Eleni P
Member
- Μηνύματα
- 101
- Likes
- 492
Περιεχόμενα
Τρίτη μέρα στο Μόναχο, η μέρα της συναυλίας!!
Είχαμε πει να είμαστε λιγάκι χαλαρά μέχρι την ώρα που θα φεύγαμε για το Ολυμπιακό στάδιο, οπότε είπαμε να πάμε για ψώνια.
Είχαμε εντοπίσει που έχει Primark, ήταν σε ένα εμπορικό κανένα τέταρτο με το S-bahn.
Κάναμε χαλαρές πρωινό και πήγαμε να πάρουμε το τραίνο.
Φτάνουμε στο εμπορικό και βγαίνοντας από το σταθμό διαπιστώνουμε ότι είχε μια περίεργη ησυχία. Στην αρχή σκέφτηκα ότι επειδή είναι σχετικά νωρίς (ήταν 10 παρά τέταρτο), ίσως δεν έχει αρκετό κόσμο.
Εσύ είσαι που το λες? Όλα κλειστά θεοκλειστα!! Δεν είχε ψυχή!!
Ψάχνουμε λίγο στο ίντερνετ κ βλέπουμε ότι ήταν εθνική αργία στη Γερμανία (της Αναλήψεως νομίζω) οπότε δεν έπαιζε μαγαζί ανοιχτό ούτε για πλάκα.
Μας έπιασε μια απογοήτευση, όχι τόσο για τα ψώνια, όσο για το τι θα κάναμε όλη μέρα μέχρι να φύγουμε για τη συναυλία. Είχαμε κάτσει σε ένα παγκάκι μέχρι να συντονιστούμε, σαν τις καημένες
Με τα πολλά πήραμε πάλι το S-bahn και επιστρέψαμε στο κέντρο.
Είχε ανοιχτά μόνο καφέ, μπυραρίες, κλπ.. από εμπορικά μαγαζιά.. ούτε περίπτερα
Αφού το σκεφτήκαμε λίγο και αφού από βασικά αξιοθέατα είχαμε δει τα περισσότερα, αποφασίσαμε να πάρουμε τραμ και να πάμε στο παλάτι Νιμφενμπουργκ που ήταν λίγο έξω από το κέντρο του Μονάχου, περίπου 12 στάσεις με το τραμ.
Δεν το είχαμε στο πλάνο αλλά έπρεπε κάπως να σκοτώσουμε λίγες ώρες.
Φτάσαμε στο παλάτι, είχε αρκετό κόσμο που έκανε βόλτα, άλλοι με τα παιδιά τους, πολλοί με τους σκύλους τους. Ήταν ωραία αν ήθελες να περάσεις μια χαλαρή μέρα με βόλτα και καλό καιρό.
Δυστυχώς όμως ο καιρός δεν βοηθούσε. Είχε αρκετή συννεφιά και κρύο. Οπότε αρκεστηκαμε στο να κάνουμε μια σύντομη βόλτα και να βγάλουμε φωτογραφίες.
Επιστρέψαμε στη στάση του τραμ και γυρίσαμε στο κέντρο.
Αμέσως αμέσως καταλάβαμε ότι η μέρα θα ήταν δύσκολη, είχε υπερβολικά πολύ κόσμο.
Εντάξει είπαμε είναι αργία και ξεχυθηκανε όλοι στους δρόμους αλλά τόσος κόσμος (και πιο συγκεκριμένα περισσότεροι άντρες) δεν δικαιολογείται.
Δεν έφτανε η εθνική αργία, ήταν παράλληλα και η μέρα του πατέρα αλλά πιο σημαντικό ήταν επίσης και η μέρα του άντρα. Ναι έχουν και Men day και εννοείται έπεσε εκείνη την μέρα μαζί με όλα τα άλλα
Μέχρι να πούμε κύμινο γινόταν το αδιαχώρητο.
Σε κάθε μπυραρία είχε άπειρο κόσμο, μέσα και έξω και κάθε μία είχε τη δική της παραδοσιακή μπάντα με μουσική, ή διάφορες φιλαρμονικές παντού στους δρόμους.
Για να πιείς μια μπύρα σαν άνθρωπος ούτε λόγος!
Είπαμε λοιπόν να γυρίσουμε προς το ξενοδοχείο, είχε μεσημεριασει κιόλας, και να κάτσουμε σε ένα ιταλικό κοντά στο ξενοδοχείο.
Ευτυχώς ήταν χαλαρά.
Η μέρα μας ήταν μέσα στις εκπλήξεις από το πρωί και τις "αναποδιες" αλλά τι να κάνουμε συμβαίνουν αυτά. Μιας και ήμασταν σε ιταλικό, χτυπήσαμε και δύο Απερολ σπριτς να συνέλθουμε, φάγαμε και τα ζυμαρικά μας και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο να ετοιμαστούμε για τη συναυλία.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ίσα που χαλαρωσαμε καμιά ώρα, η σιστερ είχε πάθει παρακρουση και με σήκωσε κακήν κακώς να ξεκινήσουμε να ετοιμαζόμαστε.
Φύγαμε για το Ολυμπιακό στάδιο κανένα 45αλεπτο νωρίτερα από όσο υπολογιζαμε και κάναμε καλά γιατί με το που φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό να πάρουμε το τραίνο για το στάδιο, ξεκίνησε η παράνοια.
ΑΠΕΙΡΑ πιτσιρίκια ντυμένα κατάλληλα για τη συγκεκριμένη συναυλία, με χρώματα, γκλιτερ, στρας και ότι μπορεοςυνα φανταστείς. Γονείς που συνόδευαν τα ανήλικα παιδιά τους και που ήταν και οι ίδιοι ντυμένοι ανάλογα, κάποια στιγμή πήρε το μάτι μου έναν μπαμπά με την κόρη του(που τελικά στο στάδιο κάθονταν δίπλα μας) που του είχε βάλει του καψερου στρασακια γύρω από τα μάτια.
3 ζευγάρια ηλικιωμένων που ήταν επίσης ντυμένοι ανάλογα. Κάθε λογής ηλικία. Εκεί όπως καταλαβαίνετε αναθαρεψα λίγο, λέω δεν θα είμαι η μόνη παραφωνία
Περιττό να αναφέρω πως όσα τραίνα έφευγαν ήταν γεμάτα ασφυκτικά και μόνο με ετοιμοπόλεμους φαν του Harry Styles .
Φτάσαμε στο Ολυμπιακό στάδιο, έβλεπες μια πανδαισία χρωμάτων από ροζ πούπουλα, καπέλα ροζ-στραφταλιζε επίσης με πούπουλα, πολύχρωμα σακάκια, και ο,τι μπορείς να φανταστείς!! Ήταν ένα πολύ όμορφο θέαμα και όπως ενημερώθηκα από την αδερφή μου, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης υποστηρίζει τη διαφορετικότητα, το δικαίωμα του να είσαι και να ντύνεσαι όπως θες, σε όλα του τα τουρ επικρατεί θετική ενέργεια, χρώμα, χαρά και σεβασμός πάνω από όλα.
Το κλίμα ήταν πολύ όμορφο.
Φυσικά σπεύσαμε να αγοράσει η σιστερ τα ανάλογα μπλουζάκια, μπρελόκ κ δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Πήραμε και τα ποτά μας και πήγαμε να βρούμε τις θέσεις μας.
Ακόμη δεν είχε αρκετή προσέλευση, πήγαμε κ εμείς αρκετά νωρίς οπότε είχαμε αρκετό χρόνο.
Βρήκαμε τις θέσεις μας, εντάξει ομολογώ ότι έκλεισε πολύ ωραίο σημείο, στην 15η σειρά από κάτω, σχεδόν στη μέση οπότε είχαμε αρκετή ορατότητα.
Με το κρύο που είχε, τα μπουφάν τα βαγλαμε μόνο για τη φωτογραφία
Καλά η αδερφή μου (στα αριστερά) φαίνεται ότι ζει το όνειρο της!!!
Σύντομα το στάδιο άρχισε να γεμίζει.
Στην αρχή ξεκίνησε μια μικρή μπάντα με νέους καλλιτέχνες που μόλις είχαν ξεκινήσει το τουρ μαζί του και ήταν πολύ ωραίοι.
Και είχε έρθει η στιγμή να βγεί ο Harry Styles, και φυσικά έγινε χαμός!
Εδώ να πω ότι αν και δεν ήμουν φαν, πέρασα σούπερ, ήταν πραγματικά υπέροχη συναυλία. Ο τύπος είναι αληθινός περφομερ, φαίνεται ότι ζει για αυτό που κάνει και έχει τρελή αλληλεπίδραση με τον κόσμο!!
Άξιζε πραγματικά!!
Τραγούδησε για περίπου 3 ώρες και ήταν φοβερός!
Φυσικά θα πω μπράβο στους Γερμανούς που είναι οργανωμένοι, 65.000 άνθρωποι φύγαμε από το στάδιο ταυτόχρονα και δεν υπήρξε η παραμικρή καθυστέρηση ή δυσκολία. Υπήρχαν έξτρα τραίνα που περίμεναν και φύγαμε γρήγορα χωρίς καμία ταλαιπωρία.
Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο είδαμε και τους τελευταίους ξεχασμένους εορτάζοντες να επιστρέφουν σπίτια τους (αν τα βρήκαν δηλαδή), εμφανώς ζάντα από τους εορτασμούς
Γυρίσαμε κ εμείς, κατά ευχαριστημένες από την τρελή αυτή εμπειρία της συναυλίας, πτώματα από την κούραση. Την επόμενη μέρα θα φεύγαμε αλλά είχαμε όλη τη μέρα δική μας μέχρι το βράδυ που πετουσαμε.
Η συνέχεια (και το τέλος) της ιστορίας σύντομα!!!
Είχαμε πει να είμαστε λιγάκι χαλαρά μέχρι την ώρα που θα φεύγαμε για το Ολυμπιακό στάδιο, οπότε είπαμε να πάμε για ψώνια.
Είχαμε εντοπίσει που έχει Primark, ήταν σε ένα εμπορικό κανένα τέταρτο με το S-bahn.
Κάναμε χαλαρές πρωινό και πήγαμε να πάρουμε το τραίνο.
Φτάνουμε στο εμπορικό και βγαίνοντας από το σταθμό διαπιστώνουμε ότι είχε μια περίεργη ησυχία. Στην αρχή σκέφτηκα ότι επειδή είναι σχετικά νωρίς (ήταν 10 παρά τέταρτο), ίσως δεν έχει αρκετό κόσμο.
Εσύ είσαι που το λες? Όλα κλειστά θεοκλειστα!! Δεν είχε ψυχή!!
Ψάχνουμε λίγο στο ίντερνετ κ βλέπουμε ότι ήταν εθνική αργία στη Γερμανία (της Αναλήψεως νομίζω) οπότε δεν έπαιζε μαγαζί ανοιχτό ούτε για πλάκα.
Μας έπιασε μια απογοήτευση, όχι τόσο για τα ψώνια, όσο για το τι θα κάναμε όλη μέρα μέχρι να φύγουμε για τη συναυλία. Είχαμε κάτσει σε ένα παγκάκι μέχρι να συντονιστούμε, σαν τις καημένες
Με τα πολλά πήραμε πάλι το S-bahn και επιστρέψαμε στο κέντρο.
Είχε ανοιχτά μόνο καφέ, μπυραρίες, κλπ.. από εμπορικά μαγαζιά.. ούτε περίπτερα
Αφού το σκεφτήκαμε λίγο και αφού από βασικά αξιοθέατα είχαμε δει τα περισσότερα, αποφασίσαμε να πάρουμε τραμ και να πάμε στο παλάτι Νιμφενμπουργκ που ήταν λίγο έξω από το κέντρο του Μονάχου, περίπου 12 στάσεις με το τραμ.
Δεν το είχαμε στο πλάνο αλλά έπρεπε κάπως να σκοτώσουμε λίγες ώρες.
Φτάσαμε στο παλάτι, είχε αρκετό κόσμο που έκανε βόλτα, άλλοι με τα παιδιά τους, πολλοί με τους σκύλους τους. Ήταν ωραία αν ήθελες να περάσεις μια χαλαρή μέρα με βόλτα και καλό καιρό.
Δυστυχώς όμως ο καιρός δεν βοηθούσε. Είχε αρκετή συννεφιά και κρύο. Οπότε αρκεστηκαμε στο να κάνουμε μια σύντομη βόλτα και να βγάλουμε φωτογραφίες.
Επιστρέψαμε στη στάση του τραμ και γυρίσαμε στο κέντρο.
Αμέσως αμέσως καταλάβαμε ότι η μέρα θα ήταν δύσκολη, είχε υπερβολικά πολύ κόσμο.
Εντάξει είπαμε είναι αργία και ξεχυθηκανε όλοι στους δρόμους αλλά τόσος κόσμος (και πιο συγκεκριμένα περισσότεροι άντρες) δεν δικαιολογείται.
Δεν έφτανε η εθνική αργία, ήταν παράλληλα και η μέρα του πατέρα αλλά πιο σημαντικό ήταν επίσης και η μέρα του άντρα. Ναι έχουν και Men day και εννοείται έπεσε εκείνη την μέρα μαζί με όλα τα άλλα
Μέχρι να πούμε κύμινο γινόταν το αδιαχώρητο.
Σε κάθε μπυραρία είχε άπειρο κόσμο, μέσα και έξω και κάθε μία είχε τη δική της παραδοσιακή μπάντα με μουσική, ή διάφορες φιλαρμονικές παντού στους δρόμους.
Για να πιείς μια μπύρα σαν άνθρωπος ούτε λόγος!
Είπαμε λοιπόν να γυρίσουμε προς το ξενοδοχείο, είχε μεσημεριασει κιόλας, και να κάτσουμε σε ένα ιταλικό κοντά στο ξενοδοχείο.
Ευτυχώς ήταν χαλαρά.
Η μέρα μας ήταν μέσα στις εκπλήξεις από το πρωί και τις "αναποδιες" αλλά τι να κάνουμε συμβαίνουν αυτά. Μιας και ήμασταν σε ιταλικό, χτυπήσαμε και δύο Απερολ σπριτς να συνέλθουμε, φάγαμε και τα ζυμαρικά μας και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο να ετοιμαστούμε για τη συναυλία.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο και ίσα που χαλαρωσαμε καμιά ώρα, η σιστερ είχε πάθει παρακρουση και με σήκωσε κακήν κακώς να ξεκινήσουμε να ετοιμαζόμαστε.
Φύγαμε για το Ολυμπιακό στάδιο κανένα 45αλεπτο νωρίτερα από όσο υπολογιζαμε και κάναμε καλά γιατί με το που φτάσαμε στον κεντρικό σταθμό να πάρουμε το τραίνο για το στάδιο, ξεκίνησε η παράνοια.
ΑΠΕΙΡΑ πιτσιρίκια ντυμένα κατάλληλα για τη συγκεκριμένη συναυλία, με χρώματα, γκλιτερ, στρας και ότι μπορεοςυνα φανταστείς. Γονείς που συνόδευαν τα ανήλικα παιδιά τους και που ήταν και οι ίδιοι ντυμένοι ανάλογα, κάποια στιγμή πήρε το μάτι μου έναν μπαμπά με την κόρη του(που τελικά στο στάδιο κάθονταν δίπλα μας) που του είχε βάλει του καψερου στρασακια γύρω από τα μάτια.
3 ζευγάρια ηλικιωμένων που ήταν επίσης ντυμένοι ανάλογα. Κάθε λογής ηλικία. Εκεί όπως καταλαβαίνετε αναθαρεψα λίγο, λέω δεν θα είμαι η μόνη παραφωνία
Περιττό να αναφέρω πως όσα τραίνα έφευγαν ήταν γεμάτα ασφυκτικά και μόνο με ετοιμοπόλεμους φαν του Harry Styles .
Φτάσαμε στο Ολυμπιακό στάδιο, έβλεπες μια πανδαισία χρωμάτων από ροζ πούπουλα, καπέλα ροζ-στραφταλιζε επίσης με πούπουλα, πολύχρωμα σακάκια, και ο,τι μπορείς να φανταστείς!! Ήταν ένα πολύ όμορφο θέαμα και όπως ενημερώθηκα από την αδερφή μου, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης υποστηρίζει τη διαφορετικότητα, το δικαίωμα του να είσαι και να ντύνεσαι όπως θες, σε όλα του τα τουρ επικρατεί θετική ενέργεια, χρώμα, χαρά και σεβασμός πάνω από όλα.
Το κλίμα ήταν πολύ όμορφο.
Φυσικά σπεύσαμε να αγοράσει η σιστερ τα ανάλογα μπλουζάκια, μπρελόκ κ δεν ξέρω εγώ τι άλλο.
Πήραμε και τα ποτά μας και πήγαμε να βρούμε τις θέσεις μας.
Ακόμη δεν είχε αρκετή προσέλευση, πήγαμε κ εμείς αρκετά νωρίς οπότε είχαμε αρκετό χρόνο.
Βρήκαμε τις θέσεις μας, εντάξει ομολογώ ότι έκλεισε πολύ ωραίο σημείο, στην 15η σειρά από κάτω, σχεδόν στη μέση οπότε είχαμε αρκετή ορατότητα.
Με το κρύο που είχε, τα μπουφάν τα βαγλαμε μόνο για τη φωτογραφία
Καλά η αδερφή μου (στα αριστερά) φαίνεται ότι ζει το όνειρο της!!!
Σύντομα το στάδιο άρχισε να γεμίζει.
Στην αρχή ξεκίνησε μια μικρή μπάντα με νέους καλλιτέχνες που μόλις είχαν ξεκινήσει το τουρ μαζί του και ήταν πολύ ωραίοι.
Και είχε έρθει η στιγμή να βγεί ο Harry Styles, και φυσικά έγινε χαμός!
Εδώ να πω ότι αν και δεν ήμουν φαν, πέρασα σούπερ, ήταν πραγματικά υπέροχη συναυλία. Ο τύπος είναι αληθινός περφομερ, φαίνεται ότι ζει για αυτό που κάνει και έχει τρελή αλληλεπίδραση με τον κόσμο!!
Άξιζε πραγματικά!!
Τραγούδησε για περίπου 3 ώρες και ήταν φοβερός!
Φυσικά θα πω μπράβο στους Γερμανούς που είναι οργανωμένοι, 65.000 άνθρωποι φύγαμε από το στάδιο ταυτόχρονα και δεν υπήρξε η παραμικρή καθυστέρηση ή δυσκολία. Υπήρχαν έξτρα τραίνα που περίμεναν και φύγαμε γρήγορα χωρίς καμία ταλαιπωρία.
Επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο είδαμε και τους τελευταίους ξεχασμένους εορτάζοντες να επιστρέφουν σπίτια τους (αν τα βρήκαν δηλαδή), εμφανώς ζάντα από τους εορτασμούς
Γυρίσαμε κ εμείς, κατά ευχαριστημένες από την τρελή αυτή εμπειρία της συναυλίας, πτώματα από την κούραση. Την επόμενη μέρα θα φεύγαμε αλλά είχαμε όλη τη μέρα δική μας μέχρι το βράδυ που πετουσαμε.
Η συνέχεια (και το τέλος) της ιστορίας σύντομα!!!
σούπερ κείμενο & φωτογραφίες.
