Τουρκία Κωνσταντινούπολη Updated

[ikarialover]

Γλυκά - Καφές

Είχα διαβάσει τόσα πολλά για τα περίφημα γλυκά της Κωνσταντινούπολης, τα σιροπιαστά της, τα λουκούμια, τα καζάν ντιπι και τα κιουνεφέ, που ομολογώ ότι τελικά απογοητεύτηκα λιγάκι. Και είμαι και πολύ γλυκατζού! Όχι ότι δεν ήταν νόστιμα, απλά ίσως μου είχαν δημιουργηθεί πολύ υψηλές προσδοκίες και σε γενικές γραμμές οι γεύσεις ήταν χειρότερες από ό,τι ανέμενα (φοβάμαι ότι θα σηκώσω θύελλα αντιδράσεων από όσους ορκίζονται στα γλυκά της γείτονος χώρας ).

Πρώτα και κύρια επισκεφτήκαμε το διάσημο Inci με το περίφημο προφιτερόλ του. Δε λέω, αρκετά νόστιμο ήταν, αν και λιγότερο γλυκό σε σύγκριση με αυτά που τρώμε στην Ελλάδα. Κι ομολογώ ότι είχα διαβάσει τόσο διθυραμβικά σχόλια που απογοητεύτηκα λιγουλάκι. Θυμίζει πιο πολύ τα γαλλικά προφιτερόλ (σου με σιρόπι σοκολάτας από πάνω και όχι όπως εδώ που τα σου κολυμπάνε σε μους σοκολάτας). Εν πάση περιπτώσει, μία επίσκεψη εκεί επιβάλλεται. Inci Pastanesi, Mis sokak (κάθετος της Ιστικλάλ) No:18, +902122939224, 10:00 – 22:00 καθημερινά.

Ozsut, Istiklal cad no 15 και no 102, Beyoglu. Το Ozsut είναι αλυσίδα ζαχαροπλαστείων και υπάρχει σε αρκετές περιοχές της Πόλης. Εμένα μου άρεσαν πολύ τα γλυκά του. Δοκιμάσαμε φοβερό Καζάν Ντιπι, εκμέκ με παγωτό και πάστες. Θεωρείται ότι είναι κορυφαίο στα σοκολατένια γλυκά.

Saray Muhallebisi. Το Σαράυ το είχαν διαφημίσει πολλοί στο φόρουμ. Θεωρείται από τα καλύτερα στο είδος του για παραδοσιακά τουρκικά γλυκά (κρέμες, κιουνεφέ, ταβούκ γκιοκσού κτλ.). Εγώ έκανα το λάθος και παρήγγειλα καζάν ντιπι με κοτόπουλο μέσα, το οποίο, παρόλο που πολλοί λένε ότι δεν καταλαβαίνεις το κοτόπουλο, δυστυχώς με έκανε σχεδόν να αηδιάσω. Και τις ίνες έβλεπες, αλλά και τη γεύση του κοτόπουλου καταλάβαινες και γενικά είχε μια γεύση που ούτε γλυκιά τη χαρακτήριζες ούτε ιδιαίτερα νόστιμη. Φυσικά, δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες γεύσεις. Δεν πειράζει, ήθελα να δοκιμάσω για να έχω και δική μου γνώμη. Είχα δει ότι κατάστημα Σαράυ έχει στην Ιστικλάλ (Kuloğlu Mahallesi İstiklal Caddesi No:107 Beyoğlu). Το ευχάριστο για όσους κινούνται στο Σουλτάν Αχμέτ είναι ότι καινούριο κατάστημα Σαράυ άνοιξε και ακριβώς απέναντι από τη στάση τραμ του Εμίνονου.

Παρένθεση: στο φόρουμ υπήρχε διαμάχη για το κατά πόσο το καζάν ντιπί έχει κοτόπουλο μέσα. Εμείς είδαμε ότι υπάρχουν και καζάν ντιπι με κοτόπουλο και καζάν ντιπί χωρίς. Κλείνει η παρένθεση.

Hafiz Mustafa,1864, Hamidiye Caddesi 84-86 Eminönü (απέναντι από το Χατζημπεκίρ). Εκεί φάγαμε πραγματικά πολύ ωραία γλυκά. Δοκιμάστε οπωσδήποτε πεντανόστιμο προφιτερόλ με φιστίκι και ρυζόγαλο. Έχει κατάστημα και απέναντι από τη στάση του τραμ Σίρκετζι.

Hacibekir, Hamidiye Cad. No.83 34110 Eminönü. Όλοι συστήνουν να αγοράσουμε λουκούμια από εκεί, το μάστορα του είδους. Έχει και σε άλλα σημεία καταστήματα. Εμείς αγοράσαμε μια ποικιλία λουκουμιών, αλλά παρόλο που ήταν νόστιμα, συγχωρέστε με, τα συριανά τα θεωρώ νοστιμότερα!

Café Pierre Lotti, Balmumcu Sokak 5, πάροδος Gumussuyu Caddesi, Eyup. Το διάσημο αυτό καφενείο, με την πανοραμική θέα στον Κεράτιο Κόλπο, βρίσκεται στην κορυφή του λόφου του νεκροταφείου του Εγιούπ. Πήρε το όνομά του από το Γάλλο ρομαντικό συγγραφέα Πιέρ Λοτί (αξιωματικός του ναυτικού με πάθος για την Πόλη), ο οποίος έζησε για πολλά χρόνια στο Εγιούπ και επισκεπτόταν συχνά το καφενείο αυτό. Το Καφέ Λοτί είναι διακοσμημένο σήμερα με έπιπλα του 19ου αιώνα και με κεραμικά πλακάκια σε παραδοσιακά ισλαμικά σχέδια στους τοίχους. Για το καφέ έχω αναφερθεί και σε άλλα κεφάλαια της ιστορίας, θεωρώ ότι αξίζει οπωσδήποτε η ανάβαση στο λόφο για την εκπληκτική θέα προς την Πόλη. Εμείς τη μέρα που ανεβήκαμε, γινόταν ο κακός χαμός στο καφέ, οπότε δεν κάτσαμε. Απολαύσαμε απλά τη θέα, κάναμε τη βόλτα μας και ξανακατεβήκαμε. Προσοχή! Η ουρά για το τελεφερίκ μπορεί να είναι τεράστια (όπως στη δική μας περίπτωση που περιμέναμε, χωρίς υπερβολή, μία ώρα), οπότε προτιμήστε να ανέβετε στο λόφο με τα πόδια, αν έχετε τις αντοχές, μέσα από το νεκροταφείο.

Τέλος, φάγαμε παγωτό και στο Mado, κάτι σαν τη δική μας Δωδώνη, με καταστήματα σε όλη την Πόλη (ένα κεντρικό υπάρχει έξω από τη στάση τραμ του Σουλτάν Αχμέτ). Το παγωτό είναι πιο μαστιχωτό από τα αντίστοιχα δικά μας, αλλά η γεύση δεν μπορώ να πω πως μας απογείωσε. Απλά συμπαθητικό.


Επίσκεψη σε 6 ζαχαροπλαστεία για γλυκό για τις 5 μέρες που μείναμε στην Κωνσταντινούπολη, όπως καταλαβαίνετε, είναι κάτι παραπάνω από αρκετό! Στο τσακ γλυτώσαμε το σοκ από την υπερβολική δόση ζάχαρης. Θα αναφέρω όμως και καφέ/ ζαχαροπλαστεία που προτείνουν τα άλλα μέλη του φόρουμ, στα οποία, δυστυχώς, δεν είχαμε το χρόνο να πάμε:

1. Στο Ορτάκιοϊ όλοι λένε ότι αξίζει να πιεις τον καφέ σου στην καφετέρια του πολυτελούς ξενοδοχείου Ciragan Palace (Ciragan Caddesi 32). Ακριβό μεν, αλλά η βόλτα στους κήπους δίπλα στο Βόσπορο είναι αξέχαστη εμπειρία.
2. Για μπακλαβά όλοι οι δρόμοι οδηγούν στον Karakoy Gulluoglu (Mumhane Street No:171, Karaköy). Ήθελα πολύ να πάμε, αλλά καθώς είχε περπάτημα μέχρι το μαγαζί και το πόδι μου πονούσε, το αφήσαμε. Δώσαμε, όμως, υπόσχεση ότι θα επισκεφτούμε το μαγαζί του στο Σύνταγμα (τα γλυκά φτάνουν με αεροπλάνο, έστω κι έτσι θα πάρουμε μια γεύση).
3. Στην περιοχή του Μπέγιογλου προτείνεται από μέλη το Limonlu Bahce (Yeniçarşı Cad. No:74 Galatasaray, Beyoğlu). Ένας μαγευτικός λεμονόκηπος, κρυμμένος μέσα στην καρδιά της πόλης, για καφέ και τσάι. Αν επισκεφτείτε την τουαλέτα, σίγουρα θα σας εκπλήξει η παρουσία ενός (αληθινού) δέντρου δίπλα ακριβώς στη λεκάνη! Στην ίδια περιοχή προτείνεται και το καφέ του πασίγνωστου φωτογράφου της Πόλης Ara Guler με καλό κόσμο -κυρίως καλλιτέχνες και φοιτητές- και μια μόνιμη έκθεση φωτογραφίας του (Ara Café, Tosbağa Sokak No. 8/A, Μπέγιογλου).
4. Για μπακλαβά, εκτός από τον Καρακιόϊ Γκιλιόγλου, μέλη του φόρουμ προτείνουν α) τον Koskeroglu, (Mumhane Cd. Kat Otoparkı Altı No:2/2 – Karaköy / Necatibey Cd. Eski Gümrük Sk. No:6 – Karaköy, 2 μαγαζιά, το ένα είναι κεμπάπ), β) τον Baklavacisaid (Divanyolu Caddesi No:88 Çemberlitaş/ Hüdavendiyar Caddesi No:64 Sirkeci) και γ) τονPelit, για μπακλαβά με καρύδια (cevizli ev baklavasi), του οποίου, δυστυχώς, κατάστημα δενμπόρεσα να βρω στο κέντρο της Πόλης.
5. Καφέ στο ξενοδοχείο Pera palace για τσάι σε ένα ατμοσφαιρικό πολυτελές περιβάλλον.
6. Για πιο παραδοσιακό καφέ ή τσάι προτείνονται οι αυλές των Kucuk Ayasofia Medresesi, Corlulu Ali Pasa (γεμάτο ντόπιους να κάνουν ναργιλέ) και Caferaga medresesi.

Για το τέλος, θεωρώ ότι αξίζει στην Πόλη να δοκιμάσει κανείς και γλυκό από το δρόμο. Εμείς δοκιμάσαμε λουκουμάδες με σιρόπι στην αποβάθρα του Εμίνονου (πεντανόστιμοι), ενώ υπάρχουν τύποι που πουλάνε παγωτό έξω από το Μπλε τζαμί. Γενικά, θεωρώ ότι, παρόλο που δεν ήταν κοντά στις γεύσεις μου, τα παραδοσιακά γλυκά τους είναι ιδιαίτερα (π.χ. κιουνεφέ με τυρί, firin sutlac, δηλαδή ψητό ρυζόγαλο και ασουρές, που η γεύση του θυμίζει κόλυβα) και αξίζουν 100% δοκιμή.

Με τούτα και με εκείνα, ομολογώ ότι λιγουρεύτηκα βραδιάτικα…Πάω να δω τι γλυκό έχω στην κουζίνα!!!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 7
• 8
• 9
• 10
• 11

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 9 of 11

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ikarialover]

Συνάλλαγμα

Δεν θα αναφερθώ καθόλου στη διαμονή, καθώς η ερώτηση "διαμονή στο Σουλταναχμέτ ή στην Ταξίμ" έχει αναλυθεί επαρκέστατα στο φόρουμ, αν και θα παραμείνει, νομίζω, ένα άλυτο ζήτημα με υποστηρικτές και από τις δύο πλευρές.

Όποιος επιθυμεί να επισκεφτεί την Πόλη, θα πρέπει αμέσως μετά την κράτηση αεροπορικών εισιτηρίων και ξενοδοχείου να σκεφτεί πώς θα κινηθεί στην πόλη όσον αφορά το συνάλλαγμα.
Οι επιλογές είναι οι εξής:

α) να πάρει τούρκικες λίρες από την Ελλάδα. Εδώ δημιουργείτα ένα θέμα, καθώς όσες τράπεζες ρωτήσαμε (ακόμα και στο Σύνταγμα, κεντρικότατα δηλαδή) δεν είχαν λίρες, ενώ η Τράπεζα της Ελλάδος δεν εξυπηρετεί ιδιώτες (μόνο το δημόσιο). Η μόνη επιλογή είναι τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος στην Ελλάδα. Εμείς, επειδή φτάναμε στην Κωνσταντινούπολη αργά το βράδυ, θέλαμε να έχουμε κάποιες λίρες για τα πρώτα έξοδα, οπότε πήραμε λίγες λίρες από την Ελλάδα. Το ανταλλακτήριο στο κέντρο της Αθήνας κράτησε προμήθεια ενδεικτικά 1,80 ευρώ για 50 ευρώ.

β) να προμηθευτεί λίρες με το που φτάσει στο αεροδρόμιο. Όλοι στο φόρουμ συνιστούν προσοχή στα ανταλλακτήρια του αεροδρομίου της Πόλης, καθώς χρεώνουν αρκετά ακριβά την προμήθεια (αν θυμάμαι καλά 4% επί του ποσού). Μπορεί κάποιος να ανταλλάξει λίγα χρήματα εκεί ή ακόμα καλύτερα να κατευθυνθεί στα ΑΤΜ του αεροδρομίου τα οποία δέχονται κάρτες δικών μας τραπεζών και να τραβήξει από εκεί.

γ) να κάνει ανάληψη από τα ΑΤΜ στην Πόλη. Όλα τα ΑΤΜ δέχονται κάρτες δικών μας τραπεζών, όπως προείπα, και τα περισσότερα έχουν μενού στα αγγλικά. Κάνεις ανάληψη σε λίρες (αλλά και σε ευρώ αν θέλεις). Εμείς έτσι κινηθήκαμε κατά κύριο λόγο. Βέβαια, είχα ψάξει και είχα δει ότι οι περισσότερες τράπεζες χρεώνουν 4,00 ευρώ ανά ανάληψη περίπου ως πάγια χρέωση για τη συναλλαγή, καθώς και ένα ποσό επί τοις % επί του ποσού της συναλλαγής ανά ανάληψη. Ύστερα από ψάξιμο βρήκα ότι οι προπληρωμένες κάρτες (prepaid) είναι αυτές που συμφέρουν περισσότερο (τουλάχιστον της τράπεζας που χρησιμοποίησα εγώ), καθώς είχαν πάγια χρέωση ανά ανάληψη 3 ευρώ, χωρίς έξτρα χρέωση για έξοδα μετατροπής συναλλάγματος (δηλαδή επί τοις %).
Σηκώναμε, λοιπόν, χρησιμοποιώντας την προπληρωμένη κάρτα.

δ) πολύ καλή επιλογή είναι και τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος (Doviz) που υπάρχουν άπειρα γύρω από Taksim και Sultanahmet. Οι καλύτερες ισοτιμίες σύμφωνα με μέλη του φόρουμ ήταν στην περιοχή του GrandBazaar, ενώ οι χειρότερες γύρω από τη στάση του τραμ στο Σουλταναχμέτ. Τα περισσότερα doviz δεν παίρνουν προμήθεια (0% comission).

ε) πληρώνεις σε εστιατόρια, ξενοδοχεία κτλ. με πιστωτικές. Και αυτό είναι μια λύση που σε απαλλάσσει από έξοδα μετατροπής συναλλάγματος, αν και πάντα χρειάζεσαι κάποια μετρητά στην τσέπη, κυρίως για τα εισιτήρια των Μ.Μ.Μ., τα ταξί κτλ.

Εμείς χρησιμοποιήσαμε σχεδόν όλες τις λύσεις. Είχαμε πάρει, όπως είπα, ένα αρχικό ποσό από λίρες από Ελλάδα, κάναμε ανάληψη από ATM, καταφύγαμε και σε ανταλλακτήριο όταν είδαμε ότι μας συνέφερε, ενώ τις τελευταίες μέρες, για να μην μας μείνουν λίρες πληρώσαμε σε εστιατόρια με πιστωτική.

Σημείωση 1: σε πολλά ξενοδοχεία προτιμούν να τους πληρώσουν σε ευρώ, καθώς είναι ισχυρό νόμισμα.
Σημείωση 2: τα ψιλά δεν αλλάζονται στα ανταλλακτήρια, οπότε φροντίστε να μην σας μείνουν πολλά στο τέλος. Διαφορετικά, τα ξοδεύετε στο αεροδρόμιο σε σουβενίρ ή φαγητό.
Σημείωση 3: χρήσιμο σάιτ: http://www.synallagma.gr/

 

[chris7]

Πολύ ωραία σκέψη να συγκεντρώσεις στην ιστορία σου πληροφορίες που υπάρχουν στο travelstories.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[ikarialover]

Από και προς το αεροδρόμιο Ατατούρκ

Το αεροδρόμιο Ατατούρκ (havalimani στα τούρκικα - πώς λέμε "τον χαβά σου εσύ; ) απέχει περίπου 20 χλμ. από το κέντρο της παλιάς πόλης της Κωνσταντινούπολης. Τα περισσότερα ξενοδοχεία προσφέρουν δωρεάν μεταφορά από το αεροδρόμιο προς το κατάλυμα, ειδικά αν κάποιος μείνει παραπάνω από έναν συγκεκριμένο αριθμό διανυκτερεύσεων. Όταν λοιπόν κλείσετε ξενοδοχείο, ρωτήστε μήπως υπάρχει αυτή η δυνατότητα (με εμάς έτσι έγινε).

Άλλος τρόπος είναι να πάρει κάποιος ένα ταξί από το αεροδρόμιο. Σε αυτή την περίπτωση θα του κοστίσει αν δεν έχει καθόλου κίνηση γύρω στις 50 τούρκικες λίρες. Συχνά όμως η λεωφόρος Kennedy που οδηγεί στο κέντρο είναι πήχτρα και εκεί η ταρίφα ανεβαίνει κατακόρυφα.

Όσον αφορά τα ΜΜΜ, θα πρέπει να πάρετε το μετρό, την κόκκινη γραμμή Μ1 με κατεύθυνση Aksaray (υπάρχει σήμανση για τις αποβάθρες στην έξοδο της παραλαβής αποσκευών. Θα πρέπει να βγείτε έξω από τις αφίξεις και να κατεβείτε έναν όροφο με τις κυλιόμενες σκάλες). Στη συνέχεια, κατεβαίνετε στο Zeytinburnu και αλλάζετε γραμμή και παίρνετε το τραμ με κατεύθυνση Kabatas, για να κατεβείτε στη στάση που βρίσκεται το ξενοδοχείο σας.

Τέλος, υπάρχει και αυτή η επιλογή που κοστίζει περίπου 20 ευρώ, ανάλογα βέβαια την ημέρα και ώρα άφιξης, καθώς και την περιοχή που βρίσκεται το ξενοδοχείο σου: http://www.istanbulairport24.com/

Για να επιστρέψει κανείς στο αεροδρόμιο τη μέρα της αναχώρησής του ακολουθεί τους ίδιους τρόπους ή μπορεί να απευθυνθεί σε κάποιο τουριστικό γραφείο που έχει βανάκια που σε πάνε στο αεροδρόμιο. Εγώ όταν έψαχνα πληροφορίες στο ίντερνετ, είχα βρει το συγκεκριμένο: Efendi Travel Agency, διεύθυνση: Yeni Akbıyık Caddesi No: 30, Sultanahmet, (212) 638 6343, αν και τελικά δεν τον χρησιμοποιήσαμε. Γενικά, αρκετές φορές συναντήσαμε τουριστικά γραφεία που σε μετέφεραν στο αεροδρόμιο με μέσο κόστος γύρω στα 20 ευρώ. Πέσαμε πάνω και σε κάποια που έλεγαν 5 ευρώ (μάλλον το άτομο) και προφανώς έπαιρναν πολλούς τουρίστες μαζί με βανάκι.

Εμείς τη λύση των ΜΜΜ την είχαμε απορρίψει εξαρχής, καθώς φέτος το Πάσχα στην Πόλη πρέπει να είχε 15 εκατομμύρια τουρίστες, τα τραμ ήταν ασφυκτικά γεμάτα και μας έλουζε κρύος ιδρώτας και μόνο στη σκέψη ότι θα μπούμε στα τραμ και στα μετρό με βαλίτσες και μια κουτσή που δεν μπορούσε να ανεβοκατεβαίνει σκάλες (εμένα δηλαδή ).

Τελικά, ζητήσαμε από το ξενοδοχείο να μας καλέσει ταξί, για να μην είναι και πειρατής. Ο ρεσεψιονίστ μας είπε ότι θα μας κοστίσει γύρω στις 50 λίρες, αλλά καθώς δεν είχε καθόλου κίνηση (μέσα σε μισή ώρα είχαμε φτάσει) το ταξίμετρο έδειξε 46 λίρες. Γενικά, τα περισσότερα μέλη του φόρουμ έγραφαν ότι χοντρικά ένα 20ευρω κοστίζει για να πας στο αεροδρόμιο.


SOS, SOS!! Όταν υπολογίζετε την ώρα που θα χρειαστείτε για να φτάσετε στο αεροδρόμιο, εκτός από την κίνηση που μπορεί να έχει, υπολογίστε οπωσδήποτε και την ώρα που θα κάνετε για να περάσετε από τον έλεγχο διαβατηρίων. Οι Τούρκοι έχουν ένα εντελώς ανόητο σύστημα (για να μην πω κάτι που δεν το επιτρέπει η ανατροφή μου ) που έχουν δύο ουρές αναμονής: μία για τους Τούρκους πολίτες και μία για όλους τους άλλους (και ας μην χρειάζεται για εμάς βίζα). Έτσι, τόσο όταν φτάσαμε στην Κωνσταντινούπολη όσο και όταν φεύγαμε, ξοδέψαμε σχεδόν 1 ώρα όρθιοι στην ουρά για τον έλεγχο των διαβατηρίων μαζί με όλες τις φυλές του Ισραήλ, Ασιάτες, Άραβες, Ευρωπαίους και Έλληνες (οι τελευταίοι ήταν οι μόνοι που κλασικά γκρίνιαζαν ). Κολλημένοι όλοι μαζί ο ένας πάνω στον άλλο, ο ένας να βήχει, ο άλλος να βρωμάει, καταλαβαίνετε, ήταν ίσως η χειρότερη εμπειρία στην Πόλη!! Ίσως επειδή πονούσα που ήμουν όρθια, μου έκατσε έτσι στραβά, αλλά εν πάση περιπτώσει, υπολογίστε οπωσδήποτε ότι θα χρειαστείτε αυτό το χρόνο, για να μη χάσετε το αεροπλάνο. Από την άλλη, ενδεχομένως, άλλες εποχές να μην έχει τόσο κόσμο και να πέσαμε εμείς στην περίπτωση..

 

[makisg]

πολύ χρηστικές οι πληροφορίες σου. σ'ευχαριστούμε πολύ.

 

[kosaitis]

Οι προμήθειες για την Εθνική Τράπεζα στο εξωτερικό(ΔΙΑΣ – CIRRUS/MAESTRO)
ποσό
0-390 €=1,00€
391-490 €=1,10€
491-600 €=1,25€
600- και άνω =1,50+0,5% επί του ποσού
Ερωτηση υπολοιπου (ΔΙΑΣ) 0,14€

 

[ikarialover]

Makisg ευχαριστώ πολύ! Kosaitis η εθνική όντως προσφέρει αρκετά συμφέρουσες προμήθειες, δυστυχώς, εγώ δεν είχα κάρτα Εθνικής...

 

[ikarialover]

Μετακινήσεις

Το ιστορικό κέντρο της Πόλης, όπου υπάρχουν τα περισσότερα αξιοθέατα (Σουλταναχμέτ, Εμίνονου, συνοικία της Μεγάλης Αγοράς) εξυπηρετείται κατά κύριο λόγο από το τραμ. Το τραμ της Κωνσταντινούπολης δεν έχει καμία σχέση με το δικό μας που κάνει 100 ώρες για να πάει από το ένα σημείο στο άλλο. Τις ώρες αιχμής τα τραμ περνούσαν σχεδόν κάθε 1-2 λεπτά. Δεν προλάβαινε να περάσει το ένα και τσουπ! ερχόταν το άλλο.
Μετρό υπάρχει, αλλά εξυπηρετεί περισσότερο περιοχές που δεν είναι τόσο τουριστικές. Εμείς δεν το χρησιμοποιήσαμε ούτε μία φορά.

- Ενδεικτικά, για να πάει κανείς στην Αγ. Σοφία, το Τοπ Καπί, τον Ιππόδρομο και τη Βασιλική Κινστέρνα θα σταματήσει στη στάση του τραμ Σουλταναχμέτ.
- Για τις αποβάθρες από όπου φεύγουν τα πλοία για το Βόσπορο και την ασιατική πλευρά, το Νέο Τζαμί και την Αιγυπτιακή Αγορά κατεβαίνεις στη στάση Εμίνονου.
- Για το Μεγάλο Παζάρι βολεύει και η στάση Cemberlitas και η Beyazit.
- Για να ανέβει κανείς στην Ταξίμ, παίρνει το τραμ και κατεβαίνει στη στάση Kabatas. Στη συνέχεια, κατεβαίνεις κάτι σκάλες (υπάρχουν βέλη που σε κατευθύνουν) και παίρνεις το τελεφερίκ (funikuler) για να ανέβεις στην Ταξίμ και στην πάνω άκρη της λεωφόρου Ιστικλάλ. Το τελεφερίκ αυτό είναι στεγασμένο, όπως το δικό μας για να ανέβεις στον Λυκαβηττό.
- Στη στάση του τραμ Καράκιοϊ βγαίνεις από το τραμ και στρίβεις λίγο αριστερά προς τη λεωφόρο tersane. Στα 50 μέτρα είναι η στάση του τούνελ (tunel) που το παίρνεις για να ανέβεις στην κάτω άκρη της Ιστικλάλ.
- Για να πάει κανείς στο Φανάρι (Fener) μέλη του φόρουμ αναφέρουν το λεωφορείο 99Α (στάση Fener). Δεν το χρησιμοποίησα, οπότε δεν έχω γνώμη. Αντίστοιχα λεωφορεία σταματάνε και στο Εγιούπ (λίγο πριν το Eyup Sultan τζαμί), από όπου μπορεί κανείς να πάρει υπέργειο τελεφερίκ για να ανέβει στον ομώνυμο λόφο και στο καφέ Πιερ Λοτί με θέα όλη την Πόλη.

Για τα ΜΜΜ υπάρχουν δύο βασικές επιλογές:

α) η πρώτη είναι τα jetons, που μοιάζουν με τις μάρκες που παίρνουμε στα λούνα παρκ. Κοστίζουν 3 λίρες ανά διαδρομή και τα παίρνεις από μηχανήματα που υπάρχουν σε κάθε στάση. Η δυσκολία σε αυτή την επιλογή είναι ότι θα πρέπει κάθε φορά να αγοράζεις μάρκες, ενώ δεν υπάρχει και κάποια έκπτωση.
β) η πιο συμφέρουσα λύση για τον επισκέπτη είναι να προμηθευτεί την Istanbulkart. Αυτή την προμηθεύεσαι είτε από μηχανήματα που υπάρχουν στο μετρό του αεροδρομίου είτε σε μηχανήματα που υπάρχουν γενικά στο μετρό (στο τραμ η αλήθεια είναι ότι δεν είδαμε, μπορεί και να μας ξέφυγε) είτε σε περίπτερα που υπάρχουν στις αποβάθρες του Εμίνονου (εμείς πήραμε από εκεί, αλλά βρήκαμε και στην Ιστικλάλ - σίγουρα θα έχει και σε άλλα τουριστικά μέρη). Η κάρτα Akbil που υπήρχε παλαιότερα έχει πλέον καταργηθεί, αν δεν κάνω λάθος, ή τείνει να αντικατασταθεί πλήρως από την Istanbulkart. Η καθαρή αξία της Istanbulkart είναι 7 λίρες και την φορτώνεις επιπλέον με ένα ποσό (εμείς στην αρχή βάλαμε 20 λίρες) για να κινηθείς στα μέσα. Καλό είναι να μην βάλει κάποιος εξαρχής πολλά χρήματα, γιατί αν μείνει υπόλοιπο στην κάρτα δεν μπορεί να το εξαργυρώσει. Σημαντικό: τα μηχανήματα για την κάρτα δεν δέχονται κέρματα, μόνο χαρτονομίσματα (έχουν μενού και στα αγγλικά). Αν το μηχάνημα λέει Arızalıdır ή Hizmet dışı,τότε είναι εκτός λειτουργίας.

Η Instabulkart ισχύει στο μετρό, στο τραμ, λεωφορεία, καραβάκια για ασιατική πλευρά(π.χ. για Καντικιόϊ), στο τελεφερίκ για Πιερ Λοτί, καθώς και στο funikuler για Ταξίμ και στο τούνελ για Ιστικλάλ. Κάπου είχα διαβάσει στο φόρουμ ότι δεν ισχύει για το τούνελ, εμείς μια χαρά την χρησιμοποιήσαμε.

Την κάρτα την ακουμπάς στο μηχάνημα πριν την είσοδο του μετρό ή του τραμ και αφαιρεί την αξία του εισιτηρίου και σου δείχνει και τι υπόλοιπο έχεις. Με τη χρήση κάρτας η διαδρομή του τραμ κοστίζει 1.95 λίρες αντί για 3 λίρες που κάνει η διαδρομή με τα jetons. Επίσης, πολύ πολύ σημαντικό: κάθε φορά που αλλάζεις μέσο πληρώνεις πάλι εισιτήριο, π.χ. π.χ. μετρό, μετά τραμ μετά λεωφορείο για να πας κάπου είναι 3 εισιτήρια.
Αν η μετεπιβίβαση γίνει σε λιγότερο από 2 ώρες, τότε πληρώνεις τη δεύτερη φορά μόνο 1,25 λίρες.
Επίσης, μπορούν 2 άτομα να πάρουν μία μόνο κάρτα. Όταν περνάς από το μηχάνημα της εισόδου του τραμ, ακουμπάς την κάρτα μία φορά για να περάσει το πρώτο άτομο και μετά άλλη μία για να περάσει το δεύτερο. Στην περίπτωση αυτή, το πρώτο άτομο πληρώνει 1,95 λίρες και το δεύτερο 1,40 (αν θυμάμαι καλά). Σημείωση: αν δύο άτομα χρησιμοποιούν την Istanbulkart, η έκπτωση της μετεπιβίβασης εντός 2 ωρών που ανέφερα πιο πάνω ισχύει μόνο για το πρώτο άτομο, το δεύτερο πληρώνει κανονικά.

Όταν είναι να φύγεις από την Κωνσταντινούπολη, επιστρέφεις την κάρτα σε κάποιο σημείο πώλησής της και ο πωλητής σου επιστρέφει την αρχική αξία της κάρτας σε λίρες. Εμείς δεν το κάναμε, είχαν μείνει λίγες λίρες μέσα και την κρατήσαμε για ενθύμιο.

Ένα μέλος του φόρουμ αναφέρει ότι υπάρχει και ηλεκτρονικό εισιτήριο, το οποίο στοιχίζει 4TL/διαδρομή (αν πάρεις το πολλαπλό ηλεκτρονικό εισιτήριο για 10 διαδρομές στοιχίζει 38 TL). Δεν το δοκίμασα και δεν έχω γνώμη.

Να αναφέρω επίσης ότι υπάρχει ένα παλιό τραμ που ανεβαίνει την Ιστικλάλ, το λεγόμενο tunel nostajik tramvay. Μου φάνηκε καλή ιδέα, καθότι λόγω του ποδιού μου δυσκολευόμουν να τη διασχίσω όλη. Ωστόσο, το τραμάκι αυτό είναι ένα μόνο βαγόνι, όπου μέσα οι τουρίστες ήταν κολλημένοι σαν σαρδέλες. Όταν το είδα, η ιδέα να το πάρουμε απορρίφτηκε με συνοπτικές διαδικασίες.

Υπάρχουν και πολλά αξιοθέατα που δεν προσεγγίζονται εύκολα με τα μέσα. Π.χ. ο πύργος του Γαλατά ή η Μονή της Χώρας. Σε αυτή την περίπτωση είτε χρησιμοποιείται η παλιά καλή λύση του περπατήματος είτε παίρνει κανείς ταξί. Για τα ταξί θα αναφερθώ εκτενέστερα σε επόμενο κεφάλαιο.

Στην ιστοσελίδα της Πόλης βρήκα τα ακόλουθα ωράρια των ΜΜΜ:
Μετρό 06:00 π.μ. – 12.30 το βράδυ (Μ1, Μ2)
Τραμ: 06:00 π.μ. – 11.50 το βράδυ (τουλάχιστον για Τ1)
Το τελεφερίκ από Καμπατάς προς Ταξιμ (F1): ως 12:50 λέει το σάιτ ή 01:20 μμ. Παρασκευές και Σάββατα.

Επισυνάπτω και έναν άκρως χρήσιμο χάρτη των συγκοινωνιών της Πόλης.

 

[Gandalf]

Ευχαριστούμε ikarialover! Αλλά αν συνεχίσεις έτσι, θα φαλιρίσουν οι εταιρείες που πουλάνε ταξιδιωτικούς οδηγούς!

 

[ikarialover]

Χαχαχαχα!!! Ευχαριστώ πολύ!!

 

[makisg]

ikarialover είσαι φοβερή.

 

[emouli]

Καλά, περιττό να πω πως είσαι θησαυρός! Πάνω που ετοιμαζόμουν να φτιάξω ενα word με χρηστικες πληροφορίες για την Πόλη, ετσι ωστε να τα έχω όλα μαζεμένα και νοικοκυρεμένα για το επικείμενο ταξίδι μου, τσουπ! πέφτω πάνω στη δική σου ανάρτηση! Κόπυ, εκτύπωση και φύγαμε! Χίλια ευχαριστώ!
Α! Είμαι κι εγώ λάτρης της Ικαρίας βεβαίως-βεβαίως!