Φιλιππίνες Παμε Φιλιππινεs!

[GTS]

Το είδα ότι ήταν από άλλο νησάκι, γι'αυτό το λέω...έχει γλυτώσει μάλλον αυτό προς το παρόν

 

[xenos]

go2dbeach περιμενω την συνεχεια της πολυ ωραιας ιστοριας σου.
Και μιας και ανεφερα αναναδες σε προηγουμενο ποστ,στις Φιλιππινες ειναι που οι γυναικες στερεωνουν καλαθια στο κεφαλι τους μεταφεροντας αναναδες?
Ελπιζω να μαθουμε οταν συνεχισεις την ιστορια σου.

 

[go2dbeach]

No , no επιμενει ο νεαρος δειχνοντας μου τη μεγαλη εντουρο μηχανη , λες και διαβασε στο μετωπο μου οτι οπου λακουβα και χωματοδρομος ειμαι μεσα. Μνημες απο τη θεαματικη μου τουμπα απο μηχανακι εξω απο την Παλαιοχωρα Χανιων σε συνδυασμο με τη γευση που πηρα ηδη απο την οδηγηση των ντοπιων με κανουν διστακτικη. Ο νεαρος μου ξαναλεει οτι με απλο παπακι δε θα δω τιποτα στο νησι και με πειθει..Πληρωνω και του δινω ραντεβου στο Blue Mango σε δυο μερες. Πριν λιγες ωρες φτασαμε στο νησι και ηδη βαζω πλωρη για βορεια της Λευκης παραλιας για να δω το ηλιοβασιλεμα απο το ωραιοτερο σημειο του νησιου , την παραλια Puka shell!

Το κανονικο ονομα της παραλιας ειναι Yapak , αλλα μετονομαστηκε σε Puka shell απο τα χιλιαδες κοχυλια puka που βρισκονται διασπαρτα στη λευκη της αμμο. Αυτα τα κωνικα λευκα κοχυλια που αστραφτουν εντυπωσιακα , εκαναν το Μπορακάι διασημο τη δεκαετια του ʼ60 και ʼ70 και οπως λενε φερνουν τυχη για ασφαλες μακρυ και ευχαριστο ταξιδι. Η παραλια ειναι η 2η μεγαλυτερη του νησιου μετα τη λευκη με 800 μετρα μηκος και μπορει η αμμος της να μην ειναι τοσο φινα πουδρενια σαν τη διασημη ανταγωνιστρια της , αλλα τα ατελειωτα γαλαζια νερα της ειναι πιο βαθια και ιδανικα για κολυμπι.
Το μεγαλυτερο ατου της ομως ειναι η απουσια τουριστων οι οποιοι στην πλειοψηφια τους μενουν κολλημενοι (τι συμπτωση κι εδω!) στη Λευκη και δεν εξερευνουν το νησι , αφηνοντας τις καλυτερες ερημικες παραλιες για τους πιο τολμηρους ως συνηθως. Καποιες banca ή paraw κανουν ημερησιες εκδρομες και σταματουν για λιγο εδω , αλλα οταν φυγουν η παραλια ειναι παραδεισος.Αλλος τροπος προσβασης ειναι να ζητησετε απο ενα τρικυκλο να σας φερει και να σας περιμενει ή με μηχανη οπως καναμε εμεις.
Εδω δεν υπαρχουν resorts και μαγαζια , μονο λιγοι παγκοι με ντοπιες να πουλανε βραχιολια και κολιε με τα διασημα κοχυλια – δεν σε πιεζουν να αγορασεις μονο χαμογελουν και σε καλοσωριζουν , εγω λοιπον δεν αγορασα γιατι τα κοχυλια ανηκουν στην παραλια αλλα κυριως γιατι καπου διαβασα οτι εχουν λιγοστεψει δραματικα.

