Βραζιλία Μπραζίλια, η άγνωστη πρωτεύουσα της Βραζιλίας..

[Tsegis]

Στο τελευταίο κομμάτι θα αναλωθώ κυρίως στον τρόπο ζωής των κατοίκων της Μπραζίλια, στην κουλτούρα τους, στα φαγητά και σε ότι έχει να κάνει με τη διασκέδαση, τομέα στον οποίο τους βγάζω το καπέλο. Η πρώτη βδομάδα είναι αλήθεια ότι πέρασε χωρίς να το καταλάβω και κυρίως χωρίς να δω πολλά πράγματα αφού έπρεπε να δουλέψουμε δυστυχώς κιόλας. Η γνωριμία ενός φίλου μου με μια Βραζιλιάνα η οποία δούλευε στην Πρεσβεία του Ιράν στην Μπραζίλια αποδείχθηκε καθοριστική στο να μπολιαστούμε και μεις στην καθημερινότητα των Βραζιλιάνων. Αφού μας προσκάλεσαν να δούμε όλοι μαζί τον αγώνα "Βραζιλία-Μεξικό" συνοδεία άφθονης μπύρας και πίτσας με ψάρι (την τιμούν ιδιαίτερα αν και προσωπικά μου φάνηκε αηδία), στη συνέχεια είπαν να μας δείξουν πως διασκεδάζουν. Πως?? Μα πως αλλιώς, σάμπα, σάμπα, σάμπα...Αααα και φυσικά "forro"...Συνδυάζει σάλσα με σάμπα μαζί..Τρέλα δηλαδή με μια λέξη. Πήγαμε σε ένα μέρος έξω από την πόλη στον οποίο και έχουν συγκεντρωμένα όλα τα clubs. Ακριβές είσοδοι αλλά η μπύρα μέσα 2 ρεαλ (το τοπικό νόμισμα, 1 ευρώ ισούται με πρπ 3 ρεαλ), όπως καταλαβαίνετε η μπύρα έρεε άφθονη. Το μαγαζί πρέπει να είχε 2.000 κόσμο. Το περίεργο ήταν άλλο όμως. Έβλεπες 1000 άνδρες να χορεύουν με 1000 γυναίκες. Κανένας μα κανένας δε καθόταν με το ποτό στο χέρι. Όλοι ξεδίπλωναν το ταλέντο τους (που να σταθείς δίπλα στους Βραζιλιάνους, μας ρεζίλευαν για πλάκα) και έβλεπες στο πρόσωπό τους ότι διασκέδαζαν με την ψυχή τους. Όσο για τις Βραζιλιάνες μιας και τρώει τις Ελληνίδες ο ντόρος που γίνεται γι αυτές ένα θα πω, δεν είναι άτρωτες. Έχουν όπως και οι δικές μας τη δικιά τους ομορφιά αλλά μέχρι εκεί. Ας μη μιλάω μόνο ας δείξω και τίποτα..

Πολλές οι μπύρες και τα μάτια γυαλίζουν λίγο...
Ακολούθησαν άλλες 3 εβδομάδες στις οποίες επισκέφτηκα σχεδόν όλα τα άξια επίσκεψης σημεία της πόλης για φαγητό, χορό και ποτό. Βρέθηκα σε κολομβιανο πάρτυ με 3.000 τρελούς από δαύτους, έκανα προσπάθεια (μου παν ότι τα πήγα καλά αλλά μάλλον ευγένεια θα το λεγα εγώ) να μάθω να χορεύω σε βραδιά forro, παρακολούθησα ματς σε σπίτι Βραζιλιάνικης οικογένειας πίνοντας σπιτική cachaca (το τσίπουρο μπροστά της μοιάζει με νεράκι) και έγινα δέκτης απίστευτης φιλοξενίας. Γενικά η διασκέδαση στην Βραζιλία και ειδικά σε εκδηλώσεις με αφορμή το ποδόσφαιρο ή το καρναβάλι, έχει το δικό της μοναδικό χρώμα. Οι άνθρωποι ζούνε για να διασκεδάζουν. Ααα και κάτι που ξέχασα. Έξω από τα clubs υπήρχε και βρόμικο. Εντάξει σαν της Μαμά Τερέζας στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν αλλά μπορώ να πω το πάνε καλά. Η επαφή με λαούς τόσο διαφορετικούς αλλά συγχρόνως με τόσα κοινά στοιχεία με μας, σε γεμίζει, σου αλλάζει τον τρόπο σκέψης, σε πλουτίζει σαν άνθρωπο. Ελπίζω κάποια στιγμή να ξαναβρεθώ σε κάποια μεριά της Βραζιλίας να πίνω cachaca χορεύοντας στου ρυθμούς της σάμπα με κάποιες από τις πολλές άσχημες που κυκλοφορούν σ' αυτήν την ταλαίπωρη χώρα....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3

