gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.801
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Το ταξίδι
- Tα παραλλειπόμενα του ταξιδιού
- Η πρώτη νύχτα στο Παρίσι
- Μια μικρή βόλτα στο κέντρο του Παρισιού
- Μια μικρή ανάπαυση στο Harry's New York Bar
- Η συνέχεια της μικρής βόλτας
- Σάββατο νύχτα στο Παρίσι
- Κυριακάτικο χαλαρό περπάτημα στην αριστερή όχθη.
- Τελευταία νύχτα στο Παρίσι
- Τελευταία βόλτα στο Παρίσι
- Επίλογος
Κεφάλαιο 4
Η πρώτη νύχτα στο Παρίσι.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, Holiday Inn Paris Notre Dame στη rue Danton, μετά από ένα πολύ σύντομο ντους (αν και δεν είχα ταλαιπωρηθεί, λόγω καλού αυτοκινήτου, lounge, business class), βγαίνω πολύ γρήγορα από το ξενοδοχείο. Είχα επιλέξει αυτό το ξενοδοχείο, γιατί αυτή τη φορά ο στόχος του ταξιδιού μου είναι μοναδικός (εκτός από του να ξεπεράσω τα cc).
Ο μοναδικός μου στόχος είναι να περπατήσω κατά μήκος του ποταμού. Κατά μήκος του Σηκουάνα.
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, η πρώτη μου εικόνα ήταν η κίνηση στους πεζόδρομους κάτω από το ξενοδοχείο
και η κρήνη του Saint Michel. Φωτογράφισα την κρήνη
και προχώρησα. Όπως προανέφερα ο στόχος μου ήταν συγκεκριμένος. Περίπατος στην περιοχή του Σηκουάνα. Και κυρίως στην αριστερή όχθη. Πολλές φορές έχω πάει Παρίσι. Δεκάδες, πιθανόν εκατοντάδες. Αυτή τη φορά όμως ήμουν κατασταλαγμένος.
Ήμουν για ένα τριήμερο στο Παρίσι. Επειδή στην πόλη αυτή, την κατά την προσωπική μου άποψή είναι η μόνη αυθεντική πρωτεύουσα, έχω πάει πολλάκις, αυτή τη φορά ήθελα να είμαι κοντά στο ποτάμι. Αγαπώ πολύ το νερό. Το πρωί ξυπνώντας και βλέποντας την καταπληκτική θάλασσα,
βούτηξα αμέσως και έκανα πολύ ώρα μπάνιο. Ευτυχώς η πτήση μου ήταν απογευματινή. Το πρωί στη θάλασσα και το απόγευμα στο ποτάμι. Και σε ποιό ποτάμι. Στον Σηκουάνα.
Στην πρωτεύουσα των πρωτευουσών. Στο Παρίσι. Στο Παρίσι που άρχισε να σκοτεινιάζει.
Σκοτεινιά στην πόλη του φωτός. Ή ημισκοτεινιά που έδινε μαγεία σ' ένα απ' τα αγαπημένα μου σημεία στο Παρίσι.
Συνέχισα να περπατώ κατά μήκος της αριστερής όχθης, κοντά ήταν η Pont Neuf η παλαιότερη γέφυρα του Παρισιού η οποία ενώνει, από το έτος 1607, το δυτικό άκρο του Ιλ ντε λα σιτέ και με τις δύο όχθες του ποταμού.
Χαρακτηριστικές είναι οι αστείες αναπαραστάσεις κεφαλών μεθυσμένων - καλεσμένων του βασιλιά Ερρίκου Δ.
Σταμάτησα στη γέφυρα και αγνάντεψα για λίγη ώρα προς την ανατολή. Επί τέλους ήμουν πάλι στον ποταμό Σηκουάνα.
Ήμουν ευτυχής. Το βλέμμα μου στρέφεται προς αριστερά. Από την αριστερή όχθη βλέπω το νησάκι Ιλ ντε λα σιτέ. Εστιάζω τη ματιά μου προς το Les Voyelles.
Θυμήθηκα ότι το είχα δει στο Lonely Planet. Tο Lonely Planet το είχε ως εστιατόριο. Κάνει λάθος. Το Les Voyelles είναι καθαρόαιμο μπαράκι. Αν θες, πάντως, μπορείς να φας και κάτι. Πάντως το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η μεγάλη ποικιλία ποτών και η μουσική. Είχε πολύ ωραία μουσική. Πίνοντας μερικά ποτά, τα πρώτα μου σ' αυτό το ταξίδι στο Παρίσι και περνώντας ωραία στο Les Voyelles, βλέποντας ακόμα μια φορά το ποτήρι μου με το malt ουίσκι αδειανό,
αποφάσισα να φύγω το Les Voyelles. Έφυγα στενοχωρημένος, επειδή έφυγα, αλλά και παράλληλα ευτυχισμένος. Το μπαρ αυτό μου άρεσε. Βγαίνω έξω
και προχωρώ προς ένα άλλο μπαρ, πρόταση του Lonely Planet και αυτό. Ύστερα από μερικά μέτρα φτάνω στο Taverne Henri IV, bar χρονολογούμενο από το έτος 1885, με μεγάλη λίστα κρασιών. Εγώ συνόδευσα ένα απ' τα αγαπημένα μου αλσατικά κρασιά τύπου Pinot Gris,
με τη συνοδεία πιάτου τυριών και αλλαντικών. Κάποια στιγμή αποφάσισα να φύγω από το Taverne Henri IV και προχώρησα κατά μήκος οδών και πεζοδρόμων του Ιλ ντε λα σιτέ, μέχρι που έφτασα στην εμβληματική Παναγία των Παρισίων.
Προχώρησα κατά μήκος της οδού rue du cloitre Notre Dame, κατευθυνόμενος προς το δεύτερο νησάκι ile St Louis και βρέθηκα από την πίσω πλευρά της εκκλησίας
Κατευθύνθηκα προς τη γέφυρα που ενώνει τα δύο νησάκια στον ποταμό Σηκουάνα. Το Ιλ ντε λα σιτέ και το Ιλ Σαιντ Λουί.
Το σημείο αυτό είναι από τα πολύ αγαπημένα μου σημεία του Παρισιού. Στο βάθος διακρινόταν και ο φωτισμένος πύργος του Μονπαρνάς.
Σκέφτηκα πόσο ανομοιόμορφος, είναι ο πύργος αυτός με το λοιπό Παρίσι. Το γλυκό Παρίσι. Προχώρησα κατά μήκος της κεντρικής οδού του ile St Louis (τη rue St Louis).
Ήταν ήσυχη, όπως πάντα. Άλλωστε η ώρα ήταν περασμένη. Βέβαια κάποια πράγματα στο Παρίσι παραμένουν. Παραμένουν για αιώνες.
Σκέφτηκα ότι πρέπει ν' αφήσω τη φωτογραφική μηχανή στο ξενοδοχείο μου, για να συνεχίσω την πορεία μου, πιο άνετα, στο νυχτερινό Παρίσι. Το ξενοδοχείο ήταν στην αριστερή όχθη, πολύ κοντά στο σημείο στο οποίο ήμουν. Ξεκινώ προς το ξενοδοχείο, αφήνω το Ιλ Σαιντ Λουί, αφήνω το Ιλ ντε λα σιτέ, φτάνω στην αριστερή όχθη, παρατηρώ πολύ κόσμο να κυκλοφορεί στα καταστήματα και στους δρόμους
και προσεγγίζοντας στο ξενοδοχείο μου φτάνω στην κρήνη του Saint Michel.
Δίπλα στο ξενοδοχείο, είναι η place st Andre des arts. από εκεί ξεκινά η rue st Andre des arts. Κυκλοφορούσε πολύς κόσμος και αποφάσισα να περπατήσω για λίγο. Βλέπω μια κρεπερί
και μπαίνω μέσα όπου απόλαυσα μια υπέροχη κρέπα, σ' ένα όμορφο περιβάλλον. Στη συνέχεια προχώρησα προς το ξενοδοχείο μου.
Αφήνοντας τη φωτογραφική μηχανή στο ξενοδοχείο μου, αποφάσισα να πιώ ένα ποτό κοντά στην κρήνη. Στην καφετέρια, η οποία είχε αυτοονοματιστεί κρήνη του Saint Michel ήπια ένα ακόμη ποτό.
Κάποια στιγμή έφυγα από εκεί. Η νύχτα ήταν μεγάλη, όπως και η κάθε πρώτη νύχτα σε κάθε ταξίδι στο Παρίσι, έτσι έμεινα αρκετή ώρα σ' ένα κλαμπ με live rock και τις πρωινές ώρες έφτασα στο ξενοδοχείο μου. Ευτυχώς, αυτό, ήταν πολύ κοντά.
Η πρώτη νύχτα στο Παρίσι.
Φτάνοντας στο ξενοδοχείο, Holiday Inn Paris Notre Dame στη rue Danton, μετά από ένα πολύ σύντομο ντους (αν και δεν είχα ταλαιπωρηθεί, λόγω καλού αυτοκινήτου, lounge, business class), βγαίνω πολύ γρήγορα από το ξενοδοχείο. Είχα επιλέξει αυτό το ξενοδοχείο, γιατί αυτή τη φορά ο στόχος του ταξιδιού μου είναι μοναδικός (εκτός από του να ξεπεράσω τα cc).
Ο μοναδικός μου στόχος είναι να περπατήσω κατά μήκος του ποταμού. Κατά μήκος του Σηκουάνα.
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, η πρώτη μου εικόνα ήταν η κίνηση στους πεζόδρομους κάτω από το ξενοδοχείο
και η κρήνη του Saint Michel. Φωτογράφισα την κρήνη
και προχώρησα. Όπως προανέφερα ο στόχος μου ήταν συγκεκριμένος. Περίπατος στην περιοχή του Σηκουάνα. Και κυρίως στην αριστερή όχθη. Πολλές φορές έχω πάει Παρίσι. Δεκάδες, πιθανόν εκατοντάδες. Αυτή τη φορά όμως ήμουν κατασταλαγμένος.
Ήμουν για ένα τριήμερο στο Παρίσι. Επειδή στην πόλη αυτή, την κατά την προσωπική μου άποψή είναι η μόνη αυθεντική πρωτεύουσα, έχω πάει πολλάκις, αυτή τη φορά ήθελα να είμαι κοντά στο ποτάμι. Αγαπώ πολύ το νερό. Το πρωί ξυπνώντας και βλέποντας την καταπληκτική θάλασσα,

βούτηξα αμέσως και έκανα πολύ ώρα μπάνιο. Ευτυχώς η πτήση μου ήταν απογευματινή. Το πρωί στη θάλασσα και το απόγευμα στο ποτάμι. Και σε ποιό ποτάμι. Στον Σηκουάνα.
Στην πρωτεύουσα των πρωτευουσών. Στο Παρίσι. Στο Παρίσι που άρχισε να σκοτεινιάζει.
Σκοτεινιά στην πόλη του φωτός. Ή ημισκοτεινιά που έδινε μαγεία σ' ένα απ' τα αγαπημένα μου σημεία στο Παρίσι.
Συνέχισα να περπατώ κατά μήκος της αριστερής όχθης, κοντά ήταν η Pont Neuf η παλαιότερη γέφυρα του Παρισιού η οποία ενώνει, από το έτος 1607, το δυτικό άκρο του Ιλ ντε λα σιτέ και με τις δύο όχθες του ποταμού.
Χαρακτηριστικές είναι οι αστείες αναπαραστάσεις κεφαλών μεθυσμένων - καλεσμένων του βασιλιά Ερρίκου Δ.
Σταμάτησα στη γέφυρα και αγνάντεψα για λίγη ώρα προς την ανατολή. Επί τέλους ήμουν πάλι στον ποταμό Σηκουάνα.
Ήμουν ευτυχής. Το βλέμμα μου στρέφεται προς αριστερά. Από την αριστερή όχθη βλέπω το νησάκι Ιλ ντε λα σιτέ. Εστιάζω τη ματιά μου προς το Les Voyelles.
Θυμήθηκα ότι το είχα δει στο Lonely Planet. Tο Lonely Planet το είχε ως εστιατόριο. Κάνει λάθος. Το Les Voyelles είναι καθαρόαιμο μπαράκι. Αν θες, πάντως, μπορείς να φας και κάτι. Πάντως το κύριο χαρακτηριστικό του ήταν η μεγάλη ποικιλία ποτών και η μουσική. Είχε πολύ ωραία μουσική. Πίνοντας μερικά ποτά, τα πρώτα μου σ' αυτό το ταξίδι στο Παρίσι και περνώντας ωραία στο Les Voyelles, βλέποντας ακόμα μια φορά το ποτήρι μου με το malt ουίσκι αδειανό,
αποφάσισα να φύγω το Les Voyelles. Έφυγα στενοχωρημένος, επειδή έφυγα, αλλά και παράλληλα ευτυχισμένος. Το μπαρ αυτό μου άρεσε. Βγαίνω έξω
και προχωρώ προς ένα άλλο μπαρ, πρόταση του Lonely Planet και αυτό. Ύστερα από μερικά μέτρα φτάνω στο Taverne Henri IV, bar χρονολογούμενο από το έτος 1885, με μεγάλη λίστα κρασιών. Εγώ συνόδευσα ένα απ' τα αγαπημένα μου αλσατικά κρασιά τύπου Pinot Gris,
με τη συνοδεία πιάτου τυριών και αλλαντικών. Κάποια στιγμή αποφάσισα να φύγω από το Taverne Henri IV και προχώρησα κατά μήκος οδών και πεζοδρόμων του Ιλ ντε λα σιτέ, μέχρι που έφτασα στην εμβληματική Παναγία των Παρισίων.
Προχώρησα κατά μήκος της οδού rue du cloitre Notre Dame, κατευθυνόμενος προς το δεύτερο νησάκι ile St Louis και βρέθηκα από την πίσω πλευρά της εκκλησίας
Κατευθύνθηκα προς τη γέφυρα που ενώνει τα δύο νησάκια στον ποταμό Σηκουάνα. Το Ιλ ντε λα σιτέ και το Ιλ Σαιντ Λουί.
Το σημείο αυτό είναι από τα πολύ αγαπημένα μου σημεία του Παρισιού. Στο βάθος διακρινόταν και ο φωτισμένος πύργος του Μονπαρνάς.
Σκέφτηκα πόσο ανομοιόμορφος, είναι ο πύργος αυτός με το λοιπό Παρίσι. Το γλυκό Παρίσι. Προχώρησα κατά μήκος της κεντρικής οδού του ile St Louis (τη rue St Louis).
Ήταν ήσυχη, όπως πάντα. Άλλωστε η ώρα ήταν περασμένη. Βέβαια κάποια πράγματα στο Παρίσι παραμένουν. Παραμένουν για αιώνες.
Σκέφτηκα ότι πρέπει ν' αφήσω τη φωτογραφική μηχανή στο ξενοδοχείο μου, για να συνεχίσω την πορεία μου, πιο άνετα, στο νυχτερινό Παρίσι. Το ξενοδοχείο ήταν στην αριστερή όχθη, πολύ κοντά στο σημείο στο οποίο ήμουν. Ξεκινώ προς το ξενοδοχείο, αφήνω το Ιλ Σαιντ Λουί, αφήνω το Ιλ ντε λα σιτέ, φτάνω στην αριστερή όχθη, παρατηρώ πολύ κόσμο να κυκλοφορεί στα καταστήματα και στους δρόμους
και προσεγγίζοντας στο ξενοδοχείο μου φτάνω στην κρήνη του Saint Michel.
Δίπλα στο ξενοδοχείο, είναι η place st Andre des arts. από εκεί ξεκινά η rue st Andre des arts. Κυκλοφορούσε πολύς κόσμος και αποφάσισα να περπατήσω για λίγο. Βλέπω μια κρεπερί
και μπαίνω μέσα όπου απόλαυσα μια υπέροχη κρέπα, σ' ένα όμορφο περιβάλλον. Στη συνέχεια προχώρησα προς το ξενοδοχείο μου.
Αφήνοντας τη φωτογραφική μηχανή στο ξενοδοχείο μου, αποφάσισα να πιώ ένα ποτό κοντά στην κρήνη. Στην καφετέρια, η οποία είχε αυτοονοματιστεί κρήνη του Saint Michel ήπια ένα ακόμη ποτό.

Κάποια στιγμή έφυγα από εκεί. Η νύχτα ήταν μεγάλη, όπως και η κάθε πρώτη νύχτα σε κάθε ταξίδι στο Παρίσι, έτσι έμεινα αρκετή ώρα σ' ένα κλαμπ με live rock και τις πρωινές ώρες έφτασα στο ξενοδοχείο μου. Ευτυχώς, αυτό, ήταν πολύ κοντά.
Last edited: