alterego
Member
- Μηνύματα
- 52
- Likes
- 201
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελβετία
Περιεχόμενα
ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η Σκόπελος στους αρχαίους χρόνους ονομαζόταν Πεπάρηθος, από το όνομα του αδερφού του πρώτου οικιστή της, Σταφύλου, τον Πεπάρηθο. Ο Στάφυλος, λοιπόν, αρχηγός των Κρητών, κατέφθασε περί το 1600 π.Χ. από τη μινωική Κρήτη και επέλεξε να προσαράξει στο νότιο όρμο του νησιού, ο οποίος πήρε και το όνομά του. O Αγνώντας, ένας Αθλητής της Πεπαρήθου το 569 π.Χ είχε κερδίσει στους αγώνες δρόμου και προς τιμήν του, ο σημερινός κόλπος του Αγνώντα πήρε το όνομα του. Η Πεπάρηθος είχε επίσης σημαντικές αρχαίες πόλεις όπως η Κνωσσός (η οποία μετανομάστηκε σε Γλώσσα), ο Πάνορμος και η Σελινούς. Το όνομά της, η Σκόπελος, το πήρε μάλλον από το βραχώδες των βορείων ακτών της, που αποτελούσαν «σκόπελο», εμπόδιο δηλαδή, για τους επίδοξους εισβολείς.
Το ταξίδι μας!!!
Καλοκαίρι 2013... Σκόπελος ή Κύθηρα; Ιδού η απορία! Δύσκολη επιλογή, η οποία όμως επιλύθηκε λόγω των δελεαστικών προσφορών τόσο της διαμονής όσο και των ακτοπλοϊκών.
Id est, 5 διανυκτερεύσεις στο ξενοδοχείο "Πέλαγος" στο Στάφυλο 120 ευρώ για δύο άτομα και 120 ευρώ ακτοπλοϊκά με αυτοκίνητο και για τους δυο μας, λόγω της προσφοράς της Cosmote και της Hellenic seaways που έδιναν δώρο το εισιτήριο της επιστροφής!!!
27 Ιουλίου, ώρα 6:00 π.μ. και ξεκινάμε για Άγιο Κωνσταντίνο. Ώρα αναχώρησης 10:30.
Το ταξίδι διαρκεί 3,5 ώρες, οπότε φτάσαμε στο νησί μεσημεράκι.
Παρά την κούραση του ταξιδιού, το νησί μας εντυπωσίασε με την ομορφιά του από την πρώτη στιγμή. Αφού κατεβήκαμε από το καράβι, κατευθυνθήκαμε αμέσως στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε τα πράγματά μας και να πάμε για το πρώτο μπανάκι μας. Η απόφαση ήταν εύκολη... Στάφυλος! Δίπλα στο ξενοδοχείο μας, μιας και δεν σκοπεύαμε να κάνουμε ό,τιδήποτε άλλο από το να αράξουμε όλη μέρα στην παραλία...
Πήραμε τα συμπράκαλά μας, ομπρέλες, μάσκες, ψάθες, τάβλι και φαγώσιμα και κατεβήκαμε στην πανέμορφη παραλία!! Η παραλία είναι οργανωμένη κατά ένα μέρος, με beach bar και τα νερά της είναι πεντακάθαρα. Έχει λίγο πετραδάκι στην αρχή αλλά μετά μετατρέπεται σε έναν απέραντο αμμουδένιο βυθό! Η πρώτη μας εκτίμηση;;;
"Αν αυτή η παραλία είναι τόσο ωραία, πώς είναι οι άλλες;"
Φορέσαμε τις μάσκες μας και κολυμπήσαμε σε όλο το μήκος της παραλίας. Είχαμε διαβάσει ότι δίπλα στο Στάφυλο, περνώντας με τα πόδια ένα χωματόδρομο έβγαινες στο Βελανιό, παραλία γυμνιστών, αν και εμείς δεν είδαμε κάποιον. Σαν πρώτη εικόνα ενθουσιαστήκαμε, όταν την αντικρίσαμε από ψηλά, αλλά όταν βουτήξαμε ανακαλύψαμε ότι υπήρχε μία τεράστια βραχώδης πλάκα που κάλυπτε μεγάλο μέρος του βυθού. Απογοητευτήκαμε και αμέσως επιστρέψαμε στον Στάφυλο για να συνεχίσουμε τις βουτιές μας. Παρά το ότι είχαμε διαβάσει ότι η παραλία μαζεύει αρκετό κόσμο, εμείς θα λέγαμε ότι ήταν αρκετά ήρεμα και πολύ καθαρά.
Καθίσαμε μέχρι το απόγευμα στην παραλία και ύστερα φάγαμε στο εστιατόριο λίγο πιο πάνω. Ποιότητα καλή, τιμές Αθήνας και με παρέα αρκετές σφήκες, που, παρά την προσπάθεια των ιδιοκτητών, δεν έλεγαν να μας αφήσουν να απολαύσουμε τον κόκορα με την ησυχία μας. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο πολύ κουρασμένοι και ξαπλώσαμε για "μία" ωρίτσα. Ενώ βάλαμε το ξυπνητήρι, για να βγούμε το βράδυ, απλά δεν ξυπνήσαμε ποτέ!!!
Η επόμενη μέρα φυσικά μας βρήκε πολύ πιο ξεκούραστους. Πήραμε το πρωϊνό μας και αμέσως ξεκινήσαμε για Αϊ-Γιάννη. Αμέσως στα δύσκολα! Η διαδρομή υπέροχη, καταπράσινη και μερικά παράδοξα, όπως αυτό.
Φτάνοντας στον Αϊ-Γιάννη, αποφασίσαμε να ανέβουμε πρώτα στο βράχο, μιας και ο ήλιος δεν ήταν ακόμη τόσο καυτός, και μετά να βουτήξουμε στην παραλία που βρισκόταν από κάτω. Το τοπίο υπέροχο, τα σκαλιά πολλά και η απορία πώς στα κομμάτια έχτισαν εκεί πάνω εκκλησία εύλογη!!!!
Παρόλο που το θηλυκό της παρέας έχει ένα φόβο με τα ύψη μπορούμε να πούμε ότι δεν ήταν τόσο τρομακτικά!! Θαυμάσαμε τη θέα, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, ανάψαμε κεράκι, γράψαμε ευχές στο βιβλίο που βρισκόταν για αυτό το σκοπό μέσα στην εκκλησία και κατεβήκαμε σιγά σιγά.
Κατευθυνθήκαμε προς την παραλία, η οποία είναι προσβάσιμη από τα αριστερά της καντίνας που βρίσκεται εκεί (όπως την κοιτάτε). Περπατάτε κάποια μέτρα και κατεβαίνετε κάποια σκαλιά και σας αποκαλύπτεται ο Παράδεισος!
Γαλαζοπράσινα νερά με βότσαλο! Δε θα βρείτε άμμο εδώ ούτε κατά διάνοια! Ο βυθός υπέροχος! Επιβάλλεται μάσκα, όπως και σε όλες τις παραλίες της Σκοπέλου άλλωστε! Πραγματικά ξαναγίναμε παιδιά! Τόσες βουτιές είχαμε να κάνουμε πολλά χρόνια!!
Αναχωρήσαμε από τη παραλία μετά από κανένα δίωρο και κατευθυνθήκαμε προς τα πίσω, προς το εκκλησάκι της Παναγίας και τη παραλία Σπηλιά. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο εκκλησάκι και κάναμε πεζοπορία κανένα 10λεπτο μέχρι να φτάσουμε στην παραλία! Κανονικά λένε ότι η πρόσβαση γίνεται μόνο με καραβάκι αλλά απ' ό,τι φαίνεται κάτι λένε λάθος!! Ήμασταν εμείς και άλλο ένα ζευγάρι, το οποίο έφυγε (όοοοοχχχχιιιι, δεν τους κάναμε χαλάστρα!!!) και έτσι μείναμε μόνοι μας για το υπόλοιπο της μέρας με κάτι καραβάκια να πηγαινοέρχονται. Η παραλία είχε πετραδάκι και μία σπηλιά, εξ ου και το όνομα, στην οποία αράξαμε για σκιά... Η θάλασσα είχε ξεράσει πολλές γαρίδες (ναι καλά διαβάσατε) με αποτέλεσμα οι μέλισσες να μη μας αφήσουν σε χλωρό κλαρί. Άρα βγήκαμε, ξαπλώσαμε στο ήλιο και παίζαμε "βατραχάκια" με τα βότσαλα στη θάλασσα...
Φύγαμε το απογευματάκι και είχαμε τη φαεινή ιδέα να βρούμε ένα παραδοσιακό χωριό για να δοκιμάσουμε τις παραδοσιακές γεύσεις του νησιού μακριά από ό,τιδήποτε τουριστικό! Καταλήξαμε να κάνουμε το γύρο του νησιού, να μη βρούμε ΚΑΝΕΝΑ χωριό, γιατί απλά δεν υπήρχε όπως μάθαμε εκ των υστέρων, να πεινάμε και τελικά να καταλήξουμε στο πιο τουριστικό μαγαζί του νησιού! Και λουστήκαμε αυτά που θέλαμε να αποφύγουμε!!!!! Ας όψεται η πείνα! Το όνομα αυτού "Πεπάρηθος", ο χώρος ωραίος, το φαγητό όμως όχι ούτε και οι τιμές που το συνόδευαν! Τουλάχιστον από όλη αυτή την περιπλάνησή μας κερδίσαμε υπέροχες φωτογραφίες του καταπράσινου νησιού και, επειδή είμαστε ολίγον τρελοί, παρά την κούρασή μας κατά την αναζήτηση του πολυπόθητου παραδοσιακού χωριού, είπαμε να κάνουμε κουράγιο και να ανεβούμε στα λεγόμενα Σεντούκια!!!!
Τα Σεντούκια φημολογείται ότι είναι τάφοι πειρατών. Φοβερή θέα!! Δύσκολος χωματόδρομος για πεζοπορία και αρκετά ερημικά. Πρόκειται για μοναδικούς αρχαίους λαξευτούς τάφους. Θα φτάσετε εκεί από τον χωματόδρομο προς την Καρυά (όπου βρίσκεται και η πηγή με το καλύτερο νερό του νησιού). Θα βρείτε πολλές πινακίδες. Ξαφνικά ο δρόμος σταματάει, αφήνετε το αμάξι ή το μηχανάκι σας και ακολουθώντας τα διάφορα λευκά σημάδια που θα βρίσκετε στις πέτρες θα φτάσετε στα σεντούκια. Απο εκεί θα βλέπετε την Αλόνησσο, την Εύβοια, τη Σκιάθο και το Πήλιο!
Γυρνώντας στο ξενοδοχείο ετοιμαστήκαμε για να βγούμε το βράδυ έστω για μια βόλτα στη χώρα για να μην πάει κι αυτό χαμένο!! Απλά πανέμορφα!!! Γυρίσαμε κατάκοποι και με την υπόσχεση ότι την επόμενη μέρα δε θα κάναμε ΤΙΠΟΤΑ κουραστικό!!!
Η Σκόπελος στους αρχαίους χρόνους ονομαζόταν Πεπάρηθος, από το όνομα του αδερφού του πρώτου οικιστή της, Σταφύλου, τον Πεπάρηθο. Ο Στάφυλος, λοιπόν, αρχηγός των Κρητών, κατέφθασε περί το 1600 π.Χ. από τη μινωική Κρήτη και επέλεξε να προσαράξει στο νότιο όρμο του νησιού, ο οποίος πήρε και το όνομά του. O Αγνώντας, ένας Αθλητής της Πεπαρήθου το 569 π.Χ είχε κερδίσει στους αγώνες δρόμου και προς τιμήν του, ο σημερινός κόλπος του Αγνώντα πήρε το όνομα του. Η Πεπάρηθος είχε επίσης σημαντικές αρχαίες πόλεις όπως η Κνωσσός (η οποία μετανομάστηκε σε Γλώσσα), ο Πάνορμος και η Σελινούς. Το όνομά της, η Σκόπελος, το πήρε μάλλον από το βραχώδες των βορείων ακτών της, που αποτελούσαν «σκόπελο», εμπόδιο δηλαδή, για τους επίδοξους εισβολείς.
Το ταξίδι μας!!!
Καλοκαίρι 2013... Σκόπελος ή Κύθηρα; Ιδού η απορία! Δύσκολη επιλογή, η οποία όμως επιλύθηκε λόγω των δελεαστικών προσφορών τόσο της διαμονής όσο και των ακτοπλοϊκών.
Id est, 5 διανυκτερεύσεις στο ξενοδοχείο "Πέλαγος" στο Στάφυλο 120 ευρώ για δύο άτομα και 120 ευρώ ακτοπλοϊκά με αυτοκίνητο και για τους δυο μας, λόγω της προσφοράς της Cosmote και της Hellenic seaways που έδιναν δώρο το εισιτήριο της επιστροφής!!!
27 Ιουλίου, ώρα 6:00 π.μ. και ξεκινάμε για Άγιο Κωνσταντίνο. Ώρα αναχώρησης 10:30.
Το ταξίδι διαρκεί 3,5 ώρες, οπότε φτάσαμε στο νησί μεσημεράκι.
Παρά την κούραση του ταξιδιού, το νησί μας εντυπωσίασε με την ομορφιά του από την πρώτη στιγμή. Αφού κατεβήκαμε από το καράβι, κατευθυνθήκαμε αμέσως στο ξενοδοχείο για να αφήσουμε τα πράγματά μας και να πάμε για το πρώτο μπανάκι μας. Η απόφαση ήταν εύκολη... Στάφυλος! Δίπλα στο ξενοδοχείο μας, μιας και δεν σκοπεύαμε να κάνουμε ό,τιδήποτε άλλο από το να αράξουμε όλη μέρα στην παραλία...
Πήραμε τα συμπράκαλά μας, ομπρέλες, μάσκες, ψάθες, τάβλι και φαγώσιμα και κατεβήκαμε στην πανέμορφη παραλία!! Η παραλία είναι οργανωμένη κατά ένα μέρος, με beach bar και τα νερά της είναι πεντακάθαρα. Έχει λίγο πετραδάκι στην αρχή αλλά μετά μετατρέπεται σε έναν απέραντο αμμουδένιο βυθό! Η πρώτη μας εκτίμηση;;;
"Αν αυτή η παραλία είναι τόσο ωραία, πώς είναι οι άλλες;"
Φορέσαμε τις μάσκες μας και κολυμπήσαμε σε όλο το μήκος της παραλίας. Είχαμε διαβάσει ότι δίπλα στο Στάφυλο, περνώντας με τα πόδια ένα χωματόδρομο έβγαινες στο Βελανιό, παραλία γυμνιστών, αν και εμείς δεν είδαμε κάποιον. Σαν πρώτη εικόνα ενθουσιαστήκαμε, όταν την αντικρίσαμε από ψηλά, αλλά όταν βουτήξαμε ανακαλύψαμε ότι υπήρχε μία τεράστια βραχώδης πλάκα που κάλυπτε μεγάλο μέρος του βυθού. Απογοητευτήκαμε και αμέσως επιστρέψαμε στον Στάφυλο για να συνεχίσουμε τις βουτιές μας. Παρά το ότι είχαμε διαβάσει ότι η παραλία μαζεύει αρκετό κόσμο, εμείς θα λέγαμε ότι ήταν αρκετά ήρεμα και πολύ καθαρά.
Καθίσαμε μέχρι το απόγευμα στην παραλία και ύστερα φάγαμε στο εστιατόριο λίγο πιο πάνω. Ποιότητα καλή, τιμές Αθήνας και με παρέα αρκετές σφήκες, που, παρά την προσπάθεια των ιδιοκτητών, δεν έλεγαν να μας αφήσουν να απολαύσουμε τον κόκορα με την ησυχία μας. Επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο πολύ κουρασμένοι και ξαπλώσαμε για "μία" ωρίτσα. Ενώ βάλαμε το ξυπνητήρι, για να βγούμε το βράδυ, απλά δεν ξυπνήσαμε ποτέ!!!
Η επόμενη μέρα φυσικά μας βρήκε πολύ πιο ξεκούραστους. Πήραμε το πρωϊνό μας και αμέσως ξεκινήσαμε για Αϊ-Γιάννη. Αμέσως στα δύσκολα! Η διαδρομή υπέροχη, καταπράσινη και μερικά παράδοξα, όπως αυτό.
Φτάνοντας στον Αϊ-Γιάννη, αποφασίσαμε να ανέβουμε πρώτα στο βράχο, μιας και ο ήλιος δεν ήταν ακόμη τόσο καυτός, και μετά να βουτήξουμε στην παραλία που βρισκόταν από κάτω. Το τοπίο υπέροχο, τα σκαλιά πολλά και η απορία πώς στα κομμάτια έχτισαν εκεί πάνω εκκλησία εύλογη!!!!
Παρόλο που το θηλυκό της παρέας έχει ένα φόβο με τα ύψη μπορούμε να πούμε ότι δεν ήταν τόσο τρομακτικά!! Θαυμάσαμε τη θέα, βγάλαμε τις φωτογραφίες μας, ανάψαμε κεράκι, γράψαμε ευχές στο βιβλίο που βρισκόταν για αυτό το σκοπό μέσα στην εκκλησία και κατεβήκαμε σιγά σιγά.
Κατευθυνθήκαμε προς την παραλία, η οποία είναι προσβάσιμη από τα αριστερά της καντίνας που βρίσκεται εκεί (όπως την κοιτάτε). Περπατάτε κάποια μέτρα και κατεβαίνετε κάποια σκαλιά και σας αποκαλύπτεται ο Παράδεισος!
Γαλαζοπράσινα νερά με βότσαλο! Δε θα βρείτε άμμο εδώ ούτε κατά διάνοια! Ο βυθός υπέροχος! Επιβάλλεται μάσκα, όπως και σε όλες τις παραλίες της Σκοπέλου άλλωστε! Πραγματικά ξαναγίναμε παιδιά! Τόσες βουτιές είχαμε να κάνουμε πολλά χρόνια!!
Αναχωρήσαμε από τη παραλία μετά από κανένα δίωρο και κατευθυνθήκαμε προς τα πίσω, προς το εκκλησάκι της Παναγίας και τη παραλία Σπηλιά. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο εκκλησάκι και κάναμε πεζοπορία κανένα 10λεπτο μέχρι να φτάσουμε στην παραλία! Κανονικά λένε ότι η πρόσβαση γίνεται μόνο με καραβάκι αλλά απ' ό,τι φαίνεται κάτι λένε λάθος!! Ήμασταν εμείς και άλλο ένα ζευγάρι, το οποίο έφυγε (όοοοοχχχχιιιι, δεν τους κάναμε χαλάστρα!!!) και έτσι μείναμε μόνοι μας για το υπόλοιπο της μέρας με κάτι καραβάκια να πηγαινοέρχονται. Η παραλία είχε πετραδάκι και μία σπηλιά, εξ ου και το όνομα, στην οποία αράξαμε για σκιά... Η θάλασσα είχε ξεράσει πολλές γαρίδες (ναι καλά διαβάσατε) με αποτέλεσμα οι μέλισσες να μη μας αφήσουν σε χλωρό κλαρί. Άρα βγήκαμε, ξαπλώσαμε στο ήλιο και παίζαμε "βατραχάκια" με τα βότσαλα στη θάλασσα...
Φύγαμε το απογευματάκι και είχαμε τη φαεινή ιδέα να βρούμε ένα παραδοσιακό χωριό για να δοκιμάσουμε τις παραδοσιακές γεύσεις του νησιού μακριά από ό,τιδήποτε τουριστικό! Καταλήξαμε να κάνουμε το γύρο του νησιού, να μη βρούμε ΚΑΝΕΝΑ χωριό, γιατί απλά δεν υπήρχε όπως μάθαμε εκ των υστέρων, να πεινάμε και τελικά να καταλήξουμε στο πιο τουριστικό μαγαζί του νησιού! Και λουστήκαμε αυτά που θέλαμε να αποφύγουμε!!!!! Ας όψεται η πείνα! Το όνομα αυτού "Πεπάρηθος", ο χώρος ωραίος, το φαγητό όμως όχι ούτε και οι τιμές που το συνόδευαν! Τουλάχιστον από όλη αυτή την περιπλάνησή μας κερδίσαμε υπέροχες φωτογραφίες του καταπράσινου νησιού και, επειδή είμαστε ολίγον τρελοί, παρά την κούρασή μας κατά την αναζήτηση του πολυπόθητου παραδοσιακού χωριού, είπαμε να κάνουμε κουράγιο και να ανεβούμε στα λεγόμενα Σεντούκια!!!!
Τα Σεντούκια φημολογείται ότι είναι τάφοι πειρατών. Φοβερή θέα!! Δύσκολος χωματόδρομος για πεζοπορία και αρκετά ερημικά. Πρόκειται για μοναδικούς αρχαίους λαξευτούς τάφους. Θα φτάσετε εκεί από τον χωματόδρομο προς την Καρυά (όπου βρίσκεται και η πηγή με το καλύτερο νερό του νησιού). Θα βρείτε πολλές πινακίδες. Ξαφνικά ο δρόμος σταματάει, αφήνετε το αμάξι ή το μηχανάκι σας και ακολουθώντας τα διάφορα λευκά σημάδια που θα βρίσκετε στις πέτρες θα φτάσετε στα σεντούκια. Απο εκεί θα βλέπετε την Αλόνησσο, την Εύβοια, τη Σκιάθο και το Πήλιο!
Last edited:
Ωραία κοκτέιλ, υπέροχη θέα, χαλαρό ποτάκι, καλές τιμές. Σιγά σιγά κουραστήκαμε σαν παιδιά κι εμείς και γυρίσαμε για ύπνο στο ξενοδοχείο μας..
, μία μέλισσα που είχε κάνει κι αυτή τη βουτιά της τσίμπησε την επίδοξη κολυμβήτρια.
