Δεν φαινόταν καθόλου.
5. Η είσοδος στην Αγ. Σοφία κοστίζει 30 λίρες. Την ίδια τιμή έχει και η είσοδος στο Ντολμάμπαχτσε. Η είσοδος στο Τοπ Καπί μαζί με το χαρέμι έχει 45 λίρες. Ο πύργος του Γαλατά κόστιζε 6,5 ευρώ (και όχι λίρες παρακαλώ).
6. Κάποιοι στο φόρουμ έχουν προτείνει για επίσκεψη την περιοχή του Levent, μια συνοικία με εμπορικά κέντρα και ουρανοξύστες, στην οποία υπάρχει στάση μετρό. Μάλιστα, στον ψηλότερο ουρανοξύστη Shappire μπορεί κάποιος να ανέβει στον τελευταίο όροφο, όπου εκτός από τη μοναδική θέα όλης της Πόλης, μπορεί να μπει στην προσομοίωση με το ελικόπτερο που πετάς πάνω από όλη την πόλη, το skyride. Δεν επισκέφτηκα την περιοχή, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα παρουσιάζει ενδιαφέρον για όσους θέλουν να δουν τη μοντέρνα όψη της πόλης.
7. Τον Απρίλιο στην Πόλη υπάρχει και το φεστιβάλ Τουλίπας. Οι Τούρκοι ισχυρίζονται πως καλλιέργησαν τις τουλίπες πολύ πριν τους Ολλανδούς και είναι στενά συνδεδεμένες με το Ισλάμ καθότι το έμβλημα του Αλλάχ γραμμένο στα αραβικά μοιάζει πολύ με το εν λόγω λουλούδι. Εμείς όταν ήμαστε στην πόλη, το πετύχαμε και είδαμε τα πάρκα και τις αλέες γεμάτες τουλίπες. Πολύ περιποιημένα και πανέμορφα, ομολογώ ότι στεναχωριόμουν όταν έκανα νοητά τη σύγκριση με την Αθήνα... Τα καλύτερα μέρη για να απολαύσει κανείς τα λουλούδια είναι το πάρκο Gulhane (δίπλα στο Τοπ Καπί), το πάρκο Γιλντίζ και κυρίως το πάρκο Εμιργκιάν, προς τα βόρεια, στην ευρωπαϊκή πλευρά του Βοσπόρου.
8. Κάπου στο φόρουμ αναφερόταν ότι τα λουτρά της Ρωξελάνης ή αλλιώς το χαμάμ της Χιουρέμ Σουλτάν (δίπλα στην Αγ. Σοφία) στεγάζει το κρατικό κέντρο πώλησης χειροποίητων ταπήτων. Πλέον λειτουγεί ξανά ως χαμάμ και μάλιστα με αρκετά ακριβές τιμές, από ό,τι ρίξαμε μια ματιά (αν θυμάμαι καλά, μια πλήρης περιποίηση πρέπει να έφτανε τις 350 λίρες!!).
9. Για τα παιδάκια και όχι μόνο, μέλη του φόρουμ προτείνουν και δύο ενυδρεία: το Turkuazoo που είναι μέσα στο εμπορικό κέντρο Forum (http://www.forumistanbul.com.tr/eglence/). Στο σάιτ του εμπορικού γράφει και πώς μπορεί κάποιος να πάει εκεί. Επίσης υπάρχει και το μεγάλο ενυδρείο στο Φλοριά, ίσως το μεγαλύτερο στην Ευρώπη. Το Florya είναι στο δυτικό μέρος της Πόλης, μπορεί να πάει κανείς εκεί με τον προαστιακό από τον σταθμό των τρένων στο Sirkeci. Δεν πήγα σε κανένα από τα δύο και δεν έχω γνώμη. Επίσης, γίνεται αναφορά στο panorama 1453, ένα μουσείο 3D για την άλωση, καθώς και στο miniaturk.
10. Η μεγάλη αγορά λέγεται Καπαλί Τσαρσί στα τουρκικά. Η αγορά μπαχαρικών λέγεται και αιγυπτιακή αγορά και Misir carsi. Το αναφέρω γιατί εγώ στην αρχή διάβαζα στο φόρουμ πότε αιγυπτιακή αγορά, πότε αγορά μπαχαρικών και είχα καταμπερδευτεί..
11. Τέλος, να αναφέρω και μία διαδρομή που πιστεύω ότι αξίζει να κάνει κάποιος: κατεβαίνεις στην κάτω άκρη της Ιστικλάλ, βγαίνοντας από το Τούνελ. Τη διασχίζεις, χαζεύοντας τα καταστήματα, τα προξενεία (π.χ. το Ολλανδικό), τον καθολικό ναό του Αγ. Αντωνίου και φτάνεις μέχρι το Τσιτσέκ Πασαζί (στοά των λουλουδιών που ανήκε στον Χρ. Ζωγράφο) και την ψαραγορά. Εκεί είναι και η διαστάυρωση με τη λεωφόρο Yeni Carsi, εκεί που είναι το λύκειο Γαλατά Σαράι. Από εκεί κατηφορίζεις τη Yeni Carsi, για να δεις το γαλλικό στενό (στο πρώτο στενό αριστερά όπως κατεβαίνεις είναι η Hayriye Cad. Στρίβεις αριστερά και βρίσκεις το Cezayir sokak, το γαλλικό στενό όπως ονομάζεται). Λίγο πιο κάτω είναι και η CuKur Cuma, που όλοι λένε ότι αξίζει να κάνεις βόλτα. Εμείς όταν πήγαμε ήταν εθνική γιορτή, όλα ήταν κλειστά στη συγκεκριμένη οδό και δεν μας άρεσε ιδιαίτερα..

