poised
Member
- Μηνύματα
- 1.064
- Likes
- 8.907
Εγώ θα έλεγα ότι σε αυτή τη περίπτωση έδρασε το ένστικτο επιβίωσης και με γλίτωσε από τα χειρότερα. Όπως είπα πάλι, δεν το μετάνιωσα.
Αυτά να τα ακούει το αφεντικό @turms μπας και με βάλει στο ΙΚΑ να παίρνω επιτέλους ένσημα και τον βασικό, όχι μόνο να ακούω φωνές.Μπράβο ρε φίλε, δεν σε ξέρω, αλλά σε πάω με 1000!!!
Δηλώνω φαν της ιστορίας σου αλλά και του τρόπου που γράφεις!!!
Εγώ θα υπέθετα ότι είναι για να αποφεύγουν τις κλοπές/σπασίματα ποτηριών κι όχι λόγω καθαριότητας.Μιας που το ανέφερες, ένα απογοητευτικό τρεντ που έχει ξεκινήσει τον τελευταίο καιρό στο Βιετνάμ είναι να σερβίρουν καθήμενους με πλαστικά μίας χρήσης. Ευτυχώς δεν είναι διαδεδομένο αλλά συνειδητοποίησα ότι συμβαίνει πολύ πιο συχνά από παλιότερα.
Ίσως συνδέεται με την αντίληψη ότι το πλαστικό είναι καθαρό, ενώ το ποτήρι μπορεί να μην το έχει πλύνει ο άλλος καλά, το οποίο δεν με πείθει και πολύ. Το ποτήρι πέρασε έστω και από λίγο νερό και σαπούνι, άσε που άμα το βρει λερωμένο ο πελάτης θα ξενερώσει, ενώ το πλαστικό σου έρχεται ως έχει από εργοστάσιο. Όποιος έχει δει εργοστάσιο, χώρους αποθήκευσης, κλπ μόνο καθαρό δε το λες.
Σε κάποια (φτηνά) μέρη έχουν πλαστικά ποτήρια που μοιάζουν με γυάλινα, δηλαδή χοντρά που τα ξαναχρησιμοποιείς πολλές φορές. Κλοπές δε νομίζω να γίνονται, εδώ δεν κλέβουν κράνη που κάνουν 10ευρω με το ποτήρι που κάνει 20 λεπτά θα ασχοληθεί κανείς... Δεν ξέρω κιόλας....Εγώ θα υπέθετα ότι είναι για να αποφεύγουν τις κλοπές/σπασίματα ποτηριών κι όχι λόγω καθαριότητας.
Μιας που το είπες. Οι Mετάληρα παίζανε masturbation metal. Το έβαλα σε spoiler γιατί δεν έχουν όλοι τις ίδιες αντοχές και δεν ήθελα να ενοχλήσω. Τώρα αν αγνόησαν την προειδοποίηση, το άκουσαν και θέλουν να κρίνουν επί αυτού κάτι που είναι φτιαγμένο για να μην το πάρεις στα σοβαρά, ο σύλλογος φίλων Ελένης Λουκά έχει ξεκινήσει τις εγγραφές, ας περάσουν από εκεί πρώτα.Πολύ ωραία γραφή, έχω γελάσει αν και περιμένω το θάψιμο από γνωστούς κύκλους (για τις μουσικές επιλογές, τα σχόλια, το χουφτωματάκι, κάτι θα βρεθεί).
Τη χούφτωσες πάντως τελικά
Πολύ χρήσιμη η ψυχανάλυση των Ταιλανδών ,σε διαβάζω από το Krabi resort & κάθε μέρα έχω τα ίδια προβλήματα με τις μεταφορές γι'αυτό χρησιμοποιώ το Grab appΤρέχουμε τώρα τρέχουμε: Koh Lanta
Μετά την κλήση από την δουλειά μόλις την πρώτη μέρα, είχα κατανοήσει ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να μου μένουν 7+/- 2 διαθέσιμες ημέρες πριν την αναγκαστική και άδοξη επιστροφή. Ήταν ένα ρίσκο που είχα πάρει πριν την αναχώρηση και όσο στενάχωρο και αν ήταν έπρεπε να προγραμματίσω με βάση την πραγματικότητα και όχι τους ευσεβείς πόθους.
Είχε έρθει η ώρα για μία δύσκολη απόφαση. Θα το πήγαινα χαλαρά απολαμβάνοντας την ζωή εκεί τριγύρω από το πουκέτ ή θα το πίεζα με ένα εξαντλητικό πρόγραμμα από το οποίο θα έβλεπα όσα περισσότερα μπορούσα αλλά επιφανειακά;
Εκεί στο hostel είχαν διάφορους οδηγούς (lonely planet, κλπ), οπότε μαζί και με κάποιες πληροφορίες από το ίντερνετ και τις συνοπτικές αλλά εξαιρετικές σημειώσεις μίας Καναδής που με άφησε όχι μόνο να τις δω αλλά και να τις βγάλω φωτογραφία, αποφάσισα ότι προτιμώ να το πλακώσω με όσα περισσότερα μπορώ και ότι γίνει.
Το πλάνο λοιπόν ήταν μέσα στις επόμενες 7 (+/-) ημέρες να έβλεπα Phi Phi (χωρίς διαμονή) και Krabi/Raylay απ' όπου υπήρχε πτήση επιστροφής της scoot σε περίπτωση που παρουσιαζόταν έκτακτη ανάγκη, με επανεξέταση ανάλογα το πως πήγαινε. Ήθελα - και χώραγε - να δω τουλάχιστον ένα νησί στα πέριξ του Πουκέτ εκτός από το phi phi. Τα πολύ μικρά νησάκια είχαν δυσκολία, δεν υπήρχαν καθημερινές συνδέσεις και χρειάζονταν δεύτερη διαμονή (ή και παραπάνω) για να επιστρέψεις, ενώ οι απόψεις που πήρα από άλλους στο χοστέλ που είχαν πάει έλεγαν ότι δεν ήταν και τόσο παράδεισοι όσο παρουσιάζονταν, αν όχι μάλλον βαρετά.
Η απόφαση ελήφθη για το Koh Lanta, λόγω της εύκολης μεταφοράς προς αυτό θα έφτανα έχοντας αρκετό χρόνο να δω το νησί, ενώ την επόμενη ημέρα είχε καράβι προς Πίπι που άφηνε αρκετό χρόνο να το δω και να φύγω αργά την ίδια μέρα για Κράμπι.
Καράβι για Koh Lanta δεν είχε απ' ευθείας, πήγαινες πρώτα Phi Phi και μετά αλλάζεις καράβι, αλλά το δεύτερο έφευγε σχεδόν αμέσως, τόσο που το είχα ξεχάσει ότι είχα αλλάξει, το θυμήθηκα με τις φωτογραφίες.
Πλησιάζοντας το πίπι συνειδητοποίησα ότι γινόταν τις καριόλας στην βόρεια παραλία, άλλωστε ήταν η μία από τις στάσεις των ημερησίων εκδρομών τόσο από Πουκέτ όσο και από Κράμπι. Θορυβώδεις βάρκες έρχονταν και φεύγανε όλη την ώρα, δεν φαινόταν και πολύ ευχάριστο.
View attachment 423835
View attachment 423834
Κυκλώσαμε το νησί βλέποντας μερικές ωραίες εικόνες από την απόκρημνη ανατολική πλευρά
View attachment 423833
View attachment 423832
View attachment 423831
View attachment 423830
Και φτάσαμε στο λιμάνι. Από εκεί και πέρα το ταξίδι προς Κο Λάντα δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο αφού είναι ανοιχτή θάλασσα χωρίς να συναντάς κάτι.
