Ημερα 3η
Σήμερα η μέρα ειχε περπάτημα... Μιλαμε για πολυ περπατημα όμως.. Ενδεικτικα να αναφέρω ότι σ αυτες τις 8 ημερες στο Παρίσι, περπατησαμε τουλαχιστον 100 χιλιομετρα ο ενας και να σκεφτεί κανεις, οτι στην καθημερινη μας ζωή, δεν το χουμε και πολυ με το περπατημα.. Ο πονος στα ποδια ηταν καθημερινώς και ιδιαίτερα αισθητος..
Ξυπνήσαμε χαλαρα στις 9.30,ειχαμε ηλεκτρονικα εισιτηρια για Λούβρο στις 11..Τρωμε κατι απο ένα φουρνο, παιρνουμε μετρο και φτανουμε εξω απ το μουσείο.. Το ολο θεαμα σε αφήνει αφωνο. Φανταστικα κτιρια, οι γυαλινες πυραμιδες κλέβουν την παράσταση..
Το φοβερο ηταν οτι μπηκαμε σε 1 λεπτό.. Ναι.. Καλα ακούσατε.. Μιλαω με εναν υπαλληλο και του λεω εχω ηλεκτρονικα εισιτήρια, κι αυτος μας στέλνει κατευθειαν στην είσοδο. Αφου να φανταστειτε μπηκαμε κι εγω δεν καταλαβα, νομιζα θα χει κι αλλη πύλη. Δε μπορουσα να πιστεψω πως μπηκαμε αμεσως.
Για να λεμε την αλήθεια και εγω αλλα και η γυναίκα μου, δεν ειμαστε μουσειακηδες. Στο μουσείο πηγαμε καθαρά για να δούμε τη Νίκη της Σαμοθράκης, την Αφροδίτη της Μήλου, καποια ελληνικα εκθεματα και την περιβόητη Τζοκοντα..
Κι ετσι εγινε.. Μεσα σε 3 ωριτσες, είδαμε αυτά που θελαμε,ειχε κόσμο, αλλα οχι ο πανικός κι έτσι ειμασταν στην ευχάριστη θέση να μην ταλαιπωρηθουμε πολυ..
Στη συνεχεια περιπλανηθηκαμε στα γυρω δρομάκια και πηραμε μετρο για Αψιδα του Θριάμβου.
Πραγματικά η αψιδα ειναι πανέμορφη. Οι φωτογραφίες διναν και παιρναν.. Ειχαμε στο προγραμμα να περπατουσαμε την περιβοητη Σανζ Ελιζε μεχρι την πλατεία Κονκορτ.
Εκλπληκτικα μαγαζια(πανακριβα ομως), ωραια καφε, τεραστια πεζοδρομια πιο φαρδια απο τον δρομο. Ολα εντυπωσιακα. Σταματησαμε για εναν καφε να πάρουμε λιγο δυναμεις γιατι ο πονος στα ποδια μεγαλωνε(και που σαι ακομα...) Περπατησαμε σχεδον τα 3/4 της διαδρομης και μπηκαμε στο μετρο που βρηκαμε μπροστά μας, για να επιστρεψουμε στο ξενοδοχειο. Υποσχεθηκαμε οτι την υπολοιπη διαδρομη που δεν καναμε σημερα θα την καναμε αλλη μερα με αφετηρια την πλατεία Κονκορτ.
Τρωμε μεσημεριανο κοντα στο ξενοδοχειο μας, μπανακι και 2 ωρες υπνο γιατι σημερα θα γινοταν πολλά και θελαμε ξεκουραση.
Πράγματι,μετα τη χαλαρωση και ενα γρηγορο καφεδακι στο δωματιο, ξεκιναμε για Ντεφανς. Ειναι μια περιοχή με παρα πολλους ουραξονυστες και μια ομορφη τεραστια συγχρονη αψιδα.. Ολα ηταν πανέμορφα, φωτογραφιες κτλ. Στην περιοχή εκεί, ειχε ενα φοβερο εμπορικο κέντρο με εκατονταδες μαγαζιά. Δυστυχώς δεν προλαβαμε να το εξερευνησουμε ολο γιατί εκλεινε στις 8,πηραμε όμως μια ιδέα.
Τα ποδαρακια μας πονουσαν αλλα είπαμε σημερα θα καναμε υπέρβαση. Μετρο και παμε για πύργο του Μονπαρνας.. Ειχαμε αποφασίσει απο πριν, οτι δε θα ανεβουμε ταρατσα για να δουμε τη θεα απο τον 58ο όροφο. Οχι για το εισιτήριο το οποίο νομίζω ηταν 18 ευρω, αλλα γιατι μπορουσαμε να εχουμε σχεδον ιδια θεα σε ενα καταπληκτικο καφε εστιατοριο που βρισκεται μολις 2 οροφους πριν την κορυφη του πυργου στον 56ο οροφο οπου θα απολαμβαναμε ποτο και θεα μαζί. Και ευτυχώς καλα πραξαμε..
Βγαινουμε απ το μετρο, πλησιαζουμε τον πυργο και πραγματικα καταλαβαινουμε οτι ειναι τεραστιος. Δικαιολογημενα κανει μπαμ απο παντου. Η αλήθεια είναι οτι δεν ξεραμε απο που να μπούμε, αλλα ρωτώντας πας στον Πυργο κι ετσι φτανουμε σε μια είσοδο και λέμε θελουμε να παμε στο εστιατόριο του 56 οροφου. Ευγενικός ο κυριος μας δειχνει 2 ασανσέρ. Ανεβηκαμε σε λιγοτερο απο ενα λεπτο 56 οροφους αθορυβα εντελως.. Φοβερό.. Λιγο φόβο απ τη γυναίκα αλλα ολα καλα.. Κι εδω αρχιζει η περιεργη συγκοιρια οπως γινανε πολλες στο Παρίσι τις οποιες θα σας εξιστορισω στη συνέχεια.. Λες και ηθελε ο καλος Θεουλης να κάνει τη ζωή μας πιο όμορφη ενα πραγμα.
Φτανουμε στο εστιατοριο le ciel ονομαζεται και μια κοπελα στην είσοδο μας ρωταει αν εχουμε κανει κράτηση. Της απανταω όχι και μου λεει να περιμένουμε σε εναν καναπε πιο διπλα οπου ευτυχως περιμενε ενα ζευγάρι μονο. Μέσα σε 5 λεπτά ηρθαν πανω απο 7-8 ζευγαρια και αναρωτιομασταν ποσο τυχεροι ειμασταν. Περνάει το ζευγαρι που προηγουταν απο μας και μετα απο 5 λεπτά με χαμογελο η ιδια κοπελα μας λέει να περασουμε.. Περιχαρής κι εμεις μπαίνουμε μέσα, το μαγαζί καταπληκτικο, κυριλε με θέα που σκοτώνει. Δυστυχώς ηταν σχεδον γεμάτο και τα πρωτα τραπεζια που βλεπουν πυργο απο τα τεραστια παραθυρα ηταν πιασμενα. Μας βαλανε λιγο πιο πισω, καλο τραπέζι μεν αλλά οχι πρώτο. Εντωμεταξύ το ζευγάρι που μπηκε πριν απο μας το βαλανε ίσως στο πιο κεντρικο πρωτο τραπεζι του μαγαζιού. Αναρωτηθηκαμε τι θα γινόταν αν πηγαιναμε πριν απ αυτούς. Αραγε θα μας βαζανε εμας εκεί;;;
Παραγγελνουμε τα ποτα μας, ενα ποτήρι σαμπανια η γυναικα κι ενα μοχιτο εγω και περιμενουμε να μας τα φερουν. Εκεινη την ωρα ηταν 9 και αρχιζε να αναβοσβήνει ο πυργος του Άιφελ δινοντας μια καταπληκτικη εικονα σε ολους. Ο πύργος αναβοσβήνει κάθε μερα απο τις 9 μεχρι τις 1 για 5 λεπτα κάθε ωρα. 9 με 9.05,,,10 με 10.05 κτλ.
Βγαλαμε καποιες φωτογραφιες και η αλήθεια είναι οτι ζηλευαμε καλοπροεραιτα παντα αυτους που εχουν την τύχη να ειναι μπροστά. Κι εκει συμβαίνει το εξής.. Το μαγαζί γεματο παντα.. Βλεπουμε μία σερβιτορα να παει προς το μερος του ζευγαριου που μπηκε πριν απο μας οπου μιλανε λιγο, τους σηκώνει και τους βαζει στο μπαρ. Το καλύτερο τραπέζι λοιπόν μενει άδειο.. Θα το δώσουν σε κάποιον "δυνατο" συλλογιστηκαμε. Ενα λεπτο αργοτερα η ιδια σερβιτορα ερχεται στο τραπέζι μας χαμογελαστη και μας λέει να πάμε μπροστά στο τραπέζι που σηκωθηκαν οι προηγούμενοι. Ειλικρινά παγωσαμε.. Ειναι από τις στιγμες που το συμπαν συνομωτει για σενα;;; Σηκωθηκαμε χαρουμενοι και καθίσαμε χωρίς υπερβολη στο καλυτερο τραπεζι του μαγαζιού. Ζουσαμε ενα όνειρο.. Τεραστια παραθυρα και θεα μοναδικη. Ηρθαν και τα ποτα, πολυ ακριβα αλλα αξιζε και με το παραπανω, εξάλλου τι ειναι φτηνο στο Παρίσι;
Δε μιλουσαμε πολύ παρα μονο κοιτουσαμε ισως την καλυτερη θεα που ειδαμε ποτέ. Στο Παρίσι νυχτωνει παρα πολυ αργα. Αρχισε να σουρουπωνει και τα λαμπακια της πολης κάνανε μαγικα την εμφανιση τους. Εντωμεταξύ περιμεναμε πως και πως να παει 10 για να αρχίσει το 5 λεπτό σοου του Πύργου..
Συζητησαμε για λιγο για την τύχη που ειχαμε με το τραπεζι και ξαφνικά ενα ααααα ακουγεται απ όλους. Ο πύργος αρχισε το παιχνιδι του. Ολοι να βγαζουν φωτογραφιες να χαίρονται με αυτο που βλεπουν.
Συγκινηθηκαμε.. Αισθανθηκαμε ομορφα, παιδικα, αγνά.. Ισως γι αυτο εγινε αυτή η συγκοιρια σημερα..
Η ωρα περασε. Πληρωσαμε και ευχαριστησαμε τη σερβιτορα για ολα δινοντας κι ενα σεβαστο μπουρμπουαρ.
Κι ομως.. Παρ ολο την κούραση η βραδιά θα συνεχιζοταν κι ευχαριστώ γι αυτο τη γυναικα μου που δε μου χαλασε χατηρι κι ας ειχαν φρουσκαλιασει τα ποδια της.
Μετρο και παμε πλατεια Κονκορτ να ολοκληρωσουμε αυτο που δεν ολοκληρωσαμε το πρωι.. Ωραια πλατεια, φωτα πολλα και παιρνουμε το δρομο προς Σανζ Ελιζε για να φτασουμε μεχρι εκει που ειχαμε φτασει το πρωι(απ την αντίθετη πλευρα). Ωραιος περιπατος, φωτεινα συντριβανια.Μπαινουμε στο μετρό, παμε 2 στασεις πιο διπλα να δουμε την Αψιδα του Θριαμβου τη νυχτα.. Η βραδιά ειχε ολοκληρωθει.
Μετρο, φαγητακι και ξενοδοχειο για αναπαυση διοτι την επομενη μερα το προγραμμα ειχε Βερσαλλίες...
Σήμερα η μέρα ειχε περπάτημα... Μιλαμε για πολυ περπατημα όμως.. Ενδεικτικα να αναφέρω ότι σ αυτες τις 8 ημερες στο Παρίσι, περπατησαμε τουλαχιστον 100 χιλιομετρα ο ενας και να σκεφτεί κανεις, οτι στην καθημερινη μας ζωή, δεν το χουμε και πολυ με το περπατημα.. Ο πονος στα ποδια ηταν καθημερινώς και ιδιαίτερα αισθητος..
Ξυπνήσαμε χαλαρα στις 9.30,ειχαμε ηλεκτρονικα εισιτηρια για Λούβρο στις 11..Τρωμε κατι απο ένα φουρνο, παιρνουμε μετρο και φτανουμε εξω απ το μουσείο.. Το ολο θεαμα σε αφήνει αφωνο. Φανταστικα κτιρια, οι γυαλινες πυραμιδες κλέβουν την παράσταση..
Το φοβερο ηταν οτι μπηκαμε σε 1 λεπτό.. Ναι.. Καλα ακούσατε.. Μιλαω με εναν υπαλληλο και του λεω εχω ηλεκτρονικα εισιτήρια, κι αυτος μας στέλνει κατευθειαν στην είσοδο. Αφου να φανταστειτε μπηκαμε κι εγω δεν καταλαβα, νομιζα θα χει κι αλλη πύλη. Δε μπορουσα να πιστεψω πως μπηκαμε αμεσως.
Για να λεμε την αλήθεια και εγω αλλα και η γυναίκα μου, δεν ειμαστε μουσειακηδες. Στο μουσείο πηγαμε καθαρά για να δούμε τη Νίκη της Σαμοθράκης, την Αφροδίτη της Μήλου, καποια ελληνικα εκθεματα και την περιβόητη Τζοκοντα..
Κι ετσι εγινε.. Μεσα σε 3 ωριτσες, είδαμε αυτά που θελαμε,ειχε κόσμο, αλλα οχι ο πανικός κι έτσι ειμασταν στην ευχάριστη θέση να μην ταλαιπωρηθουμε πολυ..
Στη συνεχεια περιπλανηθηκαμε στα γυρω δρομάκια και πηραμε μετρο για Αψιδα του Θριάμβου.
Πραγματικά η αψιδα ειναι πανέμορφη. Οι φωτογραφίες διναν και παιρναν.. Ειχαμε στο προγραμμα να περπατουσαμε την περιβοητη Σανζ Ελιζε μεχρι την πλατεία Κονκορτ.
Εκλπληκτικα μαγαζια(πανακριβα ομως), ωραια καφε, τεραστια πεζοδρομια πιο φαρδια απο τον δρομο. Ολα εντυπωσιακα. Σταματησαμε για εναν καφε να πάρουμε λιγο δυναμεις γιατι ο πονος στα ποδια μεγαλωνε(και που σαι ακομα...) Περπατησαμε σχεδον τα 3/4 της διαδρομης και μπηκαμε στο μετρο που βρηκαμε μπροστά μας, για να επιστρεψουμε στο ξενοδοχειο. Υποσχεθηκαμε οτι την υπολοιπη διαδρομη που δεν καναμε σημερα θα την καναμε αλλη μερα με αφετηρια την πλατεία Κονκορτ.
Τρωμε μεσημεριανο κοντα στο ξενοδοχειο μας, μπανακι και 2 ωρες υπνο γιατι σημερα θα γινοταν πολλά και θελαμε ξεκουραση.
Πράγματι,μετα τη χαλαρωση και ενα γρηγορο καφεδακι στο δωματιο, ξεκιναμε για Ντεφανς. Ειναι μια περιοχή με παρα πολλους ουραξονυστες και μια ομορφη τεραστια συγχρονη αψιδα.. Ολα ηταν πανέμορφα, φωτογραφιες κτλ. Στην περιοχή εκεί, ειχε ενα φοβερο εμπορικο κέντρο με εκατονταδες μαγαζιά. Δυστυχώς δεν προλαβαμε να το εξερευνησουμε ολο γιατί εκλεινε στις 8,πηραμε όμως μια ιδέα.
Τα ποδαρακια μας πονουσαν αλλα είπαμε σημερα θα καναμε υπέρβαση. Μετρο και παμε για πύργο του Μονπαρνας.. Ειχαμε αποφασίσει απο πριν, οτι δε θα ανεβουμε ταρατσα για να δουμε τη θεα απο τον 58ο όροφο. Οχι για το εισιτήριο το οποίο νομίζω ηταν 18 ευρω, αλλα γιατι μπορουσαμε να εχουμε σχεδον ιδια θεα σε ενα καταπληκτικο καφε εστιατοριο που βρισκεται μολις 2 οροφους πριν την κορυφη του πυργου στον 56ο οροφο οπου θα απολαμβαναμε ποτο και θεα μαζί. Και ευτυχώς καλα πραξαμε..
Βγαινουμε απ το μετρο, πλησιαζουμε τον πυργο και πραγματικα καταλαβαινουμε οτι ειναι τεραστιος. Δικαιολογημενα κανει μπαμ απο παντου. Η αλήθεια είναι οτι δεν ξεραμε απο που να μπούμε, αλλα ρωτώντας πας στον Πυργο κι ετσι φτανουμε σε μια είσοδο και λέμε θελουμε να παμε στο εστιατόριο του 56 οροφου. Ευγενικός ο κυριος μας δειχνει 2 ασανσέρ. Ανεβηκαμε σε λιγοτερο απο ενα λεπτο 56 οροφους αθορυβα εντελως.. Φοβερό.. Λιγο φόβο απ τη γυναίκα αλλα ολα καλα.. Κι εδω αρχιζει η περιεργη συγκοιρια οπως γινανε πολλες στο Παρίσι τις οποιες θα σας εξιστορισω στη συνέχεια.. Λες και ηθελε ο καλος Θεουλης να κάνει τη ζωή μας πιο όμορφη ενα πραγμα.
Φτανουμε στο εστιατοριο le ciel ονομαζεται και μια κοπελα στην είσοδο μας ρωταει αν εχουμε κανει κράτηση. Της απανταω όχι και μου λεει να περιμένουμε σε εναν καναπε πιο διπλα οπου ευτυχως περιμενε ενα ζευγάρι μονο. Μέσα σε 5 λεπτά ηρθαν πανω απο 7-8 ζευγαρια και αναρωτιομασταν ποσο τυχεροι ειμασταν. Περνάει το ζευγαρι που προηγουταν απο μας και μετα απο 5 λεπτά με χαμογελο η ιδια κοπελα μας λέει να περασουμε.. Περιχαρής κι εμεις μπαίνουμε μέσα, το μαγαζί καταπληκτικο, κυριλε με θέα που σκοτώνει. Δυστυχώς ηταν σχεδον γεμάτο και τα πρωτα τραπεζια που βλεπουν πυργο απο τα τεραστια παραθυρα ηταν πιασμενα. Μας βαλανε λιγο πιο πισω, καλο τραπέζι μεν αλλά οχι πρώτο. Εντωμεταξύ το ζευγάρι που μπηκε πριν απο μας το βαλανε ίσως στο πιο κεντρικο πρωτο τραπεζι του μαγαζιού. Αναρωτηθηκαμε τι θα γινόταν αν πηγαιναμε πριν απ αυτούς. Αραγε θα μας βαζανε εμας εκεί;;;
Παραγγελνουμε τα ποτα μας, ενα ποτήρι σαμπανια η γυναικα κι ενα μοχιτο εγω και περιμενουμε να μας τα φερουν. Εκεινη την ωρα ηταν 9 και αρχιζε να αναβοσβήνει ο πυργος του Άιφελ δινοντας μια καταπληκτικη εικονα σε ολους. Ο πύργος αναβοσβήνει κάθε μερα απο τις 9 μεχρι τις 1 για 5 λεπτα κάθε ωρα. 9 με 9.05,,,10 με 10.05 κτλ.
Βγαλαμε καποιες φωτογραφιες και η αλήθεια είναι οτι ζηλευαμε καλοπροεραιτα παντα αυτους που εχουν την τύχη να ειναι μπροστά. Κι εκει συμβαίνει το εξής.. Το μαγαζί γεματο παντα.. Βλεπουμε μία σερβιτορα να παει προς το μερος του ζευγαριου που μπηκε πριν απο μας οπου μιλανε λιγο, τους σηκώνει και τους βαζει στο μπαρ. Το καλύτερο τραπέζι λοιπόν μενει άδειο.. Θα το δώσουν σε κάποιον "δυνατο" συλλογιστηκαμε. Ενα λεπτο αργοτερα η ιδια σερβιτορα ερχεται στο τραπέζι μας χαμογελαστη και μας λέει να πάμε μπροστά στο τραπέζι που σηκωθηκαν οι προηγούμενοι. Ειλικρινά παγωσαμε.. Ειναι από τις στιγμες που το συμπαν συνομωτει για σενα;;; Σηκωθηκαμε χαρουμενοι και καθίσαμε χωρίς υπερβολη στο καλυτερο τραπεζι του μαγαζιού. Ζουσαμε ενα όνειρο.. Τεραστια παραθυρα και θεα μοναδικη. Ηρθαν και τα ποτα, πολυ ακριβα αλλα αξιζε και με το παραπανω, εξάλλου τι ειναι φτηνο στο Παρίσι;
Δε μιλουσαμε πολύ παρα μονο κοιτουσαμε ισως την καλυτερη θεα που ειδαμε ποτέ. Στο Παρίσι νυχτωνει παρα πολυ αργα. Αρχισε να σουρουπωνει και τα λαμπακια της πολης κάνανε μαγικα την εμφανιση τους. Εντωμεταξύ περιμεναμε πως και πως να παει 10 για να αρχίσει το 5 λεπτό σοου του Πύργου..
Συζητησαμε για λιγο για την τύχη που ειχαμε με το τραπεζι και ξαφνικά ενα ααααα ακουγεται απ όλους. Ο πύργος αρχισε το παιχνιδι του. Ολοι να βγαζουν φωτογραφιες να χαίρονται με αυτο που βλεπουν.
Συγκινηθηκαμε.. Αισθανθηκαμε ομορφα, παιδικα, αγνά.. Ισως γι αυτο εγινε αυτή η συγκοιρια σημερα..
Η ωρα περασε. Πληρωσαμε και ευχαριστησαμε τη σερβιτορα για ολα δινοντας κι ενα σεβαστο μπουρμπουαρ.
Κι ομως.. Παρ ολο την κούραση η βραδιά θα συνεχιζοταν κι ευχαριστώ γι αυτο τη γυναικα μου που δε μου χαλασε χατηρι κι ας ειχαν φρουσκαλιασει τα ποδια της.
Μετρο και παμε πλατεια Κονκορτ να ολοκληρωσουμε αυτο που δεν ολοκληρωσαμε το πρωι.. Ωραια πλατεια, φωτα πολλα και παιρνουμε το δρομο προς Σανζ Ελιζε για να φτασουμε μεχρι εκει που ειχαμε φτασει το πρωι(απ την αντίθετη πλευρα). Ωραιος περιπατος, φωτεινα συντριβανια.Μπαινουμε στο μετρό, παμε 2 στασεις πιο διπλα να δουμε την Αψιδα του Θριαμβου τη νυχτα.. Η βραδιά ειχε ολοκληρωθει.
Μετρο, φαγητακι και ξενοδοχειο για αναπαυση διοτι την επομενη μερα το προγραμμα ειχε Βερσαλλίες...