GKCAPO
Member
- Μηνύματα
- 767
- Likes
- 305
- Ταξίδι-Όνειρο
- ΚΑΝΑΔΑΣ-Η.Π.Α.
Σιδηροδρομικός Σταθμός Sirkeci
Το τραίνο – ντισκοτέκ «εισήλθε στην Πρώτη Γραμμή» και σταμάτησε αργά - αργά, μπροστά στην, στολισμένη εορταστικά, αποβάθρα. Ένα τεράστιο κόκκινο χαλί, τύπου Χόλιγουντ, μακρύ όσο και το τραινάκι μας, …«προστάτευε» τα υποδήματα μας, από το να πατήσουν απ’ ευθείας στο δάπεδο, προμήνυε …για το τι θα επακολουθούσε και μας «οδηγούσε» στον προορισμό μας. Πλησιάζοντας, πάντα πάνω στο παχύ κόκκινο χαλί, στην είσοδο της τεράστιας (πρώην) αίθουσας αναμονής, εγώ και η Κυρία μου «αισθανόμασταν…σημαντικοί». Κλασικός διάκοσμος Γάμου: κορδέλες, λουλούδια, φώτα, προβολείς, φλας, πάλι δίμετρες αλλά χωρίς λογότυπο στην υποδοχή, σαμπάνιες, πενταμελές σύνολο ορχήστρας κλασικής μουσικής δωματίου …και ο κύριος Διευθύνων Σύμβουλος χειραψία έναν – έναν μας. Η …«αίθουσα αναμονής» ορθογώνια, προς τετράγωνη, πανύψηλη αλλά και τρουλωειδής, με εσωτερικό περιμετρικό εξώστη, κατάλευκη με κρυφό φωτισμό προς το γαλάζιο. Η παλιά φωτογραφική μου μηχανή δεν μπόρεσε να αποτυπώσει τον εντυπωσιασμό του χώρου. Κοιτάξτε στο ιντερνετ και θα βρείτε φωτογραφίες της (αστόλιστες βέβαια), όπως και του Σ. Σταθμού.
Μπαίνοντας στον χώρο έπρεπε, ελεύθερα να διαλέξουμε, σε ποιο από τα τρία μακρουλά τραπέζια, των 100 καθισμάτων το καθένα, θα καθίσουμε. Βρεθήκαμε μαζί με Τούρκους αντιπροσώπους και αυτό θα μας ενέτασσε πιο άμεσα και πιο έντονα στο γλέντι που …πλησίαζε. Το σέρβις ήταν «καθιστό» και όχι …κανένας σπαστικός μπουφές. Πάνω απ’ το κεφάλι μας …ζουζούνιζαν 2-3, νεαροί, συμπαθέστατοι Τούρκοι σερβιτόροι, που πρόσεχαν μην μας λείψει το παραμικρό!!! «Τι θα πιείτε», με ρωτάει ο «δικός» μου. Δεν καταλάβαινα και πολλά, κρασιά δεν έβλεπα πουθενά, λέω, βρε μπας και πέσαμε σε …τίποτα φανατικούς θρησκευόμενους. …Οπότε δειλά «μια μπίρα» του λέω, για απεριτιβο.. Μου φέρνει ένα αλουμινένιο κουτάκι EFES PILSEN. Όπααα λέω περίεργα τα πράγματα. Τέτοια χλιδή ..δεν ταιριάζει με …κουτάκι. Στη πορεία κατάλαβα ότι όλοι έπιναν κάτι ανάμεσα σε τσίπουρο και ούζο!!! Μπίρες και κρασιά γιοκ. Πράγματι οι σερβιτόροι κυκλοφορούσαν μονίμως με ένα διαφανές γυάλινο μπουκάλι του λίτρου και ….τροφοδοτούσαν. Τα υπόλοιπα δεν χρειάζονται αφήγηση, αλλά μόνο καλή φαντασία…Ο χαρισματικός, συμπαθέστατος και μόνιμα γελαστός «κύριος Διευθύνων..» εκφώνησε τον ..Πανηγυρικό, με απολογισμό της 25άχρονης πορείας και τις προοπτικές της Εταιρείας (στα Τουρκικά, αλλά στους ξένους, πριν, είχαν μοιράσει το κείμενο στα αγγλικά). Η ευχάριστη μουσική «κονσέρβας», μετατράπηκε σε ζωντανή, αφού ανέλαβε την σκηνή και την διασκέδαση μας μια πολυμελής ορχήστρα (σκεφθείτε μόνο οι τραγουδιστές, ήταν καμιά 10ριά!!!), που ξεκίνησε από «Ευρωπαϊκή –Αμερικανική» και όπως και σε μας, μετά από το καλό …ζέσταμα που μας έκανε η άφθονη ροή του οινοπνεύματος, «γύρισε» σε Τουρκική όλων των ειδών!!! Εδώ να τονίσω: και στο τραίνο και μετά στο πάρτι, την παρουσία της Ελληνικής μουσικής στο ρεπερτόριο και χωρίς να υπάρχει αντιστοιχία με Έλληνες συμμετέχοντες (μόνο εμείς οι δύο είμαστε). Φυσικά κάθε τόσο έβγαινε και ..το μπαλέτο (καμία σχέση με χορούς κοιλιάς κ. α. τουριστικά…). Το φαγητό άρχισε με τα ..ορεκτικά τους (που μόνο αυτά μας ..έφτασαν…είχαμε και δουλειά την άλλη μέρα το πρωί..) σε διάφορες βέρσιον και ποικιλίες, μετά άρχισαν άλλα κι άλλα, με αποκορύφωση ένα είδος «κοκκινιστού» (κάτι σαν τας κεμπαπ δικό μας) πάνω σε πουρέ (?), που μόλις μπορέσαμε να ..δοκιμάσουμε, για την τιμή των όπλων. Μετά η συνέχεια…σε γλυκά, φρούτα, καφέ και πάλι …αλκοόλ…Το γλέντι στο μεταξύ είχε απογειωθεί και ..ήταν αυθεντικό. Παρέες – παρέες, κυρίως Τούρκων, έστηναν χορούς ανάμεσα στα τραπέζια. Κάποια στιγμή ..δεν άντεξα, μια και την προηγούμενη νύκτα δεν είχα κοιμηθεί πάνω από 2-3 ώρες, αποχαιρετίσαμε τους «διπλανούς» μας στο τραπέζι, τους φίλους Yared και Marco (στις μπίζνες πολλοί Ασιάτες με «ιδιαίτερα» ντόπια ονόματα, τα αλλάζουν, όταν νταλαβερίζονται με δυτικούς, για ευκολία των δυτικών. Το συναντάμε αυτό σχεδόν πάντα στην Κίνα, όπου «όλες» μετονομάζονται σε ..Μόνικες ή Σούζυ κλπ. Και οι άρρενες σε Τζίμη, Άλεξ κλπ. Ρώτησα και τον Marco και πράγματι μου είπε ότι αυτό είναι το …χαϊδευτικό του).
Βγήκαμε έξω, πήγαμε στην πιάτσα ταξί, κανονίσαμε, ώρα που ήταν, μια διαδρομή, ως το Ταξίμ, κανονικά των 10 Τ.Λ. να μας την χρεώσει μόνο 20 Τ.Λ. χωρίς ταξίμετρο και… γρήγορα για ανασύνταξη. Η επόμενη μέρα (Κυριακή) θα ήταν πολύ δύσκολή…
(συνεχίζεται …με συμπεράσματα. Για τουριστικούς οδηγούς …στους ειδικούς: ΕΡΣΗ, Traveller, κ.α.)
Το τραίνο – ντισκοτέκ «εισήλθε στην Πρώτη Γραμμή» και σταμάτησε αργά - αργά, μπροστά στην, στολισμένη εορταστικά, αποβάθρα. Ένα τεράστιο κόκκινο χαλί, τύπου Χόλιγουντ, μακρύ όσο και το τραινάκι μας, …«προστάτευε» τα υποδήματα μας, από το να πατήσουν απ’ ευθείας στο δάπεδο, προμήνυε …για το τι θα επακολουθούσε και μας «οδηγούσε» στον προορισμό μας. Πλησιάζοντας, πάντα πάνω στο παχύ κόκκινο χαλί, στην είσοδο της τεράστιας (πρώην) αίθουσας αναμονής, εγώ και η Κυρία μου «αισθανόμασταν…σημαντικοί». Κλασικός διάκοσμος Γάμου: κορδέλες, λουλούδια, φώτα, προβολείς, φλας, πάλι δίμετρες αλλά χωρίς λογότυπο στην υποδοχή, σαμπάνιες, πενταμελές σύνολο ορχήστρας κλασικής μουσικής δωματίου …και ο κύριος Διευθύνων Σύμβουλος χειραψία έναν – έναν μας. Η …«αίθουσα αναμονής» ορθογώνια, προς τετράγωνη, πανύψηλη αλλά και τρουλωειδής, με εσωτερικό περιμετρικό εξώστη, κατάλευκη με κρυφό φωτισμό προς το γαλάζιο. Η παλιά φωτογραφική μου μηχανή δεν μπόρεσε να αποτυπώσει τον εντυπωσιασμό του χώρου. Κοιτάξτε στο ιντερνετ και θα βρείτε φωτογραφίες της (αστόλιστες βέβαια), όπως και του Σ. Σταθμού.
Μπαίνοντας στον χώρο έπρεπε, ελεύθερα να διαλέξουμε, σε ποιο από τα τρία μακρουλά τραπέζια, των 100 καθισμάτων το καθένα, θα καθίσουμε. Βρεθήκαμε μαζί με Τούρκους αντιπροσώπους και αυτό θα μας ενέτασσε πιο άμεσα και πιο έντονα στο γλέντι που …πλησίαζε. Το σέρβις ήταν «καθιστό» και όχι …κανένας σπαστικός μπουφές. Πάνω απ’ το κεφάλι μας …ζουζούνιζαν 2-3, νεαροί, συμπαθέστατοι Τούρκοι σερβιτόροι, που πρόσεχαν μην μας λείψει το παραμικρό!!! «Τι θα πιείτε», με ρωτάει ο «δικός» μου. Δεν καταλάβαινα και πολλά, κρασιά δεν έβλεπα πουθενά, λέω, βρε μπας και πέσαμε σε …τίποτα φανατικούς θρησκευόμενους. …Οπότε δειλά «μια μπίρα» του λέω, για απεριτιβο.. Μου φέρνει ένα αλουμινένιο κουτάκι EFES PILSEN. Όπααα λέω περίεργα τα πράγματα. Τέτοια χλιδή ..δεν ταιριάζει με …κουτάκι. Στη πορεία κατάλαβα ότι όλοι έπιναν κάτι ανάμεσα σε τσίπουρο και ούζο!!! Μπίρες και κρασιά γιοκ. Πράγματι οι σερβιτόροι κυκλοφορούσαν μονίμως με ένα διαφανές γυάλινο μπουκάλι του λίτρου και ….τροφοδοτούσαν. Τα υπόλοιπα δεν χρειάζονται αφήγηση, αλλά μόνο καλή φαντασία…Ο χαρισματικός, συμπαθέστατος και μόνιμα γελαστός «κύριος Διευθύνων..» εκφώνησε τον ..Πανηγυρικό, με απολογισμό της 25άχρονης πορείας και τις προοπτικές της Εταιρείας (στα Τουρκικά, αλλά στους ξένους, πριν, είχαν μοιράσει το κείμενο στα αγγλικά). Η ευχάριστη μουσική «κονσέρβας», μετατράπηκε σε ζωντανή, αφού ανέλαβε την σκηνή και την διασκέδαση μας μια πολυμελής ορχήστρα (σκεφθείτε μόνο οι τραγουδιστές, ήταν καμιά 10ριά!!!), που ξεκίνησε από «Ευρωπαϊκή –Αμερικανική» και όπως και σε μας, μετά από το καλό …ζέσταμα που μας έκανε η άφθονη ροή του οινοπνεύματος, «γύρισε» σε Τουρκική όλων των ειδών!!! Εδώ να τονίσω: και στο τραίνο και μετά στο πάρτι, την παρουσία της Ελληνικής μουσικής στο ρεπερτόριο και χωρίς να υπάρχει αντιστοιχία με Έλληνες συμμετέχοντες (μόνο εμείς οι δύο είμαστε). Φυσικά κάθε τόσο έβγαινε και ..το μπαλέτο (καμία σχέση με χορούς κοιλιάς κ. α. τουριστικά…). Το φαγητό άρχισε με τα ..ορεκτικά τους (που μόνο αυτά μας ..έφτασαν…είχαμε και δουλειά την άλλη μέρα το πρωί..) σε διάφορες βέρσιον και ποικιλίες, μετά άρχισαν άλλα κι άλλα, με αποκορύφωση ένα είδος «κοκκινιστού» (κάτι σαν τας κεμπαπ δικό μας) πάνω σε πουρέ (?), που μόλις μπορέσαμε να ..δοκιμάσουμε, για την τιμή των όπλων. Μετά η συνέχεια…σε γλυκά, φρούτα, καφέ και πάλι …αλκοόλ…Το γλέντι στο μεταξύ είχε απογειωθεί και ..ήταν αυθεντικό. Παρέες – παρέες, κυρίως Τούρκων, έστηναν χορούς ανάμεσα στα τραπέζια. Κάποια στιγμή ..δεν άντεξα, μια και την προηγούμενη νύκτα δεν είχα κοιμηθεί πάνω από 2-3 ώρες, αποχαιρετίσαμε τους «διπλανούς» μας στο τραπέζι, τους φίλους Yared και Marco (στις μπίζνες πολλοί Ασιάτες με «ιδιαίτερα» ντόπια ονόματα, τα αλλάζουν, όταν νταλαβερίζονται με δυτικούς, για ευκολία των δυτικών. Το συναντάμε αυτό σχεδόν πάντα στην Κίνα, όπου «όλες» μετονομάζονται σε ..Μόνικες ή Σούζυ κλπ. Και οι άρρενες σε Τζίμη, Άλεξ κλπ. Ρώτησα και τον Marco και πράγματι μου είπε ότι αυτό είναι το …χαϊδευτικό του).
Βγήκαμε έξω, πήγαμε στην πιάτσα ταξί, κανονίσαμε, ώρα που ήταν, μια διαδρομή, ως το Ταξίμ, κανονικά των 10 Τ.Λ. να μας την χρεώσει μόνο 20 Τ.Λ. χωρίς ταξίμετρο και… γρήγορα για ανασύνταξη. Η επόμενη μέρα (Κυριακή) θα ήταν πολύ δύσκολή…
(συνεχίζεται …με συμπεράσματα. Για τουριστικούς οδηγούς …στους ειδικούς: ΕΡΣΗ, Traveller, κ.α.)
)
