Γαλλία Ελβετία Λυών τα όμορφα γενέθλια

[aspa]

Από το μουσείο της μικρομινιατούρας του κινηματογράφου

Επίσης επισκεφθήκαμε και το Μουσείο Lumière, που τιμά δύο εκ των διασημότερων κατοίκων της πόλης και την εφεύρεσή τους, τον κινηματογράφο.

Οι αδελφοί Λυμιέρ, Λουί Ζαν και Ωγκύστ Μαρί Λουί Νικολά , ήταν Γάλλοι, γνήσια τέκνα της Λυών, κινηματογραφιστές, εφευρέτες και δημιουργοί του κινηματογράφου Έφτιαξαν την μηχανής λήψης, εκτύπωσης και προβολής του φιλμ.

Το μουσείο που στεγάζεται στο σπίτι τους, έχει τις πρώτες μηχανές, τα φιλμς, στοιχεία για την ανακάλυψη τους και για τον τρόπο δουλειάς τους. Πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο.

Την ημέρα μας κλείσαμε κατηφορίζοντας προς το κέντρο της πόλης. Το Presqu’île, είναι η πιο νέα και πιο αυθεντική περιοχή του ιστορικού κέντρου. Είναι το τμήμα της πόλης ανάμεσα από τα δυο ποτάμια. Παλιά και σύγχρονη, καλλιτεχνική χωρίς να γίνεται σνομπ, επιβλητική και καθημερινή ταυτόχρονα, η στενή λωρίδα γης ανάμεσα στα δύο ποτάμια εκφράζει το πνεύμα ολόκληρης της πόλης με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Εδώ αναμειγνύεται η μεσαιωνική αρχιτεκτονική με πολλά ιστορικά κτήρια, γοτθικές εκκλησίες ανάμεσα από εμπορικούς δρόμους αλλά και για δεκάδες αυθεντικά bouchons, τα ταβερνάκια-μπιστρό, τα οποία ξεχωρίζουν από το χαρακτηριστικό αυτοκόλλητο στην είσοδο.

Όμως τώρα ήρθε η ώρα να απολαύσουμε ένα ορίτζιναλ Lyonnais δείπνο. Παίρνοντας πληροφορίες από τις σημειώσεις μας κατευθυνθήκαμε σε ένα παραδοσιακό bouchon όπως ονομάζουν τα ταβερνάκια τους. Το Chez Mounier που βρίσκεται στην Place Bellecour Φάγαμε λοιπόν φαγητό μαγειρεμένο με αυθεντικό Λυωνέζικο τρόπο. Σαλάτα niçoise, gateau de volaille ( τάρτα με συκώτι κοτόπουλου ), boudin noir ( λουκάνικο με ζεστά μήλα), pot au feu ( ψητό κατσαρόλας ), coq au vin ( κρασάτος κόκορας ) και άλλα παραδοσιακά πιάτα με έμφαση στα εντόσθια. Άλλα μας άρεσαν άλλα όχι. Καλό ήταν το Beaujolais ,γαλλικό κρασί που μας σερβίρισαν.

Την επόμενη ημέρα είχαμε προγραμματίσει επίσκεψη στην Perouges

Το πανέμορφο πλακόστρωτο χωριουδάκι Perouges, ένα από τα ομορφότερα της χώρας.

Πήγαμε με το τραίνο, από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό (εισ. 15ευρώ). Η διαδρομή κάτι λιγότερο από μία ώρα. Κατεβαίνεις στο Meximieux, και περπατάς περίπου δεκαπέντε λεπτά μέχρι το χωριό.
Εξερευνώντας την Perouges

Το χωριό έχει δύο μεσαιωνικές πύλες την «υψηλή πύλη» και η «χαμηλή πύλη». Περιέχει πολλά ενδιαφέροντα κτίρια, μεταξύ αυτών την εκκλησία και το σπίτι της πριγκίπισσας της Σαβοΐας με τον κήπο του.

Ελκυστικοί λιθόστρωτοι δρόμοι, γύρω και μέσα στο χωριό ,πολλά όμορφα παλιά πέτρινα σπίτια, παντού υπάρχει κάτι ενδιαφέρον για να ανακαλύψεις σε κάθε γωνιά, σε κάθε σοκάκι. Όλα σε αναγάγουν στην μεσαιωνική εποχή της ακμής του.

Μια περιήγηση στην Perouges αρχίζει στην άνω πύλη. Αυτή η πέτρινη πύλη είναι κατασκευασμένο από πέτρες και ο τοίχος είναι μέρος του ναού. Η εκκλησία είναι οχυρωμένη, όπως είναι πολλές το 15ο αιώνα. Η εκκλησία χτίστηκε αρχικά , αλλά κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του χωριού το 1468 ο ναός καταστράφηκε από τους κατοίκους του χωριού, προκειμένου να επισκευάσει και να βελτιώσουν την οχύρωση τους. Κατάφεραν να αντέξουν την επίθεση και ένα χρόνο αργότερα άρχισε την ανοικοδόμηση του ναού, που ολοκληρώθηκε το 1479.

Ο κεντρικός δρόμος της Perouges είναι το «Rue des Rondes» και περνάει κυκλικά γύρω γύρω από το κέντρο του χωριού. Σε ένα μέρος υπάρχει μια στενή λωρίδα, από τα σπίτια, το οποίο είναι υψηλότερο από το υπόλοιπο και προορίζεται για τους πλούσιους κατοίκους του χωριού. Κάτω από αυτό είναι το κατώτερο τμήμα της λωρίδας που θα έχουν καλυφθεί συχνά στη λάσπη και σκουπίδια και ήταν για τους φτωχούς!!! Θαυμάσαμε το Maison du Sergent de Justice με στρογγυλό πύργο του.

Η Κάτω πύλη καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό από το 1468 και την πολιορκία. Φέρει τώρα μια πνευματώδη επιγραφή που λέει πώς οι αχρείοι Dquphiné δεν θα μπορούσαν να πάρουν την πόλη.

Η Place du Tilleuls είναι το κέντρο της Pérouges, εκεί και το 200 ετών δέντρο της ελευθερίας

που φυτεύτηκε αμέσως μετά τη γαλλική επανάσταση. Γύρω από την πλατεία βρίσκονται μερικά όμορφα κτίρια, ένα μεγάλο μέρος για να καθίσεις και να πιείς μια μπύρα , από εκεί παρακολουθείς τον κόσμο να περνάει. Εξαιρετικά κτίρια, το ηλιακό ρολόι και η εκκλησία Saint Georges με τον ξύλινο βωμό του Αγίου Γεωργίου. Υπάρχει επίσης ένα μικρό μουσείο για να τιμήσουν την υφαντουργία που κάποτε ήταν τόσο σημαντική στο χωριό.

Η Rue des Princes που οδηγεί στην πλατεία ήταν ο κύριος εμπορικός δρόμος.

Η αυθεντικότητα του χωριού έχει οδηγήσει σε διάφορες ιστορικές ταινίες που γυρίστηκαν εκεί – η πιο αξιοσημείωτη ίσως είναι Οι Τρεις Σωματοφύλακες το 1973 (με τον Michael York).

Περιπλανηθήκαμε στα στενά δρομάκια του, και δοκιμάσαμε το galette de Perouges, ένα τοπικό γλυκό με ζύμη, κρέμα και σιρόπι από μούρα, το οποίο σερβίρεται με κρασί.

Επιστρέψαμε στην Λυών γεμάτοι όμορφες εικόνες. Είχαμε επισκεφθεί το πιο όμορφο χωριό της Γαλλίας, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.

Το τελευταίο βράδυ στην Λυών ήταν βροχερό και έκανε κρύο. Αυτό δεν μας εμπόδισε να κάνουμε βόλτες στην παλιά πόλη και στο κέντρο ζητώντας να κρατήσουμε μέσα μας όλο και πιο πολλά στοιχεία από την πόλη που θα μείνει για πάντα στην καρδιά μας. Την προσοχή μας τράβηξε ένα μπαρ που δεχόταν καπνιστές- από τα ελάχιστα στην πόλη – με άποψη υπέρ του καπνίσματος, είχε μόνο καπνιστές.

Η περιοχή που μέναμε ήταν η Part-Dieu. Η κύρια εμπορική περιοχή στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Λυών. Είναι η περιοχή που μέναμε. Πολύ καλή συγκοινωνία, συνδέεται με όλες τις συνοικίες της πόλης. Έχει ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα και πολλά καφέ και μπιστρό.

Το εμπορικό κέντρο και οι πολύ μεγάλες εκπτώσεις μας απασχόλησαν αρκετές ώρες πριν φύγουμε για την Γενεύη.

Η Γενεύη βρίσκεται στις όχθες της λίμνης της Γενεύης στις εκβολές του ποταμού Ροδανού.Γενεύη είναι συχνά αναφέρεται ως η «πόλη των πάρκων» οφείλεται στο γεγονός ότι πάνω από το ένα τέταρτο της πόλης καλύπτεται από δημόσια πάρκα. Πολλά από τα πάρκα ήταν κάποτε μεγάλα κτήματα που αργότερα προσαρτήθηκαν στην πόλη. Τα περισσότερα από τα πάρκα βρίσκονται κατά μήκος της λίμνης με εκπληκτική θέα στα γύρω βουνά.

O ποταμός Rhone χωρίζει τη rive gauche και τη rive droite. H πρώτη είναι η κοσμοπολίτικη όχθη της πόλης και η άλλη η πιο ανθρώπινη περιοχή.

Η νότια όχθη, γνωστό στους ντόπιους ως Rive Gauche ή το Left Bank, είναι το παλαιότερο τμήμα της πόλης , παλιά περιβαλλόταν από προστατευτικά τείχη. Η Παλιά Πόλη είναι κτισμένη στο ψηλότερο λόφο της πόλης και ολοκληρώνεται με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πέτρου. Βόρεια της Παλιάς Πόλης είναι η κύρια εμπορική περιοχή γνωστή ως Rive και το διπλανό προάστιο της Eaux-Vives. Στα νότια και δυτικά είναι η συνοικία της Plainpalais, με το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο και τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της Γενεύης. Αν πρέπει να κρατήσουμε μόνο μια εικόνα της Γενεύης αυτή θα είναι η παλιά πόλη με τα λιθόστρωτα και πλακόστρωτα δρομάκια. Συχνά έχεις την αίσθηση ότι θα συναντήσεις κάποιον ιππότη ή μια κυρία των τιμών. Κεντρικό σημείο της Παλιάς Πόλης, η πλατεία Place de Molard, με τα δημοφιλή καφέ, εστιατόρια, γκαλερί και παλαιοπωλεία, εκεί ήταν στον Μεσαίωνα η κεντρική αγορά. Περιβάλλεται, μεταξύ άλλων, από το επιβλητικό Δικαστικό Μέγαρο και το «Hotel de Ville» με την αναγεννησιακή πρόσοψη – παλιό δημαρχείο και νυν έδρα των αρχών του καντονιού.

Την περπατήσαμε, βγήκαμε από τα τείχη και οδηγηθήκαμε στο όμορφο Bastions Park και την Place Neuve. Στο πάρκο είναι και το πρώτο Πανεπιστήμιο της Γενεύης, το οποίο ιδρύθηκε από τον John Calvin . Μέσα στο πάρκο χτίστηκε κατά μήκος του παλιού προμαχώνα ένας τοίχος που αποτίει φόρο τιμής στους ιδρυτές της Μεταρρύθμισης. Το Διεθνές Μνημείο για τη Μεταρρύθμιση. Απεικονίζει τους
John Calvin (1509 – 1564) William Farel (1489 – 1565) John Knox (c.1513 – 1572) William the Silent (1533 – 1584) Gaspard de Coligny (1519 – 1572) Frederick William of Brandenburg (1620 – 1688) Roger Williams (1603 – 1684) Oliver Cromwell (1599 – 1658) Stephen Bocskay (1557 – 1607)

• 
  Εκεί επίσης μπορείς να παίξεις σκάκι στις τεράστιες σκακιέρες του ή πιεις ένα ρόφημά στο υπαίθριο καφέ. Από την άλλη μεριά του πάρκου είναι η Place Neuve. Αυτή είναι η πολιτιστική καρδιά της Γενεύης. Η πλατεία έχει ένα άγαλμα του στρατηγού Dufour, ο οποίος ήταν συνιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού. Μνημεία στην πλατεία αυτή είναι το Μεγάλο Θέατρο που χτίστηκε το 1874 και το Ωδείο της Μουσικής (Le Conservatoire de la Musique).

Μείναμε σε ένα Ibis λίγο πιο μακριά από το κέντρο. Όλα ήταν πολύ ακριβά σε αυτή την πόλη. Το ξενοδοχείο μας έδωσε κάρτα δωρεάν μεταφορών για την πόλη που δίνεται σε όλους τους επισκέπτες της. Την χρησιμοποιήσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Μπαίναμε στα λεωφορεία του κέντρου και φτάναμε μέχρι το τέρμα, από εκεί παίρναμε άλλο και συνεχίζαμε την περιήγησή μας. Το κρύο τσουχτερό.

Η παρατήρησή μας είναι ότι τα πολύ ωραία κτήρια στις προκυμαία δεν ταιριάζουν καθόλου με τις τεράστιες φωτεινές επιγραφές των μεγάλων τραπεζών, που αποθηκεύουν το χρήμα των μεγάλων.

Η εκδρομή μου άρεσε πάρα πολύ. Ήταν ένα μικρό διάλειμμα από τις σκοτούρες και τα προβλήματα που μας προκύπτουν καθημερινά στις δύσκολες μέρες που ζούμε. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά μου για το ταξίδι αυτό.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

First Προηγούμενη 4 of 4

Go to chapter

Go

[karfitsa]

Μπραβο Aspa που κανατε ενα τετοιο δωρο στη μαμα σας...θα πρεπει να περασατε υπεροχα
Τελεια τα ...σκιτσακια(τα λεω σωστα?)Για ποιο λογο στη Λυων?Ηξερες οτι θα της αρεσε?
Περιμενω τη συνεχεια...

 

[ggonholidays]

Φανταζομαι τον ενθουσιασμο της μαμας! Καταπληκτικη εισαγωγη. περιμενω τη συνεχεια!!!

 

[chris7]

Πολύ εντυπωσιακό ξεκίνημα ιστορίας.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[aspa]

Μπραβο Aspa που κανατε ενα τετοιο δωρο στη μαμα σας...θα πρεπει να περασατε υπεροχα
Τελεια τα ...σκιτσακια(τα λεω σωστα?)Για ποιο λογο στη Λυων?Ηξερες οτι θα της αρεσε?
Περιμενω τη συνεχεια...

Ευχαριστώ πολύ, Να κάνω μια διευκρίνηση η Aspa είναι η μαμά, Οι κόρες μου στα γενέθλιά μου μου έκαναν αυτό το θαυμάσιο δώρο. Είμαι πολύ χαρούμενη και το μοιράζομαι μαζί σας.
Η επιλογή της πόλης ήταν των παιδιών με αφορμή και το φθηνό εισιτήριο της eagean για Γενεύη.
Γράφω την συνέχεια.

 

[aspa]

Πολύ εντυπωσιακό ξεκίνημα ιστορίας.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

Τα σκιτσάκια ήταν των παιδιών. Έπεται η συνέχεια. Ευχαριστώ.
.

 

[Kanel28]

Συγχαρητήρια κ. Άσπα. Έχετε υπέροχες κόρες. Ανυπομονώ για την συνέχεια της ιστορίας

 

[aspa]

Η κούραση της ημέρας έφυγε δια μαγείας. Η επιλογή της πόλης πολύ καλή. Μας μάγεψε από την πρώτη στιγμή. Ήταν αργά το βράδυ, ο κόσμος κυκλοφορούσε στους δρόμους, τα μαγαζάκια, πολύ καλόγουστα φαγάδικα που τα αποκαλούν bouchons, γεμάτα. Διαλέξαμε για φαγητό ένα λιγότερο παραδοσιακό, να μην μπούμε απότομα στην Lyonnais κουζίνα. Φάγαμε Flam's, ένα είδος ζυμαριού σαν πίτσα που το σερβίριζαν σε ξύλο. Διάλεγες τα υλικά που ήθελες να βάλουν επάνω, πολλά λαχανικά, μπέικον, τυρί κ.λ.π. Πολύ νόστιμο και ελαφρύ. Μετά από αρκετή μπύρα και φαΐ το μόνο που θέλαμε ήταν ένας καλός ύπνος. Την επομένη μας περίμενε μια πανέμορφη πόλη να την ανακαλύψουμε.

Το πρωί, όσο μπορείς να το πεις πρωί όταν είσαι με παιδιά, ξεκινήσαμε την βόλτα μας στην εξαιρετική αυτή πόλη . Βγάλαμε ημερήσια κάρτα (5.2ευρώ) για τις συγκοινωνίες.

Το εντυπωσιακό ιστορικό κέντρο της πόλης χωρίζεται σε περιοχές – χρονικές περιόδους: το λόφο Fourvière, ή λόφο που προσεύχεται, ο οποίος αγκαλιάζει την παλιά, μεσαιωνική πόλη, το Croix Rousse, ή λόφο που δουλεύει και το Presqu’île, τη λωρίδα γης ανάμεσα στους δύο ποταμούς με το πλήθος των ιστορικών μνημείων.

Αρχίσαμε την περιήγηση από τονλόφο Fourvière

.Λέγεται "ο λόφος που προσεύχεται", λόγω των πολλών εκκλησιών και των θρησκευτικών ιδρυμάτων που έχει. Ο λόφος ήταν επίσης ο τόπος που εγκαταστάθηκαν οι Ρωμαίοι. Από την στάση του μετρό Vieux Lyon ένα τελεφερίκ σε ανεβάζει στον λόφο. Η θέα από εκεί απίστευτη.

Δύο ποτάμια περνούν μέσα από την πόλη, ανάμεσά τους τα αναγεννησιακά κτήρια και τα όμορφα διατηρημένα σπίτια, με τα σοκάκια της πόλης να τα χωρίζουν μεταξύ τους. Δεν μπορούν να περιγραφούν με λόγια τα συναισθήματα που σου δημιουργεί αυτή η πόλη. Δίκαια οι Λυωνέζοι είναι υπερήφανοι για την πόλη τους. Είναι η πρώτη γαλλική εγγραφή στη Κατάλογο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, αλλά και μία πόλη με μια από τις μεγαλύτερες αναγεννησιακές συνοικίες της Ευρώπης.

 

[greco]

Εξοχη αφηγηση!Τι μου θυμισες,το πρωτο μου ταξιδι στο εξωτερικο,εφηβος εγω,σε μια κοπελα που αλληλογραφουσα τοτε{τι να εγινε αραγε,χαθηκαμε}.Οντως ομορφη πολη η Λυων,θυμαμαι ειχαμε παει και σε ενα πανεμορφο μεσαιωνικο χωριο,το Perouges,εκει κοντα.Ευχαριστουμε πολυ και περιμενουμε τη συνεχεια!

 

[karfitsa]

Το πρωί, όσο μπορείς να το πεις πρωί όταν είσαι με παιδιά

Ωραια περιγραφη Ασπα...αλλα σε αυτο το σημειο,ποσο συμφωνω...οταν ταξιδευω με τις κορες μου, το μεσημερι το ονομαζουμε πρωι..

 

[DRAKFIREMAN]

Πολύ καλό ξεκίνημα και τα σκίτσα όλα τα λεφτά.Θα ήθελα πολύ να ξαναεπισκεφθώ τη Γαλλία (είχα πάει Παρίσι) και η Λυών σε συνδυασμό με τη Γενεύη είναι φανταστική ιδέα!!Ανυπομονούμε για τη συνέχεια!

 

[aspa]

Το 43 πχ., οι Ρωμαίοι κτίζουν επάνω σε ένα μικρό λόφο που αγναντεύει δύο ποτάμια, μία πόλη. Την ονομάζουν Lugdunum, λόφο του φωτός, εντυπωσιασμένοι από τη λάμψη του ήλιου που αντανακλάται στα νερά και την παρακείμενη κοιλάδα της. Δύο χιλιετίες αργότερα, στο λόφο του φωτός θα έρχονταν να μείνουν και να σπουδάσουν δύο αδέλφια, που το επίθετό τους θα σήμαινε φως, και που θα άφηναν κληρονομιά στον πλανήτη μία από τις πιο αγαπημένες του τέχνες, τον κινηματογράφο. Η πόλη ακριβώς όπως η εφεύρεση των αδελφών Lumière, που ξεγελούσε το μάτι, δεν ήταν κινούμενη εικόνα, ήταν πολλές εικόνες στη σειρά. Τίποτα δεν είναι τυχαίο, το φως της Λυών –αυτό για το οποίο μιλούσαν οι Ρωμαίοι– είναι φως φυσικό. Είναι το φως του ήλιου, που λούζει την πόλη, τις στέγες των σπιτιών της, που αντανακλάται στα δυο ποτάμια της, τον Ροδανό,(Rhône), και τον Saône. Το φως αυτό δημιουργεί μυστηριώδης σκιές και σκοτεινές κρυψώνες στα στενά, λιθόκτιστα σοκάκια της παλιάς μεσαιωνικής πόλης. Είναι εκείνο που μένει χαραγμένο μέσαστο μυαλό σουφεύγοντας από τη Λυών. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Επιστρέφοντας με το ένα τελεφερίκ μπορείς να πάρεις ένα άλλο, που σε ανεβάζει στον διπλανό λόφο στα δύο ρωμαϊκά αμφιθέατρα. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους αρχαιολογικούς χώρους της Γαλλίας. Εκεί είναι το Ρωμαϊκό θέατρο,

το Ωδείο, και το Μουσείο του Γαλλορωμαικού πολιτισμού . Εδώ πολύ κοντά βρίσκεται και ο κτισμένος το 1893 Tour Métallique, ο μεταλλικός πύργος που φέρνει στο νου τον πύργο του Άιφελ, αμυδρά βέβαια, είναι πολύ μικρότερος.

Συνεχίζουμε στην Vieux Lyon (παλιά πόλη της Λυών). Αναγεννησιακή περιοχή, κατά μήκος της δεξιάς όχθης του Saône. Η συνοικία είναι χωρισμένη σε τρεις γειτονιές, που πήραν τα ονόματά τους από τις τρεις μεγάλες εκκλησίες της, Saint Jean, Saint Georges και Saint Paul.

Η συνοικία είναι διάσημη για τις τραμπούλες της, τα στενά περάσματα που ενώνουν, μέσα από τις εσωτερικές αυλές των κτιρίων, τα σοκάκια της μεταξύ τους. Το πέρασμα μέσα από αυτές αποπνέει μια αύρα μυστηρίου, που φέρνει στο μυαλό μυθιστορήματα που εκτυλίσσονταν την εποχή εκείνη. Αυτά μιλούν για μυστικά περάσματα, κρύπτες που διασχίζουν κυνηγημένοι μάγοι, ιερείς και ιππότες για να ξεφύγουν από τους καταδιώκτες τους.

Οι κάτοικοι είναι πρόθυμοι να ανοίξουν τα σπίτια τους, να επιτρέψουν στους επισκέπτες της πόλης να επισκεφθούν τα μυστικά αυτά περάσματα. Στην σύγχρονη Ιστορία ήταν συχνή η χρήση τους από τα μέλη της Γαλλικής Αντίστασης, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον «Χασάπη της Λυών», Klaus Barbie, που είχε στήσει στην πρώην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή το αρχηγείο της Gestapo. Το κτήριο σήμερα είναι το Κέντρο Ιστορίας της Αντίστασης. Βρήκαμε τα σημεία μέσα στην παλιά πόλη και επισκεφθήκαμε τέτοιες τραμπούλες . Μια κανονική πόρτα στο σοκάκι οδηγεί μέσα από τις αυλές των σπιτιών, σε έναν άλλο δρόμο της συνοικίας. Ήταν εντυπωσιακό και παράλληλα παραμυθένιο. Μπήκαμε για λίγο στο πνεύμα του μυστηρίου και της καταδίωξης.

Στην περιοχή υπάρχουν πλήθος από μουσεία. Ξεχωρίσαμε το μουσείο της μικρο μινιατούρας του κινηματογράφου. Είναι το μοναδικό στον κόσμο. Εκεί είναι και το Palais de Gustice, ένα πολύ όμορφο κτήριο. Ένας καφές με μια κις λωρέν ήταν απαραίτητα για να συμπληρώσουν την περιήγησή μας στην παλιά πόλη. Περπατούσαμε στα σοκάκια, χανόμαστε στους δρόμους, μας άρεσε πολύ.

Έκανε κρύο, ένα ποτήρι κρασί με αρωματικά που πωλούσαν στον δρόμο μας τόνωσε,

μας έδωσε κουράγιο να συνεχίσουμε προς την Croix-Rousse.
Περπατήσαμε στις όχθες του ποταμού, περάσαμε τις γέφυρες,

θαυμάσαμε τους λόφους που τους περιβάλουν. Απαραίτητα μια στάση στην Place St Vincent, στην όχθη του Saône, να θαυμάσουμε τον Τοίχο των Διάσημων Λυονέζων

. Φιλοτεχνημένος με την παραδοσιακή τεχνική του trompe l'œil, της τρισδιάστατης οφθαλμαπάτης, απεικονίζει 25 προσωπικότητες στα μπαλκόνια επτά συνολικά ορόφων. Ο πρώτος που θα αναγνωρίσετε, στον δεύτερο όροφο δεξιά, είναι ο Antoine de St-Exupéry, με τη στολή του αεροπόρου και τον κατάξανθο Μικρό Πρίγκιπα πλάι του, επίσης οι αδερφοί Lumière και πολλά άλλα σημαίνοντα πρόσωπα της πόλης.

Από εδώ, στενά δρομάκια ανηφορίζουν προς τον έτερο λόφο της πόλης, εκείνον «που δουλεύει», περισσότερο γνωστό ως Croix Rousse.Είναι η συνοικία των Canuts, των τεχνιτών του μεταξιού, το εμπόριο του οποίου άνθιζε και στήριζε μεγάλο μέρος της οικονομίας της πόλης το 19ο αιώνα, Στις πλαγιές του λόφου τα στενά δρομάκια ,

κάποια από τα οποία έχουν μετατραπεί σε σκαλοπάτια, πλαισιώνονται από τα ψηλοτάβανα κτίρια με τα τεράστια παράθυρα, απαραίτητα για να επιτρέπουν σε όσο το δυνατόν περισσότερο φως να περνά, καθότι στέγαζαν στον ίδιο χώρο τα σπίτια και τα εργαστήρια των τεχνιτών. Μεγάλη ανηφόρα. Κόσμος πολύς. Ένα καφέ τράβηξε την προσοχή μας, είχε και τραπεζάκια έξω, βλέπεται οι κόρες καπνίστριες. Όμορφη συνοικία.

Κατηφορίζουμε πάλι, για να χαθούμε ξανά στο Presqu’île τη νεότερη, αλλά και πιο«αυθεντική» περιοχή του ιστορικού κέντρου , να επισκεφθούμε μερικά από τα άπειρα μουσεία της πόλης.
Ιδιαίτερη προτίμηση στο Μουσείο Καλών Τεχνών, το κύριο μουσείο της πόλης και μία από τις μεγαλύτερες γκαλερί τέχνης στη Γαλλία. Στεγάζεται στο "Palais Saint-Pierre", ένα πρώην μοναστήρι του 17ου αιώνα, ( Tintoretto Paolo Veronese Nicolas Poussin Rubens Rembrandt Zurbaran Canaletto Delacroix Monet Gauguin Van Γκογκ Cézanne Matisse Πικάσο Φράνσις Μπέικον ...) εμφανίζει μια σημαντική συλλογή από πίνακες ζωγραφικής από καλλιτέχνες όπως συλλογές γλυπτών, σχεδίων και εκτυπώσεις, διακοσμητικέςτέχνες, ρωμαϊκές και ελληνικές αρχαιότητες, επίσης διαθέτει τη δεύτερη μεγαλύτερη συλλογή αιγυπτιακών αρχαιοτήτων στη Γαλλία. Ακολουθείτο Μουσείο της Τυπογραφίας, επίσης τοΣπίτι του Μεταξουργού, που θα μας μυήσει στα μυστικά της τέχνης του 19ου αιώνα. Φθάνουμε στο Hotel de Ville το εντυπωσιακό Δημαρχείο κτισμένο το 1646. Στην πλατεία μπροστά στο δημαρχείο και το μουσείο, το περίτεχνο, τεράστιο (21 τόνοι μολύβδου χρειάστηκαν για να ολοκληρωθεί) γλυπτό-σιντριβάνι με τα τέσσερα άλογα που τραβούν ένα άρμα,

συμβολίζοντας τους ποταμούς που καλπάζουν προς τη θάλασσα, δημιουργία του Frédéric-Auguste Bartholdi, του δημιουργού του Αγάλματος της Ελευθερίας. Πιο κάτω το μοντέρνο κτήριο της Όπερας.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε και το Theatre de Guignol de Lyon,και το Petit musee de Fantastigue de Guignol.

Ο Κινόλο-Πο ζούσε έξω από την Παβία. Ψάχνοντας μια καλύτερη ζωή αποφασίζει να μεταναστεύσει στην Λυών. Από τα κομμάτια των υφασμάτων που του περίσσευαν, άρχισε να κατασκευάζει κάτι περίεργες μαριονέτες, που τους έδωσε το όνομα Guignols. Αυτές οι περίεργες κούκλες τράβηξαν το ενδιαφέρον των Γάλλων. Έτσι ξεκίνησε ένα περίεργο θέατρο με μαριονέτες που ονόμασαν Guignol. Ο Guignol θεωρείται ο θεμελιωτής των παραστάσεων Grande Guignol. Είναι ο κύριος ιδρυτήςτου γαλλικού κουκλοθέατρου, το οποίο φέρει και το όνομά του. Ο Guignol είναι έξυπνος , θαρραλέος και γενναιόδωρος Αναπόφευκτη είναι η νίκη του. Ο θρίαμβος του καλού εναντίον του κακού .

Πηγαίνοντας σε μια θεατρική παράσταση Γκραν-Γκινιόλ βιώνεις τις πιο αποτρόπαιες συγκινήσεις. Οι σκηνές είναι τόσο ρεαλιστικές, που έχεις την εντύπωση ότι τις έχεις ζήσεις μία προς μία». Εκτός από την κοινωνική σάτιρα του ,ο Guignol έχει γίνει ένας σημαντικός προστάτης της τοπικής διαλέκτου , της lyonnais parler .Βεβαίως μεταγενέστεροι τελειοποίησαν αυτό το θεατρικό είδος παράστασης.

Στην Λυών παντού βλέπεις αναμνηστικά με την φιγούρα του. Στην παλιά πόλη έχει και ένα κατάστημα με μαριονέτες και φιγούρες από διάφορα έργα Grande Guignol.

Είναι τόσο όμορφα που μπορείς να χαζεύεις εκεί για ώρες.