Ιταλία -Κόρη πού πας? -Μάνα θα πάω στο Μιλάνο

[kallalex]

Σημείωση 1: Όλες τις φωτογραφίες τις έχω βγάλει εγώ. Είναι τραβηγμένες είτε με φωτογραφική μηχανή είτε με κινητό και επεξεργασμένες στο Photoshop.
Σημείωση 2: Ελπίζω να μην γίνομαι πολύ κουραστική, καθώς δεν "το έχω" ιδιαίτερα με το γράψιμο.

2η μέρα

Η μέρα ξεκίνησε με τον απαραίτητο εσπρέσο και μετά για panzerotti στο Luini. Μετά από μια σύντομη βόλτα στην πλατεία, προμηθεύτηκα τα εισιτήρια για την είσοδο στο Duomo (16€ για πρόσβαση στο εσωτερικό και στο rooftop με ανελκυστήρα). Είχα διαβάσει ότι οι σκάλες είναι λιγάκι κλειστοφοβικές, οπότε προτίμησα τον ανελκυστήρα. Πέρασα τους απαραίτητους (πλέον) ελέγχους και μπήκα μέσα. Μόλις μπήκα στο εσωτερικό, ένιωσα το απόλυτο δέος. Δεν έχω επισκεφθεί πολλούς ναούς, αλλά σίγουρα ο συγκεκριμένος βρίσκεται στην κορυφή. Είναι από τις κατασκευές που λες ότι αποκλείεται να τις έχει φτιάξει άνθρωπος. Νιώθεις πραγματικά τόσο μικρός, μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο και επιβλητικό. Πέρασα αρκετή ώρα χαζεύοντας και προσπαθώντας να αποτυπώσω στη φωτογραφική ή στο κινητό το μεγαλείο αυτού του ναού.

Σειρά είχε η ανάβαση στην κορυφή. Εκεί πήρα μια μικρή απογοήτευση, καθώς η πρόσβαση απαγορευόταν λόγω πάγου. Ίσως να άνοιγε μετά τη 1 το μεσημέρι. Αφού χαλάστηκα λίγο, θυμήθηκα ότι είχα δει για μια έκθεση αφιέρωμα στον Toulouse Lautrec στο Palazzo Reale. Εννοείται δε θα έχανα την ευκαιρία. Δυστυχώς οι φωτογραφίες δεν επιτρεπόντουσαν, αλλά μπόρεσα στα κλεφτά να πάρω 1-2. Πολύ ενδιαφέρουσα η έκθεση, σειρά όμως είχε ο Μυστικός Δείπνος. Το εισιτήριο το είχα κλείσει από τον Οκτώβρη. Για όλες τις μέρες που θα ήμουν εκεί, είχε μόνο μια μέρα και μια ώρα διαθέσιμη. Έφτασα λίγο νωρίς στο μουσείο, οπότε έκανα μια στάση για εσπρέσο και γλυκάκι στο όρθιο – the Italian style… Στην αίθουσα που βρίσκεται ο Μυστικός Δείπνος επιτρέπεται να μπαίνουν 25 άτομα τη φορά. Εγώ και άλλα 2-3 άτομα είχαμε κλείσει ατομικά, και περιμέναμε να μπούμε με ένα γκρουπ τουριστών. Παρόλο που δεν έχω ιδιαίτερη επαφή με τις θρησκείες, ομολογώ ότι ήταν εμπειρία καθηλωτική. Από τα 25 άτομα που ήμασταν μέσα στην αίθουσα, δεν μιλούσε κανένας για τουλάχιστον 5 λεπτά. Μόνο η ξεναγός ακουγόταν που εξηγούσε κάποιες λεπτομέρειες. Επιτρεπόταν να μείνουμε μόνο 15 λεπτά στην αίθουσα, αλλά κανείς δεν φαινόταν πρόθυμος να αποχωρήσει.

Μαζί με τα είσοδο στο Μυστικό Δείπνο, είχα κλείσει εισιτήριο και για την πινακοθήκη Ambrosiana. Μετά τον απαραίτητο espresso κατευθύνθηκα στην πινακοθήκη με τα πόδια. Δεν είμαι φαν της τέχνης και ούτε την καταλαβαίνω ιδιαίτερα, αλλά το είδα κι αυτό σαν εμπειρία. Πηγαίνοντας προς την έξοδο, βρέθηκα στη βιβλιοθήκη της πινακοθήκης, όπου υπήρχαν εκτεθειμένα χειρόγραφα σχέδια του Leonardo Da Vinci και των μαθητών του, και ομολογώ ότι εκεί πέρασα περισσότερο χρόνο από ότι σε όλη την πινακοθήκη. Η πείνα είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή και επέστρεψα στην πλατεία Duomo για να βρω κάτι να φάω.

Πριν φάω βέβαια, είπα να τσεκάρω αν επιτρέπεται η ανάβαση στο Duomo. Για καλή μου τύχη ο ήλιος έλιωσε τον πάγο και μπόρεσα να ανέβω πάνω. Η θέα φυσικά συγκλονιστική. Όλη η πόλη στο πιάτο. Και από πάνω βλέπεις ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες του ναού, και σου φαίνεται ακόμα πιο απίστευτο να έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από άνθρωπο.

Σήμερα η μέρα έχει πίτσα. Οκ, την απόλαυσα, δεν τρελάθηκα κι όλας όμως. Αφού πήρα δυνάμεις, ήθελα κάτι γλυκό και σχεδόν απέναντι από την πιτσαρία έφαγα εκπληκτικό gelato.

Με το στομάχι ικανοποιημένο, είπα να συνεχίσω το περπάτημα και κατευθύνθηκα προς την περιοχή Brera, με πανέμορφα μικρά μαγαζάκια και πολύ γραφικά δρομάκια.

Μετά από ακόμα έναν espresso και κάποια λίγα ψώνια, επέστρεψα στην πλατεία Duomo για να πάρω το μετρό για επιστροφή στο ξενοδοχείο. Ήθελα να ξεκουραστώ γιατί την επόμενη μέρα είχε μονοήμερη εκδρομή στη Βερόνα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[chris7]

Έμεινα αρκετή ώρα στο θεωρείο, χαζεύοντας και βγάζοντας φωτό. Φεύγοντας, κατευθύνθηκα προς το Castello Sforzesco. Πέρασα από μέσα και βγήκα στο Parco Sempione. Έκανα μια βόλτα βγάζοντας φωτό και απολαμβάνοντας τα φθινοπωρινά χρώματα. Αφού είχα αρχίσει να κουράζομαι, έκατσα σε μια καφετέρια κοντά στο Castello για τον απαραίτητο espresso και tiramisu. Και τα δύο ήταν εξαιρετικά! Ευχαριστήθηκα καφέ όλες τις μέρες στο Μιλάνο! Αφού πήρα δυνάμεις γύρισα στην πλατεία Duomo περπατώντας και βγάζοντας (κι άλλες) φωτό.

Περιμένουμε τη συνέχεια και φωτογραφίες.

 

[kallalex]

Περιμένουμε τη συνέχεια και φωτογραφίες.

Πολύ ευχαρίστως μόλις ανακαλύψω τον τρόπο να ανεβάζω τις εικόνες...

 

[vasiliss]

Στο νέο μήνυμα, δίπλα από το "υποβολή απάντησης" υπάρχει το ανέβασμα αρχείου. Το πατάς, επιλέγεις τις φωτογραφίες που θέλεις και αφού ανέβουν, επιλέγεις πως θα τις παρουσιάσεις, δηλ. σε κανονικό μέγεθος ή σαν μικρογραφίες. Αυτό ήταν
Μπορείς να προσθέσεις και στο ήδη υπάρχον μήνυμα, από το tools επιλέγεις επεξεργασία και ακολουθείς τα ίδια βήματα

 

[kallalex]

Σημείωση 1: Όλες τις φωτογραφίες τις έχω βγάλει εγώ. Είναι τραβηγμένες είτε με φωτογραφική μηχανή είτε με κινητό και επεξεργασμένες στο Photoshop.
Σημείωση 2: Ελπίζω να μην γίνομαι πολύ κουραστική, καθώς δεν "το έχω" ιδιαίτερα με το γράψιμο.

2η μέρα

Η μέρα ξεκίνησε με τον απαραίτητο εσπρέσο και μετά για panzerotti στο Luini. Μετά από μια σύντομη βόλτα στην πλατεία, προμηθεύτηκα τα εισιτήρια για την είσοδο στο Duomo (16€ για πρόσβαση στο εσωτερικό και στο rooftop με ανελκυστήρα). Είχα διαβάσει ότι οι σκάλες είναι λιγάκι κλειστοφοβικές, οπότε προτίμησα τον ανελκυστήρα. Πέρασα τους απαραίτητους (πλέον) ελέγχους και μπήκα μέσα. Μόλις μπήκα στο εσωτερικό, ένιωσα το απόλυτο δέος. Δεν έχω επισκεφθεί πολλούς ναούς, αλλά σίγουρα ο συγκεκριμένος βρίσκεται στην κορυφή. Είναι από τις κατασκευές που λες ότι αποκλείεται να τις έχει φτιάξει άνθρωπος. Νιώθεις πραγματικά τόσο μικρός, μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο και επιβλητικό. Πέρασα αρκετή ώρα χαζεύοντας και προσπαθώντας να αποτυπώσω στη φωτογραφική ή στο κινητό το μεγαλείο αυτού του ναού.

Σειρά είχε η ανάβαση στην κορυφή. Εκεί πήρα μια μικρή απογοήτευση, καθώς η πρόσβαση απαγορευόταν λόγω πάγου. Ίσως να άνοιγε μετά τη 1 το μεσημέρι. Αφού χαλάστηκα λίγο, θυμήθηκα ότι είχα δει για μια έκθεση αφιέρωμα στον Toulouse Lautrec στο Palazzo Reale. Εννοείται δε θα έχανα την ευκαιρία. Δυστυχώς οι φωτογραφίες δεν επιτρεπόντουσαν, αλλά μπόρεσα στα κλεφτά να πάρω 1-2. Πολύ ενδιαφέρουσα η έκθεση, σειρά όμως είχε ο Μυστικός Δείπνος. Το εισιτήριο το είχα κλείσει από τον Οκτώβρη. Για όλες τις μέρες που θα ήμουν εκεί, είχε μόνο μια μέρα και μια ώρα διαθέσιμη. Έφτασα λίγο νωρίς στο μουσείο, οπότε έκανα μια στάση για εσπρέσο και γλυκάκι στο όρθιο – the Italian style… Στην αίθουσα που βρίσκεται ο Μυστικός Δείπνος επιτρέπεται να μπαίνουν 25 άτομα τη φορά. Εγώ και άλλα 2-3 άτομα είχαμε κλείσει ατομικά, και περιμέναμε να μπούμε με ένα γκρουπ τουριστών. Παρόλο που δεν έχω ιδιαίτερη επαφή με τις θρησκείες, ομολογώ ότι ήταν εμπειρία καθηλωτική. Από τα 25 άτομα που ήμασταν μέσα στην αίθουσα, δεν μιλούσε κανένας για τουλάχιστον 5 λεπτά. Μόνο η ξεναγός ακουγόταν που εξηγούσε κάποιες λεπτομέρειες. Επιτρεπόταν να μείνουμε μόνο 15 λεπτά στην αίθουσα, αλλά κανείς δεν φαινόταν πρόθυμος να αποχωρήσει.

Μαζί με τα είσοδο στο Μυστικό Δείπνο, είχα κλείσει εισιτήριο και για την πινακοθήκη Ambrosiana. Μετά τον απαραίτητο espresso κατευθύνθηκα στην πινακοθήκη με τα πόδια. Δεν είμαι φαν της τέχνης και ούτε την καταλαβαίνω ιδιαίτερα, αλλά το είδα κι αυτό σαν εμπειρία. Πηγαίνοντας προς την έξοδο, βρέθηκα στη βιβλιοθήκη της πινακοθήκης, όπου υπήρχαν εκτεθειμένα χειρόγραφα σχέδια του Leonardo Da Vinci και των μαθητών του, και ομολογώ ότι εκεί πέρασα περισσότερο χρόνο από ότι σε όλη την πινακοθήκη. Η πείνα είχε αρχίσει να γίνεται αισθητή και επέστρεψα στην πλατεία Duomo για να βρω κάτι να φάω.

Πριν φάω βέβαια, είπα να τσεκάρω αν επιτρέπεται η ανάβαση στο Duomo. Για καλή μου τύχη ο ήλιος έλιωσε τον πάγο και μπόρεσα να ανέβω πάνω. Η θέα φυσικά συγκλονιστική. Όλη η πόλη στο πιάτο. Και από πάνω βλέπεις ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες του ναού, και σου φαίνεται ακόμα πιο απίστευτο να έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από άνθρωπο.

Σήμερα η μέρα έχει πίτσα. Οκ, την απόλαυσα, δεν τρελάθηκα κι όλας όμως. Αφού πήρα δυνάμεις, ήθελα κάτι γλυκό και σχεδόν απέναντι από την πιτσαρία έφαγα εκπληκτικό gelato.

Με το στομάχι ικανοποιημένο, είπα να συνεχίσω το περπάτημα και κατευθύνθηκα προς την περιοχή Brera, με πανέμορφα μικρά μαγαζάκια και πολύ γραφικά δρομάκια.

Μετά από ακόμα έναν espresso και κάποια λίγα ψώνια, επέστρεψα στην πλατεία Duomo για να πάρω το μετρό για επιστροφή στο ξενοδοχείο. Ήθελα να ξεκουραστώ γιατί την επόμενη μέρα είχε μονοήμερη εκδρομή στη Βερόνα.

 

[greco]

Μια χαρα ειναι η περιγραφη σου!Αναμενουμε τη συνεχεια...

 

[paefstra]

Φτου σου, κοπελαρα μου, τι ωραίες φωτογραφίες είναι αυτές.

 

[kallalex]

Φτου σου, κοπελαρα μου, τι ωραίες φωτογραφίες είναι αυτές.

Ωωωωωωωω σ'ευχαριστώ πάρα πολύ!

 

[kallalex]

3η μέρα

Απολαμβάνω όσο τίποτα τα ταξίδια με τρένο… Ήθελα μια κοντινή εκδρομή από το Μιλάνο με τρένο, αλλά δεν ήθελα τα «κλασσικά» λίμνη Κόμο κτλ, και κατέληξα στη Βερόνα. Γραφική, ρομαντική, ιδανική για μονοήμερη εκδρομή.

Το ταξίδι διήρκησε περίπου 1:30 ώρα. Μόλις έφτασα στο σταθμό, πήρα ένα από τα λεωφορεία που σε πηγαίνουν στο κέντρο της πόλης (2€ one way). Κατέβηκα στο κέντρο, μπροστά από την Αρένα. Πρώτη εντύπωση? Οκ, όμορφη πόλη, αλλά δεν τρελαίνομαι κι όλας. Έψαξα στα γύρω στενάκια και βρήκα μια πολύ όμορφη καφετέρια. Καφέ, γλυκό, και το απαραίτητο σημειωματάριο για να βγάλω πρόγραμμα. Την αρένα δεν την είχα στο πρόγραμμά μου, αλλά μιας και τη βρήκα μπροστά μου είπα να μπω. 10 € το εισιτήριο, και να πω την αλήθεια τα μετάνιωσα. Περίμενα κάτι πιο μυστηριώδες να το πω? Περίμενα κάτι παραπάνω.

Δεν απογοητεύομαι όμως, συνεχίζουμε. Σοκάκια πολύ γραφικά, εάν κοιτάξεις ψηλά όμως. Κατά τ’ άλλα παντού μαγαζιά, κάθε είδους. Λες και ο κόσμος ερχόταν στη Βερόνα μόνο για ψώνια.

Στην piazza delle Erbe είχε στηθεί η χριστουγεννιάτικη αγορά της πόλης. Έκανα μια γρήγορη βόλτα και κατευθύνθηκα στο περίφημο «Μπαλκόνι της Ιουλιέτας». Είχα διαβάσει ότι είναι μια απογοήτευση, ότι είναι «απλά ένα μπαλκόνι», αλλά νόμιζα ότι πρόκειται για υπερβολές. Είχαν δίκιο όμως. Απίστευτος κόσμος συνωστιζόταν για να δει ένα μπαλκόνι. Και φυσικά γύρω γύρω gift shop. Πετυχημένο το marketing πάντως. Είδα στο Google maps ότι εκεί κοντά ήταν και το σπίτι του Ρωμαίου, αλλά είχα τέτοια απογοήτευση που δεν μπήκα καν στον κόπο. Επισκέφθηκα τον καθεδρικό ναό της πόλης. Στα θετικά, το ότι είχαν δωρεάν auto guide.

Συνέχισα περπατώντας και βγήκα στο κανάλι. Ο κόσμος σαφώς λιγότερος και μπόρεσα να απολαύσω τη βόλτα μου πιο ήσυχα, παρά το κρύο.

Πέρασα στην απέναντι μεριά από τη γέφυρα San Pietro και ανέβηκα στο Piazzale Castel San Pietro. Η θέα από εκεί ήταν μαγευτική. Η πόλη ήταν καλυμμένη με ομίχλη και η ατμόσφαιρα μαγική.

Ήπια έναν καπουτσίνο στην καφετέρια με θέα όλη την πόλη και ξεκίνησα να κατηφορίζω. Περπάτησα για αρκετή ώρα παράλληλα με το κανάλι και αφού κρύωσα αρκετά, μπήκα μέσα στην πόλη και έφτασα πάλι στην αρένα. Ξανά έκατσα στο ίδιο καφέ για άλλον έναν espresso και γλυκό. Αφού σκοτείνιασε, έκανα μια βόλτα στην πλατεία, πήρα μερικά αναμνηστικά και πήγα στον σιδηροδρομικό σταθμό για να επιστρέψω στο Μιλάνο.

Εντυπώσεις? Κάτι δε μου ταίριαξε στη Βερόνα. Υπήρχε κάτι απροσδιόριστο που δεν μου άρεσε… Ίσως ο με-το-ζόρι ρομαντισμός λόγω Ρωμαίου και Ιουλιέτας? Ίσως ο τόσος πολύς κόσμος που σε δυσκόλευε ακόμα και να περπατήσεις? Δεν ξέρω. Δεν το μετάνιωσα που πήγα, αλλά δεν ήταν και από τις «καλές» μέρες.

 

[kallalex]

4η μέρα

Σήμερα ουσιαστικά είναι η τελευταία μου μέρα στο Μιλάνο και θέλω να πάρω δωράκια για φίλους, να δω αυτά που δεν είδα και φυσικά να ξαναδώ έστω και απέξω το Duomo και να ευχαριστηθώ όσους περισσότερους καφέδες μπορώ.

Η μέρα ξεκίνησε με πρωινό ξύπνημα για να πάω στο διάσημο καφεκοπτείο Hodeidah, το οποίο βρισκόταν σχετικά μακριά. Ευτυχώς ήταν ανοιχτά, παρόλο που στο διαδίκτυο έλεγε ότι λόγω τοπικής αργίας μπορεί να είναι κλειστά. Η βόλτα μου ως εκεί ήταν και μια καλή ευκαιρία να δω το Μιλάνο εκτός τουριστικής ζώνης και ομολογώ ότι μ’άρεσε πολύ. Στο καφεκοπτείο ήπια τον πιο δυνατό και ωραίο καφέ που έχω πιεί έως τώρα στη ζωή μου. Πήρα τα δωράκια μου και επέστρεψα στο ξενοδοχείο να τα αφήσω.

Η επίσκεψη στο San Siro αναβλήθηκε για άλλη φορά, αφού υποσχέθηκα στον αδερφό μου ότι θα του πάρω το φούτερ της Inter που ήθελε από ένα μαγαζί στην πλατεία Duomo. Πλατεία Duomo λοιπόν, Παρασκευή πρωί και βγαίνοντας από το μετρό παθαίνω σοκ. Απελπιστικά πολύς κόσμος, ουρές ατελείωτες για να μπουν στο ναό. Όλη η πλατεία να είναι γεμάτη σε υπερβολικό βαθμό. Ας φάω τα panzerotti μου να συνέλθω σκέφτηκα. Αμ δε. 15’ περίμενα για να μπω. 4 διαφορετικές ουρές είχε που περίμεναν και έναν σεκιούριτι να ρυθμίζει την «κυκλοφορία».

Αφού κατάφερα να πάρω το πρωινό μου, κατευθύνθηκα προς το Castello Sforzesco που δεν είχα δει το εσωτερικό του. 5€ η είσοδος και πραγματικά είναι ατελείωτο. Πέρασα εκεί τουλάχιστον δύο ώρες, χωρίς να καθυστερήσω σε κάποιο έκθεμα. Βγαίνοντας βρέθηκα σε μια ανοιχτή αγορά και έκανα μια βόλτα ψάχνοντας μήπως βρω καμιά vintage κάμερα, φακό, φιλμ, κάτι. Δυστυχώς τίποτα.
Σειρά είχε η περιοχή Brera που ήθελα να την δω και το πρωί. Από τις πιο ωραίες και γραφικές και προσεγμένες περιοχές που είδα. Σήμερα το στομάχι ζητούσε ζυμαρικό. Ραβιόλια με ρικότα και σπανάκι λοιπόν σήμερα και το απόλαυσα όσο τίποτα.

Επέστρεψα στην πλατεία Duomo για τις τελευταίες φωτό. Μπροστά από τα σκαλάκια μια μικρή μπάντα έπαιζε Χριστουγεννιάτικα και πραγματικά το ένιωσα σαν το πιο όμορφο αποχαιρετισμό. Να έχω θέα το Duomo και να ακούω Χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Απόλαυση.

Επιστροφή στο ξενοδοχείο να αφήσω τα δωράκια και δε θα μπορούσα να μην πάω στην περιοχή Navigli. Ίσως να έφταιγε η ψυχολογία μου γιατί την επόμενη μέρα θα έφευγα, αλλά δεν ενθουσιάστηκα. Σίγουρα το καλοκαίρι θα είναι πολύ πιο όμορφα, αλλά πάνω από τα μισά μαγαζιά ήταν κλειστά, κόσμος δεν κυκλοφορούσε πολύς, οπότε πήρα ένα τελευταίο gelato και γύρισα στο ξενοδοχείο.



5η μέρα.

Η επιστροφή. Η πτήση ήταν νωρίς το πρωί, οπότε πήρα το λεωφορείο από τον Κεντρικό Σταθμό και έφτασα στο Malpensa. Ήπια δύο απανωτούς καφέδες και με έπιασε μελαγχολία αναλογιζόμενη τους καφέδες που θα έπινα από την επόμενη στην Ελλάδα. Οι πτήσεις σε γενικές γραμμές ήταν καλές, χωρίς απρόοπτα. Μόλις έφτασα Ρόδο, είδα και μια κλήση από την τροχαία πάνω στο αυτοκίνητό μου, οπότε ολοκληρώθηκε η «χαρά» μου που γύρισα…
Σας ευχαριστώ που διαθέσατε χρόνο να διαβάσετε και την δική μου ιστορία.

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Gina Kamp]

Αγαπημένος προορισμός! Πολύ καλό το πρόγραμμα που ακολούθησες, ωραίο το story σου και φοβερές οι φώτο!