Μια βόλτα στα νησιά μαζί σου, μια βόλτα στην άγονη γραμμή

McElk

Member
Μηνύματα
1.019
Likes
1.554
Ονειρεμένο Ταξίδι
Novaya Zemlya
Την επόμενη φορά αφιέρωσε ένα βράδυ και στη Χώρα.
Το κάστρο που δεν βρήκες επισκέψιμο Ιούλιο ήταν ανοικτό και μάλιστα με δωρεάν είσοδο. Μήπως πήγες πολύ πρωί;
 

evaT

Member
Μηνύματα
1.553
Likes
12.606
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Ιαπωνία
Να ένα νησί που και γω διαρκώς βρίσκω δικαιολογίες το αναβάλω....Ψήθηκα πολύ πάντως μετά την ιστορία σου για να δούμε αν θα βολέψει του χρόνου...
Εν τω μεταξύ πως ανεβάζεις μικρά βιντεάκια και μένα μου τα μετατρέπει μόνο του σε short? :oops:
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Τα ΄λεγες κι εσύ :cool:
Την επόμενη φορά αφιέρωσε ένα βράδυ και στη Χώρα.
Το είχα στο μυαλό μου αλλά δε βόλεψε, ήταν πολύ απαιτητικές μέρες. Σίγουρα όμως θα υπάρξει επόμενη φορά, δε μου 'φτασε!:)
Το κάστρο που δεν βρήκες επισκέψιμο Ιούλιο ήταν ανοικτό και μάλιστα με δωρεάν είσοδο. Μήπως πήγες πολύ πρωί;
Όχι, δεν είμαι πολύ πρωινός τύπος...:haha:
Πήγα απόγευμα, γύρω στις 7 ήμουν εκεί και το βρήκα κλειστό. Δε το περίμενα!
Να ένα νησί που και γω διαρκώς βρίσκω δικαιολογίες το αναβάλω....Ψήθηκα πολύ πάντως μετά την ιστορία σου για να δούμε αν θα βολέψει του χρόνου...
Να που με εξέπληξε και δε το περίμενα. Πολύ καλή περίπτωση, να μη το αμελήσεις.;)
Εν τω μεταξύ πως ανεβάζεις μικρά βιντεάκια και μένα μου τα μετατρέπει μόνο του σε short? :oops:
Απ' ότι έχω καταλάβει πλέον έχει να κάνει με νέα λογική του youtube. Θέλοντας να πάει όσο πιο κοντά σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης γίνεται τύπου Tiktok, instagram reels κ.α. ,μετατρέπει σε shorts όλα τα Portrait videos. Στο δικό μου κανάλι συνέβη το ίδιο με όσα ήταν σε κάθετο προσανατολισμό εντάχθηκαν αυτόματα στα shorts. Δοκίμασε μια λήψη Landscape,ανέβασε το στο youtube, πόσταρε το και θα δουλέψει όπως το θέλεις.
Όσο για το forum ίσως χρειάζεται κάποια extra ρύθμιση στον κώδικα για να υποστηρίξει τα shorts με προεπισκόπιση όπως και στα άλλα youtube videos, μόνο ο @Defkalion όμως μπορεί να μας απαντήσει σ' αυτό. :)
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Δε κατάλαβα ποιο είναι το πρόβλημα :sub: :sub::haha:
:haha:
Απλώς ότι τα videos που είναι σε portrait προσανατολισμό οθόνης και τα ονομάζει το youtube πλέον ''shorts'', δε τα δέχεται ως video το forum κατά την εισαγωγή τους,

1.jpg 2.jpg

με αποτέλεσμα να μπορούν να ποσταριστούν μόνο ως Link
 

Defkalion

Administrator
Μηνύματα
11.398
Likes
17.200
Ονειρεμένο Ταξίδι
Αλάσκα
Κατάλαβα. Θα ρίξω μια ματιά αλλά η πλατφόρμα μας πρέπει να γίνει ένα μεγάλο upgrade και δε ξέρω αν στο εγγύς μέλλον θα υπάρξει ο χρόνος και τα χρήματα που απαιτούνται για να γίνει αυτό....
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Βήματα νο 3 & 4 για το καλοκαίρι του 2022, από αέρος και θαλάσσης όπως πάντα. ;)
Με συννεφιά καθ' όλη τη διάρκεια της πτήσης στο πρώτο σκέλος και καθυστέρηση πριν το δεύτερο, σχεδόν κανόνας για το συγκεκριμένο διάστημα:

DSC_7086bb.jpg


Στην ολιγόλεπτη πτήση που ακολούθησε δεν είχε και πολλά να δει κανείς, κυρίως γιατί δε προλάβαινε. Ίσα που φάνηκαν μες τη θολούρα τα νησιά του αργοσαρωνικού, Ύδρα(2015), Δοκός και στο βάθος Σπέτσες(2015):

DSC_7086e.jpg


Με κατεύθυνση νοτιοδυτική πλέον, περνώντας παράλληλα από το πόδι της Πελοποννήσου στη Λακωνία, φάνηκε η περίφημη Ελαφόνησος, απέναντι από το λιμάνι της Πούντας, που είναι ένας εκ των μελλοντικών στόχων:

DSC_7086i.jpg


Είχαμε ήδη ξεκινήσει τη κάθοδο μας προς το αεροδρόμιο, με το αεράκι να κουνάει λίγο το μικρό ελικοφόρο αεροσκάφος:

DSC_7086l.jpg


Αντιθέτως ο απόπολους από το λιμάνι του νησιού έγινε με εξαιρετικό καιρό, μεσημεράκι της 18ης του Αυγούστου:

DSC_7749.JPG


Έντονο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ναυάγιο του Nordland στη βραχονησίδα Πρασονήσι, που περνούσαμε ακριβώς δίπλα του. Ναυαγισμένο 22 ακριβώς χρόνια πριν, λόγω μέθης λέει του πληρώματος... Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;

DSC_7755.JPG


Η υπέροχη πλεύση με φόντο το νησί και τις ακτές της Πελοποννήσου:

DSC_7758.JPG
DSC_7766.JPG


Θα οδηγούσε 2 ώρες μετά σ' ακόμα ένα νησί της άγονης γραμμής:

DSC_7778.JPG


Προσεχώς περισσότερα...
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Κύθηρα (Τσιρίγο)

Επίσκεψη : Αύγουστος 2022

Διάρκεια: 5 ημέρες



Το συγκεκριμένο νησί αποτελούσε όχι μόνο στόχο καλοκαιριού του 2022, αλλά ένα διακαή πόθο θα έλεγα -με δόση υπερβολής- των τελευταίων ετών. Πολυτραγουδισμένα, άλλοτε κοσμοπολίτικα άλλοτε πάλι όχι, τα Κύθηρα είναι από τα νησιά που σε προ(σ)καλούν κατά κάποιον τρόπο τους πριν ακόμα σου περάσει η σκέψη να τα επισκεφτείς!

Ευτυχώς να λέω που η αναποδιά με την ακύρωση της Απευθείας πτήσης της Ολυμπιακής μου βγήκε σε καλό, μιας και κέρδισα μια επιπλέον μέρα στο νησί που ήταν υπερπολύτιμη όπως αποδείχτηκε. Ξεγελάει το μέγεθος των Κυθήρων, είναι μεγάλο &δύσβατο μερικώς νησί κι ας μη του φαίνεται.

Η απορία μου ήταν αρκετά μεγάλη προκειμένου να προσπαθήσω να ξεμπλέξω το κουβάρι με την «ιδιότητα» αν θέλετε του νησιού. Ανήκει μεν στη Περιφέρεια Αττικής, θωρείται όμως νήσος Ιονίου, παρόλο που βρίσκεται εν μέσω τριών πελάγων. Περίπλοκο δε νομίζετε;

Έχοντας πλέον την εικόνα στα μάτια μου, θεωρώ ότι τα Κύθηρα είναι κατά πολύ περισσότερο Κυκλαδίτικο νησί παρά οτιδήποτε άλλο, θυμίζοντας μου λίγο απ’ όλα, άλλοτε την Πάρο, άλλοτε την Κέα ή την Τήνο, έχοντας όμως το μοναδικό τους χαρακτήρα.

Ας το δούμε όμως στη πράξη…




Ημέρα Πρώτη



Η προβλεπόμενη σχεδόν καθυστέρηση με έφερε στο αεροδρόμιο γύρω στις τέσσερις το μεσημέρι. Ευτυχώς παρέλαβα αρκετά γρήγορα το αυτοκίνητο που είχα κλείσει, άκρως απαραίτητο από τη πρώτη έως τη τελευταία στιγμή σ’ ένα μέρος σαν αυτό, και ξεχύθηκα στους δρόμους.

Χρόνος για καθυστέρηση δεν υπήρχε, έτσι το πρόγραμμα ξεκίνησε αμέσως. Βαλίτσα στο πορτ μπαγκαζ, μαγιό, καπελάκι και πρώτη στάση στο πιο χαρακτηριστικό σημείο ίσως του νησιού τον Αβλέμονα, με τις πρώτες Κυκλαδίτικες εικόνες να έρχονται από τα πρώτα κιόλας βήματα:

DSC_7091.JPG

DSC_7095.JPG


Δε πρόκειται ουσιαστικά για τίποτα περισσότερο από μια αμμώδη απόληξη σε ένα βραχώδη κολπίσκο, με τα ωραία νερά και τα σπίτια του χωριού χτισμένα γύρω του να ομορφαίνουν περισσότερο το όλο σκηνικό:

DSC_7100.JPG

DSC_7116.JPG


Δεν έμεινα πολύ καθώς είχα άλλα σχέδια, με τη στάση ίσα ίσα για τη φωτογραφία στη παραλία Λίμνη, που ήταν απλά μια καλή παραλία με βαθιά καθαρά νερά:

DSC_7127.JPG


Ο ξεκάθαρος στόχος μου δεν ήταν άλλος από το Καλαδι, μια από τις κορυφαίες παραλίες του νησιού την οποία ήθελα να δω πολύ. Πάρκαρα και ξεκίνησα να κατεβαίνω, στην αρχή το δρομάκι και ακολούθως τα σκαλιά, βγάζοντας παράλληλα φωτογραφίες από ψηλά:

DSC_7131.JPG

DSC_7133.JPG

DSC_7138.JPG


Η αγαπημένη μου ώρα για βουτιά συνδυάστηκε με το πρώτο μπάνιο στα Κύθηρα, σε απίστευτα καταπράσινα νερά και άραγμα στην καταπληκτική αυτή βοτσαλωτή παραλία:

DSC_7140.JPG

DSC_7146b.JPG


Ανέβηκα μέχρι την καντίνα για να πιώ κάτι πριν αποχωρήσω, πιστολιάζοντας και τα χρήματα που ζητούσε (χωρίς απόδειξη) ετσιθελικά για το παρκινγκ στο χώρο, αναχωρώντας κατευθείαν για τη χώρα των Κυθήρων όπου ήταν το κατάλυμα της διαμονής στο νησί:

DSC_7152.JPG


Έκανα αρκετό χρόνο να φτάσω, μιας και οι δρόμοι στα Κύθηρα είναι πολύ στενοί και δε μπορείς να τρέξεις και πάρα πολύ, έχοντας παράλληλα δυο φορές το νου σου. Μετά από μια στάση για ψώνια χωριό Λιβάδι, έφτασα με τη δύση του ηλίου στη χώρα αφήνοντας το αμάξι σε ένα από τα παρκινγκ που βρίσκονται περιφερειακά της, μιας και τις ώρες αιχμής απαγορεύεται η πρόσβαση.

Τι κι αν ήμουν φορτωμένος σαν το ζώο, δε θα μπορούσα να μη σταματήσω για να βγάλω μια φωτογραφία την εντυπωσιακή θέα που έβλεπα, προς το Κάστρο και το Καψάλι:

DSC_7152b.jpg


Τακτοποιήθηκα στο πολύ κεντρικό (δε γινόταν περισσότερο) δωμάτιο μου και μονομιάς βγήκα ξανά για μερικές νυχτερινές λήψεις:

DSC_7153.JPG

DSC_7165.JPG


Η Χώρα μου έκανε από τη πρώτη στιγμή ωραία αίσθηση καθώς έβγαζε μια καλή αύρα:

DSC_7173.JPG


Τσίμπησα κάτι και ετοιμάστηκα βγαίνοντας ξανά λίγο πριν τις δώδεκα. Περπάτησα ως την άλλη άκρη της Χώρας φτάνοντας στη πλατεία μέσα από όμορφα στενάκια:

DSC_7173gb.jpg


Καταλήγοντας τελικά σε ένα από τα δύο cocktail bars στον κεντρικό πεζόδρομο, βλέποντας παράλληλα τις γνωστές νησιώτικες εικόνες με αρκετό κόσμο. Μπορεί να μην ήταν του γούστου μου, μια χαρά όμως τις ήπια τα ποτάκια μου…

DSC_7173d.jpg





Ημέρα Δεύτερη




Ξύπνησα νωρίς και ξεκούραστος απολαμβάνοντας τον ελληνικό μου στη βεράντα, πριν βγω μια βόλτα για αναζήτηση πρωινού, σαφώς με τη φωτογραφική μηχανή μαζί μου:

DSC_7180b.JPG


Οι εικόνες της ηλιόλουστης χώρας ήταν ακόμα πιο ωραίες την ώρα αυτή:

DSC_7182.JPG


Ανέβηκα αρκετά, χωρίς να βρω κάτι να με συγκινεί, καταλήγοντας στο μαρκετ για προμήθειες. Ευτυχώς μου έμειναν οι φωτογραφίες, πριν ξεκινήσω για τη περιήγηση της ημέρας:

DSC_7184.JPG

DSC_7187.JPG


Πήρα ένα στενάκι παραπάνω προκειμένου να βγω στο παρκινγκ αυτή τη φορά, κι έτσι βρέθηκα σε ένα σημείο ακόμη καλύτερης θέας από τη προηγούμενη:

DSC_7192.JPG


Ε να μη βγω κι εγώ μία για το καλό;

IMG_20220815_131026.jpg


Μέσα σε αρκετή ζέστη διένυσα τα λίγα χιλιόμετρα έως το πρώτο αξιοθέατο της μέρας. Η Γέφυρα Κατουνίου είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία των Κυθήρων, που ολοκληρώθηκε το 1826 κατά τη περίοδο της Αγγλοκρατίας. Έβγαλα τις φωτογραφίες μου και συνέχισα το δρόμο:

DSC_7204.JPG


Βασικός στόχος της ημέρας ήταν η επίσκεψη στο Μυλοπόταμο, ένα από τα πιο ωραία χωριά του νησιού. Άφησα το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ και ξεκίνησα την περιήγηση με τα πόδια:

DSC_7208.JPG

DSC_7210.JPG


Το χωριό είναι καταπράσινο και όχι τυχαία, όπως και το όνομα του εξίσου:

DSC_7215.JPG

DSC_7211.JPG


Είναι χτισμένο στην άκρη μιας ρεματιάς ουσιαστικά με τρεχούμενα νερά. Ένα μονοπάτι εντός του χωριού οδηγεί εκεί, σε ένα μαγικό τοπίο με καταρράκτη, ποταμάκι και νερόμυλους:

DSC_7225.JPG


Βέβαια οι προσδοκίες μου δεν ήταν πολύ υψηλές έχοντας βρεθεί μόλις 3 ημέρες πριν στο υπερθέαμα της Σαμοθράκης, καθώς γνώριζα επίσης ότι η ξηρασία ήταν υψηλή και το αποτέλεσμα αμφίβολο, κάτι που επιβεβαίωσα δυστυχώς από τη πρώτη κιόλας στιγμή:

DSC_7234.JPG

DSC_7229.JPG


Βέβαια αυτό δε με εμπόδισε να διανύσω όλη τη διαδρομή προς τους νερόμυλους, σε ένα πανέμορφο μονοπάτι ανάμεσα στα δέντρα που έκοβαν σχετικά την ήδη αφόρητη ζέστη:

DSC_7255.JPG


Ανέβηκα μια ώρα περίπου μετά ξανά στον κεντρικό, κάνοντας και μερικές βόλτες στο για να δω το χωριό,

