Περιήγηση στο νόμο Ιωαννίνων!

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Την πρώτη φορά είχαμε μαγεύει κυριολεκτικά από την φυσική ομορφιά, την αρχιτεκτονική, την οσμή του καμένου ξύλου και τις φαγηταρες του τόπου. Ήπειρος, τόπος παραδόσεων, ηθών και εθίμων. Καιρός να θυμηθούμε πόσο όμορφα είχαμε περάσει. Δεύτερος λόγος ήταν να δούμε από κοντά τα πεδία των μαχών του πολέμου του 1940,καθως είμαι φανατικός λάτρης της στρατιωτικής ιστορίας και δη του Δευτέρου παγκόσμιου πολέμου. Χωρίς αμφιβολία στα ιερά αυτά χώματα γράφτηκαν οι πιο ενδοξες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας. Αναχωρήσαμε από τη Νότια Ελλάδα, μέσω Κορίνθου, Πάτρας, γρήγορο πέρασμα μέσω Γέφυρας στην Αιτωλοακαρνανια. Εδώ ο καιρός άλλαζε, από την ηλιοφάνεια πέρναγε στη συννεφιά και στον ορίζοντα στη βαριά συννεφιά. Η ώρα πέρναγε μέσω χαλαρή οδήγησης και σύντομα φτάσαμε στα Ιωάννινα, οπου έβρεχε, τυπική μέρα γι αυτούς. Η πρώτη μας στάση θα ήταν το μνημείο της Ζαγοριτισσας γυναίκας. Άγαλμα τιμής ένεκεν στον αγώνα που έκαναν με αυτοθυσία οι Ηπειρωτισσες γυναίκες να ανεφοδιασουν τον στρατό μας στο έπος του 1940,μεσω ανυπαρκτων δρόμων και τεραστιων δυσκολιών.

Αγναντεψαμε και την εθνική οδό Ιωαννίνων Κοζάνης και το εκεί οροπέδιο.
Η δεύτερη μας στάση ήταν το χωριό Διλοφο, όπου είχαμε μεινει την πρώτη φορά. Η διαδρομή ήταν μέσα στη φύση όπου πια άφηνε την καλοκαιρινή της ενδυμασία και ντυνόταν σε αυτά τα τέλεια φθινοπωρινά χρώματα του καφέ, πρασίνου και κόκκινου! Θα σταματούσαμε για φαγητό και φωτογραφίες. Έβρεχε κι εδώ και το σκηνικό ήταν παραμυθένιο, χειμωνιάτικο! Οι καμινάδες κάπνιζα και η αίσθηση του καμένου ξύλου μας γύρισε σε άλλα χρόνια, χρόνια ανεμελιάς!

Φαγητό στο "Λίθο" με συνοδεία εκλεκτου ρακομελου, να μπούμε στα κλίμα για τα καλά..
Ακολούθησε βόλτα στο χωριό να θυμηθούμε την πρώτη μας φορά!

Ο ήλιος εδυε σιγά σιγά, έτσι κι αλλιώς εδώ η μέρα κρατάει πιο λίγο, τα βουνά τον κρύβουν πιο συντομα. Πορεία έως το χωριό Αρίστη, όπου θα ήταν το ξενοδοχείο μας. Έξω από το χωριό βρίσκεται και το μνημείο για τη μάχη της Γραμπαλας, όπου και κάναμε σύντομη στάση.

Γρήγορη τακτοποίηση και σύντομη αναγνωριστικη στο χωριό.

Η κούραση έκανε πια έντονη την εμφάνιση της και αποφασίσαμε να αποσύρθουμε στο δωμάτιο μας για ξεκούραση. Αύριο θα προσπαθούσα με να δούμε περισσότερες εικόνες στο road trip μας στο νόμο Ιωαννίνων!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 2 of 4

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[katkats]

@ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ σε παρακολούθησα στο live from και πιστεύω ότι ετοιμάζεις ιστορία . Να σε μεταφέρω εκεί?

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Βεβαίως!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Την πρώτη φορά είχαμε μαγεύει κυριολεκτικά από την φυσική ομορφιά, την αρχιτεκτονική, την οσμή του καμένου ξύλου και τις φαγηταρες του τόπου. Ήπειρος, τόπος παραδόσεων, ηθών και εθίμων. Καιρός να θυμηθούμε πόσο όμορφα είχαμε περάσει. Δεύτερος λόγος ήταν να δούμε από κοντά τα πεδία των μαχών του πολέμου του 1940,καθως είμαι φανατικός λάτρης της στρατιωτικής ιστορίας και δη του Δευτέρου παγκόσμιου πολέμου. Χωρίς αμφιβολία στα ιερά αυτά χώματα γράφτηκαν οι πιο ενδοξες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας μας. Αναχωρήσαμε από τη Νότια Ελλάδα, μέσω Κορίνθου, Πάτρας, γρήγορο πέρασμα μέσω Γέφυρας στην Αιτωλοακαρνανια. Εδώ ο καιρός άλλαζε, από την ηλιοφάνεια πέρναγε στη συννεφιά και στον ορίζοντα στη βαριά συννεφιά. Η ώρα πέρναγε μέσω χαλαρή οδήγησης και σύντομα φτάσαμε στα Ιωάννινα, οπου έβρεχε, τυπική μέρα γι αυτούς. Η πρώτη μας στάση θα ήταν το μνημείο της Ζαγοριτισσας γυναίκας. Άγαλμα τιμής ένεκεν στον αγώνα που έκαναν με αυτοθυσία οι Ηπειρωτισσες γυναίκες να ανεφοδιασουν τον στρατό μας στο έπος του 1940,μεσω ανυπαρκτων δρόμων και τεραστιων δυσκολιών.

Αγναντεψαμε και την εθνική οδό Ιωαννίνων Κοζάνης και το εκεί οροπέδιο.
Η δεύτερη μας στάση ήταν το χωριό Διλοφο, όπου είχαμε μεινει την πρώτη φορά. Η διαδρομή ήταν μέσα στη φύση όπου πια άφηνε την καλοκαιρινή της ενδυμασία και ντυνόταν σε αυτά τα τέλεια φθινοπωρινά χρώματα του καφέ, πρασίνου και κόκκινου! Θα σταματούσαμε για φαγητό και φωτογραφίες. Έβρεχε κι εδώ και το σκηνικό ήταν παραμυθένιο, χειμωνιάτικο! Οι καμινάδες κάπνιζα και η αίσθηση του καμένου ξύλου μας γύρισε σε άλλα χρόνια, χρόνια ανεμελιάς!

Φαγητό στο "Λίθο" με συνοδεία εκλεκτου ρακομελου, να μπούμε στα κλίμα για τα καλά..
Ακολούθησε βόλτα στο χωριό να θυμηθούμε την πρώτη μας φορά!

Ο ήλιος εδυε σιγά σιγά, έτσι κι αλλιώς εδώ η μέρα κρατάει πιο λίγο, τα βουνά τον κρύβουν πιο συντομα. Πορεία έως το χωριό Αρίστη, όπου θα ήταν το ξενοδοχείο μας. Έξω από το χωριό βρίσκεται και το μνημείο για τη μάχη της Γραμπαλας, όπου και κάναμε σύντομη στάση.

Γρήγορη τακτοποίηση και σύντομη αναγνωριστικη στο χωριό.

Η κούραση έκανε πια έντονη την εμφάνιση της και αποφασίσαμε να αποσύρθουμε στο δωμάτιο μας για ξεκούραση. Αύριο θα προσπαθούσα με να δούμε περισσότερες εικόνες στο road trip μας στο νόμο Ιωαννίνων!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Δεύτερη μέρα ξημερωνε στα Ζαγοροχώρια. Το ξενοδοχείο μας, aristi mountain resort, ένα κοσμημα της ξενοδοχειακής υπηρεσίας, μας πρόσφερε πρωινό χουζουρεμα. Η θέα από το δωμάτιο μας, το όρος Γκαμήλα, μας εντυπωσίαζε κάθε φορά!

Αφού απολαύσαμε το πρωινό μας διαλεξαμε το δρομολόγιο μας

Πρώτη στάση μας θα ήταν η Κόνιτσα. Από τις φωτογραφίες που είχα δει μου άρεσε πολύ, πιο πολύ το γεφύρι της. Σταματήσαμε και το θαυμάσαμε! Το μεγαλύτερο μονοτοξο γεφύρι των Βαλκανίων, χτισμένο το 1870,απο τον Ζιωγα Φροτζο, αρχοτεχνιτεχνιτη από την Πυρσόγιαννη,απο τα ξακουστα Μαστοροχωρια! Εντύπωση μας έκανε ακόμα η καμπάνα που είχε στο θολό του, έτσι ώστε αν χτυπήσει η διέλευση του θα ήταν επικίνδυνη από τους ανθρώπους!

Ύστερα κάναμε μια στάση στο κέντρο της κωμοπολης, όπου το κρύο μας έδειχνε τα δόντια του. Βροχή και ψυχρά μας θύμισαν τις ιδιαίτερο τη τες του τόπου που ήμασταν, με το χειμώνα να έρχεται πολύ πιο σύντομα από τη Νότια Ελλάδα. Θέλαμε ακόμα να δούμε και το σπίτι του Αγίου Παισιου, όπου μας εκανε θετική εντύπωση το γεγονός πως ο κύριος εκεί που το προσέχει δεν το εκμεταλλευεται οικονομικά!

Μεσημέριασε πια και θέλαμε ένα καφεδάκι και διαλεξαμε ένα μπιστρο δίπλα στον Αωο και το ποτάμι, όπου καθησαμε μόνοι μας να απολαύσουμε το ρόφημα μας! Επόμενη στάση, υπό ραγδαία βροχή ήταν το γεφύρι της Κλειδωνιας. Κατέβηκαμε γοργά μέσω της Εθνικής Οδού και φτάσαμε στο γεφύρι που μας ελκυε!
Το ποτάμι εδώ κατέβαινε πιο ορμητικο, πιο εντυπωσιακό, η ποσότητα του ήταν μικρότερη από τον Αωο, μιας και είναι πάραποταμός του.
Η βροχή δυνάμωνε αλλά εμείς χάζευαμε το μεγαλείο της φύσης. Θα ήταν πολύ ωραία και για πικ νικ εδώ την άνοιξη και το καλοκαίρι, να κάθεσαι τα παγκάκια υπό τον ήχο του ποταμού!

Η επόμενη στάση μας θα ήταν το Καλπάκι για να βλέπαμε τη σπηλιά του Κατσιμητρου, μιας και το πολεμικό μουσείο είχε κλείσει.

Σύντομη στάση εδώ και συνέχεια για το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στο μονοδένδρι για να θαυμασμούμε τη χαράδρα του Βίκου. Περάσαμε ξανά στα χωριά του Ζαγορίου με τη φύση να μεγαλουργεί. Η βροχή είχε κοπάσει και σε λίγο σταμάτησε. Περάσαμε τη Βίτσα και στα αριστερά μας 'τα ριζα', όπου θα τιμουσαμε στην επιστροφή μας. Στάση στην είσοδο του χωριού και σύντομη πορεία με τα πόδια έως το μοναστήρι. Το χωριό αυτό μας φάνηκε συμπαθητικό αν και εντελώς έρημο. Φτάσαμε στο μοναστήρι, πορεία εως το μπαλκονάκι που αγναντεύεις τη χαράδρα. Και μεγαλείο!

Το βαθύτερο φαράγγι του κόσμου, σύμφωνα με το ρεκόρ Γκίνες. Ο Βοιδοματης ίσα που φαινόταν. Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να χαζεύουμε το μεγαλείο του! Προσκύνημα ύστερα στην εκλλησια, και επιστροφή στο αυτοκίνητο με προορισμό το εστιατόριο. Το είχαμε επισκεφτεί το 2017 στην Ελάτη, με τις καλύτερες των εντυπώσεων! Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το τιμήσουμε ξανά! Έψαξα να βρω το έδεσμα που είχα φάει τότε, δεν το είχε στον κατάλογο όμως μπόρεσε μου έφτιαξε μια παραλλαγή του που με άφησε με τα καλύτερα. Ήταν ότι έπρεπε να ζεσταθεί το μέσα μας στην ψυχρά!

Επόμενη στάση το ξενοδοχείο μας, όπου και σουρουπωνε σιγά σιγά. Νιωθαμε πολύ κουρασμένοι αλλά και πλήρεις για όλα όσα είδαμε σήμερα. Πληροφορήθηκαμε εκεί και το lockdown στη Κοζάνη και την άσχημη εικόνα του νόμου που είχε ο νόμος που μας φιλοξενούσε. Δεν θα μας χάλαγε καθόλου να μείνουμε 2 εβδομάδες μακριά από όλα όμως οι επαγγελματικές μας υποχρεώσεις δεν μπορούσαν να περιμένουν. Αυτό χάλασε ελαφρώς και τη διάθεση μας γιατί ξαφνικά έγιναν όλα ρευστά. Όπως και να είχε θα περιμέναμε με καρτέρια τις εξελίξεις για να αποφασίσουμε. Έως τότε τα Ζαγοροχώρια θα μας προσέφεραν απλοχερα την φιλοξενία τους!

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

3 μέρα και προτελευταία η μάλλον τελευταία γιατί αύριο θα ξεκινούσαμε νωρις για το σπίτι μας. Το πρόγραμμα αρχικά ήταν βεβαρημένο όμως νιωθαμε πολύ κουρασμένοι. Πάντα για ξεκούραση ξεκινάμε αλλά γυρνάμε χειρότερα κουρασμένοι, συμβαίνει άραγε μόνο σε εμάς; θέλαμε να συνδυάσουν γνώσεις, τόπια, γεφυρια και σημείο πεδίου μάχης, τη Βοβούσα, μέγιστο σημείο ιταλικής προέλασης δυτικά της Ελλάδος κατά το 1940.ομως και ένα πανέμορφο τοπίο μαζί με λίμνες πηγών Αώου και φαγητό στο Μέτσοβο. Η συνολική διάρκεια της διαδρομής ξεπερνούσε τις 5 ώρες, πρόγραμμα αρκετά φιλόδοξο..

Ξεκινήσαμε όσο πιο νωρίς μπορούσαμε, ύστερα από χορταστικό πρωινο. Οι δυνάμεις μας από νωρίς έδειχναν να μην μας ακολουθούν αλλά το συνεχίσαμε. Πρώτη στάση το γεφύρι του Κοκορου

. Το τοπίο μαγευτικό!

Δευτερη στάση το Τρίτοξο γεφύρι του Καλογερικό, όπως είναι γνωστό. Κι εδώ μια στάση!

Κατόπιν συνέχεια για το δρόμο προς την βοβούσα. Η φύση δίπλα μας ήταν το κάτι άλλο!

Κάποια στιγμή συναντήσαμε και τον Ζαγοριτικο ποτάμι, κινούμενοι επάνω σε μια γέφυρα τύπου Μπελει!

Λίγο πιο κάτω οι δυνάμεις μας απλά μας εγκατέλειψαν. Ζαλίστηκαμε και από τις συνεχείς στροφές... Έτσι αποφασίσαμε να πάμε μόνο στο Μέτσοβο και να αφήσουμε για άλλη φορά τις 2 άλλες τοποθεσίες που θα μας ενδιέφεραν. Έτσι βάλαμε πορεία προς την κωμόπολη, που φτάσαμε ύστερα από 20 λεπτά μέσω Εγνατίας.

Η κωμόπολη αυτή της Ηπείρου είναι από τα αγαπημένα μας μέρη! Το κρύο έκανε εδώ πιο αισθητή την παρουσία του παρολη την ηλιοφάνεια! Ετσι πορευτηκαμε για φαγητό και θαλπωρή. Σύντομη βόλτα για σουβενίρ και επιστροφή προς το ξενοδοχείο μας. Στάση στο μνημείο Ιππικου στην εισόδο

Επιστροφή μέσω Εγνατίας σε μια φανταστική διαδρομή και περνώντας από το Καλπάκι για καλή μας τύχη ήταν ανοιχτό το πολεμικό μουσείο που επισκέφτηκαμε και βγάλαμε τις απαραίτητες φώτο. Συγκινητική στιγμή όταν στον κατάλογο πεσοντων βρήκαμε και τον αδερφό του παππού μου. Ύστερα από την γεμάτη μας μέρα καταλυσαμε στο ξενοδοχείο μας κατακοποι. Γεμίσαμε όμως εικόνες, αρώματα και εμπειρίες.. Την επομενη μέρα φύγαμε νωρίς, δώσαμε όμως υπόσχεση πως θα γυρίσουμε κάποια στιγμή να αποπερατωσουμε το road trip μας. Όπως έλεγε και ένα παλιό σλόγκαν της περιφέρειας Ηπείρου "Μία Ήπειρος από μόνη της!".

 

[Thalassaki]

Αγαπημένος προορισμός και για εμάς ο νομός Ιωαννίνων. Ταξιδεύαμε σχεδόν
παράλληλα και πολλές φορές βρεθήκαμε και πολύ κοντά από ότι κατάλαβα από τις φωτογραφίες στο Live from...
Πολύ όμορφο το οδοιπορικό σας και με ωραίες φωτογραφίες παρόλο που ο καιρός δεν βοήθησε.
Όσο για την κούραση δεν είστε οι μόνοι που πάτε για ξεκούραση και γυρνάτε πιο κουρασμένοι. Μόνο που η κούραση είναι μόνο σωματική και η εσωτερική ανανέωση και γαλήνη που σου προσφέρουν κάτι τέτοιες αποδράσεις είναι πολύ μεγαλύτερη. Μακάρι μετά από μια τέτοια εξόρμηση να είχαμε την πολυτέλεια να ξεκουραστούμε άλλες δύο μέρες μέχρι να ξανάρθουμε στα ίσια μας!
Και τώρα που το θυμήθηκα πάω να κάνω ένα ακόμα κρύο ποδόλουτρο.....

 

[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ]

Σε ευχαριστώ για τα ωραία σου λόγια @Thalassaki. Όσο για τον καιρό, κομμάτι της εξόρμησης κι αυτό!
Είναι ορισμένοι προορισμοί που πρέπει να τους σπάσεις στη μέση, να μοιράσεις τη διαδρομή με μια έξτρα διανυκτέρευση ή θα πεις πως θα πας στο ξενοδοχείο και θα σπάσεις από μέσα το κλειδί της εξώπορτας για να μην εκδραμεις!

 

[magda pap.]

Αγαπημένος νομός και αγαπημένα Ζαγοροχώρια!!!Ειδικα με το Πάπιγκο έχω έρωτα!!!Τελευταια φορά πήγα τον Ιούλιο και ήταν η πρώτη φορά που πήγα καλοκαίρι και ήταν μαγικά!!!Βεβαια εμένα η αγαπημένη εποχή είναι ο χειμώνας!Να περπατάς στα στενά πλακόστρωτα δρομάκια και να μυρίζει η ατμόσφαιρα καμένο ξύλο από τα τζάκια,είναι το αγαπημένο μου!!!!
Θα ευχηθώ να περάσει γρήγορα όλο αυτό και να καταφέρετε να πατε και το ταξιδάκι στο εξωτερικό!!!!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ελλάδα

 

[mysteredgar]

Αγαπώ Ζαγοροχώρια, τα φροντισμένα μαγαζάκια τους και τις πεζοπορίες τους. Εκπληκτικά μονοπάτια. Αν κανείς βρεθεί στο Πάπιγκο, αξίζει η πεζοπορία μέχρι τη Δρακόλιμνη. Από το χωριό Βίκος είναι ωραία και η διαδρομή προς τις πηγές του Βοϊδομάτη.

 

[chrisvek]

Πάπιγκο, Ζαγοροχώρια και Μέτσοβο. Νομίζω δνε θα βαρεθώ να τα επισκέπτομαι!