Το πρωτο ηλιοβασιλεμα με πετυχε καθιστη στην πετσετα μου να στοιχηματιζω για το χρωμα του..ηταν μωβ και με παρεσυρε σαν τσουναμι στην αγκαλια του αναμεσα στα πιτσιρικια επαιζαν μπαλα στην παραλια με τερμα δυο φοινικες , διπλα στην banca που πουλαγε παγωτα μεσα στη θαλασσα στα διερχομενα paraw με τα χρωματιστα πανια. Το αερακι ερχοταν με δεκαδες αρωματα απο τις ακτες του νησιου Carabao που φαινοταν καθαρα απεναντι και περνουσε θροιζοντας αναμεσα στα πολυχρωμα κολιε puka και τα τρικυκλα που εψηναν καλαμακια κοτοπουλο και χοιρινο και τα μοστραριζαν μεσα σε φωτισμενες τζαμενιες βιτρινες. Πεινασα..

Για το πρωτο μας βραδινο φαγητο , επιστρεψαμε στη Λευκη παραλια παρκαροντας τη μηχανη σε καποιο από τα πολλα στενα που βγαινουν καθετα στα 4 χλμ. της αμμουδιας. Ημασταν καπου κοντα στο station 2 και προτιμησα να μην φαμε διπλα στη θαλασσα σε καποιο από τα ωραια αλλα γεματα τουριστες μαγαζια για αποψε.
Το Dʼtalipapa wet market είναι ιδανικο όχι μονο γιατι μπορεις να φας σε πολύ καλες τιμες , αλλα κυριως για την ολη εμπειρια και συναναστροφη με τους ντοπιους. Βασικα είναι μια αγορα με λαχανικα , φρουτα , κρεατα , σουβενιρ , αλλα κυριως ψαρια. Διαλεγεις τα υλικα που σου αρεσουν και σου φιαχνουν επιτοπου το φαγητο που προτιμας. Ντοπιες σπεσιαλιτε με ψαρια και φρουτα είναι τα προτεινομενα από τον πωλητη στον παγκο που τρεχει να ετοιμασει γαριδες με ανανα σε γαλα καρυδας. Λιγο πριν την τελευταια μπουκια του ριγανατου Blue Marlin μου , ανοιγουν οι ουρανοι..μιλαμε για βροχη!
Ο τοπος αδειαζει ξαφνικα! Ψυχη τριγυρω! Σκεφτομαι τα γκρουπακια που ετοιμαζαν το απογευμα να παιξουν πανω στην παραλια – κάθε βραδυ παιζουν μουσικη και τραγουδουν λαιβ κατά μηκος της παραλιας , εξω , πανω στην αμμο.
Βγαινουμε στη Λευκη παραλια και δεν ξερω γιατι επικρατει τετοιος πανικος! Τρικυκλα ποδηλατα εφοδιασμενα με μεγαλες ομπρελες μεταφερουν τουριστες στα ξενοδοχεια τους ενώ αλλοι τρεχουν μεσα στις λασπες. Λιγο πιο περα μια παλαπα-μπαρακι λειτουργει πανω στην αμμο και προτεινω ποτακι με βρεγμενα τσουλουφια στα μαγουλα , t-shirt που αν τα στιψεις γεμιζεις κουβά , αλλα ποιος νοιαζεται..
Τα ψηλα μπαμπου σκαμπο είναι αναπαυτικα , τα ποτα απιθανα – συν ένα δωρο για τις κυριες – και το γκρουπακι εχει βρει καταφυγιο μεσα στην παλαπα και παιζει για τους λιγους τολμηρους που δε φοβουνται μηπως λιωσουν.
Η κοπελα τραγουδαει με αγγελικη φωνη φιλιππινεζικα τραγουδια και γνωστες διεθνεις επιτυχιες , τα κερασματα αρχιζουν και η πρωτη βραδια στο νησι αργει πολύ να τελειωσει!
Να παρει! ολα τα στενακια είναι ολοιδια…θυμαται κανενας που παρκαραμε τη μηχανη μας?

 

[xenos]

Δεν πειραζει.
Ας εχεις και μια ασχημη αναμνηση και απ`τα Χανια,ολα τελεια θαναι?
Ευχομαι να ηταν η μοναδικη.
Εξαλλου τελος καλο,ολα καλα.!!
Προλαβαινω να παραγγειλω ποτακι εστω κι`εξω απο το παλαπα-μπαρακι?
Ετσι ωραια που τα περιγραφεις θα παρεις πολλες παραγγελιες.!!
χικ !!!

 

[Lucia86]

Ο Mr. Pratt μου ειπε οτι οι πινεζες εδειχναν τα μερη απʼοπου ειχε επισκεπτες , αλλα η Ελλαδα ηταν χωρις πινεζα μεχρι τωρα. Πριν δυο χρονια , μου διηγηθηκε , ειχε ερθει καποιος Αμερικανος απο την Καλιφορνια , αλλα υπηρχε ηδη πινεζα στην Καλιφορνια. Ο Αμερικανος λοιπον του ειπε οτι ειχε μακρινη καταγωγη απο Ελλαδα , δεν ειχε ερθει ποτε βεβαια , ουτε μιλουσε ελληνικα αλλα του προτεινε να βαλουν πινεζα. Ο Mr. Pratt του εκανε το χατηρι αλλα οταν ο συγκεκριμενος επισκεπτης εφυγε , εβγαλε την πινεζα γιατι περιμενε οτι καποτε θα ερθουν γνησιοι Ελληνες στο ξενοδοχειο του. Μου εδωσε λοιπον μια πινεζα και με το γνησιο ελληνικο χερι μου εγκαινιασα την Ελλαδα στον χαρτη , με τον κυριο Pratt και τα κοριτσια του ξενοδοχειου να χειροκροτουν! (Εζησα απιστευτες στιγμες!!)

Μα δε το πιστευω!!!!!
Απιστευτος;

 

[go2dbeach]

Ηταν ενας ευγενεστατος κυριος οπως και ολοι στο Blue Mango..οτι καλυτερο για να ξεκουραστουμε απο τους γρηγορους ρυθμους του χειμωνα και να φουλαρουμε για να ξεκινησει το ταξιδι-περιπετεια στα υπολοιπα νησια
Μου θυμισες οτι πρεπει καποτε να συνεχισω τη διηγηση

 

[go2dbeach]

Παχυ στρωμα μαρμελαδας μανγκο ξεκουραζεται στη φετα μου περιμενοντας με υπομονετικα να βγαλω μια ακομα φωτο καθως ο ηλιος σκαρφαλωνει πανω απο τους φοινικες. Το τοπιο ομορφο , ειρηνικο με τη θαλασσα ακινητη , να φοβασαι να βουτηξεις το ποδι σου μην τυχον και ταραξεις την ηρεμια.
Σκεφτομαι τα χιλιομετρα που καναμε χθες βραδυ πανω κατω ψαχνοντας για τη μηχανη μας.Περιεργο αλλα οπως και στο Xcaret του Μεξικο μεσα σε μια τεραστια σαλα καθισαμε κατα τυχη διπλα σε Ελληνες , ετσι και χθες παρκαραμε τη μηχανη διπλα σε παπακι νοικιασμενο απο Ελληνες. Οχι μονο αυτο , αλλα πηγαμε να τα παρουμε την ιδια στιγμη! Τα παιδια ζουσαν στην Αυστραλια , ηταν παιδια μεταναστων και μιλουσαν καλα ελληνικα. Ερχοντουσαν χρονια στην Ελλαδα για διακοπες αλλα τελευταια πηγαιναν στην Ασια λογω της ακριβειας της χωρας μας..

Λιγο αργοτερα οδηγουμε προς το Mt.Luho , και το μοναδικο view point του Μπορακαι για θεα απο ψηλα. Η πινακιδα ‘leave nothing but footprints’ τραβαει την προσοχη μου και σκεφτομαι οτι αυτες οι πινακιδες ειναι ειρωνια να μπαινουν για τους τουριστες μονο..πρεπει πρωτα να τα τηρουν οι κατοικοι του καθε τοπου – τα σχολια μου πιο αναλυτικα στο τελος του κομματιου που αφορα το Μπορακάι.
Μετα απο μερικα σκαλια βρισκεσαι στην κορυφη του λοφισκου και ακροβατωντας σε ετοιμορροπες εξεδρες και προχειροφιαγμενες γεφυρες εχεις την πισω μερια του Μπορακάι στο πιατο σου. Απο δω πανω φαινοταν η οικοδομικη αναπτυξη που εχει ξεκινησει στο μικρο νησακι και οι τεραστιες εκτασεις που ειναι πιασμενες απο ξενοδοχεια.

Η δαντελωτη ακτογραμμη σχηματιζει κολπισκους με λευκη αμμο , διαδοχικα μισοφεγγαρα που σε προσκαλουν σε βουτιες. Ηθελα να παω σε ολα τα παραλιακια! Αλλα δεν ειναι και τοσο ευκολο αφου παντου πηγαινουν χωματοδρομοι και μαλιστα δυσκολοι και τοτε καταλαβα γιατι ο τυπος που μας νοικιασε τη μηχανη επεμενε να παρουμε εντουρο. Ετσι εξηγειται και η ελειψη τουριστων απο αυτη την πλευρα του νησιου. Στο πρωτο παραλιακι μηχανηματα εσκαβαν και ξεριζωναν δεντρα προφανως για την κατασκευη καποιου ριζορτ..φυγαμε..

Για να παμε στο δευτερο περασαμε δυσκολους χωματοδρομους και καταληξαμε σε αδιεξοδο σε ενα χωριο λιγο πριν την παραλια και με εκπληξη μου ακουσα τους ντοπιους να μας λενε οτι υπαρχει μια ψηλη μαντρα που τους χωριζει απο το διπλανο ριζορτ αλλα επισης τους εχει αποκλεισει απο την παραλια! Τους εχουν αφησει μια μικρη σιδερενια πορτα για να κατεβαινουν στη θαλασσα!! Η μηχανη ισα που χωρεσε να περασει απο την πορτα και απο την πισω μερια της μαντρας βρεθηκαμε στο πολυτελες ριζορτ που ειχα δει και απο το Luho με το γηπεδο του γκολφ (μιλαμε για απεραντη εκταση!) και που φυσικα ειχε ελευθερη προσβαση στην παραλια για τους πελατες του..
Πιτσιρικια του χωριου επαιζαν ανεμελα στα υπεροχα νερα – μεχρι ποτε? Αναρωτηθηκα. Μεχρι να κλειδωσει καποτε η πορτα ωστε να μην ενοχλουνται οι πελατες του ριζορτ , απαντησε ο Mr.

Οταν φυγαμε μπλεχτηκαμε στα μονοπατια του ατελειωτου γκολφ (με τη μηχανη) και δε συναντησαμε ψυχη μεχρι που βγηκαμε στην αλλη μερια του νησιου.Ο δρομος τελειωνε ξανα μπροστα σε μια πινακιδα ‘Balinghai’ στην αρχη ενος πανεμορφου κηπου.
Ο φυλακας σηκωθηκε και με χαμογελο με ρωτησε go2dbeach? Yes! Απαντησα ενθουσιασμενη που με αναγνωρισε!
Με ελαφρια υποκλιση μου εδειξε το δρομο προς τα πετρινα σκαλοπατια που διακλαδιζονταν δεξια και αριστερα οδηγωντας σε εναν μικρο κολπισκο.

Μεσα απο την πυκνη βλαστηση ισα που φαινονταν τα απιθανα γαλαζοπρασινα νερα και καποια paraw που λικνιζονταν στα ανοιχτα με τα μπλε πανια τους ανοιγμενα ετοιμα να σαλπαρουν με ενοικους του ξενοδοχειου για daytrips σε κοντινες παραλιες.. Παρηγγειλα το χυμο μου στο ξυλινο μπαρακι ηταν σφηνωμενο στη βαση του βραχου και διαλεξα μια απο τις ξαπλωστρες για τους λιγοστους επισκεπτες που εφταναν ως εδω. Το ολο τοπιο ηταν απιθανο και το κολυμπι απολαυστικο. Μεσα απο τη θαλασσα εβλεπες στο βραχο σκορπια μπανγκαλοουζ που ισα που ξεχωριζαν απο την πρασιναδα που επνιγε τα μπαλκονια με την πιο υπεροχη θεα του νησιου.

 

[xenos]

Επιτελους!!!
Καποιος φουρνος θα γκρεμιστηκε!!!
Μπραβο Ζωη απολαυστικη συνεχεια........
ελπιζω να συνεχισειςσυντομα παλι.....

Συναντησα και γω Ελληνα μεταναστη Ελληνοσουηδο,στο προσφατο ταξιδι μου,κυριολεκτικα στη μεση του πουθενα.
Ηταν στην Ταιλανδη ενα μηνα και ειχε αλλες 15 μερες ακομα.
Μου ειπε οτι η Ελλαδα του αρεσει πολυ αλλα δεν προκειται να ξαναρθει,γιατι δεν θα αντεχε ουτε μια βδομαδα οικονομικα.
Αυτη ειναι η πικρη αληθεια για παρα πολλους τουριστες που καποτε εκαναν διακοπες στην Ελλαδα.

Ζωη μην ξεχνιομαστε.
Το κοινο περιμενει........

 

[go2dbeach]

Ζωη μην ξεχνιομαστε.
Το κοινο περιμενει........

Ναι κοινο μου (εσυ xene ) συνεχιζω! Αν αντεξεις σε ολη την ιστορια θα σου στειλω και το δικο μου μπλουζακι travelstories δωρο

 

[go2dbeach]

Η μηχανη ειχε παραδοθει και η μερα προεβλεπε ποδαροδρομο και βουτιες κατα μηκος της Λευκης παραλιας. Κολυμπησα σε ολα τα σημεια πλην του station3 που ειχε αρκετη αλγη στην ακτη.

Στο Whilly's rock που το προηγουμενο βραδυ πηγαμε περπατωντας , τωρα το νερο εφτανε πανω απο τη μεση. Ο βραχος (ο μοναδικος τριγυρω πανω στην ατελειωτη αμμο) πρεπει να ειναι το πιο πολυφωτογραφημενο σημειο του νησιου με το αγαλμα της Παρθενου Μαριας στην κορυφη του.

Το σημειο ειναι και το αγαπημενο της πιτσιρικαριας αφου κρυβοντουσαν πισω απο το αγαλμα και βουτουσαν με τη σειρα στο νερο. Τα πιο τολμηρα σκαρφαλωναν σαν πιθικακια στα βραχια και βουταγαν απο πιο ψηλα. Επαιξα μαζι τους αρκετη ωρα , εδω γυρισα και το travelstories video μεταξυ βουτιας και κυνηγιου καβουριων στα βραχακια.


Στο station1 βρισκονται τα πιο ακριβα ξενοδοχεια στη σειρα με τελευταιο το Friday's με τη χαρακτηριστικη ξυλινη επιγραφη πανω στην αμμο.


Εδω οι ξαπλωστρες εχουν μαλακα στρωματακια και φαρδιες παλαπες. Αραξα ακομα πιο περα , στην παραλια Diniwind μπροστα απο το Boracay terraces και στο μπαρακι Heaven και δεν ελεγα να φυγω μεχρι που η θαλασσα αποφασισε να φυγει εκεινη αργα το απογευμα..


Κατα μηκος της Λευκης παραλιας υπαρχουν αναριθμητα μαγαζια για φαγητο και μπαρακια για ολα τα γουστα , μονο που κλεινουν νωρις. Δεν ειδα πουθενα τρελλη διασκεδαση – εμενα μου αρεσει αυτο το στυλ , απλα μην περιμενετε να δειτε κατι σε Πατονγκ.


Υπαρχει μια περιοχη που λεγεται D'Mall και ειναι ενας χωματοδρομος καθετος στην παραλια με μαγαζια καθε ειδους , κρεπερι , παγωτατζιδικο , πιτσαρια , σουπερ μαρκετ , ακομα και ενα μικρο λουνα παρκ. Ειδαμε ενα ελληνικο φαγαδικο που λεγοταν Cyma αλλα δεν καθισαμε αν και η λεξη paidakia ακουστηκε ελκυστικη!
Οτι κι αν θελεις να αγορασεις , οποιον κι αν ρωτησεις η απαντηση θα ειναι :go to the mall.
Αν και ηδη ειχα χασει τη χτενα μου και στο ξακουστο mall δεν υπηρχε ουτε για δειγμα. Απο δω και περα δεν ξαναχτενιστηκα και η ζουγκλα που τοσο λατρευω εγκατασταθηκε στα πλουσια μακρια μαλλια μου...ευτυχως που υπηρχαν κρεμες μαλλιων. Αν λοιπον σκοπευετε να πατε στο Μπορακαι , μην παρετε τιποτα απο εδω (σαμπουαν , αντιηλιακα) οτι θελετε υπαρχει εκει – αν ξεμεινετε απο χτενα στις Φιλιππινες ειναι αλλο θεμα!


Πισω στην παραλια ξανα και κατω απο ολοφωτους φοινικες απλωναν μπαμπου τραπεζακια και ανετοι καναπεδες με τεραστιες μαξιλαρες πανω στην αμμο. Και πανω στο δρομακι με την πατημενη αμμο γινεται ατελειωτη περατζαδα απο τουριστες ενω υπαλληλοι απο τα μαγαζια σε καλουν για δειπνο ή ποτο..'Dinner sir'? , 'Drink maam'?
Ενα γκρουπ κοριτσιων σαν χορωδια καλουσε οποιον περνουσε 'Χαι μααμ , σερ , μασαααζ'? Οποτε πλησιαζαμε ο Mr. Με ειδοποιουσε: Ετοιμασου , οι δικες σου! Κρατουσα τα γελια μου με το που αρχιζε η Φιλιππινεζικη χορωδια Τρικαλων. Πολλα μαγαζια εστηναν μπαρμπεκιου στην αμμο , εψηναν ψαρια και κρεατικα , και μπορουσες με ενα συγκεκριμενο ποσο (πολυ μικρο) να φας οσο αντεχεις! Υπαρχει κουζινα για ολα τα γουστα και τα βαλαντια.Περιττο να πω οτι οι παντες ηταν ευγενεστατοι , χαμογελαστοι , ποτε καποιος μικροπωλητης δεν σου γινεται τσιμπουρι ή πιεστικος , αρκει ενα αρνητικο νευμα για να φυγει.


Γκρουπακια επαιζαν μουσικη πανω σε αυτοσχεδιες πιστες και τραγουδουσαν λαιβ Φιλιππινεζοι τραγουδιστες καθε βραδυ γνωστες αγγλοφωνες επιτυχιες για τους τουριστες.
Κατω απο τα μαγαζια και πανω στην αμμο που το πρωι ηταν θαλασσα , ηταν το αγαπημενο μου σημειο.Εδω καθε απογευμα εφιαχναν τεραστια καστρα απο αμμο , καθε μερα διαφορετικο και με την ημερομηνια μπροστα για να μπεις μεσα στο καστρο να φωτογραφηθεις για σουβενιρ. Το γεμιζαν με κερακια και το καστρο φεγγοβολουσε! Η Φιλιππινεζικη νεολαια καθοταν ανα παρεες στην αμμο με κιθαρες και το εκπληκτικο ηταν οτι εφιαχναν στην αμμο τρυπες με σχηματα πλανητων , αστεριων , του φεγγαριου και τοποθετωντας μεσα κερακια δημιουργουσαν εναν απιστευτο γαλαξια στην αμμουδια , πιο εντυπωσιακο απο αυτον που μας εβλεπε απο ψηλα.


Καπου εκει πανω στο δρομο , εκλεισα ενα σνορκελιν τριπ για την τελευταια μας μερα στο Μπορακαι!

 

[renata]

ειμαι το κοινό Νο 2 ...τέλειο!!!!!

 

[go2dbeach]

Αυτο ειναι το πιο περιεργο σνορκελιν τριπ που εχω κανει και φανηκε απο τον τροπο επιβιβασης στη μεγαλη μπανκα που ηταν σχεδον κολυμπωντας αφου το νερο μας εφτανε μεχρι το λαιμο. Η μπανκα δε γινοταν να ερθει πιο εξω μας ειπαν οποτε μειναμε απο την αρχη με τα μαγιο και με τα σακιδια πανω απο τα κεφαλια μας επιβιβαστηκαμε. Ειχαμε μαζευτει αρκετα ατομα στο γκρουπ με τους μονους μη Ασιατες εμενα , τον Mr. , εναν Αμερικανο -με Φιλιππινεζα συζυγο- και εναν Ολλανδο που εκανε το γυρο των νησιων. Οι υπολοιποι εμοιαζαν με Κορεατες ή Ιαπωνες και ηταν ενα περιεργο γκρουπ που στην πρωτη μας σταση για σνορκελιν βουτηξαν με σωσιβια και παρολα αυτα ουρλιαζαν λες και βρεθηκαν στον βυθιζομενο Τιτανικο! Εμειναν να κρατιουνται απο το μπαμπου μονοξυλο της μπανκας και αμεσως ανεβηκαν και δεν ξαναβουτηξαν σε καμια απο τις υπολοιπες στασεις που εγιναν.Απορω γιατι ηρθαν σε σνορκελ τριπ ολοι αυτοι!


Το γκρουπακι μας ζωντανεψε οταν σταματησαμε στο χωριο Manoc-manoc για ντοπιο φαγητο (οπου εφαγα ενα καλαμακι κοτοπουλο και μια μπανανα μονο). Οι Ασιατες τιμησαν ιδιαιτερα τα φαγητα και σηκωθηκαν μονο για να ξαναμπουν στη μπανκα(κανενα ενδιαφερον να εξερευνησουν το barangay του Manoc και την ομορφη παραλια του).



Εμεις ξεναγησαμε τον Ολλανδο σε καποια σημεια για καλες φωτο αφου ειχαμε ερθει ξανα με τη μηχανη. Ο Mr. ειχε μια ενδιαφερουσα κουβεντα με μενα μεταφραστρια οταν ο Ολλανδος τον ρωτησε Ολυμπίακος ορ Πανατινάικος? Μετα τα ποδοσφαιρικα συζητησαμε για το τουρ που εκανε στα νησια αφου εκανε περιπου το ταξιδι που ηθελα κι εγω αλλα με αντιθετη φορα , οποτε πηρα καποια τιπς που ηθελα..


Στη δευτερη σταση μπροστα απο το Crocodile island (λογω σχηματος και οχι λογω κατοικων η ονομασια) το γκρουπ παρεμεινε on board και απολαυσαν τα παγωτα τους απο καποια banca-παγωτατζιδικο που αραξε διπλα μας και εκανε χρυσες δουλειες. Στη δε τριτη σταση μπροστα απο το Balinghai κοιμοντουσαν (!!!) με τα κεφαλια στηριζομενα στο μπροστινο παγκακι! Ημασταν το πιο ησυχο σνορκελ γκρουπ..τι κεφι!
Η αληθεια ειναι οτι τα ρευματα ηταν εξαιρετικα δυνατα και θα επρεπε καποιος να ειναι καλος κολυμβητης , πραγμα που απ'οτι φανηκε οι Ασιατες δεν το ειχαν.
Ετσι στο νερο αλωνιζαμε εγω ο Αμερικανος και ο Ολλανδος αλλα στην κυριολεξια , αφου δεν υπηρχε ψαρι ουτε για δειγμα! Οι κοραλλενιου κηποι βρισκονται για κακη τους τυχη ακριβως μπροστα απο τη Λευκη παραλια και τα νερα ηταν πεντακαθαρα , διαυγη και τα κοραλλια σε απιθανους σχηματισμους. Παρολα αυτα ενιωθες οτι βρισκεσαι σε μια πανεμορφη γειτονια που ομως οι κατοικοι για καποιο λογο την εγκατελειψαν ξαφνικα. Φυσικο αφου τα κοραλλια ηταν αρρωστα ή νεκρα και ετσι εξηγειται και η υπερβολικη αλγη που υπαρχει στην ακτη..Τα κοραλια χανουν το χρωμα τους το λεγομενο coral bleaching καθως η αλγη φευγει και νεκρωνονται. Τα ψαρια λοιπον ψαχνουν για αλλη γειτονια..
Ενα μεγαλο ψαρι εμφανιστηκε απο το πουθενα μπροστα μου και με κοιταξε με απορια..εχασε το δρομο ή ηρθε να δει τα παλια λημερια που καποτε εσφυζαν απο ζωη. Θεωρηθηκα πολυ τυχερη απο τον Ολλανδο για αυτη τη μοναδικη συναντηση! Οι αλλοι δυο δεν ειδαν ουτε λεπι!
Αυτα κανει το χρονιο ψαρεμα με δυναμιτη , η κακοδιαχειριση αποβλητων , οι πολυαριθμες μπανκας που μετεφεραν τον καθε τουριστα στο σημειο της παραλιας που ηθελε που αργα το καταλαβαν και το σταματησαν , η ασεβεια και η υπεροψια μας απεναντι στη φυση.
Οι Φιλιππινεζοι στη μπανκα μας ειπαν οτι φταιει το φαινομενο el nino...
Δεν εχω ξαναδει κατι τοσο ομορφο και θλιβερο συναμα..η συγκριση με τους κοραλλενιους κηπους του Μπελιζ ηταν αναποφευκτη και οδυνηρη.


Το προγραμμα ηταν να κανουμε το γυρο του νησιου , αλλα απο την πισω πλευρα φυσουσαν δυνατοι ανεμοι οποτε ακυρωθηκε ο γυρος και επισκεφτηκαμε το νησι Crystal cove και μειναμε εκει μια ωρα.

[url=http://www.travelstories.gr/photo/showphoto.php?photo=4070][/URL]

Το μερος ηταν τελειο για βολτα και εξερευνηση στα μονοπατια του που αλλες φορες οδηγουσαν σε καταπρασινα μερη πνιγμενα σε τροπικα δεντρα και λουλουδια και αλλες φορες σε αγρια βραχωδη τοπια με υπογειες σπηλιες. Εδω κατεβαινες απο στενες σκαλες και μπορουσες να κολυμπησεις στα πανεμορφα , καταπρασινα , κρυσταλλινα νερα της σπηλιας. Υπαρχαν αρκετα view points με θεα στα απεναντι νησια του Μπορακαι και του Παναυ. Ομορφη βολτα!


Καπως ετσι εφτασε το τελευταιο μας βραδυ στο Μπορακαι , με φοντο ενα ματωμενο ηλιοβασιλεμα , μια cerveza negra και ενα bamboojito να σιγοκαιει το λαιμο μου σαν τους πυρσους που σιγοκαιγαν αναμεσα στα bamboo τραπεζακια της παραλιας.