travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Γραφειοκρατικά προβλήματα στο Σαν Σαλβαδόρ
- 1η μέρα Σαν Σαλβαδόρ
- 1ο ηφαίστειο κ αρχαιολογικοί χώροι
- Επίσκεψη στο Κοπάν της Ονδούρας
- Λίμνη Coatepeque και αναζήτηση ηφαιστείου Santa Ana
- Ανάβαση στο ηφαίστειο Santa Ana
- Βόλτες στον Ruta de la Flores
- Αρχαιολογικός χώρος Cihuatan και βαρκάδα στη λίμνη Suchitlan
- Βόλτα στο Suchitoto
- Παραλίες στον Ειρηνικό κ ξανα στο Σαν Σαλβαδόρ
- Πτήση κ Άφιξη στη Νικαράγουα
- Λίμνη Apoyo κ άφιξη στη Γρανάδα
- Βαρκάδα στα Las Isletas de Granada κ βόλτα στη πόλη Μασάγια
- Επίσκεψη στο ηφαίστειο Masaya και στα Pueblos Blancos
- Συνέχεια στα Pueblos Blancos με ταυρομαχίες
- Ηφαίστειο Mombacho κ βραδινή βόλτα
- Νησί Ometepe
- San Carlos στα βάθη της χώρας
- Ποταμός San Juan κ επίσκεψη στο El Castillo
- Μέχρι την Matagalpa
- Ταλαιπωρία στους δρόμους της Νικαράγουα
- Ανάβαση κ Κατάβαση στο ηφαίστειο Cerro Negro
- Βόλτα στη Λεόν
- Ηφαίστειο Telica
- Παραλία Las Penitas στον Ειρηνικό και λίμνη Xolotlan
- Μανάγουα
- Η επιστροφή - μερικές σκέψεις
- Η επιστροφή - Άγχος σε αμερικάνικο έδαφος
- Επίλογος
- Videos
Βόλτα στο Suchitoto
Καθίσαμε σε ένα παγκάκι να δούμε την όμορφη θέα και επειδή ήταν ακόμα νωρίς για το check-in στο ξενοδοχείο, αποφασίσαμε να πάμε σε έναν καταρράκτη που βρισκόταν κοντά. Είχε το όνομα Los Tercios. Το χαρακτηριστικό του ήταν ότι εκεί που ήταν ο καταρράκτης και πέφτει το νερό οι πέτρες ήταν από βασάλτη με εκείνα τα χαρακτηριστικά εξάγωνα στο σχήμα της πέτρας. Πράγματι ήταν σα να αποτελείται από κολώνες με εξαγωνική διατομή, που η διάμετρος ας πούμε του εξάγωνου (του περιγεγραμμένου κύκλου είναι το σωστό) ήταν κοντά στο μισό μέτρο. Πήγαμε βέβαια γιατί ήταν πολύ κοντά, όμως δεν υπήρχε καθόλου νερό. Αυτό δεν μας πείραξε γιατί σίγουρα και να υπήρχε το νερό δεν θα ήταν μεγάλος ο καταρράκτης και ίσως να εμπόδιζε την ορατότητα των όμορφων πετρωμάτων. Για να πάμε όμως μέχρι εκεί είχαμε περάσει μέσα από την πόλη του Cuchitoto και είχαμε δει ότι ήταν πολύ όμορφη.
Στο σημείο που πήγαμε για να δούμε τον καταρράκτη, ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον που είχε ήταν η θέα προς την λίμνη. Βέβαια η λίμνη ήταν τεράστια και κατά κάποιο τρόπο μακρόστενη και με δαιδαλώδεις ακτές και πάρα πολλά νησάκια. Από εκεί πάνω βλέπαμε ένα κομμάτι και μάλιστα το κομμάτι που είχαμε πάει λίγο νωρίτερα τη βαρκάδα. Από ψηλά είχε μία άλλη ομορφιά. Φυσικά δεν βλέπεις τα πουλιά αν και σε κάποια σημεία που ήταν εκατοντάδες μαζεμένα, βλέπεις ότι υπήρχε μία άσπρη περιοχή που σίγουρα ήταν από το χρώμα των πελεκάνων.
Λίγο μετά τις δύο φτάσαμε στο ξενοδοχείο και πήραμε ένα καταπληκτικό μεγάλο δωμάτιο που είχε και μία μικρή κουζίνα. Ο άνθρωπος που μας υποδέχτηκε ήταν πολύ ευγενικός (ο Ησαΐας) και μιλούσε και λίγα αγγλικά. Το καλό που είχε επίσης ήταν ότι μπορούσαμε και είχαμε ακριβώς έξω από την είσοδο του δωματίου το αυτοκίνητό μας.
Επειδή δεν είχαμε φαγητό μιας και είχε μείνει στο ψυγείο του προηγούμενου ξενοδοχείου, ψάξαμε στο internet και βρήκαμε κάποια σουπερμάρκετ τα οποία όμως έκλειναν στις 5:00 το απόγευμα. Γι’ αυτό φύγαμε κατευθείαν και πήγαμε σε ένα από αυτά που απείχε 800 m από το ξενοδοχείο. Ψωνίσαμε διάφορα πράγματα και μπύρες και έτσι γυρίσαμε να τα αφήσουμε στο δωμάτιο.
Ξεκουραστήκαμε μία ώρα και στις 5 επιστρέψαμε στην πόλη για να κάνουμε βόλτα στα όμορφα στενά της. Ήταν κλασική αποικιοκρατική πόλη, πάρα πολύ όμορφη, με χρώμα όπως η Santa Ana και άλλα χωριά που επισκεφθήκαμε. Αφού περπατήσαμε μία ώρα περίπου, μέχρι να νυχτώσει, αποφασίσαμε να καθίσουμε να πιούμε μία μπύρα στην πλατεία. Ωραία ήταν αλλά λίγο μετά τις 7:00 επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να φάμε τα διάφορα που είχαμε αγοράσει.
Πέρασε και αυτή η μέρα. Είδαμε ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά κυρίως την πόλη που μένουμε και τη λίμνη με τα πουλιά που ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Εμένα πάντα μου αρέσουν οι βαρκάδες, γιατί όλο και κάτι θα έχουν διαφορετικό να σου δώσουν από ό,τι μία διαδρομή στο δρόμο.
Να συμπληρώσω μερικά γενικά για το Ελ Σαλβαδόρ λίγο πριν φύγουμε από τη χώρα.
Οι άνθρωποι μου φαίνονται αρκετά καλοί και συνήθως χαιρετάνε τους περαστικούς όπως εμείς. Εννοώ ότι λένε μία καλημέρα ή ένα καλό απόγευμα. Είχαμε ακούσει ότι παλιότερα υπήρχε μεγάλη εγκληματικότητα στη χώρα, κάτι το οποίο τώρα βέβαια εμείς δεν διαπιστώσαμε, αφού δεν μας έτυχε κάτι. Μπορεί να φταίει η φυλακή που έκανε ο πρόεδρος Μουκέλε που την τρέμουν όλοι οι εγκληματίες της χώρας. Φυσικά βλέπαμε μεγάλη αστυνόμευση σχεδόν παντού και ειδικά στις πόλεις. Το ίδιο συνέβαινε και στους αρχαιολογικούς χώρους όπου σε πολλά σημεία βλέπεις οπλισμένους αστυνομικούς. Γενικώς βράδυ δεν περπατήσαμε ιδιαίτερα και δεν οδηγήσαμε κιόλας. Ας πούμε, στο Suchitoto επειδή ξέραμε ότι θα επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο νύχτα προτιμήσαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο, ακόμα και για μόλις 500 μέτρα.
Εμείς στις 8 μέρες που μείναμε στη χώρα ξοδέψαμε 750 δολάρια Αμερικής. Τα έξοδα αυτά αφορούσαν τα ξενοδοχεία, την βενζίνη του αυτοκινήτου, το φαγητό μας, τις εισόδους όπου πήγαμε, τα πάρκιν, τα φιλοδωρήματα και τις βαρκάδες. Ουσιαστικά αυτά ήταν τα έξοδα, με εξαίρεση βέβαια το κόστος της ενοικίασης του αυτοκινήτου.
