Κατάρ Νότια Κορέα Νότια Κορέα: Άλλος κόσμος!

[travelbreak]

Η πόλη Yeosu

Φτάσαμε κατά τις 6 το απόγευμα στο Yeosu κι αφού τακτοποιηθήκαμε πάλι σε ένα καταπληκτικό παραλιακό ξενοδοχείο, κατεβήκαμε να κάνουμε μία βόλτα στην περιοχή που ήταν η διαμονή μας. Όταν έκλεισα το ξενοδοχείο προ 2 ημερών πίστευα ότι ήταν στο κέντρο της πόλης. Και πράγματι ήταν. Όμως η πόλη γενικότερα εκτείνεται σε μία τεράστια έκταση, που απέχει από το ξενοδοχεία μας ακόμα και 15 χιλιόμετρα. Μάλιστα διαπιστώσαμε ότι τα ενδιαφέροντα που προτείνονται γενικώς, δεν βρίσκονται κοντά σε μας αλλά σε απόσταση από 10 μέχρι 15 χιλιόμετρα από το ξενοδοχείο.
Ένα από αυτά ήταν το ξενοδοχείο μας:

Επειδή δεν είχαμε και πολύ χρόνο μέχρι να πέσει το σκοτάδι, αποφασίσαμε να κάνουμε τη βόλτα στην περιοχή μας και να αφήσουμε τα ενδιαφέροντα για την επόμενη μέρα. Η βόλτα που κάναμε ήταν αρκετά καλή, αφού είδαμε στο λιμάνι να έχει τραβηχτεί το νερό από την άμπωτη.

Ήταν ωραία η βόλτα και το θέαμα επίσης πολύ όμορφο με κυρίαρχα την άμπωτη αλλά και κάποια γέφυρα που βλέπαμε στο βάθος. Η βόλτα κράτησε μέχρι που νύχτωσε και επιστρέψαμε στο δωμάτιο για να φάμε τα καθιερωμένα. Για πρώτη φορά βρήκαμε ένα Super Market που ήταν πολύ μεγάλο. Γενικώς είχε από όλα τα είδη που τόσες μέρες δεν βλέπαμε στα μικρά μαγαζιά που ψωνίζαμε. Οι τιμές δεν ήταν βέβαια καλύτερες. Όμως είχε ψωμί του τοστ, το οποίο όμως ήταν κατεψυγμένο και ακριβό. Πήραμε δύο χοιρινές μπριζόλες, έτοιμες για να τις φάμε, και τις απολαύσαμε το βράδυ στο δωμάτιο με μπύρα. Στην πόλη αυτή δεν είδαμε ούτε ένα δυτικό τουρίστα. Πιστεύω ότι είναι λίγο δύσκολο για τους δυτικούς όπως εμείς να έρθουν στην Yeosu.

Το δωμάτιο ήταν όμορφο. Φυσικά ήταν μεγάλο με μία τεράστια τηλεόραση και το μπάνιο του έχει μία λογική διαμόρφωση. Είχαμε ένα τεράστιο παράθυρο που έβλεπε προς την πόλη αν και θα προτιμούσαμε να βλέπει προς την θάλασσα, αφού το ξενοδοχείο βρισκόταν στον παραλιακό δρόμο. Όμως ήμασταν στον 6ο όροφο και έτσι είχαμε καλή θέα προς την πόλη.

Σήμερα για άλλη μία φορά διαπιστώσαμε πόσο μπροστά είναι ο λαός της Κορέας και σίγουρα βοήθησαν οι διάφορες κυβερνήσεις που έχουν περάσει. Μέχρι πριν από σαράντα χρόνια είχαν δικτατορίες, που όμως έδιναν μεγάλη σημασία στην ανάπτυξη της χώρας και ειδικά στις εξαγωγές. Επίσης πιστεύω ότι δεν εισάγουν πράγματα που δεν έχουν άμεση ανάγκη.

Οι δρόμοι είναι καταπληκτικοί και η σήμανση σε αυτούς αρκετά καλή. Οι οδηγοί είναι συνεπείς, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, με τα σήματα της κυκλοφορίας. Τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν είναι κυρίως τα Hyundai και Kia. Επειδή έχουν προβλήματα με τους γιαπωνέζους δεν βλέπουμε καθόλου γιαπωνέζικα. Μόνο πριν από μερικές μέρες είδα κάποιο Lexus. Σήμερα επίσης είδα ένα Golf. Είδαμε πολλά BMW και Μercedes. Όταν λέω πολλά εννοώ μία δεκαριά όλα όλα. Επίσης έχω δει αρκετά Renault. Όμως αυτοκίνητο της Peugeot δεν είδα κανένα. Νομίζω είδα και πολύ λίγα Audi. Όλα τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν είναι σχετικά μεγάλα. Νομίζω είχα πει ξανά ότι κυκλοφορούν και κάποιες μάρκες άγνωστες για μένα, γι’ αυτό θεωρώ ότι είναι κινέζικα. Δεν ξέρω μήπως έχουν και κάποιες μάρκες οι Κορεάτες που δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα, οπότε δεν τις γνωρίζω.

Συνήθισα πλέον και τα σήματα κυκλοφορίας και οδηγούσα αρκετά εύκολα. Ένα πρόβλημα που υπήρχε ήταν με τα όρια ταχύτητος που μερικές φορές τα ξεπερνούσα για λίγο χρόνο και για λίγα χιλιόμετρα. Τα διόδια άλλες φορές είναι φθηνά άλλες ακριβά και άλλες δεν υπάρχουν καθόλου. Το τηλεδιόδιο που υπήρχε στο αυτοκίνητο είναι μία κάρτα, όπως οι κάρτες των τραπεζών, η οποία μπαίνει σε μία ειδική θήκη που έχει το αυτοκίνητο από κατασκευής. Αυτή την κάρτα αν θέλεις να τη φορτίσεις πρέπει να πας σε ένα από τα καταστήματα που πάντα υπάρχουν στις rest area των αυτοκινητόδρομων. Αυτό έκανα και εγώ τις δύο τρεις φορές που χρειάστηκε να φορτίσω. Μου είπαν, και έτσι είναι, ότι η φόρτιση πρέπει να γίνεται κάθε φορά μόνο με μετρητά και όχι με τραπεζικές κάρτες.

 

[travelbreak]

Η πόλη Yeosu

Από το Γιοσού, Yeosu, είχαμε δει λίγα πράγματα το απόγευμα που φτάσαμε αφού ήταν σχετικά αργά. Έτσι το πρωί αποφασίσαμε να δούμε κάποια από τα σημεία της πόλης, που είχαμε στο πρόγραμμά μας. Συνήθως εγώ κάνω το πρόγραμμα του ταξιδιού και βάζω σχεδόν πάντα και εν γνώσει μου περισσότερα από αυτά που χρονικά μπορούμε να δούμε. Ποτέ δεν μπορείς με ακρίβεια να προγραμματίσεις όλες τις τοποθεσίες που θα πας, γιατί δεν γνωρίζεις τους χρόνους μετάβασης και παραμονής σε αυτούς. Στο πρόγραμμά μας λοιπόν δεν μπορούσαμε εκ των προτέρων να αξιολογήσουμε τα μέρη που υπήρχαν και δυστυχώς ήταν διάσπαρτα, αλλά όλα πολύ μακριά από την περιοχή που μέναμε. Έτσι αναγκαστικά πήραμε το αυτοκίνητο, αφού προγραμματίσαμε να δούμε κάποια που θεωρούσαμε (κυρίως από φωτογραφίες στο διαδίκτυο) τα πιο σημαντικά.

Μετά από αρκετή ταλαιπωρία λόγω λαθών που έκανα στην οδήγηση, ακολουθώντας εσφαλμένα οδηγίες του πλοηγού, φτάσαμε στον πρώτο προορισμό. Ήταν ένα χωριό με το πολύ επιβλητικό όνομα Angel Mural Village. Στην νότια Κορέα πολύ συχνά όταν λένε τουριστικό χωριό, εννοούν ένα πολύ μικρό κομμάτι μέσα στην πόλη (το οποίο κάποτε ήταν φαίνεται κάποιο χωριό αλλά τώρα αποτελεί ένα προάστιο μιας τεράστιες πόλης). Από το όνομα του χωριού γνωρίζαμε ότι θα είχε ωραίες τοιχογραφίες. Παρκάραμε κάπου χύμα και ψάχναμε να βρούμε αυτές τις ωραίες τοιχογραφίες αλλά δυστυχώς πουθενά. Ρώτησα ένα νεαρό και μου είπε πού περίπου να ψάξουμε. Είδαμε κάποιες που ήταν ελαφρώς ενδιαφέρουσες αλλά το χωριό συνίστατο σε κάποια σπίτια πάνω σε μία πλαγιά, που επικοινωνούσαν με τον έξω κόσμο μέσα από κάποια πολύ μικρά στενά, πλάτους ενός το πολύ δύο μέτρων. Έχουμε ξαναδεί τέτοιο χωριό στην Κορέα και συγκεκριμένα στο Βusan. Τα χωριά που βλέπαμε στην Σεούλ δεν έχουν καμία σχέση με αυτό το στυλ που έχουν στο νότο.

Αφού ταλαιπωρηθήκαμε λίγο σε ανηφόρες και κατηφόρες, χωρίς τελικά να δούμε κάτι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αποφασίσαμε να πάμε στο δεύτερο προορισμό που είχαμε βάλει και ήταν ένα μικρό νησάκι με το όνομα Odongdo. Είναι από τα πιο διάσημα μέρη του Γιοσού. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε ένα πάρκιν και προχωρήσαμε περίπου 1 χιλιόμετρα πάνω σε ένα δρόμο για πεζούς μέχρι να φτάσουμε στο νησάκι.

Εκεί υπήρχε ένα μικρό μονοπάτι αλλά πολύ καλά τακτοποιημένο που οδηγούσε πρώτα στη σπηλιά του δράκου. Αυτή η σπηλιά ήταν ουσιαστικά μόνο μία τρύπα που βλέπαμε από μακριά μέσα στη θάλασσα και στα βράχια, διότι δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε λόγω των βράχων και της θάλασσας. Δεν άξιζε τίποτα και τσάμπα η κούραση.

Συνεχίσαμε για να δούμε τον φάρο που ήταν το πιο αξιόλογο σημείο ενδιαφέροντος του νησιού. Λόγω Δευτέρας ο φάρος ήταν κλειστός. Απλά βγάλαμε απ’ έξω μερικές φωτογραφίες.

Η βόλτα πάντως που κάναμε είχε γενικώς αρκετό ενδιαφέρον, κυρίως λόγω αυτών που βλέπαμε προς τη μεριά της πόλης. Επίσης είδαμε και ένα ξύλινο πλοίο, χαρακτηριστικό των πολεμικών πλοίων της παλιάς εποχής για την χώρα. Αργότερα, την ίδια μέρα, είδαμε και ένα άλλο μεγαλύτερο που επισκεφτήκαμε και το εσωτερικό του.

Επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο για να πάμε και σε έναν τελευταίο προορισμό στην πόλη Yeosu. Είχαμε σκεφτεί να πάμε με το skyway μία βόλτα μήπως και βλέπαμε από ψηλά ενδιαφέροντα νησάκια και διάφορα άλλα σημεία της πόλης. Όμως ο καιρός ήταν πολύ μουντός και σίγουρα δεν θα είχαμε καθόλου καλή ορατότητα. Για τον ίδιο λόγο δεν πήγαμε και στον πύργο της πόλης. Γενικά στην Κορέα τις πιο πολλές μέρες η ατμόσφαιρα ήταν θολή. Ίσως να φταίει η υγρασία αλλά μπορεί να φταίνε και τα καυσαέρια, κυρίως από τις βιομηχανίες και όχι τόσο από τα εκατομμύρια αυτοκινήτων.

Αποφασίσαμε λοιπόν να πάμε σε ένα ιστορικό μνημείο της πόλης που ονομάζεται Jinnamgwan Hall. Αυτό το σημείο όπως και όλα τα άλλα που είδαμε τελικά στην πόλη ήταν σχετικά κοντά (λίγα χιλιόμετρα) και εμείς παίρναμε το αυτοκίνητο για να μετακινηθούμε. Για τους Κορεάτες το τελευταίο σημείο της επίσκεψης μας μπορεί να είναι σημαντικό αλλά για μας δεν είχε κάτι ιδιαίτερο, αφού δεν ήταν περίτεχνο όπως άλλα που είχαμε δει.

Λίγο πριν αναχωρήσουμε άρχισε να πέφτει μια ψιλή βροχή. Και γενικά όλο αυτό το πρωινό είχε μία τάση για βροχή. Μερικές σταγόνες έριχνε κάθε τόσο, αλλά όχι για να απειλήσουν την βόλτα μας. Έτσι, πριν φύγουμε, είδαμε από μακριά ένα μεγάλο άγαλμα ενός πολεμιστή σε μια πλατεία, λίγο πιο κάτω από τον χώρο που επισκεφτήκαμε και είπαμε να πάμε πιο κοντά, παρά τις ψιχάλες.

Ήταν μια ενδιαφέρουσα πλατεία και εκεί είχε ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον ξύλινο πολεμικό πλοίο, ρέπλικα μιας παλιάς εποχής. Είναι τα λεγόμενα πολεμικά πλοία τύπου χελώνας, Turtle Battle Ship. Είναι πλοία του 15ου και 16ου αιώνα που είχαν αρκετούς κωπηλάτες στα αμπάρια τους αλλά και μερικά ιστία για χρήση πανιών. Μπήκαμε δωρεάν μέσα και είδαμε πως ήταν τα πράγματα τότε με σχεδόν ζωντανές αναπαραστάσεις.

Ευτυχώς ήταν η επίσκεψη για λίγη ώρα γιατί θέλαμε να φύγουμε για τον επόμενο προορισμό μας που θα ήταν και το μέρος της διαμονής μας. Ήταν η πόλη Jeonju. Η απόσταση ήταν περίπου 150 χιλιόμετρα που απαιτούσε οδήγηση περίπου 2 ωρών. Όμως έχοντας ξυπνήσει από το πρωί στις 5:00, περπατώντας από τις 7:30 μέχρι τις μία το μεσημέρι, εγώ ήμουν πολύ κουρασμένος.

 

[travelbreak]

Πηγαίνοντας στην πόλη Jeonju

Φεύγοντας από την πλατεία του Yeosu πήγαμε στο αυτοκίνητο για να αναχωρήσουμε και τότε άρχισε να βρέχει κανονικά. Σε όλη την διαδρομή μέχρι την πόλη διαμονής μας δε σταμάτησε. Αφού στους αυτοκινητόδρομους που περάσαμε, συνέχεια μειωνόταν το ανώτερο όριο ταχύτητας κατά είκοσι χιλιόμετρα λόγω του βρεγμένου οδοστρώματος. Οι Κορεάτες έχουν τα μόνιμα σήματα για τα όρια, αλλά έχουν και τα φωτεινά που τα ρυθμίζουν ανάλογα με τον καιρό ή αν πέσει το βράδυ. Τουλάχιστον έτσι κατάλαβα. Κάναμε μια μικρή στάση για ανεφοδιασμό δυνάμεων με απλά διεγερτικά (καφές, σνάκ) να μου φύγει η νύστα και συνεχίσαμε.

Είπα προηγουμένως για αυτοκινητόδρομους και οφείλω να πω ότι έχουν δεκάδες τέτοιους. Για να πας από μία πόλη σε μία άλλη, μπορεί να μπεις σε πολλούς διαφορετικούς, ανάλογα με την απόσταση. Άλλοι έχουν διόδια και άλλοι όχι. Τα διόδια δεν είναι και τόσο φθηνά, αλλά ούτε και πολύ ακριβά. Εμείς κάναμε περίπου 2000 χιλιόμετρα στη χώρα και για διόδια πλήρωσα ογδόντα χιλιάδες γουόν. Δηλαδή 55 ευρώ. Εντάξει, δεν τα λες και τόσο ακριβά! Η οδήγηση τελικά αποδεικνύεται λίγο δύσκολη υπόθεση στην Κορέα. Πρέπει να έχεις συνεχώς το νου σου στον πλοηγό. Λίγο να ξεχαστείς μπορεί να το πληρώσεις με αρκετά λεπτά επιπλέον οδήγησης. Την πάτησα 4, 5 φορές. Τις περισσότερες ήταν μέσα σε πόλεις. Στους αυτοκινητόδρομους είναι πιο εύκολο να ακολουθείς τη σωστή πορεία γιατί όταν είναι να βγεις σε έξοδο, έχουν μία χρωματιστή λωρίδα που ο πλοηγός σου λέει το αντίστοιχο χρώμα που πρέπει να ακολουθήσεις. Αυτό είναι πολύ βολικό με τόσες συχνές μετακινήσεις από τον ένα μεγάλο δρόμο στον άλλο.

Όταν βρισκόμασταν σε αυτοκινητόδρομους δεν βλέπαμε κανένα ενδιαφέρον στη φύση γύρω. Ή πόλεις με ουρανοξύστες θα φαινόταν κοντά ή μακριά, ή θα φαινόταν δάση χωρίς κανένα άλλο ενδιαφέρον. Γενικά η φύση τους δεν είχε ομορφιά, αν εξαιρέσουμε το νησί Jeju. Φυσικά έχουν διαμορφώσει στις πόλεις πολλά όμορφα μέρη για περπάτημα και αναψυχή. Όλα τα ωραία είναι τεχνητά. Για άλλη μία φορά θα αναφέρω ότι τα εισιτήρια σχεδόν παντού ήταν φθηνά. Ειδικά τα μουσεία ήταν δωρεάν. Και τα πάρκινγκ πολύ φθηνά. Σε δύο περιπτώσεις όμως δεν ξέρω γιατί, δεν μπορούσα να πληρώσω με τις κάρτες μου. Ευτυχώς και στις δύο με βοήθησαν ντόπιοι με τις δικές τους κι εγώ τους έδωσα μετρητά. Μάλιστα μία κυρία δεν ήθελε τα χρήματα που της έδινα. Ένα ευρώ ήταν, αλλά δείχνει μία συμπεριφορά. Η πρώτη κυρία, μια άλλη φορά, τα ήθελε τα λεφτά της. Φυσικά της τα έδωσα.

Βόλτες στο Jeonju

Μετά την παρένθεση αυτή, να συνεχίσω με την σημερινή μας μέρα.

Στις τρεις και τέταρτο είχαμε φτάσει στο ξενοδοχείο της πόλης Jeonju. Όταν το έκλεινα δεν ήξερα τι θα ήταν ένα ξενοδοχείο με 25 ευρώ στην Κορέα. Τα υπόλοιπα του ταξιδιού μας ήταν 10 με 15 ευρώ πιο ακριβά. Κι όμως το ξενοδοχείο ήταν πάρα πολύ καλό. Το δωμάτιο και το μπάνιο σίγουρα πολύ μεγάλα και άνετα και έχει όλα όσα χρειαζόμαστε.

Δεν μείναμε εκεί περισσότερο από 15 λεπτά και ξεκινήσαμε τη βόλτα μας στην πόλη που κράτησε περισσότερες από 4 ώρες. Ουσιαστικά είδαμε όλη την πόλη και φυσικά δεν είδαμε κανένα μουσείο. Το ξέραμε ότι η Jeonju θα είχε ενδιαφέρον αλλά δεν περιμέναμε να μας αρέσει τόσο πολύ. Παρά την ημερήσια κούραση περπατήσαμε πολλά χιλιόμετρα και καταφέραμε να δούμε όσα είχαμε σκοπό από τα ενδιαφέροντα σημεία.

Πρώτος μας στόχος ήταν η επίσκεψη στο Gyeonggijeon Shrine. Πληρώνοντας το εισιτήριο των δύο ευρώ ο καθένας μπήκαμε σε ένα χώρο θρησκευτικού αντικειμένου και κάναμε για μισή ώρα βόλτα. Με όσα έχουμε δει ως τώρα φυσικά δεν μας εντυπωσίασε, αλλά τραβήξαμε ωραίες φωτογραφίες στα κτίρια και σε κάποια νεαρά άτομα που ήταν με τις παραδοσιακές στολές.

Ο χώρος είχε αρκετά μικρά και μεγαλύτερα ξύλινα κτήρια εποχής και για μας δεν ήταν καινούργια. Όμως με πολύ ενδιαφέρον περιφερθήκαμε σχεδόν σε όλο το χώρο.

Μετά από αυτή την σύντομη επίσκεψη θέλαμε να πάμε στο Jeonju Hanok Village. Βγήκαμε λοιπόν από το μνημείο που επισκεφτήκαμε και ήμασταν στον περιβάλλοντα χώρο, που φαινόταν πολύ τουριστικός. Όλα τα κτίρια ήταν παραδοσιακά και ξύλινα. Τα περισσότερα από αυτά, για να μην πω σχεδόν όλα, ήταν καταστήματα με τουριστικά είδη. Εμείς ψάχναμε απεγνωσμένα την είσοδο του χωριού, αλλά δεν μπορούσαμε να τη βρούμε. Να σημειώσω εδώ ότι στο νότο δεν μιλούν τόσο πολλοί άνθρωποι αγγλικά όσο στη Σεούλ, αλλά και γενικά στο βορρά. Έτσι η συνεννόηση δεν ήταν πάντα τόσο εύκολη και γι’ αυτό εγώ συνήθως ρωτούσα εάν ξέρουν αγγλικά, πράγμα το οποίο δεν έκανα ποτέ στη Σεούλ. Ευτυχώς κάποια στιγμή καταλάβαμε, αφού αυτοί που ρωτούσαμε δεν καταλάβαιναν την απορία μας, ότι το χωριό που ψάχναμε ήταν όλα αυτά τα καταστήματα και διάφορα άλλα που βλέπαμε τόση ώρα γύρω μας.

Έτσι κάναμε λίγη βόλτα για να δούμε αυτό το μέρος. Κάποια στιγμή εγώ αποφάσισα να φάω και ένα σουβλάκι με χταπόδι. Όπως δηλαδή εμείς στην Ελλάδα βάζουμε τα κομμάτια από το κρέας στο καλαμάκι, αυτοί βάζουν κομμάτια από τα πλοκάμια. Μάλλον το χταπόδι δεν ήταν καθόλου ψημένο, απλά ήταν πολύ καλά παραγουλισμένο και ήταν αρκετά μαλακό. Αυτό που έκανε η κυρία που μου το έφτιαξε ήταν να το κάψει με ένα φλόγιστρο για λίγα δευτερόλεπτα και μετά να το βάλει σε ένα φούρνο για να ζεσταθεί, αφού είχε προσθέσει κάποια σάλτσα και τυρί το οποίο έλιωσε. Αυτό που έφαγα σίγουρα ήταν και χορταστικό και νόστιμο. Όμως δεν έμοιαζε και τόσο πολύ με χταπόδι, αφού κυριαρχούσε η γεύση του τυριού.

Γενικά η χώρα δεν έχει πολύ τυρί και είναι δύσκολο να βρεις στα Super Market. Πιστεύω ότι λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους και της χρήσης των καλλιεργήσιμων εδαφών οι άνθρωποι δεν ασχολούνται με την κτηνοτροφία. Ασχολούνται κυρίως με την παραγωγή ρυζιού και διάφορων άλλων κηπευτικών.

Είδαμε στη βόλτα μας τον καθεδρικό ναό, ο οποίος όμως ήταν κλειστός, γιατί η ώρα πια είχε πάει έξι και βάλε.

Όμως ανεβήκαμε τον κεντρικό δρόμο μέχρι ένα σημείο που υπήρχε ένα μικρό μνημείο με το όνομα Omokdae. Από εκεί ψηλά μπορέσαμε να δούμε λίγο την πόλη και κυρίως το τουριστικό χωριό που ήμασταν προηγουμένως, αφού η σύγχρονη πόλη φαινόταν μακριά με τα μεγάλα κτήριά της. Όμως μας άρεσε που στην περιοχή αυτή του χωριού δεν υπήρχαν μεγάλα κτίρια.

Ύστερα και από αυτή την επίσκεψη θέλαμε να επισκεφθούμε την γέφυρα Cheongyeonru. Περπατήσαμε αρκετά μέχρι να φτάσουμε εκεί, αλλά ανταμειφθήκαμε από ένα πολύ όμορφο θέαμα. Ήταν μία όμορφη γέφυρα αλλά το εντυπωσιακό ήταν ότι είχε ένα παραδοσιακό μνημείο πάνω σε αυτήν.

Αφού είδαμε και αυτό το σημείο ενδιαφέροντος, θεωρήσαμε ότι είχαμε εξαντλήσει αυτά που θέλαμε να δούμε σε αυτή την πόλη. Επιστρέψαμε αργά αργά περνώντας μέσα από το παραδοσιακό χωριό και συνεχίζοντας προς το ξενοδοχείο μας περάσαμε από τη σύγχρονη πόλη, η οποία δεν υπολείπεται ενδιαφέροντος από την παλιά. Έχει πανέμορφους εμπορικούς δρόμους που αξίζει να τους περπατήσει κανένας. Αυτό κάναμε άλλωστε και εμείς παρά την κούραση που είχαμε.

Ξεκαθαρίζω ότι δεν ήταν η πόλη με τα μεγάλα κτήρια, αλλά με χαμηλά σπίτι και μαγαζιά. Αν και είχαμε σκοπό να καθίσουμε σε κάποιο από αυτά να πιούμε μία μπύρα δεν το κάναμε γιατί θέλαμε να πάμε στο δωμάτιο να φάμε και να πιούμε αράζοντας και να ξεκουραστούμε. Αυτό κάναμε άλλωστε.
Στις επόμενες φωτογραφίες εικόνες από τη νέα σύγχρονη πόλη, χωρίς μεγάλα κτήρια όμως, τα οποία είναι αλλού: