Ζάμπια Ζιμπάμπουε Μποτσουάνα Νότια Αφρική Στην καρδιά της Μεσημβρινής Αφρικής: ένα απροσδόκητο ταξίδι

[psilos3]

Σαφάρι στο πάρκο Chobe



Το βάρβαρο ξύπνημα μας είχε γίνει σχεδόν συνήθεια, έτσι λίγο μετά τις πέντε και μετά από ένα υποτυπώδη καφέ επιβιβαστήκαμε στο όχημα που μας παρέλαβε από το hostel, με τη θερμοκρασία να είναι σχετικά χαμηλή αναγκάζοντας μας να φορέσουμε μακρυμάνικο.
Λίγα μέτρα πιο κάτω και χωρίς ακόμα το μάτι να έχει ανοίξει για τα καλά, αντικρύσαμε την εξής εικόνα:

Αυτό το βουβάλι «τιμωρήθηκε» από τα άλλα κι έμεινε εκτός αγέλης και κάπως έτσι έφτασε ως την κατοικημένη περιοχή, μας είπε ο οδηγός εξηγώντας αυτό που βλέπαμε. Εδώ κινδυνεύετε μόνο από τα ζώα, όχι από τους ανθρώπους, να δείχνετε μεγάλη προσοχή ειδικά αν κυκλοφορείτε βραδινές ώρες συνέχισε λέγοντας, κάτι που βέβαια ήδη γνωρίζαμε αλλά είχε μεγάλη διαφορά να το βλέπεις να εκτυλίσσεται μπροστά σου.

Φυσικά αυτό ήταν πταίσμα μπροστά στους ελέφαντες και τις καμηλοπαρδάλεις που βλέπαμε δεξιά κι αριστερά του δρόμου να βοσκάνε, στην κοντινή διαδρομή ως τα σύνορα, παρέα εδώ και λίγη ώρα με μια οικογένεια Ισπανών που μαζέψαμε λίγο παρακάτω και θα κάναμε μαζί τη δραστηριότητα. Με τον δρόμο μεταξύ των δύο χωρών να περνάει μέσα από το εθνικό πάρκο, τι πιο λογικό θα μου πείτε.

Η συνοριακή διέλευση έπρεπε να γίνει πεζή, καθώς εκτός από τον έλεγχο και το σφράγισμα των διαβατηρίων για την είσοδο στην Μποτσουάνα, έπρεπε να μετρηθούμε για πυρετό και να απολυμάνουμε χέρια και παπούτσια, βουτώντας στο ειδικό υγρό! Το διαμορφωμένο για καθήμενους όχημα μας περίμενε από την άλλη πλευρά των συνόρων, όπου δίχως καθυστέρηση ξεκίνησε την πορεία του αφού πρώτα γνωρίσαμε τον οδηγό:

Βρισκόμασταν μεν εντός κατοικημένης περιοχής, όμως αυτό δεν εμπόδιζε σε τίποτα να συναντήσουμε τα πρώτα ζώα ψάχνοντας στον παράδρομο ανάμεσα σε φωλιές από ύαινες. Μπορεί να μην τις συναντήσαμε, όμως αποζημιωθήκαμε μ’ ένα κοπάδι αντιλόπες έτρεχαν με χάρη, αλλά κι έναν αγριόχοιρο της Αφρικής, με τα κλασσικά βοσκοπούλια που τρέφονται με παράσιτα από το δέρμα του, κάτι ως τώρα νόμιζα ότι πρόκειται απλά για ένα καρτούν κι όχι πραγματικότητα:

Η είσοδος «Sedudu» του πάρκου δεν ήταν μακριά, έτσι με μια μικρή στάση για τα διαδικαστικά, τις καταγραφές αλλά και την παραλαβή άλλων τριών επιβατών για των εννέα θέσεων τζιπ, ξεκινήσαμε αρχικά από την προκαθορισμένη διαδρομή:

*Η κράτηση για την δραστηριότητα της ημέρας που θα δείτε σ’ αυτό και το επόμενο κεφάλαιο (σαφάρι, πλεύση, μεταφορές και φαγητό), έγινε μέσω GetYourGuide και κόστισε 137€ κατ’ άτομο, συν 25$ για τον καθένα ως χρέωση κυβερνητικού φόρου.

Όχι πως αλλάξανε πολλά σε σχέση με το τοπίο που βλέπαμε έως τώρα, όμως η απέραντη έκταση του πάρκου ξεχώριζε με το καλημέρα. Μικροί δρόμοι εκατέρωθεν μεγάλων συγκεκριμένων θέσεων όπου περνούσαν τα τζιπ καθόριζαν τα σημεία θέασης:

Δεν είχαν μόνο τα ζώα την τιμητική τους αλλά και τα πολύ σπάνια πτηνά που μπορεί κανείς να συναντήσει, όπως τα όρνια που περιμένανε την ευκαιρία τους, ή ο λεγόμενος «Γαλαζοπράσινος κύλιστρος» ,χαρακτηριστικός για τα έντονα χρώματά του που τον ορίζουν ως ένα πολύ εντυπωσιακό πουλί της σαβάνας:

Ένα κοπάδι από «Mongoose» που έτρεχαν κι έσκαβαν με μανία διέκοψε προς στιγμή τη πορεία μας. Κυνηγοί φιδιών και ποντικών όπως μας ενημέρωσε ο οδηγός, την ώρα που δεξιά κι αριστερά μας διάφορα μεμονωμένα ζώα έκαναν την εμφάνιση τους:

Είμαστε τυχεροί, είναι η ώρα που σηκώνεται ο ήλιος και οι ελέφαντες κατεβαίνουν στο ποτάμι για νερό μας είπε και πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση του μια ομάδα από τα θεόρατα αυτά θηλαστικά έκανε την εμφάνιση της περνώντας δίπλα μας, με όλους να σηκώνουμε μηχανές και τηλέφωνα φωτογραφίζοντας με κομμένη την ανάσα, καθώς υπό συνθήκες ο ελέφαντας μπορεί να γίνει επικίνδυνος:

Την ίδια δίψα ένιωθε κι ένα κοπάδι μεγάλων Kudu, χωρίς όμως να ξέρει τι τους περιμένει…

Ο βασιλιάς της ζούγκλας ήταν εκεί, έξι-επτά τον αριθμό παρατηρώντας διακριτικά πίσω από τη βλάστηση και περιμένοντας πιθανώς την ευκαιρία να επιτεθούν, κάτι που έκανε πολλά από τα οχήματα να κατευθυνθούν προς το μέρος μας, μιας και μέσω της ενδοεπικοινωνίας ασυρμάτου των ξεναγών υπήρξε η σχετική ενημέρωση:

Οι μεγάλοι Kudu ήταν ολόκληρα θηρία, με τους αρσενικούς να ξεχωρίζουν λόγω των κεράτων και να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο πολύ πιο γρήγορα από τα θηλυκά. Αυτό έχει την εξήγηση του όπως μάθαμε, καθώς στην περίπτωση που κληθούν να τρέξουν τα κέρατα αποτελούν εμπόδιο ανάμεσα στη βλάστηση, οπότε οφείλουν να είναι πολύ πιο προετοιμασμένοι:

Το ίδιο εντυπωσιακές αλλά εφάμιλλων διαστάσεων με τα άλογα ήταν και οι Ζέβρες, με την απορία μου για τη συνάντηση μας (ή όχι) να απαντάται σχεδόν αμέσως:

Επειδή όμως είχαμε σοβαρό όχημα με τετρακίνηση που δε καταλάβαινε τίποτα αλλά και πρώτο μάγκα οδηγό, επιστρέψαμε προς το ποτάμι και κατεβήκαμε σχεδόν από τα βράχια, μιας και δεν είχε ξεχάσει την υπόσχεση του για τους ελέφαντες που πλησίαζαν στο νερό. Τι παραπάνω να πω εγώ όταν η εικόνα μιλάει μόνη της:

Με την ώρα να περνά τις δέκα κρίθηκε απαραίτητο να κάνουμε μια στάση για λίγα λεπτά προκειμένου να τσιμπήσουμε κάτι και να δροσιστούμε (παροχή και αυτή του πακέτου) σε συγκεκριμένο σημείο με πέτρινα τραπεζάκια, κάτι που έγινε τελικά αλλού, κοντά στην τουαλέτα του πάρκου καθώς οι ενοχλητικές μαϊμούδες δε μας άφηναν σε χλωρό κλαρί, βρίσκοντας την ευκαιρία να ανέβουν στο όχημα κλέβοντας ότι μπορούσαν:

Αφού ξεμουδιάσαμε αρκετά, ανεβήκαμε στο όχημα και δέσαμε πάλι ζώνες με σκοπό το υπόλοιπο της περιήγησης. Ήθελα πολύ να δω καμηλοπάρδαλη από πολύ πιο κοντά και η τύχη δε μου χάλασε το χατίρι καθώς τα εντυπωσιακά και πανύψηλα ζώα έτρωγαν το γεύμα τους αμέριμνα από τα ψηλά δέντρα του πάρκου:

Όσο για τις μεγάλες γάτες; Ακριβώς όπως το λέω, έπαιξαν όσο έπαιξαν, βαρέθηκαν μάλλον να κυνηγήσουν και προχώρησαν σε αυτό που ξέρουν καλύτερα. Τον ύπνο, σε μέρος σκιερό:

Δε πα’ να περνούσαν κοπάδια με αντιλόπες και λογής άλλα ζώα λίγα μόνο μέτρα μακριά τους; Δεν έδιναν ουδεμία σημασία, εν αντιθέσει με ‘μας που σπεύσαμε:

Όταν σας είπα πως ο ελέφαντας μπορεί να γίνει επικίνδυνος είναι λόγω της υπερπροστασίας που δείχνει όταν συνοδεύει τα μικρά του. Εκεί ενδέχεται λόγω της δύναμης του να γίνει ανεξέλεγκτος, κάτι που προς στιγμήν φοβήθηκα όταν έφτασε στο μισό μέτρο από το όχημα, αν και εικάζω πως τελικά κατάλαβε ότι δεν είχαμε κάποια κακή πρόθεση:

Τελειώνοντας περάσαμε κι από ένα νεκροταφείο ελεφάντων λίγο πριν το δρόμο που οδηγούσε στην έξοδο, φτάνοντας έτσι στην ολοκλήρωση του πρώτου σκέλους του σαφάρι χωρίς καν να καταλάβουμε πως πέρασε η ώρα:

Ήταν τόσο εντυπωσιακό όσο δε το περίμενα και σίγουρα δε μου πήγαινε το μυαλό, σε μια ημερήσια εκδρομή που -κακώς- δεν ήταν στις άμεσες προτεραιότητες μου όταν το σκεφτόμουν, αλλά ευτυχώς άκουσα τις παραινέσεις του Νίκου και φυσικά του @tupacgr13 εκείνη τη βραδιά στη Σαλονίκη.

Υπέροχα και είχαμε ακόμη συνέχεια!

 

[evaT]

Μια χαρά! είδατε ένα σωρό ζώα με το 1/10 της τιμής που δώσαμε εμείς για το Σερενγκέτι...

 

[erodios]

Επέστρεψα στο σπίτι και βρήκα να με περιμένει στο φόρουμ πολύ εργασία (για το σπίτι). Ούτε στο σχολείο ο δάσκαλος δεν μας έβαζε τόση . Έχω μείνει πίσω πολλά κεφάλαια, μια και σε αντίθεση με τις μικρές αναρτήσεις για τις ταξιδιωτικές ιστορίες θέλω τον χρόνο μου! Επομένως από αύριο ξεκινώ τη μελέτη μου για να καλύψω τα κενά και να είμαι έτοιμος για τις εξετάσεις .

 

[psilos3]

Μια χαρά! είδατε ένα σωρό ζώα με το 1/10 της τιμής που δώσαμε εμείς για το Σερενγκέτι...

Εντάξει δε συγκρίνονται αυτά που κάνατε εσείς με διαμονή και πολυήμερο σαφάρι. Αν το δεις μεμονωμένα για το 13ωρο περίπου που κράτησε το όλο εγχείρημα τα λες πάλι αρκετά, όμως το γνωρίζαμε κι απ' ότι βλέπεις μας άρεσε.

Επέστρεψα στο σπίτι και βρήκα να με περιμένει στο φόρουμ πολύ εργασία (για το σπίτι). Ούτε στο σχολείο ο δάσκαλος δεν μας έβαζε τόση . Έχω μείνει πίσω πολλά κεφάλαια, μια και σε αντίθεση με τις μικρές αναρτήσεις για τις ταξιδιωτικές ιστορίες θέλω τον χρόνο μου! Επομένως από αύριο ξεκινώ τη μελέτη μου για να καλύψω τα κενά και να είμαι έτοιμος για τις εξετάσεις .

Με την ησυχία σου, έτσι κι αλλιώς δε θα τραβήξει σε μάκρος αυτή η ιστορία, θα με ανεχτείτε για λίγα κεφάλαια ακόμη...

 

[Nikos1986]

Σαν τον Βασιλιά των Λιονταριών, στο ζωντανό!!!

Πολύ όμορφες εικόνες!

 

[Smaragda53]

Φοβερο! Είδατε πάρα πολλά!

 

[psilos3]

Σαν τον Βασιλιά των Λιονταριών, στο ζωντανό!!!

Κάτι τέτοιο σκεφτόμουν κι εγώ με τον αγριόχοιρο!

Πολύ όμορφες εικόνες!

Φοβερο! Είδατε πάρα πολλά!

Σας ευχαριστώ, ήταν όντως μια ιδιαίτερη μέρα με πολλές ομορφιές.
Συνεχίζει στο επόμενο κεφάλαιο.

 

[psilos3]

Botswana, από νερού και ξηράς



Η ταμπέλα μου υπενθύμισε απλά πως βρισκόμασταν σ’ ένα σπάνιο μέρος, ένα τετραεθνές σημείο όπου τέσσερα Αφρικανικά κράτη μοιράζονται την μπερδεμένη έκταση του πάρκου μεταξύ των ποταμών:

Ορίστε και μερικές εικόνες που φέρνουν ακόμη περισσότερο σε όσα έχουμε στο μυαλό μας για τη συγκεκριμένη ήπειρο, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια ή σε όσα περίμενα κάποια στιγμή να συναντήσω:

Πολλά πρόχειρα παραπήγματα που λειτουργούσαν ως καταστήματα με ότι μπορεί κανείς να φανταστεί (κατά κύριο λόγο υφάσματα και ρούχα) που δε σας κρύβω πως ήθελα πολύ να έχω περισσότερο χρόνο για να εξερευνήσω καλύτερα περπατώντας:

Γεγονός είναι πως η πόλη του «Kasane» αποτελεί κι αυτή τουριστικό προορισμό καθαρά και μόνο λόγω της θέσης της δίπλα στην είσοδο του πάρκου, γεγονός αναπόφευκτο, κάτι που φανερώνει και η πληθώρα μεγαλοξενοδοχείων όπως αυτό που κατευθυνόμασταν:

Έτσι αφού διανύσαμε τη σύντομη διαδρομή και περάσαμε το υπαίθριο πλυντήριο των οχημάτων σαφάρι, κάναμε αριστερά βγαίνοντας από την πόλη κινούμενοι πάντα στα ίδια πλαίσια:

Ήταν ώρα για το προκαθορισμένο διάλειμμα φαγητού όπως έλεγε το πρόγραμμα, κάτι που έγινε στον πλουσιοπάροχο μπουφέ του «Cresta Mowana Safari Resort and Spa» ,παράλληλα όμως ώρα να συνδεθούμε και με τον υπόλοιπο κόσμο μέσω WiFi μιας και η κάρτα δεδομένων που είχαμε αγοράσει στη Ζιμπάμπουε, δεν είχε σύνδεση στην πλευρά της Μποτσουάνα:

Κρύος ιδρώτας με έλουσε αμέσως παρά την υπερβολική ζέστη του μεσημεριού, μιας και τα πρώτα μηνύματα που ήρθαν ήταν από την Eurobank κι αφορούσαν το άδειασμα του λογαριασμού μισθοδοσίας μου, σε μια κίνηση από την κάρτα που είχα αφήσει στο hostel...
Νίκο, πιθανώς μας έκλεψαν δε ξέρω, βλέπω πληρωμή από την κάρτα που βρίσκεται στην τσάντα μου, όμως σε νόμισμα Ν. Αφρικής κάτι που δεν έχει λογική, αποκρίθηκα ως μια πρώτη σκέψη, όχι όμως πως μπορούσα να κάνω και τίποτα 85 χιλιόμετρα μακριά, πέρα από το να την ακυρώσω ηλεκτρονικά αν και το κακό είχε συμβεί. Μάζεψα ως όφειλα τα κομμάτια μου, έφαγα γιατί πεινούσα διαολεμένα και το άφησα υποχρεωτικά στο πίσω μέρος του μυαλού μου, μιας κι έπρεπε να ζήσω τις υπόλοιπες στιγμές μιας μέρας που θα θυμάμαι για μια ζωή, κατεβαίνοντας τη σκάλα προς τη μεγάλη βάρκα:

Βλέπετε η συνέχεια του προγράμματος μας είχε για -άλλη μια φορά εντός ενός 24ώρου- περιήγηση με πλωτά μέσα, σε διαφορετικό όμως ποταμό καθώς ο «Chobe» ήταν αυτός που έρεε στην περιοχή, αρκετά μεγάλος κι αυτός όπως ο γείτονας του:

Όχι τίποτε άλλο, που θα ξανάβλεπα εγώ τέτοιες αυθεντικές εικόνες, μιας μέρας που μ’ έκανε να νιώσω σαν κομπάρσος σε ντοκιμαντέρ όπως αυτά που παρακολουθούμε συχνά για τη μαύρη Ήπειρο:

Ο ζωοδότης ποταμός Chobe λοιπόν, το φυσικό σύνορο μεταξύ δύο χωρών που μικρή σημασία είχε (κι έτσι πρέπει) για τους κατοίκους που ζουν στα νερά και τρέφονται από τα χωράφια και τα βοσκοτόπια του, καταλαβαίνοντας περισσότερο του λόγου το αληθές όταν είδαμε τη σημαία της Namibia στο πολύ ωραίο ξενοδοχείο για τουρίστες της απέναντι όχθης:

Βέβαια σκοπός της πλωτής αυτής περιήγησης πέρα από τις εκπληκτικές εικόνες της φύσης που μας χαρίζονταν απλόχερα, ήταν και η παρατήρηση ζώων, λόγος και για τον οποίο συχνά πυκνά πλησιάζαμε προς τις ακτές, καλή ώρα για τα ιγκουάνα ή τον σπουδαίο κροκόδειλο του Νείλου (επίσημη ονομασία επειδή συναντάται εκεί) που την ώρα εκείνη γέμιζε ηλιακή ενέργεια περιμένοντας κάποιο υποψήφιο θύμα. Μάθαμε μάλιστα ότι μέχρι τα 60 χρόνια της ζωής του μεγαλώνει ένα μέτρο κάθε δέκα έτη όπως μας πληροφόρησε ο ξεναγός και οδηγός της βάρκας, έτσι με αυτόν τον εύκολο σχετικά τρόπο μπορείς να προσδιορίσεις στο περίπου την ηλικία του. Εντυπωσιακό:

Η οικογένεια τον ελεφάντων κατέβηκε και για το απογευματινό της μπανάκι στο ποτάμι, σε μια αντίστροφη εικόνα απ’ αυτήν που είχαμε δει μερικές ώρες πριν, γεγονός που οδηγούσε όλο και περισσότερα πλοιάρια με τουρίστες πλησιέστερα στην ακτή:

Ναι ‘ναι καλά για τις μαγικές λήψεις που κατάφεραν να μου δώσουν:

Αλλά και για άλλη μια φωτογραφία με το ιστορικό μπλουζάκι, που έχει ήδη ταξιδέψει σε τέσσερις διαφορετικές -πλην Ευρώπης- ηπείρους:

Κάπως έτσι, παρατηρώντας και μερικά πετούμενα του βιότοπου με σπάνια ομορφιά ξεκινήσαμε δειλά να επιστρέφουμε προς τα πίσω στο πολυτελές ξενοδοχείο:

Πριν απ’ αυτό βέβαια έπρεπε να φωτογραφίσουμε όπως έκαναν όλοι και τα θεόρατα βουβάλια που λιαζόντουσαν αμέριμνα στην περιοχή, με αρκετές ακόμη βαρκάδες να βρίσκονται εν εξελίξει αυτή την ωραία απογευματινή ώρα:

Μία σπάνια εξ αυτών ήταν και η μεταφορά μέσω του ποταμού μιας νταλίκας (!), θέαμα που βλέποντας το στην αρχή από μακριά θεώρησα πως με γελούν τα μάτια μου, έλα όμως που ήταν αληθινό:

Πόσο Αφρικανικό ήταν όλο αυτό το σουρεαλιστικό σκηνικό!

 

[Smaragda53]

Με την αγωνία μας άφησες!
Φοβερή η τελευταία φωτογραφία. Αν δεν ήταν φορτηγό επάνω, θα μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις σχεδόν βιβλικη!