Να προσθέσω, επίσης, ότι στην Κωνσταντινούπολη υπάρχουν και τα γνωστά τουριστικά λεωφορεία hop on, hop off, που σε κάνουν βόλτα στα αξιοθέατα και μπορείς να κατέβεις όπου θες και να πάρεις το επόμενο λεωφορείο. Εμείς αρχικά δεν είχαμε σκοπό να τα χρησιμοποιήσουμε, άλλωστε η Κωνσταντινούπολη είναι μια πόλη που περπατιέται εύκολα, αλλά ας όψεται η ατυχία μας. Τελικά, αν και το εισιτήριο ήταν αρκετά ακριβό (35 ΕΥΡΩ για τις δύο μέρες παρακαλώ), μας βόλεψε πάρα πολύ, καθώς περνάει από αρκετά αξιοθέατα που δεν προσεγγίζονται εύκολα με τις συγκοινωνίες (π.χ. τραμ). Για παράδειγμα, περνάει από το Φανάρι, το λόφο που βρίσκεται το καφέ Πιερ Λοτί, το Ντολμάμπατχτσε και το Μινιατούρκ. Επιπλέον, διασχίζει τη γέφυρα του Βοσπόρου και περνάει για λίγο στην ασιατική πλευρά: ό,τι πρέπει δηλαδή για όμορφες φωτογραφίες του Βοσπόρου από την οροφή του λεωφορείου. Τα λεωφορειάκια αυτά λέγονται Big Bus tours (υπάρχουν και αλλού στην Ευρώπη) και κάνουν τέρμα στο Σουλταναχμέτ, έξω από την Αγ. Σοφία.

Τέλος, νομίζω ότι ένα από τα πράγματα που θα θυμάμαι πολύ έντονα από το ταξίδι μου στην Πόλη είναι δυστυχώς οι ατελείωτες, τεράστιες ουρές...
Ουρές για να μπεις στο Τοπ Καπί, ουρές για να βγεις από το Τοπ Καπί (χωρίς πλάκα), ουρές για να ανέβεις στο Πιερ Λοτί, ουρά για να μπεις στο Ντολμάμπαχτσε... Η μία ώρα αναμονής στην ουρά ήταν κάτι το δεδομένο..Και μη νομίζετε ότι πηγαίναμε αργά. Στην Αγ. Σοφία, που ανοίγει στις 9, φτάσαμε 8:15 το πρωί (ούτε στο στρατό να ήμασταν και να μας έκαναν γυμνάσια) και ήμασταν και τυχεροί γιατί είχε μόνο 50 άτομα που περίμεναν.. Φανταστείτε τι γινόταν στις 9, την ώρα που άνοιγε. Στο Ντολμάμπαχτσε περιμέναμε 1 ολόκληρη ώρα στην ουρά και αφού πληρώσαμε μάθαμε ότι δεν επιτρέπονται και οι φωτογραφίες μέσα (ειρήσθω εν παρόδω στο εν λόγω ανάκτορο μας έβαλαν αυτά τα πλαστικά καλύμματα για τα πόδια που φοράνε οι χειρουργοί για να μην χαλάσουμε τα βελούδινα χαλιά του παλατιού και περπατούσαμε όλοι μέσα στο ανάκτορο και κάναμε φλουτς φλουτς με τα παπούτσια μας - τέτοια προστασία των έργων τέχνης ούτε στο Λούβρο. Οι ξεναγήσεις γίνονται σε γκρουπ των 50 περίπου ατόμων με επίσημο Τούρκο ξεναγό, πώς έτσι θα μας άφηναν να θαυμάσουμε το ανάκτορο όπου πέθανε ο Ατατούρκ; ).
Προφανώς και πέσαμε στην περίπτωση. Όπως είπα στην αρχή της ιστορίας μου, φέτος το καθολικό και το ορθόδοξο Πάσχα έπεφταν την ίδια περίοδο και γινόταν ο κακός χαμός από τουρίστες στην Πόλη. Στα πεζοδρόμια περπατούσαμε σημειωτόν! Ωστόσο, ήταν τόσο κουραστικό να περιμένεις ΠΑΝΤΟΥ για ουρές, που στο τέλος αρχίσαμε να νοσταλγούμε την Αθήνα και το συγκριτικά μικρό πληθυσμό της.. Αυτά τα αναφέρω, ώστε να τα λάβουν αυτά υπόψη τους οι μελλοντικοί ταξιδιώτες.

Φυσικά, υπάρχει η λύση του museumpass (προσοχή, όχι Musekart, αυτή απευθύνεται μόνο στους Τούρκους πολίτες), το οποίο κοστίζει 85 λίρες και προσφέρει είσοδο σε κάποια βασικά αξιοθέατα της Πόλης και μάλιστα χωρίς να χρειαστεί κάποιος να περιμένει σε ουρές. Εμείς, όμως, δεν το προτιμήσαμε, αφενός γιατί από τα αξιοθέατα που περιλάμβανε η τιμή του θέλαμε να πάμε μόνο στο Τοπ Καπί και την Αγ. Σοφία, αφετέρου γιατί είχαμε δει ότι η παράδοση της κάρτας γίνεται μόνο σε διεύθυνση της Τουρκίας, οπότε σκεφτήκαμε ότι θα περιπλεκόταν το πράγμα αν τους λέγαμε να την παραδώσουν στο ξενοδοχείο… Τελικά, για όποιον ενδιαφέρεται υπάρχει αυτόματο μηχάνημα που την πουλάει εκεί που βρίσκονται τα εκδοτήρια του Τοπ Καπί.
http://www.muze.gov.tr/tr

Επίσης, είχαμε προσπαθήσει να πάρουμε μεμονωμένα e-tickets από τη σχετική τουρκική ιστοσελίδα (τουλάχιστον για την Αγ. Σοφία), αλλά από το Φεβρουάριο του 2014 το σάιτ γράφει «we are renovating our ticketpage. Please visit us again later», οπότε καταλαβαίνετε….
http://www.muze.gov.tr/buy_e_ticket

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ikarialover]

Συνάλλαγμα

Δεν θα αναφερθώ καθόλου στη διαμονή, καθώς η ερώτηση "διαμονή στο Σουλταναχμέτ ή στην Ταξίμ" έχει αναλυθεί επαρκέστατα στο φόρουμ, αν και θα παραμείνει, νομίζω, ένα άλυτο ζήτημα με υποστηρικτές και από τις δύο πλευρές.

Όποιος επιθυμεί να επισκεφτεί την Πόλη, θα πρέπει αμέσως μετά την κράτηση αεροπορικών εισιτηρίων και ξενοδοχείου να σκεφτεί πώς θα κινηθεί στην πόλη όσον αφορά το συνάλλαγμα.
Οι επιλογές είναι οι εξής:

α) να πάρει τούρκικες λίρες από την Ελλάδα. Εδώ δημιουργείτα ένα θέμα, καθώς όσες τράπεζες ρωτήσαμε (ακόμα και στο Σύνταγμα, κεντρικότατα δηλαδή) δεν είχαν λίρες, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος δεν εξυπηρετεί ιδιώτες (μόνο το δημόσιο). Η μόνη επιλογή είναι τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος στην Ελλάδα. Εμείς, επειδή φτάναμε στην Κωνσταντινούπολη αργά το βράδυ, θέλαμε να έχουμε κάποιες λίρες για τα πρώτα έξοδα, οπότε πήραμε λίγες λίρες από την Ελλάδα. Το ανταλλακτήριο στο κέντρο της Αθήνας κράτησε προμήθεια ενδεικτικά 1,80 ευρώ για 50 ευρώ.

β) να προμηθευτεί λίρες με το που φτάσει στο αεροδρόμιο. Όλοι στο φόρουμ συνιστούν προσοχή στα ανταλλακτήρια του αεροδρομίου της Πόλης, καθώς χρεώνουν αρκετά ακριβά την προμήθεια (αν θυμάμαι καλά 4% επί του ποσού). Μπορεί κάποιος να ανταλλάξει λίγα χρήματα εκεί ή ακόμα καλύτερα να κατευθυνθεί στα ΑΤΜ του αεροδρομίου τα οποία δέχονται κάρτες δικών μας τραπεζών και να τραβήξει από εκεί.

γ) να κάνει ανάληψη από τα ΑΤΜ στην Πόλη. Όλα τα ΑΤΜ δέχονται κάρτες δικών μας τραπεζών, όπως προείπα, και τα περισσότερα έχουν μενού στα αγγλικά. Κάνεις ανάληψη σε λίρες (αλλά και σε ευρώ αν θέλεις). Εμείς έτσι κινηθήκαμε κατά κύριο λόγο. Βέβαια, είχα ψάξει και είχα δει ότι οι περισσότερες τράπεζες χρεώνουν 4,00 ευρώ ανά ανάληψη περίπου ως πάγια χρέωση για τη συναλλαγή, καθώς και ένα ποσό επί τοις % επί του ποσού της συναλλαγής ανά ανάληψη. Ύστερα από ψάξιμο βρήκα ότι οι προπληρωμένες κάρτες (prepaid) είναι αυτές που συμφέρουν περισσότερο (τουλάχιστον της τράπεζας που χρησιμοποίησα εγώ), καθώς είχαν πάγια χρέωση ανά ανάληψη 3 ευρώ, χωρίς έξτρα χρέωση για έξοδα μετατροπής συναλλάγματος (δηλαδή επί τοις %).
Σηκώναμε, λοιπόν, χρησιμοποιώντας την προπληρωμένη κάρτα.

δ) πολύ καλή επιλογή είναι και τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος (Doviz) που υπάρχουν άπειρα γύρω από Taksim και Sultanahmet. Οι καλύτερες ισοτιμίες σύμφωνα με μέλη του φόρουμ ήταν στην περιοχή του GrandBazaar, ενώ οι χειρότερες γύρω από τη στάση του τραμ στο Σουλταναχμέτ. Τα περισσότερα doviz δεν παίρνουν προμήθεια (0% comission).

ε) πληρώνεις σε εστιατόρια, ξενοδοχεία κτλ. με πιστωτικές. Και αυτό είναι μια λύση που σε απαλλάσσει από έξοδα μετατροπής συναλλάγματος, αν και πάντα χρειάζεσαι κάποια μετρητά στην τσέπη, κυρίως για τα εισιτήρια των Μ.Μ.Μ., τα ταξί κτλ.

Εμείς χρησιμοποιήσαμε σχεδόν όλες τις λύσεις. Είχαμε πάρει, όπως είπα, ένα αρχικό ποσό από λίρες από Ελλάδα, κάναμε ανάληψη από ATM, καταφύγαμε και σε ανταλλακτήριο όταν είδαμε ότι μας συνέφερε, ενώ τις τελευταίες μέρες, για να μην μας μείνουν λίρες πληρώσαμε σε εστιατόρια με πιστωτική.

Σημείωση 1: σε πολλά ξενοδοχεία προτιμούν να τους πληρώσουν σε ευρώ, καθώς είναι ισχυρό νόμισμα.
Σημείωση 2: τα ψιλά δεν αλλάζονται στα ανταλλακτήρια, οπότε φροντίστε να μην σας μείνουν πολλά στο τέλος. Διαφορετικά, τα ξοδεύετε στο αεροδρόμιο σε σουβενίρ ή φαγητό.
Σημείωση 3: χρήσιμο σάιτ: http://www.synallagma.gr/

 

[chris7]

Πολύ ωραία σκέψη να συγκεντρώσεις στην ιστορία σου πληροφορίες που υπάρχουν στο travelstories.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[ikarialover]

Από και προς το αεροδρόμιο Ατατούρκ

Το αεροδρόμιο Ατατούρκ (havalimani στα τούρκικα - πώς λέμε "τον χαβά σου εσύ; ) απέχει περίπου 20 χλμ. από το κέντρο της παλιάς πόλης της Κωνσταντινούπολης. Τα περισσότερα ξενοδοχεία προσφέρουν δωρεάν μεταφορά από το αεροδρόμιο προς το κατάλυμα, ειδικά αν κάποιος μείνει παραπάνω από έναν συγκεκριμένο αριθμό διανυκτερεύσεων. Όταν λοιπόν κλείσετε ξενοδοχείο, ρωτήστε μήπως υπάρχει αυτή η δυνατότητα (με εμάς έτσι έγινε).

