poised
Member
- Μηνύματα
- 995
- Likes
- 8.126
Μέρα αποφάσεων: Να πα να -μπιπ- όλα, συνεχίζω.
Στο πρωινό ρώτησα τον ντουντ την άποψή του για το αν έπρεπε να συνεχίσω το ταξίδι. Όχι ότι θα λάμβανα σοβαρά υπόψη το τι θα μου έλεγε, έτσι λίγο για πλάκα το είπα. Ενώ καθάριζε τα αυγά ξεκίνησε μία ανάλυση με τόσες κατακερματισμένες προτάσεις που ούτε έχοντας καπνίσει μισό δέντρο δεν θα μπορούσες να επαναλάβεις, μιλάμε για μηδέν νόημα. Όμως αν τον έβλεπες από μία γωνία χωρίς να ακούς θα νόμιζες ότι κάνει πανεπιστημιακού επιπέδου διάλεξη. Τον άκουγα να μιλάει χωρίς να δίνω βάση ενώ σκεφτόμουν τα δικά μου, όπως περίπου όταν σκέφτεσαι ακούγοντας στο ράδιο κάποια συζήτηση. Και εκεί που πήρε να πετάξει το ένα καθαρισμένο αυγό του είπα απότομα, άστο - θα συνεχίσω.
Ήταν άλλη μία συναισθηματική απόφαση η οποία βασιζόταν στο αφοπλιστικό επιχείρημα "αν όχι τότε, πότε;".
Ταξιδεύοντας τον προηγούμενο σχεδόν μήνα είχα αρχίσει να ξαναβρίσκω τον παλιό καλό μου εαυτό και είχα ξεχάσει (ή απωθήσει) τα άγχη που μου είχαν δημιουργηθεί από παλιότερες καταστάσεις. Μου άρεσε τόσο αυτό που έκανα που ήμουν διατεθειμένος να πάρω το ρίσκο να φάω σκατά στην επιστροφή. Αν έπρεπε αυτό να είναι το τίμημα θα καθόμουν υπομονετικά στο μπουντρούμι μου σκεπτόμενος όλα όσα είχα περάσει και αυτά που θα έρχονταν. Ίσως και τον ντουντ και τα πεταμένα αυγά.
Από την συνέχεια της μέρας δε θυμάμαι σχεδόν τίποτα καθώς το μόνο που έκανα ήταν να πλακωθώ να αντιμετωπίσω όλα τα εργασιακά ζητήματα που είχαν προκύψει όλο αυτό τον καιρό και είχα "προσωρινά" αγνοήσει.
Κάποια στιγμή ετοίμασα τα πράγματά μου και έμεινα να διαβάζω μέχρι πολύ αργά για την είσοδο στην Καμπότζη και την μετάβαση στο Άγκορ Βατ που θα αποτελούσε τον επόμενο προορισμό - παρόλο που έπρεπε να ξύπναγα την επόμενη πολύ πρωί για να πάρω το τρένο για σύνορα. Δεν υπήρχε περιθώριο να γίνει άλλη στιγμή καθώς το οδικό πέρασμα ήταν σαν σφηκοφωλιά από απατεώνες.
Η Καμπότζη δεν μου ήταν εντελώς άγνωστη. Είχε στο παρελθόν παίξει ένα ειδύλλιο με Καμποτζιανή που συνταξιδεύαμε αλλού αλλά σχετικά σύντομα μετά τα μέλια διαπιστώσαμε (εγώ δηλαδή) ότι δεν ταιριάζαμε σε πολύ βασικές πλευρές του πως βλέπουμε τη ζωή και έτσι το λήξαμε (εγώ δηλαδή). Αυτή ήταν άνθρωπος που πίστευε ότι τα πάντα μπορούν να γεφυρωθούν αν θέλεις, εγώ πίστευα ότι αν δεν ξεκινάς από κοινή βάση σε βασικούς πυλώνες έχοντας εξαιρετική επικοινωνία με τον άλλο, θέλεις δε θέλεις στο μέλλον της σχέσης τα πράγματα ποτέ δε γίνονται καλύτερα. Έχω αλλάξει κάπως θεώρηση αλλά δεν έχω μετανιώσει εκείνη την απόφαση.
Τέλος πάντων, λόγω αυτού ήξερα ήδη αρκετά πράγματα για την παλιότερα μεγαλοπρεπή αλλά και πρόσφατα ανείπωτα αιματοβαμμένη ιστορία της χώρας. Αν θυμάμαι καλά ήταν το μεγαλύτερο σε έκταση και πλούτο βασίλειο της ΝΑ Ασίας στις ακμές του και ταυτόχρονα η χώρα που ποδοπατήθηκε από το δεύτερο πιο στυγερό καθεστώς της ιστορίας μετά τους ναζιστές, το κουμουνιστικό κόμμα του Πωλ Ποτ.
Ταυτόχρονα είχα μάθει και πράγματα γύρω από την καθημερινότητα της χώρας μέσω της "πρώην", βέβαια από την πλευρά ενός ατόμου με μεγάλη κοινωνική θέση. Η οικογένειά της είχε υψηλές θέσεις στη διοίκηση και η ίδια θέση σε διεθνή οργανισμό με διπλωματικές επαφές ενώ κατείχε και αυτοκίνητο, δείγμα ιδιαίτερου πλούτου για μία χώρα με τρομερή φτώχεια. Ας πούμε ανάλογο του να κατέχει και οδηγάει μία γυναίκα αυτοκίνητο τη δεκαετία του '60 στην Ελλάδα.
Το Άνγκορ Βατ, τον μεγαλύτερο σε έκταση αρχαιολογικό χώρο του κόσμου (κατά τον οδηγό, δεν το έψαξα αν ισχύει) τον γνώριζα και τον είχα απωθημένο, παρόλο που δεν τρελαίνομαι με τους αρχαιολογικούς χώρους. Όμως πρώτα έπρεπε να φτάσω στην Σίεμ Ριπ, την πόλη - βάση για αυτό.
Στο πρωινό ρώτησα τον ντουντ την άποψή του για το αν έπρεπε να συνεχίσω το ταξίδι. Όχι ότι θα λάμβανα σοβαρά υπόψη το τι θα μου έλεγε, έτσι λίγο για πλάκα το είπα. Ενώ καθάριζε τα αυγά ξεκίνησε μία ανάλυση με τόσες κατακερματισμένες προτάσεις που ούτε έχοντας καπνίσει μισό δέντρο δεν θα μπορούσες να επαναλάβεις, μιλάμε για μηδέν νόημα. Όμως αν τον έβλεπες από μία γωνία χωρίς να ακούς θα νόμιζες ότι κάνει πανεπιστημιακού επιπέδου διάλεξη. Τον άκουγα να μιλάει χωρίς να δίνω βάση ενώ σκεφτόμουν τα δικά μου, όπως περίπου όταν σκέφτεσαι ακούγοντας στο ράδιο κάποια συζήτηση. Και εκεί που πήρε να πετάξει το ένα καθαρισμένο αυγό του είπα απότομα, άστο - θα συνεχίσω.
Ήταν άλλη μία συναισθηματική απόφαση η οποία βασιζόταν στο αφοπλιστικό επιχείρημα "αν όχι τότε, πότε;".
Ταξιδεύοντας τον προηγούμενο σχεδόν μήνα είχα αρχίσει να ξαναβρίσκω τον παλιό καλό μου εαυτό και είχα ξεχάσει (ή απωθήσει) τα άγχη που μου είχαν δημιουργηθεί από παλιότερες καταστάσεις. Μου άρεσε τόσο αυτό που έκανα που ήμουν διατεθειμένος να πάρω το ρίσκο να φάω σκατά στην επιστροφή. Αν έπρεπε αυτό να είναι το τίμημα θα καθόμουν υπομονετικά στο μπουντρούμι μου σκεπτόμενος όλα όσα είχα περάσει και αυτά που θα έρχονταν. Ίσως και τον ντουντ και τα πεταμένα αυγά.
Από την συνέχεια της μέρας δε θυμάμαι σχεδόν τίποτα καθώς το μόνο που έκανα ήταν να πλακωθώ να αντιμετωπίσω όλα τα εργασιακά ζητήματα που είχαν προκύψει όλο αυτό τον καιρό και είχα "προσωρινά" αγνοήσει.
Κάποια στιγμή ετοίμασα τα πράγματά μου και έμεινα να διαβάζω μέχρι πολύ αργά για την είσοδο στην Καμπότζη και την μετάβαση στο Άγκορ Βατ που θα αποτελούσε τον επόμενο προορισμό - παρόλο που έπρεπε να ξύπναγα την επόμενη πολύ πρωί για να πάρω το τρένο για σύνορα. Δεν υπήρχε περιθώριο να γίνει άλλη στιγμή καθώς το οδικό πέρασμα ήταν σαν σφηκοφωλιά από απατεώνες.
Η Καμπότζη δεν μου ήταν εντελώς άγνωστη. Είχε στο παρελθόν παίξει ένα ειδύλλιο με Καμποτζιανή που συνταξιδεύαμε αλλού αλλά σχετικά σύντομα μετά τα μέλια διαπιστώσαμε (εγώ δηλαδή) ότι δεν ταιριάζαμε σε πολύ βασικές πλευρές του πως βλέπουμε τη ζωή και έτσι το λήξαμε (εγώ δηλαδή). Αυτή ήταν άνθρωπος που πίστευε ότι τα πάντα μπορούν να γεφυρωθούν αν θέλεις, εγώ πίστευα ότι αν δεν ξεκινάς από κοινή βάση σε βασικούς πυλώνες έχοντας εξαιρετική επικοινωνία με τον άλλο, θέλεις δε θέλεις στο μέλλον της σχέσης τα πράγματα ποτέ δε γίνονται καλύτερα. Έχω αλλάξει κάπως θεώρηση αλλά δεν έχω μετανιώσει εκείνη την απόφαση.
Τέλος πάντων, λόγω αυτού ήξερα ήδη αρκετά πράγματα για την παλιότερα μεγαλοπρεπή αλλά και πρόσφατα ανείπωτα αιματοβαμμένη ιστορία της χώρας. Αν θυμάμαι καλά ήταν το μεγαλύτερο σε έκταση και πλούτο βασίλειο της ΝΑ Ασίας στις ακμές του και ταυτόχρονα η χώρα που ποδοπατήθηκε από το δεύτερο πιο στυγερό καθεστώς της ιστορίας μετά τους ναζιστές, το κουμουνιστικό κόμμα του Πωλ Ποτ.
Ταυτόχρονα είχα μάθει και πράγματα γύρω από την καθημερινότητα της χώρας μέσω της "πρώην", βέβαια από την πλευρά ενός ατόμου με μεγάλη κοινωνική θέση. Η οικογένειά της είχε υψηλές θέσεις στη διοίκηση και η ίδια θέση σε διεθνή οργανισμό με διπλωματικές επαφές ενώ κατείχε και αυτοκίνητο, δείγμα ιδιαίτερου πλούτου για μία χώρα με τρομερή φτώχεια. Ας πούμε ανάλογο του να κατέχει και οδηγάει μία γυναίκα αυτοκίνητο τη δεκαετία του '60 στην Ελλάδα.
Το Άνγκορ Βατ, τον μεγαλύτερο σε έκταση αρχαιολογικό χώρο του κόσμου (κατά τον οδηγό, δεν το έψαξα αν ισχύει) τον γνώριζα και τον είχα απωθημένο, παρόλο που δεν τρελαίνομαι με τους αρχαιολογικούς χώρους. Όμως πρώτα έπρεπε να φτάσω στην Σίεμ Ριπ, την πόλη - βάση για αυτό.
Last edited: