Marinetta
Member
- Μηνύματα
- 326
- Likes
- 2.304
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νησί του Πάσχα
Τρίτη και καλύτερη!
Ξυπνήσαμε και το μόνο μας άγχος ήταν αν θα πάνε όλα καλά με το ράπιντ που ζητάει ο Κούλης για να μπούμε στη χώρα.
Πήγαμε αρχικά να πιούμε έναν καφέ σε ένα μαγαζί που κάνει τη μόδα και την ζωή στην πόλη που εντέλει πολύ μου άρεσε !
Μετά αναζητήσαμε την είσοδο του μουσείου Mimara που όπως είχα διαβάσει έχει διάσημους ζωγράφους αλλά δεν είχα πιστέψει ότι ήταν ακόμη κλειστό από το σεισμό του 2020 και έκανα λάθος γιατί ήταν θεόκλειστο. Ίδιοι με μας οι Κροάτες , για να κάνουν μια δουλειά θέλουν και δέκα χρόνια. Α ρε τι ωραίο που είναι το μετρό στη Θεσσαλονίκη μας.
Λέμε δεν πειράζει πάμε στο Τέσλα μωρέ καλό θα ‘ναι. Τελικά το Τέσλα ήταν όντως έξαιρετικό με πολλά εκθέματα για την εξέλιξη της τεχνολογίας , είσοδος στο υπόγειο που ήταν προσομοίωση ορυχείων (με έπιασε η κλασσική μου κλειστοφοβία) και στο τέλος επίδειξη πειραμάτων και δοκιμών του Τέσλα. Μη νομίζετε ότι καταλαβαίναμε και πολλά γιατί η επίδειξη ήταν μόνο στα κροάτικα. Κάτι σνάγιες (ξέρεις) και κάτι μόζες(θέλεις) έπιανα λίγο από τα ρώσικα που ψιλοξέρω.
Μετά κάναμε μια ωραία διαδρομή να πάμε να κάνουμε το ράπιντ και χάσαμε 1μιση ώρα και καταλάβαμε ότι δεν προλαβαίναμε την Dolac Market που μόνο τότε μπορούσαμε να την δούμε γιατί ήταν ανοιχτή μόνο τα πρωινά. Χαλάλι όμως οι επιθυμίες του κράτους πάνω απ' τις δικές μας!
Έξω από το κέντρο τα κτήρια είναι κάπως έτσι , πολύ μ' αρέσουν αυτές οι σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες.
Τέλος πάντων αφού βγήκε αρνητικό το ράπιντ, πήγαμε προς το κέντρο μπας και ήταν ακόμα ανοιχτή η αγορά.
Την ψιλο πετύχαμε με λίγους πάγκους, φάγαμε και μια τέλεια κιμαδόπιτα στο φούρνο.
Το άγαλμα που έχουν στην αγορά προς τιμήν όλων των εργαζόμενων γυναικών. Μου θύμιζε ''κάτι''
(Οι Λευκαδίτισσες αγρότισσες και το πως μετέφεραν τα βάρη)
Μετά ανεβήκαμε πιο πάνω πάλι προς την εκκλησία του Αγίου Μάρκου για να την δούμε και μέρα! Δυστυχώς , δεν κατάλαβα γιατί ήταν κλειστή με κιγκλιδώματα και ούτε να πλησιάσουμε δεν γινόταν πάλι.
Έπειτα έπιασε ένα χιονόνερο και κάτσαμε να πιούμε έναν καφέ σαν άλλοι τουρίστες στην Πλάκα του Ζάγκρεμπ. Πολύ όμορφο σημείο.
(Ο cappuccino μέτριος
)
Κατά τις 6 το απογέυμα και αναλογιζόμενοι το χτεσινό μας φιάσκο , ψάξαμε τα σίγουρα , τα καλά μας τα cevapi. Τα καλά και πάνω απ όλα φτηνά! Είπαμε στην αρχή, αυτό το ταξίδι το κάναμε και κυρίως εγώ για την ψυχική μου ηρεμία και όχι επειδή είχα 71€ να χαλάω για την μπριζόλα μου
.
Ήπιαμε και μια μπύρα σε ένα μπαρ που ήταν παλιό φαρμακείο και όπως με είχατε ενημερώσει στο φόρουμ όλοι μέσα κάπνιζαν και δεν φτάνει που ήταν χάλια η μπύρα( όλη την ήπια παιδιά , την έιχα πληρώσει) καπνίζανε και όλοι γύρω μου και δίπλα μου και παντού.
-Τέλος τρίτησ μέρας-
Επιστροφή
Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε στις 4 και φύγαμε στις 04:30 με μια φίλη της οικοδέσποινας που δουλεύει στο ούμπερ και μας κόστισε 100 kuna η διαδρομή . Μ αυτό και το χτεσινό cevapi ένιωθα ήδη πως έβγαζα τα σπασμένα απ την μπριζόλα και το τεστ του Κούλη!
Εννοείται ξανά πετάξαμε με LAUDA . Εννοείται πήγαμε να χάσουμε την πτήση γιατί εγώ έκανα την έξυπνη ( και την πολυταξιδεμένη) και έλεγα σιγά έχει μεγάλη ουρά ακόμα το boarding, έλα μου όμως που κοίταγα το διπλανό boarding που πήγαινε στο Stansted ( παιδιά δεν φταίω ήταν δίπλα δίπλα οι πύλες), πάλι καλά μπήκαμε στο αεροπλάνο . Φτάσαμε Θεσσαλονίκη , φάγαμε και ένα brunch που είχαμε και στο χωριό μας και επιτέλους γυρίσαμε στο χωριό μας μετά από 12 ωρίτσες.
(Αν ο γαμπρός σου έχει χτίσει όλα τα φαγάδικα της συμπρωτεύουσας , σε στέλνει στα καλύτερα )
Επίλογος
(σχόλια, παρατηρήσεις και βρισιές που έλεγε και ένας καθηγητής μου όταν με μυούσε στα μαθηματικά)
Γενικά με όσους Κροάτες μιλήσαμε μας φάνηκαν πολύ συμπαθείς και αρκετά εξελιγμένοι τουριστικά (αναπόφευκτη σύγκριση μιας και τα καλοκαίρια είναι η δουλειά μας στον τουρισμό).
Η ατμόσφαιρα της πόλης ήταν αρκετά νεανική και σε όσα μαγαζιά συναντήσαμε κόσμο φαινόταν πρόσχαρος και ομιλητικός και με διάθεση να διασκεδάσει. Μας έκανε εντύπωση που οι περισσότεροι κάθονταν έξω για να φάνε και να πιούνε και όταν ρωτήσαμε την κοπέλα στο ούμπερ μας είπε ότι συμβαίνει λόγω κορόνας, αλλά και πάλι έξω στον 1 βαθμό; Τρελούληδες οι φίλοι μας οι Κροάτες.
Αυτό το ταξίδι το έκανα για να αποδείξω στον εαυτό μου (αλλά και στον έτερον μου ήμισυ, που το χω σε εκτίμηση) ότι ακόμα και 400χλμ μακριά από το αεροδρόμιο είναι εφικτό να κάνεις ταξίδια σε άλλες χώρες αλλά και γιατί εκτός από ένα ταξίδι που είχαμε κάνει στην Αθήνα για τη δουλειά από Οκτώβρη είμαι σερί σε ένα νησί και είχα βαλτώσει, ήθελα να δω μεγάλες πόλεις, έστω μεγαλύτερες απ' τη Λευκάδα ρε παιδί μου.
Σας ευχαριστώ πολύ !
Ξυπνήσαμε και το μόνο μας άγχος ήταν αν θα πάνε όλα καλά με το ράπιντ που ζητάει ο Κούλης για να μπούμε στη χώρα.
Πήγαμε αρχικά να πιούμε έναν καφέ σε ένα μαγαζί που κάνει τη μόδα και την ζωή στην πόλη που εντέλει πολύ μου άρεσε !
Μετά αναζητήσαμε την είσοδο του μουσείου Mimara που όπως είχα διαβάσει έχει διάσημους ζωγράφους αλλά δεν είχα πιστέψει ότι ήταν ακόμη κλειστό από το σεισμό του 2020 και έκανα λάθος γιατί ήταν θεόκλειστο. Ίδιοι με μας οι Κροάτες , για να κάνουν μια δουλειά θέλουν και δέκα χρόνια. Α ρε τι ωραίο που είναι το μετρό στη Θεσσαλονίκη μας.
Λέμε δεν πειράζει πάμε στο Τέσλα μωρέ καλό θα ‘ναι. Τελικά το Τέσλα ήταν όντως έξαιρετικό με πολλά εκθέματα για την εξέλιξη της τεχνολογίας , είσοδος στο υπόγειο που ήταν προσομοίωση ορυχείων (με έπιασε η κλασσική μου κλειστοφοβία) και στο τέλος επίδειξη πειραμάτων και δοκιμών του Τέσλα. Μη νομίζετε ότι καταλαβαίναμε και πολλά γιατί η επίδειξη ήταν μόνο στα κροάτικα. Κάτι σνάγιες (ξέρεις) και κάτι μόζες(θέλεις) έπιανα λίγο από τα ρώσικα που ψιλοξέρω.
Μετά κάναμε μια ωραία διαδρομή να πάμε να κάνουμε το ράπιντ και χάσαμε 1μιση ώρα και καταλάβαμε ότι δεν προλαβαίναμε την Dolac Market που μόνο τότε μπορούσαμε να την δούμε γιατί ήταν ανοιχτή μόνο τα πρωινά. Χαλάλι όμως οι επιθυμίες του κράτους πάνω απ' τις δικές μας!
Έξω από το κέντρο τα κτήρια είναι κάπως έτσι , πολύ μ' αρέσουν αυτές οι σοβιετικού τύπου πολυκατοικίες.
Τέλος πάντων αφού βγήκε αρνητικό το ράπιντ, πήγαμε προς το κέντρο μπας και ήταν ακόμα ανοιχτή η αγορά.
Την ψιλο πετύχαμε με λίγους πάγκους, φάγαμε και μια τέλεια κιμαδόπιτα στο φούρνο.
Το άγαλμα που έχουν στην αγορά προς τιμήν όλων των εργαζόμενων γυναικών. Μου θύμιζε ''κάτι''
(Οι Λευκαδίτισσες αγρότισσες και το πως μετέφεραν τα βάρη)
Μετά ανεβήκαμε πιο πάνω πάλι προς την εκκλησία του Αγίου Μάρκου για να την δούμε και μέρα! Δυστυχώς , δεν κατάλαβα γιατί ήταν κλειστή με κιγκλιδώματα και ούτε να πλησιάσουμε δεν γινόταν πάλι.
Έπειτα έπιασε ένα χιονόνερο και κάτσαμε να πιούμε έναν καφέ σαν άλλοι τουρίστες στην Πλάκα του Ζάγκρεμπ. Πολύ όμορφο σημείο.
(Ο cappuccino μέτριος
)Κατά τις 6 το απογέυμα και αναλογιζόμενοι το χτεσινό μας φιάσκο , ψάξαμε τα σίγουρα , τα καλά μας τα cevapi. Τα καλά και πάνω απ όλα φτηνά! Είπαμε στην αρχή, αυτό το ταξίδι το κάναμε και κυρίως εγώ για την ψυχική μου ηρεμία και όχι επειδή είχα 71€ να χαλάω για την μπριζόλα μου
.
Ήπιαμε και μια μπύρα σε ένα μπαρ που ήταν παλιό φαρμακείο και όπως με είχατε ενημερώσει στο φόρουμ όλοι μέσα κάπνιζαν και δεν φτάνει που ήταν χάλια η μπύρα( όλη την ήπια παιδιά , την έιχα πληρώσει) καπνίζανε και όλοι γύρω μου και δίπλα μου και παντού.
-Τέλος τρίτησ μέρας-
Επιστροφή
Το επόμενο πρωί ξυπνήσαμε στις 4 και φύγαμε στις 04:30 με μια φίλη της οικοδέσποινας που δουλεύει στο ούμπερ και μας κόστισε 100 kuna η διαδρομή . Μ αυτό και το χτεσινό cevapi ένιωθα ήδη πως έβγαζα τα σπασμένα απ την μπριζόλα και το τεστ του Κούλη!
Εννοείται ξανά πετάξαμε με LAUDA . Εννοείται πήγαμε να χάσουμε την πτήση γιατί εγώ έκανα την έξυπνη ( και την πολυταξιδεμένη) και έλεγα σιγά έχει μεγάλη ουρά ακόμα το boarding, έλα μου όμως που κοίταγα το διπλανό boarding που πήγαινε στο Stansted ( παιδιά δεν φταίω ήταν δίπλα δίπλα οι πύλες), πάλι καλά μπήκαμε στο αεροπλάνο . Φτάσαμε Θεσσαλονίκη , φάγαμε και ένα brunch που είχαμε και στο χωριό μας και επιτέλους γυρίσαμε στο χωριό μας μετά από 12 ωρίτσες.
(Αν ο γαμπρός σου έχει χτίσει όλα τα φαγάδικα της συμπρωτεύουσας , σε στέλνει στα καλύτερα
)Επίλογος
(σχόλια, παρατηρήσεις και βρισιές που έλεγε και ένας καθηγητής μου όταν με μυούσε στα μαθηματικά)
Γενικά με όσους Κροάτες μιλήσαμε μας φάνηκαν πολύ συμπαθείς και αρκετά εξελιγμένοι τουριστικά (αναπόφευκτη σύγκριση μιας και τα καλοκαίρια είναι η δουλειά μας στον τουρισμό).
Η ατμόσφαιρα της πόλης ήταν αρκετά νεανική και σε όσα μαγαζιά συναντήσαμε κόσμο φαινόταν πρόσχαρος και ομιλητικός και με διάθεση να διασκεδάσει. Μας έκανε εντύπωση που οι περισσότεροι κάθονταν έξω για να φάνε και να πιούνε και όταν ρωτήσαμε την κοπέλα στο ούμπερ μας είπε ότι συμβαίνει λόγω κορόνας, αλλά και πάλι έξω στον 1 βαθμό; Τρελούληδες οι φίλοι μας οι Κροάτες.
Αυτό το ταξίδι το έκανα για να αποδείξω στον εαυτό μου (αλλά και στον έτερον μου ήμισυ, που το χω σε εκτίμηση) ότι ακόμα και 400χλμ μακριά από το αεροδρόμιο είναι εφικτό να κάνεις ταξίδια σε άλλες χώρες αλλά και γιατί εκτός από ένα ταξίδι που είχαμε κάνει στην Αθήνα για τη δουλειά από Οκτώβρη είμαι σερί σε ένα νησί και είχα βαλτώσει, ήθελα να δω μεγάλες πόλεις, έστω μεγαλύτερες απ' τη Λευκάδα ρε παιδί μου.
Σας ευχαριστώ πολύ !
Last edited:
μιας και βρέθηκα εκεί λίγες μόνο μέρες πριν από σας όπως σου είπα, όντας κι εγώ στη φάση να ξεκινήσω την ιστορία μου για τη πόλη του Ζάγκρεμπ.
...ε και εγώ έτσι ήμουν!
🥱