Άλλος τρόπος είναι να πάρει κάποιος ένα ταξί από το αεροδρόμιο. Σε αυτή την περίπτωση θα του κοστίσει αν δεν έχει καθόλου κίνηση γύρω στις 50 τούρκικες λίρες. Συχνά όμως η λεωφόρος Kennedy που οδηγεί στο κέντρο είναι πήχτρα και εκεί η ταρίφα ανεβαίνει κατακόρυφα.

Όσον αφορά τα ΜΜΜ, θα πρέπει να πάρετε το μετρό, την κόκκινη γραμμή Μ1 με κατεύθυνση Aksaray (υπάρχει σήμανση για τις αποβάθρες στην έξοδο της παραλαβής αποσκευών. Θα πρέπει να βγείτε έξω από τις αφίξεις και να κατεβείτε έναν όροφο με τις κυλιόμενες σκάλες). Στη συνέχεια, κατεβαίνετε στο Zeytinburnu και αλλάζετε γραμμή και παίρνετε το τραμ με κατεύθυνση Kabatas, για να κατεβείτε στη στάση που βρίσκεται το ξενοδοχείο σας.

Τέλος, υπάρχει και αυτή η επιλογή που κοστίζει περίπου 20 ευρώ, ανάλογα βέβαια την ημέρα και ώρα άφιξης, καθώς και την περιοχή που βρίσκεται το ξενοδοχείο σου: http://www.istanbulairport24.com/

Για να επιστρέψει κανείς στο αεροδρόμιο τη μέρα της αναχώρησής του ακολουθεί τους ίδιους τρόπους ή μπορεί να απευθυνθεί σε κάποιο τουριστικό γραφείο που έχει βανάκια που σε πάνε στο αεροδρόμιο. Εγώ όταν έψαχνα πληροφορίες στο ίντερνετ, είχα βρει το συγκεκριμένο: Efendi Travel Agency, διεύθυνση: Yeni Akbıyık Caddesi No: 30, Sultanahmet, (212) 638 6343, αν και τελικά δεν τον χρησιμοποιήσαμε. Γενικά, αρκετές φορές συναντήσαμε τουριστικά γραφεία που σε μετέφεραν στο αεροδρόμιο με μέσο κόστος γύρω στα 20 ευρώ. Πέσαμε πάνω και σε κάποια που έλεγαν 5 ευρώ (μάλλον το άτομο) και προφανώς έπαιρναν πολλούς τουρίστες μαζί με βανάκι.

Εμείς τη λύση των ΜΜΜ την είχαμε απορρίψει εξαρχής, καθώς φέτος το Πάσχα στην Πόλη πρέπει να είχε 15 εκατομμύρια τουρίστες, τα τραμ ήταν ασφυκτικά γεμάτα και μας έλουζε κρύος ιδρώτας και μόνο στη σκέψη ότι θα μπούμε στα τραμ και στα μετρό με βαλίτσες και μια κουτσή που δεν μπορούσε να ανεβοκατεβαίνει σκάλες (εμένα δηλαδή ).

Τελικά, ζητήσαμε από το ξενοδοχείο να μας καλέσει ταξί, για να μην είναι και πειρατής. Ο ρεσεψιονίστ μας είπε ότι θα μας κοστίσει γύρω στις 50 λίρες, αλλά καθώς δεν είχε καθόλου κίνηση (μέσα σε μισή ώρα είχαμε φτάσει) το ταξίμετρο έδειξε 46 λίρες. Γενικά, τα περισσότερα μέλη του φόρουμ έγραφαν ότι χοντρικά ένα 20ευρω κοστίζει για να πας στο αεροδρόμιο.


SOS, SOS!! Όταν υπολογίζετε την ώρα που θα χρειαστείτε για να φτάσετε στο αεροδρόμιο, εκτός από την κίνηση που μπορεί να έχει, υπολογίστε οπωσδήποτε και την ώρα που θα κάνετε για να περάσετε από τον έλεγχο διαβατηρίων. Οι Τούρκοι έχουν ένα εντελώς ανόητο σύστημα (για να μην πω κάτι που δεν το επιτρέπει η ανατροφή μου ) που έχουν δύο ουρές αναμονής: μία για τους Τούρκους πολίτες και μία για όλους τους άλλους (και ας μην χρειάζεται για εμάς βίζα). Έτσι, τόσο όταν φτάσαμε στην Κωνσταντινούπολη όσο και όταν φεύγαμε, ξοδέψαμε σχεδόν 1 ώρα όρθιοι στην ουρά για τον έλεγχο των διαβατηρίων μαζί με όλες τις φυλές του Ισραήλ, Ασιάτες, Άραβες, Ευρωπαίους και Έλληνες (οι τελευταίοι ήταν οι μόνοι που κλασικά γκρίνιαζαν ). Κολλημένοι όλοι μαζί ο ένας πάνω στον άλλο, ο ένας να βήχει, ο άλλος να βρωμάει, καταλαβαίνετε, ήταν ίσως η χειρότερη εμπειρία στην Πόλη!! Ίσως επειδή πονούσα που ήμουν όρθια, μου έκατσε έτσι στραβά, αλλά εν πάση περιπτώσει, υπολογίστε οπωσδήποτε ότι θα χρειαστείτε αυτό το χρόνο, για να μη χάσετε το αεροπλάνο. Από την άλλη, ενδεχομένως, άλλες εποχές να μην έχει τόσο κόσμο και να πέσαμε εμείς στην περίπτωση..

 

[makisg]

πολύ χρηστικές οι πληροφορίες σου. σ'ευχαριστούμε πολύ.

 

[kosaitis]

Οι προμήθειες για την Εθνική Τράπεζα στο εξωτερικό(ΔΙΑΣ – CIRRUS/MAESTRO)
ποσό
0-390 €=1,00€
391-490 €=1,10€
491-600 €=1,25€
600- και άνω =1,50+0,5% επί του ποσού
Ερωτηση υπολοιπου (ΔΙΑΣ) 0,14€

 

[ikarialover]

Makisg ευχαριστώ πολύ! Kosaitis η εθνική όντως προσφέρει αρκετά συμφέρουσες προμήθειες, δυστυχώς, εγώ δεν είχα κάρτα Εθνικής...

 

[ikarialover]

Μετακινήσεις

Το ιστορικό κέντρο της Πόλης, όπου υπάρχουν τα περισσότερα αξιοθέατα (Σουλταναχμέτ, Εμίνονου, συνοικία της Μεγάλης Αγοράς) εξυπηρετείται κατά κύριο λόγο από το τραμ. Το τραμ της Κωνσταντινούπολης δεν έχει καμία σχέση με το δικό μας που κάνει 100 ώρες για να πάει από το ένα σημείο στο άλλο. Τις ώρες αιχμής τα τραμ περνούσαν σχεδόν κάθε 1-2 λεπτά. Δεν προλάβαινε να περάσει το ένα και τσουπ! ερχόταν το άλλο.
Μετρό υπάρχει, αλλά εξυπηρετεί περισσότερο περιοχές που δεν είναι τόσο τουριστικές. Εμείς δεν το χρησιμοποιήσαμε ούτε μία φορά.

- Ενδεικτικά, για να πάει κανείς στην Αγ. Σοφία, το Τοπ Καπί, τον Ιππόδρομο και τη Βασιλική Κινστέρνα θα σταματήσει στη στάση του τραμ Σουλταναχμέτ.
- Για τις αποβάθρες από όπου φεύγουν τα πλοία για το Βόσπορο και την ασιατική πλευρά, το Νέο Τζαμί και την Αιγυπτιακή Αγορά κατεβαίνεις στη στάση Εμίνονου.
- Για το Μεγάλο Παζάρι βολεύει και η στάση Cemberlitas και η Beyazit.
- Για να ανέβει κανείς στην Ταξίμ, παίρνει το τραμ και κατεβαίνει στη στάση Kabatas. Στη συνέχεια, κατεβαίνεις κάτι σκάλες (υπάρχουν βέλη που σε κατευθύνουν) και παίρνεις το τελεφερίκ (funikuler) για να ανέβεις στην Ταξίμ και στην πάνω άκρη της λεωφόρου Ιστικλάλ. Το τελεφερίκ αυτό είναι στεγασμένο, όπως το δικό μας για να ανέβεις στον Λυκαβηττό.
- Στη στάση του τραμ Καράκιοϊ βγαίνεις από το τραμ και στρίβεις λίγο αριστερά προς τη λεωφόρο tersane. Στα 50 μέτρα είναι η στάση του τούνελ (tunel) που το παίρνεις για να ανέβεις στην κάτω άκρη της Ιστικλάλ.
- Για να πάει κανείς στο Φανάρι (Fener) μέλη του φόρουμ αναφέρουν το λεωφορείο 99Α (στάση Fener). Δεν το χρησιμοποίησα, οπότε δεν έχω γνώμη. Αντίστοιχα λεωφορεία σταματάνε και στο Εγιούπ (λίγο πριν το Eyup Sultan τζαμί), από όπου μπορεί κανείς να πάρει υπέργειο τελεφερίκ για να ανέβει στον ομώνυμο λόφο και στο καφέ Πιερ Λοτί με θέα όλη την Πόλη.

Για τα ΜΜΜ υπάρχουν δύο βασικές επιλογές:

α) η πρώτη είναι τα jetons, που μοιάζουν με τις μάρκες που παίρνουμε στα λούνα παρκ. Κοστίζουν 3 λίρες ανά διαδρομή και τα παίρνεις από μηχανήματα που υπάρχουν σε κάθε στάση. Η δυσκολία σε αυτή την επιλογή είναι ότι θα πρέπει κάθε φορά να αγοράζεις μάρκες, ενώ δεν υπάρχει και κάποια έκπτωση.
β) η πιο συμφέρουσα λύση για τον επισκέπτη είναι να προμηθευτεί την Istanbulkart. Αυτή την προμηθεύεσαι είτε από μηχανήματα που υπάρχουν στο μετρό του αεροδρομίου είτε σε μηχανήματα που υπάρχουν γενικά στο μετρό (στο τραμ η αλήθεια είναι ότι δεν είδαμε, μπορεί και να μας ξέφυγε) είτε σε περίπτερα που υπάρχουν στις αποβάθρες του Εμίνονου (εμείς πήραμε από εκεί, αλλά βρήκαμε και στην Ιστικλάλ - σίγουρα θα έχει και σε άλλα τουριστικά μέρη). Η κάρτα Akbil που υπήρχε παλαιότερα έχει πλέον καταργηθεί, αν δεν κάνω λάθος, ή τείνει να αντικατασταθεί πλήρως από την Istanbulkart. Η καθαρή αξία της Istanbulkart είναι 7 λίρες και την φορτώνεις επιπλέον με ένα ποσό (εμείς στην αρχή βάλαμε 20 λίρες) για να κινηθείς στα μέσα. Καλό είναι να μην βάλει κάποιος εξαρχής πολλά χρήματα, γιατί αν μείνει υπόλοιπο στην κάρτα δεν μπορεί να το εξαργυρώσει. Σημαντικό: τα μηχανήματα για την κάρτα δεν δέχονται κέρματα, μόνο χαρτονομίσματα (έχουν μενού και στα αγγλικά). Αν το μηχάνημα λέει Arızalıdır ή Hizmet dışı,τότε είναι εκτός λειτουργίας.

Η Instabulkart ισχύει στο μετρό, στο τραμ, λεωφορεία, καραβάκια για ασιατική πλευρά(π.χ. για Καντικιόϊ), στο τελεφερίκ για Πιερ Λοτί, καθώς και στο funikuler για Ταξίμ και στο τούνελ για Ιστικλάλ. Κάπου είχα διαβάσει στο φόρουμ ότι δεν ισχύει για το τούνελ, εμείς μια χαρά την χρησιμοποιήσαμε.

Την κάρτα την ακουμπάς στο μηχάνημα πριν την είσοδο του μετρό ή του τραμ και αφαιρεί την αξία του εισιτηρίου και σου δείχνει και τι υπόλοιπο έχεις. Με τη χρήση κάρτας η διαδρομή του τραμ κοστίζει 1.95 λίρες αντί για 3 λίρες που κάνει η διαδρομή με τα jetons. Επίσης, πολύ πολύ σημαντικό: κάθε φορά που αλλάζεις μέσο πληρώνεις πάλι εισιτήριο, π.χ. π.χ. μετρό, μετά τραμ μετά λεωφορείο για να πας κάπου είναι 3 εισιτήρια.
Αν η μετεπιβίβαση γίνει σε λιγότερο από 2 ώρες, τότε πληρώνεις τη δεύτερη φορά μόνο 1,25 λίρες.
Επίσης, μπορούν 2 άτομα να πάρουν μία μόνο κάρτα. Όταν περνάς από το μηχάνημα της εισόδου του τραμ, ακουμπάς την κάρτα μία φορά για να περάσει το πρώτο άτομο και μετά άλλη μία για να περάσει το δεύτερο. Στην περίπτωση αυτή, το πρώτο άτομο πληρώνει 1,95 λίρες και το δεύτερο 1,40 (αν θυμάμαι καλά). Σημείωση: αν δύο άτομα χρησιμοποιούν την Istanbulkart, η έκπτωση της μετεπιβίβασης εντός 2 ωρών που ανέφερα πιο πάνω ισχύει μόνο για το πρώτο άτομο, το δεύτερο πληρώνει κανονικά.

Όταν είναι να φύγεις από την Κωνσταντινούπολη, επιστρέφεις την κάρτα σε κάποιο σημείο πώλησής της και ο πωλητής σου επιστρέφει την αρχική αξία της κάρτας σε λίρες. Εμείς δεν το κάναμε, είχαν μείνει λίγες λίρες μέσα και την κρατήσαμε για ενθύμιο.

Ένα μέλος του φόρουμ αναφέρει ότι υπάρχει και ηλεκτρονικό εισιτήριο, το οποίο στοιχίζει 4TL/διαδρομή (αν πάρεις το πολλαπλό ηλεκτρονικό εισιτήριο για 10 διαδρομές στοιχίζει 38 TL). Δεν το δοκίμασα και δεν έχω γνώμη.

Να αναφέρω επίσης ότι υπάρχει ένα παλιό τραμ που ανεβαίνει την Ιστικλάλ, το λεγόμενο tunel nostajik tramvay. Μου φάνηκε καλή ιδέα, καθότι λόγω του ποδιού μου δυσκολευόμουν να τη διασχίσω όλη. Ωστόσο, το τραμάκι αυτό είναι ένα μόνο βαγόνι, όπου μέσα οι τουρίστες ήταν κολλημένοι σαν σαρδέλες. Όταν το είδα, η ιδέα να το πάρουμε απορρίφτηκε με συνοπτικές διαδικασίες.

Υπάρχουν και πολλά αξιοθέατα που δεν προσεγγίζονται εύκολα με τα μέσα. Π.χ. ο πύργος του Γαλατά ή η Μονή της Χώρας. Σε αυτή την περίπτωση είτε χρησιμοποιείται η παλιά καλή λύση του περπατήματος είτε παίρνει κανείς ταξί. Για τα ταξί θα αναφερθώ εκτενέστερα σε επόμενο κεφάλαιο.

Στην ιστοσελίδα της Πόλης βρήκα τα ακόλουθα ωράρια των ΜΜΜ:
Μετρό 06:00 π.μ. – 12.30 το βράδυ (Μ1, Μ2)
Τραμ: 06:00 π.μ. – 11.50 το βράδυ (τουλάχιστον για Τ1)
Το τελεφερίκ από Καμπατάς προς Ταξιμ (F1): ως 12:50 λέει το σάιτ ή 01:20 μμ. Παρασκευές και Σάββατα.

Επισυνάπτω και έναν άκρως χρήσιμο χάρτη των συγκοινωνιών της Πόλης.

 

[Gandalf]

Ευχαριστούμε ikarialover! Αλλά αν συνεχίσεις έτσι, θα φαλιρίσουν οι εταιρείες που πουλάνε ταξιδιωτικούς οδηγούς!

 

[ikarialover]

Χαχαχαχα!!! Ευχαριστώ πολύ!!

 

[makisg]

ikarialover είσαι φοβερή.

 

[emouli]

Καλά, περιττό να πω πως είσαι θησαυρός! Πάνω που ετοιμαζόμουν να φτιάξω ενα word με χρηστικες πληροφορίες για την Πόλη, ετσι ωστε να τα έχω όλα μαζεμένα και νοικοκυρεμένα για το επικείμενο ταξίδι μου, τσουπ! πέφτω πάνω στη δική σου ανάρτηση! Κόπυ, εκτύπωση και φύγαμε! Χίλια ευχαριστώ!
Α! Είμαι κι εγώ λάτρης της Ικαρίας βεβαίως-βεβαίως!