Alex Loco
Member
- Μηνύματα
- 381
- Likes
- 2.041
- Επόμενο Ταξίδι
-
- Ταξίδι-Όνειρο
- Pamir highway
Περιεχόμενα
To νέο ξύπνημα μας βρήκε νωρίς το πρωί κάτω για πρωινό. Ήμασταν όλοι καλοντυμένοι ( σπάνιο για μένα) . Θα πηγαίναμε στη Χάλκη στο όμορφο νησάκι που βρίσκεται η φημισμένη σχολή της Χάλκης αν και δεν λειτουργεί σαν σχολή όπου θα γινόταν η χειροτονία ενός απόφοιτου της σχολής στη μικρή εκκλησία που βρίσκεται εκεί. Πήγαμε στο λιμάνι με το πούλμαν και επιβιβαστήκαμε στο πλοίο. Είχε αρκετή νεολαία που πηγαίνανε στα παράλια και στα νησάκια για μπάνιο. Η διαδρομή περίπου μιάμιση ώρα ήταν ωραία με τους γλάρους να ακολουθούν το πλοίο και να αρπάζουν τα ψωμιά που τους πετούσαν. Η Χάλκη φαινόταν στο βάθος και η σχολή χαμένη μέσα στα δέντρα στη κορυφή του λόφου.
Η ομορφιές στα Πριγγιπόνησα ήταν απερίγραπτη. Μια εκπληκτική απόδραση από τη βαβούρα και το κόσμο της Πόλης σε ένα ήρεμο μέρος με πράσινο θάλασσα γύρω σου και ηρεμία ήταν ότι πρέπει. Η χειροτονία κράτησε αρκετή ώρα και μετά φάγαμε κάτω σε μια μεγάλη τραπεζαρία.
Μετά από αρκετές ώρες απουσίας από τη Πόλη και αφού δοκιμάσαμε και την εμπειρία του να ανέβεις σε παϊτόνι και μετά από ένα καφέ με όλη τη παρέα κάτω στο λιμάνι γυρίσαμε στη Πόλη αρκετά κουρασμένοι χωρίς όρεξη για έξοδο. Μαζευτήκαμε όλοι σε ένα δωμάτιο με ποτά και χαβαλέ και κύλησε όμορφα η τελευταία νύχτα στη Κωνσταντινούπολη. Το τελευταίο μας ξύπνημα θα επισκεπτόμασταν τη Παναγία τη Μπαλουκλιώτισσα εκεί που σύμφωνα με το μύθο
Όταν έπαιρναν οι Τούρκοι την Πόλη,
ένας καλόγερος ετηγάνιζε εφτά ψάρια στο τηγάνι.
Τα είχε τηγανίσει από τη μια μεριά, κι όταν
ήταν να τα γυρίσει από την άλλη, έρχεται ένας
και του λέει πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη.
– Τότε θα το πιστέψω αυτό, λέει ο καλόγερος,
αν τα τηγανισμένα ψάρια ζωντανέψουν…
Δεν απόσωσε το λόγο και τα ψάρια πήδησαν
από το τηγάνι ζωντανά κι έπεσαν στο νερό
εκεί κοντά. Κι είναι ως τα σήμερα τα ζωντανεμένα
εκείνα ψάρια στο Μπαλουκλί και θα φαίνονται
έτσι μισοτηγανισμένα, ως να ΄ρθει η
ώρα να πάρουμε την Πόλη.
Τότε, λένε, θα έρθει ένας άλλος καλόγερος
να τ’ αποτηγανίσει…
Επίσης θα πηγαίναμε στη Παναγία Βλαχερνών και μετά θα πέρναμε το δρόμο της επιστροφής...
Η ομορφιές στα Πριγγιπόνησα ήταν απερίγραπτη. Μια εκπληκτική απόδραση από τη βαβούρα και το κόσμο της Πόλης σε ένα ήρεμο μέρος με πράσινο θάλασσα γύρω σου και ηρεμία ήταν ότι πρέπει. Η χειροτονία κράτησε αρκετή ώρα και μετά φάγαμε κάτω σε μια μεγάλη τραπεζαρία.
Μετά από αρκετές ώρες απουσίας από τη Πόλη και αφού δοκιμάσαμε και την εμπειρία του να ανέβεις σε παϊτόνι και μετά από ένα καφέ με όλη τη παρέα κάτω στο λιμάνι γυρίσαμε στη Πόλη αρκετά κουρασμένοι χωρίς όρεξη για έξοδο. Μαζευτήκαμε όλοι σε ένα δωμάτιο με ποτά και χαβαλέ και κύλησε όμορφα η τελευταία νύχτα στη Κωνσταντινούπολη. Το τελευταίο μας ξύπνημα θα επισκεπτόμασταν τη Παναγία τη Μπαλουκλιώτισσα εκεί που σύμφωνα με το μύθο
Όταν έπαιρναν οι Τούρκοι την Πόλη,
ένας καλόγερος ετηγάνιζε εφτά ψάρια στο τηγάνι.
Τα είχε τηγανίσει από τη μια μεριά, κι όταν
ήταν να τα γυρίσει από την άλλη, έρχεται ένας
και του λέει πως πήραν οι Τούρκοι την Πόλη.
– Τότε θα το πιστέψω αυτό, λέει ο καλόγερος,
αν τα τηγανισμένα ψάρια ζωντανέψουν…
Δεν απόσωσε το λόγο και τα ψάρια πήδησαν
από το τηγάνι ζωντανά κι έπεσαν στο νερό
εκεί κοντά. Κι είναι ως τα σήμερα τα ζωντανεμένα
εκείνα ψάρια στο Μπαλουκλί και θα φαίνονται
έτσι μισοτηγανισμένα, ως να ΄ρθει η
ώρα να πάρουμε την Πόλη.
Τότε, λένε, θα έρθει ένας άλλος καλόγερος
να τ’ αποτηγανίσει…
Επίσης θα πηγαίναμε στη Παναγία Βλαχερνών και μετά θα πέρναμε το δρόμο της επιστροφής...