Νίσυρος: Εκεί που ο Μύθος είναι ζωντανός

[Dina Z]

Βαδίζοντας στο Μανδράκι θα συναντήσετε πολλές φορές τα θαυμάσια ψηφιδωτά – βοτσαλωτά έργα του Ντίνου Παπαδέλη, αυτοδίδακτου τεχνίτη, ο οποίος χρειαζόταν 2.500 βότσαλα/τ.μ. Ακόμα και τα πιο απλά είναι μικρά έργα τέχνης.

Η πλατεία Ηλικιωμένης, εκτός από το γνωστό καφενείο του Αντρίκου που συχνάζουν και ντόπιοι, έχει αρκετές ταβέρνες που συγκεντρώνουν κυρίως τα γκρουπ των ξένων τουριστών που έρχονται ημερήσια εκδρομή από την Κω.

Πώς να χορτάσω τις βόλτες σε αυτό το μέρος;

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 13
• 14
• 15
• 16

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 15 of 16

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[FILBO]

Πήγες Νίσυρο; Λατρεύω Νίσυρο... Περιμένω εναγωνίως τη συνέχεια...

 

[Dina Z]

Αν δεν πιστεύετε τους μύθους, σας έχω μια άλλη εξήγηση για την δημιουργία αυτού του νησιού:

Η ηφαιστειακή δραστηριότητα στη περιοχή ξεκίνησε 2,5 εκατ. χρόνια πριν. Πριν από 160.000 χρόνια η περιοχή δονείται από συνεχείς εκρήξεις. Ένα υποθαλάσσιο ηφαίστειο αρχίζει να αναδύεται στην επιφάνεια της θάλασσας. Αυτό συνέβη περίπου 150.000 χρόνια πριν. Οι εκρήξεις συνεχίζονται για … λίγο καιρό ακόμα και έτσι πριν από 135.000 χρόνια το ηφαίστειο παίρνει την μορφή που έχει σήμερα και γίνεται η Νίσυρος! Όταν ο άνθρωπος της Νεολιθικής εποχής (περίπου 6.500 χρόνια πριν) φτάνει στο νησί, η ηφαιστειακή δραστηριότητα έχει ήδη σταματήσει. Οι υδροθερμικές εκρήξεις συνεχίζονται όμως μέχρι την εποχή μας και συγκεκριμένα έως το 1887.

Ποια εκδοχή προτιμάτε; Εγώ σαφώς την πρώτη!
Οι ντόπιοι πάντως συνδυάζουν τις δύο εκδοχές και λένε πως το νησί τους έχει την ομορφιά της Αφροδίτης αφού, όπως κι εκείνη, αναδύθηκε από την θάλασσα αλλά και την αγριάδα του Ποσειδώνα.

 

[Dina Z]

Είχαμε αποφασίσει να επισκεφθούμε τον Στέφανο, τον μεγάλο κρατήρα, πολύ νωρίς το πρωί αλλά ο ρυθμός των διακοπών υπερίσχυσε του προγράμματος και τελικά φθάσαμε εκεί γύρω στις 9. Ο ήλιος ήδη ψηλά και σε συνδυασμό με τον βράχο και την απουσία σκιάς, έκανε την ζέστη πιο αισθητή. Αστειευτήκαμε με τον συμπαθέστατο υπάλληλο στον γκισέ των εισιτηρίων (3€/άτομο) και προχωρήσαμε ακολουθώντας τις οδηγίες του και την όσφρησή μας! Μπλιαααααχ! Έντονη αυγουλίλα! ‘‘Μπα, δε νομίζω πως θα το αντέξω’’ σκέφτηκα.

Μετά από λίγο καθώς κατηφόριζα και μειωνόταν η απόσταση ανάμεσα σ’ εμένα και σε Αυτό παρατήρησα – προς έκπληξή μου – πως η μυρωδιά πλέον όχι μόνο δεν με ενοχλούσε αλλά ήταν σα να μην υπάρχει! Η τεταμένη προσοχή μου ώστε να μη γλιστρήσω κι η ανυπομονησία μου να φτάσω είχαν θέσει σε δεύτερη μοίρα ασήμαντες ενοχλήσεις όπως η μυρωδιά και η ζέστη.

Όταν έφθασα κοντά Του κατ’ αρχήν ένοιωσα αμηχανία. Στεκόμουν στη μέση ενός λάκκου βάθους 30 μέτρων και διαμέτρου 300 και δεν ήξερα προς τα που να κινηθώ! Κοιτούσα γύρω μου, κοιτούσα επάνω αλλά το βλέμμα σαν κάτι να το τραβούσε προς τη γη. Όχι, δεν ήταν μόνο τα χρώματα: το πράσινο-λαδί, το κίτρινο-μουσταρδί, το καφέ, το μπεζ και το κατάλευκο. Ήταν … κάτι!

Καθώς ο ήλιος πέφτει κάθετα με τυφλώνει κι αμφιβάλω γι αυτό που βλέπω, οπότε κινούμαι προς τα εκεί. Και ναι, είναι καπνοί. Καπνοί (ή μήπως υδρατμοί; ) που βγαίνουν απ’ τη γη!
Και τότε μέσα στην απόλυτη σιωπή Το ακούω! Χσσσσσσσσσς!
Ήχος υπόκωφος, σαν φίδι μέσα σε χόρτα, σαν τον ατμό από τη χύτρα, σαν κάτι που σέρνεται κάτω από τα πόδια μου, σαν …. Λυπάμαι δεν θα καταφέρω να σας το περιγράψω γιατί δεν μοιάζει με τίποτα γνωστό.

Στέκομαι για λίγο μόνη. Αισθάνομαι τη ζέστη από τον ουρανό και από τη γη να με αγκαλιάζει, κοιτάζω ψηλά προς τον ουρανό και τον βράχο που με περιβάλλει.
Το βλέπω… το μυρίζω… το ακούω και νοιώθω τόσο μικρή, τόσο αδύναμη κι ασήμαντη. Ένας κόκκος άμμου είμαι εγώ!
Και είναι Αυτό! …. Ο Πολυβώτης!!!

 

[Dina Z]

Θέλω και να το αγγίξω. Σκύβω, πλησιάζω το δάχτυλό μου πολύύύ προσεκτικά και αμέσως αποκτώ μια ωραιότατη …. φουσκαλίτσα
Καλά, καλά! Κοροϊδέψτε όσο θέλετε! Εγώ είμαι μια ηρωίδα!
Ποιος από εσάς παρακαλώ, έχει έγκαυμα από …. ηφαίστειο;;; Ε!!!

Ο άντρας μου θέλει να πάμε και στους άλλους δυό μικρότερους κρατήρες, στους οποίους δεν μπορείς να κατέβεις αλλά να δεις μόνο από ψηλά.

Προτιμώ να τον περιμένω πίνοντας κάτι δροσερό στη σκιά της καντίνας. Είπαμε, είμαι μεν ηρωίδα αλλά μην πάθω και θερμοπληξία στο ξεκίνημα των διακοπών μου!

 

[FILBO]

Θέλω και να το αγγίξω. Σκύβω, πλησιάζω το δάχτυλό μου πολύύύ προσεκτικά και αμέσως αποκτώ μια ωραιότατη …. φουσκαλίτσα
Καλά, καλά! Κοροϊδέψτε όσο θέλετε! Εγώ είμαι μια ηρωίδα!
Ποιος από εσάς παρακαλώ, έχει έγκαυμα από …. ηφαίστειο;;; Ε!!!

Ο άντρας μου θέλει να πάμε και στους άλλους δυό μικρότερους κρατήρες, στους οποίους δεν μπορείς να κατέβεις αλλά να δεις μόνο από ψηλά.
View attachment 212948
View attachment 212949

Προτιμώ να τον περιμένω πίνοντας κάτι δροσερό στη σκιά της καντίνας. Είπαμε, είμαι μεν ηρωίδα αλλά μην πάθω και θερμοπληξία στο ξεκίνημα των διακοπών μου!

Πόσο δίκιο έχεις!! Έχω επισκεφθεί τον κρατήρα αρκετές φορές αλλά σαν την πρώτη δεν υπάρχει...Διάβαζα αυτά που έγραφες και σκεφτόμουνα" καλά μέσα στο μυαλό μου είναι αυτή η γυναίκα".Πριν 10 χρόνια είχα κατεβάσει στο ηφαίστειο τους γονείς μου. Τους είχα εφοδιάσει με καπελάκια, νεράκια, τους είχα βάλει στη σειρά κι εγώ από πίσω να τους προσέχω. Το τι χαρά έκαναν τα γεροντάκια δεν περιγράφεται...
Περιμένω να δω αν θα υπάρχει ταύτιση απόψεων και στη συνέχεια.
Υ.Γ Δε σου έχουν πει να μη βάζεις το δακτυλάκι σου εκεί που κάνει τζιζ;

 

[Dina Z]

Συμβουλές για την επίσκεψη στον κρατήρα:
α) πηγαίνουμε πολύ νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα. Οπωσδήποτε όχι μεταξύ, περίπου, 11.00 με 14.30 γιατί εκτός από τη ζέστη θα υποστούμε και την παρουσία των γκρουπ β) έχουμε μαζί μας νερό και γ) φοράμε καπελάκι, αντηλιακό και παπούτσια με σχετικά χοντρή σόλα π.χ. αθλητικά για να μην καούν τα ποδαράκια μας.

Στην καντίνα μπορείτε να δροσιστείτε ή να φάτε ένα σνακ αλλά μην παρασυρθείτε και αγοράσετε για σουβενίρ πετρούλες προς 2€ τη μια! Η παραλία στο Μανδράκι έχει ωραιότατα μαύρα βότσαλα να σας χαρίσει!

 

[giannismits]

Συμβουλές για την επίσκεψη στον κρατήρα:
α) πηγαίνουμε πολύ νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα. Οπωσδήποτε όχι μεταξύ, περίπου, 11.00 με 14.30 γιατί εκτός από τη ζέστη θα υποστούμε και την παρουσία των γκρουπ β) έχουμε μαζί μας νερό και γ) φοράμε καπελάκι, αντηλιακό και παπούτσια με σχετικά χοντρή σόλα π.χ. αθλητικά για να μην καούν τα ποδαράκια μας.

Στην καντίνα μπορείτε να δροσιστείτε ή να φάτε ένα σνακ αλλά μην παρασυρθείτε και αγοράσετε για σουβενίρ πετρούλες προς 2€ τη μια! Η παραλία στο Μανδράκι έχει ωραιότατα μαύρα βότσαλα να σας χαρίσει!

Εμείς είχαμε πάει μήνα Ιούλιο, απόγευμα όπου όλη η περιοχή του κρατήρα είχε σκιά και όντως είχε ελάχιστο κόσμο, σχεδόν ήμασταν μόνοι μας. Φοβερή αίσθηση.

Η ωραιότερη πανοραμική θέα του κρατήρα είναι από το τα Νικιά

και τον Εμπορειό

 

[katkats]

Συμβουλές για την επίσκεψη στον κρατήρα:
α) πηγαίνουμε πολύ νωρίς το πρωί ή αργά το απόγευμα. Οπωσδήποτε όχι μεταξύ, περίπου, 11.00 με 14.30 γιατί εκτός από τη ζέστη θα υποστούμε και την παρουσία των γκρουπ β) έχουμε μαζί μας νερό και γ) φοράμε καπελάκι, αντηλιακό και παπούτσια με σχετικά χοντρή σόλα π.χ. αθλητικά για να μην καούν τα ποδαράκια μας.

Στην καντίνα μπορείτε να δροσιστείτε ή να φάτε ένα σνακ αλλά μην παρασυρθείτε και αγοράσετε για σουβενίρ πετρούλες προς 2€ τη μια! Η παραλία στο Μανδράκι έχει ωραιότατα μαύρα βότσαλα να σας χαρίσει!

Προσθέτω στα ενδυματολογικά: μια μεγάααλη μαντίλα για τη μπόχα (όσοι πάτε σε διαδηλώσεις, ξέρετε) και όχι το καλό σας το παντελόνι (καλά για φουστανάκι, ούτε συζήτηση), αν θέλετε να εξερευνήσετε και τους άλλους κρατήρες (αξίζει να το κάνετε).

 

[Dina Z]

Ιαματικά Λουτρά
Κέντρο του νησιού, πρωτεύουσα και λιμάνι είναι το Μανδράκι, το οποίο αφήνω για το τέλος, για να ξεκινήσω από τα Λουτρά, που βρίσκονται μόλις 1χλμ. μακριά από το λιμάνι και φθάνει κανείς ακολουθώντας τον παραθαλάσσιο δρόμο.

Η ιστορία έχει ως εξής: Το 1870 ένας εξέχων Νισύριος, ο Νικ. Αποστολίδης, ταλαιπωρούμενος από Ψωρίαση, αποφάσισε να πάει στη Κων/πολη προκειμένου να βρει κάποια θεραπεία. Εκεί του είπαν πως η θεραπεία βρίσκεται στις θερμές πηγές του … τόπου του! Επέστρεψε, έσκαψε ένα λάκκο σε μια περιοχή κοντά στο Μανδράκι που είχε θερμές πηγές και ξεκίνησε να κάνει μπάνιο καθημερινά. Σε λίγες ημέρες ο Αποστολίδης είχε θεραπευθεί! Μετά από αυτό με δικά του έξοδα κατασκεύασε ένα απλό λουτρό, το οποίο στη συνέχεια δώρισε στην κοινότητα.
Το 1889 ανακαλύφθηκε μια επιγραφή, που βεβαίωνε πως ο Ιπποκράτης γνώριζε και αξιοποιούσε την ύπαρξη των θερμών λουτρών της Νισύρου.
Μετά από αυτή την ανακάλυψη ο γιατρός Π. Παντελίδης έχτισε ένα καινούριο κτίριο. Εκτός από τα μαρμάρινα μπάνια το κτίριο, που διέθετε πάνω από 100 δωμάτια, χώρους διασκέδασης, βιβλιοθήκη, θέατρο και καζίνο γνώρισε μεγάλες δόξες έως το 1930 όπου σιγά-σιγά εγκαταλείφθηκε.

Σε αυτό που βλέπουμε σήμερα ταιριάζει ο χαρακτηρισμός ‘‘παρηκμασμένη αρχοντιά’’.

Στο ισόγειο λειτουργούν τα ατομικά μαρμάρινα μπάνια, όπου με 5€/άτομο μπορεί κανείς να απολαύσει 20΄απόλυτης χαλάρωσης. Το νερό κυμαίνεται από 37 - 45°C. (Μετά από μερικά λεπτά συνειδητοποίησα πως ο πόνος στο προβληματικό μου χέρι είχε υποχωρήσει !!! )
Στον επάνω όροφο λειτουργεί ξενώνας (20€/δώματιο με κοινό μπάνιο). Στο ισόγειο επίσης υπάρχει κι ένα ταβερνάκι, όπου με θέα τη θάλασσα, απολαμβάνεις το τσιπουράκι σου. Μια φίλη που έχει μείνει εκεί μου έλεγε πως το βράδυ επικρατεί ζεστή-παρεΐστικη ατμόσφαιρα.

 

[Dina Z]

Εμπορειός
Ο σεισμός του 1933 είχε σαν αποτέλεσμα το χωριό να εγκαταλειφθεί και να ερημώσει. Σήμερα τα σπίτια ξαναχτίζονται είτε από τους απογόνους των παλιών ιδιοκτητών, είτε από ξένους (κυρίως Γάλλους).
Μια γιαγιά που σταμάτησε το άπλωμα της μπουγάδας της για να μας χαιρετήσει, μας είπε πως Γάλλοι έχουν αγοράσει τουλάχιστον ακόμα 10 από τα παλιά σπίτια αλλά δεν έχουν ξεκινήσει να τα επισκευάζουν. Στην ερώτησή μας αν οι ιδιοκτήτες αυτοί έρχονται μόνο για το καλοκαίρι, η γιαγιά απάντησε με φυσικότητα: ‘‘Το βλέπεις εκείνο το σπίτι; Ε, ο Πάτρικ έρχεται και φεύγει κάθε ένα-δυό μήνες’’

Στη κορυφή του λόφου, δίπλα στην εκκλησία του Ταξιάρχη του 13ου αιώνα, δεσπόζει ένα καστρόσπιτο, το οποίο αγοράστηκε και ανακαινίστηκε πρόσφατα από κάποιον Έλληνα.
Μετά από τη βόλτα μας καθίσαμε στη ταβέρνα της Κατίνας (το Μπαλκόνι του Εμπορειού) και φάγαμε με θέα τον κρατήρα. Δυστυχώς όμως ο ήλιος είχε δύσει και δεν σας έχω φωτογραφίες.

Ένας φωτογράφος είμαι βέβαιη πως θα βρει πολύ υλικό σ’ αυτά τα σπίτια, που η ακμή και η εγκατάλειψη, το παλιό και το νέο στέκουν δίπλα-δίπλα.

Παράλειψή μου να ανεβάσω την φωτογραφία όπου διακρίνεται το καστρό-σπιτο που σας έλεγα στη κορυφή του λόφου

 

[FILBO]

Ιαματικά Λουτρά
Κέντρο του νησιού, πρωτεύουσα και λιμάνι είναι το Μανδράκι, το οποίο αφήνω για το τέλος, για να ξεκινήσω από τα Λουτρά, που βρίσκονται μόλις 1χλμ. μακριά από το λιμάνι και φθάνει κανείς ακολουθώντας τον παραθαλάσσιο δρόμο.
View attachment 213267

Η ιστορία έχει ως εξής: Το 1870 ένας εξέχων Νισύριος, ο Νικ. Αποστολίδης, ταλαιπωρούμενος από Ψωρίαση, αποφάσισε να πάει στη Κων/πολη προκειμένου να βρει κάποια θεραπεία. Εκεί του είπαν πως η θεραπεία βρίσκεται στις θερμές πηγές του … τόπου του! Επέστρεψε, έσκαψε ένα λάκκο σε μια περιοχή κοντά στο Μανδράκι που είχε θερμές πηγές και ξεκίνησε να κάνει μπάνιο καθημερινά. Σε λίγες ημέρες ο Αποστολίδης είχε θεραπευθεί! Μετά από αυτό με δικά του έξοδα κατασκεύασε ένα απλό λουτρό, το οποίο στη συνέχεια δώρισε στην κοινότητα.
Το 1889 ανακαλύφθηκε μια επιγραφή, που βεβαίωνε πως ο Ιπποκράτης γνώριζε και αξιοποιούσε την ύπαρξη των θερμών λουτρών της Νισύρου.
Μετά από αυτή την ανακάλυψη ο γιατρός Π. Παντελίδης έχτισε ένα καινούριο κτίριο. Εκτός από τα μαρμάρινα μπάνια το κτίριο, που διέθετε πάνω από 100 δωμάτια, χώρους διασκέδασης, βιβλιοθήκη, θέατρο και καζίνο γνώρισε μεγάλες δόξες έως το 1930 όπου σιγά-σιγά εγκαταλείφθηκε.

Σε αυτό που βλέπουμε σήμερα ταιριάζει ο χαρακτηρισμός ‘‘παρηκμασμένη αρχοντιά’’.
View attachment 213268
View attachment 213269

Στο ισόγειο λειτουργούν τα ατομικά μαρμάρινα μπάνια, όπου με 5€/άτομο μπορεί κανείς να απολαύσει 20΄απόλυτης χαλάρωσης. Το νερό κυμαίνεται από 37 - 45°C. (Μετά από μερικά λεπτά συνειδητοποίησα πως ο πόνος στο προβληματικό μου χέρι είχε υποχωρήσει !!! )
Στον επάνω όροφο λειτουργεί ξενώνας (20€/δώματιο με κοινό μπάνιο). Στο ισόγειο επίσης υπάρχει κι ένα ταβερνάκι, όπου με θέα τη θάλασσα, απολαμβάνεις το τσιπουράκι σου. Μια φίλη που έχει μείνει εκεί μου έλεγε πως το βράδυ επικρατεί ζεστή-παρεΐστικη ατμόσφαιρα.

Ο χαρακτηρισμός "παρηκμασμένη αρχοντιά" με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Τολμώ να προσθέσω και "το στοιχειωμένο αρχοντικό" γιατί σε μια ξενάγησή μου στους χώρους του από μια γνωστή μου καμαριέρα, τα πάντα έτριζαν (ιδιαίτερα η σκάλα), πόρτες, πατώματα και κρεβάτια. Αν και ήταν μεσημέρι επικρατούσε ένα ψυχεδελικό μισοσκόταδο και η αύρα εκεί μέσα είχε κάτι το αλλόκοτο, το σκιαχτικό... Εγώ πάντως εκεί δεν έμενα...