snow
Member
- Μηνύματα
- 63
- Likes
- 156
Περιεχόμενα
Μέρος δεύτερο και τελευταίο...
Λοιπόν θα συνεχίσω την ιστορία μου αφού θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες.
Τη δεύτερη μέρα μετά την καθυστέρηση από το τελωνείο λόγο της γιαγιάς όπως προείπα, περάσαμε παραλιακά να φτάσουμε στην Πόλη από την κάποτε Ελληνική Ραιδεστό και σιγά σιγά βλέπαμε τα προάστια της Κωνσταντινούπολης με τις ίδιες και μεγάλες πολυκατοικίες. Φτιάχνονται σε μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα όλες ίδιες από μηχανικούς που τους παραδίδει τις εκτάσεις το κράτος για να κοστίζουν λιγότερο. Είναι και πολλοί οι άτιμοι... 17.000.000 κόσμος ζει στην Πόλη μαζί με τα περίχωρά της. Φτάνοντας στην Πόλη και περνώντας δίπλα από τα Θεοδοσιανά τείχη επισκεφτήκαμε την Παναγία των Βλαχερνών όπου εψάλλει για πρώτη φορά ο ακάθιστος Ύμνος το 626 μ.Χ. και την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής με το θαυματουργό Αγίασμα και τους τάφους των Πατριαρχών. Το Πατριαρχείο δεν προλάβαμε γιατί καθυστερήσαμε στα σύνορα που ήταν και αυτό στο πρόγραμμα το είδαμε όμως άλλη μέρα. Όλα τα αξιοθέατα και τα μουσεία κλείνουν στις 4.30 το απόγευμα. Τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο κάναμε μια βόλτα στην περιοχή, να πω ότι μέναμε κοντά στην πλατεία Δημαρχείου που είναι κοντά στα περισσότερα αξιοθέατα στην παλιά περιοχή της πόλης και είναι μια χαρά, κυκλοφορείς το βράδυ για μένα άφοβα. Μετά ετοιμαστήκαμε για φαί. Πήγαμε σε έναν δρόμο κάτω στο λιμάνι που είναι όλο φωτάκια και το ένα εστιατόριο δίπλα στο άλλο. Μέτριο φαγητό αλλά είχε ζωντανή μουσική τούρκικα τραγουδάκια από κάτι ξεδοντιάρηδες που ήταν γλυκύτατοι με 2 κοριτσάκια που χόρευαν και σε σήκωναν να χορέψεις μαζί τους, αν ήθελες τους έδινες και κανένα φράγκο και κάναμε τρελό κέφι. Όταν φύγαμε και άδειασε το μαγαζί αυτοί συνέχισαν να παίζουν γιατί το ήθελαν δεν το έκαναν αγγαρεία. Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο οι νέοι και οι νέες της παρέας αποφασίσαμε να πάμε για ποτό. Πήραμε ταξί και πήγαμε στην πλατεία Ταξίμ που δεν σταματά να κινείτε ποτέ από ζωή ανεβήκαμε στο ρετιρέ του ξενοδοχείου Μαρμαρά και ήπιαμε ένα ποτάκι με θέα την πόλη. Από την άλλη μεριά ήταν το εστιατόριο που ήταν κλειστό εκείνη την ώρα με καλύτερη θεά προς Αγία Σοφία και Βόσπορο. Το ποτό κόστιζε 15Ευρώ. Μετά συνεχίσαμε για ένα ποτό σε ένα’’ κλαμπάκι’’ πάνω στην πλατεία Ταξίμ καλά ήταν και εκεί.
Την τρίτη μέρα του ταξιδιού μας και δεύτερη στην Τουρκία επισκεφθήκαμε το Μπλε Τζαμί του Σουλτάν Αχμέτ και την Αγία Σοφία. Το Μπλε Τζαμί όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά φάνταζε τεράστιο εσωτερικά και είχε ένα όμορφο τόνο μπλε χρώματος για αυτό και το ονόμασαν έτσι. Μύριζε ποδαρίλα μιας και έχει παντού χαλί και μπαίνεις μέσα χωρίς παπούτσια τα οποία τα παίρνεις στο χέρι μέσα σε σακούλα μέχρι να το διαβείς. Προσέχετε μην πάτε την ώρα που βγαίνει ο Χότζας γιατί κλείνει μισή ώρα πριν για να προσευχηθούν μιας και είναι τόπος λατρείας. Βγάνει 3 φορές τη μέρα! Είσοδο δεν πληρώνεις. Απέναντι ακριβώς επιβλητική η Αγία Σοφία τα λόγια περιττά. Τόσο παλιά και όμως έχει αντέξει μέσα στους αιώνες από σεισμούς και καταστροφές. Την έχουν μετατρέψει σε τζαμί για να μη φαίνετε πουθενά το Ελληνικό στοιχείο. Το καλό είναι ότι υπάρχουν τα ψηφιδωτά που αρχίζουν σιγά σιγά να τα αποκαθιστούνε αφού δεν είναι κατεστραμμένα αλλά πίσω από τους σοβαντισμένους τοίχους. Είσοδο εδώ έχει 15 λίρες δηλαδή 7,5 Ευρώ. Μετά επισκεφτήκαμε το παλάτι του Ντολμά Μπαχτσέ αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το ότι είχε μέσα πολύ χρυσάφι και κάτι μεγάλα χαλιά που πρώτα έφτιαχναν τον αργαλειό μετά το χαλί και μετά κατέστρεφαν τον αργαλειό για να μην φτιαχτεί άλλο στο ίδιο μέγεθος και η αίθουσα που είχε τον μεγαλύτερο πολυέλαιο στον κόσμο 4,5 τόνους βάρος, ήταν ένας μεγαλύτερος κάποτε στην Ρωσία βάρους 5 τόνων αλλά έχει καταστραφεί τώρα. Στο Τοπ Καπί δεν προλάβαμε να πάμε γιατί δεν είχαμε πολύ χρόνο και δεν ήταν και μέσα στο πρόγραμμα.
Στάση για φαγητό που σχετικά τρωγόταν αλλά παντού τα πρώτα πιάτα ήταν χάλια. Κεμπάπ φάγαμε αλλά μύριζε έντονα αλλά ήταν νόστιμο. Μετά είδαμε και το πατριαρχείο και από μακριά τη μεγάλη του γένους Σχολή που είναι πλέον ελληνικό σχολείο. Μετά είχε βόλτα στο Βόσπορο που έμεινα με ανοιχτό το στόμα.... για αυτό μας πήραν την πόλη οι γείτονες. Πήγαμε και την καλύτερη ώρα απόγευμα με αποτέλεσμα να δούμε και το ηλιοβασίλεμα. Μετά ξενοδοχείο και το βράδυ πήγαμε σε ένα μαγαζί που στο πρόγραμμα αναφέρετε ως μαγαζί σε Χανουμάκια. Αν είστε πάνω από 50 με 60 χρονών και δεν έχετε τι να κάνετε πηγαίνατε. Δεν λέει και πολλά για να μην πω τίποτα. Είσοδο είχε 30 ευρώ μαζί με χάλια φαί και 1 μπουκάλι κρασί ανά 2 άτομα και το πρόγραμμα χάλια κάτι τελειωμένες χανούμισσες που είχαν φάει τα ψωμάκια τους κάτι τύποι που πέταγαν κάτι μαχαίρια με το στόμα και κάτι τραγουδιστές που τραγουδούσαν σε όλες τις γλώσσες. Για μένα να ακούς ελληνικά από τούρκους τραγουδιστές χάλια μαύρα.
Την τέταρτη μέρα το πρωί και Τρίτη στην Πόλη πήγαμε στα Πριγκηπόννησα τα οποία για μένα δεν έλεγαν πολλά μόνο στη Χάλκη αξίζει να δεις την θεολογική σχολή και την Μονή της Αγίας Τριάδας που είναι στην κορυφή του νησιού και κάνεις 20 λεπτά με τα πόδια και 10 με άμαξα που έχει γέλια και παίρνει κάθε άμαξα 3 άτομα με 10 ευρώ την κούρσα. Η δικιά μας ήταν γρήγορη και κάναμε και προσπεράσεις στον δρόμο, πολύ το γέλιο, επιστρέψαμε με τα πόδια μέσα από το δάσος. Στη σχολή δεν αναγράφετε τίποτα σε ελληνικά και από έξω υπήρχε άγαλμα του Κεμάλ και μια τεράστια τουρκική σημαία, όπως και παντού στην Τουρκία. Σημαίες παντού...απίστευτοι εθνικιστές όχι σαν εμάς τους ξενομανείς..σημαίες στις βάρκες τους σε όλα τα σπίτια τους στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου τους και γενικότερα όπου μπορείτε να φανταστείτε. Επιστρέφω στην Χάλκη... τα σπίτια στο νησί τα περισσότερα εξοχικές κατοικίες ξύλινες πανέμορφες. Μετά πήγαμε στο νησί την Πρίγκηπος το οποίο είναι τουριστικό και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανένα ελληνικό νησί. Έφτασε μεσημέρι και ήρθε η ώρα για μάσα. Είπαμε να μην κάτσουμε να φάμε πάλι φαί ‘φόλα’. Αλλά λέμε αφού είναι στην τιμή ας κάτσουμε και βλέπουμε...Τελικά τσάμπα κάτσαμε. Μόλις φτάνει το ψωμί είχε πάνω ένα αυτοκόλλητο επειδή ήταν μάλλον προπαρασκευασμένο...στη συνέχεια 3 κατσαρίδες έκαναν βόλτα στο τραπέζι μάλλον βγήκαν από την κουζίνα μέσω του πανεριού γιατί κοίταξα γύρω μου και δεν είδα κανέναν υπόνομο ή κάτι άλλο περίεργο... Πήγαμε και φάγαμε αλλού και το φαί ήταν μια χαρά. Γενικά αν δεν ψήνεστε να πάτε στη θεολογική σχολή της Χάλκης μην κάνετε την βόλτα στα Πριγκηπόννησα αν δεν έχετε αρκετές μέρες. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και ήρθε η ώρα να πάμε σε χαμάμ που για καλό και για κακό είχαμε κλείσει από την προηγούμενη μέρα στο Cemberlitas Hamam. Μία από τις ομορφότερες εμπειρίες στη ζωή μου. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω το τι σου προσφέρουν εκεί μέσα απλά πρέπει να πάρετε το φουλ πακέτο διαφορετικά μην πάτε καθόλου. Σε αυτό που πήγαμε είχε έκπτωση 10% που ήμασταν Έλληνες πληρώσαμε 43Ευρώ για 1,5 με 2 ώρες περίπου. Μετά πίσω για ύπνο.
Την πέμπτη μέρα και τέταρτη και τελευταία στην Πόλη επισκεφτήκαμε το μεγάλο παζάρι μόνο για 4 ώρες που για μένα ήταν λίγες και μετά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Στο παζάρι έχει τα πάντα αλλά τα αυθεντικά θα τα πληρώσεις περισσότερο από την Ελλάδα εκτός από δερμάτινα που είναι καλά και φτηνά. Πήρα και εγώ ένα με 100Ευρώ. Στην Ελλάδα θα ήθελα τουλάχιστον 200. Τώρα για τα άλλα προϊόντα που πουλάνε ξεκινάνε οι τιμές από τα ύψη και κατεβάζεις σιγά σιγά με αποτέλεσμα να τα πάρεις σε μια λογική τιμή με παζάρια λες μου έκοψαν από τόσο ....σε τόσο αλλά ουσιαστικά είναι κανονικά. Οπότε μην ανοιχτείτε πολύ. Στο αιγυπτιακό παζάρι με τα μπαχαρικά δεν πρόλαβα να πάω αν και ήθελα περισσότερο. Στην επιστροφή δεν έτυχε τίποτα απρόοπτο άξιο αναφοράς. Μείναμε το βράδυ πάλι στην Κομοτηνή όπως και το πρώτο βράδυ και την τελευταία μέρα ο δρόμος της επιστροφής οπότε τελειώνω εδώ την ιστορία μου και την υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα ξανά επισκεφθώ στο μέλλον την Βασιλεύουσα....
Ελπίζω να ταξιδέψατε και εσείς μαζί μου....Όποιος ενδιαφέρετε για βαθύτερες λεπτομέρειες ρωτάει.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας να διαβάσετε την ιστορία μου.
Λοιπόν θα συνεχίσω την ιστορία μου αφού θέλετε περισσότερες λεπτομέρειες.
Τη δεύτερη μέρα μετά την καθυστέρηση από το τελωνείο λόγο της γιαγιάς όπως προείπα, περάσαμε παραλιακά να φτάσουμε στην Πόλη από την κάποτε Ελληνική Ραιδεστό και σιγά σιγά βλέπαμε τα προάστια της Κωνσταντινούπολης με τις ίδιες και μεγάλες πολυκατοικίες. Φτιάχνονται σε μεγάλα οικοδομικά τετράγωνα όλες ίδιες από μηχανικούς που τους παραδίδει τις εκτάσεις το κράτος για να κοστίζουν λιγότερο. Είναι και πολλοί οι άτιμοι... 17.000.000 κόσμος ζει στην Πόλη μαζί με τα περίχωρά της. Φτάνοντας στην Πόλη και περνώντας δίπλα από τα Θεοδοσιανά τείχη επισκεφτήκαμε την Παναγία των Βλαχερνών όπου εψάλλει για πρώτη φορά ο ακάθιστος Ύμνος το 626 μ.Χ. και την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής με το θαυματουργό Αγίασμα και τους τάφους των Πατριαρχών. Το Πατριαρχείο δεν προλάβαμε γιατί καθυστερήσαμε στα σύνορα που ήταν και αυτό στο πρόγραμμα το είδαμε όμως άλλη μέρα. Όλα τα αξιοθέατα και τα μουσεία κλείνουν στις 4.30 το απόγευμα. Τακτοποιηθήκαμε στο ξενοδοχείο κάναμε μια βόλτα στην περιοχή, να πω ότι μέναμε κοντά στην πλατεία Δημαρχείου που είναι κοντά στα περισσότερα αξιοθέατα στην παλιά περιοχή της πόλης και είναι μια χαρά, κυκλοφορείς το βράδυ για μένα άφοβα. Μετά ετοιμαστήκαμε για φαί. Πήγαμε σε έναν δρόμο κάτω στο λιμάνι που είναι όλο φωτάκια και το ένα εστιατόριο δίπλα στο άλλο. Μέτριο φαγητό αλλά είχε ζωντανή μουσική τούρκικα τραγουδάκια από κάτι ξεδοντιάρηδες που ήταν γλυκύτατοι με 2 κοριτσάκια που χόρευαν και σε σήκωναν να χορέψεις μαζί τους, αν ήθελες τους έδινες και κανένα φράγκο και κάναμε τρελό κέφι. Όταν φύγαμε και άδειασε το μαγαζί αυτοί συνέχισαν να παίζουν γιατί το ήθελαν δεν το έκαναν αγγαρεία. Όταν επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο οι νέοι και οι νέες της παρέας αποφασίσαμε να πάμε για ποτό. Πήραμε ταξί και πήγαμε στην πλατεία Ταξίμ που δεν σταματά να κινείτε ποτέ από ζωή ανεβήκαμε στο ρετιρέ του ξενοδοχείου Μαρμαρά και ήπιαμε ένα ποτάκι με θέα την πόλη. Από την άλλη μεριά ήταν το εστιατόριο που ήταν κλειστό εκείνη την ώρα με καλύτερη θεά προς Αγία Σοφία και Βόσπορο. Το ποτό κόστιζε 15Ευρώ. Μετά συνεχίσαμε για ένα ποτό σε ένα’’ κλαμπάκι’’ πάνω στην πλατεία Ταξίμ καλά ήταν και εκεί.
Την τρίτη μέρα του ταξιδιού μας και δεύτερη στην Τουρκία επισκεφθήκαμε το Μπλε Τζαμί του Σουλτάν Αχμέτ και την Αγία Σοφία. Το Μπλε Τζαμί όχι κάτι το ιδιαίτερο αλλά φάνταζε τεράστιο εσωτερικά και είχε ένα όμορφο τόνο μπλε χρώματος για αυτό και το ονόμασαν έτσι. Μύριζε ποδαρίλα μιας και έχει παντού χαλί και μπαίνεις μέσα χωρίς παπούτσια τα οποία τα παίρνεις στο χέρι μέσα σε σακούλα μέχρι να το διαβείς. Προσέχετε μην πάτε την ώρα που βγαίνει ο Χότζας γιατί κλείνει μισή ώρα πριν για να προσευχηθούν μιας και είναι τόπος λατρείας. Βγάνει 3 φορές τη μέρα! Είσοδο δεν πληρώνεις. Απέναντι ακριβώς επιβλητική η Αγία Σοφία τα λόγια περιττά. Τόσο παλιά και όμως έχει αντέξει μέσα στους αιώνες από σεισμούς και καταστροφές. Την έχουν μετατρέψει σε τζαμί για να μη φαίνετε πουθενά το Ελληνικό στοιχείο. Το καλό είναι ότι υπάρχουν τα ψηφιδωτά που αρχίζουν σιγά σιγά να τα αποκαθιστούνε αφού δεν είναι κατεστραμμένα αλλά πίσω από τους σοβαντισμένους τοίχους. Είσοδο εδώ έχει 15 λίρες δηλαδή 7,5 Ευρώ. Μετά επισκεφτήκαμε το παλάτι του Ντολμά Μπαχτσέ αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το ότι είχε μέσα πολύ χρυσάφι και κάτι μεγάλα χαλιά που πρώτα έφτιαχναν τον αργαλειό μετά το χαλί και μετά κατέστρεφαν τον αργαλειό για να μην φτιαχτεί άλλο στο ίδιο μέγεθος και η αίθουσα που είχε τον μεγαλύτερο πολυέλαιο στον κόσμο 4,5 τόνους βάρος, ήταν ένας μεγαλύτερος κάποτε στην Ρωσία βάρους 5 τόνων αλλά έχει καταστραφεί τώρα. Στο Τοπ Καπί δεν προλάβαμε να πάμε γιατί δεν είχαμε πολύ χρόνο και δεν ήταν και μέσα στο πρόγραμμα.
Στάση για φαγητό που σχετικά τρωγόταν αλλά παντού τα πρώτα πιάτα ήταν χάλια. Κεμπάπ φάγαμε αλλά μύριζε έντονα αλλά ήταν νόστιμο. Μετά είδαμε και το πατριαρχείο και από μακριά τη μεγάλη του γένους Σχολή που είναι πλέον ελληνικό σχολείο. Μετά είχε βόλτα στο Βόσπορο που έμεινα με ανοιχτό το στόμα.... για αυτό μας πήραν την πόλη οι γείτονες. Πήγαμε και την καλύτερη ώρα απόγευμα με αποτέλεσμα να δούμε και το ηλιοβασίλεμα. Μετά ξενοδοχείο και το βράδυ πήγαμε σε ένα μαγαζί που στο πρόγραμμα αναφέρετε ως μαγαζί σε Χανουμάκια. Αν είστε πάνω από 50 με 60 χρονών και δεν έχετε τι να κάνετε πηγαίνατε. Δεν λέει και πολλά για να μην πω τίποτα. Είσοδο είχε 30 ευρώ μαζί με χάλια φαί και 1 μπουκάλι κρασί ανά 2 άτομα και το πρόγραμμα χάλια κάτι τελειωμένες χανούμισσες που είχαν φάει τα ψωμάκια τους κάτι τύποι που πέταγαν κάτι μαχαίρια με το στόμα και κάτι τραγουδιστές που τραγουδούσαν σε όλες τις γλώσσες. Για μένα να ακούς ελληνικά από τούρκους τραγουδιστές χάλια μαύρα.
Την τέταρτη μέρα το πρωί και Τρίτη στην Πόλη πήγαμε στα Πριγκηπόννησα τα οποία για μένα δεν έλεγαν πολλά μόνο στη Χάλκη αξίζει να δεις την θεολογική σχολή και την Μονή της Αγίας Τριάδας που είναι στην κορυφή του νησιού και κάνεις 20 λεπτά με τα πόδια και 10 με άμαξα που έχει γέλια και παίρνει κάθε άμαξα 3 άτομα με 10 ευρώ την κούρσα. Η δικιά μας ήταν γρήγορη και κάναμε και προσπεράσεις στον δρόμο, πολύ το γέλιο, επιστρέψαμε με τα πόδια μέσα από το δάσος. Στη σχολή δεν αναγράφετε τίποτα σε ελληνικά και από έξω υπήρχε άγαλμα του Κεμάλ και μια τεράστια τουρκική σημαία, όπως και παντού στην Τουρκία. Σημαίες παντού...απίστευτοι εθνικιστές όχι σαν εμάς τους ξενομανείς..σημαίες στις βάρκες τους σε όλα τα σπίτια τους στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου τους και γενικότερα όπου μπορείτε να φανταστείτε. Επιστρέφω στην Χάλκη... τα σπίτια στο νησί τα περισσότερα εξοχικές κατοικίες ξύλινες πανέμορφες. Μετά πήγαμε στο νησί την Πρίγκηπος το οποίο είναι τουριστικό και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από κανένα ελληνικό νησί. Έφτασε μεσημέρι και ήρθε η ώρα για μάσα. Είπαμε να μην κάτσουμε να φάμε πάλι φαί ‘φόλα’. Αλλά λέμε αφού είναι στην τιμή ας κάτσουμε και βλέπουμε...Τελικά τσάμπα κάτσαμε. Μόλις φτάνει το ψωμί είχε πάνω ένα αυτοκόλλητο επειδή ήταν μάλλον προπαρασκευασμένο...στη συνέχεια 3 κατσαρίδες έκαναν βόλτα στο τραπέζι μάλλον βγήκαν από την κουζίνα μέσω του πανεριού γιατί κοίταξα γύρω μου και δεν είδα κανέναν υπόνομο ή κάτι άλλο περίεργο... Πήγαμε και φάγαμε αλλού και το φαί ήταν μια χαρά. Γενικά αν δεν ψήνεστε να πάτε στη θεολογική σχολή της Χάλκης μην κάνετε την βόλτα στα Πριγκηπόννησα αν δεν έχετε αρκετές μέρες. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο και ήρθε η ώρα να πάμε σε χαμάμ που για καλό και για κακό είχαμε κλείσει από την προηγούμενη μέρα στο Cemberlitas Hamam. Μία από τις ομορφότερες εμπειρίες στη ζωή μου. Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω το τι σου προσφέρουν εκεί μέσα απλά πρέπει να πάρετε το φουλ πακέτο διαφορετικά μην πάτε καθόλου. Σε αυτό που πήγαμε είχε έκπτωση 10% που ήμασταν Έλληνες πληρώσαμε 43Ευρώ για 1,5 με 2 ώρες περίπου. Μετά πίσω για ύπνο.
Την πέμπτη μέρα και τέταρτη και τελευταία στην Πόλη επισκεφτήκαμε το μεγάλο παζάρι μόνο για 4 ώρες που για μένα ήταν λίγες και μετά πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Στο παζάρι έχει τα πάντα αλλά τα αυθεντικά θα τα πληρώσεις περισσότερο από την Ελλάδα εκτός από δερμάτινα που είναι καλά και φτηνά. Πήρα και εγώ ένα με 100Ευρώ. Στην Ελλάδα θα ήθελα τουλάχιστον 200. Τώρα για τα άλλα προϊόντα που πουλάνε ξεκινάνε οι τιμές από τα ύψη και κατεβάζεις σιγά σιγά με αποτέλεσμα να τα πάρεις σε μια λογική τιμή με παζάρια λες μου έκοψαν από τόσο ....σε τόσο αλλά ουσιαστικά είναι κανονικά. Οπότε μην ανοιχτείτε πολύ. Στο αιγυπτιακό παζάρι με τα μπαχαρικά δεν πρόλαβα να πάω αν και ήθελα περισσότερο. Στην επιστροφή δεν έτυχε τίποτα απρόοπτο άξιο αναφοράς. Μείναμε το βράδυ πάλι στην Κομοτηνή όπως και το πρώτο βράδυ και την τελευταία μέρα ο δρόμος της επιστροφής οπότε τελειώνω εδώ την ιστορία μου και την υπόσχεση στον εαυτό μου ότι θα ξανά επισκεφθώ στο μέλλον την Βασιλεύουσα....
Ελπίζω να ταξιδέψατε και εσείς μαζί μου....Όποιος ενδιαφέρετε για βαθύτερες λεπτομέρειες ρωτάει.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας να διαβάσετε την ιστορία μου.
