travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
2. LIMA
Την άλλη μέρα το πρωί
πετάξαμε για Λίμα
που είναι πόλη όμορφη
στ’ ωκεανού το κύμα.
Η μοίρα τώρα έφερε
για αρχηγό την Κλαίρη
που ήθελε την Κένυα
μα το Περού δεν ξέρει.
Η Κλαίρη είχε ταξιδέψει πολύ στην Κένυα, την οποία μας ανέφερε συνέχεια στο στυλ: αυτό στην Κένυα ήταν έτσι, το άλλο αλλιώς κλπ.
Πάντως καλά περάσαμε
μαζί ξενιτεμένοι
γιατί προσπάθησε πολύ
κι ας ήταν κουρασμένη.
Την πρώτη μέρα είδαμε
τις ομορφιές στη Λίμα
μα ιστορία τίποτα
κι είναι στ’ αλήθεια κρίμα.
Δυστυχώς η Κλαίρη όχι μόνο δεν ήξερε τη δουλειά της ως αρχηγός του γκρουπ, αλλά δεν μπήκε στον κόπο να μάθει ορισμένα πράγματα από τον τόπο που βρισκόμασταν να μας τα πει. Έτσι μαθαίναμε ό,τι μας έλεγαν οι διάφοροι ξεναγοί που είχαμε, (εκείνη τα μετέφραζε) αλλά και εκείνοι δεν έλεγαν πολλά. Έτσι μας έτυχε.
Είχε πλατείες όμορφες
πως να τις αριθμήσω;
Plaza de Armas κεντρικά
καμιά τους δε θ’ αφήσω.
Η Dos de Mayo ήτανε
η πιο όμορφη απ’ όλες
επερπατήσαμε πολύ
κι ελιώσανε οι σόλες.
Στη Bolognesi βγάλαμε
πολλές φωτογραφίες
κι η Grau ήτανε πολύ
πάν’ από Βερσαλίες.
Και στο μουσείο πήγαμε
του Λάρκο του Χερέρα
κι είδαμε αρχαία μπόλικα
για να περάσ’ η μέρα.
Τα πιο ωραία ήτανε
δίπλα στην αποθήκη
κάτι σπουδαία πήλινα
που ήταν σε προθήκη.
Ο Γιώργος πήρε δίπλα του
και πονηρά στη Γιώτα
εξήγησε τα δύσκολα
με τα δικά του φώτα.
Ο Γιώργος και η Γιώτα ήταν το ζευγάρι το μεγαλύτερο σε ηλικία. Το μουσείο αυτό έχει πήλινα ομοιώματα σε σεξουαλικές πράξεις.
Ο Τάκης φωτογράφιζε
νάχει όλες τις στάσεις
κι η Ντίνα μου εφώναζε
«γρήγορα να προφτάσεις».
Χαμπάρι δεν επήραμε
απ’ αρχαιολογία
μόνο τις πόζες βλέπαμε
κι είχαν για μας αξία.
Τ’ απόγεμα Ειρηνικό
είχε το πρόγραμμά μας
που όλοι μας είχαμε δει
μόνο στα όνειρά μας.
Είχε μεγάλα κύματα
κι ένα σωρό τους είδα
τρελούς που κουβαλούσανε
την ιστιοσανίδα.
Μ’ απ’ όλους ήταν πιο τρελοί
αυτοί με παρά πέντε
που σαν πουλιά πετούσανε
με χάρη στον πουνέντε.
Το βράδυ εδειπνήσαμε
μες στο ξενοδοχείο
ψαράκι ή κοτόπουλο
σα νάταν πανδοχείο.
Το πίσκο είχαμε μετά
σα δώρο να το πιούμε
για να καλονυστάξουμε
καλά να κοιμηθούμε.
Το πίσκο είναι τοπικό ποτό.
3. NAZCA BALLESTAS
Την επομένη είχαμε διήμερη εκδρομή για να δούμε τις γραμμές της Νάζκα και τα νησιά Μπαλέστας.
Την άλλη μέρα το πρωί
είδα κακό σημάδι
χαράματα εξύπνησα
θα μούβγαινε το λάδι.
Ο δρόμος ήτανε μακρύς
η ερημιά μεγάλη
ο Κάρλος ήταν ξεναγός
μάχε ξερό κεφάλι.
Το στόμα είχε ανοιχτό
όμως μιλιά δε βγάνει
μονάχα για να πιεί νερό
και λίγο ν’ ανασάνει.
Στην Ίκα σταματήσαμε
μουσείο για να δούμε
κι από τις Νάζκα τις γραμμές
λιγάκι να γευτούμε.
Μα η πραγματικότητα
ήρθε το μεσημέρι
που στο αεροδρόμιο
η τύχη μ’ έχει φέρει.
Όλο χαρούλες ήμασταν
θα βλέπαμ’ επιτέλους
εκείνα που ο Ντένικεν
έμαθε στους ασχέτους.
Η Γιώτα κάτι ήξερε
αρνιόταν να πετάξει
μα μεις την επιέζαμε
το θέαμα μη χάσει.
Πάντως η Κλαίρη έμεινε
κάτω να μας κοιτάει
καθόλου δεν ενοιάστηκε,
μόνους μας παρατάει.
Στα χέρια πάνω ενός τρελού
πιλότου ατρομήτου
που πάσχιζε να δούμ’ εμείς
το σχήμα του πιθήκου.
Σα σβούρα στριφογύριζε
με το μικρό του σκάφος
όμως εμάς μας έτρωγε
ο φόβος και το άγχος.
Μόνο σαν κατεβήκαμε
και κάτσαμε στο χώμα
ηρέμησ’ η καρδούλα μας
κι ήρθε ξανά το χρώμα.
Μα για να είμαστε όπως πριν
στα συγκαλά μας πάλι
καρβέλια φάγαμε πολλά
κι έστρωσε το κεφάλι.
Μας είπε κάποιος ότι για να περάσει η ζαλάδα καλό ήταν να φάμε αρκετό ψωμί. Αν δεν το έχει κάνει αυτό με το αεροπλανάκι να στρυφογυρνά δε μπορεί να καταλάβει πόσο σε ζαλίζει.
Μόνο η Γιώτα ήτανε
χωρίς καμία ζάλη
και άνετα μας κοίταζε
μες στο κακό μας χάλι.
Η ώρα πέρασε λοιπόν
με τούτα και με κείνα
και πήγαμε να μείνουμε
εις τη Χοακακίνα.
Είναι μια λίμνη όμορφη
κοντά εις το Παράκας
με μαγαζάκια τρίγυρα
και μέσα έχει βάρκας.
Κανείς δε μπήκε φυσικά
στον κόπο να μας μάθει
την ιστορία της μικρής
νεράιδας και τα πάθη.
Ιστορικά η λίμνη συνδέεται με κάποια νεράιδα.
Την άλλη μέρα πήγαμε
λιοντάρια για να δούμε
όχι ασφαλώς της Κένυας
και να τα φοβηθούμε.
της θάλασσας τα ήμερα
εις τα νησιά Μπαλέστα
που μαζεμένα κάνανε
σα νάχανε φιέστα.
Και πιγκουΐνους είδαμε
ίσαμε τρεις μονάχα
που όρθιοι κοιτάζανε
μ’ αδιαφορία τάχα.
Χωρίς τον αρχηγό κοντά
για να μας εξηγήσει
φώκιες πως ήταν τα μισά
όλ’ είχαμε νομίσει.
Η αρχηγός μας δεν ήρθε μαζί μας, όπως και στο αεροπλάνο στη Νάζκα, γιατί ήταν λίγο φοβητσιάρα.
Στου Πίσκο σταματήσαμε
μετά εις την πλατεία
με τα ωραία χρώματα
ήτανε μια μαγεία.
Κρασί και πίσκο πήραμε
κι ήταν εγγυημένα
ο Κάρλος το ‘ξερε καλά
μα ήταν ξιδιασμένα.
Έτσι τελείωσε κι αυτή
η εκδρομή στη Νάζκα
θα έρθουν κι άλλα ‘ργότερα
κι εσύ καρδιά μου βάστα.
Την άλλη μέρα το πρωί
πετάξαμε για Λίμα
που είναι πόλη όμορφη
στ’ ωκεανού το κύμα.
Η μοίρα τώρα έφερε
για αρχηγό την Κλαίρη
που ήθελε την Κένυα
μα το Περού δεν ξέρει.
Η Κλαίρη είχε ταξιδέψει πολύ στην Κένυα, την οποία μας ανέφερε συνέχεια στο στυλ: αυτό στην Κένυα ήταν έτσι, το άλλο αλλιώς κλπ.
Πάντως καλά περάσαμε
μαζί ξενιτεμένοι
γιατί προσπάθησε πολύ
κι ας ήταν κουρασμένη.
Την πρώτη μέρα είδαμε
τις ομορφιές στη Λίμα
μα ιστορία τίποτα
κι είναι στ’ αλήθεια κρίμα.
Δυστυχώς η Κλαίρη όχι μόνο δεν ήξερε τη δουλειά της ως αρχηγός του γκρουπ, αλλά δεν μπήκε στον κόπο να μάθει ορισμένα πράγματα από τον τόπο που βρισκόμασταν να μας τα πει. Έτσι μαθαίναμε ό,τι μας έλεγαν οι διάφοροι ξεναγοί που είχαμε, (εκείνη τα μετέφραζε) αλλά και εκείνοι δεν έλεγαν πολλά. Έτσι μας έτυχε.
Είχε πλατείες όμορφες
πως να τις αριθμήσω;
Plaza de Armas κεντρικά
καμιά τους δε θ’ αφήσω.
Η Dos de Mayo ήτανε
η πιο όμορφη απ’ όλες
επερπατήσαμε πολύ
κι ελιώσανε οι σόλες.
Στη Bolognesi βγάλαμε
πολλές φωτογραφίες
κι η Grau ήτανε πολύ
πάν’ από Βερσαλίες.
Και στο μουσείο πήγαμε
του Λάρκο του Χερέρα
κι είδαμε αρχαία μπόλικα
για να περάσ’ η μέρα.
Τα πιο ωραία ήτανε
δίπλα στην αποθήκη
κάτι σπουδαία πήλινα
που ήταν σε προθήκη.
Ο Γιώργος πήρε δίπλα του
και πονηρά στη Γιώτα
εξήγησε τα δύσκολα
με τα δικά του φώτα.
Ο Γιώργος και η Γιώτα ήταν το ζευγάρι το μεγαλύτερο σε ηλικία. Το μουσείο αυτό έχει πήλινα ομοιώματα σε σεξουαλικές πράξεις.
Ο Τάκης φωτογράφιζε
νάχει όλες τις στάσεις
κι η Ντίνα μου εφώναζε
«γρήγορα να προφτάσεις».
Χαμπάρι δεν επήραμε
απ’ αρχαιολογία
μόνο τις πόζες βλέπαμε
κι είχαν για μας αξία.
Τ’ απόγεμα Ειρηνικό
είχε το πρόγραμμά μας
που όλοι μας είχαμε δει
μόνο στα όνειρά μας.
Είχε μεγάλα κύματα
κι ένα σωρό τους είδα
τρελούς που κουβαλούσανε
την ιστιοσανίδα.
Μ’ απ’ όλους ήταν πιο τρελοί
αυτοί με παρά πέντε
που σαν πουλιά πετούσανε
με χάρη στον πουνέντε.
Το βράδυ εδειπνήσαμε
μες στο ξενοδοχείο
ψαράκι ή κοτόπουλο
σα νάταν πανδοχείο.
Το πίσκο είχαμε μετά
σα δώρο να το πιούμε
για να καλονυστάξουμε
καλά να κοιμηθούμε.
Το πίσκο είναι τοπικό ποτό.
3. NAZCA BALLESTAS
Την επομένη είχαμε διήμερη εκδρομή για να δούμε τις γραμμές της Νάζκα και τα νησιά Μπαλέστας.
Την άλλη μέρα το πρωί
είδα κακό σημάδι
χαράματα εξύπνησα
θα μούβγαινε το λάδι.
Ο δρόμος ήτανε μακρύς
η ερημιά μεγάλη
ο Κάρλος ήταν ξεναγός
μάχε ξερό κεφάλι.
Το στόμα είχε ανοιχτό
όμως μιλιά δε βγάνει
μονάχα για να πιεί νερό
και λίγο ν’ ανασάνει.
Στην Ίκα σταματήσαμε
μουσείο για να δούμε
κι από τις Νάζκα τις γραμμές
λιγάκι να γευτούμε.
Μα η πραγματικότητα
ήρθε το μεσημέρι
που στο αεροδρόμιο
η τύχη μ’ έχει φέρει.
Όλο χαρούλες ήμασταν
θα βλέπαμ’ επιτέλους
εκείνα που ο Ντένικεν
έμαθε στους ασχέτους.
Η Γιώτα κάτι ήξερε
αρνιόταν να πετάξει
μα μεις την επιέζαμε
το θέαμα μη χάσει.
Πάντως η Κλαίρη έμεινε
κάτω να μας κοιτάει
καθόλου δεν ενοιάστηκε,
μόνους μας παρατάει.
Στα χέρια πάνω ενός τρελού
πιλότου ατρομήτου
που πάσχιζε να δούμ’ εμείς
το σχήμα του πιθήκου.
Σα σβούρα στριφογύριζε
με το μικρό του σκάφος
όμως εμάς μας έτρωγε
ο φόβος και το άγχος.
Μόνο σαν κατεβήκαμε
και κάτσαμε στο χώμα
ηρέμησ’ η καρδούλα μας
κι ήρθε ξανά το χρώμα.
Μα για να είμαστε όπως πριν
στα συγκαλά μας πάλι
καρβέλια φάγαμε πολλά
κι έστρωσε το κεφάλι.
Μας είπε κάποιος ότι για να περάσει η ζαλάδα καλό ήταν να φάμε αρκετό ψωμί. Αν δεν το έχει κάνει αυτό με το αεροπλανάκι να στρυφογυρνά δε μπορεί να καταλάβει πόσο σε ζαλίζει.
Μόνο η Γιώτα ήτανε
χωρίς καμία ζάλη
και άνετα μας κοίταζε
μες στο κακό μας χάλι.
Η ώρα πέρασε λοιπόν
με τούτα και με κείνα
και πήγαμε να μείνουμε
εις τη Χοακακίνα.
Είναι μια λίμνη όμορφη
κοντά εις το Παράκας
με μαγαζάκια τρίγυρα
και μέσα έχει βάρκας.
Κανείς δε μπήκε φυσικά
στον κόπο να μας μάθει
την ιστορία της μικρής
νεράιδας και τα πάθη.
Ιστορικά η λίμνη συνδέεται με κάποια νεράιδα.
Την άλλη μέρα πήγαμε
λιοντάρια για να δούμε
όχι ασφαλώς της Κένυας
και να τα φοβηθούμε.
της θάλασσας τα ήμερα
εις τα νησιά Μπαλέστα
που μαζεμένα κάνανε
σα νάχανε φιέστα.
Και πιγκουΐνους είδαμε
ίσαμε τρεις μονάχα
που όρθιοι κοιτάζανε
μ’ αδιαφορία τάχα.
Χωρίς τον αρχηγό κοντά
για να μας εξηγήσει
φώκιες πως ήταν τα μισά
όλ’ είχαμε νομίσει.
Η αρχηγός μας δεν ήρθε μαζί μας, όπως και στο αεροπλάνο στη Νάζκα, γιατί ήταν λίγο φοβητσιάρα.
Στου Πίσκο σταματήσαμε
μετά εις την πλατεία
με τα ωραία χρώματα
ήτανε μια μαγεία.
Κρασί και πίσκο πήραμε
κι ήταν εγγυημένα
ο Κάρλος το ‘ξερε καλά
μα ήταν ξιδιασμένα.
Έτσι τελείωσε κι αυτή
η εκδρομή στη Νάζκα
θα έρθουν κι άλλα ‘ργότερα
κι εσύ καρδιά μου βάστα.
