Ιταλία Λίγο Σικελία, λίγο Καλαβρία κ το κορίτσι μου

[silversurfer]

Eαν δεν κάνω λάθος, ισχύει το αντίθετο από την Ελλάδα, η λευκή διαγραμμιση ειναι για τους κατοικους και η μπλε για τους λοιπούς. Τουλάχιστον αυτό θυμαμαι απο το τελευταιο ταξίδι Β. Ιταλια, όμως

Και στην Σικελία άλλα κ στη Καλαβρία αργότερα, μας το επιβεβαίωσαν οι κάτοικοι, οτι μπορουμε να παρκάρουμε μονον στις λευκές free

Αυτός είναι κι ο λόγος που ως τώρα δεν έχουμε νοικιάσει αμάξι στην Ιταλία.Θυμάμαι κι άλλες ιστορίες από το φόρουμ που λένε πως μπερδεύονται και πληρώνουν πρόστιμα άνευ λόγου.

Κοίταξε εαν κινείσαι σε μεγάλες πόλεις, μπορείς απλα να μην πλησιάσεις το κέντρο. Στις μικρές τουριστικές, συνήθως υπάρχουν dedicated parking εκτος της ZTL για τους επισκέπτες

 

[silversurfer]

Ragusa Ibla

Το AirBnb που είχαμε κλείσει είχε ενα μεγάλο ατου. Ένα τεράστιο μπαλκόνι όπου έβλεπες φάτσα κάρτα την παλιά πόλη κ την φύση γύρω απο αυτή. Το βράδυ συζητούσαμε τι ωραία που θα είναι να παίρνουμε πρωινό με αυτή τη θέα κ πόσο άνετα θα έπαιζε το παιδί με τα παιχνίδια του δίπλα μας. Ξυπνήσαμε λοιπόν με μια καταρρακτώδη βροχή κ φάγαμε το άκυρο μας

Η Ragusa Ibla είναι απο αυτες τις πόλεις που μοιάζουν με card postal. Μπαρόκ κτίρια (τι άλλο), πλακόστρωτα στενά που μπλέκονται μεταξύ τους, μικρές σκάλες, μεγάλες σκάλες, εκκλησίες σε κάθε γωνία, μια τεράστια πλατεία μπροστά στον καθεδρικό San Giorgio.

​

Το πλάνο έλεγε Modica άλλα αποφασίσαμε να την κάψουμε και να κάνουμε οτι κ ο καιρός, chill. Κάποια στιγμη η βροχή μας έκανε τη χάρη και πήραμε απόφαση να κατηφορίσουμε προς την κεντρική πλατεία. Εκεί βρήκαμε ενα café με τραπεζάκια έξω – ήταν λίγο βρεγμένα άλλα βρήκαμε ενα που έβλεπε προς τον καθεδρικό και απλώς αφήσαμε την ώρα να κυλήσει μέχρι να έρθει η ώρα για το δρομολόγιο του trenino. Είναι απο τα τέρμα Ιταλικά σκηνικά που λες, ναι, κάπως έτσι φανταζόμουν τη Σικελία. Οι μεγάλοι πήραν cappuchino κ cornetti (ιταλικα κρουασάν) κ η μικρή χυμό.

Το trenino ήταν ακριβώς οτι έπρεπε. Η βροχή ξανάρχισε άλλα το παιδί ήταν ενθουσιασμένο κ μεις αράζαμε σα να είμαστε σε theme park. Πέρασε απο ολα τα σοκάκια της Ibla ακομα κ αν αγκομαχούσε στις ανηφόρες. Μετά το τρενάκι, κατηφορίσαμε προς τους κήπους Giardino Ibleo οι οποίοι έχουν μέσα κ συντριβάνι κ παιδική χαρά εκτός απο πολύ ωραία θέα στην κοιλάδα Ibla. Ιταλοί δεν υπήρχαν παρα μόνο τουρίστες κ μάλιστα οικογένειες με 2 κ 3 παιδάκια (πως τα καταφέρνουν ειλικρινά !!!). Η μικρή έγινε χάλια απο τις βρεγμένες κούνιες κ μεις χαζεύαμε τη θέα κ την ομίχλη που κατέβαινε απο τα γύρω βουνά.

Προχωρώντας στην παλιά πόλη, το σκηνικό θυμίζει ταινία ή παλιά Ιταλική σειρά ενω αν τη δεις πανοραμικά ειναι πολυ φωτογενής, άλλο εαν εμεις πέσαμε σε βροχερή μέρα. Το απογεματάκι η βροχή ξανα δυνάμωσε. Επιχειρήσαμε να πάμε σε ένα μικρό (πολύ μικρό όμως) εστιατόριο απέναντι απο εκεί που μέναμε άλλα χωρίς κράτηση δεν μας δέχτηκαν. Λίγο αμφιταλαντευτήκαμε με το τι θα κάνουμε κ εν τέλει επιστρέψαμε στο διαμέρισμα κ παραγγείλαμε pizza.

Αποδείχθηκε συνεννόηση μπουζούκι καθώς έσκασε μύτη η πιο ακατανόητη pizza που έχω φάει ποτέ, με λάχανο (!!!) αυγό κ διάφορα ΜΗ γευστικά toppings.

Να φάς άκυρη pizza στην Ιταλία 🡪 check

 

[silversurfer]

Valley of the Temples

H επόμενη μέρα είχε πολύ κουβάλημα για τον silversurfer πάνω κάτω τις σκάλες μέχρι το parking Έπρεπε να οδηγήσουμε κανένα 2ωρο μέχρι το Valley of the Temples δίπλα στο Agrigento. Το βλαμμένο google maps μας έστειλε νότια κ παραλιακά (πιθανώς για να γλιτώσουμε τύπου μισό χιλιόμετρο) κ μεις οι ακόμα πιο βλαμμένοι το ακούσαμε αντι να ακολουθήσουμε τις πινακίδες Εγώ περίμενα οτι θα περνάει καμία Autostrada άλλα τελικά μπλέξαμε σε στενούς δρόμους. Σε κάποια κωμόπολη κανα 45λεπτο πριν φτάσουμε κάναμε στάση σε mcdonalds για καφέ, brunch κ παιδική χαρά. Καθ’όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, ο ουρανός ήταν μουντός κ γκρίζος, φαινόταν οτι θα τη ρίξει τη βροχή αλλά εμείς ελπίζαμε οτι «θα την κρατήσει μωρέ»

Με το που μπήκαμε λοιπόν στο parking του αρχαιολογικού χώρου, τσουπ οι πρώτες σταγόνες Σε 5 λεπτά έριχνε για τα καλά οπότε, οχι, δεν την κράτησε. Τουλάχιστον δεν τη πατήσαμε να μπούμε μέσα κ να τρέχουμε μετά. Δεν χρεωθήκαμε για τη συντομότατη αυτή στάση στο parking κ φύγαμε για το κατάλυμμα μας. Επιλέξαμε να μείνουμε σε μια φάρμα εκτός πόλης, με κήπο, πισίνα κ στάβλο με ζώα, τύπου agriturismo. Ο silversurfer περίμενε καμία φάση σαν αυτούς τους ξενώνες στη λίμνη Κερκίνη. Αντίθετα συναντήσαμε μια κατάσταση bertheway , ουτε ξενοδοχείο ουτε φάρμα.

Τα δωμάτια ηταν τυπικά τρίστερου, οι εξωτερικοί χώροι ήταν λίγο παρατημένοι και γενικά ψιλοαπογοητευτήκαμε. Δεν είχαν καν στήσει δρομάκι για το σημείο οπου κρατούσαν τα ζώα με αποτέλεσμα επιχειρώντας να φτάσουμε ως εκεί, τα παπούτσια μας να κολλάνε τεράστιους όγκους λάσπης οσο περπατούσαμε. Εν τέλει ξενέρα κ τα ζωάκια, είχαν εναν γάιδαρο (ο οποίος βέβαια μας χάρισε στιγμές γέλιου καθώς σε ενα γκάρισμά του , η μικρή πανικοβλήθηκε) κ μερικές κότες κ γενικά πολύ κακό για το τίποτα.

Για το βράδυ οργάνωναν dinner στο εστιατόριο με μια μεγάλη τζαμαρία με θέα. Προσέφεραν συνδυασμό 3 πιάτων κ συνοδεία δικού τους κρασιού σε αρκετά τσιμπημένη τιμή. Εμείς δυστυχώς τσιμπήσαμε κ φάγαμε κ εκεί μια ξενέρα καθώς, οκ συμπαθητικό το dinner άλλα οχι κατι το ιδιαίτερο, κ το κρασί άγευστο. Χώρια που το internet τους ήταν χάλια κ έχασα το πρώτο γκολ του Ελ Κααμπί (στη ρεβάνς με την Άστον Βίλα) Agriturismo my ass

H επομένη ξημέρωσε ηλιόλουστη, ο θρύλος είχε προκριθεί στον τελικό οπότε η διάθεσή μας ξαναέφτιαξε κ φύγαμε για το Valley H επίσκεψή μας ξεκίνησε με μια μικρή στρατηγική κίνηση. Επιλέξαμε να παρκάρουμε στη νότια είσοδο κ πήραμε ενα απο αυτά τα βανάκια που σε μεταφέρουν στη βόρεια. Γιατί ναι, όταν έχεις παιδί κ καρότσι μαζί σου (άλλα κ οταν δεν έχεις , μην κοροϊδευόμαστε) είναι πολύ καλύτερο να κατεβαίνεις παρά να ανεβαίνεις.

