Georgia86
Member
- Μηνύματα
- 204
- Likes
- 1.549
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Έκτη μέρα:
Ο φίλος μας ενημέρωσε ότι δεν θα έρθει σήμερα μαζί μας για βόλτα καθώς δεν αισθανόταν καλά. Ξεκινήσαμε μόνοι μας να πάρουμε το τραμ με το νούμερο 28, μια πολύ παραδοσιακή γραμμή για τους τουρίστες της πόλης. Στον δρόμο προς την στάση των τράμ, σταματήσαμε σε ένα τοπικό μαγαζί με φαγήτα και πήραμε διάφορα να φάμε για πρωινό. Περιμέναμε πολύ ώρα μέχρι να φτάσει η σειρά μας να μπούμε καθώς στο βαγόνι χωρούσαν λίγα άτομα. Το τραμ μας πήγε από στενά λιθόστρωτα δρομάκια, κατηφόρες και μεγάλες ανηφόρες, πραγματικά εξαιρετική διαδρομή.
Εμείς κατεβήκαμε κοντά στο κέντρο για να κάνουμε την βόλτα μας και να αγοράσουμε σε ένα μαγαζί που είχαμε βρει από το google σαρδέλες σε κονσέρβα που ήταν και η σπεσιαλιτέ της Λισσαβόνας. Είχαμε δει κάποια μαγαζιά που πουλούσαν κονσέρβες αλλά είχαν αστρονομικές τιμές, πχ 15 ευρώ η μία. Πριν όμως πάμε για ψώνια περάσαμε για μια ακόμα φορά από την πλατεία Praca do Comercio για να την αποχαιρετήσουμε και να προχωρήσουμε στον επόμενο προορισμό μας, που ήταν το μαγαζί conserveira de lisboa. Πήραμε τρεις για εμάς και μία για δώρο, επιλέξαμε γεύσεις λεμονιού και σκόρδου.
Από εκεί θελήσαμε να επισκεφτούμε την γέφυρα 25 de Abril (25 Απριλίου) και για να πάμε εκεί πήραμε ένα λεωφορείο που μετά από ένα εικοσάλεπτο περίπου μας άφησε δίπλα από την αερογέφυρα όπου ανεβήκαμε για να περάσουμε απέναντι. Η γέφυρα δόθηκε στο κοινό το 1966 και τότε είχε ονομαστεί Salazar από τον πρωθυπουργό που είχε ζητήσει την κατασκευή της. Μέτα την επανάσταση των γαρίφαλων στις 25/04/1974 της δόθηκε αυτή η ημερομηνία για ονομασία. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφη και ίδια με την γέφυρα του Σαν Φραντσίσκο. Καθίσαμε αρκετή ώρα και όταν αρχίσαμε να πεινάμε ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας προς το ρεστοράν που είχε επιλέξει ο άντρας μου.
Επρόκειτο για το Ti Alcina, ένα από εκείνα τα μαγαζάκια που πάνε locals που έχει ελάχιστες επιλογές και σχετικά καλές τιμές. Πήραμε δυο πιάτα με χοιρινό και ένα με λουκάνικο, δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο και δώσαμε γύρω στα 30 ευρώ. Πήγαμε βόλτα στο κέντρο και βγάλαμε φωτογραφίες με το άγαλμα του Ρονάλντο και αποχαιρετήσαμε το κέντρο καθώς δεν θα το ξαναβλέπαμε την επόμενη μέρα επειδή θα γυρνούσαμε Ελλάδα. Το βράδυ ο άντρας μου και ο φίλος μας πήγαν σε ένα ωραίο μέρος που μας είχε πει ο οδηγός που μας είχε πάει την εκδρομή όπου θα έχει υπέροχη θέα προς την πόλη. Εγώ έμεινα σπίτι και μάζεψα τα πράγματα μας και για βραδινό έφερε λίγο κοτόπουλο σχάρας από το μαγαζί κάτω από το σπίτι μας ο άντρα μου. Τι γλυκόπικρο το συναίσθημα όταν τελειώνει ένα ταξίδι και πρέπει να γυρίσεις στο σπίτι σου μετά από μερικές μέρες ταξιδιού.
Ο φίλος μας ενημέρωσε ότι δεν θα έρθει σήμερα μαζί μας για βόλτα καθώς δεν αισθανόταν καλά. Ξεκινήσαμε μόνοι μας να πάρουμε το τραμ με το νούμερο 28, μια πολύ παραδοσιακή γραμμή για τους τουρίστες της πόλης. Στον δρόμο προς την στάση των τράμ, σταματήσαμε σε ένα τοπικό μαγαζί με φαγήτα και πήραμε διάφορα να φάμε για πρωινό. Περιμέναμε πολύ ώρα μέχρι να φτάσει η σειρά μας να μπούμε καθώς στο βαγόνι χωρούσαν λίγα άτομα. Το τραμ μας πήγε από στενά λιθόστρωτα δρομάκια, κατηφόρες και μεγάλες ανηφόρες, πραγματικά εξαιρετική διαδρομή.
Εμείς κατεβήκαμε κοντά στο κέντρο για να κάνουμε την βόλτα μας και να αγοράσουμε σε ένα μαγαζί που είχαμε βρει από το google σαρδέλες σε κονσέρβα που ήταν και η σπεσιαλιτέ της Λισσαβόνας. Είχαμε δει κάποια μαγαζιά που πουλούσαν κονσέρβες αλλά είχαν αστρονομικές τιμές, πχ 15 ευρώ η μία. Πριν όμως πάμε για ψώνια περάσαμε για μια ακόμα φορά από την πλατεία Praca do Comercio για να την αποχαιρετήσουμε και να προχωρήσουμε στον επόμενο προορισμό μας, που ήταν το μαγαζί conserveira de lisboa. Πήραμε τρεις για εμάς και μία για δώρο, επιλέξαμε γεύσεις λεμονιού και σκόρδου.
Από εκεί θελήσαμε να επισκεφτούμε την γέφυρα 25 de Abril (25 Απριλίου) και για να πάμε εκεί πήραμε ένα λεωφορείο που μετά από ένα εικοσάλεπτο περίπου μας άφησε δίπλα από την αερογέφυρα όπου ανεβήκαμε για να περάσουμε απέναντι. Η γέφυρα δόθηκε στο κοινό το 1966 και τότε είχε ονομαστεί Salazar από τον πρωθυπουργό που είχε ζητήσει την κατασκευή της. Μέτα την επανάσταση των γαρίφαλων στις 25/04/1974 της δόθηκε αυτή η ημερομηνία για ονομασία. Ήταν πραγματικά πολύ όμορφη και ίδια με την γέφυρα του Σαν Φραντσίσκο. Καθίσαμε αρκετή ώρα και όταν αρχίσαμε να πεινάμε ξεκινήσαμε για την επιστροφή μας προς το ρεστοράν που είχε επιλέξει ο άντρας μου.
Επρόκειτο για το Ti Alcina, ένα από εκείνα τα μαγαζάκια που πάνε locals που έχει ελάχιστες επιλογές και σχετικά καλές τιμές. Πήραμε δυο πιάτα με χοιρινό και ένα με λουκάνικο, δεν ήταν τίποτα το ιδιαίτερο και δώσαμε γύρω στα 30 ευρώ. Πήγαμε βόλτα στο κέντρο και βγάλαμε φωτογραφίες με το άγαλμα του Ρονάλντο και αποχαιρετήσαμε το κέντρο καθώς δεν θα το ξαναβλέπαμε την επόμενη μέρα επειδή θα γυρνούσαμε Ελλάδα. Το βράδυ ο άντρας μου και ο φίλος μας πήγαν σε ένα ωραίο μέρος που μας είχε πει ο οδηγός που μας είχε πάει την εκδρομή όπου θα έχει υπέροχη θέα προς την πόλη. Εγώ έμεινα σπίτι και μάζεψα τα πράγματα μας και για βραδινό έφερε λίγο κοτόπουλο σχάρας από το μαγαζί κάτω από το σπίτι μας ο άντρα μου. Τι γλυκόπικρο το συναίσθημα όταν τελειώνει ένα ταξίδι και πρέπει να γυρίσεις στο σπίτι σου μετά από μερικές μέρες ταξιδιού.
Last edited:
