Κύπρος Μοιάζεις με γκόμενα , που τριγυρνά στα Κατεχόμενα .. Λευκωσία- Αγία Νάπα

[Alex Loco]

Είχε αρχίσει ήδη να σκοτινιάζει. Δεν χάνω εύκολα την αισιοδοξία μου. Αλλά το να έχεις μείνει από μπαταρία χωρίς να ξέρεις πολλά από αμάξια και να είσαι στο αεροδρόμιο μιας ξένης χώρα πόσο μάλλον των Σκοπίων άρχισε να με ρίχνει. Ρώτησα αρχικά ένα αμάξι με κάτι Σέρβους οι οποίοι με πολύ χαμόγελο μου είπαν ότι εφόσον δεν είχα καλώδια δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Το ίδιο και ένα ζευγάρι που τελικά ήταν Γάλλοι. Αυτοί μου είπαν ότι το έχουν πάθει και ζήτησαν βοήθεια από τους ταξιτζήδες. Έτσι και έπραξα. Ένας πολύ πρόθυμος ταξιτζής με έβαλε στο ταξί κάναμε τον κύκλο και πάρκαρε μπροστά από το αμάξι μου. Τα σύνδεσε και ευτυχώς ο εύχαριστος ήχος της μηχανής ξανά ακούστηκε. Ξύνισε όταν του είπαμε ότι είμαστε από την Έλλάδα και όταν από ευγένεια του είπα αν θέλει κάτι για τη βοήθεια του μου είπε ότι θέλει δέκα ευρώ για τον κόπο του και να του πληρώσουμε το είστήριο εφόσον μπήκε στο πάρκινγκ !!!!! Δεν είχα αμφιβολία αυτή τη χώρα θα την χωνέψω τη μέρα που θα την μοιραστεί η Ελλάδα με τη Σερβία , τη Βουλγαρία και την Αλβανία !! Είχαμε πάνω μας ούτε είκοσι ευρώ ! Τα απρόοπτα δεν τα περιμέναμε γιαυτό και φάγαμε όλα μας τα λεφτά στην Κύπρο !! Καλά να πάθετε θα μου πείτε , συνφωνώ θα σας πω !! Το χειρότερο ήταν ότι τα λεφτά τα είχαμε στην κάρτα. Αφήσαμε τη Σταυρούλα να δίνει γκάζι σε συγκεκριμένες στροφές , ενώ εμείς πήγαμε μέσα σε ένα μηχάνημα να βγάλουμε λεφτά. Η γλώσσα ήταν κλασική μακεδονική σαν αυτή που μιλούσε ο Μέγας Αλέξανδρος . Μου έιπε ότι τα δέκα ευρώ ήταν ένα συγκεκριμένο ποσό γιατί και τα λεφτά σε δινάρια ήταν , αλλά φυσικά δεν τον πίστεψα και πήγα με νεύρα να ρωτήσω σε ένα γκισέ ανταλλακτηρίου. Εγώ πάντως αν βοηθούσα τον οποιονδήποτε Έλληνα η ξένο δε θα έπαιρνα φράγκο , αλλάέχω συγκεκριμένη γνώμη και για τους ταρίφες ανεξαρτήτου εθνικότητας. Με ακολουθούσε και μου μιλούσε με επιμονή αλλά άρχισα να τον γράφω και έμπαινα στο mood του θα του δώσω μπουνίδι σε λίγο. Τελικά πράγματι τα δέκα ευρώ ήταν αυτά που μας έιπε. Του τα έδωσα και μου ζήτησε και το εισιτήριο . Αυτά του τα έδωσα με τα μόνα ψιλά που είχαν μείνει . Ευτυχώς είχαμε άλλα 3-4 ευρώ τα οποία θα πήγαιναν στα διόδια . Αλλά και πάλι είχαμε αμφιβολίες πρώτον για το αμάξι , δεύτερον για τα διόδια το πόσα ήταν δηλαδή και άν είχαμε όλα τα λεφτά και τέλος γιατί ήμασταν 220 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη , βενζίνη δεν είχαμε αρκετή και στην κάρτα είχαμε ούτε δέκα ευρώ !!!!!
Αγχωτικά λοιπόν , και με χαλαρό ρυθμό διασχίσαμε τους δρόμους τους , με το δείχτη της βενζίνης να αρχίσει να πέφτει σιγά σιγά . Ευτυχώς μπορώ να πω ότι κατάπιαμε αρκετά χιλιόμετρα και περάσαμε δύο νομίζω διόδια . Για το επόμενο είχαμε μόνο ψιλά , εικοσάλεπτα δεκάλεπτα κι έτσι. Μας σόκαρε όμως ότι το μίνιμουμ που έπαιρναν τα διόδια ήταν πενηντάλεπτο !! Ξαφνικά η Σταυρούλα θυμήθηκε ότι στο πάνε μας είχε πέσει ένα ευρώ κάτω από το κάθισμα και το είχαμε αφήσει εκεί για έκτακτη ανάγκη. Απίστευτο κι όμως το βρήκαμε εκέι πληρώσαμε και φύγαμε για το πρώτο βενζινάδικο που βρήκαμε . Πολύ γέλιο μετά από αυτό το σκηνικό. Ούτε ταινία !!Του ζήτησα να με βάλει 5 ευρώ και με κοιτούσε με μεγάλη απορία . Σίγουρα δεν γέμισε αλλά ξανα ανέβηκε η δείχτης εκεί που ήταν αρχικά και ενθουσιάστηκα. Είναι περίεργο το πόσο μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση ένα πεντάευρω !!! Μετά από αρκετές ώρες φτάσαμε στα σύνορα και μπήκαμε τη νύχτα Ελλάδα !! Όμως ο δείχτης είχε αρχίσει να κατηφορίζει και σίγουρα δεν είχαμε τίποτα μέσα στην κάρτα !! Επιπλέον υπήρχε ένα ακόμα διόδιο από την ελληνική πλευρά αλλά της ξεκαθάρισα της κοπέλας ότι δεν είχα πάνω μου άλλα λεφτά κι άμα της άρεζαν τα ψιλά !! Ευτυχώς μου είπε ότι δεν έχει κανένα θέμα και ήμουν σίγουρος ότι δεν υπήρχε άλλο διόδιο. Πλέον ξεκάθαρα δίναμε μάχη με το ντεπόζιτο.
Το κακό που έχει το δικό μου αμάξι (πιθανόν και όλα τα άλλο) είναι ότι όταν πέσει ο δείχτης αρκετά χαμηλά αρχίζει να πέφτει γρήγορα. Έτσι κι έγινε. Έξω από το Πολύκαστρο δηλαδή 70 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη έβγαλε λαμπάκι !!! Με μαθηματική ακρίβεια θα μέναμε στο δρόμο αφού ήμουν σίγουρος ότι δεν αντέχει για τόσο.Περιτό να σας πω ότι δημιουργήσαμε το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα στην ιστορία αφού πήγαινα κυριολεκτικά με 40 !! Δεν βγάζαμε άχνα , εγώ καρφωμένος στο τιμόνι και η άλλη να έχει καπνίσει δύο πακέτα ! Προσπαθούσα να είμαι όσο πιο πλάγια γίνεται ώστε αν μείνω να μείνω εκτός δρόμου και όχι σε σημείο που δεν έχει λωρίδα . Εκείνο το βράδυ συνωμότησε όλο το σύμπαν , ο Θεός , σίγουρα ο πατέρας μου που έχει φύγει από τη ζωή και πιθανόν οι φύλακες άγγελοι μας. Καταφέραμενα φτάσουμε μέχρι ένα βενζινάδικο έξω από τα Διαβατά . Σταμάτησα να του ζητήσω να μου βάλει τρία ευρώ παρακαλώ , αφού πρώτα τσεκάρει αν υπάρχουν μέσα στην κάρτα. Τελικά δεν υπήρχε τίποτα. Το Διαβατά- Εύσομος το κάναμε σε 15 λεπτά και βάλε . ΣΟΚ και ΔΕΟΣ . Θαύμα. Το θρυλικό Hyundai Attos μόλις πάρκαρε έξω από το σπίτι !!!! Με μόλις 5 ευρώ βενζίνη από τα Σκόπια απόσταση 220 χιλιομέτρων και λαμπάκι για 70 και χιλιόμετρα είχαμε καταφέρει να καταρίψουμε κάθε ρεκόρ και κάθε υπολογισμό !!! Μέχρι και σήμερα δεν έχω καταλάβει πως. Το μάθημα μου πλέον είναι να είμαι πιο υπεύθυνος.. Πείτε μου εσείς πως θα γίνει αυτό.... Τέλος <3

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6

First Προηγούμενη 6 of 6

Go to chapter

Go

[Alex Loco]

Είχαμε κλείσει αεροπορικά μέσω wizzair από Σκόπια για Κύπρο. Το σκεφτήκαμε πολύ και χάσαμε τα φτηνά αεροπορικά από Θεσσαλονίκη για Λάρνακα η Πάφο. Έτσι οταν το αποφασίσαμε τα Σκόπια ήταν η μόνη επιλογή. Αλλά δε μας πείραξε. Άσχετα αν δε χωνεύω τη δημοκρατία του Βαρδάρη (Vardaska)
Έτσι νωρίς νωρίς στις 21 του Αυγούστου αναχωρήσαμε οδικώς από την πιο όμορφη πόλη της Ελλάδος για τη Βόρεια Μακεδονιαχαχαχαχαχ. Τα 220 χιλιόμετρα διανυθηκαν εύκολα με μουσική και μπόλικη όρεξη για ταξίδι. Κάναμε μια μίνι βόλτα μέσα στην πόλη τους πριν καταλήξουμε στο αεροδρόμιο. Πετάξαμε με την παρουσία μια απίστευτης αεροσυνοδού που είχε τα πιο σέξυ πλαστικά χείλη εβερ . Ακόμα και στη Σταυρούλα άρεσε . Έτσι λοιπόν προγειωθηκαμε στη Μόρντορ θα έλεγα , λόγο της καυτής ατμόσφαιρας που σε συνδυασμό με την υγρασία σε πνίγει !!! Πήραμε με 8 ευρώ το λεωφορείο που λέγεται Καπνός και σε 40 λεπτά ήμασταν στην μοναδική διχοτομημένη πρωτεύουσα της Ευρώπης!! Το Ισλαμαμπάντ λοιπόν έεε σορυ μπερδεύτηκα η Λευκωσία εννοούσα, μας άρεσε πολύ. Όσο και να έψαχνα κάτι στο ίντερνετ για να δεις , κατέληγα ότι μόνο η Λυδρα στην πλατεία Σολωμού αξίζει και μια βόλτα στα κατεχόμενα. Έτσι πίστευα ότι θα βαρεθούμε , αλλά εμάς μας άρεσε πολύ. Το ταξί μας άφησε μπροστά στο σύνδεσμο της Ομόνοιας , καθώς εκεί εμένε η πρώην του κολλητού μου που μας δάνεισε το σπίτι της .
Μια πρώτη βραδινή αναγνωριστική βόλτα λοιπόν στη Λυδρα , με τα ταβερνακια της τα μαγαζιά της , κάθε λογής γνωστή αλυσίδα αλλά και τα σύνορα μέσα στη μέση του δρόμου μας άφησαν μια γλυκόπικρη γεύση . Γυρίσαμε να ξεκουραστούμε πριν ξεχυθούμε για τα καλά στην Κύπρο από το επόμενο πρωι, με την παρέα του φωτισμένου Πενταδάκτυλου που όσο προκλητικός και να είναι , σε εντυπωσιάζει. Συνεχίζεται..

 

[Alex Loco]

Όπως γυρνούσαμε το βράδυ μαλώσαμε xD Κοιμήθηκε από εγωισμό στον καναπέ. Πρόβλημα σου γλυκούλα. Ξύπνησε από τη ζέστη και επειδή στράβωσε στο καναπεδάκι !! Με ξύπνησε ξινισμένη . Εγώ ήμουν σαν αστερίας στο κρεβάτι και από την ανάποδη μεριά . Φανταστείτε τη ζέστη είχε και έκανα τούμπες στο κρεβάτι να δροσιστώ !! Τα βρήκαμε εύκολα καθώς δεν είχε και άλλη επιλογή ( αν την αφήσεις κάτω από το σπίτι θα καταφέρει να χαθεί στο στενό του σπιτιού ξέρω γω ) και αφού πήραμε καφεδάκι από ένα κοντινό 24ωρο ξεκινήσαμε για τη Λύδρα. Είχε αρκετό κόσμο , τουρίστες , αρκετή νεολαία αλλά σε ήρεμα επίπεδα καθώς μάλλον όλοι οι Κύπριοι είναι στα ελληνικά νησιά το καλοκαίρι. Μπήκαμε σε κάθε μαγαζί με ρούχα αλλά δεν πήρε τίποτα. Φάγαμε μια ωραία κρέπα και πήραμε τα κατάλληλα σουβενίρ , μαγνητάκια και λοιπά. Κάτσαμε για καφέ σε μια ωραία ατμοσφαιρική καφετέρια με φυτά και γλάστρες που αλλάζει το κλίμα. Έπειτα αποφασίσαμε να περάσουμε στην Βόρεια πλευρά της Λευκωσίας. Είχε μεγάλη ουρά αλλά έμπαινες εύκολα καθώς απλά με ταυτότητα η διαδικασία ήταν τυπική. Έκλαψα με μια αφίσα του Ρουβά στη γκρίζα ζώνη από εκείνη την παλιά συναυλία που είχε προκαλέσει. Πάντως σε μουδιάζει να ξέρεις ότι αυτή η αφίσα είναι τόσα χρόνια εκεί στο ουδέτερο κομμάτι . Εκεί όλα μένουν ίδια από ότι φάνηκε . Δεν τα αλλάζει τόσο ο χρόνος . Μου έκανε τόσο εντύπωση μια απλή αφίσα , που έκρυβε όλη αυτή την τρομακτική κατάσταση με τα Κατεχόμενα. Επίσης σε σκαλώνει η επιγραφή με την παράκληση για την ανεύρεση των αγνοουμένων της εισβολής. Ένα τόσο περίεργο γεγονός να διασχίζεις μια πόλη και ξαφνικά από τα εμπορικά μαγαζιά και το σύγχρονο κόσμο να μπαίνεις σε ένα παζάρι θα το χαρακτήριζα , που ακόμα και ο αέρας και οι δρόμοι , έχουν άλλη γεύση . Μικρά μαγαζάκια , τούρκικη γλώσσα , χαμηλότερες τιμές στα προιόντα και λιγότερος κόσμος. Ενδιαφέρον τοπίο και φαντάζομαι πως θα είναι τα πράγματα πιο βαθιά στην τουρκική Λευκωσία αλλά και στη Βόρεια Κύπρο. Ειδικά το κλειστό κομμάτι της Αμμοχώστου πρέπει να είναι τρομακτικό !! Ένα τεράστιο τζαμί με την τούρκικη αλλά και τη σημαία του ψευδοκράτους φαίνονται από παντού και κυματίζουν αρκετά ψηλά. Το τζαμί με την ονομασία Selimiye ήταν ο ναός της Αγίας Σοφίας κάποτε που χτίστηκε σε επιδρομή από καθολικούς αλλά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ , μέχρι που μετατράπηκε σε τζαμί από τους Οθωμανούς όπου και αφαιρέθηκαν οι χριστιανικές τοιχογραφίες.
Μας άρεσε και αφού βγάλαμε τα παπούτσια μας μπήκαμε. Παραπάνω είδατε και την Φεριντέ δηλαδή τη Σταυρούλα που την έντυσα πατόκορφα γιατί ήξερα ότι έτσι μόνο μπαίνεις. Βέβαια μετά είδαμε κάτι τουρίστριες χωρίς μαντήλα με μίνι φούστες και το μαλλί να ανεμίζει να ποζάρουν με στυλ μέσα στο τζαμί κι εγώ να ακούω προφανώς γκρίνια . Δεν είχε πουθενά ούτε έναν υπεύθυνο αλλιώς σίγουρα θα τις έβγαζε από το μαλλί έξω τις άλλες xD ! Παραδίπλα είχε ένα κτήριο που έκαναν τις παραστάσεις τους οι δερβίσιδες . Περπατήσαμε τα στενά τους πετυχαίνοντας και καμιά δεκαριά κουστουμάτους με τούρκικες κονκάρδες. Λογικά έμοιαζε με επίσκεψη πολιτικών που τους έκαναν ξενάγηση. Βρεθήκαμε μπροστά ίσως στο μεγαλύτερο αξιοθέατο της Βόρειας Λευκωσίας το Buyuk han . Χτίστηκε το 16ο αιώνα και αποτέλεσε μέρος για να ξεκουράζονται οι ταξιδιώτες . Επισκευάστηκε τα τελευταία 20 χρόνια και πλέον είναι μέρος με μαγαζιά αλλά αποτελεί και κέντρο τεχνών γκαλερί και λοιπά. Αποτέλεσε για χρόνια φυλακή από τους Βρετανούς και στη μέση της πλατείας χαρακτηριστικά υπάρχει ένα μικρό κτίσμα που θυμίζει πολύ μικρό τζαμί. Έπειτα περάσαμε μπροστά από το επίσης φημισμένο Buyuk hamam που δεν είχαμε καμία όρεξη να ανακαλύψουμε με τέτοια ζέστη. Η βόλτα μας δεν ήταν μεγάλη και δεν εισχωρήσαμε σε βάθος. Θα ήθελα πολύ κάποτε να ανακατευτώ με τους κατοίκους και να δω πως ζουν σε ένα μέρος που δεν είναι εμπορικό ούτε μπορείς να μάθεις πάρα πολλά πράγματα.
Επιστρέψαμε στην κυπριακή πλευρά νωρίς το μεσημέρι. Φάγαμε στο σπίτι διάφορα που είχαμε πάρει από το super market και ξαναβγήκαμε για μια χαλαρή βραδινή βόλτα. Δεν ξαναπήγαμε στο κέντρο γιατί δεν είχαμε κάτι άλλο να δούμε , αλλά κυκλοφορήσαμε κοντά στο σπίτι σαν μια εντελώς βραδινή , ζεστή βόλτα για τσιγάρο που λέμε. Ήμασταν γεμάτοι από τη Λευκωσία και ανυπομονούσαμε να ξημερώσει για να αναχωρήσουμε για τη Μύκονο της Κύπρου , την Αγία Νάπα. Συνεχίζεται...

 

[kabamarou]

Έχω επισκεφτεί την Λευκωσία αλλά και την υπόλοιπη Κύπρο 4 φορές τα τελευταία 2 χρόνια και έχω μείνει ενάμιση μήνα συνολικά οπότε μια ιστορία από εκεί είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρουσα για εμένα. Χώρια που μου αρέσει να διαβάζω πολύ τις ιστορίες σου

Για αυτό το τραγούδι του Παντελίδη που αναφέρεις στον τίτλο σου είχα διαβάσει ότι είχαν προκληθεί μεγάλες αντιδράσεις από Κύπριους που θεωρούσαν ότι τους προσβάλει και ο Παντελίδης ζήτησε συγγνώμη και το έσβησε.

Την αφίσα με τον Ρουβά που αναφέρεις την είχα δει και εγώ σε αρκετά σημεία της Λευκωσίας και όχι μόνο στην πράσινη γραμμή. Δεν νομίζω να έχουν μείνει από την συναυλία που είχε γίνει τότε γιατί φαινόταν σχετικά καινούριες. Δεν μπόρεσα να καταλάβω για ποιον λόγο τις κόλλησαν και πάλι.

Η Λευκωσία παρότι είναι μια πόλη που φαινομενικά δεν έχει κάτι να δεις είναι η μοναδική πόλη που θα ήθελα να ζήσω μόνιμα εκτός από την Θεσσαλονίκη. Παίζει ρόλο βέβαια ότι ξέρω και κόσμο από εκεί. Εχω γράψει και ιστορία για αυτήν. Αν θέλεις και έχεις χρόνο ρίξε μια ματιά εδώ

 

[Alex Loco]

Έτσι λοιπόν η τρίτη μας μέρα στο νησί της Αφροδίτης , μας βρήκε μετά από βασανιστικό περπάτημα στην πλατεία Σολωμού όπου είχε πάρει πρόχειρα το μάτι μου κάπου στο ίντερνετ ότι από εκεί έχει το Intercity το λεωφορείο που σε πάει στην Αγία Νάπα. Βλέπω μπροστά μας ένα υποκατάστημα της εταιρίας Καπνός αυτής δηλαδή που μας έφερε από το αεροδρόμιο στη Λευκωσία. Εξυπηρετική απόλυτα η κοπέλα. Την ρωτάμε λοιπόν τι ώρα φεύγει από εκεί το λεωφορείο ? Δεν υπάρχει λεωφορείο που να φεύγει από εδώ λέει !! Μα είμαι σίγουρος ότι το είδα στο ίντερνετ ! Λάθος κάνεις μου λέει. Πρέπει να πάτε εκεί που σας είχε αφήσει το λεωφορείο από το αεροδρόμιο. Από εκεί θα πάτε Αγία Νάπα με μια στάση στο αεροδρόμιο . Για να σας πω συνοπτικά η κουφάλα δεν μας είπε ότι υπάρχει το intercity εκεί δίπλα που σε πάει με 5 ευρώ απευθείας στην Αγία Νάπα αλλά ότι έπρεπε να δώσουμε κοντά στα 15 αν θυμάμαι καλά και να πάμε 40 λεπτά διαδρομή μέχρι τον τερματικό σταθμό συν το αεροδρόμιο . Εντάξει μωρή τη δουλειά σου κάνεις αλλά μην είσαι τόσο ευγενική και εξυπηρετική γιατί είσαι ψεύτικη !! Ακόμα και ταξί κόντεψε να μας καλέσει.
- τι ευγενική κοπέλα είπε η Σταυρούλα όταν φύγαμε.
- Κάτι μου βρωμάει εμένα ( είπε ο Γκιούλιβερ μπαρουτοκαπνισμένος στους κουτοπόνηρους )
Έλα που ρωτάω στο γκισέ στα αστικά και μου λέει τώρα αμέσως φεύγει το intercity. Και απευθείας και με 5 ευρώ !!
Έτσι λοιπόν αφήσαμε πίσω την πρωτεύουσα της Κύπρου γεμάτοι πλήρως και κατευθυνθήκαμε στο πολυσύχναστο φουτουριστικό κρατίδιο της ακολασίας !! Έτσι ακούγεται δηλαδή . Δεν είναι του στυλ μου καθόλου τέτοια μέρη . Και πράγματι ήταν ότι ακριβώς περίμενα . Βαβούρα , γουρούνες και παπάκια παντού , κόσμος να μη χορταίνει το μάτι σου !! Άγγλοι και Ρώσσοι απόλυτα βλαμμένοι πιθανόν καταπιεσμένοι λαοί αν κρίνω από το άχτι που βγάζουν στο ποτό το χορό και το ξευτιλίκι γενικά. Είχαμε νοικιάσει πολύ κοντά στο κέντρο δηλαδή στο μοναστήρι και τα κλαμπάκια. Φτηνά ενοικιαζόμενα δωμάτια με μεγάλο μπαλκόνι που είχε τρομερή θέα το βράδυ. Από τη μία τα κλαμπ από την άλλη το λούνα παρκ και παντού φώτα. led , και πεντάστερα ξενοδοχεία. Ατελείωτα ξενοδοχεία και μαγαζιά βασικά. Δεν χωρούσες να περπατήσεις το βράδυ ούτε στο πεζοδρόμιο ούτε στο δρόμο. Εντάξει εμπειρία είναι αλλά εγώ δε θα ξαναπατήσω. Χαμός το βράδυ ψιλονέκρα το πρωί . Εμετός στα πεζοδρόμια και μια ατμόσφαιρα που λες πάλι χθες βράδυ έγινε της @@@@... Βιάστηκε η δικιά μου να νοικιάσουμε μηχανάκι μη περπατήσει λίγο λες και πήγαμε σε καμιά μεγαλούπολη. Αν και είχε δίκιο με τέτοια ζέστη που να περπατάς. 40 βαθμοί το βράδυ και 80% υγρασία. Προχωράς και φλέγεται η ψυχή σου. Βρήκαμε μια φίλη της που δούλευε σεζόν και πήγαμε βόλτα για βραδινό μπάνιο χαλαρά . Η πρώτη αναγνωριστική βραδινή βόλτα με το παπί έγινε και καταλάβαμε ότι είναι η χαρά του ιδιοκτήτη ξενοδοχείου το μέρος . Δεν τελείωναν !!! Ένα μίνι ζέσταμα η πρώτη βραδιά. Με το ξημέρωμα είχαμε Κάβο Γκρέκο , λίγο Πρωταρά , παραλία Νησί και άλλα διάφορα. Επίσης είχαμε ηλίαση και τρομερό φινάλε του ταξιδιού !!! Συνεχίζεται...

 

[Alex Loco]

Ξυπνήσαμε κυριολεκτικά νωρίς . Κατα τις 8 κοντευαμε ήδη στο Κάβο Γκρέκο , καβάλα στο παπάκι . Αφού περάσαμε τα αμέτρητα ξενοδοχεία και ένα πάρκο με σκαλιστά αγάλματα , κάτι τέτοιο δηλαδή στρίψαμε δεξιά για Κάβο Γκρέκο. Σε αυτό το πάρκο δεν είχαμε καν την αντοχή να περιηγηθούμε καθώς ο ήλιος πρέπει ήδη να ήταν στους 40+ βαθμούς αν και 8 το πρωί !! Στα 9km βρισκεται το πολυ όμορφο ακρωτήρι του Καβο Γκρέκο. Επιτέλους δεν ειχε κόσμο βαβούρα και μπιτσομπαρα . Παρα ηταν απλό . Ενα τίποτα ουσιαστικά. Βραχια που τα φέρνει το κύμα. Για εμάς τους ρομαντικούς ήταν δυνατή εμπειρία αυτή η ησυχία αλλά κυρίως η σκέψη ότι εκεί απέναντι βρίσκεται η Αφρική εμένα με εξιταρε. Δεν πήγαινε πιο κάτω είχαμε φτάσει στη μύτη σχεδόν της Κύπρου , στο νοτιοανατολικούς το κομμάτι της. Δε θέλαμε να φύγουμε. Δυστυχώς είναι κλειστό το κομμάτι που είσαι κυριολεκτικά στην άκρη με σύρματα. Δεν γνωρίζω το λόγο είναι η αλήθεια. Μετά από κάποιες φωτογραφίες , φύγαμε και βολταραμε στον Πρωτάρα ένα φημισμένο μέρος λογο της παραλίας του το οποίο είναι λίγο πριν φτάσεις στο Παραλίμνι. Να σας πω την αλήθεια αν θέλαμε να κάτσουμε έντονα κάπου ήταν η παραλία Νησί η πιο φημισμένη και όχι ο Πρωταράς , γι'αυτό απλά κάναμε μια γύρα και φύγαμε για νησί!

Ίσως τα πιο εντυπωσιακά ξενοδοχεία είναι αυτά τα δύο μπροστά από την παραλία το Nisi Beach Resort και το Nisi blu. Μεγάλες πισίνες χώρος για γκαζόν και λοιπά αλλά εμείς θέλαμε να διασχίσουμε το μυθικό μονοπάτι αλά Μωυσής και να περάσουμε απέναντι στο νησάκι. Τώρα η τρικ τουριστικό είναι το μονοπάτι η απλά έχει ανέβει η στάθμη γιατί είναι μεν πολύ ρηχό αλλά δεν είναι μονοπάτι !! Ποιος ξέρει δεν μάθαμε. Και το νησάκι απέναντι ένα τίποτα. Το μπιτς μπαρ ασφυκτικά γεμάτο αλλά κακό , με κακή μουσική και χαζό κόσμο τουριστικό που βγάζει το άχτι που βιώνει στην χώρα του προφανώς. Ίσως είμαστε χορτασμένοι εμείς αλλά είμαι σίγουρος ότι έχω περάσει πολύ καλύτερα σε μπιτς μπαρ . Απολαύσαμε απλά το νερό και ξαπλώσαμε στα ρηχά με ποτάκι αφήνοντας τον ήλιο να μας φωτοσυνθεσει κανονικά δημιουργοντας έναν πελτέ μέσα στο μυαλό μου , που ακόμα δεν είχα αντιληφθεί αν και οι πρώτες ζεμπεκιες λόγο ζάλης δεν άργησαν να έρθουν. Μετά από ώρες ηλιοθεραπείας και χαλάρωσης , ήρθε η ώρα να μαζευτούμε στα δωμάτια . Έπαιζε και ο Άρης στη Θεσσαλονίκη πρώτη αγωνιστική ε μπορούσε να περιμένει η Αγία Νάπα όλη μέρα ήμουν δικός της !

Όταν τελείωσε το παιχνίδι πήγα να πάω κρέπες. Άρχισα να νιώθω μια δύσπνοια και μια ελαφριά ζάλη. Δεν εδωσα σημασία αλλά όταν επέστρεψα στο δωμάτιο και ξάπλωσα κατάλαβα ότι ενώ έχω κλειστά μάτια νοιωθω τα πάντα να γυρίζουν . Με ανοιχτά μάτια ενοιωθα επίσης πονοκέφαλο και ναυτία. Είχα ιδρώσει και από τη ζέστη ενώ βάζοντας air condition ειχαμε και οι δυο δυο ψευδαίσθηση ότι μας προκαλεί πονοκέφαλο. Το κλείσαμε αλλά πάλι καιγομασταν. Έτσι βγήκαμε να περπατήσουμε χαλαρά . Αν εξαιρέσεις τις παρανομίες μου ότι πεθαίνω , μου έκανε καλύτερο το περπάτημα. Όταν όμως επιστρέψαμε και ξαπλώσαμε πάλι το ίδιο ! Ε πήγαμε να ψάξουμε κάτι σε γιατρο και ας είχαμε πλέον πάνω μας ένα πενηνταρικο και οι δυο μιας που είχαμε ξεφύγει αρκετά απο τον προϋπολογισμό μας , αλλά είπαμε θα το χορτασουμε πλήρως όλο αυτό.

Βρήκαμε γιατρό μου επιβεβαίωσε ότι είχα ηλιαση, αλλά ήταν ιδιώτης και έπρεπε να πάω με ασθενοφόρο σε νοσοκομείο κάπου μακρυά δεν θυμάμαι που. Τελικά ξανά γυρίσαμε στο δωμάτιο και έβαλα βρεγμένο πανί στο κεφάλι , ενώ πήρα και ασπιρίνες. Ευτυχώς κατάφερα να κοιμηθώ !!! Το επόμενο πρωί είχαν φύγει τα πάντα. Δόξα το Θεό δεν παλευοταν. Μαζέψαμε τα πράγματα πηραμε το intercity και μας πήγε στη Λάρνακα. Κατεβήκαμε στο πολύ ωραίο τοπίο που σου προσφέρουν οι φοίνικες σε συνδυασμό με τη θάλασσα τις λεγόμενες "φοινικουδες". Απολαύσαμε ένα καφεδάκι , λίγο περπάτημα και πήραμε το αστικό για να πάμε αεροδρόμιο. Μέσα στο αεροπλάνο λέω στην κύρια : δώσε μου το εισιτήριο από το παρκινγκ στα Σκόπια. Ψάχνει , ξανά ψάχνει και μου λέει : πέταξα από το πορτοφόλι κάτι χαρτάκια νομίζω πρέπει να πέταξα και αυτό μαζί .. ε πώς να μην εκραγείς ρε φίλε. Στην Αμμουλιανή όταν πήγαμε κράταγε τα λεφτά μου στο πορτοφόλι της γιατί είναι πιο υπεύθυνη και καλά , και τα ξοδεψε όλα πριν καταλάβει ότι δεν είχε τα 15 ευρώ για να γυρισουμε με το καραβάκι τώρα της είπα ένα πράγμα να προσέξει και πήγε και το πέταξε !!! Εκραξα, εκτονώθηκα μέχρι που βουρκωσε και σταματησα. Της είπα βρες τρόπο τώρα να συνεννοηθείς δε θα βγάλω πάλι το φίδι από την τρύπα. Έλα που δεν ξέρει αγγλικά καθόλου!!

Προγειωθηκαμε λοιπόν περάσαμε τον έλεγχο και βρήκαμε ένα γκισέ με ένα τύπο να κουτσομιλαει αγγλικά .
Μόνο με αυτόν θα μπορούσε να συνεννοηθεί!!! Πληρώσαμε 30 ευρώ ευτυχώς χωρίς κάποιο έξτρα πρόστιμο και πηγαίναμε στο αμάξι μας με καμία ούτε 20 ευρώ πλέον πάνω μας. Και της λέω : αααρε πάλι καλά τυχερή από γκάφα σε γκάφα όλη την ώρα για πουθενά δεν είσαι!
Και μου λέει : ρε δε θα τύχει να κάνεις καμιά βλακεία έντονη θα στη χτυπάω για πάντα. Γέλασα ειρωνικά. Τόσο βλάκας ειμαι κι εγώ..πάω να βάλω μπρος και το αμάξι είναι νεκρό .είχα ξεχάσει τα φώτα αναμμένα......συνεχίζεται

Κάβο Γκρέκο

 

[Alex Loco]

Είχε αρχίσει ήδη να σκοτινιάζει. Δεν χάνω εύκολα την αισιοδοξία μου. Αλλά το να έχεις μείνει από μπαταρία χωρίς να ξέρεις πολλά από αμάξια και να είσαι στο αεροδρόμιο μιας ξένης χώρα πόσο μάλλον των Σκοπίων άρχισε να με ρίχνει. Ρώτησα αρχικά ένα αμάξι με κάτι Σέρβους οι οποίοι με πολύ χαμόγελο μου είπαν ότι εφόσον δεν είχα καλώδια δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Το ίδιο και ένα ζευγάρι που τελικά ήταν Γάλλοι. Αυτοί μου είπαν ότι το έχουν πάθει και ζήτησαν βοήθεια από τους ταξιτζήδες. Έτσι και έπραξα. Ένας πολύ πρόθυμος ταξιτζής με έβαλε στο ταξί κάναμε τον κύκλο και πάρκαρε μπροστά από το αμάξι μου. Τα σύνδεσε και ευτυχώς ο εύχαριστος ήχος της μηχανής ξανά ακούστηκε. Ξύνισε όταν του είπαμε ότι είμαστε από την Έλλάδα και όταν από ευγένεια του είπα αν θέλει κάτι για τη βοήθεια του μου είπε ότι θέλει δέκα ευρώ για τον κόπο του και να του πληρώσουμε το είστήριο εφόσον μπήκε στο πάρκινγκ !!!!! Δεν είχα αμφιβολία αυτή τη χώρα θα την χωνέψω τη μέρα που θα την μοιραστεί η Ελλάδα με τη Σερβία , τη Βουλγαρία και την Αλβανία !! Είχαμε πάνω μας ούτε είκοσι ευρώ ! Τα απρόοπτα δεν τα περιμέναμε γιαυτό και φάγαμε όλα μας τα λεφτά στην Κύπρο !! Καλά να πάθετε θα μου πείτε , συνφωνώ θα σας πω !! Το χειρότερο ήταν ότι τα λεφτά τα είχαμε στην κάρτα. Αφήσαμε τη Σταυρούλα να δίνει γκάζι σε συγκεκριμένες στροφές , ενώ εμείς πήγαμε μέσα σε ένα μηχάνημα να βγάλουμε λεφτά. Η γλώσσα ήταν κλασική μακεδονική σαν αυτή που μιλούσε ο Μέγας Αλέξανδρος . Μου έιπε ότι τα δέκα ευρώ ήταν ένα συγκεκριμένο ποσό γιατί και τα λεφτά σε δινάρια ήταν , αλλά φυσικά δεν τον πίστεψα και πήγα με νεύρα να ρωτήσω σε ένα γκισέ ανταλλακτηρίου. Εγώ πάντως αν βοηθούσα τον οποιονδήποτε Έλληνα η ξένο δε θα έπαιρνα φράγκο , αλλάέχω συγκεκριμένη γνώμη και για τους ταρίφες ανεξαρτήτου εθνικότητας. Με ακολουθούσε και μου μιλούσε με επιμονή αλλά άρχισα να τον γράφω και έμπαινα στο mood του θα του δώσω μπουνίδι σε λίγο. Τελικά πράγματι τα δέκα ευρώ ήταν αυτά που μας έιπε. Του τα έδωσα και μου ζήτησε και το εισιτήριο . Αυτά του τα έδωσα με τα μόνα ψιλά που είχαν μείνει . Ευτυχώς είχαμε άλλα 3-4 ευρώ τα οποία θα πήγαιναν στα διόδια . Αλλά και πάλι είχαμε αμφιβολίες πρώτον για το αμάξι , δεύτερον για τα διόδια το πόσα ήταν δηλαδή και άν είχαμε όλα τα λεφτά και τέλος γιατί ήμασταν 220 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη , βενζίνη δεν είχαμε αρκετή και στην κάρτα είχαμε ούτε δέκα ευρώ !!!!!
Αγχωτικά λοιπόν , και με χαλαρό ρυθμό διασχίσαμε τους δρόμους τους , με το δείχτη της βενζίνης να αρχίσει να πέφτει σιγά σιγά . Ευτυχώς μπορώ να πω ότι κατάπιαμε αρκετά χιλιόμετρα και περάσαμε δύο νομίζω διόδια . Για το επόμενο είχαμε μόνο ψιλά , εικοσάλεπτα δεκάλεπτα κι έτσι. Μας σόκαρε όμως ότι το μίνιμουμ που έπαιρναν τα διόδια ήταν πενηντάλεπτο !! Ξαφνικά η Σταυρούλα θυμήθηκε ότι στο πάνε μας είχε πέσει ένα ευρώ κάτω από το κάθισμα και το είχαμε αφήσει εκεί για έκτακτη ανάγκη. Απίστευτο κι όμως το βρήκαμε εκέι πληρώσαμε και φύγαμε για το πρώτο βενζινάδικο που βρήκαμε . Πολύ γέλιο μετά από αυτό το σκηνικό. Ούτε ταινία !!Του ζήτησα να με βάλει 5 ευρώ και με κοιτούσε με μεγάλη απορία . Σίγουρα δεν γέμισε αλλά ξανα ανέβηκε η δείχτης εκεί που ήταν αρχικά και ενθουσιάστηκα. Είναι περίεργο το πόσο μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση ένα πεντάευρω !!! Μετά από αρκετές ώρες φτάσαμε στα σύνορα και μπήκαμε τη νύχτα Ελλάδα !! Όμως ο δείχτης είχε αρχίσει να κατηφορίζει και σίγουρα δεν είχαμε τίποτα μέσα στην κάρτα !! Επιπλέον υπήρχε ένα ακόμα διόδιο από την ελληνική πλευρά αλλά της ξεκαθάρισα της κοπέλας ότι δεν είχα πάνω μου άλλα λεφτά κι άμα της άρεζαν τα ψιλά !! Ευτυχώς μου είπε ότι δεν έχει κανένα θέμα και ήμουν σίγουρος ότι δεν υπήρχε άλλο διόδιο. Πλέον ξεκάθαρα δίναμε μάχη με το ντεπόζιτο.
Το κακό που έχει το δικό μου αμάξι (πιθανόν και όλα τα άλλο) είναι ότι όταν πέσει ο δείχτης αρκετά χαμηλά αρχίζει να πέφτει γρήγορα. Έτσι κι έγινε. Έξω από το Πολύκαστρο δηλαδή 70 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη έβγαλε λαμπάκι !!! Με μαθηματική ακρίβεια θα μέναμε στο δρόμο αφού ήμουν σίγουρος ότι δεν αντέχει για τόσο.Περιτό να σας πω ότι δημιουργήσαμε το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα στην ιστορία αφού πήγαινα κυριολεκτικά με 40 !! Δεν βγάζαμε άχνα , εγώ καρφωμένος στο τιμόνι και η άλλη να έχει καπνίσει δύο πακέτα ! Προσπαθούσα να είμαι όσο πιο πλάγια γίνεται ώστε αν μείνω να μείνω εκτός δρόμου και όχι σε σημείο που δεν έχει λωρίδα . Εκείνο το βράδυ συνωμότησε όλο το σύμπαν , ο Θεός , σίγουρα ο πατέρας μου που έχει φύγει από τη ζωή και πιθανόν οι φύλακες άγγελοι μας. Καταφέραμενα φτάσουμε μέχρι ένα βενζινάδικο έξω από τα Διαβατά . Σταμάτησα να του ζητήσω να μου βάλει τρία ευρώ παρακαλώ , αφού πρώτα τσεκάρει αν υπάρχουν μέσα στην κάρτα. Τελικά δεν υπήρχε τίποτα. Το Διαβατά- Εύσομος το κάναμε σε 15 λεπτά και βάλε . ΣΟΚ και ΔΕΟΣ . Θαύμα. Το θρυλικό Hyundai Attos μόλις πάρκαρε έξω από το σπίτι !!!! Με μόλις 5 ευρώ βενζίνη από τα Σκόπια απόσταση 220 χιλιομέτρων και λαμπάκι για 70 και χιλιόμετρα είχαμε καταφέρει να καταρίψουμε κάθε ρεκόρ και κάθε υπολογισμό !!! Μέχρι και σήμερα δεν έχω καταλάβει πως. Το μάθημα μου πλέον είναι να είμαι πιο υπεύθυνος.. Πείτε μου εσείς πως θα γίνει αυτό.... Τέλος <3

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη