Μπαχάμες Μπαχάμες, Νάσου: Η βαθιά ομορφιά της "ρηχής θάλασσας"

[go2dbeach]

Διαχρονικός και πάντοτε αγαπημένος προορισμός τόσο για τους Αμερικανούς όσο και τους Ευρωπαίους, οι Μπαχάμες προσφέρουν κρυφές συγκινήσεις σε όσους ξετυλίξουν το ιλουστρασιόν περιτύλιγμα ΚΕΙΜΕΝΟ: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΕΣΣΑΝΗΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΦΟΙΒΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ

Λιγότερο από τρεις ώρες είχαν περάσει από τη στιγμή που εγκαταλείψαμε τη Νέα Υόρκη με τον μελαγχολικό γκρίζο ουρανό της, όταν το πλήρωμα του αεροπλάνου μάς πληροφόρησε ότι προσεγγίζαμε το διεθνές αεροδρόμιο του Νασάου και η διαδικασία προσγείωσης είχε κιόλας αρχίσει.
Οσοι είχαμε προνοήσει να ζητήσουμε θέση «παράθυρο» αποζημιωθήκαμε δεόντως. Μεγάλες και μικρές εκτάσεις γης, με κάθε γνωστή και άγνωστη απόχρωση του πράσινου, στολισμένες με χρυσαφένιες γιρλάντες άμμου και περιβαλλόμενες από μία θάλασσα με εξίσου μεγάλη ποικιλία αποχρώσεων του γαλάζιου σε όλο του το μεγαλείο. Τα μαγιό και τα σορτς έξω, λοιπόν, και τα λοιπά βαριά ρούχα... στη βαλίτσα!
Επτακόσια νησιά και πάνω από 2.000 νησίδες εκτείνονται σε μήκος 1.200 χλμ. στη δυτική άκρη του Ατλαντικού -και όχι στην Καραϊβική- ανάμεσα στη Φλόριντα από τον Βορρά και στην Αϊτή και στην Κούβα από τον Νότο. Δύο από αυτά φέρουν ελληνικά ονόματα, η Ανδρος που είναι και το μεγαλύτερο και πλέον πρωτόγονο νησί και η Ελευθέρα, που δέχθηκε τους πρώτους βρετανικής καταγωγής αποίκους στα μέσα του 17ου αιώνα.
Η καρδιά του νησιωτικού κράτους χτυπάει στην πρωτεύουσα Νασάου ή σωστότερα Νάσω, που βρίσκεται σε ένα μετρίου μεγέθους νησί, το Νιου Πρόβιντενς. Εκεί κατοικούν σχεδόν οι μισοί από τις 300.000 του συνολικού πληθυσμού των νησιών. Ο πληθυσμός αυτός αποτελείται κατά 85% από Αφροαμερικανούς πρώην σκλάβους, προερχόμενους κυρίως από τη Δυτική Αφρική, κάτι σύνηθες σε όλα τα νησιωτικά κράτη της περιοχής.
Τα 15 χιλιόμετρα της διαδρομής από το αεροδρόμιο στην πόλη ήταν αρκετά για να πληροφορηθούμε από τον Νέλσον, τον λαλίστατο και άψογο οδηγό μας, αρκετά για τον τόπο. Οπως ότι το βιοτικό επίπεδο των νησιών είναι το υψηλότερο της περιοχής και ότι μπορούσαμε να νιώθουμε απόλυτα ασφαλείς.
Θέλοντας να ξεφύγουμε από τη λαίλαπα του μαζικού τουρισμού και του τυποποιημένου πακέτου, είχαμε επιλέξει ένα από τα ανακαινισμένα παραδοσιακά καταλύματα στο κέντρο της πόλης. Χαρακτηριστικό δείγμα αποικιακής αρχιτεκτονικής των αρχών του 19ου αιώνα, μέσα σε έναν τροπικό κήπο πλημμυρισμένο από εξωτικά αρώματα και οργιώδη βλάστηση. Ενας περίπατος στο μαγευτικό αυτό περιβάλλον και η απόλαυση ενός τοπικού κοκτέιλ φρέσκων χυμών με εκλεκτό, επίσης τοπικό, μαύρο ρούμι έδιωξε και τα τελευταία ίχνη από την κόπωση του ταξιδιού και μας εισήγαγε στους χαλαρούς ρυθμούς των διακοπών μιας άλλης εποχής.
ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ
Την επόμενη μέρα, αμέσως μετά την ιεροτελεστία που ονομάζεται αγγλικό πρωινό, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την περιπλάνησή μας στην πόλη. Λίγα βήματα από την είσοδο του ξενοδοχείου και μάλλον όχι τυχαία, βρέθηκε μπροστά μας ο Νέλσον με μια νεαρή κοπέλα, την Τζίνα, που μας σύστησε ως μνηστή του και επαγγελματία ξεναγό. Πρόθυμοι να μας ξεναγήσουν και να μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε το αληθινό Νάσω και μάλιστα με πολύ λογική αμοιβή. Ακολουθήσαμε τους καινούργιους μας φίλους, που στη συνέχεια αποδείχθηκαν μία κινητή εγκυκλοπαίδεια, με σκοπό, ξεκινώντας από το παλιό κυβερνείο, να κατέβουμε προς την ακτή, διασχίζοντας το κέντρο της πόλης.
Το κτίριο, μια νεοκλασική έπαυλη των αρχών του 19ου αιώνα, με κυρίαρχα χρώματα το ροζ και το λευκό, ήταν μέχρι το 1973 η έδρα του Βρετανού κυβερνήτη. Το πανταχού παρόν, σε κάθε πρωτεύουσα του Νέου Κόσμου, άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου έδωσε στην Τζίνα την ευκαιρία να μας μιλήσει για την ιστορία των νησιών.
Στις Μπαχάμες ο Κολόμβος θεωρείται ο πρώτος «τουρίστας», καθώς έχει επικρατήσει η εκδοχή ότι αποβιβάστηκε στο νησί Γκουαναχάνι ή Σαν Σαλβαδόρ στις 12 Οκτωβρίου του 1492.

Οι Ισπανοί δεν εγκαταστάθηκαν ποτέ μόνιμα στα νησιά, παρ' ότι ο «δικός τους» Πόνσε ντε Λεόν τους έδωσε τον 16ο αιώνα το όνομα που διατηρούν μέχρι σήμερα -Μπάχα Μαρ- δηλαδή Ρηχή Θάλασσα. Οι... ευγενείς όμως κονκισταδόρες έδωσαν την τιμή σε όσους από τους ιθαγενείς Σιμπονέι δεν εξολόθρευσαν, να τους υπηρετήσουν ως σκλάβοι στα γειτονικά νησιά, την Κούβα και την Εσπανιόλα.
Για τους Σιμπονέι ή Λουκάγιας, που ήρθαν στις Μπαχάμες από την Κεντρική Αμερική γύρω στον 10ο αιώνα, ελάχιστα είναι γνωστά.
Ο περίπατος στο κέντρο της πόλης μοιάζει με ταξίδι στην πολυτάραχη, αν και μικρή, ιστορία του τόπου. Μάρκετ Στριτ, Τζορτζ Στριτ, Μπέι Στριτ και άλλα ονόματα, που όμως τα περισσότερα θυμίζουν τη στενή σχέση με την πάλαι ποτέ Μεγάλη Βρετανία.
Κάναμε μία μικρή στάση στο «Μουσείο Των Πειρατών». Η δράση τους, άλλοτε αυθαίρετη και άλλοτε με τις ευλογίες του βρετανικού στέμματος, ήταν συνυφασμένη με τη ζωή και την εξέλιξη των νησιών, και ιδίως του Νασάου, από την ίδρυσή του ως Τσαρλς Τάουν, το 1666 (το σημερινό του όνομα το πήρε το 1695) μέχρι το πρώτο τέταρτο του 18ου αιώνα.
Στην αρχιτεκτονική ταυτότητα της πόλης κυριαρχεί ένας αποικιακός ρυθμός που θυμίζει νότια πολιτεία των ΗΠΑ, διανθισμένος, όμως, με πολλά χρώματα, είτε παστέλ είτε πολύ έντονα. Μαγνήτης για τα μάτια του επισκέπτη, η πανδαισία των χρωμάτων! Την συναντάμε παντού, στις επαύλεις, στις απλές -αλλά όχι φτωχικές- κατοικίες των ψαράδων, στα σχολεία, ακόμα και στις εκκλησίες.
Φθάσαμε στην πλατεία Ρόουσον, το πλέον πολυσύχναστο σημείο της πόλης, όπου βρίσκονται τα περισσότερα δημόσια κτίρια και υπηρεσίες: το ταχυδρομείο, η δημοτική βιβλιοθήκη, η αστυνομική διεύθυνση και πολλά άλλα. Παρ' ότι στην πλατεία δόθηκε το όνομα ενός Αγγλου κυβερνήτη του 1860, η Τζίνα μας έδειξε με υπερηφάνεια την προτομή του Μίλο Μπάτλερ, που το 1973 έγινε ο πρώτος μαύρος κυβερνήτης του νεοσύστατου κράτους.
Το σκηνικό άλλαξε, καθώς είχαμε φθάσει στην περιοχή αποβίβασης των κρουαζιερόπλοιων. Ενα ετερόκλητο πλήθος από τουρίστες -ανάμεσά τους και μία παρέα Ελλήνων- είχε κατακλύσει το «Παζάρι της Ψάθας», όπου πωλείται κάθε είδους ψάθινο κατασκεύασμα, μαζί με αρκετά ξυλόγλυπτα, κοχύλια και άλλα αναμνηστικά. Αρκετοί ευτραφείς επισκέπτες, που απρόθυμα είχαν εγκαταλείψει τις ξαπλώστρες του καταστρώματος, συνωστίζονταν μπροστά σε μια σειρά από στολισμένα αμαξάκια για να περιηγηθούν άνετα στην πόλη ταλαιπωρώντας τα δύσμοιρα αλογάκια.
Τα πλοία, με τους περαστικούς επισκέπτες της μιας μέρας, είναι καθημερινό φαινόμενο στη μικρή πρωτεύουσα, ανάμεσά τους και κάποια ελληνικών συμφερόντων. Παρέχουν τα πάντα στους επιβάτες, έτσι το μόνο οικονομικό όφελος για τους ντόπιους είναι τα ψώνια και οι βόλτες με τα αμαξάκια.
ΚΙ ΑΛΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Απολαύσαμε ένα δροσιστικό χυμό και τη θαλάσσια αύρα, στον κήπο ενός ακόμη ανακαινισμένου βικτωριανού κτιρίου που στεγάζει σήμερα ένα πολυτελές ξενοδοχείο και μάθαμε ακόμη περισσότερα πράγματα από τους ξεναγούς μας για την ιστορία και την τουριστική ανάπτυξη των νησιών.
Η σταθερότητα και η γαλήνη που ακολούθησε την εποχή των πειρατών έφεραν στα νησιά ένα μεγάλο κύμα εποίκων, πιστών στη Βρετανία, μετά την ανεξαρτησία των ΗΠΑ στα τέλη του 18ου αιώνα. Το ίδιο έγινε και με το τέλος του αμερικανικού εμφυλίου πολέμου, σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, καθώς αρκετές πλούσιες οικογένειες του νότου πέρασαν στις Μπαχάμες.
Το Νασάου έγινε ο εκλεκτός προορισμός διακοπών της αγγλικής αριστοκρατίας. Ο Δούκας του Γουίνδσορ με την εκλεκτή της καρδιάς του που εγκαταστάθηκαν εδώ έγιναν πόλος έλξης για τους Ευρωπαίους εστεμμένους. Σύντομα ακολούθησαν οι μεγιστάνες της παγκόσμιας οικονομίας.

Ονόματα όπως του Χάουαρντ Χιουτζ και του «δικού μας» Αριστοτέλη Ωνάση ανεβάζουν τις μετοχές σε όποιο εστιατόριο ή ξενοδοχείο μπορεί να επικαλεσθεί μία επίσκεψή τους δείχνοντας με υπερηφάνεια μια φωτογραφία τους ή μια σημείωση στο βιβλίο επισκεπτών. Η δεκαετία του '50 υπήρξε καταλυτική για την είσοδο των νησιών στην εποχή του μαζικού τουρισμού.

Η επανάσταση στην Κούβα και ο αποκλεισμός της από τις επισκέψιμες για τους Αμερικανούς χώρες, καθώς και η μικρή απόσταση από τις νότιες ακτές των ΗΠΑ, οδήγησαν Αμερικανούς και Ευρωπαίους τουριστικούς επιχειρηματίες να κάνουν εκτεταμένες επενδύσεις στα νησιά. Η άριστη υποδομή της βρετανικής διοίκησης, μαζί με την έξυπνη διαφήμιση, ολοκλήρωσαν αυτό που βλέπουμε σήμερα.
Διασχίσαμε και πάλι το κέντρο. Σε μια γωνιά, ένας πλανόδιος μουσικός χάιδευε τα αυτιά των περαστικών με το σαξόφωνό του, τουρίστες χάζευαν μπροστά στις βιτρίνες των καταστημάτων, όπου συνυπήρχαν όλα τα απαραίτητα για το τζετ σετ πανάκριβα αξεσουάρ, πλάι πλάι με εξωτικά αντικείμενα από κάθε γωνιά του κόσμου. Τα θηλυκού γένους μέλη της παρέας μάς πληροφόρησαν ότι ουδέποτε είχαν δει τόσα επώνυμα καταστήματα σε τόσο μικρή πόλη.
Φθάνοντας στο ξενοδοχείο, δεχθήκαμε μια πρόσκληση να επισκεφθούμε ένα γειτονικό εργαστήριο πούρων, όπου υπό την εποπτεία ενός αυτοεξόριστου Κουβανού τεχνίτη κατασκευάζονται ομολογουμένως υπέροχα πούρα.
ΝΥΧΤΟΠΕΡΠΑΤΗΜΑΤΑ
Η νυχτερινή ζωή στο Νάσω έχει δύο όψεις και είναι άξια της φήμης της. Η μία όψη στεγάζεται στις απέραντες αίθουσες και τους κήπους των ξενοδοχείων του Παραντάιζ Αϊλαντ: υπερπολυτελή εστιατόρια, όπως το ανακαινισμένο «Καφέ Μαρτινίκ» όπου ο Σον Κόνερι και η Κλοντίν Οζέ -ως Τζέιμς Μποντ και Ντόμινο- απολάμβαναν το πολυτελές δείπνο τους με χαβιάρι και σαμπάνια στην ταινία «Επιχείρηση Κεραυνός». Καζίνο, όπου το παιχνίδι συνδυάζεται με θέαμα, στα πρότυπα του Λας Βέγκας, με κάποια από αυτά να έχουν μία καλή δόση φολκλόρ.
Και η άλλη όψη: γραφικά εστιατόρια, με κουζίνες κάθε εθνικότητας και μουσικές «γωνιές» όπου το δυνατό ρούμι και οι ντόπιοι ρυθμοί κυριαρχούν. Διαλέξαμε ένα τοπικό εστιατοριάκι όπου γευθήκαμε τα έξοχα θαλασσινά και το νόστιμο ψάρι στα κάρβουνα και συνεχίσαμε σε ένα επίσης τοπικό μπαράκι με μουσική. Εκεί οι καλεσμένοι μας -ο Νέλσον και η Τζίνα- δημιούργησαν το χάπενινγκ της βραδιάς χορεύοντας ένα υπέροχο Λίμπο.
ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
Η επόμενη μέρα ξεκίνησε με μία επίσκεψη στο φρούριο Φινκάστελ, στο οποίο ανεβαίνει κανείς από τη «Σκάλα της Βασίλισσας». Η θέα ήταν μαγευτική, η πόλη και το περίφημο Νησί του Παραδείσου, με τις δύο γέφυρες που τα συνδέουν, απλώνονταν στα πόδια μας. Το φρούριο ήταν έργο του τελευταίου τετάρτου του 18ου αιώνα, ενώ τα 65 σκαλοπάτια τις περίφημης «Σκάλας» του είχαν λαξευτεί στο βράχο από σκλάβους, λίγο πριν από την κατάργηση της δουλείας στη Βρετανία και τις κτήσεις της.
Λίγο αργότερα, στο πολιτιστικό κέντρο Ντουνγκάλικ, ο Νέλσον και η Τζίνα μας ξενάγησαν στα μυστικά της αφροαμερικανικής παράδοσης και κουλτούρας.
Οι Αφροαμερικανοί σκλάβοι κυριάρχησαν ειρηνικά στα νησιά και συμμετείχαν σε κάθε κοινωνική δραστηριότητα. Σήμερα, εκτός από το βιοτικό τους επίπεδο, οι Μπαχάμες έχουν να επιδείξουν αξιοζήλευτες επιδόσεις και στην παιδεία -0,5% αναλφαβητισμό- καθώς και πολύ καλές κοινωνικές παροχές.
Είχε φτάσει πια μεσημέρι, είχε έρθει πλέον η στιγμή να αφεθούμε στη δροσερή αγκαλιά της γαλαζοπράσινης γόησσας.
View attachment a194.30.231.7_kathnews_send_gifs_gifs_info.jpg
ΚΟΣΤΟΣ
Εξι διανυκτερεύσεις στο Νασάου με 1.780 ευρώ το άτομο. Υπολογίστε 1.100 ευρώ για το αεροπορικό σας εισιτήριο, 330 ευρώ κατ' άτομο σε δίκλινο δωμάτιο για έξι νύχτες και 350 ευρώ για φαγητό και λοιπά έξοδα. Το κόστος μπορεί να πέσει αρκετά αν βρεθεί ένας ευκαιριακός ναύλος. Ψάξτε τις ευκαιρίες ανάμεσα σε Λονδίνο και Νασάου.
ΝΟΜΙΣΜΑ
Τοπικό νόμισμα είναι το Bahamas $ που ακολουθεί την ισοτιμία του αμερικανικού δολαρίου.
ΠΟΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ
Το επτάμηνο Νοεμβρίου - Μαΐου είναι η καλύτερη εποχή, ενώ από τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο οι τυφώνες -αν και σπάνιοι- καραδοκούν.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ
Η συντομότερη και ανετότερη διαδρομή είναι μέσω Λονδίνου με την British Airways (τηλ.: 801 115600, British Airways - Global Gateway), με κόστος εισιτηρίου από 1.100 έως 1.300 ευρώ με τους φόρους μετ' επιστροφής.
Μέσω ΗΠΑ (Νέας Υόρκης, Μαϊάμι ή Φιλαδέλφειας) μπορεί κανείς να βρει φθηνότερους ναύλους, αλλά απαιτείται βίζα και το ταξίδι είναι μακρύτερο.
ΠΩΣ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕΤΕ
Το Νασάου συνδέεται αεροπορικώς και ακτοπλοϊκώς με όλα τα γύρω νησιά. Η οδήγηση είναι κατά το αγγλικό σύστημα και οι άδειες μας ισχύουν για τρεις μήνες.
ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ

Στο Νασάου υπάρχουν ξενοδοχεία για κάθε βαλάντιο. Τρία ξενοδοχεία που αξίζει να σημειώσετε είναι:
British Colonial Hilton (120 ευρώ)
Best Western (106 ευρώ) και
Cray Cliff (184 ευρώ).
Βεβαίως, υπάρχουν και πολλές μικρότερες μονάδες σε ανακαινισμένα αποικιακά κτίρια με πολύ χαμηλές τιμές. Μια προσεκτική περιήγηση στο Διαδίκτυο (The Bahamas | Explore The Islands of The Bahamas) θα σας δώσει μια πλήρη εικόνα όχι μόνον για το Νασάου, αλλά και για το Paradise Island.
Προσοχή στις τιμές που συνήθως δεν περιλαμβάνουν πρωινό και στην αξιοπιστία του διαδικτυακού τόπου!
Για κρατήσεις που αφορούν τη διαμονή σας επισκεφθείτε τo:
www.booking.com
ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ
• Οι επιλογές είναι πολλές, με έμφαση στα θαλασσινά που προσφέρονται παντού και σε ικανοποιητικές τιμές, ανάλογα βέβαια με την κατηγορία του εστιατορίου. Τα μικρά εστιατόρια που θυμίζουν δικά μας παραλιακά ταβερνάκια, όπου οι ντόπιοι και οι ξένοι γίνονται μια παρέα υπό τους ήχους μιας αυτοσχέδιας τοπικής ορχήστρας, είναι η καλύτερη και οικονομικότερη επιλογή.
• Επιβάλλεται ίσως κι ένα αποικιακού στυλ δείπνο σε κάποιο από τα πολυτελή στέκια των επωνύμων με την ψαγμένη κουζίνα και τις εξεζητημένες κάβες. Εδώ, ένα μπουκάλι κρασί μπορεί να κοστίζει όσο οι διακοπές όλης της οικογένειας, οπότε τσεκάρετε πρώτα τα οικονομικά σας!
• Καλή λύση είναι και οι αίθουσες των μεγάλων ξενοδοχείων με διεθνή κουζίνα, όπου κάποιες φορές το δείπνο συνοδεύεται από τοπικό θέαμα.
• Υπάρχουν, τέλος, πολλές έθνικ γωνιές και όλα τα γνωστά μας διεθνή ταχυφαγεία.
ΤΙ ΝΑ ΨΩΝΙΣΕΤΕ
Το τοπικό ρούμι και τα πούρα αξίζουν πραγματικά τον κόπο. Οι πολύ καλές και φθηνές ψάθινες κατασκευές παρουσιάζουν πρόβλημα στη μεταφορά λόγω όγκου. Τα εισαγόμενα είδη είναι αφορολόγητα και οι τιμές τους χαμηλότερες κατά 20% περίπου από την Ευρώπη.

* Σημείωση: Οι τιμές διαμονής, ναύλων κτλ. που αναφέρονται στον εκάστοτε προορισμό, είναι αυτές που ίσχυαν κατά την χρονική περίοδο συγγραφής και δημοσίευσης του άρθρου και ενδέχεται να έχουν αλλάξει.

Πηγη kathimerini.gr

 

[go2dbeach]

Το μονο που εχω να προσθεσω ειναι οτι τα νησια ειναι περιπου 700 , αλλα αν υπολογιστουν και τα περιεργα συμπλεγματα αμμου-κοραλιων που μολιs προεξεχουν απ'το νερο φιαχνονταs sandbars , τοτε ειναι περιπου 3000.
Απο τις ωραιοτερες παραλιες του συμπλεγματος αλλα και ολης της καραιβικης βρισκονται στις Μπαχαμες. Προλα αυτα τα νησια Cat και Ελευθερα , ειναι αυτα που διαθετουν τις πιο μοναδικες παραλιες και δεν το λεω εγω.. Στο βορειο ακρο της Ελευθερα , βρισκεται το μικρο νησακι Harbour ,το αγαπημενο των διασημοτητων και οχι μονο αφου διαθετει μια απο τις ωραιοτερες παραλιες του κοσμου την Pink Sands.Τα ροδινα ακρογιαλια θα το μετεφραζα.. Ειναι μια παραλια που δημιουργηθηκε απο θρυμματισμενα κοραλια. Η ροζ αμμος με τα τυρκουαζ νερα κανουν την τελεια αντιθεση και δημιουργουν ενα μοναδικο θεαμα.
Πληθος ταξιδιωτων εχουν κατα καιρους ψηφισει την Pink Sands μεσα στις 10 καλυτερες του κοσμου.

Γινεται αντιληπτο απο την πρωτη στιγμη οτι ο backpacker στις Μπαχαμες μαλλον θα τα βρει σκουρα.Υπαρχουν ομως καποια προγραμματα Τουρισμου οπου μπορει καποιος να μεινει στο σπιτι καποιας ντοπιας οικογενειας.
Αλλη λυση ειναι αν περιπλανηθει στο πιο απομακρυσμενα νησακια τα outer islands οπου θα τον υποδεχτει κλιμακιο απο ιγκουανα , αντε και κανενα κοπαδι απο τα 70000 φλαμινγκο που μεταναστευουν στα νησια και ενας ανεγγιχτος παραδεισος φιαγμενος απο αμμο που διασχιζεται απο πολλους λαβυρινθους και καναλια που δημιουργουν απιστευτα χρωματα.
Στην Ελευθερα υπαρχουν μικρα οικονομικα πανδοχεια και ενα και μοναδικο φαναρι για να ρυθμιζει την ανυπαρκτη κυκλοφορια.Για νυχτερινη διασκεδαση κατεβειτε στην παραλια και με ενα ρουμι σε πλαστικο ποτηρι χαζεψτε στην κυριολεξια απο τα απιθανα χρωματα του ηλιοβασιλεματος και αφεθειτε στην υπεροχη μουσικη των κυματων που σιγονταρουν το τραγουδι των γρυλων απο τα γυρω δεντρα.

 

[Yorgos]

τον λαλίστατο και άψογο οδηγό μας, αρκετά για τον τόπο. Οπως ότι το βιοτικό επίπεδο των νησιών είναι το υψηλότερο της περιοχής και ότι μπορούσαμε να νιώθουμε απόλυτα ασφαλείς.

Ως…γειτονάκι του συμπαθέστατου αρχιπελάγους, θα διαφωνήσω με το Νέλσον. Ούτε το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο της περιοχής έχουν οι Μπαχάμες και σαφέστατα δεν μπορεί κανείς να νιώθει απόλυτα ασφαλής.

Ξεκινώντας από το τελευταίο, είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς πως η Καραϊβική είναι η περιοχή με την υψηλότερη εγκληματικότητα στον κόσμο. Ακόμη και σε αυτό το περιβάλλον… χαμηλής ανταγωνιστικότητας (δεν είναι δα κανένα κατόρθωμα να έχεις λιγότερες δολοφονίες ανά κάτοικο από την Κολομβία, τη Τζαμάικα ή τη Βενεζουέλα) οι Μπαχάμες σκοράρουν μάλλον χαμηλά. Ακολουθεί ένα άρθρο του Economist για την εγκληματικότητα στην περιοχή με χάρτη που αναγράφει τις δολοφονίες ανά κάτοικο ανά κράτος. Δυστυχώς δεν περιλαμβάνονται στοιχεία για την Κούβα, η οποία είναι μακράν και η ασφαλέστερη χώρα της περιοχής, αλλά οι Μπαχάμες, παρά την οικονομική τους ανάπτυξη(που στηρίζεται στις offshore, το οργανωμένο έγκλημα και τον τουρισμό κατά κύριο λόγο) είναι ανησυχητικά χαμηλά σε σχέση με πολύ φτωχότερες χώρες, όπως η Γουϊάνα.
http://www.economist.com/world/americas/displaystory.cfm?story_id=10609414


Στην αναφορά του OSAC (https://www.osac.gov/Reports/report.cfm?contentID=79292) για την Καραϊβική, συμπερασματικά αναφέρεται πως παρότι ο κυριότερος όγκος μη βίαιης εγκληματικότητας σημειώνεται στις τουριστικές περιοχές, εκτός αυτών η εγκληματικότητα παίρνει σοβαρότερες μορφές, ανάλογες με αυτή των χειρότερων πόλεων των ΗΠΑ.

Έχω αρκετούς γνωστούς και φίλους που έχουν ζήσει στις Μπαχάμες, άλλωστε είναι γειτονάκια μας και γνωριζόμαστε αρκετά καλά. Ένας φίλος δίδασκε στο σχολείο των παιδιών των διπλωματών του Nassau (κι έφυγε λόγω εγκληματικότητας), μια πολύ καλή φίλη υπηρέτησε ως νοσηλευτικό προσωπικό, άλλοι πήγαν με προγράμματα ανταλλαγής κι ένας Κουβανός φίλος είναι παντρεμένος με Μπαχαμέζα (η οποία επίσης προτίμησε τη μόνιμη εγκατάσταση στην Κούβα, πάλι με κριτήριο την ασφάλεια γιατί έχουν και παιδάκι). Η εγκληματικότητα δυστυχώς είναι το μόνιμο θέμα συζήτησης (βλέπε σχετικό άρθρο στο Bahama Pundit http://www.bahamapundit.com/2007/07/the-roots-of-cr.html ) ειδικότερα από τη στιγμή που το έγκλημα γίνεται όλοκαι βιαιότερο: ακρωτηριασμοί ανθρώπων σε απλές ληστείες, ομαδικοί βιασμοί από συμμορίες και μια πολύ ανησυχητική αύξηση των εγκλημάτων στοχευμένου μίσους (π.χ συμμορίες που λιντσάρουν ομοφυλόφιλους δημοσίως στο Νασάου ή τους δολοφονούν στα σπίτια τους http://www.towleroad.com/2008/06/series-of-gay-s.html, φυλετικά εγκλήματα, κλπ). Η αύξηση του αριθμού των όπλων που κυκλοφορούν στο Νασάου είναι ένας από τους λόγους, όπως και το εμπόριο ναρκωτικών (μόνιμο πρόβλημα στα νησιά) και η προσέλκυση κάθε λογής μαφιόζου, καθώς και η κουλτούρα συμμοριών που όσο ΄πάει επεκτείνεται και σε μικρότερες ηλικίες.

Βέβαι δεν είναι νέο το φαινόμενο. Οι Μπαχάμες από τη δεκαετία του ‘70 είχαν το θλιβερό προνόμιο να είναι η δεύτερη χώρα σε δολοφονίες στον κόσμο (DEATH BY MURDER) , ενώ σήμερα είναι η ενδέκατη πιο επικίνδυνη χώρα στον κόσμο (http://www.photius.com/rankings/murder_rate_of_countries_2000-2004.html) αν λάβουμε υπόψη μας τις δολοφονίες. Οριακή βελτίωση…αλλά όχι και «υψηλό βιοτικό επίπεδο» και «ασφαλέστατη».

Η αύξηση της εγκληματικότητας στο Νασάου έφτασε να αποτρέπει τον τουρισμό, οπότε και η κυβέρνηση επιδόθηκε σε μια ρελάνς μάρκετινγκ ούτως ώστε να πείσει τους (κυρίως Αμερικανούς) τουρίστες πως η χώρα – και ειδικά το New Providence, διότι εκεί βρίσκεται το πρόβλημα- είναι ασφαλής. Το αποτέλεσμα ήταν ο πρωθυπουργός να αναγκαστεί να ανασκευάσει έπειτα από συνεχή βίαια κρούσματα, λέγοντας πως «είπαμε πως είναι ασφαλέστατη η χώρα, όσο οι τουρίστες μένουν στις τουριστικές περιοχές » κι έπειτα να ξανα-ανασκευάσει «τα ξενοδοχεία είναι ασφαλέστατα, από εκεί και πέρα ας ακολουθούν τις οδηγίες της ρεσεψιόν για το αν μπορούν να βγουν και πού μπορούν να πάνε». Χαίρω πολύ, ακόμη και στη ζουγκλοειδή –από πλευράς ασφάλειας- Τζαμάικα τα ξενοδοχεία είναι ασφαλέστατα, αυτό μας έλειπε, να έχουμε και συμμορίες στις πισίνες και τα λόμπι των ξενοδοχείων.

Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπονοώ ότι ρισκάρει κανείς τη ζωή του πηγαίνοντας στις Μπαχάμες. Αλλά δε θεωρώ πως είναι ασφαλέστατη χώρα όπου μπορεί κανείς να κινηθεί αμέριμνος όπως θα έκανε στην Αίγυπτο, το Ιράν, το Λάος, την Αιθιοπία ή την Κούβα και διαφωνώ και για το βιοτικό επίπεδο, από αυτά που έχω ακούσει από φίλους που έχουν ζήσει εκεί, ειδικά τα όσα έβλεπαν φίλοι σε τοπικά νοσοκομεία με τους αλληλοπυροβοληθέντες σε εβδομαδιαία βάση δεν παραπέμπουν σε κανέναν επίγειο παράδεισο.Απόεκεί και πέρα, για την περιπλάνηση στα τουριστικά γκέτο και την προσεκτική επίσκεψη του Νασάου όσο υπάρχει φως δε χρειάζεται να είναι κανείς και κασκαντέρ, ευτυχώς δεν έχει γίνει Τζαμάικα ακόμη.
http://www.economist.com/world/americas/displaystory.cfm?story_id=10609414

 

[GTS]

Σε ευχαριστούμε πολύ για τις πολύτιμες πληροφορίες Χόρχε...είναι ωραίο να έχεις info από πρώτο χέρι....αυτά τα άρθρα από εφημερίδες και περιοδικά, αν και χρήσιμα ίσως κάπου κάπου (και ευχαριστούμε Ζωή για την έρευνα και παράθεσή του), μου μοιάζουν χαζοχαρούμενα και κακές αντιγραφές από σκόρπιες πληροφορίες, χωρίς καν να έχουν πάει στο μέρος οι συγγραφείς τους...ή κάνω λάθος?