Περιεχόμενα
Αφήνοντας πίσω μας τη Γαλλία οι αμπελώνες δίνουν τη θέση τους σε πεδιάδες με καλαμπόκι και σιτάρι. Η αρχιτεκτονική των σπιτιών διαφορετική. Είμαστε στη Γερμανία και οδεύουμε προς Φράιμπουργκ (Freiburg im Breisgau) που θα μείνουμε για ένα βράδυ. Ξενοδοχείο κεντρικό (πέντε λεπτά με τα πόδια από τον καθεδρικό), που ενώ είχε πάρκινγκ την ώρα της άφιξής μας δεν υπήρχαν θέσεις και μας κατεύθυναν σ΄ ένα κοντινό με χρέωση ανάλογα με τις ώρες χρήσης ( 15€). Αφήνουμε τα πράγματα στο δωμάτιο και ξεχυνόμαστε στην πόλη για εξερεύνηση. Στην πορεία μας για τον καθεδρικό ναό, συναντάμε το Μνημείο της Νίκης (Victory monument). Ο καθεδρικός, αφιερωμένος στην Παναγία, επιβλητικός και μεγαλοπρεπής, ξεχωρίζει από όλα τα μνημεία της οικολογικής και ηλιόλουστης πόλης του Φράιμπουργκ. Στην κεντρική είσοδο έχει τοποθετηθεί ένα πλέγμα κι έτσι παραμένουν καθαρές οι τοιχογραφίες του αφού τα πουλιά δεν μπορούν να μπουν. Στη βόρεια πόρτα ένα γλυπτό απεικονίζει τον Θεό να ξεκουράζεται την έβδομη ημέρα της δημιουργίας. Στο εσωτερικό του καταπληκτικά βιτρώ με ολοζώντανα χρώματα, ένα τεράστιο εκκλησιαστικό όργανο, μια αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου (στα αριστερά) και η προσκύνηση των Μάγων (στα δεξιά, πάνω από τα κεριά) κεντρίζει το ενδιαφέρον μας. Η Αγία Τράπεζα, έργο του Χανς Μπάλντουνγκ Γκριν ( Hans Baldung Grien), απαιτεί εισιτήριο 1,5€ για να τη δεις από κοντά. Στην πλατεία του καθεδρικού βλέπουμε την αίθουσα των εμπόρων (Historisches Kaufhaus), το σιντριβάνι των ψαριών( Fishbrunnen) και το σιντριβάνι του Αγίου Γεωργίου. Πηγαίνοντας για την πλατεία Augustinerplatz όπου βρίσκεται το μοναστήρι των Αυγουστίνων, συναντάμε ένα κανάλι με το πέτρινο κεφάλι ενός κροκόδειλου πάνω στο οποίο υπήρχαν λιγοστά κέρματα (τα υπόλοιπα ήταν στο νερό). Οι πύλες της Σουηβίας( Swabian gate) και του Μάρτιν (Martin’s gate) εντυπωσιακές. Εκείνο που μας άρεσε ήταν τα μικρά κανάλια που διατρέχουν την πόλη και τα μικρά παιδιά που πλατσούριζαν ή έσερναν ξύλινα καραβάκια. Στο Φράιμπουργκ υπάρχει ένα από τα παλιότερα πανεπιστήμια της Ευρώπης, που την είσοδό του κοσμούν δύο εξέχοντες αρχαίοι Έλληνες: ο ποιητής Όμηρος κι ο φιλόσοφος Αριστοτέλης. Τα ονόματά τους γραμμένα στα ελληνικά καθώς και το απόφθεγμα του καθενός σε αρχαία ελληνικά. Η πανεπιστημιακή βιβλιοθήκη απέναντι μας εντυπωσιάζει όπως και τα πολλά ποδήλατα. Περπατώντας στη Μπλε Γέφυρα (Wiwilibrucke), που βρίσκεται δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό αντικρίζουμε την εκκλησία της Ιερής Καρδιάς του Ιησού (Herz-Jesu-Kirche) που ξεχωρίζει για την πολύχρωμη πρόσοψη και τους δύο ψηλούς ,παράξενους, συμμετρικούς πύργους της διακοσμημένους με πράσινες ψηφίδες.
Η επόμενη μέρα έχει πρωινό στην πόλη κι αμέσως μετά φεύγουμε για Μέλανα Δρυμό. O δρόμος μες στο πράσινο με πολλές στροφές και κάμερες. Πρώτη στάση η λίμνη Τίτιζε (Titisee). Πάρκινγκ 3€ την ώρα κι ο επιτρεπόμενος χρόνος παραμονής δύο ώρες. Ένα μέρος τελείως τουριστικό με πολύ νόστιμο χοτ ντογκ, που κατ΄εμέ αξίζει η λίμνη κι η βαρκάδα σ΄αυτήν. (15€ την ώρα το πεταλό, ενώ το ηλεκτροκίνητο στοιχίζει 22€ την ώρα και 15€ το μισάωρο. Έχει και καραβάκι που κάνει το γύρο της λίμνης σε 25 λεπτά. Τιμές δε ρώτησα.)
Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε στο χωριό Φούρτβαγκεν (Furtwangen), όπου διαθέτει ένα μουσείο ρολογιών. Πάρκινγκ πάνω στο δρόμο με παρκόμετρο ( το οποίο δεν προσέξαμε, αλλά ευτυχώς δε βρήκαμε καμία κλήση να μας περιμένει). Καθώς προχωράμε, αριστερά και δεξιά του δρόμου βλέπουμε τα αλπικά λιβάδια με τις αγελαδίτσες, τα αγροτόσπιτα και τα κωνοφόρα δέντρα πιο πάνω.
Σειρά έχει το Τρίμπεργκ (Triberg) με τους καταρράκτες του και τα ρολόγια κούκους. Είναι ένα χωριό, τουριστικό αλλά πολύ όμορφο, στην καρδιά του Μαύρου Δάσους. ( Πάρκινγκ 2€ την ώρα). Αφήνουμε το αυτοκίνητο και προσπαθώντας να μη <<χαζεύουμε>> στα μαγαζιά με τα γνωστά ρολόγια και τα ξυλόγλυπτα, ανηφορίζουμε για το πάρκο με τους καταρράκτες.( Είσοδος 8€ το άτομο). Κι η ανάβαση ξεκινά. Δεν αργούμε να δούμε τους καταρράκτες, οι οποίοι προέρχονται από τον ποταμό Gutach (ωραίο και το ομώνυμο χωριό) καθώς και μια ομάδα Γιαπωνέζων που έκαναν πανικό στη θέα ενός σκίουρου πάνω στο δέντρο. Τον κατατρόμαξαν. Ανεβαίνοντας ψηλότερα συναντάς ξύλινες γέφυρες και εξέδρες από τις οποίες βλέπεις καλύτερα τον καταρράκτη και τη γύρω περιοχή. Είδαμε και σκιουράκια και μερικά όμορφα πουλιά. Βγαίνοντας από το πάρκο λίγο μετά τις 5.00 μ.μ.( η υπεύθυνη δεν άφησε κάποιους επισκέπτες που έφτασαν εκείνη την ώρα να μπουν) τριγυρίσαμε στο χωριό κι εκείνο που μας άρεσε περισσότερο ήταν το μαγαζί των 1000 ρολογιών (House of 1000 Cuckoo clocks»). Πόσα πολλά ρολόγια κι όλα διαφορετικά μεταξύ τους, τόσο στις παραστάσεις όσο και στις τιμές. Οι κυρίες του καταστήματος ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές. Στον πάνω όροφο είχε χριστουγεννιάτικα. Μείναμε τόση πολλή ώρα στο εν λόγω μαγαζί που δεν προλάβαμε ανοιχτό το μουσείο του Μέλανα Δρυμού (Schwarzwaldmuseum) κι όχι τίποτα, δεν είδαμε τα μουσικά κουτιά. Μια άλλη φορά…
Φεύγοντας από το Τρίμπεργκ και πηγαίνοντας βόρεια συναντάμε το σπίτι- κούκος (Eble Uhren-Park). Βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου(2,5χμ. περίπου) μετά από ένα μικρό τούνελ. Είναι το μεγαλύτερο ρολόι κούκος του κόσμου και το 1997 κέρδισε μια θέση στο Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες. Ο κούκος βγαίνει από το πάνω παράθυρο του σπιτιού και λαλεί τόσες φορές όσες και η ώρα.
Πιο κάτω επίσης ένα μαγαζί με ρολόγια κοντά στο ποτάμι με εντυπωσιακές μαριονέτες στην μαρκίζα του.
Η τελευταία διανυκτέρευση του ταξιδιού μας είναι σε ένα χωριό του Μέλανα Δρυμού το Berghaupten (λίγα χμ. από την εθνική οδό). Θέλαμε να μείνουμε σε παραδοσιακό ξενώνα μακριά από πόλεις για να βιώσουμε την ομορφιά και την ηρεμία του Μαύρου Δάσους. Πράγματι, από τη μια τα αμπέλια στο λόφο, από την άλλη το δάσος κι η ησυχία του χωριού συνθέτουν ένα υπέροχο σκηνικό. Δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου με πολύ καλό φαγητό κι αμέσως μετά μια βραδινή βόλτα στο χωριό.
Η επόμενη μέρα, η τελευταία του ταξιδιού, μας βρίσκει στο δρόμο για Μπάντεν Μπάντεν. Μετά από μια ώρα περίπου παρκάρουμε σε δρόμο με παρκόμετρο (2€ την ώρα) και ξεκινάμε την περιήγηση της πόλης. Ξεκινώντας από τη Λεωφόρο του φωτός (Lichtentaler Allee) μπορείς να δεις από τη μια πλευρά το Θέατρο,το Kurhaus, το κτιριακό συγκρότημα με το Καζίνο, το αντλιοστάσιο με τις τοιχογραφίες και τη θερμή πηγή του ενώ από την άλλη το ποτάμι Όος με τις πάπιες, τα δέντρα που έφταναν μέχρι το νερό, τα γραφικά καφέ. Γέφυρες, σιντριβάνια και προτομές διάσημων ανθρώπων στολίζουν τη λεωφόρο. Στην πόλη γραφικά σοκάκια σε οδηγούν σε πολυτελή κτίρια, στα λουτρά Friedrichsbad, ένα εντυπωσιακό κτίριο νεοαναγεννησιακού ρυθμού στο οποίο δεσπόζουν τα πορτρέτα επιφανών ανδρών, στις θερμές πηγές Καρακάλα (σπα) και στο μουσείο Φαμπερζέ (είσοδος 21 € ή 27€ με ξενάγηση). Η περιήγησή μας, μας άφησε καλές εντυπώσεις για το Μπάντεν Μπάντεν, μιας πόλης καταπράσινης και μεγαλοπρεπούς. Στις περιοχές του Μέλανα Δρυμού εκτός από την ομορφιά του τοπίου και τη δροσιά ευχαριστηθήκαμε και την τούρτα μπλακ φόρεστ (black forest) με τραγανή βάση, έντονη γεύση λικέρ, κεράσια κι αφράτη σαντιγί όχι πολύ γλυκιά.
Απογευματάκι φτάνουμε στο αεροδρόμιο, παραδίδουμε το αυτοκίνητο (ο έλεγχος ήταν σχολαστικός) και περιμένουμε την αναγγελία της πτήσης επιστροφής στη χώρα μας, γεμάτοι με εικόνες κι αναμνήσεις.
Η επόμενη μέρα έχει πρωινό στην πόλη κι αμέσως μετά φεύγουμε για Μέλανα Δρυμό. O δρόμος μες στο πράσινο με πολλές στροφές και κάμερες. Πρώτη στάση η λίμνη Τίτιζε (Titisee). Πάρκινγκ 3€ την ώρα κι ο επιτρεπόμενος χρόνος παραμονής δύο ώρες. Ένα μέρος τελείως τουριστικό με πολύ νόστιμο χοτ ντογκ, που κατ΄εμέ αξίζει η λίμνη κι η βαρκάδα σ΄αυτήν. (15€ την ώρα το πεταλό, ενώ το ηλεκτροκίνητο στοιχίζει 22€ την ώρα και 15€ το μισάωρο. Έχει και καραβάκι που κάνει το γύρο της λίμνης σε 25 λεπτά. Τιμές δε ρώτησα.)
Στη συνέχεια κατευθυνόμαστε στο χωριό Φούρτβαγκεν (Furtwangen), όπου διαθέτει ένα μουσείο ρολογιών. Πάρκινγκ πάνω στο δρόμο με παρκόμετρο ( το οποίο δεν προσέξαμε, αλλά ευτυχώς δε βρήκαμε καμία κλήση να μας περιμένει). Καθώς προχωράμε, αριστερά και δεξιά του δρόμου βλέπουμε τα αλπικά λιβάδια με τις αγελαδίτσες, τα αγροτόσπιτα και τα κωνοφόρα δέντρα πιο πάνω.
Σειρά έχει το Τρίμπεργκ (Triberg) με τους καταρράκτες του και τα ρολόγια κούκους. Είναι ένα χωριό, τουριστικό αλλά πολύ όμορφο, στην καρδιά του Μαύρου Δάσους. ( Πάρκινγκ 2€ την ώρα). Αφήνουμε το αυτοκίνητο και προσπαθώντας να μη <<χαζεύουμε>> στα μαγαζιά με τα γνωστά ρολόγια και τα ξυλόγλυπτα, ανηφορίζουμε για το πάρκο με τους καταρράκτες.( Είσοδος 8€ το άτομο). Κι η ανάβαση ξεκινά. Δεν αργούμε να δούμε τους καταρράκτες, οι οποίοι προέρχονται από τον ποταμό Gutach (ωραίο και το ομώνυμο χωριό) καθώς και μια ομάδα Γιαπωνέζων που έκαναν πανικό στη θέα ενός σκίουρου πάνω στο δέντρο. Τον κατατρόμαξαν. Ανεβαίνοντας ψηλότερα συναντάς ξύλινες γέφυρες και εξέδρες από τις οποίες βλέπεις καλύτερα τον καταρράκτη και τη γύρω περιοχή. Είδαμε και σκιουράκια και μερικά όμορφα πουλιά. Βγαίνοντας από το πάρκο λίγο μετά τις 5.00 μ.μ.( η υπεύθυνη δεν άφησε κάποιους επισκέπτες που έφτασαν εκείνη την ώρα να μπουν) τριγυρίσαμε στο χωριό κι εκείνο που μας άρεσε περισσότερο ήταν το μαγαζί των 1000 ρολογιών (House of 1000 Cuckoo clocks»). Πόσα πολλά ρολόγια κι όλα διαφορετικά μεταξύ τους, τόσο στις παραστάσεις όσο και στις τιμές. Οι κυρίες του καταστήματος ντυμένες με παραδοσιακές φορεσιές. Στον πάνω όροφο είχε χριστουγεννιάτικα. Μείναμε τόση πολλή ώρα στο εν λόγω μαγαζί που δεν προλάβαμε ανοιχτό το μουσείο του Μέλανα Δρυμού (Schwarzwaldmuseum) κι όχι τίποτα, δεν είδαμε τα μουσικά κουτιά. Μια άλλη φορά…
Φεύγοντας από το Τρίμπεργκ και πηγαίνοντας βόρεια συναντάμε το σπίτι- κούκος (Eble Uhren-Park). Βρίσκεται στη δεξιά πλευρά του δρόμου(2,5χμ. περίπου) μετά από ένα μικρό τούνελ. Είναι το μεγαλύτερο ρολόι κούκος του κόσμου και το 1997 κέρδισε μια θέση στο Βιβλίο Ρεκόρ Γκίνες. Ο κούκος βγαίνει από το πάνω παράθυρο του σπιτιού και λαλεί τόσες φορές όσες και η ώρα.
Πιο κάτω επίσης ένα μαγαζί με ρολόγια κοντά στο ποτάμι με εντυπωσιακές μαριονέτες στην μαρκίζα του.
Η τελευταία διανυκτέρευση του ταξιδιού μας είναι σε ένα χωριό του Μέλανα Δρυμού το Berghaupten (λίγα χμ. από την εθνική οδό). Θέλαμε να μείνουμε σε παραδοσιακό ξενώνα μακριά από πόλεις για να βιώσουμε την ομορφιά και την ηρεμία του Μαύρου Δάσους. Πράγματι, από τη μια τα αμπέλια στο λόφο, από την άλλη το δάσος κι η ησυχία του χωριού συνθέτουν ένα υπέροχο σκηνικό. Δείπνο στο εστιατόριο του ξενοδοχείου με πολύ καλό φαγητό κι αμέσως μετά μια βραδινή βόλτα στο χωριό.
Η επόμενη μέρα, η τελευταία του ταξιδιού, μας βρίσκει στο δρόμο για Μπάντεν Μπάντεν. Μετά από μια ώρα περίπου παρκάρουμε σε δρόμο με παρκόμετρο (2€ την ώρα) και ξεκινάμε την περιήγηση της πόλης. Ξεκινώντας από τη Λεωφόρο του φωτός (Lichtentaler Allee) μπορείς να δεις από τη μια πλευρά το Θέατρο,το Kurhaus, το κτιριακό συγκρότημα με το Καζίνο, το αντλιοστάσιο με τις τοιχογραφίες και τη θερμή πηγή του ενώ από την άλλη το ποτάμι Όος με τις πάπιες, τα δέντρα που έφταναν μέχρι το νερό, τα γραφικά καφέ. Γέφυρες, σιντριβάνια και προτομές διάσημων ανθρώπων στολίζουν τη λεωφόρο. Στην πόλη γραφικά σοκάκια σε οδηγούν σε πολυτελή κτίρια, στα λουτρά Friedrichsbad, ένα εντυπωσιακό κτίριο νεοαναγεννησιακού ρυθμού στο οποίο δεσπόζουν τα πορτρέτα επιφανών ανδρών, στις θερμές πηγές Καρακάλα (σπα) και στο μουσείο Φαμπερζέ (είσοδος 21 € ή 27€ με ξενάγηση). Η περιήγησή μας, μας άφησε καλές εντυπώσεις για το Μπάντεν Μπάντεν, μιας πόλης καταπράσινης και μεγαλοπρεπούς. Στις περιοχές του Μέλανα Δρυμού εκτός από την ομορφιά του τοπίου και τη δροσιά ευχαριστηθήκαμε και την τούρτα μπλακ φόρεστ (black forest) με τραγανή βάση, έντονη γεύση λικέρ, κεράσια κι αφράτη σαντιγί όχι πολύ γλυκιά.
Απογευματάκι φτάνουμε στο αεροδρόμιο, παραδίδουμε το αυτοκίνητο (ο έλεγχος ήταν σχολαστικός) και περιμένουμε την αναγγελία της πτήσης επιστροφής στη χώρα μας, γεμάτοι με εικόνες κι αναμνήσεις.