First Προηγούμενη 3 of 3

Go to chapter

Go

[Tsegis]

Μπραζίλια λοιπόν, η νεότερη πόλη της Βραζιλίας η οποία αν και στα αρχικά πλάνα χτίστηκε με στόχο να αντέξει περί τους 500.000 κατοίκους, έφτασε σήμερα να έχει πληθυσμό 2,5 εκατομμύρια κόσμο. Στην Μπραζίλια είναι συγκεντρωμένα τα περισσότερα από τα υπουργεία της Βραζιλίας, το κοινοβούλιο το οποίο και είναι ιδιαίτερα μοντέρνο και αποτελεί και πόλο έλξης πολλών τουριστών.

Το πιο διάσημο μνημείο - κτίριο της πρωτεύουσας είναι ο καθεδρικός ναός στο κέντρο της πόλης, που όπως και τα περισσότερα έργα στην Μπραζίλια έχουν την υπογραφή του αρχιτέκτονα Oscar Niemeyer, εμπνεύσεις του οποίου είναι και όλα τα περίεργα - ιδιαίτερα κτίρια που υπάρχουν στην πόλη.

Η πόλη έχει σχήμα αεροπλάνου, πράγμα που το καταλαβαίνει κανείς πολύ εύκολα μόλις αντικρίζει την πόλη από το παράθυρο του αεροπλάνου πριν την προσγείωση. Αυτό το ιδιαίτερο σχήμα την κάνει και πολύ εύκολη στο να τη μάθει κάποιος ξένος που θα μείνει για λίγο διάστημα στην πόλη.

Δεν ξέρω τι συμβαίνει στην καθημερινότητα αλλά την περίοδο του Μουντιάλ όλα στην πόλη μου φαινόντουσαν μοναδικά. Ο κόσμος στους δρόμους, όλοι μαζεμένοι σε σπίτια και να το ζουν πραγματικά (είμαστε γατάκια, αν δεν έχεις δει αγώνα σε σπίτι Βραζιλιάνικης οικογένειας δεν έχεις δει τίποτα) παρέα πάντα με την cachaca ή την caipirinha στο χέρι. Απλά μαγεία. Το γήπεδο της Μπραζίλια δεν φιλοξένησε αρκετά παιχνίδια αλλά είχαμε την τύχη να αγωνιστεί εκεί η Βραζιλία στο ματς με το Καμερούν. Στο γήπεδο το έλα να δεις..Τρέλα παντού..

Είπαμε καλή η δουλεία αλλά και οι γνωριμίες γνωριμίες..Πολύ φιλόξενος λαός oi Βραζιλιάνοι..

Σίγουρα Ρίο μπορεί να μην είδα αλλά και μόνο η ευκαιρία που μου δόθηκε να μείνω σε μια χώρα που πάντα είχα όνειρο να επισκεφτώ και μάλιστα για ένα ολόκληρο μήνα είναι υπεραρκετό. Συνέχεια με τα πιο ενδιαφέροντα για μένα πράγματα που είδα, μέσα από την καθημερινή επαφή με τους ντόπιους και κυρίως τις εικόνες που αποκόμισα από την νυχτερινή ζωή στην Βραζιλία..To be continued..

 

[KLEOPATRA]

Ενταξει ...τι να πω....αφωνη!!!!
Και ελεγα οτι ο καθεδρικος του Ριο ειναι μοναδικος.Αυτος ειναι ακομα καλυτερος.
Καλα διαγωνισμο κανουν οι Βραζιλιανοι ποιος θα φτιαξει τον πιο παραξενο καθεδρικο?

 

[Tsegis]

Ενταξει ...τι να πω....αφωνη!!!!
Και ελεγα οτι ο καθεδρικος του Ριο ειναι μοναδικος.Αυτος ειναι ακομα καλυτερος.
Καλα διαγωνισμο κανουν οι Βραζιλιανοι ποιος θα φτιαξει τον πιο παραξενο καθεδρικο?

Έχουν 2-3 πολύ διάσημους αρχιτέκτονες στους οποίους και έχουν αναθέσει τον σχεδιασμό των περισσότερων σημαντικότερων κτιρίων στη χώρα. Η κοπέλα που με ξενάγησε σε όλα τα αξιοθέατα και μνημεία της Μπραζίλια έτυχε να είναι φοιτήτρια στην αρχιτεκτονική σχολή της Μπραζίλια και μόλις έμαθε ότι είμαι Έλληνας ενθουσιάστηκε, αφού όπως μου είπε αργότερα όλοι στη σχολή τους έχουν ως όνειρο να βρεθούν κάποια στιγμή στην Ακρόπολη και στον Παρθενώνα. Και εμείς τα έχουμε δίπλα μας και τα περιφρονούμε..

 

[Tsegis]

Στο τελευταίο κομμάτι θα αναλωθώ κυρίως στον τρόπο ζωής των κατοίκων της Μπραζίλια, στην κουλτούρα τους, στα φαγητά και σε ότι έχει να κάνει με τη διασκέδαση, τομέα στον οποίο τους βγάζω το καπέλο. Η πρώτη βδομάδα είναι αλήθεια ότι πέρασε χωρίς να το καταλάβω και κυρίως χωρίς να δω πολλά πράγματα αφού έπρεπε να δουλέψουμε δυστυχώς κιόλας. Η γνωριμία ενός φίλου μου με μια Βραζιλιάνα η οποία δούλευε στην Πρεσβεία του Ιράν στην Μπραζίλια αποδείχθηκε καθοριστική στο να μπολιαστούμε και μεις στην καθημερινότητα των Βραζιλιάνων. Αφού μας προσκάλεσαν να δούμε όλοι μαζί τον αγώνα "Βραζιλία-Μεξικό" συνοδεία άφθονης μπύρας και πίτσας με ψάρι (την τιμούν ιδιαίτερα αν και προσωπικά μου φάνηκε αηδία), στη συνέχεια είπαν να μας δείξουν πως διασκεδάζουν. Πως?? Μα πως αλλιώς, σάμπα, σάμπα, σάμπα...Αααα και φυσικά "forro"...Συνδυάζει σάλσα με σάμπα μαζί..Τρέλα δηλαδή με μια λέξη. Πήγαμε σε ένα μέρος έξω από την πόλη στον οποίο και έχουν συγκεντρωμένα όλα τα clubs. Ακριβές είσοδοι αλλά η μπύρα μέσα 2 ρεαλ (το τοπικό νόμισμα, 1 ευρώ ισούται με πρπ 3 ρεαλ), όπως καταλαβαίνετε η μπύρα έρεε άφθονη. Το μαγαζί πρέπει να είχε 2.000 κόσμο. Το περίεργο ήταν άλλο όμως. Έβλεπες 1000 άνδρες να χορεύουν με 1000 γυναίκες. Κανένας μα κανένας δε καθόταν με το ποτό στο χέρι. Όλοι ξεδίπλωναν το ταλέντο τους (που να σταθείς δίπλα στους Βραζιλιάνους, μας ρεζίλευαν για πλάκα) και έβλεπες στο πρόσωπό τους ότι διασκέδαζαν με την ψυχή τους. Όσο για τις Βραζιλιάνες μιας και τρώει τις Ελληνίδες ο ντόρος που γίνεται γι αυτές ένα θα πω, δεν είναι άτρωτες. Έχουν όπως και οι δικές μας τη δικιά τους ομορφιά αλλά μέχρι εκεί. Ας μη μιλάω μόνο ας δείξω και τίποτα..

Πολλές οι μπύρες και τα μάτια γυαλίζουν λίγο...
Ακολούθησαν άλλες 3 εβδομάδες στις οποίες επισκέφτηκα σχεδόν όλα τα άξια επίσκεψης σημεία της πόλης για φαγητό, χορό και ποτό. Βρέθηκα σε κολομβιανο πάρτυ με 3.000 τρελούς από δαύτους, έκανα προσπάθεια (μου παν ότι τα πήγα καλά αλλά μάλλον ευγένεια θα το λεγα εγώ) να μάθω να χορεύω σε βραδιά forro, παρακολούθησα ματς σε σπίτι Βραζιλιάνικης οικογένειας πίνοντας σπιτική cachaca (το τσίπουρο μπροστά της μοιάζει με νεράκι) και έγινα δέκτης απίστευτης φιλοξενίας. Γενικά η διασκέδαση στην Βραζιλία και ειδικά σε εκδηλώσεις με αφορμή το ποδόσφαιρο ή το καρναβάλι, έχει το δικό της μοναδικό χρώμα. Οι άνθρωποι ζούνε για να διασκεδάζουν. Ααα και κάτι που ξέχασα. Έξω από τα clubs υπήρχε και βρόμικο. Εντάξει σαν της Μαμά Τερέζας στη Θεσσαλονίκη δεν ήταν αλλά μπορώ να πω το πάνε καλά. Η επαφή με λαούς τόσο διαφορετικούς αλλά συγχρόνως με τόσα κοινά στοιχεία με μας, σε γεμίζει, σου αλλάζει τον τρόπο σκέψης, σε πλουτίζει σαν άνθρωπο. Ελπίζω κάποια στιγμή να ξαναβρεθώ σε κάποια μεριά της Βραζιλίας να πίνω cachaca χορεύοντας στου ρυθμούς της σάμπα με κάποιες από τις πολλές άσχημες που κυκλοφορούν σ' αυτήν την ταλαίπωρη χώρα....

 

[giannoula]

εύχομαι και πολύ σύντομα να βρεθείς! Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες σου!!!

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές ιστορίες - Κ. και Νότια Αμερική

 

[kwstas33]

ολά ωραίαα πόσες μέρες μείνατε ?

 

[alice~]

Σαν φοιτητρια αρχιτεκτονικης και εγω που θα ηθελε να βρεθει σ'αυτη την πολη,ενημερωτικα σας αναφερω πως σκοπος του πολεοδομικου σχεδιου της πολης ήταν να ενωσει συμβολικα τις δυο πλευρές της Βραζιλίας, την ανατολική και τη δυτική,σε μια πόλη όπου όλοι θα ζούσαν στις ίδιες γειτονιές,στα ίδια σπίτια και θα υπήρχε ισότητα. Αυτό όμως δεν έγινε ακριβώς έτσι,γιατί φυσικά στην περιφέρεια δημιουργήθηκαν αυθαίρετοι οικισμοί.Γενικά ήταν μοντερνιστικός ο σχεδιασμός της πόλης και τα μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα (που δεν περπατιούνται με τα ποδια) και οι μεγάλοι δρόμοι είχαν σκοπό να επιτρέπουν στο αυτοκίνητο να αναπτύσσει ταχύτητα. Αν δεν κάνω λάθος, η πόλη ανήκει στα μνημεια της unesco τωρα και γενικα δεν επιτρεποταν σε κανεναν να πειραξει και να αλλάξει κάτι από τα κτηρια,εκτος απο τον Niemeyer. Θα ήθελα πολύ και εγω να βρεθω εκει,πρεπει να ηταν ωραιο ταξιδι

 

[Tsegis]

ολά ωραίαα πόσες μέρες μείνατε ?

1 μήνα μόνο δυστυχώς Μην είμαστε και αχάριστοι όμως

 

[Smaragda53]

Περίεργη πόλη η Μπραζίλια, στην ουσία ένα αρχιτεκτονικό πείραμα που δεν έλαβε καθόλου υπόψη την ανθρώπινη ψυχή και ιδιοσυγκρασία. Απέχει πάρα πολλές ώρες με το αυτοκίνητο από οποιαδήποτε άλλη πόλη, βρίσκεται στη μέση της ερήμου η οποία κάποια στιγμή θα την καταπιεί (λένε οι ειδικοί), για να πας από το σπίτι σου να αγοράσεις κάτι πρέπει να κάνεις τουλάχιστον 6-8 χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο και ασφαλώς κανείς δεν την υπολογίζει ως την πρωτεύουσα της Βραζιλίας. Και όμως έχει κάποια από τα καλύτερα μοντέρνα αρχιτεκτονήματα της υφηλίου (αλλά χωρίς ψυχή). Τυχερός που την επισκέφθηκες και μάλιστα σε μια τέτοια περίοδο!