DSC_7261.JPG


Με τα όμορφα σπίτια του:

DSC_7267.JPG


Κουρασμένος όπως ήμουν κατέληξα στο ωραιότατο καφέ στην αρχή της ρεματιάς, που για να φτάσεις σ' αυτό περνάς ένα ξύλινο γεφυράκι βλέποντας τις πάπιες, προκειμένου να τσιμπήσω ένα μεσημεριανό σνακ. Πολύ όμορφος χώρος κι αυτός:

DSC_7269.JPG


Ε να μη πιώ και κάτι, τόσο κόπο έκανα:

DSC_7275bb.jpg


Η οδήγηση στο άγριο τοπίο με στόχο τη παραλία Καλάμι με έφερε στο τέλος αντιμέτωπο με έναν πολύ κακό χωματόδρομο που ήταν αδύνατο να περάσω από τα νεροφαγώματα. Αναστροφή, πέρασμα από το μη επισκέψιμο μοναστήρι της Παναγίας ορφανής και συνέχεια το πρόγραμμα:

DSC_7284.JPG


Όχι πολύ μακρύτερα, πάρκαρα στην πλατεία του χωριού της Κάτω Χώρας Μυλοποτάμου, βλέποντας και το Αγγλικό σχολείο, τη νεότερη εκκλησία και το κάστρο:

DSC_7286.JPG

DSC_7294.JPG


Ο πρόσφατος σεισμός έχει αφήσει φυσικά και εκεί τα σημάδια του:

DSC_7297b.JPG


Η βόλτα στα μεσαιωνικά σπίτια του οικισμού ήταν καταπληκτική, λες και κάνεις βόλτα στο χρόνο, θυμίζοντας μου κάτι από Σπιναλόγκα ή τη πρόσφατη στην καστροπολιτεία της Βάθειας στη Λακωνία:

DSC_7296.JPG



Ο διατηρητέος (χωρίς φύλαξη όμως) οικισμός ήταν αθέατος από τη θάλασσα προς αποφυγή της πειρατείας. Είδα τους δύο ναούς Αγ. Ιωάννη και Σωτήρος, με αρκετά σημάδια φθοράς:

DSC_7302.JPG

DSC_7303.JPG

DSC_7307.JPG


Επιστρέφοντας εντυπωσιασμένος από τη περιήγηση μου,

DSC_7313.JPG


μπήκα ξανά στο αυτοκίνητο γιατί ήθελα πλέον απεγνωσμένα τη βουτιά, κάτι που έγινε στην ωραία παραλία του Λιμνιώνα, μαζί με μια μπυρίτσα στη καντίνα του ακριβώς από πάνω. Ο καιρός βέβαια δε βοηθούσε, φυσώντας κόντρα και φέρνοντας φύκια στη θάλασσα:

DSC_7321.JPG

DSC_7318.JPG


Θέλοντας να κάνω μια καλύτερη βουτιά, μπήκα στο αμάξι κάνοντας μια διαδρομή με υπέροχη θέα που με ανάγκαζε να σταματώ συχνά για φωτογραφίες:

DSC_7325.JPG


Σε ένα δρόμο που μπορούν να κινηθούν μόνο μικρά οχήματα πέρασα από ένα σημείο που είχα δει αρκετές φορές σε φωτογραφία αλλά δεν ήξερα ότι βρίσκεται στα Κύθηρα. Ευτυχώς δεν είχα άλλο διερχόμενο όχημα στο δρόμο και κατάφερα να φωτογραφήσω την «Τρύπια πέτρα» όπως ήθελα:

DSC_7331.JPG


Η κατάβαση από βατό χωματόδρομο προς τη παραλία Λιμνάρια δεν έδωσε τίποτα περισσότερο δυστυχώς. Ο καιρός δε βοηθούσε καθόλου:

DSC_7340.JPG


Ίσως ήταν μια ευκαιρία για επίσκεψη στο μοναστήρι της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας που βρισκόταν στο δρόμο μου:

DSC_7344.JPG


Το μοναστήρι είχε φορέσει τα γιορτινά του λόγω της ημέρας. Ανήμερα15αύγουστος:

DSC_7350.JPG


Είδα τις καταπληκτικές εικόνες και αναχώρησα:

DSC_7351.JPG


Μπορεί να μην ήταν ημέρα που θα απολάμβανα το μπάνιο όπως το χα στο μυαλό μου, ήταν όμως εξαιρετική σε όλα τα υπόλοιπα, κάτι που θα συνέχιζε με απογευματινές βόλτες στη Χώρα:

DSC_7361.JPG


Βλέποντας εξαιρετικές εικόνες από τα σπίτια των κατοίκων:

DSC_7361b.JPG


Αλλά και όμορφα στενάκια στολισμένα με λουλούδια:

DSC_7367.JPG


Η ώρα ήταν ιδανική για φωτογράφιση αλλά και για μια μπυρίτσα που απόλαυσα στη πλατεία έχοντας ανέβει ως τη πάνω είσοδο της Χώρας:

DSC_7383.JPG


Καταλήγοντας και πάλι στο δωμάτιο για ανασύνταξη:

DSC_7389.JPG

DSC_7398.JPG


Τσίμπησα και βγήκα προς τα έξω κατεβαίνοντας με τα πόδια από το δρόμο μιας και δεν ήξερα το μονοπάτι, έχοντας από πάνω μου το επιβλητικό κάστρο:

DSC_7402b.jpg


Ήπια τα ποτά μου στον Κούκο, ένα πολύ όμορφο υπαίθριο μπαρ με καταπληκτική θέα στο Καψάλι και το κάστρο. Τι καλύτερο για να κλείσει μια αρκετά γεμάτη μέρα;

DSC_7402c.jpg






Ημέρα Τρίτη



Είχε αρχίσει να μ’ αρέσει πολύ η κατάφυτη αυλή μου, τόσο που αν δεν έπινα εκεί τον πρώτο καφέ της ημέρας δε ξεκινούσα για πουθενά:

DSC_7403b.jpg


Δεν έφαγα πρωινό και μπήκα κατευθείαν στο αυτοκίνητο μιας και κατευθυνόμουν στο διασημότερο φούρνο του νησιού. Αυτό που δε περίμενα όμως είναι ότι θα οδηγήσω κοντά μια ώρα για να διανύσω τα 27 χιλιόμετρα μέχρι το βορρά του νησιού, οπότε μπορείτε να καταλάβετε καλά τι εστί οδήγηση στα Κύθηρα. Ο φούρνος Καραβά στο ομώνυμο χωριό είναι ξακουστός για τα εδέσματα του, πολύ όμορφος σαν χώρος και οφείλετε να ψωνίσετε εκτός απ’ το να φάτε, με τα παξιμάδια του να κλέβουν τη παράσταση:

DSC_7403dd.jpg


Έφαγα και γρήγορα κινήθηκα προς την παραλία της πλατιάς άμμου που ήταν ωραία μεν αλλά δε μου ‘κανε καμία εντύπωση προκειμένου να μείνω παραπάνω:

DSC_7404.JPG


Συνεχίζοντας λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω προς τη παραλία Φούρνοι, στην οποία φτάνεις μέσω ενός βατού χωματόδρομου:

DSC_7412.JPG

DSC_7416.JPG


Κάθισα σ’ ένα σκιερό τραπεζάκι της καντίνας προκειμένου να πιώ καφέ και να διαβάσω το βιβλιαράκι μου. (Και τα παρτάλια οι σκέψεις μας, πειρατική σημαία):

DSC_7418.JPG


Προτού απολαύσω τα υπέροχα νερά μέσα στη κάψα του μεσημεριού. Δεν είχα δει όμως ακόμα τίποτα:

DSC_7422.JPG

DSC_7425.JPG


Η επόμενη στάση ήταν για τη φωτογραφία και μόνο στον οικισμό της Αγίας Πελαγίας και την ομώνυμη παραλία που δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο:

DSC_7427.JPG


Σκεφτόμουν διαρκώς αν έκανα καλά που πήγα ως εκεί, την ώρα όμως που πάρκαρα πάνω από τη Φυρη Αμμο ήρθε αυτή η καταπληκτική εικόνα από ψηλά να δώσει την απάντηση:

DSC_7439.JPG


Κόκκινη άμμος και βαθιά καταγάλανα νερά, σε μια παραλία που προσωπικά με ξετρέλανε, κάνοντας τη βουτιά χωρίς καμία καθυστέρηση. Είναι η δεύτερη παραλία μ’ αυτό το όνομα στο νησί (άλλο πάλι και τούτο) οπότε προσοχή:

DSC_7441.JPG

DSC_7445.JPG


Έκατσα κι εκεί κοντά μια ώρα, πριν πάρω τον πολύ καλό και στενό ασφαλτοστρωμένο δρόμο της συνέχειας, με τις απαραίτητες φωτογραφικές πάντα στάσεις:

DSC_7459.JPG

DSC_7452.JPG


Πάνω που αναρωτιόμουν τι άλλο μπορεί να δω την ημέρα αυτή, έφτασα πάνω από τη Κακιά Λαγκάδα, παρκάροντας γρήγορα – γρήγορα, προσπαθώντας να κατανοήσω κι εγώ τις αλλεπάλληλες πανέμορφες εικόνες:

DSC_7465.JPG


Αυτή τη φορά η βουτιά μπορούσε να περιμένει για λίγο:

DSC_7467.JPG


Είπαμε για λίγο. Πόσο ν’ αντισταθεί κανείς άλλωστε σε τέτοια νερά:

DSC_7475b.jpg


Ανέβηκα προς το παρκινγκ λίγο αργότερα αφήνοντας τη παραλία πίσω μου, προκειμένου να κατευθυνθώ προς τη προέκταση της και το φαράγγι της Κακιάς Λαγκάδας, κάτι που έκανε πολύς κόσμος εκείνη την ώρα, είτε από το δρόμο είτε από το νερό:

DSC_7478.JPG


Έφτασα μετά από ολιγόλεπτο περπάτημα, βλέποντας τη κατάληξη του ποταμού και την παραλία που ελλείψει ηλίου δεν έλεγε κάτι:

DSC_7499b.JPG


Η εικόνα του φαραγγιού όμως με τα αγριοκάτσικα ήταν πολύ έντονη και όμορφη, ειδικότερα εκείνη την ώρα:

DSC_7489.JPG

DSC_7496.JPG


Έφυγα χωρίς βουτιά αυτή τη φορά ,μπαίνοντας στο αμάξι προετοιμασμένος για τη μεγάλη επιστροφή, κάνοντας μια απαραίτητη στάση για να τσιμπήσω αλλά και να δω το χωριό του Ποταμού που βρισκόταν στο δρόμο μου. Ακόμα ένα μεγάλο χωριό του νησιού:

DSC_7510.JPG

DSC_7511.JPG


Τελικά δεν ήταν για περισσότερο από μια βόλτα, βλέποντας κάποιες διάσπαρτες ομορφιές. Ήπια τπ κατιτίς μου στη πλατεία κι αναχώρησα:

DSC_7526.JPG


Άφησα το αυτοκίνητο στο επάνω μεγάλο παρκινγκ της χώρας αυτή τη φορά κατεβαίνοντας με τα πόδια. Ωραία ώρα:

DSC_7529.JPG


Ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να γεμίζει τα καφέ, εστιατόρια και μπαράκια, ακριβώς μετά το ηλιοβασίλεμα:

DSC_7538.JPG

DSC_7541.JPG


Κατέβηκακι εγώ να πιώ ένα ποτάκι σ’ αυτή τη καταπληκτική θέα, πριν νυχτώσει και συνεχίσω στον οικισμό αλλά και τη βεράντα μου. Μια πολύ όμορφη και γεμάτη μέρα είχε τελειώσει...

DSC_7545.JPG





Ημέρα Τέταρτη



Το πλάνο έλεγε επίσκεψη στα νότια του νησιού, από τη πλευρά της Χώρας όπου βρισκόμουν δηλαδή, έτσι δεν υπήρχε ιδιαίτερο άγχος. Πριν ξεκινήσω, έκανα μια βόλτα προς το ανώτερο σημείο της, αν κι ο ήλιος δε βοηθούσε πολύ για διαδρομές:

DSC_7547.JPG

DSC_7551.JPG


Έφτασα και μπήκα στο ανοικτό κάστρο, βλέποντας τα αρκετά καλά διατηρημένα τείχη του:

DSC_7555.JPG

DSC_7559.JPG


Το κάστρο δημιουργήθηκε κατά τον 13ο αιώνα από τους Βενετούς (ακόμα ένα στον Ελλαδικό χώρο), φτιαγμένο σε στρατηγικό σημείο με ανεμπόδιστη θέα προς τα τρία πελάγη που περιστοιχίζουν το νησί:

DSC_7562.JPG

DSC_7566.JPG


Καλοδιατηρημένα είναι και τα σημεία παρατήρησης, κάποια εναπομείναντα κανόνια και φυλάκια, με φοβερή θέα προς τη σημερινή χώρα:

DSC_7576.JPG

DSC_7579.JPG


Κατέβηκα παρατηρώντας τις οχυρώσεις του:

DSC_7582.JPG


Περνώντας από τον κεντρικό δρόμο της χώρας με σκοπό να φτάσω στο παρκινγκ προκειμένου να πάρω το αυτοκίνητο και να ξεκινήσω την περιήγηση μου:

DSC_7586.JPG

DSC_7590.JPG


Βέβαια λίγο μετά σταμάτησα μιας και βρήκα χώρο, για μερικές ακόμη φωτογραφίες προς το Καψάλι:

DSC_7599.JPG


Να και το bar Κούκος υπό το φως της ημέρας:

DSC_7598.JPG


Η απόσταση μέχρι τη παραλία του Χαλκού δεν ήταν μεγάλη, κατέληγε όμως ως συνήθως σε χωματόδρομο, με αρκετά αυτοκίνητα να είναι ήδη παρκαρισμένα εκεί, τα οποία σχεδόν διπλασιάστηκαν μέχρι να φύγω. Ήπια έναν όχι και τόσο καλό καφέ (που να ξέρει η νεολαία από φραπέ) στην καντίνα διαβάζοντας, μέχρι να κατευθυνθώ στην εκπληκτική παραλία για τη βουτιά μου:

DSC_7602.JPG

DSC_7607.JPG


Όση καλή εντύπωση μου έκαναν τα νερά του Χαλκού, τόσο κακή αντίστοιχα μου έκανε η πολυκοσμία και οι ομπρελοξαπλώστρες της εκμετάλλευσης. Σημεία των καιρών…

DSC_7609.JPG


Έφυγα με σκοπό να κάνω και μια βόλτα στο Καψάλι, κάτι που σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή μιας και δεν είχα ακόμα πάει, κάνοντας άλλη μια στάση στο δρόμο προκειμένου να φωτογραφίσω από άλλη γωνία:

DSC_7616b.JPG


Τελικά έπρεπε να αρκεστώ μόνο σ’ αυτό, μιας και το χωριό ήταν πολύ καλύτερο να το βλέπεις από ψηλά. Άπειρη ζέστη, κόσμος, καφέ και ταβέρνες και τίποτε άλλο, παρά μόνο συμπαθητική θάλασσα και θέα προς το κάστρο. Έκανα μια βόλτα, δροσίστηκα και συνέχισα:

DSC_7627b.JPG


Μέσω ενός χωματόδρομου έκανα τη προσπάθεια για τη δεύτερη παραλία της ημέρας, το Σπαραγαριο, που βρίσκεται ακριβώς από δίπλα, μια προσπάθεια που εγκατέλειψα όταν είδα ότι απαιτούσε κατάβαση, κι εγώ είχα χασομερήσει ήδη αρκετά. Αρκέστηκα σε φωτογραφία και εδώ:

DSC_7638.JPG


Προτίμησα ν’ αφήσω για τις τελευταίες και αγαπημένες μου ώρες μια από τις καλύτερες παραλίες των Κυθήρων, διανύοντας απόσταση 30 λεπτών μιας και ο δρόμος κάνει αναγκαστικά το κύκλο. Το κακό ήταν όμως ότι ο καιρός άρχισε να τα γυρνάει, με ξαφνικά σύννεφα να περιβάλλουν το νησί:

DSC_7650.JPG


Η κατηφόρα προς τη παραλία Μελιδόνι ήταν απότομη, ο δρόμος όμως καινούριος και καλός, με τα αρκετά αυτοκίνητα να υποδηλώνουν τη κοσμοσυρροή που επικρατούσε:

DSC_7654.JPG


Εδώ είναι ακόμα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μεταμόρφωσης ενός πολύ ωραίου τοπίου σ’ ένα σίχαμα και μισό με σκοπό το κέρδος, αφήνοντας ελάχιστο χώρο στην άμμο για όσους δεν ήθελαν να συμμετάσχουν σ’ αυτό:

DSC_7662.JPG


Δε πτοήθηκα ούτε από τη συννεφιά ούτε από τίποτα, περιμένοντας τον κόσμο ν’ αραιώσει με τον τρόπο που ξέρω καλύτερα:

DSC_7664.JPG


Όντως μετά τις 17:30 μπόρεσα ν’ απλώσω μια πετσέτα και να κάνω τη βουτιά μου.

