BASILISPAP
Member
- Μηνύματα
- 622
- Likes
- 3.518
- Επόμενο Ταξίδι
- Απο εδώ και από εκεί...
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΝΖηλανδία,Περού,Κιργιστάν
Σωτηριον έτος 2053, νυχτερινή ώρα βρίσκομαι ξάπλα σε ένα κρεβάτι και αναπολώ το παρελθόν. Το ταξιδιωτικό μου παρελθόν για να είμαι ακριβής. Τότε που υπήρχε το παλιό καλό travel stories, όχι σαν αυτή την μπούρδα που έχουν φτιάξει οι νέοι moderators. Πως να διαβάσω αυτά τα μικροσκοπικά γράμματα και αυτές οι τρισδιάστατες εικόνες μου προκαλούν ζαλάδα.
Χαζεύω τις ιστορίες μου σαν ημερολόγιο ζωής. Τότε που μπορούσα να πάω μέχρι το ψυγείο χωρίς να αλλάξει θέση ο δείκτης της ώρας. Εικόνες από Νεπάλ, Βιρμανία, Σρι Λάνκα, Ισλανδία, Καμπότζη, Βιετνάμ και Ταϊλάνδη. Ενθύμια, οσμές, γεύσεις από τότε. Καλή και η Ευρώπη αλλά το μακρινό ταξίδι πάντα με μάγευε!
Έπρεπε να πάω ξανά στο Μπαλί, το είχα υποσχεθεί στην Α. Απλά κάθε φορά λέγαμε άστο για αργότερα. Θέλεις Μπάλι ξανά ή να δούμε το Περού; Ήθελα Κιργισταν με άλογα, Ιαπωνία με τρένο, ήθελα πολλά αλλά και τόσα λίγα συνάμα...
Για χρόνια έφταιγε και ο κορονοιος (ευτυχώς τελειώσαμε και με αυτό μετά την μετάλλαξη ω3). Δικαιολογίες πολλές, καμία όμως δεν ευσταθεί. Κάπου νέος είχα δει γραμμένο, "η ζωή είναι πολύ σοβαρή για να την πάρεις στα σοβαρά". Λίγη τρέλα/χαζομάρα είχα πάντα ευτυχώς!
Η Αιθιοπία θα μου μείνει ανεκπλήρωτο όνειρο υποθέτω. Το μακρινό 2020 προτίμησα την Ισλανδία...
Τρεις το πρωί, σκέφτομαι να σηκωθώ για την ανάγκη μου, αλλά πέντε λεπτά μέχρι να τα καταφέρω θα κρυωσω. Ίσως μπορώ να προσποιηθω ότι δεν το κατάλαβα, όπως τότε μικρο παιδί. Χαλαρώνεις και μετά ζεσταίνεται το κρεβάτι για λίγο. Βέβαια αργοτερα θυμάμαι ότι κρύωνα... Ουφ πόσο εύκολο ήταν παλαιότερα.
Σίγουρα κανένας πεθαίνοντας δεν σκέφτεται "μακάρι να είχα δουλέψει παραπάνω". Σίγουρα έπρεπε να είχα ταξιδέψει περισσότερο, αλλά είχαμε και αυτό το δάνειο. Ήρθαν λογαριασμοί μαζεμένοι, κάποιες εξετάσεις, η οικογένεια, η δουλειά. Όλο κάτι φταίει και αναβάλλεις αυτό που πραγματικά θέλεις.
Ακούω έναν παράξενο ήχο, μου θυμίζει το Θιβέτ ή την Βιρμανία... Ένα φως, γιατρέ εσύ ή το γνωστό τούνελ που έβλεπα στις ταινίες εποχής; Έχω παραισθήσεις ή μήπως ήρθαν εξωγήινοι για να με απαγάγουν; Σίγουρα θέλουν το DNA μου, λογικό είναι. Το φως πλησιάζει, βλέπω γνωστές φάτσες τριγύρω (ίσως φταίνε και τα φάρμακα). Αυτό ήταν, ήρθε το τέλος ή μήπως η αρχή για κάτι νέο;
Ταξιδέψτε τώρα σήμερα, όχι αύριο!
Χαζεύω τις ιστορίες μου σαν ημερολόγιο ζωής. Τότε που μπορούσα να πάω μέχρι το ψυγείο χωρίς να αλλάξει θέση ο δείκτης της ώρας. Εικόνες από Νεπάλ, Βιρμανία, Σρι Λάνκα, Ισλανδία, Καμπότζη, Βιετνάμ και Ταϊλάνδη. Ενθύμια, οσμές, γεύσεις από τότε. Καλή και η Ευρώπη αλλά το μακρινό ταξίδι πάντα με μάγευε!
Έπρεπε να πάω ξανά στο Μπαλί, το είχα υποσχεθεί στην Α. Απλά κάθε φορά λέγαμε άστο για αργότερα. Θέλεις Μπάλι ξανά ή να δούμε το Περού; Ήθελα Κιργισταν με άλογα, Ιαπωνία με τρένο, ήθελα πολλά αλλά και τόσα λίγα συνάμα...
Για χρόνια έφταιγε και ο κορονοιος (ευτυχώς τελειώσαμε και με αυτό μετά την μετάλλαξη ω3). Δικαιολογίες πολλές, καμία όμως δεν ευσταθεί. Κάπου νέος είχα δει γραμμένο, "η ζωή είναι πολύ σοβαρή για να την πάρεις στα σοβαρά". Λίγη τρέλα/χαζομάρα είχα πάντα ευτυχώς!
Η Αιθιοπία θα μου μείνει ανεκπλήρωτο όνειρο υποθέτω. Το μακρινό 2020 προτίμησα την Ισλανδία...
Τρεις το πρωί, σκέφτομαι να σηκωθώ για την ανάγκη μου, αλλά πέντε λεπτά μέχρι να τα καταφέρω θα κρυωσω. Ίσως μπορώ να προσποιηθω ότι δεν το κατάλαβα, όπως τότε μικρο παιδί. Χαλαρώνεις και μετά ζεσταίνεται το κρεβάτι για λίγο. Βέβαια αργοτερα θυμάμαι ότι κρύωνα... Ουφ πόσο εύκολο ήταν παλαιότερα.
Σίγουρα κανένας πεθαίνοντας δεν σκέφτεται "μακάρι να είχα δουλέψει παραπάνω". Σίγουρα έπρεπε να είχα ταξιδέψει περισσότερο, αλλά είχαμε και αυτό το δάνειο. Ήρθαν λογαριασμοί μαζεμένοι, κάποιες εξετάσεις, η οικογένεια, η δουλειά. Όλο κάτι φταίει και αναβάλλεις αυτό που πραγματικά θέλεις.
Ακούω έναν παράξενο ήχο, μου θυμίζει το Θιβέτ ή την Βιρμανία... Ένα φως, γιατρέ εσύ ή το γνωστό τούνελ που έβλεπα στις ταινίες εποχής; Έχω παραισθήσεις ή μήπως ήρθαν εξωγήινοι για να με απαγάγουν; Σίγουρα θέλουν το DNA μου, λογικό είναι. Το φως πλησιάζει, βλέπω γνωστές φάτσες τριγύρω (ίσως φταίνε και τα φάρμακα). Αυτό ήταν, ήρθε το τέλος ή μήπως η αρχή για κάτι νέο;
Ταξιδέψτε τώρα σήμερα, όχι αύριο!
Last edited:
