ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Κ
Member
- Μηνύματα
- 962
- Likes
- 5.337
Περιεχόμενα
Δεύτερη μέρα ξημερωνε στα Ζαγοροχώρια. Το ξενοδοχείο μας, aristi mountain resort, ένα κοσμημα της ξενοδοχειακής υπηρεσίας, μας πρόσφερε πρωινό χουζουρεμα. Η θέα από το δωμάτιο μας, το όρος Γκαμήλα, μας εντυπωσίαζε κάθε φορά!
Αφού απολαύσαμε το πρωινό μας διαλεξαμε το δρομολόγιο μας
Πρώτη στάση μας θα ήταν η Κόνιτσα. Από τις φωτογραφίες που είχα δει μου άρεσε πολύ, πιο πολύ το γεφύρι της. Σταματήσαμε και το θαυμάσαμε! Το μεγαλύτερο μονοτοξο γεφύρι των Βαλκανίων, χτισμένο το 1870,απο τον Ζιωγα Φροτζο, αρχοτεχνιτεχνιτη από την Πυρσόγιαννη,απο τα ξακουστα Μαστοροχωρια! Εντύπωση μας έκανε ακόμα η καμπάνα που είχε στο θολό του, έτσι ώστε αν χτυπήσει η διέλευση του θα ήταν επικίνδυνη από τους ανθρώπους!
Ύστερα κάναμε μια στάση στο κέντρο της κωμοπολης, όπου το κρύο μας έδειχνε τα δόντια του. Βροχή και ψυχρά μας θύμισαν τις ιδιαίτερο τη τες του τόπου που ήμασταν, με το χειμώνα να έρχεται πολύ πιο σύντομα από τη Νότια Ελλάδα. Θέλαμε ακόμα να δούμε και το σπίτι του Αγίου Παισιου, όπου μας εκανε θετική εντύπωση το γεγονός πως ο κύριος εκεί που το προσέχει δεν το εκμεταλλευεται οικονομικά!
Μεσημέριασε πια και θέλαμε ένα καφεδάκι και διαλεξαμε ένα μπιστρο δίπλα στον Αωο και το ποτάμι, όπου καθησαμε μόνοι μας να απολαύσουμε το ρόφημα μας! Επόμενη στάση, υπό ραγδαία βροχή ήταν το γεφύρι της Κλειδωνιας. Κατέβηκαμε γοργά μέσω της Εθνικής Οδού και φτάσαμε στο γεφύρι που μας ελκυε!
Το ποτάμι εδώ κατέβαινε πιο ορμητικο, πιο εντυπωσιακό, η ποσότητα του ήταν μικρότερη από τον Αωο, μιας και είναι πάραποταμός του.
Η βροχή δυνάμωνε αλλά εμείς χάζευαμε το μεγαλείο της φύσης. Θα ήταν πολύ ωραία και για πικ νικ εδώ την άνοιξη και το καλοκαίρι, να κάθεσαι τα παγκάκια υπό τον ήχο του ποταμού!
Η επόμενη στάση μας θα ήταν το Καλπάκι για να βλέπαμε τη σπηλιά του Κατσιμητρου, μιας και το πολεμικό μουσείο είχε κλείσει.
Σύντομη στάση εδώ και συνέχεια για το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στο μονοδένδρι για να θαυμασμούμε τη χαράδρα του Βίκου. Περάσαμε ξανά στα χωριά του Ζαγορίου με τη φύση να μεγαλουργεί. Η βροχή είχε κοπάσει και σε λίγο σταμάτησε. Περάσαμε τη Βίτσα και στα αριστερά μας 'τα ριζα', όπου θα τιμουσαμε στην επιστροφή μας. Στάση στην είσοδο του χωριού και σύντομη πορεία με τα πόδια έως το μοναστήρι. Το χωριό αυτό μας φάνηκε συμπαθητικό αν και εντελώς έρημο. Φτάσαμε στο μοναστήρι, πορεία εως το μπαλκονάκι που αγναντεύεις τη χαράδρα. Και μεγαλείο!
Το βαθύτερο φαράγγι του κόσμου, σύμφωνα με το ρεκόρ Γκίνες. Ο Βοιδοματης ίσα που φαινόταν. Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να χαζεύουμε το μεγαλείο του! Προσκύνημα ύστερα στην εκλλησια, και επιστροφή στο αυτοκίνητο με προορισμό το εστιατόριο. Το είχαμε επισκεφτεί το 2017 στην Ελάτη, με τις καλύτερες των εντυπώσεων! Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το τιμήσουμε ξανά! Έψαξα να βρω το έδεσμα που είχα φάει τότε, δεν το είχε στον κατάλογο όμως μπόρεσε μου έφτιαξε μια παραλλαγή του που με άφησε με τα καλύτερα. Ήταν ότι έπρεπε να ζεσταθεί το μέσα μας στην ψυχρά!
Επόμενη στάση το ξενοδοχείο μας, όπου και σουρουπωνε σιγά σιγά. Νιωθαμε πολύ κουρασμένοι αλλά και πλήρεις για όλα όσα είδαμε σήμερα. Πληροφορήθηκαμε εκεί και το lockdown στη Κοζάνη και την άσχημη εικόνα του νόμου που είχε ο νόμος που μας φιλοξενούσε. Δεν θα μας χάλαγε καθόλου να μείνουμε 2 εβδομάδες μακριά από όλα όμως οι επαγγελματικές μας υποχρεώσεις δεν μπορούσαν να περιμένουν. Αυτό χάλασε ελαφρώς και τη διάθεση μας γιατί ξαφνικά έγιναν όλα ρευστά. Όπως και να είχε θα περιμέναμε με καρτέρια τις εξελίξεις για να αποφασίσουμε. Έως τότε τα Ζαγοροχώρια θα μας προσέφεραν απλοχερα την φιλοξενία τους!