DSC_7668.JPG


Επέστρεψα αργότερα στη χώρα έχοντας φάει, βολτάροντας και πίνοντας τη καθιερωμένη απογευματινή μπυρίτσα στη πλατεία, έχοντας κάνει και μερικά ψώνια από ένα καταπληκτικό κατάστημα με τοπικά προϊόντα απέναντι από το παρκινγκ:

DSC_7671.JPG


Πριν ετοιμαστώ για να βγω, έκανα και μια βόλτα στο σούρουπο στη περιοχή του κάστρου:

DSC_7676.JPG


Είχα ξεχάσει βέβαια ότι κλείνει στις 8, με αποτέλεσμα να αρκεστώ σε ότι απέμενε:

DSC_7679.JPG

DSC_7683.JPG


Η τελευταία μου νύχτα στα Κύθηρα είχε φτάσει…




Ημέρα Πέμπτη



Είχα φροντίσει να παρκάρω κάτω από τον πεζόδρομο προκειμένου να μη κουβαλάω μέσα στη ζέστη, οπότε γύρω στις 11 φόρεσα μαγιό, φόρτωσα το αυτοκίνητο, έβγαλα μια πανοραμική αυτής της ανεπανάληπτης θέας που με συντρόφευε για μέρες κι αναχώρησα:

DSC_7687.jpg


Προορισμός της ημέρας ήταν το Διακόφτι, περιοχή κοντά στο αεροδρόμιο αλλά παράλληλα και το κεντρικό λιμάνι των Κυθήρων. Βρήκα ένα καλό άνοιγμα κι έκανα στάση για φωτογράφηση κατεβαίνοντας προς το χωριό αλλά και προς το διάσημο ναυάγιο που βρίσκεται λίγο πιο έξω:

DSC_7687b.JPG

DSC_7695.JPG


Έφτασα και πάρκαρα λίγο εκτός καθώς είχε αρκετά αυτοκίνητα, κατεβαίνοντας με τα πόδια. Δεν έχω δει άσχημη παραλία μ’ αυτό το όνομα σκέφτηκα, ενθυμούμενος τη περσινή επίσκεψη στη μαγική παραλία της Καρπάθου, κάτι που επιβεβαίωσα απόλυτα μόλις έφτασα κι αντίκρυσα τα γαλάζια νερά της:

DSC_7703.JPG


Σε πρώτη φάση όμως κάθισα από την άλλη πλευρά της παραλίας για καφεδάκι, μιας και είχα αρκετό χρόνο μπροστά μου:

DSC_7700.JPG


Επέστρεψα το μεσημέρι μιας και η ζέστη είχε γίνει αφόρητη, βουτώντας στα υπέροχα νερά με φόντο τη γέφυρα που οδηγεί στο λιμάνι.

DSC_7709.JPG


Δε χρειάζεται να γράψω παραπάνω λόγια. Μιλάνε οι εικόνες, που μου θύμιζαν έντονα το αντίστοιχο λιμάνι στο Κουφονήσι:

DSC_7717.JPG


Όσο η ώρα πλησίαζε 4 ετοιμάστηκα με την ησυχία μου τσιμπώντας και πίνοντας μπυρίτσα με θέα τον οικισμό:

DSC_7723.JPG


Βρέθηκα και πιο κοντά στο ναυάγιο του ρωσικού φορτηγού πλοίου Nordland που αποτελεί πλέον αξιοθέατο, για μερικές κοντινότερες φωτογραφίες, όπου είδα και τη προειδοποιητική ταμπέλα για τη συλλογή του αλατιού:

DSC_7726.JPG


DSC_7726b.jpg


*Το αλάτι είναι ένα από τα πιο γνωστά προϊόντα που πρέπει να πάρει κανείς μαζί του φεύγοντας απ’ τα Κύθηρα, πιο συγκεκριμένα ο ανθός αλατιού, μαζί με τα παξιμάδια, το (πανάκριβο) θυμαρίσιο μέλι, το παραδοσιακό ποτό Φατουράδα, τον τραχανά με γεύσεις κ.α.

Το πλοίο της Triton Ferries ήταν στην ώρα του ευτυχώς, κατεβάζοντας πολύ κόσμο στο λιμάνι του νησιού, επιβιβάζοντας όμως ελάχιστο.

DSC_7729.JPG

DSC_7737.JPG


Είχα παραδώσει νωρίτερα το αυτοκίνητο, με αμοιβαίες ευχαριστίες για ένα απρόοπτο που έγινε με ράγισμα στο παρμπρίζ και δεν έφταιγα εγώ. Ανέβηκα στο πλοίο πιάνοντας μια θέση στο σχεδόν άδειο κατάστρωμα:

DSC_7742.JPG


Το πλοίο ξεκίνησε να μανουβράρει, φέρνοντας με για λίγο πιο κοντά στα νερά που έκανα μπάνιο μόλις λίγη ώρα πριν:

DSC_7745.JPG


Άφηνα πίσω μου τα Κύθηρα με αίσθημα ικανοποίησης, κάνοντας τον απολογισμό μου με τη διαπίστωση ότι κατάφερα να χωρέσω αρκετά, σ’ ένα νησί το οποίο σίγουρα τις θέλει τις μέρες του και δεν έμοιαζε τόσο δύσκολο εκ πρώτης.
Ποιος ξέρει, μπορεί να ξανανταμώσουν οι δρόμοι μας…

DSC_7752.JPG
 

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
Αντικύθηρα (Τσιριγότο)

Επίσκεψη : Αύγουστος 2022

Διάρκεια: 2 ημέρες



Νομίζω ότι όσοι διαβάζουν αυτήν εδώ την ιστορία δεν είχαν καμία αμφιβολία για την ακόλουθη περιγραφή μου. Ε δε θέλει και πολύ για να καταλάβει κανείς πόσο ελκυστικοί είναι πλέον τέτοιοι προορισμοί στα μάτια μου. Βασικά αυτοί είναι οι καλύτεροι, μη τα ξαναλέμε!

Βέβαια το Αντικύθηρα ως όνομα δε μου κολλούσε με τίποτα, για ένα νησί που μόνο «αντί» δε το λες. Δεν απέχει 10 λεπτά με το πλοίο (πχ Αντίπαρος, Αντίψαρα) αλλά 2 ολόκληρες ώρες, ευρισκόμενο καταμεσής των πελάγων, ανάμεσα σε Πελοπόννησο και Κρήτη. Επίσης δε μου κολλούσε το γεγονός ότι δε μπορούσα επί μήνες να βρω δωμάτιο, παίρνοντας τηλέφωνο μέχρι και τον πρόεδρο της κοινότητας, καταλήγοντας τελικά στο χειρότερο δυνατό. Αυτά όμως δεν είναι προβλήματα.

Όταν μιλάμε για τόσο προκλητικά ενδιαφέροντα ταξίδια για τα οποία η πληροφόρηση και μόνο είναι δύσκολη έως μηδενική, όλα μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα. Σκοπός εξάλλου είναι η επίσκεψη και η κατ’ ιδίαν γνωριμία με τον τόπο και τους ανθρώπους του, με εικόνες και συναισθήματα ατόφιας άγονης γραμμής…





Ημέρα Πρώτη


Το -σχεδόν- άδειο βαπόρι της γραμμής, άφηνε πίσω του τις βραχονησίδες μπαίνοντας στο λιμάνι των Αντικυθήρων, 2 ώρες περίπου μετά την αναχώρηση του απ’ τα Κύθηρα:

DSC_7770.JPG

DSC_7775.JPG


Ο οικισμός του Ποταμού ξεπρόβαλε μπροστά μας μετά το στενό πέρασμα του φυσικού λιμανιού:

DSC_7784.JPG


Κατέβηκα στη μπουκαπόρτα βλέποντας παράλληλα αρκετό κόσμο που περίμενε να αναχωρήσει. Είχα μάθει βλέπετε τον λόγο, που δεν ήταν άλλος από το πανηγύρι του πολιούχου του νησιού Αγ. Μύρωνα, που είχα χάσει μόλις για μια μέρα. Μάλλον γι’ αυτό ήταν δυσεύρετη η διαμονή:

DSC_7792.JPG


Με τη βαλίτσα στο χέρι και σφιγμένα δόντια, ξεκίνησα ν’ ανεβαίνω την πολύ απότομη ανηφόρα προς το κατάλυμα μου, από τον εξωτερικό δρόμο που οδηγεί στο λιμάνι, βλέποντας και τη διπλανή του κοντινή παραλία του Ποταμού:

DSC_7799.JPG


Το πλοίο σήκωσε καταπέλτη σχεδόν αμέσως:

DSC_7804.JPG


Μέχρι να βγάλω άκρη στο κατάλυμα μου είχε εξαφανιστεί κιόλας από τον ορίζοντα:

DSC_7806.JPG


Ένα κατάλυμα που το μόνο που άξιζε ήταν η υπέροχη του θέα, μιας και βρισκόταν στο ψηλότερο σημείο του Ποταμού. Θέα προς το χωριό, το φάρο στην άκρη του λιμανιού αλλά και τη παραλία που έκανε το απογευματινό του μπανάκι αρκετός κόσμος:

DSC_7807.JPG

DSC_7811.JPG

DSC_7814.JPG


*Σπάνια αναφέρομαι σε διαμονές καθώς γνωρίζω ότι τα στάνταρντ του καθενός είναι διαφορετικά και ανάλογα με τα θέλω του και τις δυνατότητες του. Ήταν η πρώτη φορά όμως που ένιωσα την απόλυτη κοροϊδία & εκμετάλλευση, με επίκληση μάλιστα στο συναίσθημα και τη τρίτη ηλικία. Ότι και να πω είναι λίγο, δε χρειάζεται να το αναπτύξω (απαγορεύεται κιόλας), μια βόλτα από τις κριτικές του google maps θα σας κάνει να καταλάβετε που ΔΕΝ πρέπει να πάτε αν βρεθείτε στ’ Αντικύθηρα.

Με τη φωτογραφική μηχανή ανά χείρας κατέβηκα στον οικισμό για μια απογευματινή βόλτα. Το νησί με το έντονο παρελθόν και τη τεράστια αρχαιολογική σημασία έδινε το στίγμα του:

DSC_7817.JPG

DSC_7818.JPG


Προχώρησα στα άδεια σχετικά δρομάκια του Ποταμού:

DSC_7820.JPG

DSC_7821.JPG

DSC_7822.JPG


Πριν φτάσω στο μπακάλικο/καφενείο/ταχυδρομείο/μαγειρείο του. Εικόνες που λατρεύω και δεν υπάρχουν πια παρά μόνο σε κάτι τέτοια μέρη. Μπήκα μέσα για να πάρω μια παγωμένη:

DSC_7828.JPG

DSC_7829.JPG


Καθήμενος κατόπιν σε μια καρέκλα στην αυλή του μαζί με ντόπιους κι άλλους επισκέπτες, όπου έγιναν και οι απαραίτητες πρώτες συστάσεις:

DSC_7830.JPG

DSC_7832.JPG


Ήπια τις μπύρες μου και αναχώρησα, με σκοπό ν’ ανέβω προς την άλλη πλευρά για μερικές φωτογραφίες, βλέποντας με χαρά δύο πολύ αγαπημένα ποιήματα κρεμασμένα στο τοίχο ενός σπιτιού:

DSC_7835.JPG

DSC_7836.JPG


(Ο οικισμός και το κατάλυμα που προανέφερα πάνω αριστερά):

DSC_7839.JPG


Κατέβηκα προς το λιμανάκι παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής, την ώρα που τα φώτα άρχισαν ν’ ανάβουν, με τη σχετική κίνηση στο μπακάλικο που βρισκόμουν προηγουμένως ν’ ανεβαίνει αισθητά:

DSC_7848.JPG

DSC_7850.JPG


Πέρασα κι από το δεύτερο στέκι του χωριού, το οποίο κράτησα στα υπόψιν μιας και άρχισα να πεινάω:

DSC_7854.JPG


Αλλά και από το απέναντι κτηριακό συγκρότημα που φιλοξενεί το περιφερειακό ιατρείο και τους Κοινοτικούς ξενώνες των Αντικυθήρων, μια αρκετά καλή επιλογή για διαμονή σε περίπτωση που βρει κάποιος διαθεσιμότητα:

DSC_7856.JPG


Η ώρα φωτογραφικά είχε να δώσει πολλά στο φακό, με μένα ν΄ ανεβαίνω από τα σκαλιά αυτή τη φορά για να παραλάβω το δωμάτιο μου και ν’ αφιερωθώ στην απολύμανση:

DSC_7859.JPG

DSC_7860.JPG


Ευτυχώς μετά από ώρα και μερικά ποτάκια όλα έδειχναν καλύτερα, κατεβαίνοντας πλέον γύρω στις 10:30 τη νύχτα ξανά προς το κέντρο του οικισμού.

DSC_7862b.jpg


Έφτασα ξανά μέχρι την άλλη άκρη για να βγάλω και μερικές νυχτερινές λήψεις:

DSC_7862e.jpg


Πριν καταλήξω και πάλι στο στέκι του Στράτου για ένα απλό αλλά πολύ νόστιμο δείπνο που χρειαζόμουν μετά από τόσες ώρες νηστικός.

DSC_7862g.jpg


Η κούραση εξαφανίστηκε και οι συζητήσεις για το νησί έδωσαν τη θέση τους στη βραδιά, ανάμεσα σε ντόπιους.

DSC_7862f.jpg


Γι’ αυτό δένομαι με τα μικρά αυτά νησιά και επιμένω να λέω περί διανυκτέρευσης. Την ώρα που μένετε λίγοι, την ώρα που γνωρίζεσαι με τους ντόπιους και να γίνεις ένα μαζί τους, στη παρέα τους, παίρνοντας δείγμα από τη δύσκολη καθημερινότητα της άγονης γραμμής, νιώθοντας παράλληλα υπέροχα γιατί καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό ίσως είναι γι’ αυτούς να «τιμάς» τον τόπο τους.

Μερικά ακόμα ποτάκια με καλή μουσική στην εκπληκτική βεράντα φέραν το τέλος της μεγάλης αυτής ημέρας. Τι άλλο να ζητήσω;




Ημέρα Δεύτερη


Λόγος άγχους και βιασύνης μπορεί να μην υπήρχε σε μια σταλιά νησί, ήρθε και μαζεύτηκε όμως μια συσσωρευμένη κούραση 2 εβδομάδων γεμάτων ταξίδια, μετακινήσεις, πεζοπορίες, ξενύχτια κτλ. ,με αποτέλεσμα το σώμα να αρνείται πεισματικά να ξεκουνηθεί. Δεν υπήρχε κάτι καλύτερο άλλωστε απ’ το να πίνεις το καφεδάκι σου σε τέτοια υπέροχη θέα:

DSC_7863.JPG

DSC_7865.JPG


Με τα λίγα και με τα πολλά πήρα το σακίδιο και τη φωτογραφική και σχεδόν μεσημέρι ξεκίνησα τη δύσκολη ανηφόρα, αφού βγήκα και μια αναμνηστική για το καλό:

DSC_7865d.jpg


Γενικός μου στόχος ήταν να φτάσω περπατώντας ως το εκκλησάκι του Αγίου Μύρωνα, γύρω στα 7 χιλιόμετρα μετ’ επιστροφής, εγχείρημα όμως που λόγω του απάλευτου μεσημεριανού Αυγουστιάτικου ήλιου και της ανηφόρας ήταν ήδη στο μυαλό μου ως απαγορευτικό:

DSC_7869.JPG

DSC_7870.JPG


Αρκέστηκα στα κοντινότερα σχετικά σημεία, στρίβοντας προς το ελικοδρόμιο του νησιού:

DSC_7879.JPG


Κατηφορίζοντας μέσα απ’ το «χωριό» (4 σπίτια όλα κι όλα) Χαρχαλιανά, δίπλα από τους άγονους λόφους του νησιού:

DSC_7881.JPG

DSC_7882.JPG


Ξεστράτισα μπαίνοντας σ’ ένα κακοτράχαλο μονοπάτι, όπου βλέποντας τα βράχια κατάλαβα πως πλησιάζω στον προορισμό μου, τη σπάνιας ομορφιάς παραλία Καμαρέλα, ένα από τα γνωστότερα σημεία των Αντικυθήρων:

DSC_7884.JPG


Αφού είδα το λόγο που πήρε τ’ όνομα της:

DSC_7888.JPG


Βάλθηκα να τη θαυμάζω και να τη φωτογραφίζω από ψηλά, χωρίς να έχω σκοπό να κατέβω από τα σκαλάκια για μπάνιο. Άλλωστε δεν είχε ψυχή εκείνη την ώρα:

DSC_7895.JPG


Αντ’ αυτού γύρισα πίσω και πήρα τον άλλο δρόμο προς τ’ ανατολικά του νησιού, όπου είχε εκτός των άλλων και έντονο αρχαιολογικό ενδιαφέρον. Δυστυχώς όμως πριν φτάσω εκεί διαπίστωσα και την παρέμβαση του σήμερα. Κεραίες, χωματερες με σκουπίδια κτλ:

DSC_7904.JPG


Ο δρόμος είχε αρκετά κατηφορική κλίση και η θάλασσα έμοιαζε αρκετά μακριά, γεγονός που με προβλημάτιζε εν όψει της επιστροφής. Ήμουν όμως αποφασισμένος:

DSC_7905.JPG


Πλάι μου άρχισε να ξεπροβάλει η αρχαία πόλη των Αντικυθήρων και τα πρώτα σημάδια του κάστρου, τα Αίγιλα, πόλη του 4ου αιώνα π.Χ. και πιθανώς ορμητήριο πειρατών:

DSC_7910.JPG

DSC_7911.JPG


Το τέλος του δρόμου κατέληγε στην όμορφη εκ πρώτης όψεως παραλία του Ξηροποτάμου:

DSC_7914.JPG


Αλλά και στην αρχή του μονοπατιού για τα ερείπια του κάστρου, τα αρχαία Αίγιλα και το Ιερό του Απόλλωνα. Δεν είχα βέβαια το κουράγιο να ανέβω ως εκεί:

DSC_7918.JPG


Αντ’ αυτού κατηφόρισα προς την παραλία, που όσο πλησίαζα τόσο καλύτερη μου φαινόταν:

DSC_7921.JPG


Με την κούραση & την ένταση που είχα δεν άργησα να πέσω στα καταπληκτικά νερά, απολαμβάνοντας σίγουρα ένα από τα καλύτερα μπάνια του 2022:

DSC_7922.JPG

DSC_7926.JPG


Στέγνωσα με την ησυχία μου, την ίδια ώρα που 2 ντόπιοι με είδανε στη παραλία αποκαλώντας με μάλιστα με τ’ όνομα μου, υποδεικνύοντας μου μερικές ακόμα ομορφιές που μπορούσα να δω στην επιστροφή, αλλά και το μονοπάτι που θα μου χάριζε πολύ πιο εύκολη επιστροφή:

DSC_7931.JPG


Τους ευχαρίστησα κι αναχώρησα στρίβοντας δεξιά στην επιστροφή προς το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Από κείνο το σημείο ήμουν στο ίδιο ύψος με την αρχαία πόλη βλέποντας τη καλύτερα:

DSC_7933.JPG


Έφτασα στην εκκλησία νομίζω ιδανική ώρα,

DSC_7935.JPG


Προκειμένου να βγάλω μερικές αμιγώς νησιωτικές φωτογραφίες, καθώς το θέμα που μου χάριζε το τοπίο ήταν εξαιρετικό:

DSC_7937.JPG

DSC_7939.JPG


Βρισκόμουν στην άκρη του κόλπου, ακριβώς απέναντι απ’ το χωριό του Ποταμού, σημείο που φάνταζε πολύ μακριά από την αντίθετη κατεύθυνση:

DSC_7942.JPG


Πήρα το χωμάτινο μονοπάτι που σε μερικά σημεία είχε και λαξευμένες πέτρες, το οποίο με οδηγούσε κατευθείαν στο χρέπι που νοίκιαζα. Ευτυχώς γιατί ένα παγωμένο νερό το είχα ανάγκη:

DSC_7949.JPG

DSC_7955.JPG


Κατέβηκα για μια ακόμα γρήγορη βουτιά στη παραλία του οικισμού, πριν επιστρέψω για να ετοιμαστώ:

DSC_7954.JPG

DSC_7957.JPG


Παίρνοντας ξανά το γνωστό δρόμο, πριν σουρουπώσει, για μερικές έξτρα βόλτες και φωτογραφίες:

DSC_7960.JPG


Έφτασα ως τη διπλή εκκλησία «Εισόδια Θεοτόκου και Άγιο Διονύσιο» σ’ ένα σημείο που μπορεί να δει κανείς το σύνολο του χωριού:

DSC_7967.JPG

DSC_7968.JPG


Και κατηφόρισα ξανά μέσα από τα όμορφα σπιτάκια του, διαβάζοντας παράλληλα πληροφορίες:

DSC_7971.JPG

DSC_7974.JPG


Ήταν δεδομένο ότι θα καθόμουν λίγο και στο αγαπημένο πλέον μπακάλικο του κυρίου Μύρωνα, που κατέληγαν όλοι οι χωριανοί εκείνη την ώρα:

DSC_7975.JPG


Έπιασα ένα τραπέζι και ακόμα πιο εύκολα την κουβέντα. Η πρώτη φέρνει δεύτερη, η δεύτερη τρίτη και πάει λέγοντας…

DSC_7976.JPG


Δίπλα μου ένας ακόμα solo traveler, αρκετά πιο μεγάλος από μένα που είχαμε γνωριστεί τη προηγούμενη και κουβεντιάζαμε, μου κάνει σε κάποια φάση την καίρια ερώτηση:

- Ε λες ότι πας σε μικρά νησιά, εντάξει, σιγά μην έχεις πάει και Θύμαινα…
- Πέρυσι, 25 του Ιούλη,
απαντώ γελώντας με περίσσιο θράσος.
- Και πως δε βρεθήκαμε, εκεί ήμουν. Απαντάει ξαφνιασμένος.

(σε ποιον πας να τη βγεις ρε φουκαρά; :haha: )

Αυτά είναι τα ωραία της άγονης γραμμής. Οι γνωριμίες,οι κουβέντες και τα αλληλοκεράσματα, κάτι που συνεχίστηκε με ακόμα έναν ντόπιο που κάθισε στη παρέα μας, αλλάζοντας τη συζήτηση περί μετανάστευσης. Ήταν λόγω των ημερών, όπου διάφορα δουλεμπορικά άδειαζαν στο Αιγαίο ταλαιπωρημένες ψυχές.

- Το ρατσισμό που βίωσα 20 χρόνια στην Αυστραλία αγόρι μου δε τον είδα πουθενά. Ευτυχώς γύρισα στον τόπο μου…

Ήθελα να κάτσω όλο το βράδυ, αδειάζοντας παράλληά το ψυγείο, ο χρόνος όμως είναι πάντα αμείλικτος. Πήρα τη φωτογραφική, χαιρέτησα, ευχαρίστησα και άρχισα ν’ ανεβαίνω το γνώριμο δρόμο της επιστροφής:

DSC_7978.JPG

DSC_7980.JPG


Ευτυχώς η εφαρμογή που βοήθησε πολύ φέτος το καλοκαίρι έκανε το θαύμα της, δείχνοντας μου την ακριβή θέση του πλοίου, δίνοντας μου παράλληλα την ευκαιρία για μερικά ποτάκια στο θεϊκό νυχτερινό μπαλκόνι στο Αιγαίο που χα στη διάθεση μου, μιας και είχα πληρώσει (δυστυχώς) και δεύτερο βράδυ.

DSC_7980b.jpg


(Πολύ καλή περίπτωση και για το ίδιο το πλοίο όπως βλέπετε σε νυχτερινά ταξίδια)

Στις 12 το βράδυ κατέβηκα στο λιμάνι, χαιρετώντας κάποιους ντόπιους που περιμένανε το καράβι για τις προμήθειες τους:

DSC_7988b.jpg


Το συμπαθέστατο πλοίο της αντιπαθέστατης εταιρείας του Αιγαίου έκανε την εμφάνιση του με ολιγόλεπτη καθυστέρηση:

DSC_7988c.jpg


Ανέβηκα στο κατάστρωμα μιας και ο καιρός ήταν εξαιρετικός, βλέποντας ήδη πίσω μου τη νυχτερινή εικόνα των Αντικυθήρων, παίρνοντας κατεύθυνση για το λιμάνι του Κίσσαμου:

DSC_7988d.jpg


Άφηνα το νησάκι γεμάτος συναισθήματα και όμορφες εντυπώσεις, ακόμα μια φορά βλέποντας πράγματα ξεχασμένα στο χρόνο θυμίζοντας μια άλλη χώρα άλλων ετών, έχοντας παράλληλα την εμπειρία να το κατηγοριοποιήσω ψηλά στη καρδιά μου.

Πως γίνεται άλλωστε να μη σε κερδίσουν όλα αυτά;


Για να δω, θα το φέρει η τύχη να το ξαναδώ;
 

Smaragda53

Member
Μηνύματα
985
Likes
2.068
Επόμενο Ταξίδι
αχ, μακάρι νάξερα!
Ονειρεμένο Ταξίδι
Πολυνησία
Ψηλέ, εσύ που αγαπάς τόσο την Ελλάδα και τα νησιά της, τι καλά που θάταν να μπορούσες να πήγαινες και εκτός Αυγούστου! ΄Αλλη αίσθηση!
Στα Κύθηρα έχω πάει με πλοία από Νεάπολη, με πλοίο από Κρήτη, με ιστιοπλοικό από Λαύριο, έχω πάει άπειρες φορές και τα λάτρεψα. Την πρώτη φορά υπήρχε μόνο ένα καφενείο στη Χώρα, όπου ο καφετζής έβλεπε ξένο και στραβομουτσούνιαζε! :haha: Το μοναδικό μαγαζάκι ήταν αυτό στην αψίδα στην είσοδο στο δρόμο για το Κάστρο. Αν μιλούσες τίποτα δυνατά το μεσημέρι, έβγαιναν οι κάτοικοι και σου έκαναν παρατήρηση ενοχλημένοι!
Σιγά-σιγά όλα άλλαξαν, ο τουρισμός πήρε το πάνω χέρι. Πάντως μέχρι το 1993 που πήγα τελευταία φορά είχε ακόμα αυτή την αίσθηση του κουλτουριάρικου νησιού. Πολλοί καλλιτέχνες (ιδίως ζωγράφοι) έχουν σπίτια εκεί και η νυχτερινή ζωή ήταν ήσυχη με συζητήσεις συνοδεία ποτού. Επίσης γίνονταν ωραία πανηγύρια και ζωοπανηγύρεις στα εσωτερικά χωριά (υπάρχουν υπέροχα εσωτερικά χωριά κατάφυτα) όπου πριν τα παραδοσιακά, χόρευαν όλοι με μεγάλη σοβαρότητα βαλς και τανγκό.
΄Αλλα: Στον Ποταμό γίνεται λαική αγορά κάθε Σάββατο νομίζω κι έχει ένα υπέροχο παλιό καφενείο.
Στον Καταρράκτη της Νεράιδας κάνεις μια υπέροχη παγωμένη βουτιά και λούζεσαι κάτω από τον καταρράκτη.
Μου κάνει εντύπωση που στη μεσαιωνική πόλη στον Μυλοπόταμο δεν έχουν κάνει ακόμα καμιά εργασία αναστύλωσης, αλλά τι ψάχνω κι εγώ!
Η Παλιοχώρα είναι φοβερά άγρια και ενδιαφέρουσα.
Στο Σπαραγαρίο μπορείς να πας κι από το Καψάλι με κανό ή θαλάσσιο ποδήλατο.
Κατεβαίνοντας προς Αβλέμονα, βλέπεις τα βράχια δεξιά σου γεμάτα από ενσωματωμένα όστρακα.
Στους γκρεμούς στο κάστρο βρίσκεις sempre viva.
Τρως ένα λαδοπαξίμαδο και παίρνεις ένα κιλό!!
Στα Αντικύθηρα δεν έχω πάει, αλλά είχε πιάσει το καράβι ερχόμενο από Κρήτη. Δεν θα ξεχάσω που κατεβάσανε ένα ολόκληρο σπίτι (τοίχους, παράθυρα, έπιπλα, οικοσκευή, τα πάντα) από το πλοίο!
 
Last edited:

psilos3

Member
Μηνύματα
6.088
Likes
44.919
Επόμενο Ταξίδι
?
Ονειρεμένο Ταξίδι
Peru, Japan, Iceland
@Smaragda53 Θησαυρός οι παρεμβάσεις με τις αναμνήσεις σου και σ' αυτή την ιστορία μου, σ' ευχαριστώ.
Σπουδαίος τόπος τα Κύθηρα, ακριβώς όπως τα περιγράφεις, χρήζουν εξερεύνησης και ημερών. Εγώ νομίζω ότι πήρα απλά μια γεύση, παρόλο που έκοψα αρκετά χιλιόμετρα. Είναι ιδιαίτερο νησί, αν και σίγουρα έχει αλλοιωθεί από τον τουρισμό, αρκετά μάλιστα κακό τουρισμό. Βαρέθηκα να τσακώνωμαι στους στενούς δρόμους του νησιού με τους φραγκάτους και τα τζιπ τους...
Σίγουρα μου έκανε εντύπωση η πληθώρα χωριών με διαφορετικά χαρακτηριστικά όπως αναφέρεις, με την ομορφιά του καθενός, ασχέτως αν δεν έχει κάτι εντυπωσιακό.
Όσο για την δροσερή βουτιά στον καταρράκτη της Νεραΐδας μήνα Αύγουστο απλά δεν υφίστατα, μιλάμε για έλος με στεκούμενα νερά μηνών δυστυχώς.
Για τα Αντικύθηρα τι να πω, τα είδες στην ιστορία, έχω λατρεία για τέτοια μικρά νησιά.

ι καλά που θάταν να μπορούσες να πήγαινες και εκτός Αυγούστου! ΄Αλλη αίσθηση!
Τι καλά που θα ήταν όντως, ειδικά τον αγαπημένο Σεπτέμβριο. Δυστυχώς όμως ανήκω στο γενικό κανόνα των εργαζομένων ως στιγμής, εκτός από μερικές λίγες περιπτώσεις που θα καταφέρω να βρω τριήμερα/τετραήμερα εκτός Αυγούστου. Είναι όντως άλλη αίσθηση, όσες φορές το έχω επιχειρήσει Ιούνιο ή Σεπτέμβριο ήταν το κάτι άλλο!
 

Εκπομπές Travelstories

Τελευταίες δημοσιεύσεις

Booking.com

Στατιστικά φόρουμ

Θέματα
33.109
Μηνύματα
880.569
Μέλη
38.837
Νεότερο μέλος
koliswa

Κοινοποιήστε αυτή τη σελίδα

Top Bottom