travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.762
- Likes
- 14.553
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
Τρίτη μέρα, Σάββατο
Το Σάββατο είναι η τρίτη και προτελευταία μέρα του ταξιδιού. Καμιά φορά έχω πρόβλημα να τα θυμηθώ, διότι όταν ζεις τόσα πολλά πράγματα καθημερινά, και μάλιστα παρόμοια, είναι δύσκολο να τα ξεκαθαρίσεις και να θυμηθείς που ήταν το κάθε γεγονός και ο κάθε τόπος.
Το πρωί αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την νότια Ολλανδία, σε σχέση με το Άμστερνταμ. Έτσι ξεκινήσαμε από την κοντινή Χάγη. Παρκάραμε φυσικά αφήνοντας τα ευρώ μας στους ολλανδούς. Πρέπει να σημειώσω ότι όταν παρκάρεις δεν σου δίνει το μηχάνημα κανένα χαρτί που, όπως στα περισσότερα μέρη, το αφήνεις σε εμφανές σημείο του αυτοκινήτου για να το βλέπουν οι ελεγκτές. Υποτίθεται, ότι επειδή όταν πληρώνεις σου ζητάνε και τον αριθμό του αυτοκινήτου, εκείνοι ξέρουν ποια από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα έχουν πληρώσει.
Πήγαμε στο κέντρο της πόλης και κάναμε βόλτα για δύο ώρες. Τώρα να λέω ότι έχει ωραία κτίρια και ωραίες εκκλησίες δεν χρειάζεται, γιατί έτσι είναι όπου σχεδόν κι αν πήγαμε στη χώρα. Όμως δεν έχει κάτι ιδιαίτερο. Εκεί βέβαια οι δύο ώρες που μείναμε δεν είναι αρκετές για να μας βγάλουν ένα ασφαλές συμπέρασμα. Πάντως αν είχα περισσότερο χρόνο ίσως και να βαριόμουν. Δεν είμαστε και ταξιδιώτες που θα καθίσουμε σε ένα μαγαζί να πιούμε ένα καφέ ή μια μπύρα και να αφομοιώσουμε το περιβάλλον. Έχουμε τις φωτογραφίες. Έτσι, από τη μια κουραζόμαστε γρήγορα, από την άλλη κουράζεται και το μάτι με τις πολλές εναλλαγές. Εμάς όμως έτσι μας αρέσει. Πολλές φορές, αφού επιστρέψαμε, σκεφτήκαμε αν θα ήταν καλύτερα να βλέπαμε μόνο το Άμστερνταμ και να το χορτάσουμε. Η απάντηση ήταν πάντα: όχι.
Μη φανταστείτε ότι στις πόλεις που πάμε έχουμε κάνει πρόγραμμα για επισκέψεις. Όχι. Πηγαίνουμε στο κέντρο της πόλης και πάμε ψαχτά και με τη διαίσθηση. Όταν έχεις λίγο χρόνο που να κοιτάς χάρτες και προγράμματα. Σπανίως ανοίγω το χάρτη του GPS για να εντοπίσω κάτι γνωστό που χάθηκε ή για να δω (τυχαία δηλαδή στο GPS) κάτι και έχει κοντά με έντονα γράμματα για να πάμε.
Μετά τη Χάγη πήγαμε στο κοντινό Ντελφτ. Παλιά δεν το ήξερα αλλά με τόσα παιδιά φίλων που πήγαν εκεί για μεταπτυχιακά το έχω μάθει την τελευταία δεκαετία. Αυτή η μικρή σχετικά πόλη είναι πολύ όμορφη με παλιά κτίρια και πολλά κανάλια. Μου άρεσε και για να το ξαναζήσω πρέπει να δω όλες τις φωτογραφίες που τράβηξα και το βίντεο. Εκεί μείναμε τρεις ώρες αλλά είχα ένα πρόβλημα με το μηχάνημα που πλήρωσα για το παρκάρισμα, το οποίο μάλιστα ήταν όχι σε δρόμο αλλά σε χώρο μεγάλο σαν οικόπεδο για πάρκινγκ. Εκεί λοιπόν το μηχάνημα, γιατί εδώ φυσικά δεν υπάρχει άνθρωπος για να πληρώσεις, δεν δεχόταν ούτε την κάρτα της visa που έχω ούτε την κάρτα mastercard. Ευτυχώς εκεί ήταν ένας Γερμανός και με βοηθούσε στη μετάφραση γιατί το μηχάνημα δεν έβγαζε ούτε στα αγγλικά τις οδηγίες, αν και μας έλεγε ότι μπορούμε να επιλέξουμε γλώσσα. Τέλος πάντων, ο Γερμανός πλήρωσε με τη δική του κάρτα ( ήταν maestro) και εγώ του έδωσα μετρητά. Γενικά τα μηχανήματα παρκαρίσματος δεν έχουν όλα τη δυνατότητα επικοινωνίας στα αγγλικά, κι ας έχουν την επιλογή στην οθόνη τους. Επίσης δε δέχονται όλες τις τραπεζικές κάρτες. Σας έχω ζαλίσει με τα παρκαρίσματα αλλά ήταν ένα αρκετά ενδιαφέρον κομμάτι του ταξιδιού μας και από τις ελάχιστες περιπτώσεις που μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με ανθρώπους. Δε λέω ντόπιους, γιατί πιστεύω ότι πολλοί δεν ήταν, αφού σε μερικές περιπτώσεις μου έλεγαν κι εκείνοι ότι δεν ξέρουν ολλανδικά.
Ωραία καφέ:
Είχε και υπάιθρια αγορά:
Και αν θέλετε βαρκάδα στα κανάλια:
Μετά το Ντελφτ, είπαμε να παρακάμψουμε το Ρότερνταμ και να πάμε σε ένα διάσημο τουριστικά χωριό με ανεμόμυλους, το Kinderdijk. Εκεί ήταν πραγματικά πάρα πολύ όμορφα, σε σχέση με τους ανεμόμυλους που είχαμε δει στο Zaanse Schans, γιατί εδώ ήτανε σε πιο όμορφο χώρο και μπορώ να πω ότι δεν ήταν ανακατασκευασμένοι και ανακαινισμένοι οι ανεμόμυλοι.
Για να φτάσουμε στο Kinderdijk περάσαμε ένα κάναλί κάθετα με το πλοιάριο που φαίνεται εδώ:
Απλά ήθελα να συμπληρώσω για ένα επεισόδιο που συνέβη όταν φτάσαμε εκεί. Λίγο μετά το χωριό υπάρχει ένα πάρκιν να σταματήσεις για να πας να δεις τους μύλους. Εμείς το προσπεράσαμε και πήγαμε κάπου σε ένα πλαϊνό δρόμο και σταματήσαμε. Πιο πολύ το κάναμε για να κάτσουμε να φάμε και κάτι πρόχειρο που είχαμε μαζί μας. Δεν περάσανε 5 λεπτά και ήρθε ένας Ολλανδός με ένα ποδήλατο και επίσημη στολή και μας είπε ότι εκεί που σταματήσαμε δεν επιτρέπεται το παρκάρισμα και να γυρίσουμε πίσω να παρκάρουμε. Εμείς του είπαμε, εντάξει θα φύγουμε, αλλά θέλουμε να πάμε λίγο πιο κάτω σε ένα χωριό. Αυτός λοιπόν μας λέει ότι είναι πολύ μακριά, τρία χιλιόμετρα (!) και εγώ του λέω ότι θα πάμε με το αυτοκίνητο. Ναι αλλά θα γυρίσετε με τα πόδια μας λέει. Αυτός νόμιζε ότι εμείς θέλαμε να γλιτώσουμε τα 5 ευρώ από το παρκάρισμα και πηγαίναμε αλλού να παρκάρουμε τσάμπα. Γι αυτό μου έλεγε ότι εκεί δεν μπορώ να παρκάρω. Μα, του είπα, θέλω να δω τη διαδρομή. Όχι μου λέει να πας πίσω να παρκάρεις γιατί από κει θα δει στους μύλους. Τέλος πάντων ο άνθρωπος έδειξε τον κάλλο του και την ανθρωπιά του έτσι κι αλλιώς.
Νομίζω στην Ελλάδα θα έπρεπε με το που μπαίνει με αυτοκίνητο ή το νοικιάζει ένας τουρίστας από Ολλανδία, Ελβετία και διάφορα άλλα πολιτισμένα μέρη, να τον χρεώνουμε 30 ευρώ τη μέρα για τα τσάμπα παρκαρίσματα που του προσφέρουμε παντού στη χώρα. Δεν κάνω καθόλου πλάκα.
Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Εκεί πήγαμε λοιπόν και πληρώσαμε τα 5 ευρώ και άλλα οκτώ ευρώ για να δούνε τους ανεμόμυλους. Ξαναείπα ότι ήταν υπέροχοι. Υπήρχε μία μεγάλη ευθεία και στο τέλος μία στροφή (συνολική απόσταση περίπου δυο χιλιόμετρα συν την επιστροφή) και οι ανεμόμυλοι ήταν δεξιά και αριστερά. Αλλά δίπλα στο δρόμο ήταν και από τη μία και από την άλλη πλευρά κανάλια και σε συχνά διαστήματα υπήρχαν γέφυρες για να πηγαίνεις προς τους ανεμόμυλους, μερικοί από τους οποίους ήταν επισκέψιμοι, όχι όλοι.
