Βιετνάμ Καμπότζη Ταϊλάνδη Πρώτο ταξίδι (στην Ασία) έτυχε ναύλος για το νότο. Βιετνάμ - Καμπότζη και ολίγον από Ταϊλάνδη.

[FRIDA08]

Ημέρα 7η
Halong Bay

Ξυπνήσαμε το πρωί και πήγαμε στα γραφεία του Hand span ( το γραφείο που κλείσαμε την εκδρομή για Halong Bay). Μετά από 4 ώρες σε ένα δρόμο γεμάτο λακκούβες , με ένα λεωφορειάκι που οι αναρτήσεις δεν ήταν μέσα στα πλεονεκτήματά του, φτάσαμε στο Halong city.Στη διαδρομή είχαμε την ευκαιρία να θαυμάσουμε για άλλη μια φορά την κυκλοφοριακή αγωγή των Βιετναμέζων.
Γύρω στις 12:30 επιβιβαστήκαμε στο Indochina sail 2. Από την πρώτη στιγμή οι εντυπώσεις ήταν οι καλύτερες, αλλά όταν μπήκαμε στην καμπίνα μας το ελληνικότατο επιφώνημα Wow!!! βγήκε από τα χείλη μας. Τεράστια τζαμαρία που έβλεπες το Halong Bay, μαρμάρινο μπάνιο, υπέροχα λινά στο king size κρεβάτι και πολλά άλλα.
Λίγο αργότερα ανεβήκαμε στην τραπεζαρία για το γεύμα 6 πιάτων που ακολούθησε. Οι γεύσεις καταπληκτικές.
Το Indochina sail 2 είναι ένα ξύλινο παραδοσιακό καράβι με 15 καμπίνες και μέγιστη χωρητικότητα 30 άτομα. Στην περίπτωσή μας ήμασταν λιγότεροι (περίπου 20-25 άτομα) και μετά το φαγητό γνωριστήκαμε με τους συνταξιδιώτες μας. Όλες οι φυλές του Ισραήλ ήμασταν μαζεμένες σε αυτή τη γωνιά της θάλασσας. Ισπανοί, Ολλανδοί, Αυστραλοί, Αμερικάνοι, Νοτιοαφρικανοί και Έλληνες.



Η φωνή του Tuan (ξεναγού) διέκοψε τις συνομιλίες μας και μας ενημέρωσε ότι σε λίγο φτάναμε σε ένα νησάκι με παραλία (όνομα δεν σημείωσα). Οι επιλογές ήταν 2: να κάνουμε μπάνιο στην παραλία ή να ανέβουμε τα 437 σκαλοπάτια και να δούμε το Halong Bay από ψηλά. Φυσικά επιλέξαμε την 2η , και μετά από περίπου 10 λεπτά απολαμβάναμε μία από τις ομορφότερες εικόνες που έχουμε δει ποτέ. Μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι φυτρωμένοι βράχοι που είναι διάσπαρτοι μέσα στη θάλασσα. 98646354846 φωτογραφίες και κάτω. Στην παραλία οι Ασιάτισσες καλυμμένες από την κορφή μέχρι τα νύχια έκαναν μπάνιο (το πρότυπο της ομορφιάς εκεί είναι η λευκότητα του δέρματος).





Πίσω στο καράβι από το οποίο λίγη ώρα μετά ξανακατεβαίναμε για να επιβιβαστούμε 2-2 άτομα σε παραδοσιακά βαρκάκια για να επισκεφτούμε το πλωτό χωριό που κατοικείται από 600 περίπου άτομα. Παρατηρήσαμε για μία περίπου ώρα τον τόσο ξένο και περίεργο σε εμάς τρόπο ζωής τους και επιστρέψαμε στο καράβι. Εναλλακτικά μπορούσες να κάνεις κανό (με έξτρα χρέωση 10$).





Το καράβι συνέχισε τη διαδρομή του μέσα στο Halong Bay. Απολαύσαμε τον ήλιο στο κατάστρωμα και μετά τη δύση το δείπνο ήταν έτοιμο. Μπουφές αυτή τη φορά και πάλι το ένα καλύτερο από το άλλο.
Το καράβι άραξε κάπου μέσα στο Halong Bay για διανυκτέρευση και εμείς μεταφερθήκαμε στο κατάστρωμα για κουβεντούλα. Το ενδιαφέρον όλων για το τι γίνεται στην Ελλάδα ήταν έκδηλο. Εμφανέστατη ήταν και η παραπληροφόρηση που είχαν από τα ΜΜΕ για την εργατικότητα των Ελλήνων και τα αίτια της κρίσης. Προσπαθήσαμε πολύ για να διορθώσουμε την διεθνή μας εικόνα και μετά τη σκυτάλη πήραν οι Ισπανοί λέγοντας σχεδόν τα ίδια με εμάς.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά η ώρα πέρασε και ένας- ένας άρχισε να καληνυχτίζει την παρέα. Στο τέλος μείναμε μόνο Ισπανοί και Έλληνες. Λίγο αργότερα το διαλύσαμε. Ο ήλιος ανατέλλει στις 04:45 και δεν θα έχω πολλές φορές στη ζωή μου την ευκαιρία να βγάλω τέτοιες φωτογραφίες. Αν τα καταφέρω να ξυπνήσω.

 

[renata]

προσοχή στον φακό..θαμπωνε υπερβολικα..ηθελε σκούπισμα πριν απο καθε λήψη!
υγρασια και ζέστη..παράξενη ατμόσφαιρα..εξωπραγματική!!

 

[soudianos]

Είναι το ίδιο τοπίο όταν μπαίναμε με το καράβι στην Hai Phong λίγο πιο νότια από τον Halong bay. Περιγραφή κάνω στην τελευταία ιστορία (Ναχότκα).
ευχαριστούμε

 

[thimios8663]

Frida πολυ ευχάριστες οι περιγραφές σου και πολυ κατατοπιστικές όπως αναφέρθηκε και παραπάνω...!Συνέχισε ετσι !!

 

[mariath]

Πολύ ωραία αφήγηση αλλά και καταπληκτικές φωτογραφίες!

 

[pattyyy]

Ευχαριστούμε για τις χρήσιμες πληροφορίες, τις υπέροχες φωτογραφίες και την πολύ ωραία περογραφή!

 

[FRIDA08]

Ημέρα 8η
Halong Bay – Ανόι

Έβαλα το ξυπνητήρι στις 04:30 για να προλάβω την ανατολή. Όταν άνοιξα τα μάτια μου ήταν 04:10. Ο ενθουσιασμός μου από αυτό που ζούσα δεν με άφησε να κοιμηθώ παραπάνω. Ανέβηκα στο κατάστρωμα. Ψιλόβρεχε, αλλά όχι τόσο ώστε να με ενοχλεί. Κάθισα σε μια καρέκλα ολομόναχη στο κατάστρωμα και περίμενα την ανατολή θαυμάζοντας τα φωτάκια από τα γύρω πλοία.



Σε λίγο άρχισε να χαράζει. Ο ουρανός είχε κατά τόπους κάποια σύννεφα, που στην αρχή σκέφτηκα ότι θα με εμπόδιζαν να απολαύσω την ανατολή, αλλά όταν είδα τις ακτίνες του ήλιου να περνάνε μέσα από τα σύννεφα και σιγά-σιγά να φωτίζουν το τοπίο ανατρίχιασα από την ομορφιά (αλήθεια λέω). Τελικά ήμουν η μόνη που κατάφερα να ξυπνήσω.



Κάθισα καμιά ώρα μόνη μου βγάζοντας φωτογραφίες και γεμίζοντας το μυαλό μου με κάποιες από τις πιο όμορφες εικόνες που έχω δει και μετά γύρισα στην καμπίνα να συνεχίσω για λίγο τον ύπνο μου. Όχι για πολύ, μέχρι τις 7 που ξανανεβήκαμε στο κατάστρωμα για πρωινό μάθημα Tai Chi. Πολύ ωραία εμπειρία και αυτή.
Αμέσως μετά αποβιβαστήκαμε στο νησί που κρύβει καλά τη Surprise cave. Μια σπηλιά με σταλαχτίτες και σταλαγμίτες που το μέγεθός της προκαλεί όντως έκπληξη. Ήμασταν το πρώτο γκρουπ που έμπαινε στη σπηλιά για τη μέρα αυτή και στην οροφή είχε σε πολλά σημεία νυχτερίδες που μόλις μας αντιλήφθηκαν εξαφανίστηκαν.



Πίσω στο καράβι για τον πρωινό μπουφέ που μας περίμενε στρωμένος. Έπειτα στο κατάστρωμα. Ήλιος, βιβλίο, κουβεντούλα ώσπου γύρω στις 12:00 το πλοίο έδενε και πάλι στο Halong city.



Από εκεί επιβιβαστήκαμε στο λεωφορειάκι και μετά από 4,5 ώρες ήμασταν πίσω στο Ανόι. Αφήσαμε τα πράματά μας και βγήκαμε στους δρόμους του Old Quarter για το απόλυτο must της πρωτεύουσας του Βιετνάμ. Το street food. Καθίσαμε στα παιδικά καρεκλάκια από ένα ‘steerfoodαδικο’ που ήταν γεμάτο μόνο από ντόπιους. Η γλώσσα του σώματος έκανε το έργο της και στο παιδικό τραπεζάκι εμφανίστηκε ένα φλόγιστρο με ένα σκεύος από πάνω. Μετά μας φέρανε και πολλά μικρά μπολάκια με ωμά κρέατα και λαχανικά, και ένα μικρό μπολάκι μπροστά στον καθένα μας που είχε μέσα κάποιο μπαχαρικό και ένα μικρό λάιμ. Οι διπλανοί μας αφού γέλασαν αρκετά με την άγνοιά μας, τελικά μας βοήθησαν πολύ. Στίψανε το λάιμ και το ανακατέψανε με το μπαχαρικό και μετά μας δείξανε ότι έπρεπε τα φαγητά που παίρναμε ψημένα από το σκεύος να τα βουτάμε σε αυτό το μείγμα και να τα τρώμε. Η γεύση ήταν πολύ ωραία. Για την ασφάλεια των τροφίμων δεν είμαι και τόσο σίγουρη. Πάντως δεν πάθαμε τίποτα.



Τελευταία βόλτα στο πολύβουο και τόσο ιδιαίτερα όμορφο Ανόι και πίσω στο ξενοδοχείο να πακετάρουμε τις αποσκευές μας γιατί το πρόγραμμα είχε ξύπνημα στις 03:30 για να προλάβουμε την πτήση για Hue στις 06:05. Αλλά τα πράγματα δεν γίνονται πάντα όπως τα σχεδιάζεις….



Tips:
1) Η εκδρομή στο Halong Bay κόστισε 141$/άτομο. Η τιμή συμπεριλάμβανε τα πάντα (λεωφορείο, εισόδους, ξεναγό, φαγητό, νερό) εκτός από ποτά.
2) Τα πράγματα που χρειαστήκαμε μαζί μας ήταν πολύ λίγα. Στο πλοίο εκτός από τις κλασσικές παροχές, είχε παντόφλες και πετσέτες θαλάσσης.
3) Οι εντυπώσεις μας από την εκδρομή είναι οι καλύτερες και την συστήνουμε ανεπιφύλακτα.

 

[Aria_C]

Μόλις την ανακάλυψα την ιστορία σου και μαγεύτηκα! Με κάθε ιστορία για το Βιετνάμ, ανεβαίνει όλο και πιο ψηλά στη λίστα μου!

 

[FRIDA08]

Ημέρα 9η
Ανόι- Hue

Αν και το ξύπνημα στις 03:30 ήταν πολύ βάρβαρο, τα καταφέραμε. Από την προηγούμενη μέρα είχαμε κανονίσει με τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου να μας περιμένει ένα ταξί στις 04:00 για να μας οδηγήσει στο αεροδρόμιο να πάρουμε την πτήση για Hue και πληρώσαμε το αντίτιμο των 16$ στη ρεσεψιόν. Με χαρά είδαμε ότι όντως στις 04:00 το ταξί ήταν έξω από την πόρτα του ξενοδοχείου και μας περίμενε. Φορτώσαμε τα πράγματα, ευχαριστήσαμε τους πολύ ευγενικούς υπαλλήλους του και φύγαμε.
Το ταξί ξεκίνησε και ήταν η μόνη φορά που βλέπαμε τους δρόμους του Ανόι πραγματικά άδειους. Πριν περάσουν τα 10 πρώτα λεπτά καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο οδηγός είχε χαθεί μέσα στους δρόμους του Old Quarter και έκανε κύκλους γύρω από το ίδιο σημείο. Στην αρχή το “παίξαμε” ψύχραιμοι και δεν είπαμε τίποτα. Όταν όμως για άλλα 10 λεπτά εξακολουθούσαμε να περνάμε μπροστά από τα ίδια σημεία, αποφάσισα να επέμβω. Εις μάτην όμως. Διαπίστωσα ότι ο οδηγός δεν μιλούσε αγγλικά και άλλο ένα τέταρτο αργότερα (35 λεπτά συνολικά) κατέληξα να ουρλιάζω κάτι ανάμεσα σε Αγγλικά και Ελληνικά. Το αστείο ήταν ότι ο δρόμος για το αεροδρόμιο ήταν μόλις δύο παράλληλους πάνω από το ξενοδοχείο μας, εμείς το ξέραμε αλλά δεν μπορούσαμε να του το εξηγήσουμε. Εν τω μεταξύ κοιτούσαμε να βρούμε κάπου άλλο ταξί να του πούμε να μας αφήσει και να πάρουμε το άλλο, αλλά τίποτα.
Στα 45 λεπτά -δεν ξέρω αν κατάλαβε εμένα που φώναζα “Stop and ask somebody” ή τον φώτισε ο Βούδας- σταμάτησε, έδωσε 1$ σε μια κυρία που εκείνη την ώρα έστηνε τον πάγκο της και μπήκε με το μηχανάκι της μπροστά και μας οδήγησε στο δρόμο για το αεροδρόμιο.
Την απόσταση 45 λεπτών την έκανε σε 30 και στις 05:10 αντικρίζαμε τον πύργο ελέγχου του αεροδρομίου. «Εντάξει» είπαμε, «στο τσακ». Αλλά ο αγαπητός κυριούλης που προφανώς δεν είχε ξαναπάει ποτέ στο αεροδρόμιο, προσπέρασε την πινακίδα για τις αναχωρήσεις, συνέχισε ευθεία και μας έβγαλε σε μια αλάνα. Άλλα 10 λεπτά μέχρι να βρούμε τρόπο να κάνουμε αναστροφή και επιτέλους στις 05:20 ήμασταν στην πόρτα του αεροδρομίου. Η πτήση έφευγε στις 06:05 και μας έσωσε το γεγονός ότι ήταν εντελώς γεμάτη και την ώρα που φτάσαμε στο γκισέ για να στεκάρουμε, οι τελευταίοι 5 επιβάτες δεν είχαν τσεκάρει ακόμα.
Αφού γλιτώσαμε το εγκεφαλικό, επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο των Vietnam airlines με προορισμό το Hue. Για την πτήση, πέρα από το ότι ήταν on time, δεν έχω τίποτα άλλο να πω γιατί μετά από τέτοιο άγχος κοιμηθήκαμε πριν από την απογείωση μέχρι την προσγείωση.
Στο Hue φτάσαμε στις 07:20 και πήραμε λεωφορειάκι από το αεροδρόμιο με 1.5$ το οποίο μας άφησε δίπλα στο ξενοδοχείο. Εκεί μας πρόσφεραν πρωινό και μας ενημέρωσαν ότι στις 09:30 το δωμάτιό μας θα ήταν έτοιμο. Εν τω μεταξύ κανονίσαμε μια βόλτα με παπάκια στα βασικά αξιοθέατα της πόλης και αυτοκίνητο με οδηγό για να πάμε την επόμενη μέρα στο Hoi An.
Ξεκουραστήκαμε λίγο και στις 12:00 τα δύο μηχανάκια μας περίμεναν για να μας οδηγήσουν στους βασιλικούς τάφους Ta duk και Minh Mang. Αργότερα στην Tien Mu pagoda και τέλος στην ακρόπολη του Hue που περικλείει την απαγορευμένη πόλη. Τα μνημεία ήταν πολύ εντυπωσιακά και εντελώς διαφορετικά από του βορείου Βιετνάμ.









Κόντευε να βραδιάσει , οι οδηγοί μας γύρισαν στο ξενοδοχείο και εμείς συνεχίσαμε για να γνωρίσουμε το κέντρο του Hue. Φαγάκι, μασαζάκι και νανάκια γιατί ήμασταν ψόφιοι.



Tips:
1) Μην πετάτε το αυτοκόλλητο που αντιστοιχεί στην αποσκευή σας πριν βγείτε από το αεροδρόμιο ακόμα και αν έχετε πάρει την αποσκευή σας. Στη έξοδο του αεροδρομίου (και στις 2 εσωτερικές πτήσεις που κάναμε) υπήρχαν υπάλληλοι που έλεγχαν τις αποσκευές και αν δεν το είχες δημιουργούνταν πρόβλημα.
2) Για τη βόλτα με τα μηχανάκια πληρώσαμε 13$ κατ’ άτομο.
3) Το ξενοδοχείο που μείναμε στο Hue ήταν το Holiday Hotel. Κόστος 14$ το δίκλινο με πρωινό. Απλό, καθαρό, κεντρικό. Το προσωπικό ήταν εξαιρετικά φιλικό. Από τη ρεσεψιόν μπορείς να κλίσεις τα πάντα (αεροπορικά, εκδρομές, άλλα ξενοδοχεία, αυτοκίνητο κτλ) www.hueholidayhotel.com/hueholiday.html

 

[FRIDA08]

Ημέρα 10η
Hue- HoiAn

Ξυπνήσαμε και βγήκαμε για μια τελευταία βόλτα στο Hue.



Στις 12:00 το αυτοκίνητο που είχαμε κλείσει από την προηγούμενη, μας περίμενε έξω από το ξενοδοχείο. Ήταν ένα καινούριο και πολύ άνετο HondaCivic και 3 ώρες αργότερα μας άφησε στην πόρτα του ξενοδοχείου μας στο HoiAn το ThanBinh 3. Τσεκάραμε και βγήκαμε μια βόλτα στους δρόμους του πανέμορφου HoiAn.



Φάγαμε εξαιρετικά στο εστιατόριο BambooBuddha που είχε ανοίξει ένας Γάλλος μόλις 10 μέρες πριν, και κάναμε βόλτα στις όχθες του ποταμού. Η νύχτα έπεσε και ο κόσμος άφηνε χάρτινα φαναράκια με κεριά μέσα στο ποτάμι, δημιουργώντας ένα πολύ όμορφο θέαμα. Στην αρχή είπαμε να αφήσουμε και εμείς ένα, αλλά η οικολογική μας συνείδηση δεν μας το επέτρεψε και έτσι καθίσαμε σε ένα παγκάκι στις όχθες του ποταμού και χαζεύαμε το θέαμα.



Δύο κοπέλες ήρθαν και μας μίλησαν. Στην αρχή δεν τις καταλάβαμε αλλά λίγο μετά θυμηθήκαμε ότι τις είχαμε δει την προηγούμενη μέρα στην απαγορευμένη πόλη στο Hue και τους ζητήσαμε μερικές πληροφορίες. Ήταν φοιτήτριες στη Saigon και ήρθαν στο κεντρικό Βιετνάμ για τον γάμο του ξαδέρφου μιας από τις 2 και συνδύασαν και 2-3 μέρες διακοπών. Σπούδαζαν εμπόριο και πολιτικές επιστήμες και «διψούσαν» να μάθουν τι γίνεται στη Δύση. Ρωτούσαν-ρωτούσαν συνέχεια. Μιλούσαμε γύρω στη μία ώρα. Είπαμε πολλά. Τη μεγαλύτερη εντύπωση μας έκανε ότι δεν γνώριζαν τίποτα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ούτε ως όρο) καθώς επίσης σοκαριστικά ήταν όσα μας είπαν για τη συχνότητα και το καθεστώς για τη θανατική ποινή στο Βιετνάμ.



Tips:
1) Το αυτοκίνητο το κλείσαμε από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου στο Hue και κόστισε 60$. Υπάρχει και λεωφορείο αλλά δεν ξέρω λεπτομέρειες.
2) Το ξενοδοχείο ThanhBinh 3 κόστισε 30$, κεντρικό, μάλλον χρειάζεται ανακαίνιση και το προσωπικό ήταν μάλλον αγενές (πράγμα σπάνιο για το Βιετνάμ).
www.thanhbinhhotel.com.vn/tb/newsdetail?keydk=4&keyid=58

 

[babaduma]

Άαααχ... αγαπημένη Hoi An! Και αγαπημένο ξενοδοχείο

Hoi An hotel - Pho Hoi Riverside Resort Hoi An

(για μελλοντική χρήση... )

 

[FRIDA08]

Babaduma ήμουν ανάμεσα στο ξενοδοχείο που έβαλες το λινκ και σε αυτό που πήγα τελικά, από το οποίο από ό,τι είδες δεν είχαμε και τις καλύτερες ετυπώσεις.
Δεν πειράζει όμως...μια φορά δεν είναι αρκετή για το Hoi An. Όπως είπες και εσύ...για μελλοντική χρήση.