Περιεχόμενα
Η επόμενη μέρα περιλάμβανε εξερέυνηση του Κισινάου και της γύρω περιοχής. Ο καιρός ήταν ιδανικός, συννεφιά και δροσιά που βόλευε για περιήγηση. Αρχικά, φάγαμε ένα εξαιρετικό πρωινό στο pizza mania και μετά αναχωρήσαμε για Milestii Mici, ένα χωριό 25 χλμ από Κισινάου, το οποίο περιλαμβάνει το μεγαλύτερο κελλάρι κρασιών του κόσμου. ΄΄Εχει 200 χλμ υπόγειων δρόμων και μπαίνει κανείς με το αμάξι. Ο χώρος ήταν αρκετά προσεγμένος και υπήρχαν 1-2 υπάλληλοι που μιλούσαν αγγλικά(ναι, μιλούσαν αγγλικά!). Αρχικά, ο φύλακας μας έβαλε να περιμένουμε μπροστά στην είσοδο, χωρίς να δώσει παιρετέρω εξηγήσεις. Περιμέναμε 1 ώρα, ώσπου καταλάβαμε ότι κάτι δεν πάει καλά και μπήκαμε στο κτίριο να ρωτήσουμε. Μας ενημέρωσαν ότι το κόστος είναι 10 ευρώ/άτομο(εξαιρετικά ακριβό για Μολδαβία, όπου ο μέσος μισθος είναι 180 ευρώ) και μάλιστα έπρεπε να είχες κάνει κράτηση. Μας ενημέρωσαν ότι θα μπορούσαμε να μπούμε σε 2 ώρες. Επειδή όμως δε θέλαμε να χασουμε τη μέρα, αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε στο Κισινάου. Πάντως για όποιον πάει το συνιστώ, διότι όσους ρώτησα είπαν τα καλύτερα για το μέρος και είναι το μεγαλύτερο(ίσως και το μοναδικό) σημαντικό αξιοθέατο της χώρας. Πισω στο Κισινάου, περπατήσαμε στους δρόμους της πόλης, και η εντύπωση είναι η ίδια. Σοβιετικό άρωμα, με μαγαζάκια-περίπτερα στη μέση του πεζοδρομίου, όπου πουλάνε κυριολοκετικά τα πάντα. Κάναμε και μερικά ψώνια, γιατί πραγματικά οι τιμές είναι παράδεισος. Στη συνέχεια, επισκεφτήκαμε το Dendrarium Park, ένα γιγάντιο πάρκο στην πόλη. Έχει είσοδο 0.20? το άτομο και είναι εξαιρτετικά περιποιημένο, με πλακόστρωτα δρομάκια, ποτάμια, άγριο δάσος, γρασίδι για πικ νικ, οικογένειες, ζευγαράκια και γενικότερα είναι σαν παράδεισος, από τα καλύτερα πάρκα που έχω δει. Τέτοια πάρκα βέβεαια υπάρχουν τουλάχιστον 3-4 στην πόλη, αλλά το Dendrarium είναι το πιο γνωστό. Όπως είπα, με το που νυχτώνει δεν έχει και πολλές δραστηριότητες η πόλη, οπότε αναγκαστικά γυρνάς στο ξενοδοχείο. Να τονίσω ότι οι δρόμοι του Κισινάου είναι εξαιρετικά επικύνδινοι και είναι πάρα πολύ εύκολο να κάνεις ατύχημα(είδαμε και ζωντανά σύγκρουση μπροστά από το διαμέρισμα). Η πόλη έχει κάτι παλιά λεωφορεία και κάποια μικρά βανάκια, τα οποία τα βλέπεις κυριολοκτικά συνέχεια και δεν φαίνεται να έχουν καθορισμένη διαδρομή, απλά σταματάν άμα κάποιος περαστικός το ζητήσει. Τα αντίστοιχα ΚΤΕΛ απ'όσο είδα είναι κάτι παμπάλαια άσπρα βαν, δεκαετίας '70 και βάλε. Γυρνώντας στο διαμέρισμα, ο Σεργκέι έγινε έξαλλος που δεν μπήκαμε στο κελλάρι, και επέμεινε να κλείσει για αύριο ραντεβού, παρ' όλο που του εξηγήσαμε ότι έχουμε μακρύ δρόμο για Βουκουρέστι.
Last edited: