D
Delmem38110
Guest
Χριστός λυτρωτής
Αφού θαυμάσαμε την ανατολή στην παραλία, περάσαμε τον δρόμο και μπήκαμε στο ξενοδοχείο.
Άρχισε να ξημερώνει σιγά σιγά.
Πήραμε τον μικρό σάκο πλάτης και κάλεσμα ουμπερ να μας πάει στο άγαλμα του Χριστού.
η διαδρομή όχι παραπάνω από 20 λεπτά από την κοπακαμπανα.
επιλέξαμε να πάμε νωρίς για να είμαστε από τους πρώτους και να μην έχει πολύ κόσμο.
Φτάνοντας δεν υπήρχε ουρά, μόνο ένα γκισέ ανοιχτό με έναν υπάλληλο που μιλούσε αγγλικά. Του δώσαμε τα βαουτσερ και μας τα άλλαξε με εισιτήρια (διαβατήρια μαζί σας) Για το τρένο και το άγαλμα.
αγγλικά δεν μιλάνε σχεδόν πουθενά.
Σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται άλλοι και παρόλο που δεν είχε σχεδόν ακόμα ξημερώσει έβλεπες άτομα σινιαρισμένα λες και θα πηγαίνανε σε πάρτι η σε καμία δεξίωση. Οι κοπέλες δε, φορούσαν την Άρτα με τα Γιάννενα. Ο λόγος; πηγαίνανε για φωτογράφιση για να ανεβάσουν τις φωτό μετά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Και φυσικά μαζί τους είχαν και φωτογράφους για καλύτερα αποτελέσματα.
Πάνω θα γινόταν πανηγύρι.
Ανεβήκαμε στο τρένο και άρχισε η άνοδος μέσα στην τροπική βλάστηση που τυλίγει το corcovado, (710 μέτρα) που στη γρανιτένια κορυφή του είναι χτισμένο το άγαλμα του χριστού λυτρωτή με 38 μέτρα ύψος. Προσφέροντας καταπληκτική θέα σχεδόν σε όλη την ανάβαση με την τροπική βλάστηση παντού.
Φτάνοντας έχεις την επιλογή να πάρεις τα σκαλοπάτια η να ανέβεις με ασανσέρ. Και μετά με κυλιόμενες σκάλες μέχρι πάνω.
Η θέα και η αίσθηση δεν περιγράφεται αλλά ούτε και οι φωτογραφίες μπορούν να αποδώσουν αυτό που βλέπεις.
Και φυσικά όσοι ήταν στο τρένο (ήταν το πρώτο) έτρεχαν να ανέβουν για να φωτογραφηθούν χωρίς να έχουν κάποιον εμπόδιο από πίσω τους….. όσο μπορεί να κρατήσει αυτό γιατί με την συρροή του κόσμου δεν θα ήταν εφικτό αργότερα.
Αυτές/αυτοί και το άγαλμα.
Φυσικά φωτογραφηθήκαμε και εμείς μιας και η ουρά δεν ήταν ακόμα μεγάλη.. σε 20 λεπτά περίπου αυτό δεν μπορούσε να γίνει γιατί είχε γεμίσει κόσμο.
και το κουτσομπολιό προς τους φωτογραφιζόμενους εντονότατο σε πολλές γλώσσες (ευτυχώς καταλάβαινα αρκετές) και γελούσαμε όλοι μαζί.
Η κορυφή προσφέρει ανεμπόδιστη θέα σε όλη την πόλη, και ο πρωινός ήλιος φώτιζε το άγαλμα από την μπροστινή πλευρά.
Εμπόδιζε όμως της φωτογραφίες στο Ρίο γιατί ήταν ενάντιο στο φως του.
Μείναμε σχεδόν μια ώρα στο βουνό και λίγο κουρασμένοι από το ξενύχτι και το ταξίδι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με τον ίδιο τροπο που ανεβήκαμε. Χριεαζομασταν καφέ για να συνεχίσουμε τη μέρα μας.
Αφού θαυμάσαμε την ανατολή στην παραλία, περάσαμε τον δρόμο και μπήκαμε στο ξενοδοχείο.
Άρχισε να ξημερώνει σιγά σιγά.
Πήραμε τον μικρό σάκο πλάτης και κάλεσμα ουμπερ να μας πάει στο άγαλμα του Χριστού.
η διαδρομή όχι παραπάνω από 20 λεπτά από την κοπακαμπανα.
επιλέξαμε να πάμε νωρίς για να είμαστε από τους πρώτους και να μην έχει πολύ κόσμο.
Φτάνοντας δεν υπήρχε ουρά, μόνο ένα γκισέ ανοιχτό με έναν υπάλληλο που μιλούσε αγγλικά. Του δώσαμε τα βαουτσερ και μας τα άλλαξε με εισιτήρια (διαβατήρια μαζί σας) Για το τρένο και το άγαλμα.
αγγλικά δεν μιλάνε σχεδόν πουθενά.
Σιγά σιγά άρχισαν να έρχονται άλλοι και παρόλο που δεν είχε σχεδόν ακόμα ξημερώσει έβλεπες άτομα σινιαρισμένα λες και θα πηγαίνανε σε πάρτι η σε καμία δεξίωση. Οι κοπέλες δε, φορούσαν την Άρτα με τα Γιάννενα. Ο λόγος; πηγαίνανε για φωτογράφιση για να ανεβάσουν τις φωτό μετά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Και φυσικά μαζί τους είχαν και φωτογράφους για καλύτερα αποτελέσματα.
Πάνω θα γινόταν πανηγύρι.
Ανεβήκαμε στο τρένο και άρχισε η άνοδος μέσα στην τροπική βλάστηση που τυλίγει το corcovado, (710 μέτρα) που στη γρανιτένια κορυφή του είναι χτισμένο το άγαλμα του χριστού λυτρωτή με 38 μέτρα ύψος. Προσφέροντας καταπληκτική θέα σχεδόν σε όλη την ανάβαση με την τροπική βλάστηση παντού.
Φτάνοντας έχεις την επιλογή να πάρεις τα σκαλοπάτια η να ανέβεις με ασανσέρ. Και μετά με κυλιόμενες σκάλες μέχρι πάνω.
Η θέα και η αίσθηση δεν περιγράφεται αλλά ούτε και οι φωτογραφίες μπορούν να αποδώσουν αυτό που βλέπεις.
Και φυσικά όσοι ήταν στο τρένο (ήταν το πρώτο) έτρεχαν να ανέβουν για να φωτογραφηθούν χωρίς να έχουν κάποιον εμπόδιο από πίσω τους….. όσο μπορεί να κρατήσει αυτό γιατί με την συρροή του κόσμου δεν θα ήταν εφικτό αργότερα.
Αυτές/αυτοί και το άγαλμα.
Φυσικά φωτογραφηθήκαμε και εμείς μιας και η ουρά δεν ήταν ακόμα μεγάλη.. σε 20 λεπτά περίπου αυτό δεν μπορούσε να γίνει γιατί είχε γεμίσει κόσμο.
και το κουτσομπολιό προς τους φωτογραφιζόμενους εντονότατο σε πολλές γλώσσες (ευτυχώς καταλάβαινα αρκετές) και γελούσαμε όλοι μαζί.
Η κορυφή προσφέρει ανεμπόδιστη θέα σε όλη την πόλη, και ο πρωινός ήλιος φώτιζε το άγαλμα από την μπροστινή πλευρά.
Εμπόδιζε όμως της φωτογραφίες στο Ρίο γιατί ήταν ενάντιο στο φως του.
Μείναμε σχεδόν μια ώρα στο βουνό και λίγο κουρασμένοι από το ξενύχτι και το ταξίδι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής με τον ίδιο τροπο που ανεβήκαμε. Χριεαζομασταν καφέ για να συνεχίσουμε τη μέρα μας.
Last edited by a moderator:
