Ζάμπια Ζιμπάμπουε Μποτσουάνα Νότια Αφρική Στην καρδιά της Μεσημβρινής Αφρικής: ένα απροσδόκητο ταξίδι

[Samion]

Κι εγώ αυτό γνώριζα αλλά είχα και την ανάλογη πληροφόρηση στον οργανισμό που κάναμε το εμβόλιο, φαίνεται άλλωστε κι από το βιβλιάριο. Αν δεις οι πηγές που παρέθεσα στην ανάρτηση #24 όμως πιο πολύ μπερδεύουν παρά ξεκαθαρίζουν. Σίγουρα η γνώμη ενός ειδικού είναι πιο βαρύνουσα περί επικαιροποίησης του εμβολίου στη δεκαετία, ασχέτως κανονισμών. Το ακούω.
Δε θυμάμαι να μας έλεγξαν το βιβλιάριο εμβολιασμού κατά την είσοδο μας στη χώρα, όμως μη σε πάρω στο λαιμό μου, δεν είμαι σίγουρος.

Η πηγη που παρεθεσες, του εοδυ, εχει αρθρο-κατευθυντηριες γραμμες του 2012. Απλα τις αγνοεις. Ακου οποιον θες αλλα οι συστασεις του ΠΟΥ και όλων των διεθνών οργανισμών υγειας είναι ξεκάθαρες: δεν υπαρχει booster δοση, ο εμβολιασμός γινεται μια φορα με ισοβια ισχυ και ουδεμια χωρα στον κοσμο δεν ζητα 2η δοση απο το 2016 αυτα. Τοσο απλα.
Η δε Αιθιοπια δεν ελεγχει ουτε απαιτει εμβολιασμο για εισοδο κ τρανζιτ. 4 φορες περασα φετος. Και σε τρανζιτ ημερησιο να βγειτε εξω, διπλα ειναι η πολη κριμα ειναι. Γιατί σε λιγο καιρο το αεροδρόμιο θα παει πολυ μακρια.

 

[tripdreamer1975]

Εγώ πάντως επειδή αγχώθηκα με τον έλεγχο του εμβολίου στη Ζιμπάμπουε, αν και από τράνζιτ οριακά κάτω από 12 ώρες, τρέχω να βρω εμβόλια τελευταία στιγμή...

 

[psilos3]

Εγώ πάντως επειδή αγχώθηκα με τον έλεγχο του εμβολίου στη Ζιμπάμπουε, αν και από τράνζιτ οριακά κάτω από 12 ώρες, τρέχω να βρω εμβόλια τελευταία στιγμή...

Αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά, το υγειονομικό διαβατήριο ελέγχθηκε προσεκτικά κατά την είσοδο μας στη Ζιμπάμπουε.

 

[Yorgos]

Αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά, το υγειονομικό διαβατήριο ελέγχθηκε προσεκτικά κατά την είσοδο μας στη Ζιμπάμπουε.

Σε μας όχι, αλλα δε λεει και κάτι αυτό.

 

[LULLU]

Απο ποιον; Οχι παντως WHO, CDC,IHR.

Η ισχυς ειναι ισοβια, ουδεις κοιταει εδω κ χρονια ημερομηνία εμβολιασμου, δεν απαιτειται επαναληπτικη δοση.
Κ για την ιστορια: το αρθρο του καθηγητή Δαικου που παραθετει ο εοδυ ως «κατευθυντήριες γραμμες» πρεπει να ειναι πολυ παλιο. Μαλλον του 2013.
Απο 11/7/2016 εχει ισοβια ισχυ το εμβολιο, εδω το συζηταμε ακομα σχεδον 10 χρονια μετα..

Δεν χρειάζεται.

Eγραψα οτι ο ΕΟΔΥ το αναφερει.. και οπως λες και εσυ ειναι παλια οδηγια και απο το 16 εχουν αλλαξει.. μακαρι να μην ζητουν οι χωρες αναμνηστικες δοσεις,.. προσωπικα εχω κανει τρεις και μαλιστα η τελαυταια δεν συμπληρωθηκε στο κιτρινο βιβλιαρακι.......

 

[psilos3]

Ραντεβού με τη σκληρή ιστορία



Ένα όχημα uber μας μετέφερε έναντι εξευτελιστικού αντιτίμου μέχρι την παραθαλάσσια περιοχή «V&A Waterfront» της πόλης. Είχαμε ξυπνήσει με άνεση αυτή τη φορά και μετά το πρωινό βρεθήκαμε αρκετά πιο νωρίς από το προγραμματισμένο εκεί που έπρεπε:

Επί της ουσίας η περιοχή αφορά ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο, ή αλλιώς ένα λουνα παρκ για τουρίστες και ντόπιους «έχοντες» που αμέσως μου έφερε στο μυαλό κάτι ανάλογο όπως αυτό που επισκεφτήκαμε στην Μπανγκόκ λίγους μήνες πριν. Δε συζητάμε βέβαια για τον καιρό της ημέρας που μας προκάλεσε νεύρα βλέποντας τις ολότελα καλές συνθήκες πάνω από το Table Mountain απέναντι μας, βρίζοντας την τύχη μας για τα χθεσινά, αλλά τι να κάνεις.

Αφού τελειώσαμε μετά κόπων τα διαδικαστικά των εισιτηρίων μέσω επικοινωνίας με τον αρμόδιο υπάλληλο εντός του μουσείου, αποφασίσαμε να σκοτώσουμε την υπολειπόμενη ώρα με αναμνηστικές φωτογραφίες. Εντάξει, και δύο μπυρίτσες το παραδέχομαι, αφού είχαν ανοίξει τα μπαρ να μη πάμε, τι καλύτερο είχαμε να κάνουμε;

Περασμένες δώδεκα η ώρα και το ραντεβού μας κάτω από το ιδιότυπο ρολόι με τον οδηγό που θα μας καθοδηγούσε με τα εισιτήρια πλησίαζε, με την μετακινούμενη γέφυρα να περιορίζει τη διέλευση μας για λίγα λεπτά:

Έτσι, μετά από μια ακόμη αναμονή στον κλειστό χώρο με αρκετό ακόμη κόσμο, τσεκάραμε τα εισιτήρια και ήρθε επιτέλους η πολυπόθητη ώρα της επιβίβασης στο μικρό σκάφος προκειμένου να ξεκινήσει η 45λεπτη περίπου βόρεια πλεύση:

Μια σχεδόν γαλήνια πλεύση στον ωκεανό που σε συνδυασμό με την ηλιοφάνεια βοηθούσε από το ανοικτό κατάστρωμα του πλοίου τη φωτογράφιση των ακτών του Cape Town όσο απομακρυνόμασταν από αυτό.

Το στάδιο του αμαρτωλού Mundial 2010, η πόλη, το Table mountain και τα τριγύρω βουνά, όλα απλωμένα στο φακό μου:

Προορισμός της ημέρας; Μα βέβαια το Robben island που ευτυχώς κλείσαμε από νωρίς μέσω Viator σε κόστος 42€ κατ’ άτομο, μια δραστηριότητα που ήταν διαθέσιμη μόνο εκείνη την ημέρα και μας βόλεψε, καθώς όπως πληροφορηθήκαμε οι εγκαταστάσεις ήταν κλειστές για τρεις μήνες εν’ όψει συνόδου της G20. Όπως ήταν αναμενόμενο, οι θέσεις είχαν γίνει ανάρπαστες.

Το νησί με τα κτίσματα του φάνηκε γύρω στο 35λεπτο τελικά μπροστά μας, όταν με συνοπτικές διαδικασίες δέσαμε στο μικρό λιμάνι κι επιβιβαστήκαμε στα λεωφορεία που θα αποτελούσαν το πρώτο μέρος της επίσκεψης μας, αφού πρώτα χωριστήκαμε σε γκρουπ:

Από τις πρώτες κιόλας στιγμές μας στο Robben island οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες, μιας και το νησάκι που βρίσκεται λίγο έξω από το Cape Town θυμίζει σε πολλά τα «δικά» μας. Τόπος εξορίας από τον 17ο αιώνα κατά την αρχή της αποικιοκρατίας, ψυχιατρικό ίδρυμα και νοσοκομείο καραντίνας κατά το 19ο, στρατιωτική βάση στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και τέλος ως αποτέλεσμα αίσχιστου είδους, φυλακή πολιτικών κρατουμένων κατά τη διάρκεια του Apartheid.

Αφού μάθαμε κάποιες γενικότερες πληροφορίες σχετικά με το στρατόπεδο κράτησης στο νησί, το λεωφορείο σταμάτησε έξω από ένα πολύ συγκεκριμένο οίκημα. Όλοι γνωρίζουν τον Μαντέλα αποκρίθηκε ο ξεναγός μας, πόσοι από εσάς όμως γνωρίζετε τον σπουδαίο ακτιβιστή και σύμβολο του αγώνα Robert Sobukwe που φυλακίστηκε με τις σκληρότερες των συνθηκών σ’ αυτό εδώ το μέρος;

Ο Robert Sobukwe ήταν μια από τις πιο σημαντικές μορφές της αντίστασης κατά του Απαρτχάιντ που πίστευε πάνω απ’ όλα και στην απεξάρτηση από τους διεθνείς συμμάχους πέρα από την ανεξαρτησία των μαύρων. Φυλακίστηκε σε απομόνωση για πολλά συναπτά έτη δίχως φυσικά να έχει δικαίωμα να δει τους αγαπημένους του ανθρώπους κι έγινε η αφορμή για την ανακάλυψη του περίφημου « Sobukwe Clause», μιας ακόμα φανταστικής ανακάλυψης των κυβερνώντων νόμου που επέτρεπε να παραμείνει φυλακισμένος πέρα από την ποινή του, ζώντας μαζί με τα σκυλιά (τα κλουβιά των οποίων βλέπετε στη φωτογραφία) που ήταν υπεύθυνα για την επιτήρηση του και βέβαια δουλεύοντας σκληρά σε καταναγκαστικά έργα, όπως η εξόρυξη ασβεστόλιθου.

Συγκλονισμένοι από τις λεπτομέρειες της φριχτής αυτής κατάστασης φτάσαμε στο σημείο της πρώτης στάσης για νερό και τουαλέτα, ακριβώς απέναντι από την πόλη βλέποντας και πάλι πιγκουίνους, σ’ ένα αφιλόξενο τοπίο του ωκεανού που σίγουρα καθιστούσε τα τυχόν σχέδια απόδρασης των κρατουμένων μη πραγματοποιήσιμα.

Λίγο πιο κάτω βρισκόταν και το λατομείο εξόρυξης των πετρωμάτων όπου δούλευαν οι κρατούμενοι, ένα μέρος το οποίο δημιούργησε σε όλους αναπνευστικά προβλήματα, αλλά και προβλήματα όρασης λόγω της αντανάκλασης του συγκεκριμένου ανοιχτόχρωμου πετρώματος απέναντι στον ήλιο. Η περιήγηση με το όχημα ολοκληρώθηκε στο φυλάκιο και τον πύργο παρατήρησης αμέσως μετά, όπου θα συνεχίζαμε με τα πόδια.

Πέρα απ’ την ιδιαιτερότητα και την ιστορικότητα του χώρου, οι φυλακές του Robben island διαθέτουν ακόμα μια σημαντική καινοτομία, κάτι που φανερώνει μάλιστα και στους πιο αδαείς πως τα γεγονότα που μαθαίνεις κατά τη διάρκεια της περιήγησης δε συνέβησαν παλιά, αλλά μόλις λίγα χρόνια πιο πριν:

Την ξενάγηση από ένα σημείο και μετά αναλαμβάνει ένας πρώην κρατούμενος των φυλακών, όπως στη δική μας περίπτωση ο κύριος Terrence, που κρατήθηκε εκεί μεταξύ 1979-1984 όντας δεκαεπτά χρονών παιδί, ως αποτέλεσμα δίκης για την κατασκευή παράνομων εκρηκτικών υλών. Αφού μας συστήθηκε και μας εξιστόρησε την περίπτωση του, ξεκινήσαμε ακολουθώντας τον για τα ενδότερα:

Συγχωρήστε με και πάλι αλλά δε μπορώ να βρω ακριβώς τον τρόπο για να σας μεταδώσω πως είναι να περιγράφει κάποιος το κελί του ή τον θάλαμο φύλαξης του, αλλά κατά κύριο λόφο το όργανο στο οποίο τον είχαν μαστιγώσει ευτυχώς μόνο μια φορά οι -αποκλειστικά λευκοί- ανθρωποφύλακες του Robben island:

Άθικτα και απαράλλαχτα τα αντικείμενα των κρατουμένων, που τα πρώτα μάλιστα χρόνια στη δεκαετία του 60, στερούνταν των βασικών ανέσεων ύπνου, υγιεινής, γλυκού νερού για μπάνιο, αν εξαιρέσεις τους μιγάδες που για κάποιο λόγο ήταν περισσότερο προνομιούχοι όπως μας εξήγησε ο άνθρωπος, λίγο πριν ξεκινήσουμε να βαδίζουμε προς τον τομέα Δ δίπλα από το κτήριο των μαγειρείων:

Ένα μέρος που κατά κύριο λόγο αφορούσε κρατούμενους από τη γειτονική Ναμίμπια, σε μια ακόμη αισχρή πράξη ντροπής και καταπάτησης κάθε δικαιώματος από την κυβέρνηση του Απαρτχάιντ, καθώς παρανόμως κρατούσε ανθρώπους μη πολίτες της σε ξένη χώρα. Η Ναμίμπια που πέρασε διπλή αποικιοκρατία ή κατοχή αν θέλετε, καθώς με τη φυγή των Γερμανών από τη χώρα παραδόθηκε εν λευκώ στη γειτονική Νότια Αφρική. Ωραία, ζοφερά πράγματα…

Περνώντας από το κτήριο του αναρρωτηρίου όπου ο Terrence μας είπε πως συνάντησε τρεις φορές τον Μαντέλα, μάθαμε φυσικά πως μόνο κάτι τέτοιο δεν ήταν για τους κρατούμενους καθώς είχαν το δικαίωμα επίσκεψης σε γιατρό μόνο μια φορά την εβδομάδα για κάποιες λίγες ώρες που ποτέ δεν έφταναν, με τους φύλακες και τις οικογένειες τους να απολαμβάνουν τα αποκλειστικά προνόμια χρήσης του:

Όλα αυτά δίπλα στον κήπο όπου έβγαιναν τα απογεύματα οι φυλακισμένοι, εκεί που ο μεγάλος Αφρικανός οραματιστής ξεκίνησε και τη συγγραφή της βιογραφίας του, έχοντας ως αρχή του τη συνεχή εκπαίδευση τους. Βλέπετε παρά τους περιορισμούς, οι κρατούμενοι διάβαζαν και μελετούσαν κάθε μέρα, με αποτέλεσμα το Robben Island να ονομαστεί «The University» προφανώς ειρωνικά, όμως με απτό αποτέλεσμα στην κατάρτιση τους:

Ήταν η στιγμή της κορύφωσης της επίσκεψης όσο αυτή πλησίαζε στο τέλος της. Το τέταρτο κελί δεξιά μας είπε ο Terrence, αυτό με τον κόκκινο κουβά, και φυσικά αναφερόταν στο κελί που ο σπουδαίος Nelson Mandela πέρασε δεκαοκτώ (!) έτη της ζωής του:

Κάπως έτσι με όλα αυτά είχε έρθει η ώρα να τον ευχαριστήσουμε διά χειραψίας για την τόσο ωραία ξενάγηση και να τον ευχαριστήσουμε, κατηφορίζοντας από την κεντρική πύλη προς το κυλικείο για να πιούμε ένα νερό, να ψωνίσουμε κάτι ως αναμνηστικό και να πάρουμε στη συνέχεια το πλοίο της επιστροφής για το Cape Town.

Γι' ακόμη μια φορά αποχωρούσαμε σκεπτόμενοι και προβληματισμένοι με όσα είδαμε σ’ άλλη μια μικρή γωνιά του πλανήτη…

 

[Samion]

Eγραψα οτι ο ΕΟΔΥ το αναφερει.. και οπως λες και εσυ ειναι παλια οδηγια και απο το 16 εχουν αλλαξει.. μακαρι να μην ζητουν οι χωρες αναμνηστικες δοσεις,.. προσωπικα εχω κανει τρεις και μαλιστα η τελαυταια δεν συμπληρωθηκε στο κιτρινο βιβλιαρακι.......

Καμμια χωρα δεν ζητα, ουτε θα μπορουσε βαση των διεθνων υγειονομικων κανονισμων, ουτε υπαρχει καμμια ασαφεια. Ο εοδυ παραθετει ενα αρθρο με χαρτες και οδηγιες 15 ετων απο το 2010. Δεν συνισταται απο κανενα επαναληπτικη δοση, ο ΠΟΥ εχει αποφανθεί επ αυτού μαλιστα απο το 2014.

 

[Nikos1986]

Από τις πρώτες κιόλας στιγμές μας στο Robben island οι συγκρίσεις ήταν αναπόφευκτες, μιας και το νησάκι που βρίσκεται λίγο έξω από το Cape Town θυμίζει σε πολλά τα «δικά» μας. Τόπος εξορίας από τον 17ο αιώνα κατά την αρχή της αποικιοκρατίας, ψυχιατρικό ίδρυμα και νοσοκομείο καραντίνας κατά το 19ο, στρατιωτική βάση στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και τέλος ως αποτέλεσμα αίσχιστου είδους, φυλακή πολιτικών κρατουμένων κατά τη διάρκεια του Apartheid.

Αφού μάθαμε κάποιες γενικότερες πληροφορίες σχετικά με το στρατόπεδο κράτησης στο νησί, το λεωφορείο σταμάτησε έξω από ένα πολύ συγκεκριμένο οίκημα. Όλοι γνωρίζουν τον Μαντέλα αποκρίθηκε ο ξεναγός μας, πόσοι από εσάς όμως γνωρίζετε τον σπουδαίο ακτιβιστή και σύμβολο του αγώνα Robert Sobukwe που φυλακίστηκε με τις σκληρότερες των συνθηκών σ’ αυτό εδώ το μέρος;

View attachment 518358

Ο Robert Sobukwe ήταν μια από τις πιο σημαντικές μορφές της αντίστασης κατά του Απαρτχάιντ που πίστευε πάνω απ’ όλα και στην απεξάρτηση από τους διεθνείς συμμάχους πέρα από την ανεξαρτησία των μαύρων. Φυλακίστηκε σε απομόνωση για πολλά συναπτά έτη δίχως φυσικά να έχει δικαίωμα να δει τους αγαπημένους του ανθρώπους κι έγινε η αφορμή για την ανακάλυψη του περίφημου « Sobukwe Clause», μιας ακόμα φανταστικής ανακάλυψης των κυβερνώντων νόμου που επέτρεπε να παραμείνει φυλακισμένος πέρα από την ποινή του, ζώντας μαζί με τα σκυλιά (τα κλουβιά των οποίων βλέπετε στη φωτογραφία) που ήταν υπεύθυνα για την επιτήρηση του και βέβαια δουλεύοντας σκληρά σε καταναγκαστικά έργα, όπως η εξόρυξη ασβεστόλιθου.

Συγκλονισμένοι από τις λεπτομέρειες της φριχτής αυτής κατάστασης φτάσαμε στο σημείο της πρώτης στάσης για νερό και τουαλέτα, ακριβώς απέναντι από την πόλη βλέποντας και πάλι πιγκουίνους, σ’ ένα αφιλόξενο τοπίο του ωκεανού που σίγουρα καθιστούσε τα τυχόν σχέδια απόδρασης των κρατουμένων μη πραγματοποιήσιμα.

View attachment 518359 View attachment 518360

Λίγο πιο κάτω βρισκόταν και το λατομείο εξόρυξης των πετρωμάτων όπου δούλευαν οι κρατούμενοι, ένα μέρος το οποίο δημιούργησε σε όλους αναπνευστικά προβλήματα, αλλά και προβλήματα όρασης λόγω της αντανάκλασης του συγκεκριμένου ανοιχτόχρωμου πετρώματος απέναντι στον ήλιο. Η περιήγηση με το όχημα ολοκληρώθηκε στο φυλάκιο και τον πύργο παρατήρησης αμέσως μετά, όπου θα συνεχίζαμε με τα πόδια.

View attachment 518361 View attachment 518362

Πέρα απ’ την ιδιαιτερότητα και την ιστορικότητα του χώρου, οι φυλακές του Robben island διαθέτουν ακόμα μια σημαντική καινοτομία, κάτι που φανερώνει μάλιστα και στους πιο αδαείς πως τα γεγονότα που μαθαίνεις κατά τη διάρκεια της περιήγησης δε συνέβησαν παλιά, αλλά μόλις λίγα χρόνια πιο πριν:

View attachment 518363

Την ξενάγηση από ένα σημείο και μετά αναλαμβάνει ένας πρώην κρατούμενος των φυλακών, όπως στη δική μας περίπτωση ο κύριος Terrence, που κρατήθηκε εκεί μεταξύ 1979-1984 όντας δεκαεπτά χρονών παιδί, ως αποτέλεσμα δίκης για την κατασκευή παράνομων εκρηκτικών υλών. Αφού μας συστήθηκε και μας εξιστόρησε την περίπτωση του, ξεκινήσαμε ακολουθώντας τον για τα ενδότερα:

View attachment 518364

Συγχωρήστε με και πάλι αλλά δε μπορώ να βρω ακριβώς τον τρόπο για να σας μεταδώσω πως είναι να περιγράφει κάποιος το κελί του ή τον θάλαμο φύλαξης του, αλλά κατά κύριο λόφο το όργανο στο οποίο τον είχαν μαστιγώσει ευτυχώς μόνο μια φορά οι -αποκλειστικά λευκοί- ανθρωποφύλακες του Robben island:

View attachment 518365
View attachment 518366

Άθικτα και απαράλλαχτα τα αντικείμενα των κρατουμένων, που τα πρώτα μάλιστα χρόνια στη δεκαετία του 60, στερούνταν των βασικών ανέσεων ύπνου, υγιεινής, γλυκού νερού για μπάνιο, αν εξαιρέσεις τους μιγάδες που για κάποιο λόγο ήταν περισσότερο προνομιούχοι όπως μας εξήγησε ο άνθρωπος, λίγο πριν ξεκινήσουμε να βαδίζουμε προς τον τομέα Δ δίπλα από το κτήριο των μαγειρείων:

View attachment 518367 View attachment 518368

View attachment 518369

Ένα μέρος που κατά κύριο λόγο αφορούσε κρατούμενους από τη γειτονική Ναμίμπια, σε μια ακόμη αισχρή πράξη ντροπής και καταπάτησης κάθε δικαιώματος από την κυβέρνηση του Απαρτχάιντ, καθώς παρανόμως κρατούσε ανθρώπους μη πολίτες της σε ξένη χώρα. Η Ναμίμπια που πέρασε διπλή αποικιοκρατία ή κατοχή αν θέλετε, καθώς με τη φυγή των Γερμανών από τη χώρα παραδόθηκε εν λευκώ στη γειτονική Νότια Αφρική. Ωραία, ζοφερά πράγματα…


View attachment 518370 View attachment 518371

Περνώντας από το κτήριο του αναρρωτηρίου όπου ο Terrence μας είπε πως συνάντησε τρεις φορές τον Μαντέλα, μάθαμε φυσικά πως μόνο κάτι τέτοιο δεν ήταν για τους κρατούμενους καθώς είχαν το δικαίωμα επίσκεψης σε γιατρό μόνο μια φορά την εβδομάδα για κάποιες λίγες ώρες που ποτέ δεν έφταναν, με τους φύλακες και τις οικογένειες τους να απολαμβάνουν τα αποκλειστικά προνόμια χρήσης του:

View attachment 518372

Όλα αυτά δίπλα στον κήπο όπου έβγαιναν τα απογεύματα οι φυλακισμένοι, εκεί που ο μεγάλος Αφρικανός οραματιστής ξεκίνησε και τη συγγραφή της βιογραφίας του, έχοντας ως αρχή του τη συνεχή εκπαίδευση τους. Βλέπετε παρά τους περιορισμούς, οι κρατούμενοι διάβαζαν και μελετούσαν κάθε μέρα, με αποτέλεσμα το Robben Island να ονομαστεί «The University» προφανώς ειρωνικά, όμως με απτό αποτέλεσμα στην κατάρτιση τους:

View attachment 518373 View attachment 518374

Ήταν η στιγμή της κορύφωσης της επίσκεψης όσο αυτή πλησίαζε στο τέλος της. Το τέταρτο κελί δεξιά μας είπε ο Terrence, αυτό με τον κόκκινο κουβά, και φυσικά αναφερόταν στο κελί που ο σπουδαίος Nelson Mandela πέρασε δεκαοκτώ (!) έτη της ζωής του:

View attachment 518375

Συγκλονικτική η περιγραφή σου, όπως και στην ιστορία του Βιετνάμ, για τα άκρα στα οποία φτάνει ο "πολιτισμένος" κόσμος για να διαφυλάξει ό,τι θεωρεί ως κεκτημένο του...

 

[YiannisTS]

Πολύ ωραία φωτογραφία. Ο πραγματικός και ο αντισυμμετρικά αντεστραμμένος κόσμος. Τροφή για σκέψη και όχι μόνο...

 

[varioAthens]

Συγκλονιστικο το τελευταιο κεφαλαιο!!

 

[psilos3]

Συγκλονικτική η περιγραφή σου, όπως και στην ιστορία του Βιετνάμ, για τα άκρα στα οποία φτάνει ο "πολιτισμένος" κόσμος για να διαφυλάξει ό,τι θεωρεί ως κεκτημένο του...

Συγκλονιστικο το τελευταιο κεφαλαιο!!

Σας ευχαριστώ.
Νομίζω @Nikos1986 πως ταυτίζονται οι δύο ιστορίες, τουλάχιστον ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του πολιτισμένου κόσμου όπως λες, άλλωστε μη ξεχνάμε πως πολλές φορές τέτοιες καταστάσεις διατηρούνται από την αδιαφορία και τη βολή των πολλών.
Στην περίπτωση του Robben Island και την ξενάγηση που παρουσιάζω, το σημαντικότερο στοιχείο της ήταν ξεκάθαρα ο πρώην κρατούμενος που ανέλαβε το μεγαλύτερο κομμάτι της. Έχει πολύ μεγάλη διαφορά να τα ακούς απ' αυτούς που τα έχουν ζήσει στο κορμί και την ψυχή τους.
Για άλλη μια φορά μας γύρισε το στομάχι...

Πολύ ωραία φωτογραφία. Ο πραγματικός και ο αντισυμμετρικά αντεστραμμένος κόσμος. Τροφή για σκέψη και όχι μόνο...

Ευχαριστώ για το ωραίο σου σχόλιο. Κάτι ανάλογο σκέφτηκα κι εγώ όταν έβγαζα τη φωτογραφία στο εκπληκτικής ομορφιάς αυτό μέρος.

 

[tripdreamer1975]

Αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά, το υγειονομικό διαβατήριο ελέγχθηκε προσεκτικά κατά την είσοδο μας στη Ζιμπάμπουε.

Ουφ, το προλάβαμε! Ευτυχώς 14 ημέρες πριν την είσοδο!
Τώρα τυφοειδούς και τελειώσαμε.
Τόσα εμβόλια είχα να κάνω από τον στρατό!