Γενικά ήταν μία φθηνή χώρα αν και ορισμένα πράγματα στο σουπερμάρκετ τα είδα ακριβά. Για παράδειγμα ένα βρεφικό γάλα και στην Ελλάδα κοστίζει 18€, η ίδια συσκευασία κοστίζει 32 δολάρια. Μιλάμε για το γάλα της Νestle για μωρά άνω των 6 μηνών και βάρος 800 γραμμάρια. Επίσης μερικά ωμά κρέατα είδα ότι κοστίζουν ακριβά στο σουπερμάρκετ. Η βενζίνη πουλιέται με το γαλόνι και όχι με το λίτρο. Η 95άρα κοστίζει περίπου 3,80 δολάρια το γαλόνι, άρα έρχεται ελάχιστα κάτω από ένα ευρώ το λίτρο ($1). Ένα γαλόνι είναι 3,8 λίτρα. Το diesel ήταν λίγο φθηνότερο αφού κοστίζει 3,40.
Εντύπωση προκαλούσαν στα χωριά και στις μικρές πόλεις τα μικρά ταξί. Ήταν αυτοκίνητα τα οποία είχαν μήκος το πολύ 2 μέτρα και πλάτος ίσως και λιγότερο από 1,5 μέτρο. Το έψαξα και είδα ότι είχαν κινητήρα 217 κυβικών εκατοστών με ένα κύλινδρο. Είχαν ισχύ περίπου 10 kw, ζυγίζουν 400 κιλά και έχουν ρεζερβουάρ 8 λίτρων για βενζίνη. Είδα σε ένα μαγαζί ότι πωλούνται λίγο πάνω από 8.000 δολάρια άρα 8.000€. Ονομάζονται Qute. Κατασκευάζονται στην Ινδία, αλλά ήταν πολύ διαδεδομένα στο El Salvador. Στην πρωτεύουσα αντί για μικρά ταξί υπήρχαν τα γνωστά τουκτουκ. Φυσικά υπήρχαν και κανονικά ταξί. Εννοώ με αυτοκίνητα κανονικού μεγέθους. Δεν χρησιμοποιήσαμε κάτι από αυτά οπότε δεν ξέρω να πω τίποτε για το κόστος μετακίνησης.
Η χώρα ήταν μία έκπληξη για μας διότι ήταν πολύ όμορφη. Είχε πολλά να δεις, κυρίως από φυσικά τοπία αλλά και μικρά αρχαιολογικά μέρη των Μάγιας. Είναι μία καταπράσινη χώρα και όπου και να πας βλέπεις δάση και ζούγκλα. Φυσικά υπήρχαν και καλλιέργειες οπότε εκεί η βλάστηση ήταν πιο χαμηλή, αλλά υπήρχαν δένδρα ακόμα και μέσα σε αυτές. Είδαμε πολλές μικρές φυτείες καφέ. Για τους δρόμους έχω να πω ότι ήταν σχετικά καλοί, άσχετα αν σε πολλές περιπτώσεις γίνονται επισκευές ή κατασκευές και ήταν μια μικρή ταλαιπωρία η μετακίνηση. Αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν ότι στο Ruta de la Flores σχεδόν σε όλα τα χωριά που σταματήσαμε γινόταν ανάπλαση του ιστορικού κέντρου με τους δρόμους τριγύρω από την κεντρική πλατεία να σκάβονται και κυρίως να τους κάνουν πεζόδρομους.
Επισκεφτήκαμε τη χώρα την ξηρή περίοδο που είναι από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάιο. Ήταν η εποχή που υπήρχε αρκετή ζέστη αλλά δεν υπήρχε μεγάλη υγρασία και οι βροχές ήταν σπάνιες. Τους υπόλοιπους 6 μήνες του χρόνου οι βροχές είναι πιο συχνές και είναι η υγρή περίοδος. Νομίζω τότε θα έχει και πιο χαμηλές θερμοκρασίες. Την ημέρα οι θερμοκρασίες δεν πηγαίνουν νομίζω πάνω από 35 βαθμούς αν και εμείς δεν είδαμε πάνω από 32 και αυτό έγινε μόνο στον Ειρηνικό Ωκεανό. Τα βράδια στα δωμάτια εκτός από το σεντόνι, τις πιο πολλές φορές χρειαζόταν και μία μικρή κουβέρτα. Αδίκως έψαχνα όταν έκλεινα να βρω δωμάτια με κλιματισμό, αφού άλλωστε σχεδόν ποτέ δεν τον χρησιμοποιήσαμε. Και όταν αυτό έγινε, έγινε για λίγη ώρα το απόγευμα.
Η χώρα σίγουρα ήταν φτωχή, αλλά οι άνθρωποι δουλεύουν σκληρά για να έχουν αυτά που χρειάζονται. Είδαμε βέβαια αρκετούς ζητιάνους, αλλά δεν ήταν ποτέ απαιτητικοί. Όμως πιστεύω ότι για να έχουν τόσο καλούς δρόμους και να φτιάχνουν τις πόλεις τους και τα χωριά τους, υπάρχει χρήμα και αυτό διατίθεται για κοινωφελείς σκοπούς. Επίσης είδαμε πολλά κέντρα υγείας με κόσμο να περιμένει, που σημαίνει ότι υπήρχε και αυτή η σημαντική παροχή στον κόσμο. Στους επαρχιακούς δρόμους είδαμε ότι τα χόρτα που ήταν δεξιά και αριστερά από αυτούς ήταν πάντα καθαρισμένα. Αυτό σημαίνει ότι προσέχουν και θέλουν να ήταν καθαροί. Και φυσικά δεν το κάνουν γιατί φοβούνται τις πυρκαγιές. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Επίσης πρόσεχαν πολύ στους δρόμους οι οποίοι περνούν μέσα από χωριά ή κοντά από σχολεία. Αυτό που κάνουν ήταν να βάζουν σαμαράκια τα οποία λέγονται τούμουλο, túmulo πληθυντικός túmulos. Εμείς δεν τα έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας και γι’ αυτό πολλές φορές περνούσα πάνω από αυτά με σχετικά μεγάλη ταχύτητα. Ή μπορεί να τα έβλεπα τελευταία στιγμή και έπιανα απότομο φρενάρισμα.
Γενικά δεν είδαμε στην χώρα να φορούν παραδοσιακές στολές. Το μόνο αξιοσημείωτο ήταν κάποια λίγα χρωματιστά φορέματα στις γυναίκες και μία παραδοσιακή ποδιά με πολλές τσέπες. Άρα δεν υπήρχε κάτι ιδιαίτερο.
Καθίσαμε σε ένα παγκάκι να δούμε την όμορφη θέα και επειδή ήταν ακόμα νωρίς για το check-in στο ξενοδοχείο, αποφασίσαμε να πάμε σε έναν καταρράκτη που βρισκόταν κοντά. Είχε το όνομα Los Tercios. Το χαρακτηριστικό του ήταν ότι εκεί που ήταν ο καταρράκτης και πέφτει το νερό οι πέτρες ήταν από βασάλτη με εκείνα τα χαρακτηριστικά εξάγωνα στο σχήμα της πέτρας. Πράγματι ήταν σα να αποτελείται από κολώνες με εξαγωνική διατομή, που η διάμετρος ας πούμε του εξάγωνου (του περιγεγραμμένου κύκλου είναι το σωστό) ήταν κοντά στο μισό μέτρο. Πήγαμε βέβαια γιατί ήταν πολύ κοντά, όμως δεν υπήρχε καθόλου νερό. Αυτό δεν μας πείραξε γιατί σίγουρα και να υπήρχε το νερό δεν θα ήταν μεγάλος ο καταρράκτης και ίσως να εμπόδιζε την ορατότητα των όμορφων πετρωμάτων. Για να πάμε όμως μέχρι εκεί είχαμε περάσει μέσα από την πόλη του Cuchitoto και είχαμε δει ότι ήταν πολύ όμορφη.
