Ιταλία Λίγο Σικελία, λίγο Καλαβρία κ το κορίτσι μου

[silversurfer]

Eαν δεν κάνω λάθος, ισχύει το αντίθετο από την Ελλάδα, η λευκή διαγραμμιση ειναι για τους κατοικους και η μπλε για τους λοιπούς. Τουλάχιστον αυτό θυμαμαι απο το τελευταιο ταξίδι Β. Ιταλια, όμως

Και στην Σικελία άλλα κ στη Καλαβρία αργότερα, μας το επιβεβαίωσαν οι κάτοικοι, οτι μπορουμε να παρκάρουμε μονον στις λευκές free

Αυτός είναι κι ο λόγος που ως τώρα δεν έχουμε νοικιάσει αμάξι στην Ιταλία.Θυμάμαι κι άλλες ιστορίες από το φόρουμ που λένε πως μπερδεύονται και πληρώνουν πρόστιμα άνευ λόγου.

Κοίταξε εαν κινείσαι σε μεγάλες πόλεις, μπορείς απλα να μην πλησιάσεις το κέντρο. Στις μικρές τουριστικές, συνήθως υπάρχουν dedicated parking εκτος της ZTL για τους επισκέπτες

 

[silversurfer]

Ragusa Ibla

Το AirBnb που είχαμε κλείσει είχε ενα μεγάλο ατου. Ένα τεράστιο μπαλκόνι όπου έβλεπες φάτσα κάρτα την παλιά πόλη κ την φύση γύρω απο αυτή. Το βράδυ συζητούσαμε τι ωραία που θα είναι να παίρνουμε πρωινό με αυτή τη θέα κ πόσο άνετα θα έπαιζε το παιδί με τα παιχνίδια του δίπλα μας. Ξυπνήσαμε λοιπόν με μια καταρρακτώδη βροχή κ φάγαμε το άκυρο μας

Η Ragusa Ibla είναι απο αυτες τις πόλεις που μοιάζουν με card postal. Μπαρόκ κτίρια (τι άλλο), πλακόστρωτα στενά που μπλέκονται μεταξύ τους, μικρές σκάλες, μεγάλες σκάλες, εκκλησίες σε κάθε γωνία, μια τεράστια πλατεία μπροστά στον καθεδρικό San Giorgio.

​

Το πλάνο έλεγε Modica άλλα αποφασίσαμε να την κάψουμε και να κάνουμε οτι κ ο καιρός, chill. Κάποια στιγμη η βροχή μας έκανε τη χάρη και πήραμε απόφαση να κατηφορίσουμε προς την κεντρική πλατεία. Εκεί βρήκαμε ενα café με τραπεζάκια έξω – ήταν λίγο βρεγμένα άλλα βρήκαμε ενα που έβλεπε προς τον καθεδρικό και απλώς αφήσαμε την ώρα να κυλήσει μέχρι να έρθει η ώρα για το δρομολόγιο του trenino. Είναι απο τα τέρμα Ιταλικά σκηνικά που λες, ναι, κάπως έτσι φανταζόμουν τη Σικελία. Οι μεγάλοι πήραν cappuchino κ cornetti (ιταλικα κρουασάν) κ η μικρή χυμό.

Το trenino ήταν ακριβώς οτι έπρεπε. Η βροχή ξανάρχισε άλλα το παιδί ήταν ενθουσιασμένο κ μεις αράζαμε σα να είμαστε σε theme park. Πέρασε απο ολα τα σοκάκια της Ibla ακομα κ αν αγκομαχούσε στις ανηφόρες. Μετά το τρενάκι, κατηφορίσαμε προς τους κήπους Giardino Ibleo οι οποίοι έχουν μέσα κ συντριβάνι κ παιδική χαρά εκτός απο πολύ ωραία θέα στην κοιλάδα Ibla. Ιταλοί δεν υπήρχαν παρα μόνο τουρίστες κ μάλιστα οικογένειες με 2 κ 3 παιδάκια (πως τα καταφέρνουν ειλικρινά !!!). Η μικρή έγινε χάλια απο τις βρεγμένες κούνιες κ μεις χαζεύαμε τη θέα κ την ομίχλη που κατέβαινε απο τα γύρω βουνά.

Προχωρώντας στην παλιά πόλη, το σκηνικό θυμίζει ταινία ή παλιά Ιταλική σειρά ενω αν τη δεις πανοραμικά ειναι πολυ φωτογενής, άλλο εαν εμεις πέσαμε σε βροχερή μέρα. Το απογεματάκι η βροχή ξανα δυνάμωσε. Επιχειρήσαμε να πάμε σε ένα μικρό (πολύ μικρό όμως) εστιατόριο απέναντι απο εκεί που μέναμε άλλα χωρίς κράτηση δεν μας δέχτηκαν. Λίγο αμφιταλαντευτήκαμε με το τι θα κάνουμε κ εν τέλει επιστρέψαμε στο διαμέρισμα κ παραγγείλαμε pizza.

Αποδείχθηκε συνεννόηση μπουζούκι καθώς έσκασε μύτη η πιο ακατανόητη pizza που έχω φάει ποτέ, με λάχανο (!!!) αυγό κ διάφορα ΜΗ γευστικά toppings.

Να φάς άκυρη pizza στην Ιταλία 🡪 check

 

[silversurfer]

Valley of the Temples

H επόμενη μέρα είχε πολύ κουβάλημα για τον silversurfer πάνω κάτω τις σκάλες μέχρι το parking Έπρεπε να οδηγήσουμε κανένα 2ωρο μέχρι το Valley of the Temples δίπλα στο Agrigento. Το βλαμμένο google maps μας έστειλε νότια κ παραλιακά (πιθανώς για να γλιτώσουμε τύπου μισό χιλιόμετρο) κ μεις οι ακόμα πιο βλαμμένοι το ακούσαμε αντι να ακολουθήσουμε τις πινακίδες Εγώ περίμενα οτι θα περνάει καμία Autostrada άλλα τελικά μπλέξαμε σε στενούς δρόμους. Σε κάποια κωμόπολη κανα 45λεπτο πριν φτάσουμε κάναμε στάση σε mcdonalds για καφέ, brunch κ παιδική χαρά. Καθ’όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ο ουρανός ήταν μουντός κ γκρίζος, φαινόταν οτι θα τη ρίξει τη βροχή αλλά εμείς ελπίζαμε οτι «θα την κρατήσει μωρέ»

Με το που μπήκαμε λοιπόν στο parking του αρχαιολογικού χώρου, τσουπ οι πρώτες σταγόνες Σε 5 λεπτά έριχνε για τα καλά οπότε, οχι, δεν την κράτησε. Τουλάχιστον δεν τη πατήσαμε να μπούμε μέσα κ να τρέχουμε μετά. Δεν χρεωθήκαμε για τη συντομότατη αυτή στάση στο parking κ φύγαμε για το κατάλυμμα μας. Επιλέξαμε να μείνουμε σε μια φάρμα εκτός πόλης, με κήπο, πισίνα κ στάβλο με ζώα, τύπου agriturismo. Ο silversurfer περίμενε καμία φάση σαν αυτούς τους ξενώνες στη λίμνη Κερκίνη. Αντίθετα συναντήσαμε μια κατάσταση bertheway , ουτε ξενοδοχείο ουτε φάρμα.

Τα δωμάτια ηταν τυπικά τρίστερου, οι εξωτερικοί χώροι ήταν λίγο παρατημένοι και γενικά ψιλοαπογοητευτήκαμε. Δεν είχαν καν στήσει δρομάκι για το σημείο οπου κρατούσαν τα ζώα με αποτέλεσμα επιχειρώντας να φτάσουμε ως εκεί, τα παπούτσια μας να κολλάνε τεράστιους όγκους λάσπης οσο περπατούσαμε. Εν τέλει ξενέρα κ τα ζωάκια, είχαν εναν γάιδαρο (ο οποίος βέβαια μας χάρισε στιγμές γέλιου καθώς σε ενα γκάρισμά του , η μικρή πανικοβλήθηκε) κ μερικές κότες κ γενικά πολύ κακό για το τίποτα.

Για το βράδυ οργάνωναν dinner στο εστιατόριο με μια μεγάλη τζαμαρία με θέα. Προσέφεραν συνδυασμό 3 πιάτων κ συνοδεία δικού τους κρασιού σε αρκετά τσιμπημένη τιμή. Εμείς δυστυχώς τσιμπήσαμε κ φάγαμε κ εκεί μια ξενέρα καθώς, οκ συμπαθητικό το dinner άλλα οχι κατι το ιδιαίτερο, κ το κρασί άγευστο. Χώρια που το internet τους ήταν χάλια κ έχασα το πρώτο γκολ του Ελ Κααμπί (στη ρεβάνς με την Άστον Βίλα) Agriturismo my ass

H επομένη ξημέρωσε ηλιόλουστη, ο θρύλος είχε προκριθεί στον τελικό οπότε η διάθεσή μας ξαναέφτιαξε κ φύγαμε για το Valley H επίσκηψή μας ξεκίνησε με μια μικρή στρατηγική κίνηση. Επιλέξαμε να παρκάρουμε στη νότια είσοδο κ πήραμε ενα απο αυτά τα βανάκια που σε μεταφέρουν στη βόρεια. Γιατί ναι, όταν έχεις παιδί κ καρότσι μαζί σου (άλλα κ οταν δεν έχεις , μην κοροϊδευόμαστε) είναι πολύ καλύτερο να κατεβαίνεις παρά να ανεβαίνεις.

Ο χώρος απλώνεται εντυπωσιακά πάνω σε ένα λόφο (παρόλο που λέγεται «κοιλάδα» ) και θα έλεγα οτι αποτελεί ενα τεράστιο μπαλκόνι με θέα στη Μεσόγειο.

Πρώτος σταθμός της καθόδου ο ναός της Ήρας, σκαρφαλωμένος σε ύψωμα με θέα θάλασσα. Γραφικός με σπασμένες κολώνες αλλα εντυπωσιακή παρουσία και σκιά που εκτιμήθηκε δεόντως. Εκεί κάναμε κ ενα μικρό σνακ-στοπ για να πάρουμε δυνάμεις.

Καθώς κατεβαίναμε το πλακόστρωτο μονοπάτι ανάμεσα σε αμυγδαλιές κ ελιές, φτάσαμε στο ναό της Concordia, τον σταρ της Κοιλάδας Τέλεια διατηρημένος, με όλους τους κίονες στη θέση τους, σαν να παραδόθηκε χθές απο τον αρχιτέκτονα με bonus το τεράστιο πεσμένο άγαλμα του Ίκαρου το οποίο αποτελεί φυσικά κ το πιο instagramικό σημείο.

Ακολούθησαν ο ναός του Ηρακλή κ αυτος του Δία και καθώς κατεβαίναμε το μονοπάτι, ξεπρόβαλαν παλιά αρχοντικά ξεχασμένα απο τον χρόνο. Η πιο εντυπωσιακή , η Villa Aurea, ένα κομψό νεοκλασικό όπου κάποτε κατοικούσε κάποιος Βρετανός (!!) --- οχι αρχαιολόγος ουτε κ αρχαιοκάπηλος (περιέργως) αφιέρωσε την περιουσία του στην αναστήλωση των ναών.

Εκεί κάναμε την τελευταία μας στάση για σνακ κ ξεκούραση πριν κατηφορίσουμε προς την έξοδο ψάχνωντας καποια τουαλέτα (την είχαν σε ενα σημείο οπου έπρεπε να περπατησεις κανα δεκάλεπτο, αν βιαζόσουν τα είχες κάνει πάνω σου).

Περάσαμε εξαιρετικά στο πιο toddler friendly αρχαιολογικό χώρο που έχω πάει κ αφού κάναμε άλλη μια μικρή στάση για καφεδάκι, ξεκινήσαμε για τον επόμενο σταθμό μας.