akerboom
Member
- Μηνύματα
- 45
- Likes
- 64
- Επόμενο Ταξίδι
- το εξεταζω
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινικη Αμερικη
Με την κουραση να μας εχει καταβαλλει ξυπνησαμε λιγο αργοτερα απο τη συνηθισμενη μας ωρα ηταν και Κυριακη οποτε καταλαβαινετε...
Ειχαμε αφησει για την τελευταια μερα το μουσειο που μας ειχε κανει την μεγαλυτερη εντυπωση απο αυτα που ειχαμε διαβασει και δεν καναμε λαθος!!
Πηγαμε λοιπον στο museu National do Ajulejo, απο Marques de Pombal πηραμε το μετρο μεχρι Santa Apollonia και εξω απο το σταθμο λεωφορειο για το μουσειο. Μπηκαμε χωρις εισιτηριο ελεω Κυριακης. Περιηγηθηκαμε στους 2 οροφους του μουσειου με αμειωτο ενδιαφερον και καταληξαμε στο highlight: τον 23μετρο πινακα που απεικονιζει την πολη πριν τον καταστροφικο σεισμο. Στο ισογειο του μουσειου υπηρχε καφετερια - οπως και σε οσα μουσεια επισκεφτηκαμε - με αυλη γεματη πρασινο και συντριβανι οπου μπορουσες να φας η να πιεις σε τιμες ιδιες με οποιαδηποτε καφετερια η παστελαρία της πολης. Φευγοντας περασαμε απο το giftshop του μουσειου οπου πηραμε καποια αναμνηστικα.
Με το ιδιο λεωφορειο, το οποιο λογω Κυριακης αντι για καθε τεταρτο περνουσε καθε μια ωρα σχεδον συνεχισαμε για το παρκο των Εθνων και το Ωκεαναριο κανοντας μια μεγαλη βολτα στα προαστεια της Λισσαβωνας αφου μαλλον δεν επιλαξαμε το λεωφορειο με το πιο συντομο δρομολογιο. Ωκεαναριο λοιπον με το εισιτηριο μαζι με μια εκτακτη εκθεση χελωνας να κοστιζει 12?. Η μονιμη εκθεση ηταν πολυ ενδιαφερουσα με πολλα ψαρια και δεκαδες πιτσιρικια να φωναζουν "νεμο" σε διαφορας γλωσσες βλεποντας το γνωστο σε ολους μας κλοουνοψαρο. Η εκτακτη εκθεση με τις χελωνες ειχε μετρημενες στα δαχτυλα του ενος χεριου χελωνιτσες και περιοριζοταν σε ενα μεγαλο δωματιο οποτε μας πηρε ελαχιστο χρονο να την δουμε. Ειχαμε διαβασει οτι το Oceanario ειναι το μεγαλυτερο ενυδρειο της Ευρωπης αλλα δεν εντυπωσιαστηκαμε σε σχεση με το Aquarium της Βαρκελωνης. Εξω απο το Ωκεαναριο ειχε ενα πολυ μεγαλο παρκο με πρασινο οπου δεκαδες οικογενειες με παιδακια χαιρονταν τον μεσημεριανο ηλιο μπροστα απο τον πυργο του Βασκο ντα Γκαμα. Καναμε μια βολτα στο πραγματικα τεραστο ομονυμο εμπορικο κεντρο με εκατονταδες μαγαζια και παρα πολυ κοσμο.
Η ωρα πλησιαζει 4 και πρεπει σε 1 ωρα να βρεθουμε στην αλλη ακρη της πολης για να παρακολουθησουμε το ματς της Μπενφικα εναντιον της Μπειρα Μαρ. Στη σταση του μετρο και πριν ανεβουμε επανω υπηρχε σημειο πωλησης εισιτηριων οπου με παντομιμα αφου δεν μιλουσαν γρι αγγλικα αγορασαμε 2 εισιτηρια για 44? (εκτη σειρα απο την σεντρα στο κεντρο του γηπεδου!!!!). Το κλιμα ηταν πανηγυρικο λογω του οτι η ομαδα ειχε προκριθει στους 4 του Europa League, εμεις παλι αναπολουσαμε την κατακτηση του Euro 2004 στο ιδιο γηπεδο. Η μπουτικ ηταν υπο ανακαινιση στα πλαισια του εορτασμου των 50 χρονων απο την πρωτη κατακτηση του Champions League. Το γηπεδο ηταν γεματο οικογενειες με παιδια ενω ειδαμε ακομα και παρεες με γιαγιαδες τυλιγμενες με κασκολ να παθιαζονται
. Μια εικονα που μας μελαγχολησε σε σχεση με αυτα που βλεπουμε στα ελληνικα γηπεδα. Για την ιστορια το ματς εληξε 2-1 και εμεις ενθουσιασμενοι για την νικη πηραμε το μετρο για Μπαιρο Αλτο για να περασουμε το τελευταιο μας βραδυ μιας και την αλλη μερα το πρωι επιστρεφαμε Ελλαδα.
Τελευταια στιγμη ψωνισαμε καποια αναμνηστικα για φιλους και συγγενεις αλλα και για εμας. Αφου περπατησαμε για αλλη μια φορα στα δρομακια της περιοχης και η αναγκη για φαγητο ειχε γινει επιτακτικη καταληξαμε σε ενα μαλλον τουριστικο εστιατοριο οπου δοκιμασαμε πολυ νοστιμη χταποδοσαλατα και μια απαισια νεροβραστη σουπα με μπαγιατικο ψωμι μεσα, καθως και ενα πιατο με γαριδες και ωμο
αυγο.
Για ποτο και μινι ανασκοπηση επιλεξαμε ενα μικρο μπαρακι οπου ηπιαμε το τελευταιο XL Mohito ανακεφαλαιωνοντας τις εμπειριες μας. Συζητωντας για ωρα καταληξαμε στο οτι η Πορτογαλια ειναι μια χωρα που αξιζει κανεις να επισκεφτει για το αισθημα νοσταλγιας και εγκαταλειψης που αφηνει καθως και για το πρασινο αλλα και την τουριστικη υποδομη. Οι Πορτογαλοι οντως δεν ειναι χαμογελαστοι χωρις να σημαινει οτι δεν ειναι φιλικοι και προσιτοι ενω ειναι πολυ εντονο το λατινοαμερικανικο στοιχειο που δινει διαφορετικο χρωμα σε μια ευρωπαικη πολη αλλα και στις γυναικες
. Fado δεν ακουσαμε παρα τις φιλοτιμες προσπαθειες μας αφου ψαχναμε για κατι αυθεντικο και οχι τουριστικο αλλα δεν μας εκατσε και ετσι εχουμε ενα σοβαρο λογο να επιστρεψουμε...
Ειχαμε αφησει για την τελευταια μερα το μουσειο που μας ειχε κανει την μεγαλυτερη εντυπωση απο αυτα που ειχαμε διαβασει και δεν καναμε λαθος!!
Πηγαμε λοιπον στο museu National do Ajulejo, απο Marques de Pombal πηραμε το μετρο μεχρι Santa Apollonia και εξω απο το σταθμο λεωφορειο για το μουσειο. Μπηκαμε χωρις εισιτηριο ελεω Κυριακης. Περιηγηθηκαμε στους 2 οροφους του μουσειου με αμειωτο ενδιαφερον και καταληξαμε στο highlight: τον 23μετρο πινακα που απεικονιζει την πολη πριν τον καταστροφικο σεισμο. Στο ισογειο του μουσειου υπηρχε καφετερια - οπως και σε οσα μουσεια επισκεφτηκαμε - με αυλη γεματη πρασινο και συντριβανι οπου μπορουσες να φας η να πιεις σε τιμες ιδιες με οποιαδηποτε καφετερια η παστελαρία της πολης. Φευγοντας περασαμε απο το giftshop του μουσειου οπου πηραμε καποια αναμνηστικα.
Με το ιδιο λεωφορειο, το οποιο λογω Κυριακης αντι για καθε τεταρτο περνουσε καθε μια ωρα σχεδον συνεχισαμε για το παρκο των Εθνων και το Ωκεαναριο κανοντας μια μεγαλη βολτα στα προαστεια της Λισσαβωνας αφου μαλλον δεν επιλαξαμε το λεωφορειο με το πιο συντομο δρομολογιο. Ωκεαναριο λοιπον με το εισιτηριο μαζι με μια εκτακτη εκθεση χελωνας να κοστιζει 12?. Η μονιμη εκθεση ηταν πολυ ενδιαφερουσα με πολλα ψαρια και δεκαδες πιτσιρικια να φωναζουν "νεμο" σε διαφορας γλωσσες βλεποντας το γνωστο σε ολους μας κλοουνοψαρο. Η εκτακτη εκθεση με τις χελωνες ειχε μετρημενες στα δαχτυλα του ενος χεριου χελωνιτσες και περιοριζοταν σε ενα μεγαλο δωματιο οποτε μας πηρε ελαχιστο χρονο να την δουμε. Ειχαμε διαβασει οτι το Oceanario ειναι το μεγαλυτερο ενυδρειο της Ευρωπης αλλα δεν εντυπωσιαστηκαμε σε σχεση με το Aquarium της Βαρκελωνης. Εξω απο το Ωκεαναριο ειχε ενα πολυ μεγαλο παρκο με πρασινο οπου δεκαδες οικογενειες με παιδακια χαιρονταν τον μεσημεριανο ηλιο μπροστα απο τον πυργο του Βασκο ντα Γκαμα. Καναμε μια βολτα στο πραγματικα τεραστο ομονυμο εμπορικο κεντρο με εκατονταδες μαγαζια και παρα πολυ κοσμο.
Η ωρα πλησιαζει 4 και πρεπει σε 1 ωρα να βρεθουμε στην αλλη ακρη της πολης για να παρακολουθησουμε το ματς της Μπενφικα εναντιον της Μπειρα Μαρ. Στη σταση του μετρο και πριν ανεβουμε επανω υπηρχε σημειο πωλησης εισιτηριων οπου με παντομιμα αφου δεν μιλουσαν γρι αγγλικα αγορασαμε 2 εισιτηρια για 44? (εκτη σειρα απο την σεντρα στο κεντρο του γηπεδου!!!!). Το κλιμα ηταν πανηγυρικο λογω του οτι η ομαδα ειχε προκριθει στους 4 του Europa League, εμεις παλι αναπολουσαμε την κατακτηση του Euro 2004 στο ιδιο γηπεδο. Η μπουτικ ηταν υπο ανακαινιση στα πλαισια του εορτασμου των 50 χρονων απο την πρωτη κατακτηση του Champions League. Το γηπεδο ηταν γεματο οικογενειες με παιδια ενω ειδαμε ακομα και παρεες με γιαγιαδες τυλιγμενες με κασκολ να παθιαζονται
. Μια εικονα που μας μελαγχολησε σε σχεση με αυτα που βλεπουμε στα ελληνικα γηπεδα. Για την ιστορια το ματς εληξε 2-1 και εμεις ενθουσιασμενοι για την νικη πηραμε το μετρο για Μπαιρο Αλτο για να περασουμε το τελευταιο μας βραδυ μιας και την αλλη μερα το πρωι επιστρεφαμε Ελλαδα.Τελευταια στιγμη ψωνισαμε καποια αναμνηστικα για φιλους και συγγενεις αλλα και για εμας. Αφου περπατησαμε για αλλη μια φορα στα δρομακια της περιοχης και η αναγκη για φαγητο ειχε γινει επιτακτικη καταληξαμε σε ενα μαλλον τουριστικο εστιατοριο οπου δοκιμασαμε πολυ νοστιμη χταποδοσαλατα και μια απαισια νεροβραστη σουπα με μπαγιατικο ψωμι μεσα, καθως και ενα πιατο με γαριδες και ωμο
αυγο.Για ποτο και μινι ανασκοπηση επιλεξαμε ενα μικρο μπαρακι οπου ηπιαμε το τελευταιο XL Mohito ανακεφαλαιωνοντας τις εμπειριες μας. Συζητωντας για ωρα καταληξαμε στο οτι η Πορτογαλια ειναι μια χωρα που αξιζει κανεις να επισκεφτει για το αισθημα νοσταλγιας και εγκαταλειψης που αφηνει καθως και για το πρασινο αλλα και την τουριστικη υποδομη. Οι Πορτογαλοι οντως δεν ειναι χαμογελαστοι χωρις να σημαινει οτι δεν ειναι φιλικοι και προσιτοι ενω ειναι πολυ εντονο το λατινοαμερικανικο στοιχειο που δινει διαφορετικο χρωμα σε μια ευρωπαικη πολη αλλα και στις γυναικες
. Fado δεν ακουσαμε παρα τις φιλοτιμες προσπαθειες μας αφου ψαχναμε για κατι αυθεντικο και οχι τουριστικο αλλα δεν μας εκατσε και ετσι εχουμε ενα σοβαρο λογο να επιστρεψουμε...
περιμενουμε τη συνεχεια 
και μετα τις πληροφοριες της ρεσεψιονιστ πηραμε το λεωφορειο 727 απο Marques de Pompal για το μοναστηρι του Αγιου Ιερωνυμου και τον πυργο του Μπελεμ που ειναι λιγο πιο κατω μαζι με ενα ζευγαρι ιαπωνων απο το ξενοδοχειο μας οι οποιοι μας ζητησαν πληροφοριες για τη συνεχεια του ταξιδιου τους στην Ελλαδα. Τις μερες που κινουμαστε αποκλειστικα μεσα στην Λισσαβωνα βγαζαμε ημερησιο εισιτηριο απο σταθμο του μετρο με 3,95€ που ισχυει για μετρο λεωφορεια και τραμ αφου δεν προτιμησαμε την Lisbon card.Ο υπαλληλος στα εισιτηρια μας προτεινε να αγορασουμε εισιτηριο και για τα 2 με 10 ευρω διαφορετικα κοστιζε 7€ και 5€ αντιστοιχα. Το μοναστηρι με την ωραια του αρχιτεκτονικη που ανεγερθηκε προς τιμην της πορτογαλικης μοναρχιας αξιζε την επισκεψη ιδιαιτερα αν το επισκεφτειτε νωρις πριν το μεγαλο κυμα των τουριστων.Διασχισαμε το παρκο και αφου ειδαμε το Padrao dos Descobrimentos πουυμνει τους θαλασσοπορους φτασαμε στο σημειο εκβολης του Ταγου και τον πυργο του Μπελεμ. Κανονια κλειστοφοβικες στριφογυριστες σκαλες χωρις παραθυρο και φως και only one way την φορα, μπαλκονια, τρουλοι και διδυμα παραθυρα. Εντυπωση μας προξενησε το οτι συναντησαμε πολλα σχολεια απο νηπιαγωγεια ως και λυκειοπαιδα.
στο παρκο του Εδουαρδου οπου συναντησαμε ανθρωπους ολων των ηλικιων να περπατουν, να τρεχουν, να κανουν ποδηλατο η απλα να περνανε το απογευμα τους στα τραπεζια του πικ-νικ παιζοντας χαρτια και πινοντας καφε. Ακομα ενα πολυ ομορφο καταπρασινο παρκο στην καρδια της πολης και μελαγχολικη συγκριση με την Ελλαδα..Μετα απο ωρες περιπλανησης στο παρκο και αφου πεινασαμε καταληξαμε στο Bairo Alto σε ενα μικρο (2 δωματια) παραδοσιακο εστιατοριο με μεσογειακη κουζινα φαγαμε ωραιο ψητο ξιφια και καλαμαρι ψητο με μπεικον και βραστες πατατες. Η δευτερη μερα ολοκληρωθηκε με νυχτερινο περιπατο στο Bairo Alto και επιστροφη στο ξενοδοχειο με το μετρο απο Restaurodores.
. 
