travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.968
- Likes
- 17.262
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Για όσους παρακολουθούν την «ιστορία» θέλω να πω και ορισμένα ενημερωτικά σε πεζό λόγο γι αυτό το ταξίδι.
Πριν πάω στο Περού, ή μάλλον πριν αρχίσω να το ψάχνω, νόμιζα ότι δεν είχε και πολλά εκτός από το Μάτσου Πίτσου. Θυμάμαι το 1999 που ήταν να πάμε στη Λατινική Αμερική, σκεφτόμασταν το Περού ή το Μεξικό. Η σύζυγος μάλλον ήθελε το Περού αλλά εγώ ήμουν κάθετος: Μεξικό. Και πήγαμε στο Μεξικό. Το Περού που περιγράφω εδώ το κάναμε το 2003. Αποδείχτηκε υπέροχο, αν και παρά λίγο να μη γίνει. Το είχαμε κλείσει με πρακτορείο και 15 μέρες πριν φύγουμε άρχισαν τα τηλέφωνα για να πάμε μια εβδομάδα νωρίτερα. Εμείς δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε τις μέρες μας και τις άλλαξαν τα άλλα δυο ζευγάρια που ήρθαν μαζί μας.
Το κόστος ανήλθε στα 3500 ευρώ, λίγο πιο λίγο από τη σημερινή τιμή του αντίστοιχου ταξιδιού. Το πρόγραμμα ήταν το εξής:
Πρώτη διανυκτέρευση στο αεροπλάνο, δεύτερη στο Σαντιάγο της Χιλής, Τρίτη στη Λίμα. Ακολούθησε διήμερη εκδρομή στη Νάζκα με διαμονή στην πόλη Ίκα. Ξανά διαμονή στην Λίμα και αμέσως αναχώρηση αεροπορικώς για δυο βραδιές στη ζούγκλα κοντά στο Πουέρτο Μαλντονάδο. Από εκέι πετάξαμε για το Κούσκο όπου μείναμε τρεις βραδιές. Περιλαμβανόταν ημερήσια εκδρομή στο Μάτσου Πίτσου. Από το Κούσκο πήγαμε οδικώς στο Πούνο με τη λίμνη Τιτικάκα για μια βραδιά. Στη συνέχεια οδικώς πάλι πήγαμε στη Λα Παζ όπου μείναμε δυο νύχτες. Οι τελευταίες δυο νύχτες στην Νότια Αμερική ήταν στο Σαντιάγο ξανά για να δούμε και το Βαλ Παραΐζο. Η 16η διανυκτέρευση ήταν στο αεροπλάνο επιστρέφοντας.
Συνεχίζω λοιπόν με το τελευταίο μέρος της ποιητικής ιστορίας μου.
11. ΛΑ ΠΑΖ - ΤΣΑΚΑΛΤΑΓΙΑ
Πρωί σαν ξεκινήσαμε
την πόλη για να δούμε
την όρεξη δεν είχαμε
κουβέντα για να πούμε.
Κι ο αρχηγός λες κι ήτανε
τέλεια κουρντισμένος
άρχισε να μιλά πολύ
κι εγώ ‘μουν τσατισμένος.
Διαβάζοντας ξανά τις τότε σημειώσεις μου βλέπω ότι είχα ξυπνήσει με πονοκέφαλο, λόγω του υψομέτρου προφανώς, και γι αυτό είχα νεύρα. αλλά και η ξενάγηση γράφω ότι δεν μπου άρεσε. Η Λα Παζ δε με ενθουσίασε καθόλου, όπως ας πούμε η Λίμα, και ήμουν εκνευρισμένος με το Μανώλη που μας έδειχνε ως αξιοθέατα τα κυβερνητικά κτίρια.
Μας έλεγε για κτίρια
άσχετα και αστεία
για τις πρεσβείες των κρατών
και για νοσοκομεία.
Καλά που πήγαμε εκεί
που λίγη αξία δίνεις
κι ο Άρμστρονγκ την ονόμασε
κοιλάδα της σελήνης.
Πήγαμε πάλι σ’ εκκλησιές
μουσεία και πλατείες
επαναστάσεις μάθαμε
και άλλες ιστορίες.
Όμως αυτό που πιο καλό
ήταν στη Βολιβία
δεν ήτανε τα’ αρχαία της
κι η νέα ιστορία.
Πολλά βουνά έχει ψηλά
που είναι χιονισμένα
κι εμείς απ’ όλα πήγαμε
τ’ απόγεμα σε ένα.
Στο Τσακαλτάγια πήγαμε
πάντα θα το θυμάμαι
γιατί ‘ναι το ψηλότερο
στη μνήμη μου θε νάναι.
Ποτέ μου δεν περίμενα
ν’ ανάβω τέτοιο ύψος
στ’ αυτιά μου ακουγότανε
σα νάταναι ‘νας μύθος.
Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται το χιονοδρομικό που βρίσκεται στο μεγαλύτερο υψόμετρο παγκοσμίως.
Και όμως το ανέβηκα
μ’ αντέξανε τα κότσια
επήγα μέχρι την κορφή
στα πέντε τετρακόσια.
Πουλί θαρείς πως ήμουνα
μαζί με το Μανώλη
και αντικρύσαμ’ από κει
τη Βολιβία όλη.
Καθόλου δε με πείραξε
αυτ’ η ορειβασία
αντίθετα με έκανε
να νιώθω ευεξία.
Η κορυφή:
Γι’ αυτό κι εγώ συμφώνησα
να βγω με την παρέα
κι ας ήξερα πως άσχημα
θα ήτανε τα νέα.
Πορεία διαμαρτυρίας στη Λα Παζ:
Πήγαμε σε φολκλορικό
κεντράκι για να δούμε
άλλους να μας χορεύουνε
κι άλλους να τραγουδούνε.
Στο τέλος εχορέψαμε
κι εμείς με το ρυθμό τους
σαν ήρθαν να πληρώσουμε
και το λογαριασμό τους.
12. ΛΙΜΑ ( ΞΑΝΑ) – ΒΑΛΠΑΡΑΪΖΟ – ΜΑΔΡΙΤΗ
Ετούτο το ταξίδι μας
πολλά λεφτά αξίζει
την άλλη μέρα το πρωί
επιστροφή αρχίζει.
Στη Λίμα πήγαμε ξανά
μουσεία για να δούμε
στις όμορφες πλατείες της
να περιπλανηθούμε.
Άλλοι στη βόλτα τόριξαν
άλλοι κάνανε ψώνια
μερικοί παπούτσια έβαφαν
ή τρώγαν μακαρόνια.
Αυτό με τα παπούτσια το γράφω γιατί ο Μανώλης πήγε να βάψει τα παπούτσια του στον υποτίθεται καλύτερο του είδους στη χώρα. Ήταν πολυλογάς τελικά.
Στη Λίμα σαν εφτάσαμε
μες στο λεωφορείο
στα πίσω τα καθίσματα
ήταν βαλίτσες δύο.
Της Κλαίρης ήταν και οι δυό
τις είχε παρατήσει
γιατί ήταν υπέρβαρη
στην τελευταία πτήση.
Αν θυμάστε απο την αρχή εδώ έχω αναφέρει ότι η Κλαίρη είχε τέσσερις μεγάλες βαλίτσες. Για ένα χρόνο αφού επιστρέψαμε και βλεπόμασταν δεν της είχε πάρει. Περίμενε να τις στείλει το πρακτορείο, αλλά δεν ξέρω αν έγινε ποτέ.
Ακόμα είναι στο Περού
κι εκείνη περιμένει
νάρθουν τα δώρα πούχουνε
ως πότε η καημένη.
Ίσως μπορούσαμε να τις πάρουμε εμείς αλλά ο Μανώλης δεν μας άφησε, λέγοντας ότι θα το αναλάβει το πρακτορείο. Δεν γούσταρε την Κλαίρη γιατί ίσως φοβόταν μη του πάρει τη δουλειά. Πράγμα αδύνατον γιατί εκείνη δεν ήταν για τέτοια.
Ο αρχηγός δε γούσταρε
φαίνεται τη Μαρία
και τις βαλίτσες άφησε
δείχνοντας μιά κακία.
Τ’ απόγεμα επήραμε
τ’ αεροπλάνο πάλι
στο Σαντιάγο της Χιλής
να βρούμε το Μιχάλη.
Το βράδυ φτάσαμε αργά
η ώρα περασμένη
κι όλοι για ύπνο πέσαμε
ήμασταν κουρασμένοι.
Βαλ Παραΐζο ήτανε
το τελευταίο μέρος
που είχε το ταξίδι μας
σαν έφτανε στο τέλος.
Στο σπίτι πήγαμ’ αρχικά
του Πάμπλο του Νερούδα
κι απ’ όσα μέρη πήγαμε
το πιο καλό ‘ναι πούδα.
Κάναμε βόλτες όμορφες
μπήκαμε σε τρενάκι
πήγαμε και στη θάλασσα
μυρίσαμ’ αεράκι.
Το βράδυ πήγαμ’ όλοι μας
σε μία ταβερνίτσα
μ’ ανέκδοτα γελάσαμε
από την Ελλαδίτσα.
Στ’ αεροπλάνο μπήκαμε
προορισμός Μαδρίτη
να που το τέλος έφτανε
μ’ ένα καλό ξενύχτι.
Στην Ισπανία φτάσαμε
και θέλαμε μια λύση
που πέντε ώρες είχαμε
μέχρι την άλλη πτήση.
Γι’ αυτό και πήγαμε ευθύς
την πόλη για να δούμε
και τις φαρδιές πλατείες της
πάλι να θυμηθούμε.
Στ’ αλήθεια δε μας φάνηκε
πως χάσαμε τη μέρα
γιατί αξίζαν όλ’ αυτά
που είδαμ’ εκεί πέρα.
13. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Περού ‘ναι χώρα μακρινή
τους Ίνκας έχει βγάλει
με ιστορίες όμορφες
αχ και να πάω πάλι.
Απ’ όλ’ αυτά που είδαμε
το Κούσκο το θαυμάζω
στο Μάτσου Πίτσου στάθηκα
κι ευλαβικά κοιτάζω.
Οι Ισπανοί τα έκαναν
ερείπια και χώμα
μα στέκονται περήφανα
πολλά ‘π’ αυτά ακόμα.
Περήφανοι οι άνθρωποι
γυναίκες με καπέλα
με τις πολύχρωμες στολές
στ’ αρχαία πήγαιν’ έλα.
Στα ύψη χτίζανε ναούς
κάστρα, μεγάλους δρόμους
και είχαν πάντα δίκαιους
για το λαό τους νόμους.
Τώρα τους βλέπεις ήσυχους
φτωχούς τους απογόνους
να κουβαλούν περήφανα
μωρά πάνω στους ώμους.
Μένει να κάνω μια ευχή
νάχω καλά ταξίδια
και άλλους τόπους να χαρώ
του κόσμου τα στολίδια.
Ελπίζω να μη σας κούρασα.
Ευχαριστώ που με παρακολουθήσατε.
Πριν πάω στο Περού, ή μάλλον πριν αρχίσω να το ψάχνω, νόμιζα ότι δεν είχε και πολλά εκτός από το Μάτσου Πίτσου. Θυμάμαι το 1999 που ήταν να πάμε στη Λατινική Αμερική, σκεφτόμασταν το Περού ή το Μεξικό. Η σύζυγος μάλλον ήθελε το Περού αλλά εγώ ήμουν κάθετος: Μεξικό. Και πήγαμε στο Μεξικό. Το Περού που περιγράφω εδώ το κάναμε το 2003. Αποδείχτηκε υπέροχο, αν και παρά λίγο να μη γίνει. Το είχαμε κλείσει με πρακτορείο και 15 μέρες πριν φύγουμε άρχισαν τα τηλέφωνα για να πάμε μια εβδομάδα νωρίτερα. Εμείς δεν μπορούσαμε να αλλάξουμε τις μέρες μας και τις άλλαξαν τα άλλα δυο ζευγάρια που ήρθαν μαζί μας.
Το κόστος ανήλθε στα 3500 ευρώ, λίγο πιο λίγο από τη σημερινή τιμή του αντίστοιχου ταξιδιού. Το πρόγραμμα ήταν το εξής:
Πρώτη διανυκτέρευση στο αεροπλάνο, δεύτερη στο Σαντιάγο της Χιλής, Τρίτη στη Λίμα. Ακολούθησε διήμερη εκδρομή στη Νάζκα με διαμονή στην πόλη Ίκα. Ξανά διαμονή στην Λίμα και αμέσως αναχώρηση αεροπορικώς για δυο βραδιές στη ζούγκλα κοντά στο Πουέρτο Μαλντονάδο. Από εκέι πετάξαμε για το Κούσκο όπου μείναμε τρεις βραδιές. Περιλαμβανόταν ημερήσια εκδρομή στο Μάτσου Πίτσου. Από το Κούσκο πήγαμε οδικώς στο Πούνο με τη λίμνη Τιτικάκα για μια βραδιά. Στη συνέχεια οδικώς πάλι πήγαμε στη Λα Παζ όπου μείναμε δυο νύχτες. Οι τελευταίες δυο νύχτες στην Νότια Αμερική ήταν στο Σαντιάγο ξανά για να δούμε και το Βαλ Παραΐζο. Η 16η διανυκτέρευση ήταν στο αεροπλάνο επιστρέφοντας.
Συνεχίζω λοιπόν με το τελευταίο μέρος της ποιητικής ιστορίας μου.
11. ΛΑ ΠΑΖ - ΤΣΑΚΑΛΤΑΓΙΑ
Πρωί σαν ξεκινήσαμε
την πόλη για να δούμε
την όρεξη δεν είχαμε
κουβέντα για να πούμε.
Κι ο αρχηγός λες κι ήτανε
τέλεια κουρντισμένος
άρχισε να μιλά πολύ
κι εγώ ‘μουν τσατισμένος.
Διαβάζοντας ξανά τις τότε σημειώσεις μου βλέπω ότι είχα ξυπνήσει με πονοκέφαλο, λόγω του υψομέτρου προφανώς, και γι αυτό είχα νεύρα. αλλά και η ξενάγηση γράφω ότι δεν μπου άρεσε. Η Λα Παζ δε με ενθουσίασε καθόλου, όπως ας πούμε η Λίμα, και ήμουν εκνευρισμένος με το Μανώλη που μας έδειχνε ως αξιοθέατα τα κυβερνητικά κτίρια.
Μας έλεγε για κτίρια
άσχετα και αστεία
για τις πρεσβείες των κρατών
και για νοσοκομεία.
Καλά που πήγαμε εκεί
που λίγη αξία δίνεις
κι ο Άρμστρονγκ την ονόμασε
κοιλάδα της σελήνης.
Πήγαμε πάλι σ’ εκκλησιές
μουσεία και πλατείες
επαναστάσεις μάθαμε
και άλλες ιστορίες.
Όμως αυτό που πιο καλό
ήταν στη Βολιβία
δεν ήτανε τα’ αρχαία της
κι η νέα ιστορία.
Πολλά βουνά έχει ψηλά
που είναι χιονισμένα
κι εμείς απ’ όλα πήγαμε
τ’ απόγεμα σε ένα.
Στο Τσακαλτάγια πήγαμε
πάντα θα το θυμάμαι
γιατί ‘ναι το ψηλότερο
στη μνήμη μου θε νάναι.
Ποτέ μου δεν περίμενα
ν’ ανάβω τέτοιο ύψος
στ’ αυτιά μου ακουγότανε
σα νάταναι ‘νας μύθος.
Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνεται το χιονοδρομικό που βρίσκεται στο μεγαλύτερο υψόμετρο παγκοσμίως.
Και όμως το ανέβηκα
μ’ αντέξανε τα κότσια
επήγα μέχρι την κορφή
στα πέντε τετρακόσια.
Πουλί θαρείς πως ήμουνα
μαζί με το Μανώλη
και αντικρύσαμ’ από κει
τη Βολιβία όλη.
Καθόλου δε με πείραξε
αυτ’ η ορειβασία
αντίθετα με έκανε
να νιώθω ευεξία.
Η κορυφή:
Γι’ αυτό κι εγώ συμφώνησα
να βγω με την παρέα
κι ας ήξερα πως άσχημα
θα ήτανε τα νέα.
Πορεία διαμαρτυρίας στη Λα Παζ:
Πήγαμε σε φολκλορικό
κεντράκι για να δούμε
άλλους να μας χορεύουνε
κι άλλους να τραγουδούνε.
Στο τέλος εχορέψαμε
κι εμείς με το ρυθμό τους
σαν ήρθαν να πληρώσουμε
και το λογαριασμό τους.
12. ΛΙΜΑ ( ΞΑΝΑ) – ΒΑΛΠΑΡΑΪΖΟ – ΜΑΔΡΙΤΗ
Ετούτο το ταξίδι μας
πολλά λεφτά αξίζει
την άλλη μέρα το πρωί
επιστροφή αρχίζει.
Στη Λίμα πήγαμε ξανά
μουσεία για να δούμε
στις όμορφες πλατείες της
να περιπλανηθούμε.
Άλλοι στη βόλτα τόριξαν
άλλοι κάνανε ψώνια
μερικοί παπούτσια έβαφαν
ή τρώγαν μακαρόνια.
Αυτό με τα παπούτσια το γράφω γιατί ο Μανώλης πήγε να βάψει τα παπούτσια του στον υποτίθεται καλύτερο του είδους στη χώρα. Ήταν πολυλογάς τελικά.
Στη Λίμα σαν εφτάσαμε
μες στο λεωφορείο
στα πίσω τα καθίσματα
ήταν βαλίτσες δύο.
Της Κλαίρης ήταν και οι δυό
τις είχε παρατήσει
γιατί ήταν υπέρβαρη
στην τελευταία πτήση.
Αν θυμάστε απο την αρχή εδώ έχω αναφέρει ότι η Κλαίρη είχε τέσσερις μεγάλες βαλίτσες. Για ένα χρόνο αφού επιστρέψαμε και βλεπόμασταν δεν της είχε πάρει. Περίμενε να τις στείλει το πρακτορείο, αλλά δεν ξέρω αν έγινε ποτέ.
Ακόμα είναι στο Περού
κι εκείνη περιμένει
νάρθουν τα δώρα πούχουνε
ως πότε η καημένη.
Ίσως μπορούσαμε να τις πάρουμε εμείς αλλά ο Μανώλης δεν μας άφησε, λέγοντας ότι θα το αναλάβει το πρακτορείο. Δεν γούσταρε την Κλαίρη γιατί ίσως φοβόταν μη του πάρει τη δουλειά. Πράγμα αδύνατον γιατί εκείνη δεν ήταν για τέτοια.
Ο αρχηγός δε γούσταρε
φαίνεται τη Μαρία
και τις βαλίτσες άφησε
δείχνοντας μιά κακία.
Τ’ απόγεμα επήραμε
τ’ αεροπλάνο πάλι
στο Σαντιάγο της Χιλής
να βρούμε το Μιχάλη.
Το βράδυ φτάσαμε αργά
η ώρα περασμένη
κι όλοι για ύπνο πέσαμε
ήμασταν κουρασμένοι.
Βαλ Παραΐζο ήτανε
το τελευταίο μέρος
που είχε το ταξίδι μας
σαν έφτανε στο τέλος.
Στο σπίτι πήγαμ’ αρχικά
του Πάμπλο του Νερούδα
κι απ’ όσα μέρη πήγαμε
το πιο καλό ‘ναι πούδα.
Κάναμε βόλτες όμορφες
μπήκαμε σε τρενάκι
πήγαμε και στη θάλασσα
μυρίσαμ’ αεράκι.
Το βράδυ πήγαμ’ όλοι μας
σε μία ταβερνίτσα
μ’ ανέκδοτα γελάσαμε
από την Ελλαδίτσα.
Στ’ αεροπλάνο μπήκαμε
προορισμός Μαδρίτη
να που το τέλος έφτανε
μ’ ένα καλό ξενύχτι.
Στην Ισπανία φτάσαμε
και θέλαμε μια λύση
που πέντε ώρες είχαμε
μέχρι την άλλη πτήση.
Γι’ αυτό και πήγαμε ευθύς
την πόλη για να δούμε
και τις φαρδιές πλατείες της
πάλι να θυμηθούμε.
Στ’ αλήθεια δε μας φάνηκε
πως χάσαμε τη μέρα
γιατί αξίζαν όλ’ αυτά
που είδαμ’ εκεί πέρα.
13. ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Περού ‘ναι χώρα μακρινή
τους Ίνκας έχει βγάλει
με ιστορίες όμορφες
αχ και να πάω πάλι.
Απ’ όλ’ αυτά που είδαμε
το Κούσκο το θαυμάζω
στο Μάτσου Πίτσου στάθηκα
κι ευλαβικά κοιτάζω.
Οι Ισπανοί τα έκαναν
ερείπια και χώμα
μα στέκονται περήφανα
πολλά ‘π’ αυτά ακόμα.
Περήφανοι οι άνθρωποι
γυναίκες με καπέλα
με τις πολύχρωμες στολές
στ’ αρχαία πήγαιν’ έλα.
Στα ύψη χτίζανε ναούς
κάστρα, μεγάλους δρόμους
και είχαν πάντα δίκαιους
για το λαό τους νόμους.
Τώρα τους βλέπεις ήσυχους
φτωχούς τους απογόνους
να κουβαλούν περήφανα
μωρά πάνω στους ώμους.
Μένει να κάνω μια ευχή
νάχω καλά ταξίδια
και άλλους τόπους να χαρώ
του κόσμου τα στολίδια.
Ελπίζω να μη σας κούρασα.
Ευχαριστώ που με παρακολουθήσατε.
