Πολωνία Μια Πολωνία σε "Ενδιαφέρουσα"

[i love travels]

Όμορφη η Πολωνία, με το δικό της χρώμα, χωρίς όμως να μπορώ να πω ότι αν κάποιος μου έλεγε που να πάω για διακοπές, θα έλεγα εκεί. Την γνωρίσαμε όσο μπορούσαμε και την περπατήσαμε αρκετά σε σχέση με την κατάσταση μου. Σίγουρα χάσαμε κάποια πράγματα που θα βλέπαμε αν κινούμασταν όπως στα προηγούμενα ταξίδια μας.

Δεν δυσκολεύτηκα στο φαγητό ούτε στο θέμα τουαλέτα! Βέβαια αν ήμουν 2-3 μηνών παραπάνω θα είχα πρόβλημα γιατί θα είχα πολύ μεγαλύτερη κοιλιά και δεν θα ήταν εύκολο!

Η ερώτηση που τίθεται είναι η εξής : Θα το ξανά έκανα;

"Ναι μεν αλλά". Αυτή είναι η απάντησή μου.

"Αλλά;"...Δεν θα πήγαινα σε 1 τόσο κρύο μέρος. Δεν υπήρχε λόγος να πρέπει να ντύνομαι σαν κρεμμύδι και να φοβάμαι να περπατήσω στους πάγους. Έπρεπε να πάμε σε 1 πιο ζεστή περιοχή για να μην υπάρχει άγχος στις βόλτες μας. Αυτό για να πω την αλήθεια είναι μια πιο γενική σκέψη ανεξάρτητη από την εγκυμοσύνη. Δεν ξέρω αν άξιζε το τόσο κρύο που φάγαμε. Τα Χριστούγεννα που είχαμε πάει Ρουμανία το κρύο ήταν πιο γλυκό ενώ είχε περισσότερο χιόνι και για αυτό το λόγο πήραμε θάρρος και επιλέξαμε την Πολωνία!

Δεν μπορώ να πω ότι κουράστηκα γενικά! Αν ήμουν Αθήνα ίσως κουραζόμουν περισσότερο μιας και τέτοιες μέρες όλο και κάποιος έρχεται σπίτι για φαγητο, όλο και κάποια δουλειά θα κάνεις όλο και καμιά βόλτα θα πας.

Η μάνα μου λέει και ξανά λέει ότι είχε τρελαθεί από το άγχος της και ότι αν ξανά μείνω έγκυος να μην το διανοηθώ, να μην μου περάσει καν από το μυαλό. Το θέμα είναι ότι μετά το τέλος της εγκυμοσύνης μου και από την συναναστροφή μου με άλλες εγκυμονούσες της ηλικίας μου έχω καταλάβει ότι αν είναι κάτι να συμβεί θα συμβεί. Μπορεί να φυλάγεσθε και να ζεις σε γυάλα και να πάθεις αποκόλληση και να πρέπει να κρεβατωθείς ή μπορεί να δουλεύεις κανονικά και να μην πάθεις τίποτα. Το θέμα είναι να μην υπερβάλεις. Να ζήσεις έτσι όπως σου επιτρέπει το μωρό σου!Αν δεν ζαλίζεσαι και δεν έχεις στομαχικά προβλήματα γιατί να μην ταξιδέψεις; Γιατί να μην αλλάξεις εικόνες ώστε να πάρεις ενέργεια που σου χρειάζεται μιας και κακά τα ψέματα είναι πήξιμο οι πρώτοι μήνες του μωρού. Δεν μπορείς να κάνεις σχεδόν τίποτα με το που θα γεννηθεί μιας και σε έχει τόσο πολύ ανάγκη και εσύ ξαφνικά ερωτεύεσαι τόσο πολύ που δεν έχεις μυαλό και μάτια για τίποτα άλλο! Και όπως είχε πει η γυναικολόγος μου αν συνέβαινε κάτι δεν θα οφειλόταν στο ταξίδι. Τούμπα μπορεί να φας και μέσα στο σπίτι σου ή αν πας σε κάποιο εξοχικό στην Ελλάδα. Και θα κλείσω με αυτό που πίστευα και πιστεύω..."Ευτυχισμένη μαμά = Ευτυχισμένο μωρό" .

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 6
• 7
• 8

First Προηγούμενη 8 of 8

Go to chapter

Go

[underwater]

Τελεια! Πολυ χαίρομαι για αυτή την ιστορία, θεωρω οτι έλειπε η εξιστόρηση τέτοιων εμπειριών από το forum μας! Νομιζω οτι αυτού του είδους οι πληροφορίες θα ειναι πολυ χρήσιμες για πολλές ταξιδιωτισσες "αναπαραγωγικής ηλικίας"!

Να χαίρεστε το μωράκι σας!

 

[i love travels]

Η πρώτη δυσκολία που συνάντησα είχε να κάνει με τα ρούχα. Δεν μπορούσα να φορέσω το ισοθερμικό παντελόνι και το φανελάκι μου ευτυχώς ήταν χαλαρό (σαν τα ισοθερμικά του στρατού) και όχι από αυτά τα που είναι από ύφασμα σαν λίκρα. Τα ισοθερμικά δημιουργούν υπεραιμάτωση και σε άτομα με πίεση και σε εγκύους δεν είναι και ότι καλύτερο. Έβαλα λοιπόν την μάνα μου και μου έπλεξε 1 ολόμαλλη ζακέτα η οποία θα μπορούσε να είναι και κουβέρτα τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα ,και ότι πιο ζεστό είχα από παντελόνια.

Δεύτερη δυσκολία "το πρόγραμμα" .Σε όλα μας τα ταξίδια τρώγαμε 2 γεύματα την ημέρα και το πρόγραμμα ήταν συνεχόμενο, φεύγαμε το πρωί και επιστρέφαμε για ύπνο. Τώρα εκ των πραγμάτων ( 2,5-3 μηνών έγκυος ) δεν γινόταν...έπρεπε και να τρώμε καλά και να ξεκουραζόμαστε, να ξαπλώνουμε μέσα στην ημέρα και φυσικά να κινούμαστε με χαμηλές ταχύτητες στο δρόμο, δεν ήθελα να τρέχω ας πούμε για να προλάβω το λεωφορείο. Καλή διάθεση να υπάρχει και οργάνωση και όλα γίνονται. Το ξεπεράσαμε πολύ εύκολα αυτό το εμπόδιο, αν και όταν πρώτο ασχολήθηκα πνιγόμουν σε 1 κουταλιά νερό, ευτυχώς είχα πολύ βοήθεια από εσάς και πολύ κέφι και όλα έγιναν.

Επισης, όσο άνετη και αν ήμουν από την αρχή, νομίζω ότι είναι απόλυτα κατανοητό ότι υπήρχε άγχος. Αρκετά άτομα με θεωρούσαν παλαβή. Ο άντρας μου με στήριξε σε κάθε μου απόφαση, αλλά ουσιαστικά πήρα εγώ την ευθύνη του ταξιδιού .Είχα πει "ότι πει η γυναικολόγος" ,αν εκείνη μου έλεγε "όχι" δεν θα το συζητούσα καν. Και κάτι άλλο βασικό είναι ότι είχα μια καλή εγκυμοσύνη, ούτε ναυτίες ούτε ζαλάδες. Οπότε προσπάθησα να εξισορροπήσω την λαχτάρα για 1 παιδάκι, τις ορμόνες μου ,την επιθυμία μου για ταξίδι ώστε να ξεφύγω από τις σκοτούρες της καθημερινότητας , την κούραση της δουλειάς (γιατί δούλευα μέχρι 8,5 μηνών και αυτό ήταν ένα από τα επιχειρήματα μου, δηλαδή μπορώ να δουλεύω αλλά δεν μπορώ να ταξιδεύω;;; ) και το άγχος.

Έφτασε λοιπόν η στιγμή που με ρυθμούς χελώνας ετοιμαστήκαμε (για να μην κουραστώ) και να πάμε στο αεροδρόμιο. Μπήκαμε στο αεροπλάνο και την ώρα της απογείωσης χωρίς να το σκεφτώ έπιασα την κοιλιά μου. Δεν ένιωθα κάτι, απλά τελικά όταν είσαι έγκυος πιάνεις πολλές φορές την κοιλιά σου χωρίς να το καταλαβαίνεις. Το ταξίδι ήταν μια χαρά. Προσγειωθήκαμε και όντως είχε το κρυάκι του αλλά έτσι όπως ήμουν ντυμένη και με την θέρμανση στο λεωφορείο την έβγαλα καθαρή.

Πήραμε απευθείας το τρένο για Κρακοβία. Από τα πιο άνετα ταξίδια που έχω κάνει! Μεγάλα καθίσματα ,μπορούσαμε να απλώσουμε τα πόδια μας και μας προσέφεραν καφέ και χυμό. Το ταξίδι ξεκίνησε ευνοϊκότατα και αρχίσαμε να χαλαρώνουμε σιγά σιγά

 

[villi]

Να σου ζήσει το μωράκι σου!Κούκλα η Κρακοβία και συντονιζομαι κι εγώ να την ''ξαναβιωσω'' μέσα απο τις ενδιαφέρουσες περιγραφές μιας σε ενδιαφέρουσα!

 

[i love travels]

Κρακοβία:
Είχε χιόνι και πάγο στον δρόμο και η ατμόσφαιρα ήταν τέτοια που εισπνέοντας ψιλοπάγωνες. Φτάσαμε στο ξενοδοχειάκι μας (Καμπανίλε) με το που έμπαινες σου κοβόταν η αναπνοή από την διαφορά θερμοκρασίας, ήταν βάλσαμο όμως! Στο δωμάτιο πήρα την πρώτη ανάσα ικανοποίησης...Φτάσαμε...και τώρα αρχίζουν τα ωραία. Πάντα μου αρέσει η πρώτη βόλτα στην πόλη. Βρισκόμασταν πολύ κοντά στην κεντρική πλατεία, περπατήσαμε χεράκι χεράκι οι 3 μας και η πρώτη εικόνα μας έκανε να σκεφτούμε το gameofthrones.Μια πόλη σε τελείως διαφορετικό στυλ από αυτά που είχαμε δει μέχρι τότε. Η μεγάλη πλατεία ήταν γεμάτη με μαγαζάκια...η Χριστουγεννιάτικη αγορά άνοιγε εκείνη την ώρα και δεν ήταν ακόμα στο μεγαλείο της. Ένα μεγάλο Χριστουγεννιάτικο δέντρο δέσποζε. Κάναμε βόλτα στον πεζόδρομο να εξερευνήσουμε το μέρος και να βρούμε το εστιατόριο που θα τρώγαμε. Μετά από 2-3 άκυρες προσπάθειες το βρήκαμε το Chtopskiejadto,ήταν μέσα σε 1 στοά και είχε 1 μικρή πινακίδα στον κεντρικό πεζόδρομο. Η διακόσμηση παραδοσιακή και το περιβάλλον ζεστό ,περιμετρικά καλοριφέρ που βάλαμε να στεγνώσουν γάντια και σκουφιά γιατί είχαν υγρασία. Το φαγητό ήταν μέτριο προς καλό (άλλα πιάτα άξιζαν και άλλα όχι), χάρηκα όμως πολύ γιατί βρήκα πολύ εύκολα τι να φάω. Η βόλτα συνεχίστηκε γύρω από την πλατεία μπαίνοντας στο ναό και περπατώντας αργά για να είμαστε σταθερά...πολύ πάγο είχε...όσο έπεφτε το βράδυ τόσο αυξανόταν το κρύο και αποφασίσαμε να κάνουμε βόλτα με άμαξα. Υπήρχαν στην πλατεία παραμυθένιες άμαξες. Σε αυτό το σημείο έχω να πω ότι αυτό ήταν το μοναδικό πράγμα που έκανα και μετάνιωσα...Οι δρόμοι πλακόστρωτοι και χτυπιόμασταν σαν χταπόδια μέσα στην άμαξα. Επερνα ανάσα όταν βγαίναμε στον κανονικό δρόμο και μετά σφιγγόμουν πάλι, αν δεν είστε έγκυος να κάνετε αυτή την ρομαντική βόλτα, αν όμως είστε...απαπα, ρίσκο που και εγώ μετάνιωσα που πήρα.

Οι επόμενες μέρες μας ήταν full. Βρήκαμε ένα milkybar κοντά στο ξενοδοχείο μας που το καθιερώσαμε για πρωινό όλες τις μέρες που βρισκόμασταν εκεί, με κάτι κρέπες..όλα τα λεφτά! Το μόνο άβολο ήταν το κρεβάτι του ξενοδοχείου. Δεν ξέρω αν έφταιγε η εγκυμοσύνη αλλά το βρήκα παρά μα πάρα πολύ άβολο. Πόναγε το κορμί μου όταν ξυπνούσα.

Τη δεύτερη μέρα πήγαμε με λεωφορείο στα αλατωρυχεία, όπου είπα ότι είμαι έγκυος και με κατέβασαν με ασανσέρ για να μην χρειαστεί να κατέβω τα τόσα σκαλιά, θετικό ότι κατά την διάρκεια της ξενάγησης υπήρχαν τουαλέτες.Το χωριό ήταν χιονισμένο.Χιόνια στο καμπάναριο!!!!! Φαγητό ,ξεκούραση, βόλτα στην πλατεία, σούπα από τα μαγαζάκια της αγοράς, γλυκό στο διάσημο ζαχαροπλαστείο στην κεντρική πλατεία. Βρήκαμε το ρυθμό μας, επιβαλλόταν σε κάθε μας βόλτα ανά κάποια μέτρα να μπαίνουμε στα μαγαζιά με σουβενίρ, όχι για να αγοράσουμε κάτι ,αλλά για να ζεσταθούμε. Είχε θερμοκρασία υπό το μηδέν και όσο καλά ντυμένοι και αν ήσουν το κρύο ήταν τσουχτερό και ο κλιματισμός των μαγαζιών πολύτιμος.

Την τρίτη είχε σειρά το κάστρο Wawel. Πολύ γραφικό και εντυπωσιακό! Ήταν όλες οι είσοδοι δωρεάν λόγω της ημέρας. Εξαντλήθηκα όταν χρειάστηκε να ανέβω τα σκαλιά για να δούμε τον πίνακα του DaVinci οπότε επιβαλλόταν ξεκούραση στην καφετέρια του κάστρου. Αξίζει να δείτε τον διάσημο δράκο τους που ανά τακτά χρονικά διαστήματα βγάζει φωτιά από το στόμα του.

Ξεκούραση και το βράδυ σειρά είχε η Εβραϊκή συνοικία. Εκεί ξενέρωσα πολύ. Είχαμε πάει ουσιαστικά για να δούμε την συναγωγή, αλλά πρώτον ταλαιπωρηθήκαμε για να την βρούμε γιατί μπερδευτήκαμε με τα λεωφορεία και ψαχνόμασταν στα σκοτάδια και δεύτερον δεν είδα τίποτα το εντυπωσιακό. Δεν ξέρω γιατί περίμενα κάτι το ιδιαίτερο, αλλά ούτε φωτογραφία δεν έβγαλα. Κάτσαμε σε 1 μπαράκι να πιούμε την μπύρα μας χωρίς αλκοόλ και μετά φάγαμε το παραδοσιακό τους "βρώμικο", μπαγκέτα με διάφορα τυριά αλλαντικά και λαχανικά ψημένα. Πρώτη φορά έτρωγα κάτι τέτοιο με γάντια, αλλά δεν γινόταν αλλιώς...θα κοβόντουσαν τα δάχτυλα από το κρύο. Νόστιμο και επειδή ήταν ζεστό ήταν ότι έπρεπε. Πήραμε ταξί και μας γύρισε στο ξενοδοχείο.

 

[demie]

Να σας ζήσει το μωράκι σας! Καλύτερα να μεταφερθεί η ιστορία σου στις ταξιδιωτικές γιατί εδώ "χάνεται"! Περιμένουμε συνέχεια!

 

[i love travels]

Καλησπέρα!Σας εχω αφησει αρκετές μέρες,αλλά έχουμε πονάκια αυτό τον καιρό και εχουμε κανει την νύχτα μέρα.Πολύ τον λυπάμαι τον κακομοιρούλη μου όταν πονάει.Ναι μεν μου λένε όλοι ότι ετσι γίνεται με τα μωράκια,αλλά καιγεται η ψυχη μου οταν τον βλεπω.Πάμε να συνεχίσουμε...

 

[i love travels]

Τέταρτη μέρα και σειρά είχε το Άουσβιτς. Πήραμε το κτελ και πήγαμε ανετότατα. Ήταν μεγαλούτσικη η απόσταση αλλά δεν κουράστηκα. Είχε πάρα πολύ χιόνι στους δρόμους. Μπαίνοντας βγάλαμε εισιτήριο για αγγλόφωνη ξενάγηση και η ανάγκη για τουαλέτα ήταν μεγάλη, ήθελε κέρμα για να μπορέσεις να μπεις στο χώρο. Όσο περιμέναμε έφερνα στο νου μου την ιστορία του μέρους και είχα αγωνία να δω πως ήταν το μέρος και να μάθω ακόμα περισσότερα πράγματα από την ξεναγό μας. Η ξενάγηση ξεκίνησε και όσο μιλούσε η ξεναγός ήθελα να βάλω τα γέλια...οι ορμόνες με έκαναν να γελάω μιας και ο τόνος της φωνής της ξεναγού και ο τρόπος που τα έλεγε ήταν σαν τον Πρέκα που διάβαζε ποιήματα. Επίσης έλεγε συνέχεια την λέξη "προπαγάνδα". Αφού το συνήθισα αυτό συγκεντρώθηκα στο μέρος το οποίο μπορεί να σου χαλάσει όλη την εκδρομη. Αν είσαι άνθρωπος που τα πολύ σκέφτεται και τα επεξεργάζεται μπορεί να σε κάνει να πάθεις κατάθλιψη.

Η επίσκεψη σε κάποιους από τους χώρους ήταν κουραστική γιατί ήμασταν στριμωγμένα και οι τουρίστες ήταν αρκετοί και περίμενες σε ουρά είτε για να μπεις στο κτίριο είτε για να δεις κάποια "βιτρίνα". Μπήκαμε στο τοπικό λεωφορείο για να μας μεταφέρει στο άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Μια έκφραση μου ερχόταν στο μυαλό...Κρανίου τόπος.

Ήταν εντυπωσιακό το μέγεθός του και το κρύο τσουχτερό. Όταν λέμε κρύο εννοούμε κρύο. Πήραμε μια ζεστή σοκολάτα για να ζεσταθεί το μέσα μας. Βέβαια δεν επιτρεπόταν να την πάρεις μέσα στον χώρο, υποθέτω από άποψη σεβασμού γιατί δεν υπήρχε κάποιος άλλος λόγος. Δεν κάτσαμε σε όλη την ξενάγηση. Μπήκαμε στο λεωφορείο μετά από κάνα 10λεπτο για να επιστρέψουμε στα κεντρικά κτίρια και να πάρουμε το κτελ από εκεί κοντά. Επεζα κορώνα γράμματα εκεί...κρύο και πάγος, αχτύπητο δίδυμο. Κάτω από την στάση του κτελ γλιτώσαμε το χιόνι που έπεφτε σε τεράστιες νυφάδες, μέσα σε 10 λεπτά μαζεύτηκε τόσος κόσμος που δεν θα χώραγε στο κτελ. Πρώτη φορά σε όλη την εγκυμοσύνη μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Με το που έφτασε το κτελ στριμώχτηκαν όλοι για να πιάσουν θέση. Πήγε και ο άντρας μου και μπήκε ευτυχώς στο σωστό χρόνο για να βρούμε να κάτσουμε και εγώ είχα μείνει πίσω για να μην με χτυπήσουν. Επειδή συνέχισε να έρχεται κόσμος κάποιοι διπλά μου έσπρωχναν. Λέω λοιπόν σε έναν τύπο "μην με σπρώχνεις γιατί είμαι έγκυος"...η απάντηση;;;; "Δεν με νοιάζει". Όσο τον σκέφτομαι φουντώνω γιατί φυσικά συνέχισε να σπρώχνει για να μπει πιο γρήγορα στο λεωφορείο. Ο γυρισμός ήταν πιο δύσκολος. Είχαν κάτσει πολλά άτομα όρθια στον διάδρομο και "έκανε" πείνα. Το τελευταίο βράδυ μας στην Κρακοβία και πήγαμε να φάμε κάπου με καλές κριτικές. ToPodAniolamiμας χαλάρωσε με το όμορφο περιβάλλον του και τα γευστικά φαγητά του. Πιο τσιμπημένες οι τιμές του αλλά το σκηνικό εκεί μέσα άξιζε πολλά!

Την επόμενη μέρα φάγαμε για πρωινό τις φανταστικές κρεπούλες μας και θα αποχαιρετήσαμε την Κρακοβία. Το τρένο θα μας πήγαινε στην Βαρσοβία όπου και θα κάναμε Πρωτοχρονιά. Ήταν άνετο αλλά όχι όπως αυτό που μας έφερε, υπήρχαν ρετρό δωματιάκια στα βαγόνια, όπως στα έργα.

Αυτό που δεν χάρηκα ήταν η κεντρική πλατεία. Τελικά καλή η Χριστουγεννιάτικη αγορά αλλά πολύ τσίκνα από τα μαγαζιά που έψηναν κρέατα. Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν αγοράσαμε στον μπέμπη μας (που τότε δεν ξέραμε ότι είναι μπέμπης) το πρώτο του κορμάκι. Η πιο τρομακτική στιγμή όταν γλίστρησα στο Άουσβιτς σε ένα αόρατο κομμάτι πάγου και με κράτησε ο άντρας μου τόσο σφιχτά και ευτυχώς δεν έπεσα. Σαν στο σπίτι μου ένιωθα στο milkybarμας, ήταν από τα μέρη που ενώ πας πρώτη φορά τα νιώθεις τόσο οικεία σου. Το αγαπημένο μου μέρος ήταν το κάστρο. Φεύγοντας από την Κρακοβία δεν ήμουν ενθουσιασμένη. Περίμενα κάτι παραπάνω από εκείνη! Αν δεν ήμουν έγκυος θα τα κάναμε άλλο συνδυασμό και θα είχαμε πάει και σε άλλα χωριουδάκια. Και πάλι καλά βέβαια!

 

[giannoula]

Γερό και πάντα ευτυχισμένο το μωράκι σας!! Φαντάζομαι τι κρύο που θα είχε στο κάστρο Βαβέλ!! Εμείς Πάσχα πήγαμε και είχαμε παγώσει από τον αέρα!! Πάντως νομίζω ότι την αδικείς την Κρακοβία! Θεωρώ ότι πέρα ότι είναι όμορφη αλλά είναι και από τις πιο ζωντανές πόλεις της Ευρώπης! Βέβαια παίζει ρόλο η εποχή αλλά κυρίως η κατάσταση που είναι ο καθένας!!

 

[i love travels]

Γερό και πάντα ευτυχισμένο το μωράκι σας!! Φαντάζομαι τι κρύο που θα είχε στο κάστρο Βαβέλ!! Εμείς Πάσχα πήγαμε και είχαμε παγώσει από τον αέρα!! Πάντως νομίζω ότι την αδικείς την Κρακοβία! Θεωρώ ότι πέρα ότι είναι όμορφη αλλά είναι και από τις πιο ζωντανές πόλεις της Ευρώπης! Βέβαια παίζει ρόλο η εποχή αλλά κυρίως η κατάσταση που είναι ο καθένας!!

Στο κάστρο της Βαβέλ είχε πολύ κρύο σε συγκεκριμένα περάσματα!Η αληθεια ειναι ότι ειχα πολλές προσδοκίες από την Κρακοβία,αλλά τελικά οπως θα γράψω και αναλυτικότερα παρακάτω είμαι πιο πολύ παιδί της παλιάς πόλης της Βαρσοβίας,που την ερωτευτηκα!Ισως αν πηγαίναμε και είχε λιγότερο κρύο και δεν είχε τις ψησταριές στην κεντρική πλατεία να ευχαριστιόμουν περισσότερο!Ενώ λατρεύω τις Χριστουγεννιάτικες αγορές και ένας λογος που πήγαμε Πολωνία ήταν αυτός και για να είναι στολισμένα και την Πρωτοχρονιά που θα ήμασταν εκει (γιατι ειχα ακουσει οτι σε πολλές πρωτευουσες ξεστολίζουν μετά τα Χριστούγεννα) δεν μπορούσα αυτή την τσίκνα...ειπαμε βεβαια...εγκυος!

 

[i love travels]

Φτάσαμε Βαρσοβία! Αφού τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο μας και χαζέψαμε τη θέα από το παράθυρό μας, το ανάκτορο πολιτισμού και επιστήμης ρωτήσαμε στην ρεσεψιόν για Ρεβεγιόν Πρωτοχρονιάς. Και ναι, φαγαμε την πρώτη μας ξενέρα. Ναι μεν θα εκαναν ρεβεγιόν αλλά ήταν κλεισμένος ο χώρος από κάποια εταιρεία και το εστιατοριάκι του ξενοδοχείου ήταν κλεισμένο άδω και καιρο. Που να το περιμέναμε! Σκεφτήκαμε ότι κανένας δεν χάνεται και ξεκινήσαμε την βόλτα μας! Έκανε κρύο αλλά δεν σου κοβόταν η αναπνοή. Πρώτη στάση φαγητό σε 1 όμορφη μπυραρία και μετά περπατάδα προς την παλιά πόλη. Βγαίνοντας στον κεντρικό δρόμο τρελάθηκα! Ήταν όλα τόσο στολισμένα! Φωτάκια εδώ , λαμπάκια εκεί , δεντράκια παρά πέρα! Δεν έχω ξαναδεί περισσότερο Χριστουγεννιάτικο στόλισμα. Μου ανέβασε απευθείας την διάθεση όλο αυτό το σκηνικό. Η παλιά πόλη με μάγεψε, τόσα χρώματα και πάνω σε τοίχους έπεφταν φωτά που σχημάτιζαν νιφάδες χιονιού .Πολύ περπάτημα και έπρεπε να ξαπλώσω. Οπότε η μέρα μας τελείωσε.

 

[i love travels]

Παραμονή Πρωτοχρονιάς. Γεμάτη κέφι ξεκινήσαμε την περιήγηση στην πόλη, με πρώτη στάση το εμπορικό κέντρο ZloteTarasy για πρωινό. "Ακούσαμε" την καρδιά του Chopin.Ερωτεύτηκα την πλατεία της παλιάς πόλης με την γοργόνα και το Barbikan. Δεν χόρταινα να βλέπω τα χρωματιστά σπίτια, το παγοδρόμιο που ήταν γύρω από το άγαλμα της γοργόνας και το "φρούριο" όλα βγαλμένα από παραμύθι!

Περπάτημα και περπάτημα ώστε να δούμε όλα τα αξιοθέατα αλλά και να μην κρυώνουμε! Πόσο παραμυθένια ήταν...Είναι μια πόλη που συνδυάζει τα πάντα...μοντέρνοι ουρανοξύστες και παραμυθένιες πλατείες με όμορφα σπιτάκια, μοντέρνα cafe και παραδοσιακές μπυραρίες. Όπως καταλάβατε την Βαρσοβία την ερωτεύτηκα. Ίσως είμαι από τους λίγους που την προτιμούν από την Κρακοβία. Δεν λέω ότι η Κρακοβία δεν ήταν όμορφη πόλη, απλά η Βαρσοβία με άγγιξε περισσότερο, την παλιά πόλη δεν την χόρταινα (μου θύμιζε λίγο Μπρατισλάβα αλλά στο πιο μεγαλοπρεπές της). Επιστροφή στο ξενοδοχείο, ξεκούραση και έτοιμοι για την αλλαγή του χρόνου! Πρώτη μας φορά στο εξωτερικό. Ήμουν ενθουσιασμένη! Για άλλη μια φορά στην γραφική παλιά πόλη, μπαίναμε από μαγαζί σε μαγαζί και κανένα δεν είχε τραπέζι! Να διευκρινίσω ότι είχαμε φροντίσει από το πρωί να ρωτάμε για κράτηση και είτε έκλειναν νωρίς εξαιτίας της είτε ήταν full.Τελικά μπήκαμε σε ένα, κάτι ανάμεσα σε καφετέρια και μπυραρία, με λίγα πιάτα στο μενού του και ακόμα λιγότερες επιλογές μιας και είχαν ξεμείνει από κάποια υλικά. Όλο αυτό τον καιρό δεν έπινα καθόλου αλκοόλ, ενώ μου είχαν πει ένα ποτηράκι κρασί μια στο τόσο. Εκείνη την ημέρα όμως ήθελα να το ρίξω λίγο έξω και πήρα το παραδοσιακό ζεστό κρασί με αρωματικά...Φανταστικό, ήταν ότι έπρεπε για το κρύο! Από τότε έχω να πιω, ένιωθα λίγες τύψεις όταν άρχισε να κουνιέται το μωρό και φοβόμουν μην κάνω κακό στον μπέμπη μου! Όσο για το φαγητό, καμιά σχέση με πρωτοχρονιάτικο μενού. Νάτσος με ντιπ και ποικιλία από λουκάνικα και πάλι καλά δηλαδή γιατί στο ζευγάρι που έκατσε μετά από εμάς δεν σέρβιραν καθόλου! Η ώρα πέρασε και βγήκαμε στην πλατεία για να δούμε τα πυροτεχνήματα που θα έριχναν από το γήπεδο όπου γινόταν και γιορτή, εμείς δεν πήγαμε μιας και θα ήμασταν πολύ στριμωγμένα και έκανε και μπόλικο κρύο. Από κει που ήμασταν ελάχιστα άτομα όσο πλησίαζε η ώρα της αλλαγής μαζευόταν κόσμος. Πάρα πολλά άτομα είχαν έρθει με σαμπάνιες και ποτήρια στα χέρια. Τελικά είχε ομίχλη και δεν φαινόταν τίποτα από το γήπεδο. Προς έκπληξή μας με το που άλλαξε ο χρόνος έγινε πανικός στον ουρανό από τα πυροτεχνήματα, έριχναν οι δίπλα μας, οι απέναντί μας, οι πιο κάτω από εμάς. Ήταν φαντασμαγορικά! Δεν έχω ξαναδεί τόσα πολλά πυροτεχνήματα στην ζωή μου!

Επιστρέψαμε με τα πόδια στο ξενοδοχείο μας και ο πρώτος ύπνος της χρονιάς ήταν χορταστικότατος μιας και η τελευταία εικόνα που είχα στο μυαλό μου ήταν τα άπειρα πυροτεχνήματα!