Στο σημείο που πήγαμε για να δούμε τον καταρράκτη, ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον που είχε ήταν η θέα προς την λίμνη. Βέβαια η λίμνη ήταν τεράστια και κατά κάποιο τρόπο μακρόστενη και με δαιδαλώδεις ακτές και πάρα πολλά νησάκια. Από εκεί πάνω βλέπαμε ένα κομμάτι και μάλιστα το κομμάτι που είχαμε πάει λίγο νωρίτερα τη βαρκάδα. Από ψηλά είχε μία άλλη ομορφιά. Φυσικά δεν βλέπεις τα πουλιά αν και σε κάποια σημεία που ήταν εκατοντάδες μαζεμένα, βλέπεις ότι υπήρχε μία άσπρη περιοχή που σίγουρα ήταν από το χρώμα των πελεκάνων.
Λίγο μετά τις δύο φτάσαμε στο ξενοδοχείο και πήραμε ένα καταπληκτικό μεγάλο δωμάτιο που είχε και μία μικρή κουζίνα. Ο άνθρωπος που μας υποδέχτηκε ήταν πολύ ευγενικός (ο Ησαΐας) και μιλούσε και λίγα αγγλικά. Το καλό που είχε επίσης ήταν ότι μπορούσαμε και είχαμε ακριβώς έξω από την είσοδο του δωματίου το αυτοκίνητό μας.
Επειδή δεν είχαμε φαγητό μιας και είχε μείνει στο ψυγείο του προηγούμενου ξενοδοχείου, ψάξαμε στο internet και βρήκαμε κάποια σουπερμάρκετ τα οποία όμως έκλειναν στις 5:00 το απόγευμα. Γι’ αυτό φύγαμε κατευθείαν και πήγαμε σε ένα από αυτά που απείχε 800 m από το ξενοδοχείο. Ψωνίσαμε διάφορα πράγματα και μπύρες και έτσι γυρίσαμε να τα αφήσουμε στο δωμάτιο.
Ξεκουραστήκαμε μία ώρα και στις 5 επιστρέψαμε στην πόλη για να κάνουμε βόλτα στα όμορφα στενά της. Ήταν κλασική αποικιοκρατική πόλη, πάρα πολύ όμορφη, με χρώμα όπως η Santa Ana και άλλα χωριά που επισκεφθήκαμε. Αφού περπατήσαμε μία ώρα περίπου, μέχρι να νυχτώσει, αποφασίσαμε να καθίσουμε να πιούμε μία μπύρα στην πλατεία. Ωραία ήταν αλλά λίγο μετά τις 7:00 επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να φάμε τα διάφορα που είχαμε αγοράσει.
Πέρασε και αυτή η μέρα. Είδαμε ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά κυρίως την πόλη που μένουμε και τη λίμνη με τα πουλιά που ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο. Εμένα πάντα μου αρέσουν οι βαρκάδες, γιατί όλο και κάτι θα έχουν διαφορετικό να σου δώσουν από ό,τι μία διαδρομή στο δρόμο.
Να συμπληρώσω μερικά γενικά για το Ελ Σαλβαδόρ λίγο πριν φύγουμε από τη χώρα.