Ο χώρος απλώνεται εντυπωσιακά πάνω σε ένα λόφο (παρόλο που λέγεται «κοιλάδα» ) και θα έλεγα οτι αποτελεί ενα τεράστιο μπαλκόνι με θέα στη Μεσόγειο.

Πρώτος σταθμός της καθόδου ο ναός της Ήρας, σκαρφαλωμένος σε ύψωμα με θέα θάλασσα. Γραφικός με σπασμένες κολώνες αλλα εντυπωσιακή παρουσία και σκιά που εκτιμήθηκε δεόντως. Εκεί κάναμε κ ενα μικρό σνακ-στοπ για να πάρουμε δυνάμεις.

Καθώς κατεβαίναμε το πλακόστρωτο μονοπάτι ανάμεσα σε αμυγδαλιές κ ελιές, φτάσαμε στο ναό της Concordia, τον σταρ της Κοιλάδας Τέλεια διατηρημένος, με όλους τους κίονες στη θέση τους, σαν να παραδόθηκε χθές απο τον αρχιτέκτονα με bonus το τεράστιο πεσμένο άγαλμα του Ίκαρου το οποίο αποτελεί φυσικά κ το πιο instagramικό σημείο.

Ακολούθησαν ο ναός του Ηρακλή κ αυτος του Δία και καθώς κατεβαίναμε το μονοπάτι, ξεπρόβαλαν παλιά αρχοντικά ξεχασμένα απο τον χρόνο. Η πιο εντυπωσιακή , η Villa Aurea, ένα κομψό νεοκλασικό όπου κάποτε κατοικούσε κάποιος Βρετανός (!!) --- οχι αρχαιολόγος ουτε κ αρχαιοκάπηλος (περιέργως) αφιέρωσε την περιουσία του στην αναστήλωση των ναών.

Εκεί κάναμε την τελευταία μας στάση για σνακ κ ξεκούραση πριν κατηφορίσουμε προς την έξοδο ψάχνωντας καποια τουαλέτα (την είχαν σε ενα σημείο οπου έπρεπε να περπατησεις κανα δεκάλεπτο, αν βιαζόσουν τα είχες κάνει πάνω σου).

Περάσαμε εξαιρετικά στο πιο toddler friendly αρχαιολογικό χώρο που έχω πάει κ αφού κάναμε άλλη μια μικρή στάση για καφεδάκι, ξεκινήσαμε για τον επόμενο σταθμό μας.

 

[turms]

Απλά από περιέργεια... εσύ πώς ένιωθες γενικά με την ασφάλεια εκεί;


Γιατί τελευταία μου βγάζει συνέχεια βιντεάκια στο insta και στο youtube με κλοπές, πορτοφολάδες, κλέφτες αυτοκινήτων, κλπ...

 

[silversurfer]

Απλά από περιέργεια... εσύ πώς ένιωθες γενικά με την ασφάλεια εκεί;

Γιατί τελευταία μου βγάζει συνέχεια βιντεάκια στο insta και στο youtube με κλοπές, πορτοφολάδες, κλέφτες αυτοκινήτων, κλπ...

Ωχ βρήκες το άτομο να ρωτήσεις, εγώ είμαι πολύ ζαμάνφου με αυτό το ζήτημα, δεν το σκέφτομαι καν όπου κ αν έχω πάει --- πλεον με το παιδί ακόμα χειρότερα, το μονο που με νοιάζει είναι μην κουτρουβαλήσει πουθενά (χωρίς μεγάλη επιτυχία )

Γενικά είναι ανθρωπίνως αδύνατον να μου κλέψουν πορτοφόλι γιατί έχω πάψει να κουβαλάω πάνω απο 10 χρόνια -- πλέον ουτε κάρτες δεν έχω μαζί μου στο δρόμο, τις έχω μαζί μου στην βαλίτσα κάπου κρυμμένες στην περίπτωση που μου χαλάσει το κινητό -- αντε να έχω μαζί μου κανα 50ρικο στην τσέπη μη κ κάπου δεν δέχονται κάρτα -- πιο πιθανό είναι να μου πέσει παρά να μου το φάνε

By the way για να επανέλθω στη Σικελία, μια απο αυτές τις κάρτες την ξέχασα (μου έπεσε) στο διαμέρισμα στην Ταορμίνα ---- μου έστειλε στο whatsapp φωτογραφία κάποιος ο οποίος καθάριζε το δωμάτιο (προφανως βρηκε το contact μου απτον ιδιοκτήτη) --- ήμουν ήδη στο δρόμο για Συρακούσες, του είπα απλά κατέστρεψε την κ καλού κακού την μπλόκαρα --- όταν γύρισα απο Ιταλία την ξεμπλόκαρα κ όλα καλά

Λίγο αυτό το vibe με τη σισελιάνικη μαφία είναι πολύ outdated νομίζω, αυτοι ασχολούνται με χοντρά πακέτα, κ όχι με τον τουρίστα. Απο κεί κ πέρα, πορτοφολάδες κ λαμόγια υπάρχουν παντού, κ για Βαρκελώνη έχω ακούσει κ για Πράγα κ για Ρουμανία κ για Αθήνα εννοείται

 

[silversurfer]

Cefalu

Διασχίζουμε όλη την κεντρική Σικελία κ απο τα Νότια κατευθυνόμαστε στο βόρειο κομμάτι του νησιού και συγκεκριμένα προς Cefalu. Ο δρόμος είναι στο μεγαλύτερο κομμάτι του Autostrada κ η οδήγηση άνετη. Όσο πλησιάζαμε, ο τεράστιος βράχος της πόλης ξεπρόβαλε εντυπωσιακός, κάθετος, επιβλητικός. Ένα φυσικό θαύμα σχεδόν 270 μέτρων απομεινάρι ηφαιστειακής δραστηριότητας. Η θέση του πάνω απο την πόλη είναι τόσο δραματική που δεν είναι τυχαίο πως πήρε το όνομά της απο αυτόν : αρχαία ελληνική λέξη Κεφαλοίδιον γιατι απο μακριά μοιάζει με ανθρώπινο κεφάλι (?) --- νταξει έπιναν κ πολύ κρασί οι αρχαίοι έλληνες

Εμείς μέναμε εκτός πόλης σε μια βίλα με καταπληκτική θέα, ανηφορικό δρόμο με στροφές, τόσο στενό που σε μερικά σημεία νιώθεις πως μπορείς να πιάσεις τον τοίχο. Πριν ξεκινήσουμε την ανηφόρα, προνοήσαμε να κάνουμε μια στάση σε supermarket για τυριά, προσούτο, αυγά ,κρασί κ διάφορα άλλα φαγώσιμα καθώς κ pampers. ΟΛΑ πο φτηνά απο οτι στην Ελλάδα

Το βράδυ το περάσαμε στο μπαλκόνι με θέα τη φωτισμένη Cefalu σε ένα σκηνικό που δικαίωσε κάθε στροφή για να φτάσουμε εκεί, ήταν το καλύτερο δείπνο.

\

Την επομένη αφού κάναμε check-out , παρκάραμε σε ενα κεντρικό parking και ξεκινήσαμε την περιήγηση με πρώτη στάση την παιδική χαρά – γιατί υπάρχουν κ προτεραιότητες

Μετά βόλτα στα σοκάκια της Cefalu - στενά γεμάτα φως κ μικρές λεπτομέρειες σαν κινηματογραφικό σκηνικό με πέτρινα κτίρια, καμάρες, ξύλινα παντζούρια κ γραφικές γλάστρες.

Καθίσαμε για καφέ στην κεντρική πλατεία όπου ο χρόνος κυλούσε αργά κ είχε κ εναν καθεδρικό στο background στον οποίο δεν μπήκαμε ποτέ.

Ο δρόμος προς την παραλία κ τα χαρακτηριστικά σπιτάκια περνούσε απο πλήθος απο μαγαζάκια όπου χαζεύαμε κ προμηθευτήκαμε κ κάποια γουστόζικα γυαλιά ηλίου για μικρούς κ μεγάλους. Στην παραλία (Molo di Cefalu) καραούλι για να πιάσουμε ενα απο τα παγκάκια με θέα θάλασσα, παζάρι με πλανόδιους για κάτι όμορφο που βάλαμε στο μάτι, αραλίκι κ photoshoot.

