Λάος Μία βόλτα απ'το Λάος

[silversurfer]

Vientanne

Η Vientanne δε θυμίζει σε τίποτα πρωτεύουσα χώρας, πόσο μάλλον δε εαν τη συγκρίνουμε με τα γειτονικά μεγαθήρια (Bangkong, Kuala Lumbur, Singapore). Μου έκανε κάτι μικρότερο και απο τη Λάρισα. Όχι οτι μας χαλούσε βεβαίως βεβαίως. Η Χ. πρέπει να είχε ψιλοξενερώσει στη Bangkong καθώς δεν είναι κ φαν των θορυβώδων μεγαλουπόλεων. Και στη Vientanne μου φάνηκε να ψιλοξενερώνει – δεν μου είπε τίποτα βέβαια άλλα ήμουν σίγουρος οτι κάτι άλλο περίμενε όταν μιλούσε για το Λάος. Απαλλαγμένη απτη χαώδη δομή κ κίνηση, είχε συμπαθητικό κέντρο (άλλα ως εκεί), γλυκούληδες ναούς, κάποια ωραία blocks με σχετικά όμορφα κτίρια, κάποια ωραία cafe (όχι δεν βρήκαμε starbucks ευτυχώς) και μερικά αξιοπρόσεκτα landmarks.

Το πιο σημαντικό και όμορφο εξ’αυτών είναι το Pha That Luang – στα Λαοτιανά «Η Μεγάλη Στούπα». Ο βουδιστικός αυτός ναός πέρασε πολλά – χτίστηκε απο ινδουιστές, μπήκαν στη μέση Βουδιστές μοναχοί, ορίστηκε ως ναός των Khmer, λεηλατήθηκε απο Κινέζους και Βιρμανέζους (???), καταστράφηκε κατα την Ταυλανδική εισβολή το 18ο αιώνα και τελικά αποκαταστάθηκε κατα τη γαλλική εποίκιση τον 19 αιώνα. Ξαναχαντακώθηκε κατα τον πόλεμο Γάλλων/Ταυλανδών και τελικά τον επανέφεραν στη σημερινή του μορφή μετα το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το αξιοσημείωτο βέβαια είναι οτι έχει χρυσό περίβλημα και αποτελεί το εθνικό σύμβολο της χώρας.

Παντελής έλλειψη τουριστών, μεγάλη πλατεία κ βόλτα στον παρακείμενο ναό όπου παρατηρήσαμε συμπαθείς μοναχούς με πορτοκαλί φορεσιές να chatάρουν ανελέητα στο facebook και να προσπαθούν να αντιληφθούν που είναι αυτή η περίεργη χώρα (Ελλάδα).

Για φαγητό κάναμε το λάθος να επιλέξουμε εστιατόριο στο κέντρο της πόλης. Λάθος οχι απο την άποψη οτι το φαγητό ήταν κακό, άλλα διότι η καρδιά της πόλης χτυπάει στην περιοχή δίπλα στον Mekong ποταμό. Κόσμος κ κοσμάκης πηγαινοέρχοταν, κάτι σαν υπαίθρια παζάρια είχαν στηθεί, ζευγαράκια στα παγκάκια, μια trans (???) να προσπαθεί να μας πιάσει κουβέντα aka ψωνίσει, και εμείς τρώγοντας παγωτό να προχωρούμε κ να προχωρούμε. Στόχο είχαμε βάλει τα φώτα εκεί τέρμα μακριά κανα 20λεπτο περπάτημα.

Κ πηγαίναμε κ πηγαίναμε κ χαζεύαμε το κόσμο κ το ποτάμι κ κάποια στιγμή φθάσαμε στα «φώτα». Και τότε ξενερώσαμε. Μια περιοχή γεμάτη ψαροταβέρνες κ μπαράκια της συμφοράς, πολύχρωμα λαμπάκια, πλαστική καρέκλα, μυρωδιές -- εκεί αράξαμε κ μείς ,χτυπήσαμε μερικές beerlao

κ το κεφάλι μας που δεν ανακαλύψαμε νωρίτερα το σημείο αυτό κ φάγαμε στα τουριστικά του κέντρου. Μου θύμισε διακοπές με τους γονείς τοτε την δεκαετία του ’90.

Συμπαθητική η Vientanne δε λέω, έχει κ κάποια αξιοθέατα κ όμορφες περιοχές εκτος πόλης άλλα οι 2 μέρες που αφιερώσαμε ήταν αρκετές. Η τουριστική attraction της χώρας είναι άλλη κ για εκεί θα ξεκινούσαμε τη δεύτερη μας νύχτα απο το ΚΤΕΛ της πόλης όπου περιμεναμε με ανυπομονησία κ τρόμο -- απο αυτά που έχει περιγράψει γλαφυρά στην ιστορία της η @dim kyr
-- το νυχτερινό λεωφορείο ...

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• …

  Go to chapter

  Go
• 7

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 7

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[silversurfer]

Vientanne

Η Vientanne δε θυμίζει σε τίποτα πρωτεύουσα χώρας, πόσο μάλλον δε εαν τη συγκρίνουμε με τα γειτονικά μεγαθήρια (Bangkong, Kuala Lumbur, Singapore). Μου έκανε κάτι μικρότερο και απο τη Λάρισα. Όχι οτι μας χαλούσε βεβαίως βεβαίως. Η Χ. πρέπει να είχε ψιλοξενερώσει στη Bangkong καθώς δεν είναι κ φαν των θορυβώδων μεγαλουπόλεων. Και στη Vientanne μου φάνηκε να ψιλοξενερώνει – δεν μου είπε τίποτα βέβαια άλλα ήμουν σίγουρος οτι κάτι άλλο περίμενε όταν μιλούσε για το Λάος. Απαλλαγμένη απτη χαώδη δομή κ κίνηση, είχε συμπαθητικό κέντρο (άλλα ως εκεί), γλυκούληδες ναούς, κάποια ωραία blocks με σχετικά όμορφα κτίρια, κάποια ωραία cafe (όχι δεν βρήκαμε starbucks ευτυχώς) και μερικά αξιοπρόσεκτα landmarks.

Το πιο σημαντικό και όμορφο εξ’αυτών είναι το Pha That Luang – στα Λαοτιανά «Η Μεγάλη Στούπα». Ο βουδιστικός αυτός ναός πέρασε πολλά – χτίστηκε απο ινδουιστές, μπήκαν στη μέση Βουδιστές μοναχοί, ορίστηκε ως ναός των Khmer, λεηλατήθηκε απο Κινέζους και Βιρμανέζους (???), καταστράφηκε κατα την Ταυλανδική εισβολή το 18ο αιώνα και τελικά αποκαταστάθηκε κατα τη γαλλική εποίκιση τον 19 αιώνα. Ξαναχαντακώθηκε κατα τον πόλεμο Γάλλων/Ταυλανδών και τελικά τον επανέφεραν στη σημερινή του μορφή μετα το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το αξιοσημείωτο βέβαια είναι οτι έχει χρυσό περίβλημα και αποτελεί το εθνικό σύμβολο της χώρας.

Παντελής έλλειψη τουριστών, μεγάλη πλατεία κ βόλτα στον παρακείμενο ναό όπου παρατηρήσαμε συμπαθείς μοναχούς με πορτοκαλί φορεσιές να chatάρουν ανελέητα στο facebook και να προσπαθούν να αντιληφθούν που είναι αυτή η περίεργη χώρα (Ελλάδα).

Για φαγητό κάναμε το λάθος να επιλέξουμε εστιατόριο στο κέντρο της πόλης. Λάθος οχι απο την άποψη οτι το φαγητό ήταν κακό, άλλα διότι η καρδιά της πόλης χτυπάει στην περιοχή δίπλα στον Mekong ποταμό. Κόσμος κ κοσμάκης πηγαινοέρχοταν, κάτι σαν υπαίθρια παζάρια είχαν στηθεί, ζευγαράκια στα παγκάκια, μια trans (???) να προσπαθεί να μας πιάσει κουβέντα aka ψωνίσει, και εμείς τρώγοντας παγωτό να προχωρούμε κ να προχωρούμε. Στόχο είχαμε βάλει τα φώτα εκεί τέρμα μακριά κανα 20λεπτο περπάτημα.

Κ πηγαίναμε κ πηγαίναμε κ χαζεύαμε το κόσμο κ το ποτάμι κ κάποια στιγμή φθάσαμε στα «φώτα». Και τότε ξενερώσαμε. Μια περιοχή γεμάτη ψαροταβέρνες κ μπαράκια της συμφοράς, πολύχρωμα λαμπάκια, πλαστική καρέκλα, μυρωδιές -- εκεί αράξαμε κ μείς ,χτυπήσαμε μερικές beerlao

κ το κεφάλι μας που δεν ανακαλύψαμε νωρίτερα το σημείο αυτό κ φάγαμε στα τουριστικά του κέντρου. Μου θύμισε διακοπές με τους γονείς τοτε την δεκαετία του ’90.

Συμπαθητική η Vientanne δε λέω, έχει κ κάποια αξιοθέατα κ όμορφες περιοχές εκτος πόλης άλλα οι 2 μέρες που αφιερώσαμε ήταν αρκετές. Η τουριστική attraction της χώρας είναι άλλη κ για εκεί θα ξεκινούσαμε τη δεύτερη μας νύχτα απο το ΚΤΕΛ της πόλης όπου περιμεναμε με ανυπομονησία κ τρόμο -- απο αυτά που έχει περιγράψει γλαφυρά στην ιστορία της η @dim kyr
-- το νυχτερινό λεωφορείο ...

 

[hydronetta]

Aχ αν και έχουν περάσει 13 συναπτά έτη ακόμα θυμάμαι τα κοψίδια συνοδεία Laobeer στις υπαίθριες ψησταριές πλησίον του Mekong. Κάναμε τέτοιο σεφτέ που μας βλέπανε και μας γνέφανε όλο χαρά!!! Μιας και για τους Λαοτιανούς ήταν αρκετό ένα ψητό αυγουλάκι...

 

[GTS]

Ζήτω το street food στις όχθες του Μεκονγκ, ζήτω η Λαϊκή Δημοκρατία του Λάος!

 

[silversurfer]

Το Λεωφορείο

- Πότε είναι το τελευταίο λεωφορείο για Luang Prabang ?
- Στις 18:30 αποκρίθηκε η receptionist
- Σίγουρα ? Πολυ νωρίς είναι, δεν έχει άλλο πιο αργά ?
- Σίγουρα σίγουρα
- Μααααααααλιστα ... Λοιπόν πρόσεξέ με καλά ... θέλουμε να μας κλείσεις εισητήρια για θέσεις στο κάτω διάζωμα ... downstairs … με κατάλαβες ?
- Yes yes bus yes
- Σιγά μη κατάλαβες ---- Bus !!! Tickets !!! DOWNSTAIRS !!!!
- Bus yes tickets yes
- Ωχχχχχ κάτσε να της το ζωγραφίσω γιατί δεν θα βγάλουμε άκρη

Ζωγραφιά Λεωφορείο -> Πάνω διάζωμα , Κάτω διάζωμα -> Ανθρωπάκι silversurfer -> Βελάκια, Κυκλάκια, Θαυμαστικά -> DOWNSTAIRS εεεεεε ???!!!!
- Yes yes bus tickets yes

«Εντάξει δηλαδή ΔΕ παίζει να μη κατάλαβε» ... και φύγαμε ήσυχοι για τη βόλτα μας στη πόλη

Γιατί τόση πρεμούρα όμως για τις θέσεις ?? Το λεωφορείο δεν ήταν ένα απλό συμβατικό όχημα όπως το ξέρουμε, άλλα ειδικά διαμορφωμένο bed bus με δυο διαζώματα και 3 γραμμες ανα διάζωμα όπου οι θέσεις ήταν «ξαπλωτές». Φυσικά καμία σχέση με τα αντίστοιχα λεωφορεία στη Λατινική Αμερική (όποιοι έχουν ταξιδέψει Περού γνωρίζουν καλά τα full cama buses). Επειδή λοιπόν εγώ λόγω ύψους ήμουν σίγουρος οτι δε παίζει να χωράω στις κρεβατοθέσεις αυτές, επέμενα στη receptionist να μας κλείσει εισητήρια στο κάτω διάζωμα ώστε να απλώνομαι στο διάδρομο τουλάχιστον κ οχι να κρεμάω τα πόδια μου στον αέρα.

18:15 .... Μα καλά που είναι το βανάκι, θα προλάβουμε να είμαστε εκεί στις 18:30 που φεύγει το λεωφορείο ?
- Yes yes bus yes
Φυσικά δεν είμασταν εκεί στις 18:30 και φυσικά το λεωφορείο των 18:30 ΔΕΝ ήταν το τελευταίο λεωφορείο. Το τσακάλι απτο βανάκι μας δίνει τα εισητήρια κ μας λέει 20:30. Βόλτες στο παρακμιακό σταθμό των ΚΤΕΛ, λίγη μπόχα, λίγη βρώμα, λίγο κανα δυο beerlao να περάσει η ώρα κ να σου το λεωφορείοοοοοοοοοοο

Σπεύδει ο silversurfer να το επιθεωρήσει απ’εξω κ ένα σύγκρυο το τρώει. Κόκκινα-μπλε φωτάκια στο εσωτερικό, να κοιμηθούμε θα πάμε ή για neon party karaoke ? Φτάνει η ώρα της επιβίβασης κ όπως ήταν απόλυτα φυσικό, τα εισητήριά μας αντιστοιχούσαν σε θέσεις στο ΠΑΝΩ διάζωμα. Επακολούθησε σχετικό στόλισμα με απαραίτητη συνοδεία απο κατάρες προς την receptionist απτον silversurfer κ αντίστοιχα γέλια απτην Χ. η οποία δεν είχε καμια γκαϊλα αν θα καθόμασταν πάνω ή κάτω.

Οι πρώτες ώρες της διαδρομής εφιαλτικές --- Ο silversurfer δε χωρούσε με τίποτα όποια περίεργη στάση κ αν έπερνε ενω η Χ. πρέπει να περνούσε τις καλύτερες στιγμές της εκδρομής διαβάζοντας χαλαρή το βιβλίο της ,γελώντας μαζί του και τραβώντας video. Η επιβάτιδα μπροστά απτον silversurfer, μια συμπαθητική μαλαισιανή, είχε επίσης φρικάρει αφού o πισινός της (επιβάτης) δεν έλεγε να ηρεμήσει με τπτ κ που κ που της κολλούσε κ τις ποδάρες του στο τζάμι απέναντί απτο πρόσωπό της

Στάση σε παρακμιακό φαγάδικο στη μέση του πουθενά υπο βροχή --- το φαγητό δεν τρωγότανε, η τουαλέτα μύριζε άλλα ο silversurfer ξαλάφρωσε. Η Χ. τον πείθει να αλλάξουνε θέσεις καθώς επέμενε πως η μεσαία σειρά όπου καθόταν αυτή είχε πιο μεγάλες θέσεις. Είχε δίκιο. Μπροστά απτον silversurfer είχε κάτσει ξανά η συμπαθής μαλαισιανή η οποία είχε αλλάξει θέσεις με το σύντροφό της γιατί προφανώς την είχε πρήξει (ο surfer οχι ο σύντροφός της). Γυρίζει πίσω, με κοιτάει έντρομη με ύφος « ε οχι ρε πστ μου, ΠΑΛΙ αυτός ??? !!!! »

Ο silversurfer καταφέρνει να κλείσει τα μάτια του κ να γλαροκοιμηθεί άλλα κάθε τόσο πεταγόταν απτις συνεχείς στροφές της διαδρομής. Δεν το λές κ ξεκούραστο ύπνο. Τουλάχιστον ήταν σίγουρος -- σύμφωνα με τους υπολογισμούς του κ βασιζόμενος στις μαρτυρίες της @dim kyr για τουλάχιστον κανα δίωρο καθυστέρηση – οτι θα φτάνανε κατα τις 8 το πρωί οπότε θα πηγαίνανε καρφί στο guesthouse για ξεκούραση.

Ναι καλά !!! Οχι μόνο δεν καθυστέρησε το λεωφορείο άλλα έφτασε και νωρίτερα κ έτσι στις 4 το ξημέρωμα ο οδηγός μας ξύπνησε με γλυκά λαοτιανά «χατζηγιάννικα» τραγούδια και στις 04:30 το πρωί βολόδερναμε σαν την άδικη κατάρα στα ΚΤΕΛ της Luang Prabang περιμένοντας να ξημερώσει. Αφού παζαρέψαμε όσο γινόταν με τους ταξιτζήδες-αρπακτικά, μπήκαμε σε ένα βανάκι μαζί με άλλους ταλαίπωρους ταξιδιώτες κ ξεκινήσαμε για το κέντρο.

Όσο κουρασμένοι κ αν ήμασταν, δε μπορούσαμε να μην απολάυσουμε τη πανέμορφη διαδρομή. Απτην πρώτη κιόλας εικόνα καταλάβαμε οτι η Luang Prabang ήταν αυτό που ψάχναμε ...

 

[Sassenach77]

sorry που γελάω, αλλά μου είναι αδύνατον να μην το κάνω με τέτοια αφήγηση !!!!

 

[silversurfer]

Luang Prabang

Υπάρχουν κάποιες φορές στη ζωή που ενθουσιάζεσαι με έναν τόπο, έναν άνθρωπο, μια κατάσταση απο την πρώτη στιγμή που τον συναντάς. Κάτι τέτοιο πάθαμε κ μεις με την Luang Prabang (ή αλλιώς Luang Phabang όπως είναι το σωστότερο). Απτο βανάκι του ταξιτζή καταλάβαμε οτι πράξαμε το καλύτερο δυνατό κλείνοντας 4 βράδυα στην πρώην πρωτεύουσα της χώρας η οποία έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς απο την UNESCO

Καταπράσινη μικρή πόλη, με 2 ποτάμια να την διασχίζουν, λοφάκια τριγύρω, γεμάτη ξύλινα παραδοσιακά σπιτάκια και τους χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής βουδιστικούς ναούς, πεντακάθαρη και φυσικά πανέμορφη, αποτελεί τη γοητευτικότερη «κουκλίστικη» πόλη που έχω επισκεφτεί στην νοτιο-ανατολική Ασία.

(ένα μέρος της πόλης απο ψηλά)
​

Φθάσαμε νωρίς στο ξενώνα που θα μέναμε, οπότε αφήσαμε τα μπαγάζια μας κ ξεκινήσαμε για βόλτα στη πόλη. Η περιοχή ήταν λίγο έξω απτο κέντρο και πέσαμε σε λαϊκή οπότε ψωνίσαμε κ τα φρούτα μας.

Εντοπίσαμε το καφέ Joma, καφέ/ζαχαροπλαστείο ευρωπαϊκού τύπου (οχι τυχαία αφού ιδιοκτήτρια ήταν γαλλίδα – αν θυμάμαι καλά κ δεν το μπερδεύω με κάποιο άλλο) με ωραίους καναπέδες κ λαχταριστά γλυκά. Καμία σχέση με ασία άλλα ας έχουμε κ ένα μέρος της προκοπής να πιούμε ένα καφέ κ να πάρουμε πρωινό ρε παιδί μου.

Αράξαμε εκεί με τις ώρες κ περιμέναμε τους Α. και Κ. η πτήση των οποίων έφθανε το μεσημέρι. Με τα παιδιά είχαμε ταξιδέψει παλιότερα μαζί στη Ταϋλάνδη κ θα ακολουθούσαμε κοινό πρόγραμμα για ένα κομμάτι του ταξιδιού. Θα μας ακολουθούσαν μέχρι τη Καμπότζη κ απο κεί εμείς θα επιστρέφαμε Μπανγκογκ ενώ αυτοί θα συνέχιζαν προς Σιγκαπούρη. Την πρώτη μας μέρα αναλωθήκαμε σε βόλτες στο κέντρο, καφέ, κ άλλες βόλτες, λίγο μασαζάκι να στρώσει το κορμί μου μετά την εμπειρία του νυχτερινού λεωφορείου εως ώτου ήρθε η ώρα για το night market.

Το κέντρο της πόλης λοιπόν μεταμορφώνεται σε υπαίθρια αγορά με πλήθος απο πολύχρωμα μαγαζάκια να στήνονται εν ριπεί οφθαλμού σε ένα ατελείωτο παζάρι που χάνει η μάνα το παιδί κ το παιδί τη μάνα. Ακόμα κ να μην θέλεις να αγοράσεις, σίγουρα θα βρείς κάτι να σου αρέσει κ θα πάρεις . Όρεξη να έχεις να παζαρεύεις, να περπατάς κ να χαζεύεις.

Κι αφού κατευνάσαμε το καταναλωτικό μας πάθος σαν σωστοί δυτικοί τουρίστες , ήρθε και η ώρα του φαγητού. Αυτή τη φορά δεν θα κάναμε το ίδιο λάθος όπως στη Vientane. Το tripadvisor βγήκε εκτος λειτουργίας κ ξεκινήσαμε μια μεγάλη βόλτα σε όλα τα ταβερνάκια κατα μήκος του ποταμού Mekong. Καθίσαμε και ... ξανασηκωθήκαμε για να επιλέξουμε τι θα φάμε σε ένα περίεργο self service σύστημα όπου διάλεγες ψάρια κ γαρίδες (στην τύχη φυσικά, ουτε ξέραμε τι είναι το καθένα) κ σου τα έφερναν στο τραπέζι για να τα ψήσεις σε μια μεγάλη θράκα που υπήρχε στο κέντρο του. Καλή φάση για το χάζι άλλα λίγο ταλαιπώρια ρε παιδί μου άσε που κανείς μας δεν είχε κάνει ψήστης (ο Α. που είναι κ λίγο φαγανός κ ξέρει απο τέτοιες διαδικασίες ανέλαβε την καθοδήγηση) κ τέλος πάντων για να μην τα φάμε μισοψημένα επιλέξαμε να τα φάμε μισο-αρπαγμένα συνοδευόμενα φυσικά απο τις αγαπημένες beerlao

Για μικρή ασιατική πόλη είχε πολύ ζωντάνια ως αργά (ας όψονται οι τουρίστες βεβαίως βεβαίως) κ έτσι δεν γυρίσαμε σπίτι άλλα ήπιαμε κ κανα mojito χασκογελώντας για το αν έπρεπε να ψηφίσουμε ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο επερχόμενο δημοψήφισμα (όπως αποδείχθηκε του αφιερώσαμε την σοβαρότητα που του αναλογούσε #not )

Τα μικρά δωματιάκια των 15$ μας περίμεναν για να ξεκουραστούμε γιατί αύριο κάποιοι απο μας είχαν πρωινό ξύπνημα

 

[misha19]

Πολυαγαπημένο Λάος!! Αχχχ τι μνήμες ξυπνάς!! Η αυθεντικότητα στο μεγαλείο της , ελπίζω να πήγατε προς Nong Khiaw!! Περιμένω τη συνέχεια !!

 

[silversurfer]

Luang Prabang II

Στη Luang Prabang γίνεται το πιο διάσημο ίσως alms ceremony – ακριβής μετάφραση στα ελληνικά δε νομίζω να υπάρχει, γενικά θα μπορούσαμε να το αποδώσουμε ως τελετή «δωρεάς» (ελεημοσύνη μου φαίνεται λίγο χοντρό) προς τους μοναχούς. Λαμβάνει χώρα με την ανατολή του ηλίου όταν οι μοναχοί σε σειρά βγαίνουν στους δρόμους της πόλης και οι κάτοικοι άλλα και τουρίστες είναι ευπρόσδεκτοι να προσφέρουν οτι νομίζουν (συνήθως φαγητό). Η διαδικασία έχει διάφορους άγραφους κανόνες πχ δεν πρέπει να διασπάσεις την πομπή για κανένα λόγο, πρέπει να είσαι ντυμένος ευπρεπώς, προσφέρεις αυτό που ειναι να προσφέρεις γονατιστός κλπ

Όπως έπεσε η ιδέα στο τραπέζι, έτσι κ απομακρύνθηκε γρήγορα γρήγορα καθώς απ’οτι φαίνεται η παρέα δεν ήταν κ πολύ spiritual (βασικά πολύ πρωινή δεν ήταν). Αντ’αυτού εγώ με τη Χ. μιας κ είμαστε κ λίγο sportive τύποι είπαμε να εκμεταλλευτούμε αλλιώς το πρωινό μας. Ξυπνήσαμε λοιπόν αρκετά νωρίς (άλλα οχι τόσο όσο να για να παρεβρεθούμε στο alms ceremony) κ νοικιάσαμε απ’τα τσακάλια του guesthouse μας δυο ποδήλατα κ ξεχυθήκαμε στους δρόμους κ τα δρομάκια της πόλης.

Το ποδήλατο αποδείχθηκε ιδανικό μέσο για να γυρίσουμε ένα μεγάλο κομμάτι της Luang Prabang κ να εξοικειωθούμε με το περιβάλλον. Μπήκαμε σε ναούς, φθάσαμε μέχρι τα όρια της πόλης, χωθήκαμε σε σοκάκια, βολτάραμε στο δρόμο δίπλα στο ποτάμι, πετύχαμε κ την morning market –την αντίστοιχη λαϊκή αγορά. Ήταν απόλαυση. Κρίμα που δεν είχα μια goPro να καταγράψω τη διαδρομή.

Σταματήσαμε σε ένα μαγαζάκι στις όχθες του Mekong ποταμού για ένα milkshake κ συνεχίσαμε την πορεία μας μέχρι που κάποια στιγμή βλέπουμε από ψηλά μια περίεργη γεφυρούλα από bamboo. Αφήνουμε λοιπόν τα ποδήλατα κ τη διασχίζουμε.

Στην απέναντι πλευρά υπήρχε ένα open air εστιατόριο με φανταστική διακόσμηση (φυσικά ήταν άδειο όταν πήγαμε εμείς πρωί πρωί) μέσα στο πράσινο. Να που θα φάμε απόψε το βράδυ

Επιστρέψαμε πίσω στο guesthouse να συναντήσουμε τα παιδιά κ να χτυπήσουμε ένα δυνατό branch στο Joma Café. Είχε έρθει η ώρα για το πολιτιστικό μέρος της εκδρομής – επίσκεψη στους ναούς. Στην πόλη της Luang Prabang υπήρχαν πάμπολλοι βουδιστικοί ναοί όταν μπούκαρε ο Black Flag Army – κινέζικος στρατός που αντιμαχόταν κυρίως τους Γάλλους άποικους – κ τα έκανε γης μαδιάμ καταστρέφοντας κ λεηλατώντας τους περισσότερους.

Επισκεφθήκαμε διάφορους μικρούς κ όμορφους ναούς στην πόλη πριν καταλήξουμε δίπλα στο ποτάμι στον πιο εντυπωσιακό από όλους, τον Wat Xieng Thong (Ναός της Χρυσής Πόλης). Χτισμένο στο σημείο που ενώνονται οι δυο ποταμοί που διατρέχουν την πόλη (Mekong και Nam Khan) αποτελεί ένα απ’τα σημαντικότερα λαοτιανά μοναστήρια. Υπήρξε βασιλικός ναός κ μέχρι το 1975 ήταν το μέρος όπου χριζόντουσαν οι νέοι βασιλιάδες. Η δυο επιπέδων οροφή και όλη η διακόσμηση αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα της τοπικής αρχιτεκτονικής.

Για να ξελαμπικάρουμε λίγο απ’τους ναούς, αράξαμε σε ένα όμορφο καφέ που το αετίσιο μάτι του silversurfer είχε εντοπίσει με την πρωινή ποδηλατάδα. Φτιαγμένο σε ένα ξύλινο deck φάτσα κάρτα στον ποταμό, το silk road café ήταν ότι έπρεπε για χαλάρωση κ ένα πρόχειρο lunch πριν ξεκινήσουμε για το Mount Phou Si (ή pussy όπως το ανέγραφαν κλείνοντας σου το μάτι πονηρά οι νεολαίοι της πόλης).

Είναι ένας λόφος στο κέντρο της πόλης μπροστά απ’το Βασιλικό Παλάτι με αρκετά σκαλοπάτια , απ’την κορυφή του οποίου έχεις πανοραμική θέα της Luang Prabang κ είναι φημίζεται για το όμορφο ηλιοβασίλεμα. Έτσι κ μεις σκαρφαλώσαμε , καναμε γνωριμίες με τους νεαρούς κατά 90% λοιπούς ταξιδιώτες που βρέθηκαν εκεί κ απολαύσαμε το sunset – ντάξει έχουμε δει κ καλύτερα, άλλωστε αν έχεις πάει στην Οία τι να σου πεί οποιοδήποτε ηλιοβασίλεμα στο πλανήτη

Ακολούθησε φωτορεπορτάζ, άλλη μια βόλτα στο night market όπου με τη βοήθεια του Α. που φρόντισε να βάλει λαοτιανή SIM είχαμε 4G κ δείχναμε στις μανάδες τα μεταξωτα υφάσματα ώστε να επιλέξουν αυτές κ να μας αφήσουν στην ησυχία μας κ πήραμε το δρόμο για τη γέφυρα απο bamboo κ το εστιατόριο που είχαμε βρεί το πρωί. Τώρα που είχε σουρουπώσει έπρεπε να πληρώσεις ένα συμβολικό ποσό για να διασχίσεις τη γέφυρα (προσπαθούν να την αναστηλώσουν καθώς έχουν προβλήματα κατά τη rainy season).

Το Dyen Sabai restaurant ήταν πολύ πιο όμορφο κ ατμοσφαιρικό το βράδυ μέσα στο πράσινο κ την διακόσμηση κ αφού βγάλαμε τα παπούτσια μας κ καθίσαμε στις μαξιλάρες μας απολαύσαμε ασιατική κουζίνα (ψιλο-γκουρμεδιάρικο ήταν) κ μερικά cocktail κ επιστρέψαμε γεμάτοι από μια όμορφη μέρα. Εκεί βέβαια κάναμε το λάθος να επικοινωνήσουμε με τους δικούς μας στην Ελλάδα κ μια γερή δόση κατάθλιψης, μαυρίλας κ επιθετικότητας πήγε να μας τη χαλάσει -- έβλεπα μηνύματα από άτομα με τα οποία είχα να μιλήσω χρόνια τα οποία μου επιτίθονταν πραγματικά επειδή κ καλά ήμουν από αυτούς τους *** κοσμητικά επίθετα *** που θα ψηφίσουν τοιουτοτρόπως !!! – στην αρχή μπήκα στο τρυπάκι να απαντήσω άλλα μετά λέω ότι δεν αξίζει να χαλαστώ για κανέναν – έτσι κ αλλιώς το δημοψήφισμα ήταν αύριο κ εμείς αύριο είχαμε οργανώσει εκδρομή

 

[silversurfer]

Kuang Si Falls

Περίπου 30 χλμ απ’την Luang Prabang βρίσκονται οι πολυεπίπεδοι καταρράκτες Kuang Si (δεν έχουν μόνον μια μεγάλη «πτώση» να το πω έτσι αφηρημένα, άλλα πέφτουν απο δω κ απο κει, απο ή σε σημεία που σχηματίζουν μικρές φυσικές πισίνες). Εκεί θα ήταν η σημερινή εκδρομή μας κ αφού μας μαζέψανε σε ένα βανάκι, σε περίπου 45 λεπτά ήμασταν στην είσοδο του πάρκου. Η όλη περιοχή είναι φανταστική, έχουν φτιάξει πολλές μικρές ξυλινες γεφυρούλες κ μονοπάτια κ ο επισκέπτης μπορεί να περάσει τρομερά ευχάριστα τις ώρες του, να περιπλανηθεί, να κολυμπήσει, να χαζέψει, ενώ έχει κ ένα μικρό εστιατόριο. Εκεί λοιπόν αφιερώσαμε μισή μέρα κ ήμασταν τυχεροί καθώς την ώρα κυριολεκτικά που μπαίναμε στο βανάκι για την επιστροφή, άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς.

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες απ'το μέρος :

Πίσω στη Luang Prabang δεν μας έπερνε να κάνουμε κ πολλά με τη βροχή παρα ενα ντουζάκι κ να περιμένουμε να κοπάσει η μπόρα. Με τον Α. πεταχτήκαμε σε ενα μικρό μασατζίδικο παραδίπλα να χαλαρώσουμε. Εκεί λοιπόν που με πατούσε/έτριβε/έδερνε μια μικροσκοπική λαοτιανή, ξάφνου η φωνή της Τρέμη να μιλάει για το δημοψήφισμα !!!

"Ρε μλκ έχουν CNN στο μασατζίδικο ? " ρώτησα τον Α. που ήταν στο δίπλα καμαράκι. Μα τι λέω ο στόκος αφού ελληνικά μιλάει. Ο Α. άρχισε να γελάει κ γω να βρίζω : "Κλείσε ρε ανισόρροπε το 4G - να χαλαρώσουμε ήρθαμε οχι να τσιτωθούμε "
Το μασάζ μας έφτιαξε, η βροχή σταμάτησε κ ήταν η ώρα να επισκεφθούμε το μαγαζί για το οποίο μας είχε φάει τα αυτιά ο σιγκαπουρέζος φίλος του Α. ο οποίος είχε επισκεφθεί πέρυσι το μέρος κ επέμενε ντε κ καλά να πάμε.
To μαγαζί λοιπόν λέγεται Utopia κ είναι καφε/εστιατόριο/night bar/yoga spot --- εικάζω οτι δεν το έχει ντόπιος άλλα κάποιος expat αμερικανός/αυστραλός κ πραγματικά δικαιολογούσε πλήρως την επιμονή του σιγκαπουρέζου. Απολαμβάνει μια άκρως προνομιούχα θέση καθώς έχει απρόσκοπτη θέα στη φύση, έχει yoga deck όπου κάποια πρωινά διοργανώνουν ομαδικά class (η Χ. έσκασε που δεν το είχαμε βρει νωρίτερα) , μια περίεργη ethnik διακόσμηση με θέμα τον B' Παγκόσμιο !!! (ναι, δε κάνω πλάκα, είχαν μηχανάκια world war style, βόμβες, αεροπλάνα) κ φυσικά το κλού το οποίο είναι η βεράντα με καρεκλάκια κ στρώματα (όπου αράζεις κυριολεκτικά) κ απολαμβάνεις το καφέ κ τη θέα. Στην Ελλάδα αντίστοιχο καφε θα ήταν γεμάτο 24/7

Επιστροφή στο κέντρο κ βόλτα για να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε την επομένη άλλα κ τι θα φάμε. Η Χ. εντόπισε σε ένα στενό ένα σκηνικό street food οπου κάτι τυπάδες ψήνανε (δεν ξέρω τι) κ άραζες σε κάτι στριμωχτά τραπεζάκια να φάς. Προς στιγμήν κοντέψε να μας πείσει άλλα τελικά η αντρική πλειοψηφία κέρδισε κ συνεχίσαμε τη βόλτα μας μέχρι να βρούμε ενα συμπαθητικό μεν, τουριστικό δε ταβερνάκι. Η Χ. χαλάστηκε λίγο άλλα οταν αργότερα είδε το επεισόδιο του World Party όπου ο Μαυρίδης έφαγε στο συγκεκριμένο αυτό σημείο κ μετά τον τρέχανε στο νοσοκομείο, αναθεώρησε κ έλεγε "πάλι καλά"

Η βραδυά συνεχίστηκε με μερικά cocktails σε ένα ηρεμο μπαράκι κ επιστροφή γιατί την επομένη είχαμε ξανα πρωινό ξύπνημα κ εκδρομή

 

[misha19]

Λατρεμένο Λάος!! Δώστε πόνο να δούμε πότε θα ξανα πάμε.....

 

[LULLU]

μπραβο ...πολυ ωραια..