Η αποβάθρα στα βόρεια του νησιού που μας άφησαν ήταν λίγο απόμερη. Το χοστέλ που είχα διαλέξει ήταν κάπου 6 χιλιόμετρα μακριά στην long beach. Όπως ήταν φυσικό μας "περίμεναν" τουκτούκ, τα οποία για όσους δεν ξέρουν είναι οχήματα που έχουν προκύψει από σύνδεση καρότσας σε μηχανάκι.
Άρχισαν οι οδηγοί να ψαρεύουν πελάτες και για long beach ζήταγαν 30 δολάρια. Δε πάμε καλά λέω. Ήξερα ότι η τιμή ήταν βαριά το αντίστοιχο του 1 δολαρίου σε μπάτ το χιλιόμετρο δηλαδή κάπου 30*6=180 και παρόλο που ο ήλιος έκαιγε και η ζέστη ήταν πολύ, προτιμούσα να περπατήσω τα 500 μέτρα ως τον επόμενο "πολιτισμό" σύμφωνα με το maps.me όπου ήμουν σίγουρος ότι θα έβρισκα άλλους με φυσιολογικές τιμές, παρά να τα δώσω κερατιάτικα στους απατεώνες. Αφού προσπάθησα να παζαρέψω ανεπιτυχώς, τους έλεγα εγώ 150 μπατ δίνω (με στόχο να πάω ως και 200 και μου λέγανε 5-10 φορές πάνω) το πήρα απόφαση ότι θα περπάταγα όταν τα περισσότερα τουκτουκ είχαν αναχωρήσει. Φορτώθηκα τα πράγματα και ένας από τους οδηγούς που είχα κάνει έντονα παζάρια πριν μου λέει, άντε πάμε, 150 για σένα γιατί πήρα και έναν άλλο.
Πηγαίνοντας τον έβγαλα κρυφά μια φωτογραφία γιατί μου θύμιζε κάτι αστείους μπούφους με τούφες
View attachment 423829
Το άλλο θύμα το πήγε κάπου στο χιλιόμετρο και του πήρε.... 25 δολάρια. Μόλις τον είδα να πληρώνει σοκαρίστηκα. Φύγαμε και του λέω καλά ρε συ δε ντρέπεσαι 25 δολάρια για 1 χιλιόμετρο; Πειράχτηκε ο τύπος, άρχισε να μου λέει ότι εκεί είναι Κο Λάντα και αυτές είναι οι τιμές, δεν τον πίστεψα φυσικά. Είδα ένα βούδα πάνω στο τουκτουκ και τον δείχνω, του λέω ο βούδας λέει να είσαι καλός άνθρωπος είσαι;
Και εκεί κάπου πειράχτηκε σοβαρά, δε θυμάμαι τι έλεγε αλλά άρχισε να φωνάζει τα δικά του με επιθετικότητα. Ντάξει τον είχα για πλάκα αν ήταν να παίξουμε τις μπουνιές αλλά αποφάσισα να ρίξω τους τόνους.
Φτάνοντας κοίταξα τα χρήματά μου και είδα ότι είχα χαρτονόμισμα για 100 και 200. Του λέω, έχω 200ρι, μη μου πεις ότι δεν έχεις ρέστα. Ααα λέει, δεν έχω. Είχα δει νωρίτερα το πορτοφόλι του που ήταν φίσκα στα χαρτονομίσματα, αποκλείεται να μην είχε, οπότε του απάντησα, οκ τότε θα πάρεις 100 και την επόμενη φορά θα θυμάσαι να έχεις ρέστα.
Εκεί είχαμε τον δεύτερο διαπληκτισμό. Σταμάτησε στο δρόμο, άρχισε να μου λέει ότι θα του δώσω 200 γιατί δεν είναι δικό του θέμα να έχει ρέστα, άκουσον άκουσον, τα πήρα και εγώ και σήκωσα φωνή. Κάποια στιγμή του λέω είσαι ψεύτης ότι δεν έχεις ρέστα, δείξε μου το πορτοφόλι σου και αν δεν έχεις θα σου δώσω 200 αλλιώς δε πληρώνω τίποτα.
Τον είχα στριμώξει αρκετά και εκεί συνειδητοποίησα ότι ήμασταν έτοιμοι να πιαστούμε στα χέρια, άλλη όρεξη δεν είχα μεσημεριάτικα. Όμως ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι το φταίξιμο ήταν σε μεγάλο βαθμό δικό μου. Τον είχα πιέσει πολύ, ξεκινώντας με την προσβολή με τον βούδα που δεν υπήρχε λόγος να την κάνω και στην συνέχεια λέγοντάς τον ψεύτη - που ίσχυε αλλά δεν είχε σημασία. Τον είχα κάνει να χάσει το "πρόσωπό του" (όπως λένε στην Ασία) και όταν φτάνει σε αυτό ο άλλος πρέπει να σώσει την "τιμή" του πάση θυσία ακόμα και με παράλογα πράγματα. Για να μην φάω καμιά μαχαιριά λοιπόν, αποφάσισα να ρίξω τους τόνους και βλέποντας ότι υπήρχε ένα εστιατόριο εκεί δίπλα, του έδωσα το 200ρι και του λέω πήγαινε κάνε ρέστα και γύρνα.
Τελικά ο τύπος δεν έμοιαζε απλά με μπούφο αλλά ήταν, γιατί μία που μπήκε και μία που βγήκε, δηλαδή δε προλάβαινε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα να ζήταγε ρέστα, απλά το έβγαλε από το πορτοφόλι του και βγήκε πάλι να μου δώσει το 50ρι. Είχα ήδη πάρει τα πράγματά μου για παν ενδεχόμενο, οπότε δε συνέχισα μαζί του (δεν ξέρω και αν θα με πήγαινε). Του ευχήθηκα κάτι για την σεξουαλική του ευχαρίστηση, θεωρώ ότι μου ευχήθηκε κάτι αντίστοιχο στα προυκουτούκ και περπάτησα τα κάπου 10 λεπτά που έμεναν ως το χοστέλ, κάτω όμως από σκιά γιατί εκεί που με άφησε είχε ψηλά δέντρα. Μικρή η ζημιά, βρήκα το χρόνο να ηρεμήσω και να κάνω την αυτοκριτική μου. Είχα ξεχάσει τους βασικούς κανόνες συμπεριφοράς. Στην ΝΑ Ασία δεν έχει σημασία αν έχεις δίκιο και ακόμα και αν έχεις φωνάζοντας δεν θα το κερδίσεις, πρέπει να σπάσεις @@ επιμένοντας ευγενικά και υπομονετικά μέχρι να πετύχεις αυτό που θες. Όταν υπάρξουν εντάσεις το αποτέλεσμα είναι άγνωστο και ενίοτε επικίνδυνο.
Άφησα τα πράγματα στο hostel και έριξα μια ματιά στην long beach. Άδεια.
View attachment 423827
View attachment 423828
Νοίκιασα ένα μηχανάκι με στόχο να κάνω γύρα όλο το νησί.
(συνεχίζεται)
Μιά σημαντική πληροφορία είναι ότι στη Μαλαισία οι κάρτες Εθνικής Τράπεζας παίρνουν προμήθεια ένα 1€+ % από οποιαδήποτε ποσό συναλλαγής πχ 20 λεπτά!!!! Αυτό δεν συμβαίνει στην Ταϊλάνδη.Μία άλλη υπηρεσία τύπου taxi σε Μαλαισία & Ταϊλάνδη εκτός Grab είναι το indrive app όπου δέχονται μόνο μετρητά.Εγώ θα έλεγα ότι σε αυτή τη περίπτωση έδρασε το ένστικτο επιβίωσης και με γλίτωσε από τα χειρότερα. Όπως είπα πάλι, δεν το μετάνιωσα.