Μετά από αυτή την όμορφη βόλτα φύγαμε για την Ουτρέχτη. Ήταν η τελευταία επίσκεψη της σημερινής μέρας. Είναι όμορφη και αυτή η πόλη, που φυσικά επισκεφτήκαμε μόνο το κέντρο της. Κυρίως μου άρεσαν τα κανάλια της στο κέντρο που είχαν ωραία μαγαζιά με πολύ κόσμο. Όταν λέω μαγαζιά εννοώ καφέ και εστιατόρια. Μου φάνηκε πολύ ζωντανή πόλη, ιδιαίτερα το βράδυ που 2-3 αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες με τούρκους, βγήκαν να πανηγυρίσουν τη νίκη της Φενέρ Μπαχτσέ στο μπάσκετ στον ημιτελικό της ευρωλίγκας. Το πανηγύρι δεν κράτησε πάνω από 15 λεπτά, αφού βγήκε ένα περιπολικό και εξαφανίστηκαν.
Η πρώτη εικόνα από την πόλη:
Υπέροχα κανάλια με ωραία μαγαζιά:
Έχεις και την επιλογή να φας και να πιείς μέσα σε βάρκα με την παρέα σου:
Το βράδυ φτάσαμε αργά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχαμε κουράγιο για άλλη βραδινή βόλτα. Αν δεν είχαμε το δικό μας αυτοκίνητο, αποκλείεται να βλέπαμε τόσα πολλά μέρη σε μια μέρα. Αυτό είναι το καλό του ενοικιαζόμενου οχήματος, ή του δικού σου. Δεν χάνεις χρόνο, αλλά είπαμε: δεν έχεις πολλή επαφή με τους ντόπιους.
Να και ο χάρτης με τα μέρη που επισκεφτήκαμε την τρίτη μέρα της επίσκεψης στην Ολλάνδία:
Το βίντεο από την τρίτη μέρα του ταξιδιού: Χάγη, Ντελφτ, Kinderdijk και Ουτρέχτη.
Το Σάββατο είναι η τρίτη και προτελευταία μέρα του ταξιδιού. Καμιά φορά έχω πρόβλημα να τα θυμηθώ, διότι όταν ζεις τόσα πολλά πράγματα καθημερινά, και μάλιστα παρόμοια, είναι δύσκολο να τα ξεκαθαρίσεις και να θυμηθείς που ήταν το κάθε γεγονός και ο κάθε τόπος.
Το πρωί αποφασίσαμε να επισκεφτούμε την νότια Ολλανδία, σε σχέση με το Άμστερνταμ. Έτσι ξεκινήσαμε από την κοντινή Χάγη. Παρκάραμε φυσικά αφήνοντας τα ευρώ μας στους ολλανδούς. Πρέπει να σημειώσω ότι όταν παρκάρεις δεν σου δίνει το μηχάνημα κανένα χαρτί που, όπως στα περισσότερα μέρη, το αφήνεις σε εμφανές σημείο του αυτοκινήτου για να το βλέπουν οι ελεγκτές. Υποτίθεται, ότι επειδή όταν πληρώνεις σου ζητάνε και τον αριθμό του αυτοκινήτου, εκείνοι ξέρουν ποια από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα έχουν πληρώσει.
Πήγαμε στο κέντρο της πόλης και κάναμε βόλτα για δύο ώρες. Τώρα να λέω ότι έχει ωραία κτίρια και ωραίες εκκλησίες δεν χρειάζεται, γιατί έτσι είναι όπου σχεδόν κι αν πήγαμε στη χώρα. Όμως δεν έχει κάτι ιδιαίτερο. Εκεί βέβαια οι δύο ώρες που μείναμε δεν είναι αρκετές για να μας βγάλουν ένα ασφαλές συμπέρασμα. Πάντως αν είχα περισσότερο χρόνο ίσως και να βαριόμουν. Δεν είμαστε και ταξιδιώτες που θα καθίσουμε σε ένα μαγαζί να πιούμε ένα καφέ ή μια μπύρα και να αφομοιώσουμε το περιβάλλον. Έχουμε τις φωτογραφίες. Έτσι, από τη μια κουραζόμαστε γρήγορα, από την άλλη κουράζεται και το μάτι με τις πολλές εναλλαγές. Εμάς όμως έτσι μας αρέσει. Πολλές φορές, αφού επιστρέψαμε, σκεφτήκαμε αν θα ήταν καλύτερα να βλέπαμε μόνο το Άμστερνταμ και να το χορτάσουμε. Η απάντηση ήταν πάντα: όχι.
Μη φανταστείτε ότι στις πόλεις που πάμε έχουμε κάνει πρόγραμμα για επισκέψεις. Όχι. Πηγαίνουμε στο κέντρο της πόλης και πάμε ψαχτά και με τη διαίσθηση. Όταν έχεις λίγο χρόνο που να κοιτάς χάρτες και προγράμματα. Σπανίως ανοίγω το χάρτη του GPS για να εντοπίσω κάτι γνωστό που χάθηκε ή για να δω (τυχαία δηλαδή στο GPS) κάτι και έχει κοντά με έντονα γράμματα για να πάμε.
Μετά τη Χάγη πήγαμε στο κοντινό Ντελφτ. Παλιά δεν το ήξερα αλλά με τόσα παιδιά φίλων που πήγαν εκεί για μεταπτυχιακά το έχω μάθει την τελευταία δεκαετία. Αυτή η μικρή σχετικά πόλη είναι πολύ όμορφη με παλιά κτίρια και πολλά κανάλια. Μου άρεσε και για να το ξαναζήσω πρέπει να δω όλες τις φωτογραφίες που τράβηξα και το βίντεο. Εκεί μείναμε τρεις ώρες αλλά είχα ένα πρόβλημα με το μηχάνημα που πλήρωσα για το παρκάρισμα, το οποίο μάλιστα ήταν όχι σε δρόμο αλλά σε χώρο μεγάλο σαν οικόπεδο για πάρκινγκ. Εκεί λοιπόν το μηχάνημα, γιατί εδώ φυσικά δεν υπάρχει άνθρωπος για να πληρώσεις, δεν δεχόταν ούτε την κάρτα της visa που έχω ούτε την κάρτα mastercard. Ευτυχώς εκεί ήταν ένας Γερμανός και με βοηθούσε στη μετάφραση γιατί το μηχάνημα δεν έβγαζε ούτε στα αγγλικά τις οδηγίες, αν και μας έλεγε ότι μπορούμε να επιλέξουμε γλώσσα. Τέλος πάντων, ο Γερμανός πλήρωσε με τη δική του κάρτα ( ήταν maestro) και εγώ του έδωσα μετρητά. Γενικά τα μηχανήματα παρκαρίσματος δεν έχουν όλα τη δυνατότητα επικοινωνίας στα αγγλικά, κι ας έχουν την επιλογή στην οθόνη τους. Επίσης δε δέχονται όλες τις τραπεζικές κάρτες. Σας έχω ζαλίσει με τα παρκαρίσματα αλλά ήταν ένα αρκετά ενδιαφέρον κομμάτι του ταξιδιού μας και από τις ελάχιστες περιπτώσεις που μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω με ανθρώπους. Δε λέω ντόπιους, γιατί πιστεύω ότι πολλοί δεν ήταν, αφού σε μερικές περιπτώσεις μου έλεγαν κι εκείνοι ότι δεν ξέρουν ολλανδικά.
Ωραία καφέ:
Είχε και υπάιθρια αγορά:
Και αν θέλετε βαρκάδα στα κανάλια:
Μετά το Ντελφτ, είπαμε να παρακάμψουμε το Ρότερνταμ και να πάμε σε ένα διάσημο τουριστικά χωριό με ανεμόμυλους, το Kinderdijk. Εκεί ήταν πραγματικά πάρα πολύ όμορφα, σε σχέση με τους ανεμόμυλους που είχαμε δει στο Zaanse Schans, γιατί εδώ ήτανε σε πιο όμορφο χώρο και μπορώ να πω ότι δεν ήταν ανακατασκευασμένοι και ανακαινισμένοι οι ανεμόμυλοι.
Για να φτάσουμε στο Kinderdijk περάσαμε ένα κάναλί κάθετα με το πλοιάριο που φαίνεται εδώ:
Απλά ήθελα να συμπληρώσω για ένα επεισόδιο που συνέβη όταν φτάσαμε εκεί. Λίγο μετά το χωριό υπάρχει ένα πάρκιν να σταματήσεις για να πας να δεις τους μύλους. Εμείς το προσπεράσαμε και πήγαμε κάπου σε ένα πλαϊνό δρόμο και σταματήσαμε. Πιο πολύ το κάναμε για να κάτσουμε να φάμε και κάτι πρόχειρο που είχαμε μαζί μας. Δεν περάσανε 5 λεπτά και ήρθε ένας Ολλανδός με ένα ποδήλατο και επίσημη στολή και μας είπε ότι εκεί που σταματήσαμε δεν επιτρέπεται το παρκάρισμα και να γυρίσουμε πίσω να παρκάρουμε. Εμείς του είπαμε, εντάξει θα φύγουμε, αλλά θέλουμε να πάμε λίγο πιο κάτω σε ένα χωριό. Αυτός λοιπόν μας λέει ότι είναι πολύ μακριά, τρία χιλιόμετρα (!) και εγώ του λέω ότι θα πάμε με το αυτοκίνητο. Ναι αλλά θα γυρίσετε με τα πόδια μας λέει. Αυτός νόμιζε ότι εμείς θέλαμε να γλιτώσουμε τα 5 ευρώ από το παρκάρισμα και πηγαίναμε αλλού να παρκάρουμε τσάμπα. Γι αυτό μου έλεγε ότι εκεί δεν μπορώ να παρκάρω. Μα, του είπα, θέλω να δω τη διαδρομή. Όχι μου λέει να πας πίσω να παρκάρεις γιατί από κει θα δει στους μύλους. Τέλος πάντων ο άνθρωπος έδειξε τον κάλλο του και την ανθρωπιά του έτσι κι αλλιώς.
Νομίζω στην Ελλάδα θα έπρεπε με το που μπαίνει με αυτοκίνητο ή το νοικιάζει ένας τουρίστας από Ολλανδία, Ελβετία και διάφορα άλλα πολιτισμένα μέρη, να τον χρεώνουμε 30 ευρώ τη μέρα για τα τσάμπα παρκαρίσματα που του προσφέρουμε παντού στη χώρα. Δεν κάνω καθόλου πλάκα.
Αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω. Εκεί πήγαμε λοιπόν και πληρώσαμε τα 5 ευρώ και άλλα οκτώ ευρώ για να δούνε τους ανεμόμυλους. Ξαναείπα ότι ήταν υπέροχοι. Υπήρχε μία μεγάλη ευθεία και στο τέλος μία στροφή (συνολική απόσταση περίπου δυο χιλιόμετρα συν την επιστροφή) και οι ανεμόμυλοι ήταν δεξιά και αριστερά. Αλλά δίπλα στο δρόμο ήταν και από τη μία και από την άλλη πλευρά κανάλια και σε συχνά διαστήματα υπήρχαν γέφυρες για να πηγαίνεις προς τους ανεμόμυλους, μερικοί από τους οποίους ήταν επισκέψιμοι, όχι όλοι.
Μετά από αυτή την όμορφη βόλτα φύγαμε για την Ουτρέχτη. Ήταν η τελευταία επίσκεψη της σημερινής μέρας. Είναι όμορφη και αυτή η πόλη, που φυσικά επισκεφτήκαμε μόνο το κέντρο της. Κυρίως μου άρεσαν τα κανάλια της στο κέντρο που είχαν ωραία μαγαζιά με πολύ κόσμο. Όταν λέω μαγαζιά εννοώ καφέ και εστιατόρια. Μου φάνηκε πολύ ζωντανή πόλη, ιδιαίτερα το βράδυ που 2-3 αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες με τούρκους, βγήκαν να πανηγυρίσουν τη νίκη της Φενέρ Μπαχτσέ στο μπάσκετ στον ημιτελικό της ευρωλίγκας. Το πανηγύρι δεν κράτησε πάνω από 15 λεπτά, αφού βγήκε ένα περιπολικό και εξαφανίστηκαν.
Η πρώτη εικόνα από την πόλη:
Υπέροχα κανάλια με ωραία μαγαζιά:
Έχεις και την επιλογή να φας και να πιείς μέσα σε βάρκα με την παρέα σου:
Το βράδυ φτάσαμε αργά στο ξενοδοχείο μας και δεν είχαμε κουράγιο για άλλη βραδινή βόλτα. Αν δεν είχαμε το δικό μας αυτοκίνητο, αποκλείεται να βλέπαμε τόσα πολλά μέρη σε μια μέρα. Αυτό είναι το καλό του ενοικιαζόμενου οχήματος, ή του δικού σου. Δεν χάνεις χρόνο, αλλά είπαμε: δεν έχεις πολλή επαφή με τους ντόπιους.
Να και ο χάρτης με τα μέρη που επισκεφτήκαμε την τρίτη μέρα της επίσκεψης στην Ολλάνδία:
Το βίντεο από την τρίτη μέρα του ταξιδιού: Χάγη, Ντελφτ, Kinderdijk και Ουτρέχτη.