Οι άνθρωποι μου φαίνονται αρκετά καλοί και συνήθως χαιρετάνε τους περαστικούς όπως εμείς. Εννοώ ότι λένε μία καλημέρα ή ένα καλό απόγευμα. Είχαμε ακούσει ότι παλιότερα υπήρχε μεγάλη εγκληματικότητα στη χώρα, κάτι το οποίο τώρα βέβαια εμείς δεν διαπιστώσαμε, αφού δεν μας έτυχε κάτι. Μπορεί να φταίει η φυλακή που έκανε ο πρόεδρος Μουκέλε που την τρέμουν όλοι οι εγκληματίες της χώρας. Φυσικά βλέπαμε μεγάλη αστυνόμευση σχεδόν παντού και ειδικά στις πόλεις. Το ίδιο συνέβαινε και στους αρχαιολογικούς χώρους όπου σε πολλά σημεία βλέπεις οπλισμένους αστυνομικούς. Γενικώς βράδυ δεν περπατήσαμε ιδιαίτερα και δεν οδηγήσαμε κιόλας. Ας πούμε, στο Suchitoto επειδή ξέραμε ότι θα επιστρέφαμε στο ξενοδοχείο νύχτα προτιμήσαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο, ακόμα και για μόλις 500 μέτρα.
Εμείς στις 8 μέρες που μείναμε στη χώρα ξοδέψαμε 750 δολάρια Αμερικής. Τα έξοδα αυτά αφορούσαν τα ξενοδοχεία, την βενζίνη του αυτοκινήτου, το φαγητό μας, τις εισόδους όπου πήγαμε, τα πάρκιν, τα φιλοδωρήματα και τις βαρκάδες. Ουσιαστικά αυτά ήταν τα έξοδα, με εξαίρεση βέβαια το κόστος της ενοικίασης του αυτοκινήτου.
Γενικά ήταν μία φθηνή χώρα αν και ορισμένα πράγματα στο σουπερμάρκετ τα είδα ακριβά. Για παράδειγμα ένα βρεφικό γάλα και στην Ελλάδα κοστίζει 18€, η ίδια συσκευασία κοστίζει 32 δολάρια. Μιλάμε για το γάλα της Νestle για μωρά άνω των 6 μηνών και βάρος 800 γραμμάρια. Επίσης μερικά ωμά κρέατα είδα ότι κοστίζουν ακριβά στο σουπερμάρκετ. Η βενζίνη πουλιέται με το γαλόνι και όχι με το λίτρο. Η 95άρα κοστίζει περίπου 3,80 δολάρια το γαλόνι, άρα έρχεται ελάχιστα κάτω από ένα ευρώ το λίτρο ($1). Ένα γαλόνι είναι 3,8 λίτρα. Το diesel ήταν λίγο φθηνότερο αφού κοστίζει 3,40.
Εντύπωση προκαλούσαν στα χωριά και στις μικρές πόλεις τα μικρά ταξί. Ήταν αυτοκίνητα τα οποία είχαν μήκος το πολύ 2 μέτρα και πλάτος ίσως και λιγότερο από 1,5 μέτρο. Το έψαξα και είδα ότι είχαν κινητήρα 217 κυβικών εκατοστών με ένα κύλινδρο. Είχαν ισχύ περίπου 10 kw, ζυγίζουν 400 κιλά και έχουν ρεζερβουάρ 8 λίτρων για βενζίνη. Είδα σε ένα μαγαζί ότι πωλούνται λίγο πάνω από 8.000 δολάρια άρα 8.000€. Ονομάζονται Qute. Κατασκευάζονται στην Ινδία, αλλά ήταν πολύ διαδεδομένα στο El Salvador. Στην πρωτεύουσα αντί για μικρά ταξί υπήρχαν τα γνωστά τουκτουκ. Φυσικά υπήρχαν και κανονικά ταξί. Εννοώ με αυτοκίνητα κανονικού μεγέθους. Δεν χρησιμοποιήσαμε κάτι από αυτά οπότε δεν ξέρω να πω τίποτε για το κόστος μετακίνησης.
Η χώρα ήταν μία έκπληξη για μας διότι ήταν πολύ όμορφη. Είχε πολλά να δεις, κυρίως από φυσικά τοπία αλλά και μικρά αρχαιολογικά μέρη των Μάγιας. Είναι μία καταπράσινη χώρα και όπου και να πας βλέπεις δάση και ζούγκλα. Φυσικά υπήρχαν και καλλιέργειες οπότε εκεί η βλάστηση ήταν πιο χαμηλή, αλλά υπήρχαν δένδρα ακόμα και μέσα σε αυτές. Είδαμε πολλές μικρές φυτείες καφέ. Για τους δρόμους έχω να πω ότι ήταν σχετικά καλοί, άσχετα αν σε πολλές περιπτώσεις γίνονται επισκευές ή κατασκευές και ήταν μια μικρή ταλαιπωρία η μετακίνηση. Αυτό που μας εντυπωσίασε ήταν ότι στο Ruta de la Flores σχεδόν σε όλα τα χωριά που σταματήσαμε γινόταν ανάπλαση του ιστορικού κέντρου με τους δρόμους τριγύρω από την κεντρική πλατεία να σκάβονται και κυρίως να τους κάνουν πεζόδρομους.
Επισκεφτήκαμε τη χώρα την ξηρή περίοδο που είναι από τον Νοέμβριο μέχρι τον Μάιο. Ήταν η εποχή που υπήρχε αρκετή ζέστη αλλά δεν υπήρχε μεγάλη υγρασία και οι βροχές ήταν σπάνιες. Τους υπόλοιπους 6 μήνες του χρόνου οι βροχές είναι πιο συχνές και είναι η υγρή περίοδος. Νομίζω τότε θα έχει και πιο χαμηλές θερμοκρασίες. Την ημέρα οι θερμοκρασίες δεν πηγαίνουν νομίζω πάνω από 35 βαθμούς αν και εμείς δεν είδαμε πάνω από 32 και αυτό έγινε μόνο στον Ειρηνικό Ωκεανό. Τα βράδια στα δωμάτια εκτός από το σεντόνι, τις πιο πολλές φορές χρειαζόταν και μία μικρή κουβέρτα. Αδίκως έψαχνα όταν έκλεινα να βρω δωμάτια με κλιματισμό, αφού άλλωστε σχεδόν ποτέ δεν τον χρησιμοποιήσαμε. Και όταν αυτό έγινε, έγινε για λίγη ώρα το απόγευμα.
Η χώρα σίγουρα ήταν φτωχή, αλλά οι άνθρωποι δουλεύουν σκληρά για να έχουν αυτά που χρειάζονται. Είδαμε βέβαια αρκετούς ζητιάνους, αλλά δεν ήταν ποτέ απαιτητικοί. Όμως πιστεύω ότι για να έχουν τόσο καλούς δρόμους και να φτιάχνουν τις πόλεις τους και τα χωριά τους, υπάρχει χρήμα και αυτό διατίθεται για κοινωφελείς σκοπούς. Επίσης είδαμε πολλά κέντρα υγείας με κόσμο να περιμένει, που σημαίνει ότι υπήρχε και αυτή η σημαντική παροχή στον κόσμο. Στους επαρχιακούς δρόμους είδαμε ότι τα χόρτα που ήταν δεξιά και αριστερά από αυτούς ήταν πάντα καθαρισμένα. Αυτό σημαίνει ότι προσέχουν και θέλουν να ήταν καθαροί. Και φυσικά δεν το κάνουν γιατί φοβούνται τις πυρκαγιές. Αυτό μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Επίσης πρόσεχαν πολύ στους δρόμους οι οποίοι περνούν μέσα από χωριά ή κοντά από σχολεία. Αυτό που κάνουν ήταν να βάζουν σαμαράκια τα οποία λέγονται τούμουλο, túmulo πληθυντικός túmulos. Εμείς δεν τα έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας και γι’ αυτό πολλές φορές περνούσα πάνω από αυτά με σχετικά μεγάλη ταχύτητα. Ή μπορεί να τα έβλεπα τελευταία στιγμή και έπιανα απότομο φρενάρισμα.
Γενικά δεν είδαμε στην χώρα να φορούν παραδοσιακές στολές. Το μόνο αξιοσημείωτο ήταν κάποια λίγα χρωματιστά φορέματα στις γυναίκες και μία παραδοσιακή ποδιά με πολλές τσέπες. Άρα δεν υπήρχε κάτι ιδιαίτερο.
Last edited by a moderator:
