ΗΠΑ Μήπως τελικά ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν Έλληνας?

[Leftris B]

Πρωινό ξύπνημα γρήγορο check-out και δρόμο για L.A. η συνολική διαδρομή είχε υπολογιστεί σε περίπου 6 ώρες με μία στάση για πρωινό σε ένα μαγαζί που λες και είχε ξεπηδήσει από παλιά ταινία, ο δρόμος απίστευτα μονότονος και οι ευθείες τόσο μεγάλες που ξεχνούσες να γυρίσεις το τιμόνι. Το όριο ταχύτητας το τηρούσαν όλοι ευλαβικά και γι' αυτό οι προσπεράσεις ήταν ελάχιστες, η ταχύτητα ελεγχόταν συχνά από τα διερχόμενα αεροσκάφη κι αν αυτό δεν το γνώριζες την είχες πατήσει.
Οι ώρες πέρασαν και ο Κ. μας κατεύθηνε στο ξεν/χειο στο κέντρο της πόλης με ακρίβεια gps είχε απίστευτο προσανατολισμό και λόγω της δουλειάς του.
''πόσες φορές έχεις ξανάρθει?'' ''πρώτη φορά'' απάντησε και μ' άφησε άναυδο!
Κατευθηνθήκαμε στο τεράστιο λόμπι του ξεν/χείου (hyatt downtown los angeles) και σε λίγο ο Κ. ήρθε με δύο κλειδιά στο χέρι, τα 1217 και 1722, όπως φαντάστηκα ήταν και οι αντίστοιχοι όροφοι των δωματίων και με γαργάλησε όταν μου είπε ότι 13ος όροφος δεν υπάρχει όπως και δωμάτιο με λήγοντα 13 λόγω πρόληψης. ''ποιο θες'' με ρώτησε και χαμογέλασε ''χα, εσύ τώρα περιμένεις να διαλέξω το 17.. για καλύτερη θέα μα είμαι σίγουρος ότι στο 12.. σε περιμένει κάποια γυμνή!'' ''πάμε να δω και θα σου πω'' καθώς μπαίναμε στο δωμάτιο 1217 κι αφού είχα τσεκάρει ότι όντως 13ος όροφος δεν υπάρχει πάθαμε μεγάλη πλάκα όταν από το κρεβάτι του δωματίου πετάχτηκε ένας ημίγυμνος μαύρος φωνάζοντας ''τι στο διάολο?'' εμείς αφού τα χάσαμε για λίγο τραπήκαμε σε φυγή για κάτω όπου έντρομη η receptionist μας περίμενε έξω από το ασανσέρ με ένα κλειδί στο χέρι και ζητώντας συγνώμη για την γκάφα της (τα είχε ακούσει ήδη από τον κύριο του 1217) τακτοποιηθήκαμε στα υπέροχα δωμάτια με την πανέμορφη θέα και δε μπορούσα να πιστέψω ότι το δωμάτιο κόστιζε μόλις 55$, βρεθήκαμε σε λίγο στο λόμπι ,χαμογελώντας φώναξα '' δεν ήξερα για τα κρυφά σου γούστα! Έχω πάρει τα μέτρα μου και μη ξεχνάς ότι δεν είμαι μαύρος!'' το δούλεμα θα έπεφτε σύννεφο ακόμη και σήμερα και η γκάφα της υπαλλήλου σηματοδοτούσε την αρχή της περιπέτειας μας...

εντυπωσιακή βόλτα downtown με αναλυτική περιγραφή των σημαντικότερων κτιρίων του L.A. , στην αρχή με έπιασε ένα δέος και κάτι σαν ίλιγγος κάτω από τους τεράστιους ουρανοξύστες που αισθανόσουν ότι θα πέσουν να σε πλακώσουν. Ήταν τελικά θέμα ώρας να το συνηθίσω. Επιστρέψαμε στο ξεν/χείο και πριν βραδιάσει έιχαμε ξεκινήσει για το hollywood. Το πάρκινγκ στο ξεν/χείο ήταν vallet (20$) δηλ. το αυτοκινητό σου το φέρναν αμέσως μόλις το ζητούσες στην είσοδο.
Η διαδρομή με κάποιες παρακάμψεις που κάναμε είχε διάφορα αξιοθέατα κυρίως βίλες επωνύμων τις οποιές χαζεύαμε καθώς στο βάθος ξεπρόβαλλε το χαρακτηριστικό σήμα κατατεθέν πάνω στην πλαγιά… hollywood
Η βόλτα στον δρόμο με τα αστέρια είχε ενδιαφέρον μα το μισό κομμάτι μάλλον πιο πολύ για κακόφημη γειτονιά έμοιαζε καθώς είχε αρχίσει να νυχτώνει, καταλήξαμε έξω από το kodak theatre όπου και δίνονται τα oscar και περάσαμε ακριβώς απέναντι σε ένα περιποιημένο μπαρ για ποτό. Η κάθε άλλο παρά καλλίγραμμη (τι στην ευχή όλες στον traveller τυχαίνουν?) σερβιτόρα με ρώτησε τι ήθελα και η απάντηση ήταν εκ των προτέρων γνωστή ''the best california chardonnay by the glass'' ο έρωτας με περίμενε στην πρώτη γουλιά καθώς το chardonnay του kendall jackson ήταν απλά το καλύτερο που είχα δοκιμάσει (8$) από αυτού του είδους κρασιά του νέου κόσμου και η πολιτεία αυτή φημιζόταν γι΄αυτά, η γνωριμία μας με τον kendall έμελλε να είχε και συνέχεια καθώς για απόψε είχαμε κλείσει, επιστρέψαμε πολύ κουρασμένοι για ύπνο.
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε στο διπλανό starbucks για καφέ και ελαφρύ γεύμα, στη συνέχεια σύντομη επίσκεψη στο πολυκατάστημα macy’s που κυριολεκτικά ήταν δίπλα στο ξεν/χείο. Δεν αγόρασα κάτι γιατί ο Κ. με είχε προιδεάσει τι θα γινόταν την τελευταία μέρα. Ξεκινήσαμε για beverly hill, rodeo drive και καταλήξαμε santa monica όλα με πρόγραμμα και όλα υπέροχα, το βράδυ θα κλείναμε με universal studios όπου τα studios είχαν ήδη κλείσει, ο περιβάλλον χώρος είχε το δικό του ενδιαφέρον με τα όμορφά καταστήματα.
Τα μάτια μου κόλλησαν στη βιτρίνα μίας γκαλερί τέχνης του martin lawrence και συγκεκριμένα σε ένα πίνακα που είχε θέμα το Παρίσι, μπήκα με φόρα μέσα και ζήτησα πληροφορίες, ο ευγενέστατος υπάλληλος μου εξήγησε για το αριθμημένο αντίγραφο που έβλεπα και πως άλλαζε με την αλλαγή του φωτός, η φόρα μου κόπηκε μόλις άκουσα την τιμή του 1850$. Τα 1200$ που πρόσφερα χωρίς δεύτερη σκέψη δεν έφτασαν, 1600$ και δώρο τα μεταφορικά ήταν η καλύτερη προσφορά. Έπνιξα την πίκρα μου σε ένα παγωτό χωνάκι με 2$ και έφαγα και το ανάλογο δούλεμα, η επόμενη μέρα ήταν εξίσου γεμάτη.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• 8
• 8

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 8

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Leftris B]

Κεφάλαιο τρίτο-san francisco

Ξύπνησα στις 5 από έναν βαθύ ύπνο και με εντελώς διαφορετική διάθεση και θυμήθηκα την τελευταία εντολή ''ΟΤΙ ώρα ξυπνήσεις πάρε με τηλ. στο δωμάτιο, κινητό δεν έχω!''
Έκανε και πλάκα κι εγώ τον εκδικήθηκα!! Εγερτήριο στις 5 και ραντεβού σε μισή ώρα
Λίγο πριν τις 6 απολαμβάναμε ένα αμερικάνικο πρωινό (14$) με φρέσκο χυμό πορτοκάλι κι έναν καφέ που ταίριαζε απόλυτα στην προ μηνών περιγραφή του Κ.
''νερόπλυμα'' ο Κ. μου είχε φτιάξει την διάθεση μιάς και σκάρωνε συνεχώς στιχάκια που είχαν δυο βασικά συστατικά: τον Lee και βρισιές. Ο καφές δε πινόταν με τίποτα.. Starbucks? Παντού μου απάντησε και βούτηξα έναν διπλό καπουτσίνο για να πάρω ενέργεια, η golden gate bridge, το golden gate park, η προβλήτα 39, το coit tower, το alkatraz , βόλτα με το τραμ και downtown walking ήταν τα κυριότερα που είχαμε για σήμερα..
η ξακουστή γέφυρα άξιζε τη φήμη της από την ομορφιά της μα αυτό επάνω της δε μου κανε για χρυσό πιο πολύ για μίνιον μου κανε σαν αυτό που βάζουμε πριν το χρώμα για να μη σκουριάζουν οι μεταλλικές επιφάνιες, τελικά δεν είχα πέσει έξω αν και το είχα πει μεταξύ σοβαρού κι αστείου, οι εργάτες είχαν κάνει το πρώτο χέρι κάποτε και το χρώμα άρεσε πολύ στο τέλος της ημέρας αφου χρυσάφιζε (το μάτι τους το αλήθωρο) και το άφησαν έτσι, το χρώμα όντως ήταν ταιριαστό..

δρόμο για το υπέροχο πάρκο το οποίο λόγω τεραστίων διαστάσεων επισκεφτήκαμε τα καλύτερα που είχε ήδη ξεχωρίσει ο Κ. , το πρόγραμμα πήγαινε περίφημα και το πείραγμα δε σταματούσε λεπτό..

σειρά είχε η προβλήτα 39 με τα τεράστια θαλάσσια όντα να λιάζονται και να ερωτοτροπούν αδιαφορώντας επειδεικτικά για το πλήθος, σε λίγο απογοήτευση εισητήρια για alkatraz sold out για 3 μέρες!! ''Μη στεναχωρίεσαι μου είπε δεν αξίζει όσο φαντάζεσαι'' δεν τον πολυπίστεψα αλλά σήμερα η μέρα κάτι μου χρωστούσε από την προηγούμενη (είχα τζακ-ποτ). Σε λίγα λεπτά βρήκα ένα κιόσκι με πληρ. για 15λεπτες πτήσεις με ελικόπτερο, είχα λίγο πεισμώσει με αυτό το νησάκι σε απόσταση αναπνοής, που θα το έβλεπα έστω κι από ψηλά (ελικόπτερο πάνω από φυλακή?τώρα που το ξανασκέφτομαι είμαι και πολύ επίκαιρος!) τρέχα να ρωτήσεις του είπα με ύφος ''θέλω λίγο κρασί λίγο θάλασσα κι ένα ελικόπτερο''. ''πόσο κάνει λέγε'' ρώτησα και μου κουνάει 2 χαρτιά ''τι έκανες ρε?'' Με τραβαει κοντα στο εκδοτήριο και μου δείχνει μια μικρή ταμπέλα ''πακέτο εισητηρίων για αλκατραζ και παραδοσιακό τραμ με 20% έκπτωση'' το πλοίο για άλκατραζ έφευγε σε 15΄ ''υπάρχει και θεός τελικά και σίγουρα δεν είναι κινέζος!!'' .
τα μικρα ferry είχαν τα ίδια σχεδόν ονόματα samion II-samion III-samionIV και samion express (κατευθείαν στο κελί του Αλ Καπόνε!) ρώτησα γεμάτος απορία τι απέγινε το Νο1 και μου είπαν ότι το 1975 κριθηκέ ακατάλληλο και πουλήθηκε ως παλιοσίδερα σε τριτοκοσμική χώρα, φημές οτί κυκλοφορεί ακόμη με τον διακριτικό τίτλο ''σπυριδούλα'' είναι ανάξιες σχολιασμού!
Ο ''βράχος'' ήταν ζήτημα μερικών λεπτών, δε θυμάμαι πόσων γιατί χάζευα το skyline πίσω μου.. μαγεία. Όταν έφτασα στο νησί διαπίστωσα ότι υπήρχε ελεγχόμενη ροή και όχι πανικός, το νησί όντως ηταν κατώτερο των προσδοκιών μου όχι ότι δεν άξιζε επίσκεψη βέβαια, στην προβλήτα πουλούσαν κομμάτια πέτρας ''save the rock'' και τα χρήματα θα πήγαιναν για την πολυδάπανη συντήρηση του βράχου. Γύρισα γρήγορα το νησί κι αυτά που μου μείναν ήταν η μικρή απόσταση από την πόλη που έκανε τους κρατουμένους να βλέπουν τα φώτα αλλα τελικά να μη μπορούν.. κυρίως λόγω των πανίσχυρων θαλάσσιων ρευμάτων του ωκεάνου που σε συνδιασμό με τα παγωμένα νερά καθιστούσαν αδύνατη την απόδραση χωρίς πλωτό μέσο.
Επιστροφή πίσω και επίσκεψη στο μνημείο των πεσόντων πυροσβεστών με σχήμα πυροσβεστικού κρουνου η θέα από ψηλά είχε άλλη οπτική γωνία και μας αποζημίωσε.

Must η βόλτα με το τραμ και η αίσθηση, από την αυξομειώμενη ταχύτητα στις διάσημες κατηφόρες της πόλης, υπέροχη.Στο τέλος δώσαμε κι ένα μικρό τιπ στον οδηγό για την όμορφη ξενάγηση.

Βόλτα στις παραδοσιακές κατοικίες βικτωριανόυ τύπου με υπέροχο πάντρεμα με τους ουρανοξύστες εικόνα αξέχαστη, φωτογραφίες σε ένα γαριδάδικο κατάστημα με το παγκάκι και τα παπούτσια του forrest gump

και καταλήξαμε για φαγητό νωρίς το βράδυ στο rainforest για πρόχειρο φαγητό σε διαφορετικό του συνηθισμένου περιβάλλον σκηνικό ζούγκλας πολύ γέλιο και το φιλέτο μου καθόλου πρόχειρο πληρώσαμε 30$ το άτομο με το υποχρεωτικό φιλοδώρημα 10-15% (μπορεις να το αποφύγεις μόνο αν έχεις σοβαρή δικαιολογία για το service φυσικά) φύγαμε κατευχαριστημένοι και σειρά παγωτο και σοκολάτες με γέμιση καραμέλα στο πραγματικά υπέροχης ποιότητας ghirardelli since 1852 (ο κολόμβος το εγκαινίασε?)
Must κι αυτό..
Το βράδυ είχα την ευκαιρία να δω και το δωμάτιό μου( αφού πρώτα ήπιαμε το απαραίτητο ποτό στο μπαρ παρέα με μία τρελή αμερικάνα που σε 45΄γνωριμίας μας εξιστόρησε την ζώη της κι όλο έβριζε τον πλανητάρχη) που ήταν πραγματικά υπέροχο, αν αυτό είναι 3,5* τότε τα 5* τι είναι?(τιμή δωματίου 60$)

Τελικά σε 24 ώρες τα είχαμε σχετικά καταφέρει και η ψυχολογία ήταν στα ύψη σειρα είχε η πόλη των αγγέλων….

 

[varsa]

lefteris B, εισαι αψογος! ιστορια και tips μαζι!!! για συνεχισε παρακαλω, γιατι γινεται ολο και πιο ενδιαφερουσα η περιγραφη σου!!!!

 

[Leftris B]

Κεφάλαιο τέταρτο- los angeles
Πρωινό ξύπνημα γρήγορο check-out και δρόμο για L.A. η συνολική διαδρομή είχε υπολογιστεί σε περίπου 6 ώρες με μία στάση για πρωινό σε ένα μαγαζί που λες και είχε ξεπηδήσει από παλιά ταινία, ο δρόμος απίστευτα μονότονος και οι ευθείες τόσο μεγάλες που ξεχνούσες να γυρίσεις το τιμόνι. Το όριο ταχύτητας το τηρούσαν όλοι ευλαβικά και γι' αυτό οι προσπεράσεις ήταν ελάχιστες, η ταχύτητα ελεγχόταν συχνά από τα διερχόμενα αεροσκάφη κι αν αυτό δεν το γνώριζες την είχες πατήσει.
Οι ώρες πέρασαν και ο Κ. μας κατεύθηνε στο ξεν/χειο στο κέντρο της πόλης με ακρίβεια gps είχε απίστευτο προσανατολισμό και λόγω της δουλειάς του.
''πόσες φορές έχεις ξανάρθει?'' ''πρώτη φορά'' απάντησε και μ' άφησε άναυδο!
Κατευθηνθήκαμε στο τεράστιο λόμπι του ξεν/χείου (hyatt downtown los angeles) και σε λίγο ο Κ. ήρθε με δύο κλειδιά στο χέρι, τα 1217 και 1722, όπως φαντάστηκα ήταν και οι αντίστοιχοι όροφοι των δωματίων και με γαργάλησε όταν μου είπε ότι 13ος όροφος δεν υπάρχει όπως και δωμάτιο με λήγοντα 13 λόγω πρόληψης. ''ποιο θες'' με ρώτησε και χαμογέλασε ''χα, εσύ τώρα περιμένεις να διαλέξω το 17.. για καλύτερη θέα μα είμαι σίγουρος ότι στο 12.. σε περιμένει κάποια γυμνή!'' ''πάμε να δω και θα σου πω'' καθώς μπαίναμε στο δωμάτιο 1217 κι αφού είχα τσεκάρει ότι όντως 13ος όροφος δεν υπάρχει πάθαμε μεγάλη πλάκα όταν από το κρεβάτι του δωματίου πετάχτηκε ένας ημίγυμνος μαύρος φωνάζοντας ''τι στο διάολο?'' εμείς αφού τα χάσαμε για λίγο τραπήκαμε σε φυγή για κάτω όπου έντρομη η receptionist μας περίμενε έξω από το ασανσέρ με ένα κλειδί στο χέρι και ζητώντας συγνώμη για την γκάφα της (τα είχε ακούσει ήδη από τον κύριο του 1217) τακτοποιηθήκαμε στα υπέροχα δωμάτια με την πανέμορφη θέα και δε μπορούσα να πιστέψω ότι το δωμάτιο κόστιζε μόλις 55$,

βρεθήκαμε σε λίγο στο λόμπι ,χαμογελώντας φώναξα '' δεν ήξερα για τα κρυφά σου γούστα! Έχω πάρει τα μέτρα μου και μη ξεχνάς ότι δεν είμαι μαύρος!'' το δούλεμα θα έπεφτε σύννεφο ακόμη και σήμερα και η γκάφα της υπαλλήλου σηματοδοτούσε την αρχή της περιπέτειας μας...

εντυπωσιακή βόλτα downtown με αναλυτική περιγραφή των σημαντικότερων κτιρίων του L.A. , στην αρχή με έπιασε ένα δέος και κάτι σαν ίλιγγος κάτω από τους τεράστιους ουρανοξύστες που αισθανόσουν ότι θα πέσουν να σε πλακώσουν. Ήταν τελικά θέμα ώρας να το συνηθίσω. Επιστρέψαμε στο ξεν/χείο και πριν βραδιάσει έιχαμε ξεκινήσει για το hollywood. Το πάρκινγκ στο ξεν/χείο ήταν vallet (20$) δηλ. το αυτοκινητό σου το φέρναν αμέσως μόλις το ζητούσες στην είσοδο.
Η διαδρομή με κάποιες παρακάμψεις που κάναμε είχε διάφορα αξιοθέατα κυρίως βίλες επωνύμων τις οποιές χαζεύαμε καθώς στο βάθος ξεπρόβαλλε το χαρακτηριστικό σήμα κατατεθέν πάνω στην πλαγιά… hollywood

Η βόλτα στον δρόμο με τα αστέρια είχε ενδιαφέρον μα το μισό κομμάτι μάλλον πιο πολύ για κακόφημη γειτονιά έμοιαζε καθώς είχε αρχίσει να νυχτώνει, καταλήξαμε έξω από το kodak theatre όπου και δίνονται τα oscar και περάσαμε ακριβώς απέναντι σε ένα περιποιημένο μπαρ για ποτό. Η κάθε άλλο παρά καλλίγραμμη (τι στην ευχή όλες στον traveller τυχαίνουν?) σερβιτόρα με ρώτησε τι ήθελα και η απάντηση ήταν εκ των προτέρων γνωστή ''the best california chardonnay by the glass'' ο έρωτας με περίμενε στην πρώτη γουλιά καθώς το chardonnay του kendall jackson ήταν απλά το καλύτερο που είχα δοκιμάσει (8$) από αυτού του είδους κρασιά του νέου κόσμου και η πολιτεία αυτή φημιζόταν γι΄αυτά, η γνωριμία μας με τον kendall έμελλε να είχε και συνέχεια καθώς για απόψε είχαμε κλείσει, επιστρέψαμε πολύ κουρασμένοι για ύπνο.
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε στο διπλανό starbucks για καφέ και ελαφρύ γεύμα, στη συνέχεια σύντομη επίσκεψη στο πολυκατάστημα macyʼs που κυριολεκτικά ήταν δίπλα στο ξεν/χείο. Δεν αγόρασα κάτι γιατί ο Κ. με είχε προιδεάσει τι θα γινόταν την τελευταία μέρα. Ξεκινήσαμε για beverly hill, rodeo drive και καταλήξαμε santa monica όλα με πρόγραμμα και όλα υπέροχα

, το βράδυ θα κλείναμε με universal studios όπου τα studios είχαν ήδη κλείσει, ο περιβάλλον χώρος είχε το δικό του ενδιαφέρον με τα όμορφα καταστήματα.
Τα μάτια μου κόλλησαν στη βιτρίνα μίας γκαλερί τέχνης του martin lawrence και συγκεκριμένα σε ένα πίνακα που είχε θέμα το Παρίσι, μπήκα με φόρα μέσα και ζήτησα πληροφορίες, ο ευγενέστατος υπάλληλος μου εξήγησε για το αριθμημένο αντίγραφο που έβλεπα και πως άλλαζε με την αλλαγή του φωτός, η φόρα μου κόπηκε μόλις άκουσα την τιμή του 1850$. Τα 1200$ που πρόσφερα χωρίς δεύτερη σκέψη δεν έφτασαν, 1600$ και δώρο τα μεταφορικά ήταν η καλύτερη προσφορά. Έπνιξα την πίκρα μου σε ένα παγωτό χωνάκι με 2$ και έφαγα και το ανάλογο δούλεμα, η επόμενη μέρα ήταν εξίσου γεμάτη.

 

[varsa]

...οντως ενδιαφέρουσα και χιουμοριστικη η περιγραφη σου... μα καλα ακομα να βαλεις φωτο??? (μετα την αναβαθμιση φυσικα) περιμενω με αγωνια.

 

[Leftris B]

...οντως ενδιαφέρουσα και χιουμοριστικη η περιγραφη σου... μα καλα ακομα να βαλεις φωτο??? (μετα την αναβαθμιση φυσικα) περιμενω με αγωνια.

φώτο θα ανεβάσω την παρασκευή πρώτα ο θεός, με την ολοκλήρωση της ιστορίας μου.

 

[Leftris B]

Κεφάλαιο πέμπτο- η διαδρομή για monterrey
Φεύγοντας από ελλάδα είχα πάρει την παραμονή της αναχώρησης μου την χαρά της πρόκρισης της εθνικής στους 8 της διοργάνωσης πράγμα που πριν καιρό έμοιαζε με θαύμα, θαύμα που θα είχε συνέχεια.. εγκαταλείψαμε την πόλη για την πανέμορφη santa barbara

και αφού χαζέψαμε την πόλη ψάξαμε να βρούμε που θα δούμε τον αγώνα της εθνικής μας με την γαλλία. Το μοναδικό μαγαζί που θα μπορούσαμε ήταν ένα μπαρ που είχε είσοδο 20$ αν ήθελες να δεις το euro, μεσημέρι πλέον κι ο αγώνας ξεκίνούσε, στο μπαρ πολίτες από όλη την ευρώπη και δίπλα μας ακριβώς δύο ευγενέστατοι γάλλοι. Η αναπάντεχη νίκη πανηγυρίστηκε ανάλογα και μας έκανε εντύπωση, που οι δίπλα μας δώσαν συγχαρητήρια και μας ευχήθηκαν καλή συνέχεια.
Φυγαμέ διπλά ευχαριστημένοι από την αγία βαρβάρα και σειρα είχε ένα πανέμορφο δανέζικο χωριό το solvang

εκεί φάγαμε πολύ καλά και καταλήξαμε στην οικία του Κ. στο Monterrey αφού πρώτα επισκεφτήκαμε το market τον στρατιωτικών με τις απίστευτες προσφορές, γέμισα το καρότσι μου με διάφορα χρήσιμα που χαίρομαι ακόμη και σήμερα σε τιμές 1/5 περίπου από ελλάδα, πριν το ταμείο μας περίμενε ακόμη μία εκπληξη, ο γνωστός πλέον παραγωγός kendall jackson είχε προσφορά στα κρασιά του ½ τιμή στην ήδη χαμηλή τιμή του, τελική 6$! Μια ντουζίνα θα μας έφτανε και θα περίσευε να πάρω και λίγα φεύγοντας και το βράδυ θα ήταν το τέλειο συνοδευτικό για τα ιταλικά τυριά που είχαμε αγοράσει, μετά από 2 μπουκάλια ξεραθήκαμε και το ευχαριστήθηκε και ο Κ. που αυτές τις μέρες δεν έπινε λόγω οδήγησης.
Κεφάλαιο έκτο- monterrey, carmel & 17 mile drive
Το σπίτι του Κ. ήταν υπέροχο, μονοκατοικία με κήπο μπρος και πίσω. Τα ελαφια και οι πάπιες ήταν σύνηθες φαινόμενο για τους γείτονες, για μένα ήταν αξιοθέατο. Το σπίτι 4 μέρες που λείπαμε ήταν ξεκλείδωτο κάτι το απίστευτο για μένα, εξήγηση υπήρχε, κανεις δεν θα τολμούσε να κλέψει σπίτι από την συνοικία αυτή όπου κατοικούσαν μόνο συνάδελφοι οι μισοί απ΄αυτούς υπηρετούσαν στις ειδικές δυνάμεις (σκέψου να έμπαινες σε σπίτι να κλέψεις, μάλλον δε θα σε βρίσκαν μετά ) το ψυγείο μας ήταν γεμάτο και το ίδιο και το πρωινό μας, επιτέλους φραπέ! Το γραφικότατο monterrey μας περίμενε και τιμήσαμε δεόντως την σοκολατερί του ghirardelli παίρνοντας μερικά δωράκια, η carmel που είχε για δήμαρχο τον clint eastwood είχε το δικό της χρώμα και η διαδρομή 17 mile drive ήταν κάτι που έπρεπε οπωσδήποτε να κάνεις, αφού ταίσαμε ελάφια

και σκίουρους χαζέψαμε τους πάμπλουτους κυριους που παίζαν γκολφ στα καλύτερα γήπεδα της χώρας ουσιαστικά περισσότερο κλείνοντας τεράστιες επιχειρηματικές συμφωνίες και λιγότερο παίζοντας.
Η επόμενη τελευταία μέρα ήταν εξολοκλήρου αφιερωμένη σε αγορές. Επισκεφτήκαμε το εμπορικό κέντρο στο gilroy (gilroy outlets) και τα προιόντα μόνο outlet δε θύμιζαν, τεράστια μαγαζιά το κάθε ένα αφιερωμένo εξ΄ολοκλήρου σε μία φίρμα gucci, vercase,calvin klein,levis.nike,adidas κ.α. μα κυρίως timberland,nautica,ralph lauren οι τιμές δεν αφήναν περιθώρια για πολλές σκέψεις, γέμισα τον χώρο αποσκευών με ρούχα και παπούτσια και απόλαυσα τις εξτρά εκπτώσεις λόγω της στρατιωτικής ιδιότητας του Κ. Οι ήδη πολύ χαμηλές τιμές με τις εξτρά εκπτώσεις είχαν γίνει εξευτελιστικές.
Κεφάλαιο έβδομο- η επιστροφή
Ξύπνησα κάθε άλλο παρά στεναχωρημένος που θα έφευγα, βέβαια λόγω των περιορισμένων ημερών έιχα χάσει αρκετά, τα universal studios και κυρίως το las vegas με το grand canyon. Kι αυτά όμως που είχα δει ήταν πολλά και είχα φορτώσει το μυαλό μου με πολλές εικόνες, κατά την αναχώρηση δε θα ξεχάσω τον συνάδελφο πορτογάλλο που ήταν φίλος και κοντινός γείτονας του Κ. που ήρθε να με χαιρετήσει μα κυρίως να μου πει ότι θα μας περιμένουν στον τελικό αν τα καταφέρουμε κι ότι δεύτερη φορά στην έδρα τους δε γίνεται να ξαναχάσουν από εμάς ''σε μια βδομάδα που θα είσαι σπίτι σου η χώρα μου θα είναι πρωταθλήτρια ευρώπης'' ήταν τα τελευταία λόγια του πορτογάλλου. Τα υπόλοιπα γνωστά φόρτωσα την ασφυκτικά πλέον γεμάτη αγορές βαλίτσα και την χειραποσκευή για τα κρασιά, ευτυχώς είχα έρθει με άδεια βαλίτσα όπως ακριβώς με είχε συμβουλέυσει ο φίλος μου και πέταξα για ελλάδα αφού πρώτα πήρα μία γεύση από το Παρίσι όπου και ξαναθυμήθηκα τον πίνακα και την liudmilla την ζωγράφο.

 

[ΕΡΣΗ]

Εξαιρετικη περιγραφη και διασκεδαστικοτατη. Την απολαυσα. Ευχαριστω

 

[xenos]

Leftris B ευχομαι την επομενη φορα να δεις αυτα που δεν προλαβες.
Ωραια ιστορια,πρεπει να γραφεις συχνοτερα!!

 

[Leftris B]

Κεφάλαιο όγδοο- το συμπέρασμα
Τελικά ο φίλος μας ο πορτογάλλος είχε απόλυτο δίκαιο σκέφτηκα στο κρεβάτι μου το πρωινό της 5ης ιουλίου 2004 '' μία ακριβώς βδομάδα μετά εγώ ήμουν στο σπίτι μου και ή χώρα μου πρωταθλήτρια ευρώπης!!''. Tην προηγούμενη ''μέρα ανεξαρτησίας'' για τους αμερικανους στην άλλη μεριά του ατλαντικού και εκεί που ξεκινά ο ειρηνικός ωκεάνος ο Κ. πανυγήριζε σα τρελός στο σπίτι του ανήμπορου να αντιδράσει πορτογάλλου, βγήκε στους δρόμους ως γνήσιος έλλην με σημαία και οι άμπαλοι αμερικάνοι τον κοιτούσαν απορημένοι....ΠΟΥ ΚΟΛΛΑΕΙ Η ΜΕΡΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ?
Ήταν η στιγμή που αναρωτήθηκα ως άλλος Χελάκης :
''ρε μήπως τελικά ο Χριστόφορος Κολόμβος ήταν Έλληνας?''
ΤΕΛΟΣ

 

[latina]

τέλεια η ιστορια σου!!την καταευχαριστηθηκα!!!!ευχομαι να ξαναπας συντομα, για να δεις οσα δεν προλαβες!!!

 

[spor_os]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Βόρειας Αμερικής.