Πολωνία Πανέμορφη Κρακοβία και πέριξ εν μέσω Euro

[underwater]

1η μέρα (μέρος 'β): Βραδυνή άποψη της πόλης

Το πουλμανάκι των Cracow Tours με άφησε κάπου κοντά στην Παλιά Πόλη, όπου και προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον Θανάση για να δω τι μέλλει γενέσθαι. Στο ενδιάμεσο, και καθώς με είχε πιάσει μια πείνα, μπήκα σε ένα μίνι μάρκετ και αγόρασα ένα κουτάκι με τριγωνικά τυράκια. Βασικά κάτι που μου έκανε εντύπωση στην Πολωνία ήταν η ποικιλία γεύσεων που είχαν τα τυράκια αυτά (με πιπεριά, cheddar, μυρωδικά και διάφορα άλλα). Τριγύρω μου παρατηρούσα τον κόσμο (στον οποίο συμπεριλαμβάνονταν και αρκετοί eurofans), τα ωραία κτίρια, το τραμ. Νομίζω πως το βασικό συν της Κρακοβίας και αυτό που αισθάνθηκα από την πρώτη μου βόλτα εκεί είναι η πολύ θετική της ενέργεια!

Επίσης να τονίσω ότι μου άρεσαν πολύ εμφανισιακά και οι άνθρωποι! Όσο ιερόσυλη και αν φανώ, γενικότερα δεν μου αρέσουν καθόλου οι Σλάβοι και πάντα μα πάντα απορώ με το κόλλημα που έχουν πολλοί με τους Σέρβους/Σέρβες για παράδειγμα (και δεν μιλώ μόνο για τις γυναίκες, όπου θα μπορούσε κάποιος να πει «το λες από τη ζήλεια σου κοντή μαυροτσούκαλη», αλλά και για τους άντρες). Στην Πολωνία μου άρεσε το ότι όλοι ήταν χαλαροί και φυσικοί. Οι άνδρες δεν είχαν το ψιλογλοιώδες "μάτσο" που βλέπεις συχνά, αλλά ούτε και οι γυναίκες κάτι το φωναχτά προκλητικό! Μου άρεσε πολύ το σπορτίφ στυλάκι τους, με τα ποδηλατάκια τους, τα σορτσάκια τους και λοιπά. Και φυσικά η ευγένειά τους!

Τέλος πάντων, με τα πολλά άρχισα να κατευθύνομαι προς την Κεντρική Πλατεία (Rynek Główny), στην οποία θα συναντιόμουν με το Θανάση, το Βλάση και τον φίλο του Σ. Με το που την προσέγγισα η μηχανή πήρε φωτιά! Πρόκειται για μια πολύ μεγάλη πλατεία, γεμάτη υπέροχα κτίρια όπως το Cloth Hall (Sukiennice), μέρος του οποίου λειτουργεί σαν κλειστή αγορά, και την επιβλητική εκκλησία Kościół Mariacki. Κόσμος να πηγαινοέρχεται, άμαξες και αμαξάδες, υπαίθριοι καλλιτέχνες παντού, γιορτινή ατμόσφαιρα! Ο καιρός είχε βελτιωθεί αρκετά από το βροχερό και δροσερό πρωινό, κι εγώ χαιρόμουν να φωτογραφίζω ενώ ο ήλιος χαμήλωνε, ακούγοντας τη μελωδική φωνή ενός τενόρου κάτω από ένα άγαλμα.

Sukiennice


sq5

Kościół Mariacki


km

Rynek Główny


sq4

sq3

sq2

sq1

Τότε ήταν που εμφανίστηκαν και οι αγαπητοί συμφορουμίτες και ξεκίνησε μια όμορφη βολτίτσα. Οι άλλοι είχαν δει ήδη αρκετά σημεία τα οποία εγώ θα επισκεπτόμουν τις επόμενες μέρες, και όλοι μαζί κατευθυνθήκαμε προς την πάλαι ποτέ Εβραϊκή συνοικία, την Kazimierz. Εκεί η ατμόσφαιρα και η αρχιτεκτονική ήταν σαφώς διαφοροποιημένες από το περίλαμπρο κέντρο της πόλης, αλλά σίγουρα πρόκειται για ένα ιδιαίτερο μέρος που αξίζει μια επίσκεψη. Είδαμε απέξω κάποιες από τις επτά συναγωγές που διασώζονται, επισκεφτήκαμε το σημείο που έχει γυριστεί μία σκηνή από τη “Λίστα του Σίντλερ” και φυσικά έλαβε χώρα η καθιερωμένη συζήτηση με εμένα να ενίσταμαι και να αγανακτώ και να απορώ με το γεγονός ότι ένας λαός που έχει περάσει τόσα έφτασε να δημιουργήσει ένα κράτος-έκτρωμα και να προβαίνει σε τέτοιας κλίμακας εγκλήματα.


kaz4

kaz5

kaz2

kaz1

Τέλος πάντων, αξίζει να αναφερθώ στα όμορφα μπαράκια και ταβερνάκια που υπάρχουν στο Kazimierz. Πολλά από τα μπαράκια, όπως μας εξήγησε ο Θανάσης, ενώνονται εσωτερικά με πόρτες, κατάλοιπα της περιόδου όπου τα κτίρια αποτελούσαν σπίτια Εβραίων. Οι πόρτες αυτές ήταν μέρος του «συστήματος» κρυψίματος και διαφυγής. Όσον αφορά τα ταβερνάκια, αρκετά από αυτά έχουν σε διακριτό σημείο το εβραϊκό αστέρι και σερβίρουν εβραϊκή κουζίνα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις το φαγητό είναι και κοσέρ.


kaz3

Εμείς δεν φάγαμε εβραϊκά, αλλά δοκιμάσαμε το περίφημο πολωνικό junk-food zapiekanki, το οποίο είναι ένα τεράστιο ανοιχτό σάντουιτς με τυρί, μανιτάρια, κέτσαπ και φρέσκο κρεμμυδάκι (στο οποίο μπορεί κάποιος να προσθέσει και άλλα υλικά ανάλογα με τα γούστα του-εγώ πάντως πήρα το “κλασικό”). Ήταν αρκετά γευστικό, αλλά και τόσο θηριώδες που δεν κατάφερα να το τελειώσω! Οι αγαπητοί συμφορουμίτες ήταν βέβαια πρόθυμοι να με βοηθήσουν .


zapienkaki

Στη συνέχεια το πρόγραμμα είχε μπύρα! Πήγαμε σε ένα μεγάλο και πολύβουο μαγαζί σε στυλ μπυραρίας δίπλα στο κάστρο Wawel, το Pod Wawelem! Ήταν πολύ ωραία! Είχε κάτι κουπόνια ο Θανάσης, οπότε ήπιαμε από δύο μπύρες ο καθένας, συν μια παραδοσιακή ποικιλία κρύων πολωνικών κρεατικών στη μέση, πληρώνοντας το «δυσβάσταχτο» ποσό των 10 ζλότι το άτομο!


pond_wawelem

Ήταν μια πραγματικά καλή βραδιά με πολύ γέλιο και ευχάριστη διάθεση! Λίγο πριν τις 12 επιστροφή στο hostel, μπανάκι, λίγο σερφάρισμα και ύπνος, καθώς με περίμενε πρωινό εγερτήριο για την προγραμματισμένη μου επίσκεψη στο Auschwitz (και συνεπώς αρκετό ψυχοπλάκωμα).

 

[underwater]

2η μέρα (μέρος 'α): Άουσβιτς

Και έφτασε η μέρα της επίσκεψής μου στο Άουσβιτς. Ξύπνησα με ένα σφίξιμο στο στομάχι, καθώς ήξερα ότι αυτό που θα έβλεπα δεν θα μου άρεσε καθόλου. Θα θεωρούσα όμως «ιεροσυλία» το να μην πήγαινα, όντας σε τόσο μικρή απόσταση από αυτό το μαρτυρικό μέρος.

Στο λεωφορείο η ατμόσφαιρα ήταν ήδη κάπως βαριά. Κατά τη διάρκεια της μιάμισης περίπου ώρας διαδρομής μας έβαλαν να παρακολουθήσουμε ένα ντοκιμαντέρ για την ιστορία του Άουσβιτς, τους επιζώντες και άλλα στοιχεία που το αφορούσαν. Είδα μεγάλο μέρος του, χωρίς όμως να είμαι απόλυτα συγκεντρωμένη. Κοίταζα έξω από το παράθυρο το πράσινο τοπίο και σκεφτόμουν τους εκατομμύρια ανθρώπους που έκαναν την ίδια αυτή διαδρομή, η οποία έμελλε να είναι η τελευταία της ζωής τους.

Φτάνοντας στην είσοδο του στρατοπέδου χωριστήκαμε σε γκρουπάκια (κάποιοι δεν επέλεξαν αγγλόφωνο, αλλά γερμανόφωνο ή ιταλόφωνο-και βέβαια ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θεώρησαν ότι εγώ θα πήγαινα στο ιταλόφωνο, κλασικά!). Αρχικά μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι μας έδωσαν να φορέσουμε ακουστικά για να ακούμε την ξεναγό μας (σκέφτηκα ότι δεν είχε νόημα, μαζί μας θα περπατούσε η γυναίκα)! Στη συνέχεια όμως κατάλαβα ότι ήταν χρήσιμα διότι εύκολα μπορούσες να μείνεις λίγο πίσω για να εστιάσεις σε κάτι, αφήστε που τα γκρουπάκια ήταν τόσο πολλά όπου δεν θα ήταν περίεργο να ανακατευτούν οι φωνές των ξεναγών. Κάτι άλλο που θα πρέπει να αναφέρω είναι το ότι λόγω Euro τα μέτρα ασφαλείας στο Άουσβιτς είχαν γίνει πιο αυστηρά, με αποτέλεσμα να απαγορεύονται οι μεγάλες τσάντες και τα backpacks. Ευτυχώς που φορούσα τζιν και έτσι στρίμωξα στις τσέπες του διαβατήριο και κινητό, ενώ έβαλα στη θήκη της μηχανής το πορτοφόλι μου. Γενικότερα το ότι δεν είχα ελεύθερα τα χέρια μου ήταν ξενερωτικό και ενοχλητικό, αλλά εντάξει, αισθανόμουν ανασφάλεια να αφήσω τα «αντικείμενα αξίας» στο πούλμαν. Θα ήθελα επίσης να κάνω ιδιαίτερη μνεία στην ξεναγό μας, μια απίστευτα ενδιαφέρουσα και καλλιεργημένη γυναίκα γύρω στα 37-38, η οποία μετέδιδε με πολύ ωραίο τρόπο τη γνώση της, ενώ μου έκανε πολύ εντύπωση η συναισθηματική της φόρτιση αν σκεφτεί κανείς πόσες φορές είχε ξανακάνει την ίδια ξενάγηση.

Ας μπούμε στο «κυρίως μέρος» όμως. Περάσαμε την είσοδο με τη χαρακτηριστική επιγραφή «Arbeit macht frei», όπου με ξένισαν οι άνθρωποι που πόζαραν για να βγάλουν αναμνηστική φωτό, λες και επρόκειτο για τον Πύργο της Πίζας ξέρω εγώ! Τέλος πάντων. Τριγύρω μπορείς ακόμα να δεις τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα όπου καθιστούσαν μάταιη την οποιαδήποτε προσπάθεια απόδρασης! Το Άουσβιτς Ι άνοιξε το 1940, αρχικά σαν τόπος φυλάκισης Πολωνών πολιτικών κρατούμενων. Μολαταύτα το 1941 προστέθηκαν περισσότερα κτίρια, αυξήθηκε ο αριθμός των ατόμων που εισέρχονταν σε αυτό, και η συνέχεια είναι γνωστή!

Το Άουσβιτς είναι γεμάτο πανομοιότυπα «σπιτάκια», όπου καθένα από αυτά έχει διαμορφωθεί κατάλληλα, παρουσιάζοντας διαφορετικές πτυχές της καθημερινότητας στο camp. Από τις πρώτες αίθουσες που μπήκαμε ήταν αυτή με τις φωτός εκατοντάδων κρατουμένων, με σημειωμένες τις ημερομηνίες εισόδου και θανάτου. Στον ένα τοίχο οι γυναίκες, στον άλλο οι άνδρες. Οι περισσότεροι φαίνονταν καταβεβλημένοι και τρομαγμένοι. Στάθηκα όμως στην εικόνα μιας μεσήλικης γυναίκας, η οποία κοιτούσε το φωτογράφο με ένα βλέμμα περηφάνιας και θάρρους που πραγματικά με συντάραξε. Εννοείται ότι δεν γινόταν καταγραφή όλων των εισερχόμενων στο camp φυσικά! Πολλοί, ιδιαίτερα τα παιδιά, με το που έφταναν εκεί οδηγούνταν κατευθείαν για εκτέλεση.

Είδαμε διάφορα κτίρια. Δωμάτια και τουαλέτες κρατουμένων, ένα δωμάτιο όπου λάμβαναν χώρα δίκες-παρωδία, το χώρο όπου τους πήγαιναν πριν την εκτέλεση, κρεματόρια, θάλαμο αερίων. Τι να πρωτοσχολιάσω; Οι συνθήκες άθλιες. Τον πρώτο καιρό της λειτουργίας του camp, οι άνθρωποι κοιμόντουσαν κατάχαμα, πάνω σε άχυρα. Στη συνέχεια οι συνθήκες «αναβαθμίστηκαν», αλλά και πάλι το περιβάλλον κατακρεουργούσε την κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Την ώρα που τους πήγαιναν για εκτέλεση, συχνά άφηναν να εννοηθεί ότι θα τους έκαναν ομαδικό ντους. Είχαν βάλει μέχρι και ντους στο ταβάνι, από τα οποία όμως δεν θα έβγαινε ποτέ νερό. Το όλο μαρτύριο διαρκούσε γύρω στη μισή ώρα.

Σε ορισμένα σημεία εκτίθενται προσωπικά αντικείμενα των εκτελεσθέντων, από παπούτσια και πατερίτσες, μέχρι ρουχαλάκια μωρών. Ένα δωμάτιο είναι γεμάτο τρίχες, καθώς μετά την εκτέλεση αφαιρούσαν από τα σώματα οποιοδήποτε προσωπικό αντικείμενο και παράλληλα τα ξύριζαν. Τη δουλειά αυτή έκαναν άλλοι κρατούμενοι, οι οποίοι συχνά ξεχώριζαν ανάμεσα στα πτώματα τους γονείς, συγγενείς ή φίλους τους.

Κάτι άλλο συγκλονιστικό ήταν η επιλογή του διοικητή του Άουσβιτς να μένει μέσα σε αυτό, μαζί με τη γυναίκα και τα ανήλικα παιδιά του. Το σπίτι είναι κοντά στα κρεματόρια, οπότε η μυρωδιά της καμένης σάρκας ήταν μέρος της καθημερινότητάς τους. Μερικά μέτρα μακριά από το σπίτι του, και σε ένα σημείο που πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους μέσα στα χρόνια, έγινε και η δική του εκτέλεση μετά τη λήξη του ΄Β Παγκόσμιου Πολέμου.

Παρακάτω θα παραθέσω μερικές φωτογραφίες από το Άουσβιτς Ι. Θα παραλείψω κάποιες που, αν και μπορούν να δημιουργήσουν «εύκολη συγκίνηση», η κοινοποίησή τους σε ένα forum νομίζω θα αποτελούσε ασέβεια προς τη μνήμη των νεκρών.

Η είσοδος του στρατοπέδου


aus_amf


aus_el

Μέσα στο camp


aus_inside

aus_halt

aus_history

aus_children

Τοίχος εκτελέσεων


aus_deathwall

Το σημείο που εκτελέστηκε ο διοικητής του Άουσβιτς


aus_com

Κρεματόριο


aus_crem

Εβραίοι σε προσκύνημα


aus_jews

Εν συνεχεία κατευθυνθήκαμε 3 χλμ μακριά, στο Άουσβιτς ΙΙ-Βίρκεναου. Το Βίρκεναου ήταν κατά βάση τόπος εκτέλεσης. Πάνω από ένα εκατομμύριο από τους κρατούμενους του Άουσβιτς έχασαν τη ζωή τους εκεί, και συγκεκριμένα στους τέσσερις θαλάμους αερίων που ήταν τοποθετημένοι στο camp. Εκτός από τις εκτελέσεις υπήρχαν βέβαια και σε αυτό χώροι διαμονής, στους οποίους οι συνθήκες ήταν ακόμα πιο απάνθρωπες από το Άουσβιτς Ι. Χαρακτηριστικό ήταν ότι στις, υποτυπώδεις, τουαλέτες μπορούσαν να πάνε συγκεκριμένες φορές την ημέρα. Καθώς λόγω των συνθηκών πολλοί άνθρωποι ταλαιπωρούνταν από απίστευτες διάρροιες, συχνά δεν μπορούσαν να συγκρατηθούν και δούλευαν λερωμένοι όλη την μέρα.

Το Βίρκεναου είναι σχεδόν κατεστραμμένο πια, ελάχιστα κτίρια διασώζονται, αλλά λειτουργεί σαν τόπος ενθύμησης και προσκυνήματος. Το πιο συγκλονιστικό σημείο είναι αυτό στο οποίο γινόταν ο «διαχωρισμός»: τα SS επέλεγαν ποιοί από τους νεοεισελθέντες ήταν κατάλληλοι για εργασία, και οι υπόλοιποι οδηγούνταν κατευθείαν για εκτέλεση. Η ξεναγός μας διηγήθηκε μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιστορίες που της έχουν πει επιζώντες οι οποίοι ξαναπήγαν στο Άουσβιτς ως επισκέπτες (απορώ πόση ανθρώπινη δύναμη χρειάζεται για αυτό). Ιστορίες όπως εκείνη ενός άνδρα που ακόμα θυμάται το τελευταίο βλέμμα που αντάλλαξε με τον πατέρα του όταν τους χώρισαν, και ενώ ο καθένας οδηγούταν προς διαφορετική κατεύθυνση. Ήξεραν πως ο ένας από τους δύο σε λίγο θα ήταν νεκρός, αλλά δεν γνώριζαν ποιός. Ή όπως ενός άλλους άνδρα που θυμάται τη μητέρα του να τον σπρώχνει και να προσπαθεί να τον βγάλει από τη γραμμή που ήταν αυτή, ενώ εκείνος της φώναζε και την παρακαλούσε να μην τον αφήσει. Για κάποιο λόγο εκείνη φαίνεται ότι είχε καταλάβει ότι οδηγούταν στην εκτέλεση και προσπαθούσε να τον απομακρύνει θεωρώντας ότι έτσι πιθανώς και να τον έσωζε, όπως και έγινε. Αυτός όμως, παιδί τότε, δεν το κατάλαβε. Έτσι άρχισε να της φωνάζει «Είσαι κακιά και ελπίζω να πεθάνεις», κάτι που τον κυνηγάει ως τώρα. Συγγνώμη αν σας ψυχοπλάκωσα, όμως νομίζω πως κάτι τέτοιες ιστορίες μπορούν να μας κινητοποιήσουν περισσότερο και να μας βοηθήσουν να καταλάβουμε καλύτερα τη φρίκη του πολέμου, του ρατσισμού και του ναζισμού, στοιχείων που η ευγενής μας φυλή τείνει να ξεχάσει, αν σκεφτεί κάνεις ότι 18 νεοναζί βρίσκονται σήμερα στη Βουλή των Ελλήνων.

Λίγο μετά ανεβήκαμε στο παρατηρητήριο και είδαμε λίγο το στρατόπεδο από ψηλά. Είναι απίστευτο όταν σκέφτεσαι ότι σε εκείνο τον άδειο τώρα τόπο χάθηκαν τόσες ψυχές, βασανίστηκαν τόσοι άνθρωποι. Τέλος πάντων. Μετά από αρκετές ώρες περιήγησης σε αυτό το μνημείο της φρίκης πήραμε το δρόμο της επιστροφής, εμφανώς καταβεβλημένοι, τόσο σωματικά, όσο και ψυχολογικά.

Το Βίρκεναου από το παρατηρητήριο


birk_panoramic

Το σημείο που ήταν τοποθετημένοι οι θάλαμοι αερίων


birk_chambers

Κρεβάτια και τουαλέτες σε γυναικείο θάλαμο του Βίρκεναου


birk_beds

birk_toilets

Μνημείο ενθύμησης-ελληνική επιγραφή


birk_mongreek

 

[fenia42]

Διακαής πόθος η Κρακοβία, δια χειρός underwater, ό,τι καλύτερο για απόψε.
Ευχαριστούμε για ακόμη μια φορά.

 

[underwater]

Διακαής πόθος η Κρακοβία, δια χειρός underwater, ό,τι καλύτερο για απόψε.
Ευχαριστούμε για ακόμη μια φορά.

Ευχαριστώ Φένια μου για τα πάντα καλά λόγια!
Εύχομαι και εσύ να την επισκεφτείς λίαν συντόμως.

 

[underwater]

2η μέρα (μέρος΄β): Περιήγηση στην πόλη

Το πούλμαν με άφησε κοντά στο κάστρο Wawel, όπου αποφάσισα να περπατήσω δίπλα στο ποτάμι για να μου φτιάξει η διάθεση. Ήταν μια όμορφη και ηλιόλουστη μέρα, την οποία ο κόσμος εκμεταλλευόταν στο έπακρο για βόλτες, ηλιοθεραπεία και ποδηλατάδες. Έβγαλα μερικές φωτός και εν συνεχεία κατευθύνθηκα με τα πόδια στο hostel για να ξεκουραστώ λίγο, να φορτίσω το κινητό μου και να σερφάρω στο internet (είμαι εθισμένη, το παραδέχομαι!). Η διαδρομή, διάρκειας περίπου 40’, ήταν αρκετά αναζωογονητική!

Κάστρο Wawel και ο ποταμός Vistula


wawel

vistula

Ξαναβγήκα το απόγευμα, μπαίνοντας πάλι στον παραποτάμιο δρόμο, χαζεύοντας τον κόσμο και βγάζοντας φωτογραφίες. Αυτό που μου έκανε πολύ θετική εντύπωση ήταν το ότι έβλεπα έναν λαό με καλή διάθεση και χαμόγελο, κάτι που μου έχει λείψει από την Ελλάδα, στην οποία οι άνθρωποι έχουν γίνει πια τόσο, μα τόσο σκυθρωποί.

Σούπερ γιαγιάδες


sg1

sg2

Ποταμόπλοιο


vis_cruise

Περνώντας το ποτάμι άρχισα να κατευθύνομαι προς την Παλιά Πόλη, ρωτώντας αριστερά και δεξιά διάφορους Πολωνούς να με βοηθήσουν να προσανατολιστώ (είπαμε, είμαι ανεπίδεκτη μαθήσεως!). Σε κάποιο σημείο υπήρχε μια υπαίθρια φωτογραφική έκθεση για τον Πάπα (ποιόν άλλο; ) και τη σχέση με του με την Κρακοβία.


pope_ex

Λίγο πιο κάτω στάθηκα σε μια συμπαθητική εκκλησία, τη Βασιλική του Αγίου Φραντσέσκο της Ασίζης, και διαπίστωσα ότι πολύς κόσμος μπαινοέβγαινε (από ό, τι έμαθα αργότερα από το Θανάση η επομένη ήταν η ημέρα του Αγίου Πνεύματος για τους καθολικούς).


sf

Εκεί κάπου άρχισε να γουργουρίζει η κοιλιά μου και άρχισα να ψάχνω μέρος για φαγητό. Την προσοχή μου τράβηξε ένα παραδοσιακό μαγειρείο με το όνομα Polakowski. Είχε διάφορα φαγάκια στη βιτρίνα, από τα οποία επέλεξα γαλοπούλα με μανιτάρια και κάτι σαν πουρέ παντζαριών. Γι’ αυτά μαζί με μια κόκα-κόλα πλήρωσα γύρω στα 20 ζλότι. Το φαγητό ήταν αρκετά εύγευστο, χωρίς να πρόκειται βέβαια για κάποια ηδονική γαστριμαργική εμπειρία. Λίγο-πολύ αυτό που περιμένεις από ένα μαγειρείο!


polish_food

Εν συνεχεία, και καθώς κατευθυνόμουν προς την κεντρική πλατεία, έπεσα πάνω σε μια άλλη εκκλησία, όπου από ό, τι διάβασα στην είσοδο σε λίγη ώρα ξεκινούσε λειτουργία και αποφάσισα να μπω μέσα για να την παρακολουθήσω για λίγο. Αν και δεν πιστεύω, μου αρέσει πολύ να βιώνω την εμπειρία της συμμετοχής σε λατρευτικές διαδικασίες, κυρίως όταν πρόκειται για διαφορετικά δόγματα/θρησκείες από αυτό που έχω συνηθίσει. Μου έκανε πολύ εντύπωση ο πολύ νέος κόσμος που σιγά-σιγά μαζευόταν. Επίσης με παραξένεψε το γεγονός ότι πολλές κοπελίτσες έμπαιναν στην εκκλησία φορώντας πολύ κοντές φούστες ή καυτά σορτς, κάτι που αν είχε γίνει στην Ελλάδα ο παπάς θα τις είχε διώξει με συνοπτικές διαδικασίες. Εδώ θα κάνω μια παρένθεση και θα αναφέρω ότι κατά τις πέντε μέρες που έμεινα Πολωνία είδα πάρα πολλές καλόγριες και καθολικούς ιερείς. Και σε πολλές περιπτώσεις επρόκειτο για πάρα πολύ νέα παιδιά, κάτω από 20 χρονών! Το συγκεκριμένο μου έκανε πολύ εντύπωση και με στενοχώρησε και πάρα πολύ, καθώς θεωρώ ότι το να απαρνηθεί κανείς τα «εγκόσμια» είναι από τις χειρότερες επιλογές ζωής που μπορεί να κάνει. Από την άλλη βέβαια, ποιά είμαι εγώ να κρίνω;

Παρακολούθησα λοιπόν για κάνα τεταρτάκι τη λειτουργία, ακούγοντας τις μελωδικές ψαλμωδίες, και μετά έφυγα για να συναντήσω τους συμφορουμίτες στο μπαρ που δουλεύει ο Θανάσης κοντά στην κεντρική πλατεία. Στη διαδρομή σταμάτησα σε αρκετά σημεία για να βγάλω φωτός.

Η εκκλησία όπου παρακολούθησα τη λειτουργία


church_2

Λεπτομέρεια της Kościół Mariacki


km

Συντριβάνι κοντά στην Κεντρική Πλατεία


ms

Εκείνη τη βραδιά ξεκίνησε και η επαφή μου με τις διάσημες πολωνικές βότκες! Δεν μπορώ να πω, ο Θανάσης έκανε φιλότιμες προσπάθειες να με οδηγήσει στον δρόμο του αλκοολισμού, με αρκετή επιτυχία! Μα τι γεύσεις ήταν αυτές; Η βότκα με φουντούκι (Orzech Laskowy) ήταν τέλεια και μοσχοβολιστή! Τις προσέχεις μέρες, επειδή δεν ήξερα πώς να τη ζητήσω, την αποκαλούσα «βότκα nutella» και όλοι καταλάβαιναν τι εννοούσα! Άλλη μια βότκα που με στοίχειωσε ήταν μία με σοκολάτα! Αλλά εν τέλει, αν και ήθελα να αγοράσω αρκετά μπουκάλια με διάφορες γεύσεις για να φέρω Ελλάδα, στο τέλος νίκησε η λογική και πήρα μόνο δύο με τη «nutella» (20 ζλότι το μπουκάλι).

Μετά από κάμποση κουβέντα και αλκοόλ, αφήσαμε το Θανάση να εργαστεί σαν άνθρωπος και κάναμε μια μεγάλη βόλτα γύρω-γύρω, για να καταλήξουμε να πίνουμε τις μπύρες μας σε μια όμορφη πλατεΐτσα γεμάτη μεθυσμένους eurofans. Άλλη μια γεμάτη μέρα έφτασε στο τέλος της και έπεσα για ύπνο σχετικά αργά, καθώς την επομένη δεν χρειαζόταν να ξυπνήσω πουρνό-πουρνό. Δεν είχα κλείσει tour, οπότε είχα στο μυαλό μου μια χαλαρή μέρα εξερεύνησης της Κρακοβίας!

 

[deka]

Τι ωραία!!! Να ξέρεις, περπάτησα κι εγώ μαζί σου δίπλα στο Vistula, άκουσα τις ψαλμωδίες και δοκίμασα φουντουκόβοτκα!

 

[katkats]

Πολύ ωραίο το οδοιπορικό σου. Συγχαρητήρια και περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[underwater]

Τι ωραία!!! Να ξέρεις, περπάτησα κι εγώ μαζί σου δίπλα στο Vistula, άκουσα τις ψαλμωδίες και δοκίμασα φουντουκόβοτκα!

Πολύ ωραίο το οδοιπορικό σου. Συγχαρητήρια και περιμένουμε τη συνέχεια.

Χαίρομαι που σας αρέσει κορίτσια! Σύντομα η συνέχεια.

 

[ThanasisU2]

και πως μοιάζουν τα μπουκάλια βότκας

Soplica Orzech Laskowy

Wedel Wodka

 

[underwater]

Μπράβο ρε Θανάση!

Πάντως, η βότκα nutella που αγόρασα είναι άλλης μάρκας (Bielska). Τι να κάνω, εκείνη είχε στο σουπερ-μάρκετ!

Προσωπικά μου φαίνεται εξίσου καλή, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ουρανίσκος μου δεν είναι τόσο εξασκημένος όσο ο δικός σου στον τομέα βότκα!

 

[echo2011]

Μπράβο για την περιγραφή και τις φωτογραφίες!!! Άλλος ένας προορισμός που δεν είχα σκεφτεί και μπαίνει στα προσεχώς!

 

[ThanasisU2]

Μπράβο ρε Θανάση!

Πάντως, η βότκα nutella που αγόρασα είναι άλλης μάρκας (Bielska). Τι να κάνω, εκείνη είχε στο σουπερ-μάρκετ!

Προσωπικά μου φαίνεται εξίσου καλή, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο ουρανίσκος μου δεν είναι τόσο εξασκημένος όσο ο δικός σου στον τομέα βότκα!

Bielska? Wow από τις περιοχές του πατέρα μου