Ιταλία Κροατία Σλοβενία Λίμνες κ Βουνά - Παραλίες κ Νησιά - Roadtrip 2025

[silversurfer]

Hvar Island

Πρωινό ξύπνημα απαραίτητο σήμερα καθώς το πλοίο αναχωρεί στις 11:00 κ το λιμάνι του Σπλιτ
είναι τουλάχιστον 45 λεπτά μακριά, που με την πρωινή κίνηση ακουμπά την μια ώρα. Ο δρόμος
προς το λιμάνι περνάει απο κάτι σοκάκια/δρομάκια κ ξενερώνει τον silversurfer που περίμενε
τουλάχιστον δυο λωρίδες. Εν τέλει όντως μετά απο μια ώρα βρισκόμαστε μπροστά απο ενα
πλοίο που «λογικά» πηγαίνει στο Χβάρ.

Καλοκαιράκι χωρίς νησί δε λέει κ αφού μπορούμε να το κάνουμε έστω κ στην Κροατία, why not
!! Στον προγραμματισμό του roadtrip, ζυγίσαμε τις δυο βασικές επιλογές μας, την Κόρτσουλα κ
το Χβαρ. Η πρώτη έχει τη φήμη του πιο αυθεντικού μεσαιωνικού χαρακτήρα και πιο ήσυχους
ρυθμούς ενω το Χβαρ είναι κοσμοπολίτικο με ομορφότερες παραλίες. Θέλαμε να μοιράσουμε
απο 3 μέρες έκαστως άλλα αυτοί οι Κροάτες δεν έχουν φροντίσει να υπάρχει car ferry ανάμεσα
στα νησιά τους – δλδ κάποιος να τους μιλήσει για το concept του island hopping επειγόντως

Όντας παρκαρισμένοι μπροστά απο το πλοίο, η Μ. παίρνει την μικρή για ανέβει επάνω, της τσεκάρουν τα εισιτήρια (τρομάρα τους) κ μπαίνουν. Όσο ήμουν στην ουρά έβλεπα οτι κανείς δεν κινούταν άλλα το καράβι φόρτωνε αυτοκίνητα που έρχοταν απο άλλο σημείο. Κάποια στιγμή φαινόταν να γεμίζει κ δεν υπήρχε περίπτωση να χωρέσει ουτε τα μισά απο αυτά που ήταν παρκαρισμένα μπροστά. "Ρε λες να μην είναι αυτο το πλοίο μας", σκέφτηκα, κ πριν προλάβω να
ολοκληρώσω το συλλογισμό μου, η ουρά άρχισε να μετακινείται προς τα δεξιά κ να φορτώνει το
καράβι που ήταν παρκαρισμένο διαγώνια πίσω μας !!!
Πανικόβλητος παίρνω τηλέφωνο την Μ. να κατέβει απτο καράβι ASAP – στο τσακ πρόλαβε πριν κλείσουν οι μπουκαπόρτες.
Τι ποντιακά συστήματα είναι αυτά βρε Κροάτες δλδ ??

Επάνω στο πλοίο αφού συζητούσαμε μεταξυ σοβαρού κ αστείου τι θα παθαίναμε, γνωρίσαμε εναν Κύπριο τατουατζή ο οποίος ήταν παντρεμένος με Κροάτισα με εξοχικό στο νησί κ μας ανέλυσε τι κ πως ενώ μας αποκάλυψε οτι πριν λίγες μέρες κυκλοφορούσε εκεί ο Michael Jordan
Το Χβαρ είναι πολυ μεγάλο κ μακρόστενο νησί, η πλειοψηφία των εκδρομέων βέβαια συγκεντρώνεται στους οικισμούς στα δυτικά όπου βρίσκεται η πόλη του Χβάρ, κ τα χωριά Stari Grad, Jelsa και Vrboska. Εμείς επιλέξαμε το Stari Grad όπου έδενε κ το πλοίο καθώς το Hvar town ήταν του πανάκριβου (οχι οτι εκεί που μείναμε εμείς δίναμε λίγα, άλλα το value/money ήταν αισθητά καλύτερο).

Στο λιμάνι είχε κ ενα μεγάλο supermarket οπότε κάναμε μια απαραίτητη στάση για προμήθειες
καθώς θα κάτσουμε 4 βράδυα – είχε έρθει η ώρα να χαλαρώσουμε απο την πολύωρη οδήγηση
κ τις αλλαγές κάθε 1-2 μέρες. Σκοπός μας ήταν να επισκεφτούμε στα γρήγορα κάποια κοντινή
παραλία άλλα λίγο η κούραση απτο πρωινό ξύπνημα, το σκηνικό με το πλοίο, η συσσωρευμένη
ταλαιπωρία κ η κουφόβραση που επικρατούσε εκείνη τη μέρα, μας ώθησε σε ενα βαθύ
απογευματινό ύπνο Όταν ξυπνήσαμε, αποφασίσαμε να μαγειρέψουμε κάτι που αρέσει στο
παιδί (φακές) κ να βγούμε για ενα χαλαρό ποτάκι το βράδυ.

Αποφασίσαμε να οδηγήσουμε ενα σκάρτο 15λεπτο μέχρι τον οικισμό Jelsa που είναι απο τα πιο
όμορφα χωριά του νησιού. Χτισμένη γύρω απο έναν γραφικό κόλπο με μαρίνα (που λίγο με
χάλασε καθώς τα τεράστια γιοτ έκρυβαν τη θέα), γεμάτη ταβερνάκια κ μικρά καφέ, έχει μια πιο
οικογενειακή ατμόσφαιρα. Κάναμε βόλτα στο λιμάνι, αγοράσαμε απαραίτητα παγωτό (πως να το κρύψεις απο τη μικρή οταν όλοι μα όλοι κυκλοφορούν με ενα χωνάκι στο χέρι) κ καθίσαμε για ποτάκι σε μπαράκι με θέα την περατζάδα κ την εκκλησία.

To επόμενο πρωί ξυπνήσαμε με έναν γκρίζο ουρανό που δεν έδειχνε κ πολύ φιλικός. Ο άνεμος
λυσσομανούσε κ η πρόγνωση μιλούσε για μεσημεριανή καταιγίδα. Αποφασίσαμε να αφήσουμε
την παραλία στην άκρη κ να κάνουμε βόλτα στην πόλη του Χβάρ με στάση φυσικά στο παλιό
ενετικό κάστρο. Οι δρόμοι ήταν σε εξαιρετική κατάσταση και μάλιστα περάσαμε κ ενα μεγάλο
τούνελ – βγαίνοντας αφήσαμε πίσω μας το βαρύ σύννεφο κ ξαναβρήκαμε τον ήλιο.

Το κάστρο ωστόσο μας απογοήτευσε λίγο. Με είσοδο στα 10 € άξιζε μόνον για τη θέα μιας κ τα
«εκθέματα» περιορίζοταν σε κάτι παλιά σκέυη κ μια ψευτο-φυλακή. Ήταν μια ωραιότατη tourist
trap καθώς την ίδια πάνω κάτω θέα απολάμβανες κ χωρίς να μπείς μέσα, κάτι που έπραττε αρκετός κόσμος ο οποίος στην πλειοψηφία του είχε ανεβεί ποδαράτα απο τη πόλη απο ένα μονοπάτι. Η θέα απο ψηλά όντως ήταν υπέροχη με την πόλη κ το απέραντο μπλε να ανοίγονται μπροστά σου.

Για να σπάσουμε τη γκρίνια της μικρής, βάλαμε στο GPS και βρήκαμε μια παιδική χαρά σε
ωραίο σημείο με θέα θάλασσα, το Hvar Park – σωτήριο διάλειμμα.

Ακολούθως παρκάραμε στο κεντρικό parking κ ξεκινήσαμε τη βόλτα μας. Η πόλη του Χβάρ έχει μακρά ιστορία. Ήταν εμπορικό κ ναυτικό κέντρο υπο ενετική κυριαρχία κάτι που φαίνεται στα κτίριά της. Ο καθεδρικός του Αγ. Στέφανου στην κεντρική πλατεία κ τα παλιά παλάτια κ μοναστήρια μαρτυρούν αίγλη κ πλούτο. Σήμερα βέβαια η φήμη της πόλης έχει περάσει απο τα εμπορικά καράβια στα πολυτελή γιοτ κ απο τα μοναστήρια στα clubs – το Χβάρ έχει χτίσει το όνομά του ως ένα απο τα πιο κοσμοπολίκτικα σημεία της Αδριατικής.

Ξεκινάμε τη βόλτα μας λοιπόν κ μπαίνω σε ενα φαστφουντάδικο να πάρω ενα μικρό νερό. Η τιμή των 3,5 € παραλίγο να μου επιφέρει ενα ελαφρύ εγκεφαλικό οπότε παράτησα το νερό στο ταμείο κ περπατησα 150 μέτρα πιο πίσω όπου είχα εντοπίσει ενα supermarket. Κ αν νομίζετε οτι τα ψώνια απο τα supermarket είναι ίδιον μονον των σέρβων-σκοπιανών-βούλγαρων που κατακλύζουν τη Χαλκιδική, να σας πληροφορήσω οτι ίδιο φαινόμενο με πρωταγωνιστές γερμανούς – ιταλούς κ λοιπούς δυτικοευρωπαίους συναντήσαμε στο Χβάρ. Όταν οι τιμές για μια μερίδα με χοιρινό ξεκινάνε στα 27+ € κ για beef εκτοξεύονται πάνω απο 35+, μια χαρά θα τη βγάλεις με μακαρονάδα στη κουζίνα του Airbnb.

Βέβαια οπως προείπα, το μέρος σφύζει απο celebrities κ είναι full κοσμοπολίτικο κ μείς είχαμε
σκοπό μια βόλτα κ εναν καφέ οπότε το να παραπονιέμαι για τις τιμές είναι λίγο άτοπο – είναι σα
να πήγες Μύκονο κ να πέφτεις απο τα σύννεφα τα μεταξωτά βρακιά είναι για τους επιδέξιους
κ@λους.

Στο κέντρο λοιπόν κάναμε μια μεγάλη βόλτα στο promenade κάτω απο τον ήλιο που τρυπούσε
προς το παρόν τα σύννεφα. Ο τόπος είναι χτισμένος γύρω απο την κεντρική πλατεία με τον
καθεδρικό και είναι γεμάτος με σοκάκια με μπουτικ κ λοιπά μαγαζάκια που κοιτούν την μαρίνα με
τα γιοτ. Κάτσαμε για μια λεμονάδα κ απολαύσαμε λίγο τη περατζάδα.

Όπως ανέφερα το Χβάρ είναι διάσημο για τη νυχτερινή ζωή κ τα beach clubs, κάτι που προφανώς δεν ήταν στο πρόγραμμά μας με τη μικρή (κ έχοντας καβαλήσει τα 40), άλλα ήταν εύκολο να καταλάβεις γιατί το νησί αποτελεί πόλο έλξης για τις νεότερες παρέες.

Γυρίσαμε στο Stari Grad με τη μικρή πεινασμένη κ κουρασμένη κ τα tantrums να χτυπάνε κόκκινο οπότε δεν πήγαμε στο airbnb άλλα καρφί σε μια πιτσαρία στο λιμανάκι. Όταν τελειώσαμε το φαγητό, ο αέρας είχε αρχίσει να δυναμώνει επικίνδυνα, το νερό άρχισε να βγαίνει στο πεζόδρομο κ μείς φύγαμε αρον-αρον. Προλάβαμε κυριολεκτικά στο τσακ να μπούμε στο διαμέρισμα πριν ξεσπάσει η καταιγίδα.

Έτσι, μετά απο ενα ντουζάκι, βρεθήκαμε αραγμένοι στο μπαλκόνι μας με θέα τη πλαγιά του βουνού να βλέπουμε τις αστραπές να φωτίζουν τον ουρανό κ μεις να απολαμβάνουμε μια κρύα μπύρα. Ίσως η ωραιότερη στιγμή της ημέρας.

 

[silversurfer]

Hvar Island (B)

H πιο γραφική ανοργάνωτη παραλία του νησιού είναι η Dubovica beach, για εκεί ξεκινήσαμε κ μεις μετά απο μια απαραίτητη στάση στη pekara (φούρνος) του χωριού. Ο καιρός ήταν περίεργος, το βράδυ ξύπνησα κανα δυο φορές απ τη δυνατή βροχή κ τον αέρα, τώρα το πρωί είχε ακόμα συννεφιά κ γενικά η φάση δεν ήταν κ πολύ ελκυστική για παραλία. Παρόλ’αυτά δεν υπήρχε περίπτωση να περάσει άλλη μια μέρα χωρίς θάλασσα.

Η πρόσβαση δεν είναι κ η πιο εύκολη καθώς πρέπει να αφήσεις το αυτοκίνητο στο δρόμο όπου υπάρχουν περιορισμένα σημεία άλλα μάλλον ο καιρός αποθάρρυνε το κόσμο κ έτσι το παρκάραμε εύκολα. Στη συνέχεια πρέπει να κατέβεις ενα κατηφορικό μονοπάτι 5-10 λεπτά μέχρι να φτάσεις στη θάλασσα. Η εικόνα που σε περιμένει στο τέλος βέβαια σε αποζημιώνει – ένας μεγάλος κολπίσκος με γαλαζοπράσινα νερά, βοτσαλάκι κ ένα πέτρινο αρχοντικό (εγκαταλελειμμένο ?? – κρίμα θα ήταν, αυθαίρετο πάντως ήταν σίγουρα ) δίνει στο μέρος vibes ελλάδας.

Αράξαμε σχεδόν μπροστά στο κύμα κ επιχειρήσαμε να ανοίξουμε το σκίαστρο την ώρα που οι υπόλοιποι δεν είχαν καν ομπρέλες αφού η συννεφιά δεν είχε υποχωρήσει κ κάτι ψευτοσταγόνες σκάγαν που κ που. Παρόλ’αυτά, μετά απο κανα 45λεπτο τα σύννεφα είχαν αρχίσει να διαλύονται κ να βγαίνει ο ήλιος, η θερμοκρασία επανήλθε στο τόσο-οσο ιδανικό level κ τα νερά ήταν απόλαυση.

Είχε κ ενα μικρό σαν beach bar στη γωνία (χωρις ομπρελοκαθίσματα, μονον για να παραγγείλεις κανα ποτο-σαντουιτς) κ ο silversurfer είχε αρχίσει να απολαμβάνει τη μέρα όσο καμία άλλη κάνοντας ηλιοθεραπεία αραγμένος μπροστά στη θάλασσα.

Κ κάπου εκεί έγινε ένα συμβάν που άλλαξε όλη την ψυχολογία της ημέρας Στα 3 μέτρα απο εκεί που άραζα, έρχεται ενας τύπος κρατώντας στην αγκαλιά του ένα κοριτσάκι σε χάλια κατάσταση, το οποίο είχε φούσκες στο στόμα του. Πανικόβλητη βγαίνει απο τη θάλασσα η μητέρα του (προφανώς) κ ο κόσμος μαζεύτηκε να δει τι γίνεται. Στο πίσω μέρος της παραλίας υπήρχε ενα παλιό τειχάκι κ απο πίσω εικάζω μια εγκατελελειμμένη κατασκευή κ φύση. Το παιδάκι για κάποιο λόγο πήγε εκεί να παίξει (?) – εξερευνήσει (?), anyway το δάγκωσε φίδι !! έκανε εμετό κ ζαλιζόταν.

Πανικός επικράτησε στην παραλία, βρέθηκε μια νοσοκόμα (?) στους λουόμενους, ενας τύπος με φουσκωτό προσφέρθηκε να τους πάει μέχρι το Χβάρ άλλα εντέλει ο ιδιοκτήτης του beach bar κανόνισε κ ήρθε στο πιτς φυτίλι ενα τζίπ απο ενα παράδρομο για να το μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Σε εκείνο το σημείο κάθε γονιός ασυναίσθητα βάζει τον εαυτό του στη θέση της εν λόγω μητέρας κ φαντάζεται να τρέχει απελπισμένος σε ενα ξένο κ δυσπρόσιτο μέρος, το ίδιο κ ο silversurfer, κ κατευθείαν ανεβαίνει ο κόμπος στο λαιμό κ σε πιάνουν τα ζουμιά (ακόμα κ τώρα που το γράφω έχω μια δυσφορία)

Όταν έφυγαν ολα ηταν πολύ περίεργα, το μέρος απο ολοζώντανο κ εύθυμο μετατράπηκε σε παγωμένο κ awkward κ ο silversurfer ξαναβούτηξε στο νερό προσπαθώντας να διώξει τις μαύρες σκέψεις. Μετά απο καμιά ώρα επέστρεψε η νοσοκόμα (?) που είχε πάει μαζί για να βοηθήσει κ μας είπε οτι το παιδάκι το μετέφεραν με ελικόπτερο στο Σπλιτ άλλα είχε ακόμα τις αισθήσεις του οπότε κατα πάσα πιθανότητα τη γλίτωσε --- Άραγε σε ελληνικό νησί θα είχαν γίνει όλα τόσο γρήγορα ??

Η Μ. έψαχνε να βρει τι φίδια έχει το Χβάρ (έχει κ μάλιστα αρκετά επικίνδυνα) κ κάπου εκεί το λήξαμε κ πήραμε το δρόμο της επιστροφής, η οποία ήταν φυσικά πιο δύσκολη γιατί τα 10 λεπτά κατέβασμα έγιναν κοντά 20 στο ανέβασμα κουβαλώντας τη μικρή κ τα συμπράγκαλα.

Αποφασίσαμε να μαγειρέψουμε (για τελευταία φορά) κ να πάρουμε dinner στο μπαλκονάκι μας κ να βγούμε στο Stari Grad για βόλτα κ ποτό καθώς τη χθεσινή μέρα φύγαμε αρον αρον υπο το φόβο της νεροποντής. Όπως υποδεικνύει κ το όνομα, πρόκειται για «παλιά πόλη» η οποία ιδρύθηκε απο Έλληνες (τι άλλο) αποίκους απο την Πάρο !!!

Σήμερα έχει πιο ήρεμη ατμόσφαιρα σε σχέση με το φανταχτερό Χβάρ – λιθόστρωτα σοκάκια με γουστόζικα konoba (trendy ταβερνάκια επι το κροατικόν), παλιά πέτρινα σπίτια με ξύλινα παραθυρόφυλλα, μικρές πλατείες με καφέ κ εστιατόρια κ wine bars κ γενικά στο silversurfer φάνηκε να έχει «πιο χαρακτήρα» απο τους άλλους δυο οικισμούς που επισκεφθήκαμε.

Ακόμα κ τα ιστιοπλοϊκά στο λιμάνι δέναν καλύτερα με το τοπίο. Έχει διάφορα πραγματάκια να δεις αν θες ντε κ καλά sightseeing (μια έπαυλη του 16ου αιώνα με εσωτερική αυλή με κάτι σαν λιμνούλα, ενα μοναστήρι, ενα καθεδρικό) άλλα οχι κάτι εντυπωσιακό.

Αράξαμε σε ενα μπαρ με ωραία μουσική κ μας πληροφόρησαν οτι ο DJ κ ο μπάρμαν είχαν έρθει απο το Ζάγκρεμπ για ενα event οπότε δοκιμάσαμε κ ενα κοκτέιλ (συμπαθητικό άλλα είχε λίγο ψύχρα για να το εκτιμήσουμε στο 100%).

Απο το νησί μπορείς να κάνεις ωραίες ημερήσιες εκδρομές με καραβάκι - στα διπλανά Pakleni islands (μικρά πράσινα νησάκια με κολπίσκους για μπάνιο κ beach bars, προτείνουν όλοι να βρεθείς εκεί ενω πέφτει ο ήλιος), τη γαλάζια σπηλιά στο νησάκι Bisevo κ το πανέμορφό Zlatni Rat «χρυσό κέρας» - μια εντυπωσιακή παραλία σε τριγωνικό σχήμα στο νησί Brac. Δυστυχώς για όλες αυτές τις εκδρομές πρέπει να φύγεις το πρωι κ να επιστρέψεις αργα το απόγεμα (με ταχύπλοα) κ έχοντας μαζί μας το παιδί, καταλήξαμε στο οτι δεν ήταν κ η καλύτερη ιδέα

Έτσι επισκεφθήκαμε την παραλία Zarace που ήταν λίγο πιο κάτω απο εκεί που πηγαμε την προηγούμενη, λιγότερο εντυπωσιακή κ λίγο πιο μικρή, άλλα το αυτοκίνητο έφτανε μέχρι κάτω (δλδ οχι κούραση) κ τα νερά ήταν ξανα κρύσταλλο.

Το βράδυ σκεφτόμασταν να πεταχτούμε στον άλλο κοντινό μας οικισμό, τη Vrboska άλλα μας άρεσε πολυ το Stari Grad κ αποφασίσαμε να μην μετακινηθούμε. Η ανεύρεση affordable εστιατορίου αποδείχθηκε δύσκολη υπόθεση καθώς οι τιμές ήταν πιο κάτω απο το Χβαρ μεν, άλλα κ πάλι για να πείς οτι έφαγες κατι ωραίο (κ οχι πχ κοτόπουλο το οποίο ήταν το μοναδικό εκεί γύρω στα 20 €) έπρεπε να ξηλωθείς. Εν τέλει καταλήξαμε πάλι στην πιτσαρία η οποία όμως είχε κ διάφορα άλλα πιάτα, ο silversurfer δοκίμασε ριζότο θαλασσινών κ αργότερα σβήσαμε τη βραδυά με gelato.

Ωραίο αναμφίβολα το νησί, καταπράσινο με ωραίους οικισμούς κ μπορείς να το απολαύσεις είτε αναζητάς διασκέδαση κ κοσμοπλημμύρα είτε κατι πιο ήσυχο κ οικογενειακό. Μου έκανε σαν έναν περίεργο συνδυασμό Σκιάθου κ Ιθάκης , ειδικά οι οικισμοί μου φάνηκαν πανομοιότυποι με το Κιόνι (το βορειότερο κ ομορφότερο χωριό στην Ιθάκη) πράγμα λογικό αν σκεφτεί κανείς οτι κ στα 2 μέρη υπήρξε έντονη βενετσιάνικη παρουσία.