Παρότι Μάιος στην παραλία υπήρχε αρκετός κόσμος που βουτούσε στο νερό ή απλά έκανε ηλιοθεραπεία. Η Cefalu μας έδειξε οτι δεν χρειάζονται μουσεία ή φοβερά landmarks για να νιώσεις όμορφα σε ενα μέρος. Επιστροφή στο αυτοκίνητο, φαγητό στο χέρι κ φύγαμε.

1 ώρα κ 50 λεπτά έλεγε το navigator του αυτοκινήτου για Μεσσίνα όπου (κακώς νομίζαμε οτι) θα παίρναμε το πλοίο για Villa San Giovanni στην ηπειρωτική Ιταλία. Ο δρόμος autostrada, τα τούνελ απίστευτα (λέμε κ μεις οτι έχουμε τουνελ στο δρόμο για τα Γιάννενα, τι να πουν κ οι Ιταλοί δλδ) κ κάπου εκεί πληρώσαμε κ την πρώτη κ μοναδική φορά σε διόδια (8 €).

Μπαίνοντας στην πόλη χάσαμε χρόνο στο εξης : βρίσκουμε ενα βενζινάδικο λίγο πριν το λιμάνι κ λέμε, αντε ας χώσουμε ενα 50ρικο να φουλάρουμε. Το βενζινάδικο ηταν κλειστό (self-service) αλλα ο silversurfer είχε πάρει πια το κολάι. Χώνει τα 50, αρπάζει τη μάνικα άλλα διαπιστώνει οτι δεν φτάνει στην υποδοχή καθώς το αυτοκίνητο ειναι ανάποδα. Την αφήνει κάτω, κάνει γρήγορα αναστροφή το όχημα, πάει να ξαναβάλει βενζίνη άλλα ... ΤΖΙΦΟΣ !!!

Οτι κ αν προσπάθησε, βενζίνη το μηχάνημα δεν έβγαζε Ρωτούσε ξαναρωτούσε εκει κατι άλλους Ιταλούς με νοηματική, τίποτα και αυτοί. Τρελαθήκαμε, οχι κ να μας φάνε το πενηντάρικο. Παίρνουμε λοιπόν την απόδειξη κ πεταγόμαστε σε ενα άλλο πρατήριο της ίδιας εταιρείας με την ελπίδα να έχει κάποιον υπάλληλο. Εκεί ευτυχώς δούλευε ένας μετανάστης ο οποίος ήξερε αγγλικά (γιατί με Ιταλό σιγά μην βγάζαμε άκρη) κ μας εξήγησε οτι μπορούσαμε να βάλουμε βενζίνη σκανάροντας το QR code της απόδειξης. Ξανα πίσω στο άλλο βενζινάδικο για να κάνουμε τη διαδικασία κ να έρθουμε λίγο στα ίσα μας.

Άλλα η ταλαιπωρία δεν είχε τελειώσει. Το λιμάνι της Μεσσίνα ειναι μεγάλο με κατι θεώρατα πλοία – κρουαζιερόπλοια αραγμένα, κ μας δεν μας θύμιζε σε τίποτα το μέρος που είχαμε φτάσει μια εβδομάδα πριν. Ήμασταν σε λάθος σημείο φυσικά καθώς τα ferries για Villa San Giovanni φεύγανε απο μια περιχή κανα 20λεπτο νωρίτερα. Ένας πανέξυπνος (???) Ιταλος ταρίφας ήθελε να μας πάει αυτός, και δεν μας έλεγε που ειναι, λες κ δεν έχουμε google να το βρούμε μόνοι μας

Anyway όλα αυτά μας ταλαιπώρησαν αρκετά κ μας κόστισαν πολυ χρόνο καθώς έπρεπε να περιμένουμε κ πόση ώρα το ferry. Γενικά η μέρα ξεκίνησε πολύ όμορφα άλλα οι δυσκολίες – κακοτοπιές δεν είχαν τελειώσει ακόμα

 

[alma]

Πολύ όμορφες φωτογραφίες κι ενδιαφέρουσα ιστορία. Δίνεις ιδέες για προορισμούς με μικρό παιδάκι(αν κ ο τόσο στενός δρόμος ή ο ταξιτζής που δεν σας έλεγε πού φεύγουν τα φέρυ δεν είναι είναι πολύ δελεαστικά,όλα τα υπόλοιπα μου άρεσαν).

Κάθε πόση ώρα είχε φέρυ;

 

[paefstra]

Ο Καθεδρικος της Cefalu ειναι Unesco μνημειο, λογω βυζαντινων χρυσων ψηφιδωτων. Κριμα που δεν μπηκατε αν και αναγνωριζω οτι με μικρο παιδι δεν πας ευκολα οπου θες.
@alma εμεις μειναμε 4 βραδια Cefalu με παιδι. Κανεις κανονικοτατες διακοπες με μπανια και τα βραδια ειναι μαγικο το σκηνικο ενω εχουν φυγει οι ημερησιοι ταξιδιωτες. Το φαι ειναι απαιχτο, οι βολτες στην παραλια κλπ. Επισης πας γυρω με τρενο οπου θες, δεν χρειαζεται καν αμαξι αν πας διακοπες.

 

[alma]

Ο Καθεδρικος της Cefalu ειναι Unesco μνημειο, λογω βυζαντινων χρυσων ψηφιδωτων. Κριμα που δεν μπηκατε αν και αναγνωριζω οτι με μικρο παιδι δεν πας ευκολα οπου θες.
@alma εμεις μειναμε 4 βραδια Cefalu με παιδι. Κανεις κανονικοτατες διακοπες με μπανια και τα βραδια ειναι μαγικο το σκηνικο ενω εχουν φυγει οι ημερησιοι ταξιδιωτες. Το φαι ειναι απαιχτο, οι βολτες στην παραλια κλπ. Επισης πας γυρω με τρενο οπου θες, δεν χρειαζεται καν αμαξι αν πας διακοπες.

Εμείς έχουμε γυρίσει σε μεγάλο βαθμό την Ιταλία αλλά δεν έχουμε πάει ακόμα Σικελία,παρόλο που έχουμε και συγγενή εκεί να μας περιμένει. Πάντα είχε κάποια άλλη περιοχή της Ιταλίας προτεραιότητα, αλλά όσο βλέπω φωτο από Σικελία τόσο ωριμάζει η ιδέα μέσα μου...

 

[silversurfer]

Πολύ όμορφες φωτογραφίες κι ενδιαφέρουσα ιστορία. Δίνεις ιδέες για προορισμούς με μικρό παιδάκι(αν κ ο τόσο στενός δρόμος ή ο ταξιτζής που δεν σας έλεγε πού φεύγουν τα φέρυ δεν είναι είναι πολύ δελεαστικά,όλα τα υπόλοιπα μου άρεσαν).

Κάθε πόση ώρα είχε φέρυ;

Ε εντάξει, αυτό με το λάθος λιμάνι, δικό μας σφάλμα 100% , την πατήσαμε γτ βάλαμε το navigator του αυτοκινήτου, αν είχαμε βάλει απο την αρχή το google maps κ του λέγαμε : Villa San Giovanni θα μας πήγαινε εκεί που έπρεπε
Τώρα για το στενό δρόμο, ήταν η συγκεκριμένη περιοχή, αν κινηθείς εντος πόλης όλα ειναι κομπλε
Δεν θυμάμαι κάθε πόση ώρα είχε ferry

Ο Καθεδρικος της Cefalu ειναι Unesco μνημειο, λογω βυζαντινων χρυσων ψηφιδωτων. Κριμα που δεν μπηκατε αν και αναγνωριζω οτι με μικρο παιδι δεν πας ευκολα οπου θες.

Δεν μου φταίει το παιδί, είναι που έχω βαρεθεί τους καθεδρικούς ναούς, αν δεν είναι καμια υπερπαραγωγή οπως πχ αυτος της Βαλέττας, δεν μου κάνουν αίσθηση

 

[Samion]

Κάθε πόση ώρα είχε φέρυ;

Συνεχεια.
Γραμμη των 10 εκατομμ. επιβατων και 2 εκατομμ. ΙΧ ετησιως..

αν δεν είναι καμια υπερπαραγωγή οπως πχ αυτος της Βαλέττας, δεν μου κάνουν αίσθηση

3 αιωνες παλαιοτερος και μνημειο Unesco κανουν αισθηση?

 

[silversurfer]

Εκεί που μιλάν Ελληνικά

Φτάνοντας απέναντι είχε πια αρχίσει να πέφτει ο ήλιος κ ξεκινήσαμε την πορεία μας νότια. Σκοπός ήταν να διανυκτερεύσουμε κάπου κ να επισκεφθούμε την επομένη όσα περισσότερα ελληνόφωνα χωριά μπορούσαμε. Στην αρχή σκεφτόμασταν να μείνουμε στην μεγαλύτερη πόλη της περιοχής (Reggio Calabria) άλλα επειδή είδαμε το επεισόδιο του Happy Μπλέτσα, ο οποίος έμεινε σε ένα παλιό αρχοντικό με κήπο κ παιδική χαρά στην περιοχή της Bova Marina (ακριβώς στο σημείο όπου ξεκινάει ο δρόμος για τα χωριά) είπαμε να μείνουμε κ μεις εκεί (ανάθεμα)

Το κατάλλυμα είχε διαθεσιμότητα κ η τιμή του για ενα τεράστιο δωμάτιο ήταν της ξεφτύλας. Έπρεπε να μας θορυβήσει αυτο το γεγονός άλλα ... Φτάνοντας στην περιοχή, κυριολεκτικά δεν κυκλοφορούσε τίποτα στο δρόμο, πίσσα σκοτάδι, σκυλιά να γαυγίζουν, οπα λέμε τι παίζει εδώ Anyway πάμε στην εξωτερική πόρτα να ανοίξουμε το keybox κ δεν βλέπουμε τιποτα μέσα. Αντε να παίρνουμε τηλέφωνα, ο host να μην μπορεί να μιλήσει γιατί ήταν στη δουλειά (!!) μας έστειλε τον πατέρα του. Ανοίγει αυτός, μας οδηγεί στο δωμάτιο (by the way, το σπίτι ήταν λίγο εως πολύ creepy κ στο εσωτερικό του) το οποίο ήταν άνω κάτω. Λέει don’t worry, μάλλον μπερδεύτηκαν οι διπλανοί guests κ πήραν αυτό το δωμάτιο, θα σας πάω σε εκείνο. Ανοίγει κ το άλλο, εξίσου ανάκατα. Αυτό που είχε γίνει ήταν οτι είχαν κλείσει ενα 4κλινο οι διπλανοί, άλλα στο keybox βρήκαν 2 σετ απο κλειδιά κ θεώρησαν οτι δικαιούνταν κ τα 2 δωμάτια του ορόφου

Εμείς λίγο είχαμε σκιαχτεί κ απο το κτίριο κ απο την περιοχή, του λέμε δεν πειράζει, δώσε μας τα λεφτά της κράτησης κ φύγαμε. Πιστέψαμε οτι θα βρούμε εύκολα κάποιο ξενοδοχείο εκεί πέρα άλλα στην πραγματικότητα είχαμε μόλις 2 επιλογές σε διπλανά χωριά. Λέμε θα πάμε εκεί, δεν χρησιμοποιούμε Booking τέτοια ωρα. Φτάνουμε κ βρίσκουμε ένα κλειστό κτίριο με ένα τηλέφωνο. Προφανώς η περιοχή δουλεύει μόνον το καλοκαίρι κ τους υπόλοιπους μήνες υπολειτουργεί.

Φτάνει ο Ιταλιάνος, λέει θα σας δώσω δωμάτιο, μόνο αφήστε κανα 15 λεπτα να το ετοιμάσω κ μάλιστα θα σας κάνω έκπτωση επειδη ηρθατε τόσο αργά, θα σας το αφήσω Χ ευρώ (η οποία τιμή ήταν αυτη που εδινε το Booking) κάτι που του επισήμανα (ρε μεγάλε δεν είμαστε κ τόοοοοοσο χαζοί ) κ μπέρδεψε τα λόγια του κ εν τέλει μας ειπε οτι αυτος δινει κ πρωινό κ κατι λοιπά ακαταλαβίστικα.

Ήταν ένα απο αυτά τα κλασικά 3στερα forgotten in the 90s με τρεχούμενο νερό λες κ είχε ουρολοίμωξη το ντούς κ φυσικά χωρίς ιντερνετ. Είχε παρόμοια τιμή με τη βίλα που μείναμε στη Cefalu !!! Τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Ο silversurfer πετάχτηκε στην πλατεία (?) του χωριού οπου υπήρχε μια πιτσαρία χτύπησε κ 2 μεγάλες μπύρες να έρθουμε στα ίσα μας μετά την δύσκολη μέρα, ένιωσε τύψεις που υπέβαλε το κορίτσι του σε ταλαιπωρία (το οποίο βέβαια την είχε καταβρεί παίζοντας στο lobby με την αυτόματη πόρτα ), κόπηκε (!!) στην προσπάθεια να ανοίξει τις μπύρες στο μπαλκόνι (αφου στο δωμάτιο δεν υπήρχε ίχνος απο μαχαιροπήρουνα) κ εν τέλει ρημαδοκοιμήθηκε

Το πρωί το κορίτσι του ήταν μες τα κέφια κάτι που του έφτιαξε τη διάθεση κ έτσι κατέβηκε μαζί της για πρωινό. Φουλ απο γλυκά ψιλοαδιάφορα απτο διπλανό ζαχαροπλαστείο , άλλα είχε κ αυγά κ ψωμί οπότε οκ, δεν περιμέναμε κ κατι της προκοπής. Μετά πήγε στο αυτοκίνητο να καθαρίσει το πίσω κάθισμα κ το καρεκλάκι του παιδιού καθώς η μάνα του θεώρησε καλή ιδέα την προηγούμενη να της δώσει κατι πατατάκια που ειχαμε πάρει για τη λιγούρα, να τσιμπήσει μέχρι να φτάσουμε. Μιας κ τα έβλεπε πρώτη φορά, δεν τα έφαγε άλλα τα ειδε ως παιχνίδι κ αρχισε να τα σπάει κ να τα τρίβει κ να τα απλώνει ΠΑΝΤΟΥ στο πίσω κάθισμα

Τέλος με τις περιπέτειές μας, ξεκινάμε για να επισκεφθούμε τα χωριά. Αρχικός στόχος να επισκεφθούμε Bova κ Galliciano. Αν τα δείτε αυτά στο χάρτη, απέχουν 50 λεπτά μεταξύ τους σε εντελώς αντιδιαμετρικά ορεινά σημεία. Ο δρόμος μέχρι το Galliciano είναι μια μικρή δοκιμασία. Απο ένα σημείο κ μετά ήταν αρκετά στενός, φιδίσιος, χωρίς ψυχή γύρω γύρω, με μια μικρή γεφυρούλα για να διασχίσουμε το ποτάμι κ με αρκετά σημεία με κατεστραμμένο οδόστρωμα. Είχε κάτι απόκοσμο στη σιωπή του.

Χτισμένο σε υψόμετρο 700 μέτρων, είναι ίσως το «πιο» ελληνόφωνο απο όλα τα χωριά. Εκεί δεν μιλάνε ιταλικά με προφορά, άλλα «γκρίκο» σαν να ακούς καμιά παλιά γιαγιά ... απτο Βυζάντιο. Ελάχιστοι οι μόνικοι κάτοικοι, ακόμα πιο ελάχιστοι οι τουρίστες, το χωριό παρόλαυτα ειναι γεμάτο χαρακτήρα.

Περπατώντας ανάμεσα στα παλιά σοκάκια κ στα πέτρινα σπίτια, εικάζεις οτι τελευταία φορά είχε ζωή το ’50. Βλέπεις παντού τις ελληνικές πινακίδες κ μιλάς με όποιον ξεχασμένο παππού βρείς ο οποίος χαίρεται διπλά σαν ακούσει οτι είσαι Έλληνας.

Το καφενείο στην κεντρική πλατεία δε φτιάχνει φυσικά ούτε καπουτσίνο κ μεις δε θέλουμε να χωθούμε σε εναν εσωτερικό χώρο, θέλουμε να βολτάρουμε οσο περισσότερο μπορούμε.

Έχει μια πηγή που ο μύθος λέει οτι είχε κατι να κάνει με την αγάπη (!!) κ ένα πιο μικρό εκκλησάκι (πέρα απο αυτο στην κεντρική πλατεία), την Chiessa della Madonna di Grecia όπου περνώντας, συνατήσαμε τον παππά κ τον «δήμαρχο» (??) του χωριού οι οποιοι μας καλοδέχθηκαν κ μας περιέγραψαν την ιστορία της περιοχής. Ο παππάς τα μιλούσε τα ελληνικά άπταιστα.

Λίγες ακόμα βόλτες για φωτο κ ο silversurfer τα χρειάστηκε καθώς το κορίτσι του κουράστηκε (δεν είναι μέρος για καρότσι) κ έτσι την κουβαλούσε στο μεγαλύτερο μέρος της περιπλάνησης. Φύγαμε γεμάτοι με εικόνες, πλήρεις, τόσο πολυ που δεν νιώθαμε οτι είχε νόημα να τραβηχτούμε μέχρι την Bova. Πεταχτήκαμε στο κοντινό Condofuri (Κοντοχώρι) άλλα αυτό δεν είχε τη γοητεία του Galliciano οπότε περιοριστήκαμε σε μια μικρή βόλτα κ φύγαμε.

Άξιζε να πάμε μέχρι εκεί ? Το συζητούσαμε στο δρόμο μέχρι την επόμενη στάση μας. Η χθεσινή ταλαιπωρία, μας είχε επηρρεάσει αρκετά άλλα συμφωνήσαμε οτι σε ένα ταξίδι αξίζουν κ κάποια off the beaten path κομμάτια , χωρίς την τουριστίλα κ τις υποδομές, τα τελευταία αυθεντικά – πλησιάζει η στιγμή που θα εκλείψουν κ αυτά.