Εσθονία Λεττονία Λιθουανία Μην τρομάξεις αν χαθώ...!!!

[ANEL]

εδώ μια απ'τις συμφωνικές ορχήστρες των εφήβων που είχα τη τύχη να παρακολουθήσω.είχαν έρθει από διάφορα μέρη για την γιορτή της πόλης.

 

[ANEL]

και εδώ η συμφωνική ορχήστρα της Ρίγα,συνοδεία κάποιας δημοφιλούς τραγουδίστριας στις όχθες του Νταούγκαβα!

 

[getxowoman]

Για κανε λιγο επεξεργασια στις φωτος διοτι δεν φαινονται.

 

[ANEL]

Για κανε λιγο επεξεργασια στις φωτος διοτι δεν φαινονται.

τι εννοείς???στο πρφίλ μου φαίνονται..από εκεί κάνω αντιγραφή τη δ/νση της φώτο και μετά επικόλληση εδώ...

 

[ANEL]

3 πρωτεύουσες για τη Λιθουανία!

Στα σύνορα Λετονίας-Λιθουανίας,το πούλμαν κάνει στάση για να αγοράσει ο οδηγός το σήμα κυκλοφορίας που απαιτείται.Ούτε ο καιρός ούτε το τοπίο έχει αλλάξει...έχει αλλάξει όμως κάτι στην ατμόσφαιρα και σίγουρα η διάθεσή μου!αισθάνομαι σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου...ξαφνικά νιώθω ενθουσιασμό και αδημονία γι' αυτή τη χώρα..θέλω να τη περπατήσω,να τη δω,να την γευτώ....
καλό σημάδι αυτό σκέφτομαι!
Απ'τις 3 χώρες που επισκέπτομαι σ' αυτό το ταξίδι,γι αυτήν ξέρω τα λιγότερα....
αισθάνομαι πως βρίσκομαι σε μια σιωπηλή χώρα ...στη χώρα της λήθης,και από μια άποψη δεν πέφτω έξω.
Οχι πως με χαλάει αυτό,μάλλον με αποπλανεί ευχάριστα αυτή η προοπτική!
“ Η λήθη είναι το κυρίαρχο πάθος μας” διακήρυττε ο Γκύ Ντεμπόρ σε επαναστατικές εποχές,και ίσως σε τούτη εδώ τη χώρα να έβρισκε φανατικούς οπαδούς για το ρητορικό αν και ακατανόητο σε μένα τσιτάτο του.
Πρώτος σταθμός το Κάουνας,η 2η μεγαλύτερη πόλη της χώρας και η πρωτεύουσα της ως το 1939.Την εποχή του μεσοπολέμου,αλλά και μετά το τέλος του 2ου παγκ.πολέμου το Κάουνας είναι μεγάλο βιομηχανικό κέντρο της χώρας.Σήμερα είναι μια ήσυχη επαρχιακή πόλη,που προσπαθεί να ζήσει από τον τουρισμό.Ο ποταμός Νέρις διασχίζει τη πόλη η οποία μοιάζει σαν σκηνικό θεάτρου..
Απ'την αρχή νιώθω όμορφα σ΄αυτό το μέρος και πραγματικά θα ήθελα να έχω την ευκαιρία στο μέλλον να περάσω εδώ μερικές ήσυχες μέρες,κάνοντας βόλτες στο ποτάμι και στα κάστρα της.Εδώ νιώθω πως σταματάει ο χρόνος..
Παρεμπιπτόντως να αναφέρω ,πως το Κάουνας αν και απέχει μόνο 85 χιλ.απ΄το Βίλνιους έχει δικό του αεροδρόμιο..γεγονός που με σοκάρισε,αφού η πόλη μου αν και μεγαλύτερη δεν έχει αεροδρόμιο της προκοπής ακόμα!
Ένα όμορφο μέρος με ευγενικούς κατοίκους ,είναι ικανό να σε κάνει να νιώσεις καλά ακόμα και αν μείνεις σ' αυτό λίγες μόνο ώρες...αυτό συνέβη και σε μένα εδώ.Λίγες ώρες ήταν αρκετές ν' απαλλαγώ από άσχημες σκέψεις και αρνητική διάθεση και να δω τον κόσμο από μια πιο θετική πλευρά!
Δεν χάνω ώρα λοιπόν,αρχίζω αμέσως τις βόλτες στη παλιά πόλη,έτσι κι αλλιώς είναι πολύ μικρή,θα τα προλάβω λέω,και πράγματι είδα αρκετά!Η πόλη κλασικά μεσαιωνική,όπως όλες σ' αυτά τα μέρη του πλανήτη.Μόλις απομακρύνομαι ελάχιστα απ΄τη πλατεία του Δημαρχείου,βρίσκομαι να περπατώ μόνη σ΄άδειους δρόμους...αισθάνομαι πως περπατώ σε μια πόλη που οι κάτοικοι της την εγκατέλειψαν ξαφνικά....
βγάζω αρκετές φωτογραφίες και επιστρέφω στη πλατεία η οποία είναι γεμάτη καφέ και εστιατόρια....κατά την γνώμη μου εδώ υπάρχουν τα πιο ατμοσφαιρικά καφέ,τα πιο προσεγμένα εστιατόρια και οι πιο χαμογελαστοί και φιλικοί εργαζόμενοι που είδα σ' αυτό το ταξίδι!
Στην μια πλευρά της πλατείας διακρίνω μια στοά και στο βάθος της ένα μικρό καφέ..αναμφίβολα είναι το σωστό μέρος, σκέφτομαι.Και δεν πέφτω έξω.Πίνοντας έναν ευωδιαστό εσπρέσσο ,απολαμβάνω τον ήλιο της Βαλτικής,που σήμερα είναι στις καλές του!
Ξαναπιάνω τις βόλτες,πέφτω πάνω σε μια γκαλερί και χαζεύω έκθεση φωτογραφίας από κάποιον ντόπιο καλλιτέχνη με ,κατά κύριο λόγο τοπία από τις παραλίες της Βαλτικής ,τα ποτάμια της χώρας και τις ατέλειωτες πεδιάδες της.
Έχω αρκετή ώρα ακόμα,οπότε ανηφορίζω για το κάστρο της πόλης..σοφή απόφαση!
Όλοτο Κάουνας στο πιάτο,με τον Νέρις να κυλάει τα καθαρά νερά του....σαν ζωγραφιά!
Δεν χορταίνω να κοιτάω και να ξανακοιτάω το τοπίο γύρω μου και πέρα όσο φτάνει το μάτι!Και καταλαβαίνω πως ήταν λάθος μου να μην αφιερώσω μια νύχτα μου σε τούτο το μέρος..
Αγκαλιάζω νοερά όλη τη πόλη και συνεχίζω το ταξίδι μου προς Βίλνιους που είναι άλλωστε και ο προορισμός μου.
Ο καιρός συνεπής στην κυκλοθυμική του στάση,χαλάει..πάλι συννεφιά...,ξανά βροχή..., σιγά μη σκάσω!μου αρέσει και η βροχή!!!αν δε,είναι απλώς ψιχάλα ,αποτελεί ευκαιρία για μια, διαφορετικής ματιάς ,περιήγηση...
Έτσι,αφήνω το εντυπωσιακό μου δωμάτιο γρήγορα,αφού υποσχεθώ να γυρίσω νωρίς το βράδυ σαν καλό κορίτσι....
όχι πως αν είχα άλλου είδους σχέδια έπαιζε να τα πραγματοποιήσω στο Βίλνιους,αλλά εγώ δεν το ξέρω αυτό ακόμα....το ανακαλύπτω γρήγορα το ίδιο βράδυ..το Βίλνιους δεν είναι μέρος για “κακά” παιδιά...12.00μμ όλα έχουν κλείσει...Θυμάστε στο παραμύθι της Σταχτοπούτας...τι είπε η καλή νεράιδα??? “μόλις το ρολόι του τοίχου χτυπήσει μεσάνυχτα,τα μάγια θα λυθούν”..
ε,κάπως έτσι γίνεται και στο Βίλνιους...τα μεσάνυχτα βρίσκουν όλα τα μαγαζιά ερμητικά κλειστά!!!
και νωρίτερα πάντως,που είναι ανοικτά,μη φανταστείτε και καμιά τρελή διασκέδαση.....
Μετά τις 10 το βράδυ κυκλοφορούν βασικά οι λιγοστοί επισκέπτες της πόλης,άντε και στο τσακίρ κέφι του Σαββατόβραδου και τίποτα νεαροί ,κυρίως φοιτητές..
γιατί το Βίλνιους μπορεί να μην έχει νυκτερινή ζωή,έχει όμως φοιτητές...
τώρα γιατί εγώ αυτά τα 2 τα έχω λίγο πολύ ταυτισμένα στο μυαλό μου,δεν ξέρω να σας πω...ακόμα το ψάχνω!
Δεν με χαλάει καθόλου η ηρεμία του μέρους..αντίθετα είναι μάλλον ότι χρειάζομαι...
απολαμβάνω τις μοναχικές διαδρομές σε μισοφωτισμένα σοκάκια,χάνομαι σε γειτονιές του κέντρου νιώθοντας απόλυτη ασφάλεια και καταλήγω δίχως αναβρασμούς στο υπέροχο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου,ακριβώς στην ώρα μου!

Uzupis ή break on through to the other side...γνωστή σε μας σαν η συνοικία των καλλιτεχνών.


uzupis σημαίνει στην άλλη πλευρά....
του ποταμού,αν δεχτούμε το όνομα με την κυριολεκτική σημασία της λέξης,αφού η περιοχή βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του ποταμού ,απ' αυτή της παλιάς πόλης.
Ή “του ποταμού”,αν δεχτούμε την μεταφορική έννοια της λέξης,αφού πρόκειται για την περιοχή την οποία, μια εναλλακτική κοινότητα καλλιτεχνών το 1997, ανακήρυξε “Αυτόνομη Δημοκρατία του uzupis”.
Την Αυτόνομη Δημοκρατία του Uzypis,ξεκινάω να γνωρίσω σήμερα.
Απ'την παλιά πόλη κατευθύνομαι προς το ποτάμι,που στην πραγματικότητα είναι ένα κανάλι που διασχίζει και αυτό τη πόλη.Μόλις απομακρύνομαι απ' τη παλιά πόλη,η εικόνα βαθμιαία αλλάζει.Οι δρόμοι είναι σχεδόν έρημοι και τα κτίρια παλιά με τα σημάδια του χρόνου και της φθοράς φανερά πάνω τους.φτάνω στη γέφυρα που ενώνει τις δυό πλευρές της πόλης και βλέπω τα κιγκλιδώματα της γεμάτα λουκέτα αγάπης..
Σε ελάχιστα λεπτά βρίσκομαι στην είσοδο του uzupis, και αντικρίζω στον τοίχο 8 πινακίδες στη σειρά,οι οποίες αναγράφουν σε ισάριθμες γλώσσες τα ελάχιστα και συνοπτικά άρθρα του Συντάγματος της Αυτόνομης Δημοκρατίας τους.Απλά,έτσι απλά!!
Περιπλανιέμαι για λίγο στους στενούς δρόμους της συνοικίας..Τα κτίρια είναι σαφώς πολύ πιο φτωχικά και παραμελημένα απ' αυτά του ιστορικού κέντρου,αλλά όχι όλα .Υπάρχουν και μερικά, καλοδιατηρημένα που μου δίνουν την εντύπωση πως ανήκουν σε πιο πλούσιους αυτόνομους-εναλλακτικούς απ΄ότι τα άλλα,τα φτωχικά...:roll:
Παρόλα αυτά η περιοχή έχει ένα διαφορετικό χρώμα,ένα κάτι σε σχέση με όσα έχω δει ως τώρα.Στη κεντρική πλατεία υπάρχει το άγαλμα ενός αγγέλου που παίζει τρομπέτα.
Στέκομαι να το φωτογραφίσω και αυτό..πάω από δω,πάω από εκεί,μέχρι να βρω μια γωνία κατάλληλη για φωτογραφία....με ψιλοδυσκολεύει ο άγγελος..είναι πολύ ψηλό το άγαλμα..αν πάω κοντά δεν χωράει ολόκληρο στο κάδρο...αν πάω μακριά δεν φαίνεται καλά....
τελικά κάτι πετυχαίνω...και εδώ κάτω απ΄το ψηλό άγαλμα ενός αγγέλου μέλλει να μάθω πως το uzupis ξεκίνησε μεν σαν εναλλακτική κοινότητα σε μια υποβαθμισμένη συνοικία της πόλης,μα κατέληξε να είναι απ'τα πιο σικ μέρη για κατοικία στις μέρες μας.
Εντούτοις,οι κάτοικοί του γιορτάζουν ακόμα κάθε Πρωταπριλιά(τυχαίο??)την ανεξαρτησία τους.
Α,και ο άγγελος ποιος είναι,ρωτάω η άσχετη...περιμένοντας μια απάντηση του τύπου,πχ. Ο Μιχαήλ, ο Γαβριήλ..κάποιος τέλος πάντων.Αμ δε,ο άγγελος δεν έχει καμιά σχέση με τη θρησκεία(μα να μη το σκεφτώ...αφού μου λέει Αυτόνομη Δημοκρατία...δεν καταλαβαίνω???)
Ο άγγελος απλά συμβολίζει την αναγέννηση και την καλλιτεχνική ελευθερία....
Λέω να κάνω καμιά βόλτα ακόμα στη γειτονιά των αυτόνομων,μπαίνω-βγαίνω σε σοκάκια...δεν ξέρω πως καταλήγω σε ένα ύψωμα στο οποίο υπάρχουν απομεινάρια κάποιου παλιού κάστρου και ένα καφέ με θέα τη πόλη...στέκομαι λίγο εκεί.Αφήνω τη ματιά μου να περιπλανηθεί στο τοπίο και το μυαλό μου ν' αδειάσει από κάθε σκέψη...
δεν υπάρχουν πρέπει και μη εδώ.Είμαι εγώ και το τοπίο.Δεν θ' άλλαζε και τίποτα αν ήμουν εγώ και ένας πίνακας ζωγραφικής...ίσως Mονέ...αφήνεις τον εαυτό σου να γίνει ένα με το μέρος και ξαφνικά νιώθεις ανάλαφρος,σαν να ξεφορτώθηκες κάποιο βαρύ φορτίο....
Nαι,τώρα είναι ώρα να φύγω από εδώ...
Aς ψάξω,που θα μου πάει κάποια στιγμή θα βρω τον δρόμο για το Πανεπιστήμιο της πόλης...:roll:

 

[pattyyy]

ΑΝΕL σ'ευχαριστώ για την πολύ όμορφη αφήγηση! Με βάζεις στο κλίμα!

 

[ANEL]

patyyy και εγώ σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
είναι πραγματικά πολύ όμορφες χώρες,εύχομαι να τις απολαύσεις!
εδώ και μια φώτο από το Κάουνας.στο βάθος φαίνεται η είσοδος της στοάς.Ακριβώς απέναντι απ΄την είσοδο,είναι η κεντρική πλατεία του Κάουνας.Η φώτο έχει τραβηχτεί απ΄το εσωτερικό της στοάς,εκεί που έπινα τον καφέ μου!

 

[ANEL]

Βέβαια ,εγώ τώρα θα έπρεπε να είμαι σε ένα λεωφορείο με προορισμό το Τρακάι(την 3η πρωτεύουσα στην ιστορία της Λιθουανίας),αλλά η μοίρα αποφάσισε αλλιώς..έτσι υποτάσσομαι και αρχίζω να ψάχνω τον δρόμο για το Πανεπιστήμιο,βαδίζοντας στο ψιλόβροχο...

Το Πανεπιστήμιο στο Βίλνιους,είναι στο κέντρο της πόλης και αποτελείται από κτίρια διαφορετικού ρυθμού,ανάλογα με την εποχή που κτίστηκε το καθένα.Παρότι στον χώρο αυτό συνυπάρχουν αρχιτεκτονικοί ρυθμοί όπως μπαρόκ,αναγεννησιακός,κλασσικός κτλ.το σύνολο είναι αρμονικό.Και στο χώρο του Πανεπιστημίου επικρατεί αυτή η ήσυχη ηρεμία που διακατέχει όλη τη πόλη...το εσωτερικό των σχολών που βλέπω είναι απλό και αρκετά παραμελημένο..οι αίθουσες είναι μικρές και χαμηλοτάβανες..μου θυμίζει σχολείο στην επαρχία περισσότερο,παρά πανεπιστήμιο.Αυτό όμως δημιουργεί μια ζεστή ατμόσφαιρα,κάτι που λείπει στα δικά μας “μοντέρνα” κτίρια...Υπάρχει μια ζεστασιά στο χώρο,κάτι όμορφο και καθαρό...κάτι που μου θυμίζει τον Λεονάρντο και την καθαρή αγάπη για τη γνώση άλλων εποχών!
Στη φιλοσοφική σχολή οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με τοιχογραφίες που αναπαριστούν μυθολογικά θέματα κυρίως ελληνικά και ιταλικά.
Κυρίαρχη θέση έχουν οι μούσες από την Ελληνική μυθολογία!!Αυτό αποτελεί ευχάριστο ξάφνιασμα για μένα..!
Οι διάδρομοι ανάμεσα στα κτίρια με τις εσωτερικές αυλές με μπερδεύουν λίγο,αλλά τελικά βρίσκω τον δρόμο προς τη βιβλιοθήκη...αξίζει να σημειωθεί εδώ πως από κάποια στιγμή και έπειτα φαίνεται να είμαι το μόνο ζωντανό πλάσμα στον χώρο...όσο περιπλανώμαι δεν βλέπω ψυχή γύρω..πράγμα που δεν μου είναι δυσάρεστο!
Το εξωτερικό δεν είναι τίποτα εντυπωσιακό,αλλά μέσα σ'αυτό το κτίριο υπάρχουν εκατομμύρια βιβλία,ανάμεσα στα οποία βρίσκονται αρκετά σπάνια χειρόγραφα και χάρτες!
Για χάρη τους κάνω την βόλτα ως εδώ,αλλά είμαι μάλλον άτυχη.Προς μεγάλη μου απογοήτευση η βιβλιοθήκη είναι κλειστή και εγώ πρέπει να φύγω χωρίς να ρίξω ούτε μια ματιά σ' όλα αυτά!
Η ώρα περνάει απίστευτα γρήγορα,ο καιρός είναι πάλι στις καλές του,που σημαίνει πως τώρα ο ήλιος καίει και το κοντομάνικο είναι υπεραρκετό(μια καμπαρντίνα ή κάτι ανάλογο είναι πάντα απαραίτητα..ποτέ δεν ξέρεις πότε θα κρυώσει ο καιρός).
Φεύγω απ΄τη ησυχία του πανεπιστημίου και κατευθύνομαι ξανά στη παλιά πόλη.Στη πιο κεντρική πλατεία,διαλέγω ένα μικρό μπιστρό και τσιμπάω κάτι συνοδεία μιας μπύρας...εδώ έχει αρκετούς τουρίστες που κάνουν βόλτα στα μαγαζιά με τα αναμνηστικά(παραδόξως τα πιο ακριβά αναμνηστικά τα βρήκα εδώ),ή απολαμβάνουν το φαγητό και τη μπύρα τους όπως εγώ.
Απέναντι μου καθισμένη οκλαδόν στο πεζοδρόμιο είναι μια νεαρή..έχει στήσει τα καβαλέτα της ,έχει επιστρατεύσει χρώματα και πινέλα...είναι πολύ απορροφημένη στη τέχνη της...μια όμορφη εικόνα στο ιστορικό κέντρο του Βίλνιους!
Σειρά έχει μια επίσκεψη στον ρώσικο Ναό του Αγ.Νικολάου,ελάχιστα βήματα πιο κάτω απ΄τη πλατεία..η ρωσίδα μέσα στον Ναό,δεν μ' αφήνει να προχωρήσω προς το εσωτερικό και να πλησιάσω τις εικόνες..ποτέ δεν κατάλαβα γιατί.:roll:
Πάντως, συμμορφώνομαι με τις αγριεμένες της υποδείξεις και δεν προχωράω...Κάθομαι ήσυχα-ήσυχα σ' ένα στασίδι δίπλα στην είσοδο αγνοώντας το τσαντισμένο της ύφος και μη δίνοντας σημασία στα ρώσικα που "εκτόξευε" μέσα απ'τα δόντια της!
Κάποια στιγμή αποφασίζω να της κάνω το χατίρι και να φύγω,χαιρετώντας την ευγενικά στα αγγλικά και στα ελληνικά!!!
στη συνέχεια γλυκό σε πεζόδρομο γεμάτο καφέ -ζαχαροπλαστεία,πάντα στο ιστορικό κέντρο...
και εδώ, κλασσικά , πέφτω πάνω σε ελληνικό μαγαζί,αυτή τη φορά ζαχαροπλαστείο!..με μπακλαβά,γαλακτομπούρεκο και άλλα παραδοσιακά μας γλυκά..
φυσικά οι γκαρσόνες Λιθουανές,δεν ξέρουν ούτε λέξη ελληνικά,τους μιλάω ελληνικά και με κοιτούν σαν εξωγήινη!!ίσως ούτε και που πέφτει αυτή η χώρα!!έχει πλάκα όμως!!
τελικά όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις και έναν Ελληνα από κάτω!!
γλυκό ,δεν λέει να δοκιμάσω από εδώ,οπότε γραμμή για το ακριβώς απέναντι ζαχαροπλαστείο. Λιθουανικό γλυκό,που το σερβίρουν σε ποτηράκι και είναι παχύρρευστο,κάτι σαν λιωμένη κουβερτούρα και τρώγεται με κουταλάκι...
πολύ γλυκό για τα γούστα μου,τόσο αυτό όσο και τα ευφάνταστα σε σχήμα σοκολατάκια ,αλλά νόστιμα!
Το βράδυ,ανακαλύπτω πολύ κοντά στο ξενοδοχείο ένα ιταλικό μπαρ...σερβίρει αποκλειστικά ιταλικό κρασί το οποίο πίνεις ακούγοντας τζαζ..είναι καλά για να τελειώσει κανείς ευχάριστα και ζεστά τη βραδιά του στη πόλη!
Γυρίζω στο δωμάτιο του ξενοδοχείου μου με μια αίσθηση πληρότητας...νιώθω πως έζησα όσα έπρεπε να ζήσω,πως είδα ότι προοριζόταν να δω...νιώθω γεμάτη και ευγνώμων..στο σύμπαν που με οδήγησε εδώ..

Την επόμενη μέρα,το ταξίδι στη Βαλτική τελειώνει...το πρόγραμμα έχει επιστροφή αεροπορικώς από Βίλνιους..το αεροδρόμιο φιλοξενείται σε ένα κτίριο δια χειρός Στάλιν...το είχε σχεδιάσει ο ίδιος απ΄όσο λέγεται και το βρίσκω αρκετά ιδιαίτερο γι' αεροδρόμιο.
Βρίσκομαι μπροστά σ' ένα αναγεννησιακού ρυθμού κτίριο,που μοιάζει πιο πολύ με μουσείο παρά με αεροδρόμιο...αυτό σε συνδυασμό με τον καλό καιρό με ενθουσιάζει!!
Εκμεταλλεύομαι τον χρόνο που έχω από την παράδοση της αποσκευής μου ως τη πτήση και αρχίζω την εξερεύνηση.Ακριβώς έξω απ΄το αεροδρόμιο υπάρχει στεγασμένος χώρος για καπνιστές(με παγκάκια και τασάκια)...μετά το απαραίτητο τσιγαράκι,παίρνω ανάποδα τον φιδωτό δρόμο που ακολουθούν τα αμάξια για να πάνε στο υπόγειο πάρκινγκ και βγαίνω έξω στη κεντρική είσοδο του αεροδρομίου.Το φωτογραφίζω και ακολουθώ τον σκεπαστό διάδρομο(απέναντι ακριβώς απ΄την κεντρική είσοδο),ο οποίος καταλήγει στον σταθμό του τρένου που συνδέει το αεροδρόμιο με το κέντρο της πόλης..
Αποχαιρετώ με μια ματιά το Βίλνιους...με τις καλύτερες αναμνήσεις και με την ελπίδα να επιστρέψω εδώ σύντομα!

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
αν έδινα ένα όνομα σε κάθε πόλη,το Ταλίν θα το ονόμαζα δίχως αμφιβολία “παραμύθι”.
Τη Ρίγα “εφήμερο” και το Βίλνιους “ήρεμη δύναμη”.

 

[pattyyy]

Όλο το απόγευμα ψάχνω πληροφορίες για τη Λιθουανία κι έχω καταχαρεί! Ήρθε τώρα και η συνέχεια της ιστορίας σου κι έδεσε το γλυκό! Το ταξίδι σου ήταν υπέροχο και μας το περιέγραψες με πολύ όμορφο τρόπο. Μετράω αντίστροφα για να βρεθώ στις μαγικές γωνιές της Βαλτικής!

 

[ANEL]

θα πας σύντομα??

 

[pattyyy]

24 Νοεμβρίου πετάω!

 

[ANEL]

ουαουουουου!!!να περάσεις τέλεια...ζηλεύω πολύυυυ!!!