Ινδονησία Μία εβδομάδα στο Μπαλί για καλοκαιρινές διακοπές, ότι προλάβεις!

[eco05140]

Πολλές ιστορίες για Μπαλί. Και τώρα που πήγα καταλαβαίνω το γιατί! Δεν είχα σκοπό να γράψω κάτι στο φόρουμ αλλά δεν άντεξα! το Μπαλί πρέπει να το μοιραστείς! Μία βδομάδα στο Μπαλί για καλοκαιρινές διακοπές!!

14 Αυγούστου – Η απόλυτη απελπισία
μόλις έχω βγει αρνητική από τεστ κορονοϊού
Άδεια σε εξέλιξη
Πλάνα για Δεκαπενταύγουστο …ΜΗΔΕΝ.

Νομίζω όλη η Ελλάδα είχε κάπου να πάει εκτός από εμένα. Και πώς να βγάλω πρόγραμμα, όταν το έτερον ήμισυ δηλώνει εργασιομανές και οπωσδήποτε θέλει να δουλέψει 16 Αυγούστου; Το νευρικό μου σύστημα άρχισε να χτυπάει καμπανάκια. Ξεκινάω να ψάχνω καταλύματα σε ελληνικά νησιά και… Καλά πιο φθηνό βγαίνει να πάω στο Μπαλί τον Αύγουστο πάρα στη Χάλκη! Είπα και μόλις άναψε η σπίθα, επόμενη αναζήτηση Μπαλί! Πολυτελή καταλύματα για μία ολόκληρη εβδομάδα έβγαιναν σχεδόν… τζάμπα, συγκριτικά με τα ελληνικά καταλύματα που είχαν απομείνει. Μετά Scoot για αεροπορικά… στο Θεό. Αλλά εντάξει, δεν μπορούμε και να τα ’χουμε όλα τελευταία στιγμή! Ο κύβος ερρίφθη. Πάμε Μπαλί! Ώρα να το ανακοινώσω στο έτερον ήμισυ! Μία βδομάδα ήταν η απάντηση, ούτε μέρα παραπάνω, θέλω να γυρίσω στη δουλειά! Μία βδομάδα στο Μπαλί λοιπόν!

Αναχώρηση 17 Αυγούστου πρωί! Φτάνουμε στο Ελευθέριος Βενιζέλος και εγώ απλά χάνομαι με γαστρεντερίτιδα! Δεν υπάρχει περίπτωση, εγώ θα ταξιδέψω και ο Θεός μαζί μου! Το έτερον ήμισυ κουβαλά τις χειραποσκευές που μας επιτρέπει η Scoot. Εγώ ημιλιπόθυμη περιμένω στο gate. Έχω ήδη πάρει τρεις φορές τη μάνα για ξεμάτιασμα και μάλλον έχει ξεκινήσει να πιάνει! Η Scoot ήταν καλύτερη απ’ όσο περιμέναμε. Προφανώς έχουμε προμηθευτεί νερά και σαντουιτσάκια, γιατί αλλιώς θα πληρώναμε χρυσάφι. Πρώτη στάση: Σιγκαπούρη. Μικρή αναμονή, όσο να φάω ρυζάκι απλό και πρωί πρωί προσγειωνόμαστε στο Ντενπασάρ, την πρωτεύουσα από το Μπαλί! Bali…here we are!

Ας ξεκινήσουμε να δίνουμε πληροφορίες που για μένα ήτανε Χρήσιμες. Μια μέρα πριν φύγουμε πήραμε όσους φίλους έχουνε πάει Μπαλί για να μας βοηθήσουνε να οργανώσουμε το εφτά ήμερο ταξίδι! Διάβασα ότι προλάβαινα και εδώ…Σκοπός δεν ήταν να εξαντληθούμε, ούτε να δούμε όσα πιο πολλά μπορούμε, άλλο που στο τέλος γυρίσαμε κατάκοποι αλλά γεμάτοι εικόνες και Η1Ν1! Οι συμβουλές κοινές: να μείνουμε Ουμπούντ (Ubud) και Ουλουγουάτου (Uluwatu). Να πάμε Τσανγκού (Canggu) και Τζιμπαράν (Jimbaran) και μονοήμερη στη Nusa Penida. Ούτε που καταλάβαινα τι είναι αυτά… Τελικά τα έμαθα και τα λάτρεψα!

Μετακινήσεις: Μας είχαν δώσει εξαρχής ένα τηλέφωνο εταιρίας Bali Hire Driver - Rent Car with Driver Bali $25 All inclusion με οδηγούς το οποίο δουλεύει ως εξής, τους στέλνεις ένα μήνυμα στο WhatsApp, αυτοί σου απαντάνε άμεσα με λεπτομέρειες για το τι χρεώνουν και πως. Απίστευτο το πόσο οργανωμένοι είναι, εκεί επιβεβαίωσα ότι το Μπαλί έχει σίγουρα τουρισμό! Οπότε κλείσαμε να έχουμε έναν οδηγό για την πρώτη μέρα που θα μας πήγαινε από το αεροδρόμιο στο Ubud. Θα τον είχαμε για όλη την ημέρα, 10 ώρες, με περίπου 25 €. Μόνο την απόσταση να βάλεις από την πρωτεύουσα μέχρι το Ubud είναι 3 h! Έτσι, κάθε μέρα κλείναμε οδηγό για την επόμενη. Δεν θέλαμε να το κλείσουμε για περισσότερες μέρες, θέλαμε να πάμε και να δούμε τι γίνεται γιατί όλοι μας λέγανε ότι έχει πάρα πολλή κίνηση, τόση που δεν θα το πιστεύω! Επιβεβαιώνω! Τύφλα να ‘χει το Κάιρο μπροστά τους! Αυτό που κάναμε λοιπόν είναι κάθε μέρα να κλείνουμε για την επόμενη την υπηρεσία του οδηγού. Βέβαια σε περίπτωση που οδηγείς μηχανάκι νομίζω ότι ζωή σου θα γίνει πολύ εύκολη, έλα όμως που εμείς δεν οδηγούμε!

Κατάλυμα στο Ουμπούτ: Συμβουλή όλων: Να πάρετε μικρή βίλα μέσα στη ζούγκλα να το χαρείτε που είστε νιόπαντροι. Ευτυχώς, η γαστρεντερίτιδα μάς έσωσε! Το βράδυ πριν φύγουμε για την Ινδονησία κλείναμε ακόμα τα καταλύματα και αποφασίσαμε να διαλέξουμε κάτι στο κέντρο του Ουμπούντ, μην τύχει και χρειαστώ να τρέξω πίσω άμεσα και ψάχνω για Uber. Και τελικά… σωθήκαμε. Ένας δεν βρέθηκε να μας πει ότι αν δεν έχεις μηχανάκι και μένεις έξω από την πόλη, μπορεί να περιμένεις μέχρι και 2 ώρες κολλημένος σε κίνηση ώρα αιχμής! Τι να την κάνω τη ρομαντική βίλα μέσα στη ζούγκλα αν κάθε μετακίνηση γίνεται οδύσσεια; Έτσι καταλήξαμε στο Hotel The Carik Bisma, ακριβώς αυτό που ήθελα: ανοίγεις το παράθυρο και βλέπεις φύση. Ένα μικρό, ήσυχο ξενοδοχείο δίπλα από το δάσος με τις μαϊμούδες.

Grab και Gojek για μετακινήσεις τώρα που το ανέφερα. Δεν ξέρω αν υπάρχει uber.

Αεροδρόμιο Μπαλί & βίζα: Μιλάμε για τεχνολογία, όχι αστεία! Προσγειωνόμαστε σε ένα σύγχρονο αεροδρόμιο και μας οδηγούν στα ηλεκτρονικά κισέ για τη βίζα. Σε δύο λεπτά είχαμε τελειώσει, χωρίς καμία ουρά στις 10 το πρωί. Πληρώσαμε με Revolut και όλα έγιναν αστραπιαία.

Τηλέφωνο: Θα χρειαστείτε σίγουρα μία τοπική SIM, αν και γενικά Wi-Fi βρίσκεις παντού.

Συνάλλαγμα: Σχεδόν παντού πληρώνεις με κάρτα, αλλά αλλάξαμε λίγα χρήματα στο αεροδρόμιο και λίγα στο Ουμπούτ. Η διαφορά στην ισοτιμία ήταν αμελητέα, τουλάχιστον για μικρά ποσά στο κέντρο των πόλεων.

Έχουμε προσγειωθεί, έχουμε τη βίζα μας, έχουμε οδηγό, έχουμε ξενοδοχείο, έχουμε και συνάλλαγμα. Το ταξίδι επίσημα ξεκινάει!

 

[eco05140]

το αεροδρόμιο είναι Σιγκαπούρη! Αυτή η ωραία μπλε μοκέτα είναι ότι πρέπει αν θέλεις να κάνεις μπράτσα σπρώχνωντας τη βαλίτσα σου.

 

[eco05140]

1η Μέρα στο Ουμπούτ

Σύνδεση στο ίντερνετ. Μήνυμα στο WhatsApp. Φωτογραφία από τον οδηγό: Είμαι ο Τσουκ και σας περιμένω! Ο οδηγός μας. Και φυσικά, σιγά μην ήταν φυσιολογικός τύπος. Πρώτη εντύπωση του 65άρη πρώην σέρφερ: εξαιρετική. Περιποιημένος, αρωματισμένος, καθαρός, ευγενικός, τυπικός…Καθαρός είπα; Δεν θα το ξαναπώ.

Από το αεροδρόμιο στη ζούγκλα. Ξεκινάμε να βλέπουμε την πρωτεύουσα που έχει μόλις ξυπνήσει. Παλιά σπίτια που σίγουρα έχουν ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική, ολλανδική όπως μας είπε αργότερα ο οδηγός, ψηλές πολυκατοικίες όπως οι περισσότερες πρωτεύουσες που σιγά-σιγά μειώνονται και ξεπροβάλλουν μπροστά μας τα ατελείωτα σπιτάκια-καλύβες. Είναι παντού. Τόσο διαφορετικά τοπία και εκεί αναρωτιέμαι για ποιο λόγο τόσα χρόνια δεν είχα Ταξιδέψει εκτός Ευρώπης! Η αίσθηση του διαφορετικού, τοπία άλλης πραγματικότητας, κουλτούρα άγνωστη, είναι απλά μαγεία και εγώ είχα εγκλωβιστεί στην Ευρώπη… Σταματάω τα υπαρξιακά μου. Δεν υπάρχει λοιπόν μέρος που να οδηγήσαμε και να μην είχε Καλυβάκια Δίπλα από το δρόμο. Σίγουρα επισκεφτήκαμε πολύ μικρό μέρος του νησιού και από ότι ξέρω το βόρειο είναι πολύ διαφορετικό και όχι τόσο τουριστικό.

Όσο πλησιάζουμε στο Ουμπούντ, στην πόλη της ζούγκλας, η βλάστηση γίνεται πυκνή, ο κόσμος περισσότερος, η κίνηση… τρομακτικά περισσότερη. Εδώ είναι το ξενοδοχείο σας μας! Τι εδώ; Εδώ έχει κοκόρια! Οι κοκορομαχίες και τα στοιχήματα είναι το αγαπημένο μας χόμπι μου λέει ο Τσουκ και φεύγει! Που μας αφήνεις Τσούκ; Διακοπές είπαμε να έρθουμε όχι να ξυπνάμε αχάραγα από τα κοκόρια! Τελικά το ξενοδοχείο αποδείχτηκε διαμαντάκι, απλό λιτό φθηνό, πεντακάθαρο, Με απλό αλλά ωραίο πρωινό, και ευγενικούς ανθρώπους. Γενικά μπορώ να πω πως οι κάτοικοι του Μπαλί είναι ευγενικοί και καθαροί σαν άνθρωποι, άλλο αν είναι γεμάτο σκουπίδια γύρω γύρω…!

Ναι αυτό το δωμάτιο θέλω στο ισόγειο μπροστά από την πισίνα- γούρνα που βλέπει το δάσος των πιθήκων! Να ανοίγω το παράθυρο μου και να βλέπω αυτό! Τρεις ώρες έχω στο Μπαλί και ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει! Έχω αράξει στην πισίνα, αφήνω το έτερον ήμισυ να στείλει τα e-mail του και χαζεύω το δάσος. Α, να και μερικές μαϊμούδες… Οι μαϊμούδες πλησιάζουν… Πω πω, δεν έχω ξαναδεί μαϊμούδες! Ώπα, ώπα, ώπα είναι ξεκάθαρο ότι οι μαϊμούδες έρχονται στο ξενοδοχείο! Βλέπω κινητικότητα στα άλλα τρία άτομα που κάθονται στην πισίνα, να μαζεύουν τα πράγματά τους. Τι έγινε ρε παιδιά; Σιγά, έρχονται τα μαϊμουδάκια! Οριακά γλίτωσα το κινητό και τα γυαλιά μου! Μη μιλήσουμε για τα μπισκότα. Το προσωπικό του ξενοδοχείου τρέχει με σφεντόνες, τα μαϊμουδάκια πανικοβάλλονται και φεύγουν! Κυρία, μην αφήσετε πράγματα το βράδυ έξω. Οι μαϊμούδες έρχονται συχνά για… ενδιαφέροντα πράγματα!

Πρώτη βόλτα στην πόλη. Τελικά δεν είναι μικρή. Είναι σίγουρα τουριστική, με πολλά μαγαζιά σαν της Μυκόνου αλλά με φυσιολογικές τιμές για Ελλάδα, γεμάτη τουρίστες! Και έχει κίνηση. Έχει πολλή κίνηση. Έχει πάρα πολλή κίνηση και ατελείωτα μηχανάκια. Τα πεζοδρόμια σχεδόν ανύπαρκτα και φαίνεται ότι μεγάλο μέρος της πόλης έχει μόλις χτιστεί λόγω υπερτουρισμού.

Πρώτη στάση Ubud Palace. Από κει Ubud Water Palace. Ξεκάθαρα τέρμα τουριστικό, αλλά δε με πειράζει γιατί είναι η πρώτη μου επαφή με το μέρος. Πληρώνεις για την είσοδο σε όλα και στο παλάτι του νερού πρέπει να φορέσεις μία μωβ ενδυμασία. Κάνω να βάλω τη μωβ φούστα και τι να δω; Το έτερον ήμισυ έχει βάλει κι αυτό μωβ φούστα και ένα μωβ τουρμπάνι στο κεφάλι! Τέρμα ινσταγκραμικό! Στο Μπαλί ζούνε για το Instagram! Εντωμεταξύ είχα σημειώσει άλλους δέκα ναούς να πάμε να δούμε, αλλά τελικά κατάλαβα πως εκεί είναι γεμάτο ναούς! Κάθε πλούσια οικογένεια κατασκευάζει έναν μεγάλο ναό έξω από το σπίτι της και όπως καταλαβαίνετε και πετραδάκι να σηκώσεις, έναν ναό θα τον βρεις! Επίσης κάτω από το πετραδάκι θα βρεις σίγουρα μία προσφορά και σίγουρα την πρώτη μέρα θα την πατήσεις! Κάθε πρωί σηκώνονται και πάνω σε φύλλα από μπανάνα κάνουν μία προσφορά στους θεούς. Αυτή μπορεί να περιέχει ρύζι, γλυκά, λουλούδια και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Τις αφήνουν έξω από τα μαγαζιά, πάνω στα αυτοκίνητα ή όπου αλλού θέλουν να ευχαριστήσουν τους θεούς τους. Είναι σαν βόμβες στο δρόμο, όταν περπατάς την πρώτη μέρα σίγουρα θα τις πατήσεις αφού υπάρχουν παντού! Μετά τις συνηθίζεις! Απλά παρατηρείς τι περίεργο μπορεί να έχει βάλει ο καθένας στην καθημερινή προσφορά του. Μέχρι και κέτσαπ δίπλα από το ρύζι βρήκαμε!

Από εκεί περιπλανηθήκαμε στην αγορά, όπου το παζάρι επιβάλλεται! Να έρθουμε σε επαφή με τους ντόπιους, τι πιο ωραίο! Μπορείς να πάρεις πολύ ωραία πράγματα σε πραγματικά χαμηλές τιμές. Εντυπωσιακά τα μαργαριτάρια τους, οι χειροποίητες τσάντες, οι πίνακες ζωγραφικής τους! Μη μιλήσουμε για ρούχα! Μπορείς να βρεις από τα πιο απλά και φθηνά, μέχρι και εντυπωσιακά, πανάκριβα ρούχα σε πολύ ωραία μαγαζιά. Ναι, εντάξει, αγόρασα και βαλίτσα για την επιστροφή — το παραδέχομαι!

Φαγητό: Το Bali belly το ξέρετε; Εμάς ήταν το πρώτο πράγμα που μας είπαν! Όχι νερό, όχι πάγο, πολλή προσοχή στο τι τρώμε! Και μπορώ να πω ότι ήταν πολύ εύκολο να προσέχουμε, γιατί είχαν εξαιρετικά μαγαζιά και εμένα η ινδονησιακή κουζίνα είναι στα γούστα μου… μιαμ μιαμ! Αντικειμενικά μπορείς να φας καλά και φθηνά!

Η ώρα περνάει, ο κόσμος μειώνεται αισθητά — όπως και η κίνηση. Τζετ λαγκ δεν υπάρχει ούτε για αστείο!

 

[eco05140]

 

[evaT]

Απολαυστική η περιγραφή σου!
Και η κουτσή Μαρία έχει πάει Μπαλί, εγώ όμως όχι ακόμη.

 

[eco05140]

Δεύτερη μέρα Ουμπούτ

Ο οδηγός μας έχει αφήσει την καλύτερη εντύπωση. Τσουκ, μπορούμε να σε έχουμε και για αύριο; Σκεφτόμαστε να πάμε στα ριζοχώραφα. Μπορείς να ενημερώσεις το γραφείο σου; Και κάπως έτσι κλείναμε τον Τσουκ για κάθε επόμενη μέρα. Ωραία, να έρθω κατά τις εφτά να ξεκινήσουμε; Κάτσε βρε Τσουκ, είπαμε… Έλα κατά τις εννιάμιση. Σίγουρα μας πέρασε για αργόσχολους!

Δεύτερη μέρα και ο Τσουκ εμφανίζεται με τα ίδια ρούχα. Η συμβουλή όλων ήταν να πάμε σε ριζοχώραφα και ότι η περιοχή έχει πάρα πολλά, τα περισσότερα εξαιρετικά και να πάμε σε όποιο θέλουμε. Βρίσκω κανα-δυο στο ίντερνετ και ξεκινάμε. Δείχνω το πρώτο ριζοχώραφο στον Τσουκ. Ναι, μια χαρά ωραίο είναι. Θα βγάλετε πολύ ωραίες φωτογραφίες. Δεν το έπιασα, δε με προβλημάτισε…

Φτάνουμε έξω από το πρώτο “ριζοχώραφο”. Παρκαδόρος, κοπέλες με εντυπωσιακά φορέματα… Ακόμα δεν καταλαβαίνω! Η είσοδος είναι 25 €. Αν θέλετε να νοικιάσετε φόρεμα είναι άλλα 10 € και αν θέλετε βοήθεια για φωτογραφίες άλλα 10 € για τη φωτογραφία! Δεν καταλαβαίνω σίγουρα τι λέει. Με τα πολλά, στο Μπαλί έχουν φτιάξει αρκετά «πάρκα» μέσα στη ζούγκλα, όχι τα κλασικά ριζοχώραφα, όπου πας μόνο για να βγάλεις εντυπωσιακές φωτογραφίες: κούνιες, zip-line, ό,τι μπορείς να φανταστείς.
Αλλά το συγκεκριμένο ήταν 30 μέτρα μόνο με κούνιες! Ούτε ριζοχώραφα έβλεπες, ούτε μπορούσες να περπατήσεις πιο πέρα. Τίποτα!

Επόμενη στάση ευτυχώς σε σωστό ριζοχώραφο. Tegallalang Rice Terrace . Τσουκ, αυτό το ριζοχώραφο είναι πάλι μόνο για φωτογραφίες; Όχι, εδώ μπορείς να φας και να κάνεις διάφορα πράγματα. Αλλά και να βγάλεις φωτογραφίες συμπληρώνει. Ρε τι έχουμε πάθει με τις φωτογραφίες και το Instagram! Επιτέλους φτάνουμε σε ένα κλασικό τουριστικό ριζοχώραφο. Παρκαδόροι, ουρά για να μπεις μέσα και να πάρεις το σωστό φόρεμα για φωτογραφίες, είσοδος 25 € και ευτυχώς εδώ είδαμε την πραγματική φύση της περιοχής. Ήταν τόσο όμορφο το τοπίο, παρά τον τόσο τουρισμό. Η αλήθεια είναι ότι οι δραστηριότητες που μπορούσες να κάνεις είχαν ενδιαφέρον, περνούσες ωραία την ημέρα σου. Δεν μπορούσα να χορτάσω το τοπίο. Τόσο πράσινο!

Θα μπορούσα να κάτσω μέχρι το βράδυ αλλά ο Τσουκ μάς λέει ότι κοντά υπάρχει το Oka Agriculture Bali, όπου μπορούμε να δοκιμάσουμε το γνωστό καφέ που βγαίνει από τα κακάκια μιας γατούλας. Νομίζω πια όλοι το ξέρουμε… Μην γράψω περισσότερα για τον καφέ Luwak. Έχει πολλά παρόμοια πάρκα η περιοχή. Εκεί ο οδηγός , ο Τσουκ δηλαδή, μας έκανε μια ξενάγηση στα διάφορα φυτά και στο τέλος καταλήγεις σε ένα ωραίο κιόσκι, όπου σου φέρνουν δωρεάν διάφορα τσάγια για δοκιμή και επί πληρωμή τον καφέ Luwak, αν θέλεις. Τέρμα εκπαιδευμένοι οι οδηγοί… Τέρμα τουριστικό το μέρος, αλλά ήταν ωραίο! Στο τέλος μπορούσες να αγοράσεις σε καλές τιμές ό,τι δοκίμασες. Για να είμαι σωστή, δεν βρήκα πουθενά καλύτερες τιμές για την ίδια ποσότητα και ποιότητα στο υπόλοιπο Μπαλί. Ναι, μέσα στη βαλίτσα που αγόρασα για την επιστροφή είχα τουλάχιστον 2 κιλά τσάγια! Μα πραγματικά, δεν είχα ξαναδοκιμάσει τέτοιες γεύσεις!

Αν θέλετε να πάμε στο Pura Tirta Empul, πρέπει να φύγουμε άμεσα, μας λέει ο Τσουκ.
Εμείς που θέλαμε και χαλαρό πρόγραμμα… χα χα χα! Ο συγκεκριμένος ναός είναι από τους πιο γνωστούς, με χαρακτηριστικό τον κόσμο που μπαίνει ντυμένος στα πράσινα για εξαγνισμό στην πισίνα. Μεταξύ μας τώρα… δεν το λες και πολύ καθαρό αυτό το νερό.
Αλλά είναι αγιασμένο! Όχι, δεν μπήκα!

Επιστροφή στην πόλη. Είχαμε κλείσει 10 ώρες με τον Τσουκ.
Μια βόλτα στην πόλη ξανά, ένα ωραίο φαγητό και… μασάζ! Μασάζ, πολύ μασάζ, κάθε μέρα μασάζ! Στο Μπαλί έχει παντού μασατζίδικα με ό,τι τιμές μπορείς να φανταστείς.
Περνάγαμε μπροστά από ένα που μας άρεσε και μπαίναμε μέσα για μισή ωρίτσα να μας τρίψουν!Τι ευχαρίστηση και τι ξεκούραση!!!

 

[eco05140]

 

[eco05140]

Τρίτη μέρα Ουμπούτ

Σήμερα το πρόγραμμα έχει καταρράκτες! Κλασική απάντηση από τους φίλους μας που είχαν πάει στο Μπαλί: Έχει πολλούς και ωραίους καταρράκτες, όπου σας αρέσει να πάτε!
Αυτό το «όπου σας αρέσει» δεν το καταλαβαίνω. Εμένα με αποσυντονίζει! Γι’ αυτό τα γράφω αναλυτικά εδώ, για όσους είναι σαν εμένα: πες μου πήγαινε εκεί, εκεί και εκεί, θα το ψάξω κι αν μ’ αρέσει, θα πάω!

Σήμερα παρατηρώ πως έχουν στολίσει διαφορετικά τα αγαλματίδια και τους θεούς τους. Οι προσφορές είναι διαφορετικές, θυμιατίζουν ασταμάτητα. Κάτι σαν Δεκαπενταύγουστος πρέπει να είναι και εδώ! Αν και μιλάνε γενικά πολύ καλά αγγλικά, δεν καταλαβαίνω τι προσπαθεί να μου εξηγήσει ο ρεσεψιονίστ στο πρωινό για το τι γιορτάζουν. Σίγουρα κάτι με χρήματα, γιατί όλες οι προσφορές έχουν λεφτά στο μπανανόφυλλο! Τσουκ, σήμερα το πρόγραμμα έχει Goa Rang Reng Waterfall. Α, πολύ καλό! Αλλά πού το ξέρετε; Δεν έχει πολύ κόσμο! Κοίτα να δεις διαμαντάκι που βρήκα τυχαία στο Google Maps! Ακόμα δεν έχει γίνει πολύ τουριστικό!

Στη διαδρομή, ο Τσουκ μάς ρωτάει αν θέλουμε να αγοράσουμε ξύλινα γλυπτά και ότι “είναι στο δρόμο μας” το μαγαζί ενός φίλου του. Αυτό το «είναι στο δρόμο μας» ήταν +1 ώρα επιπλέον, για να μας πάει σε ένα μαγαζί όπου το πιο μικρό ξύλινο γλυπτό έκανε 300 €!Είπαμε Τσουκ… Φεύγουμε κακήν κακώς για τους καταρράκτες! (Επίσης: Τρίτη μέρα, ίδια ρούχα ο Τσουκ!)

Goa Rang Reng Waterfall. Πάρκινγκ, παρκαδόρος, είσοδος, τα γνωστά. Μόνο που εδώ είχε έξω κάτι ξεναγούς που μπορούσαν να σε πάνε σε πιο «περίεργα» μέρη μέσα στον ποταμό. Δεν ήταν υποχρεωτικό, αλλά ο Τσουκ επέμεινε ότι “για το καλό μας” πρέπει να πάρουμε. Και σ’ αυτό είχε δίκιο! 25 € για 3 ώρες με ξεναγό–φωτογράφο–κουβαλητή! Πριν ξεκινήσουμε, μας δίνουν ειδικά παπούτσια και μας ζητούν να αφήσουμε όλα τα πράγματά μας εκτός από το κινητό. Παίρνω κι εγώ κινητό και… φάρμακα, σε ένα νεσεσέρ. σα γνωστή αρρωστοφοβική! Ο ξεναγός τα βάζει όλα σε μια τσάντα, τη φοράει στην πλάτη και ξεκινάμε μέσα στο ποτάμι. Και ναι, είναι αυτά τα μαγικά μέρη με τους καταρράκτες και τις κούνιες που βλέπεις στις φωτογραφίες! Τόσο ωραία τοπία! Όσο περπατάμε, ο ξεναγός μάς βγάζει συνέχεια φωτογραφίες με τα κινητά μας. Οριακά επαγγελματικές! Κάποια στιγμή φτάνουμε σε μια κούνια. Εγώ εντυπωσιασμένη με το τοπίο, και τον βλέπω να κρατάει το νεσεσέρ με τα φάρμακα. Για να ετοιμαστείς μου λέει, και μου δίνει το νεσεσέρ! Ήρθε η ώρα μου και το νιώθει να σκέφτομαι εγώ, ενώ αυτός ο γλυκούλης νόμιζε ότι έχω τα βαφικά μου στο νεσεσέρ! Ρε τι έχουμε πάθει με τις φωτογραφίες και το Instagram… Η αλήθεια είναι ότι δε μου έφτασε. Είχα ανάγκη να κάτσω να χαλαρώσω, όχι να μου λέει κάθε ένα λεπτό πού να σταθώ για την επόμενη πόζα. Στο τέλος ζήτησα λίγο χρόνο χαλάρωσης στους καταρράκτες. Και όπως καθόμασταν, τον βλέπω από μακριά να συνεχίζει να βγάζει φωτογραφίες με τα κινητά μας! Πόσο να αντέξω; Τα μάζεψα και φύγαμε!

Κάπως έτσι τελειώσαμε νωρίς. Και εκεί έκανα το λάθος να τον ρωτήσω τι άλλο έχει να δούμε. Μου προτείνει μερικούς ναούς, γιατί σήμερα “γιορτάζουμε τη θέα του πλούτου”!
Το είπα; Το είπα! Ότι γιορτάζουν κάτι με το χρήμα; Η πρόταση για τους ναούς: αποτυχία.
Τέρμα τουριστικοί, σε ντύνουν με φορεσιές, πληρώνεις είσοδο, παίρνεις απόδειξη και βλέπεις ακριβώς το ίδιο πράγμα, ενώ αυτοί σε στήνουν για να σου βγάλουν ωραίες φωτογραφίες για το Instagram.

Το υπόλοιπο της ημέρας φυσικά είχε μασάζ, βεβαίως, βεβαίως! Φαγητό, βόλτες στην πόλη του Ubud, την οποία, πλάκα πλάκα, δεν καταφέραμε να τη δούμε καλά, γιατί είναι μεγάλη! Δεν είναι Αθήνα προφανώς, αλλά έχει αρκετά μέρη να εξερευνήσεις.

Περάσαμε και από το Monkey Forest, έτσι για να δούμε στο φυσικό τους περιβάλλον τους… γείτονες. Πολύ γέλιο να βλέπεις μαϊμούδες σκαρφαλωμένες σε κεραμίδια σπιτιών ή να περπατάνε στα πεζοδρόμια. Ζούγκλα!

 

[eco05140]

 

[eco05140]

Απολαυστική η περιγραφή σου!
Και η κουτσή Μαρία έχει πάει Μπαλί, εγώ όμως όχι ακόμη.

Ευχαριστώ!εγώ είχα μία άρνηση πριν πάω αλλά τώρα έχω γίνει φανατική… Βάλτο στο πρόγραμμα!

 

[eco05140]

Τέταρτη μέρα από Ούμπούντ στο Ζιμπαράν από Τσανγκού

Δεν θέλω να αφήσω τη ζούγκλα! Έχω ερωτευτεί αυτό το μέρος! Και έχει τόσα πολλά πράγματα να κάνεις: να πας στη ζούγκλα με γουρούνες, να δεις ελέφαντες, να πας σε άλλους καταρράκτες, σε άλλα πάρκα… Ακόμα και την πόλη δεν την έχω δει καλά καλά! Αλλά είπαμε: μια βδομάδα συνολικά, και ό,τι έχει ο καθένας πορεύεται!

Σήμερα μεταφερόμαστε στο νότιο μέρος του νησιού. Έκλεισα ένα ξενοδοχείο στην περιοχή του Τζιμπαράν (Jimbaran). Ήθελα κάτι κοντά στο αεροδρόμιο ή με άμεση πρόσβαση σε αυτό. Το νέο μας κατάλυμα: Abi Bali Resort Villas & Spa, εξαιρετικό! Και σχετικά φθηνό, λιγότερο από 50 € τη βραδιά με πρωινό. Πριν φτάσουμε όμως εκεί, θα περάσουμε από την περιοχή του Τσανγκού (Canggu).


Πρώτη στάση: ναός Tanah Lot. Εκεί να δεις τουρισμό! Φτιαγμένη μια ολόκληρη αγορά ακριβώς έξω από τον ναό. Τουλάχιστον αυτός ο ναός ήταν πιο ενδιαφέρον. Για να φτάσουμε μέχρι εκεί: 1 ώρα.

Είμαστε πλέον δίπλα στη θάλασσα! Και θέλουμε τόσο πολύ μία βουτιά στον Ινδικό Ωκεανό! Τελικά, η μόνη βουτιά που κάναμε ήταν στο ποτάμι με τους καταρράκτες, χθες! Συμβουλή από τους φίλους μας: Να πάτε σε beach bar να το απολαύσετε. Και μας προτείναν το Mari Beach Club Bali. Ένα πράγμα μας προτείναν και….Φτάνουμε έξω από το beach bar και ο Τσουκ μάς λέει να πάρουμε μόνο το κινητό μαζί μας. Προφανώς πάω να πάρω και την τσάντα θαλάσσης και μου λέει να την αφήσω στο αμάξι. Κάτι δεν καταλαβαίνω, αφού σε beach bar πάω! Κατεβαίνω από το αμάξι… θάλασσα πουθενά!
Πάρκινγκ, παρκαδόρος, κοπέλες με φορέματα εκεί, συνηθισμένη πια. Είναι περίπου τρεις το μεσημέρι.

Έχει είσοδο μας λέει για να μπεις στο beach bar, 5 εκατομμύρια (ρουπίες) το άτομο για να κάτσετε εκεί,12 εκατομμύρια για να κάτσετε εκεί, 20 εκατομμύρια για να κάτσετε πιο πέρα! Τι έγινε ρε παιδιά; Γιατί δε μας προειδοποίησαν ότι δεν είναι σαν τα ωραία, γνωστά beach bar της Χαλκιδικής; Τα απλά, αυτά της εποχής του 2000! Πού ήρθαμε;

Με τα πολλά μπαίνουμε μέσα, αυστηρά χωρίς πράγματα (ό,τι χρειαστείς το αγοράζεις μέσα) με ελάχιστη κατανάλωση χαμηλή. Κάτσαμε στο μπαρ να φάμε και κόψαμε κίνηση.
Αντικειμενικά ήταν ένα πολύ ωραίο beach bar, εννοείται μόνο τουρίστες και κατά τις επτά με τη δύση του ηλίου είχαν και ένα ινδονησιακό σόου. Ίσως δεν θα ήταν άσχημο αν είχαμε πάει από το πρωί και είχαμε αποφασίσει να ξοδέψουμε 50 € το άτομο. Για 4 ώρες όμως; Δεν συζητιόταν καν! Τελικά κάτσαμε στο μπαρ, χαζέψαμε τη θάλασσα, στην οποία δεν μπορούσες να κολυμπήσεις, καθώς ήταν γεμάτη κόκκινες σημαίες και είδαμε ένα εκπληκτικό ηλιοβασίλεμα. Περπατώντας στην περιοχή, βρήκαμε κι άλλα beach bar δίπλα, πολύ πιο φθηνά και εξίσου όμορφα!

Η ώρα περνάει κι εμείς πρέπει να πάμε στο καινούριο μας ξενοδοχείο.
Μία απόσταση που χωρίς κίνηση την κάνεις σε 20 λεπτά… φτάσαμε να την κάνουμε σχεδόν 4 ώρες!Αυτό θα πει κίνηση!

Από τα λίγα που κατάφερα να δω σ’ αυτή την περιοχή του Τσανγκού:
είδα μια περιοχή γεμάτη τουρίστες ή ανθρώπους που έρχονται να μείνουν στη χώρα για κάποιους μήνες, με αρκετά καινούργια μαγαζιά και καταλύματα. Η κίνηση, όμως, ήταν απίστευτη. Το καλό ήταν ότι ήταν δίπλα στη θάλασσα.

Ο Τσουκ ήταν κατάκοπος, μέσα στα ίδια ρούχα της τέταρτης μέρας!
Ήμασταν ήδη μαζί 15 ώρες, και χρειαζόταν επιπλέον άλλη μία για να γυρίσει σπίτι του στην πρωτεύουσα. Μας αφήνει στο ξενοδοχείο και κλείνουμε ραντεβού για την επόμενη μέρα. Φαγητό στο ξενοδοχείο, καθώς η περιοχή δεν φαινόταν περπατήσιμη: δεν είχε πεζοδρόμια, ούτε φώτα. Εξάλλου είχε πάει αργά!

 

[eco05140]