Αφού απολαύσαμε το πρωινό μας διαλεξαμε το δρομολόγιο μας
Πρώτη στάση μας θα ήταν η Κόνιτσα. Από τις φωτογραφίες που είχα δει μου άρεσε πολύ, πιο πολύ το γεφύρι της. Σταματήσαμε και το θαυμάσαμε! Το μεγαλύτερο μονοτοξο γεφύρι των Βαλκανίων, χτισμένο το 1870,απο τον Ζιωγα Φροτζο, αρχοτεχνιτεχνιτη από την Πυρσόγιαννη,απο τα ξακουστα Μαστοροχωρια! Εντύπωση μας έκανε ακόμα η καμπάνα που είχε στο θολό του, έτσι ώστε αν χτυπήσει η διέλευση του θα ήταν επικίνδυνη από τους ανθρώπους!
Ύστερα κάναμε μια στάση στο κέντρο της κωμοπολης, όπου το κρύο μας έδειχνε τα δόντια του. Βροχή και ψυχρά μας θύμισαν τις ιδιαίτερο τη τες του τόπου που ήμασταν, με το χειμώνα να έρχεται πολύ πιο σύντομα από τη Νότια Ελλάδα. Θέλαμε ακόμα να δούμε και το σπίτι του Αγίου Παισιου, όπου μας εκανε θετική εντύπωση το γεγονός πως ο κύριος εκεί που το προσέχει δεν το εκμεταλλευεται οικονομικά!
Μεσημέριασε πια και θέλαμε ένα καφεδάκι και διαλεξαμε ένα μπιστρο δίπλα στον Αωο και το ποτάμι, όπου καθησαμε μόνοι μας να απολαύσουμε το ρόφημα μας! Επόμενη στάση, υπό ραγδαία βροχή ήταν το γεφύρι της Κλειδωνιας. Κατέβηκαμε γοργά μέσω της Εθνικής Οδού και φτάσαμε στο γεφύρι που μας ελκυε!
Το ποτάμι εδώ κατέβαινε πιο ορμητικο, πιο εντυπωσιακό, η ποσότητα του ήταν μικρότερη από τον Αωο, μιας και είναι πάραποταμός του.
Η βροχή δυνάμωνε αλλά εμείς χάζευαμε το μεγαλείο της φύσης. Θα ήταν πολύ ωραία και για πικ νικ εδώ την άνοιξη και το καλοκαίρι, να κάθεσαι τα παγκάκια υπό τον ήχο του ποταμού!
Η επόμενη στάση μας θα ήταν το Καλπάκι για να βλέπαμε τη σπηλιά του Κατσιμητρου, μιας και το πολεμικό μουσείο είχε κλείσει.
Σύντομη στάση εδώ και συνέχεια για το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στο μονοδένδρι για να θαυμασμούμε τη χαράδρα του Βίκου. Περάσαμε ξανά στα χωριά του Ζαγορίου με τη φύση να μεγαλουργεί. Η βροχή είχε κοπάσει και σε λίγο σταμάτησε. Περάσαμε τη Βίτσα και στα αριστερά μας 'τα ριζα', όπου θα τιμουσαμε στην επιστροφή μας. Στάση στην είσοδο του χωριού και σύντομη πορεία με τα πόδια έως το μοναστήρι. Το χωριό αυτό μας φάνηκε συμπαθητικό αν και εντελώς έρημο. Φτάσαμε στο μοναστήρι, πορεία εως το μπαλκονάκι που αγναντεύεις τη χαράδρα. Και μεγαλείο!
Το βαθύτερο φαράγγι του κόσμου, σύμφωνα με το ρεκόρ Γκίνες. Ο Βοιδοματης ίσα που φαινόταν. Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να χαζεύουμε το μεγαλείο του! Προσκύνημα ύστερα στην εκλλησια, και επιστροφή στο αυτοκίνητο με προορισμό το εστιατόριο. Το είχαμε επισκεφτεί το 2017 στην Ελάτη, με τις καλύτερες των εντυπώσεων! Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το τιμήσουμε ξανά! Έψαξα να βρω το έδεσμα που είχα φάει τότε, δεν το είχε στον κατάλογο όμως μπόρεσε μου έφτιαξε μια παραλλαγή του που με άφησε με τα καλύτερα. Ήταν ότι έπρεπε να ζεσταθεί το μέσα μας στην ψυχρά!
Επόμενη στάση το ξενοδοχείο μας, όπου και σουρουπωνε σιγά σιγά. Νιωθαμε πολύ κουρασμένοι αλλά και πλήρεις για όλα όσα είδαμε σήμερα. Πληροφορήθηκαμε εκεί και το lockdown στη Κοζάνη και την άσχημη εικόνα του νόμου που είχε ο νόμος που μας φιλοξενούσε. Δεν θα μας χάλαγε καθόλου να μείνουμε 2 εβδομάδες μακριά από όλα όμως οι επαγγελματικές μας υποχρεώσεις δεν μπορούσαν να περιμένουν. Αυτό χάλασε ελαφρώς και τη διάθεση μας γιατί ξαφνικά έγιναν όλα ρευστά. Όπως και να είχε θα περιμέναμε με καρτέρια τις εξελίξεις για να αποφασίσουμε. Έως τότε τα Ζαγοροχώρια θα μας προσέφεραν απλοχερα την φιλοξενία τους!
. Να σε μεταφέρω εκεί?
