taver
Member
- Μηνύματα
- 12.691
- Likes
- 30.254
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Περιεχόμενα
Η βόλτα δίπλα στο ποτάμι είναι πολύ όμορφη, αλλά είναι για καλύτερο καιρό. Προχωράμε για λίγο δίπλα στο ποτάμι, ώσπου στρίβουμε στην λεοφώρο Janki Kupaly που μας οδηγεί μπροστά από ένα εκθεσιακό κέντρο, στο οποίο μια έκθεση για κατοικίδια έχει δημιουργήσει ΤΟ χαμό, και επίσης μπροστά από το εντυπωσιακό κτήριο της όπερας της πόλης. Μπροστά μας, μετά από όλα αυτά, και ακριβώς δίπλα στο ποτάμι, είναι ο λόφος της Αγ. Τριάδας (Traetskae Pradmestse), όπου έχουν ανακατασκευάσει ένα μέρος της πόλης, όπως περίπου ήταν προπολεμικά. Η γειτονιά είναι γεμάτη εστιατόρια και bar, αλλά σήμερα, με αυτό το κρύο και εντελώς εκτός σεζόν, τα περισσότερα είναι κλειστά.
Από κει, μια πεζογέφυρα οδηγεί σε ένα μικρό νησάκι μέσα στο ποτάμι, όπου τουλάχιστον 3 διαφορετικά ζευγάρια γαμπρών – νυφών έχουν στηθεί και βγάζουν φωτογραφίες με φόντο την πόλη. Εκτός από αυτά, όμως, εκεί βρίσκεται κι ένα μνημείο. Από μακριά μοιάζει με μικρό ορθόδοξο ναό, αλλά από κοντά, το μνημείο για τα θύματα του πολέμου του Αφγανιστάν θυμίζει σε όλους τη βιαιότητα και τη ματαιότητα ορισμένων πολέμων.
Μια στάση για ένα καφέ (με σερβιτόρες – αξιοθέατα του τοπικού DNA) , μια βόλτα ακόμη στη Svobody με μερικές νύφες ακόμη, και οι βόλτες τελειώνουν. Είναι ώρα για φαί, γιατί στις 20:00 φεύγει το λεωφορείο μας για το Vilnius, κι αν δε φάμε πριν μπορεί και να μείνουμε νηστικοί…. Βγαίνουμε στη λεωφόρο ανεξαρτησίας, και ψάχνουμε για ένα εστιατόριο στον αριθμό 49 του δρόμου. Ε, πόσο έχουμε εδώ; Α, 25. Ε, πάμε, εδώ κοντά θα είναι και το 49….. Πόσο λάθος μπορεί να κάνει κανείς…. Το 49 ήταν περίπου 2 χιλιόμετρα πιο κάτω, μετά τον οβελίσκο (που ήταν στο 35), και μια ακόμη στάση μετρό πιο πέρα… Πήραμε μια γερή δόση βραδινού περπατήματος. Τα κτήρια εδώ, βλέπετε, είναι τεράστια, και παρεμβάλλονται και πάρκα, πλατείες, ποτάμια, λεωφόροι….
Το φαγητό στο Lido ήταν καλό. Είχα τους ενδοιασμούς μου να φάω σε εστιατόριο με σύστημα self-service, αλλά ήταν ένα από τα καλύτερα του είδους που έχω δοκιμάσει.
Μετά το φαγητό, θέλουμε να πάρουμε το μετρό για να πάμε να δούμε και το τελευταίο αξιοθέατο της πόλης, την Εθνική βιβλιοθήκη της Λευκορωσίας. Ένα περίεργο κτήριο σε σχήμα ρόμβο-κυβικού οκτάεδρου, από ατσάλι και γυαλί, που έχει γίνει εθνικό σύμβολο κυρίως λόγω της εμμονής του Λουκασένκο μ' αυτό. Το βράδυ, είναι φωτισμένο με λαμπιόνια που αλλάζουν χρώματα, σαν διαφημιστικές επιγραφές. Αλλά πως πάμε; Οι οδηγίες λένε να πάμε στο σταθμό Vostok (ανατολή, στα Ρώσικα), αλλά στους χάρτες του μετρό δε βλέπουμε τέτοια στάση…. Τη λύση, μας τη δίνει ένας νεαρός στη στάση του μετρό. Πάρτε αυτό το τρένο, και κατεβείτε 3 στάσεις πιο κάτω. Αυτό σημαίνει στη στάση Ουσχόντ (που όπως διαβάζω, σημαίνει επίσης Ανατολή, στα Λευκορώσικα).
Πράγματι φτάνουμε, βλέπουμε τη βιβλιοθήκη φωτισμένη, και επιστρέφουμε στο μετρό. Επόμενη στάση, σιδηροδρομικός σταθμός. Παίρνουμε τα μπαγκάζια, πάμε στο σταθμό των λεωφορείων, επιβίβαση, αναχώρηση ακριβώς στην ώρα μας… Μα που είναι οι άλλοι επιβάτες; Όταν κλείσαμε τα εισιτήρια, το σύστημα έδειχνε ότι το λεωφορείο είχε μόλις 6 θέσεις ελεύθερες…. Στο λεωφορείο είμαστε όλοι κι όλοι 4 επιβάτες. Που είναι όλοι οι άλλοι; Ε, δε μάθαμε ποτέ. Η διαδρομή ήσυχη, σε ένα απελπιστικά ευθύγραμμο αυτοκινητόδρομο. Και η επόμενη στάση, που φορτώσαμε 5-6 άτομα ακόμη, ήταν λίγο πριν τα σύνορα. 5-6 άτομα που πέρασαν μαζί μας τα σύνορα, και κατέβηκαν σε μια άλλη στάση λίγο μετά.
Οι συνοριακοί έλεγχοι ήταν περίεργοι. 9 χιλιόμετρα πριν τα σύνορα, βρεθήκαμε να προσπερνάμε μια ατελείωτη ουρά από φορτηγά, που περίμεναν υπομονετικά τη σειρά τους για να τα περάσουν. Φτάνουμε πρώτα στα λευκορωσικά σύνορα, όπου τελωνειακοί χτένισαν όλο το λεωφορείο, και οι συνοριακοί πήραν τα διαβατήριά μας και τα σφράγισαν. Και μετά, στα Ευρωπαϊκά σύνορα, όπου μας κατέβασαν όλους από το λεωφορείο, περάσαμε τις βαλίτσες από τελωνειακό έλεγχο, ελέγχθηκαν εξονυχιστικά τα διαβατήριά μας για να μας αφήσουν να περάσουμε. Η κατάσταση μου θύμισε έντονα τους ελέγχους στο αεροδρόμιο του Tel Aviv….
ΤΕΛΟΣ
Attachments
Last edited:
.
