Γαλλία Ρεϊνιόν : Ο Κρυφός Προορισμός του Γάλλου Φυσιολάτρη

[Nikos1986]

Έχοντας επιστρέψει κάποιους μήνες τώρα, και έχοντας βάλει σε μια σειρά τις αναμνήσεις από το ταξίδι, οι μέρες μέχρι το St. Leu και οι μέρες εκεί ήταν σαν 2 ξεχωριστά ταξίδια, όσον αφορά τη "θεματολογία".

Στο St. Leu βγήκα πάλι στον πολιτισμό, και όντως ήταν πολύ ευχάριστη έκπληξη η γιορτή που είχε εκείνες τις μέρες, για την οποία δεν γνώριζα τίποτα μέχρι να πάω πρώτη μέρα εκεί και να φαίνεται από το βράδυ ότι κάτι ετοίμαζαν για εκείνη την περίοδο.

Επίσης, αμφιταλαντευόμουν για το St. Pierre και για το αν άξιζε η επίσκεψη εκεί: η βόλτα στον παραλιακό δρόμο ήταν όμορφη, παρά τα αυτοκίνητα. Ίσως ακόμη πιο ωραία ήταν στο προάστιο Terre Sainte. Στην πράξη δικαιώθηκα διαλέγοντας να πάω και εκεί. Ίσως να το πρότεινα και για διαμονή, αν δεν είχε θέμα με το παρκάρισμα και την κίνηση.

Πάντως, ναι, σαν Μεσογειακός δεν μπορούσα να πω όχι στη θάλασσα για πολύ

 

[Nikos1986]

9. St. Leu - St. Denis - Παρίσι

Σήμερα θα ήταν η τελευταία μέρα στο νησί. Τη μέρα θα την είχα πρακτικά ολόκληρη, αφού η πτήση από το St. Denis προς το Παρίσι θα αναχωρούσε στις 19:55, σχεδόν 1,5 ώρα μετά τη δύση του ήλιου, και ενώ έξω θα είναι ήδη πίσσα σκοτάδι. Ύστερα από 11,5 ώρες θα φτάναμε στο Παρίσι, χαράματα της επόμενης μέρας. Αφότου άφηνα στο αεροδρόμιο τα πράγματα, θα έφευγα για ένα μικρότερο αεροδρόμιο της πόλης, το Le Bourget, στο οποίο πραγματοποιούνταν οι αεροπορικές επιδείξεις.


Ημέρα 15

Το δίλημμα για σήμερα δεν ήταν και τόσο δίλημμα: θα έβλεπα κάποια αξιοθέατα γύρω από το St. Leu, τα οποία δεν είχα προλάβει τις προηγούμενες μέρες ή θα πήγαινα στο St. Denis; Στην περιοχή υπήρχαν διάσπαρτες και κάποιες ακόμη παραλίες καθώς και κάποιες ωραίες πεζοπορίες. Παρ'όλ'αυτά, καθώς δεν θα είχα τη δυνατότητα για να κάνω ένα μπάνιο μετά, επέλεξα την "κουρτίνα" του St. Denis. Στην περίπτωση αυτή, ένα παράπλευρο όφελος ήταν ότι θα είχα δίπλα το αεροδρόμιο, οπότε θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ ακόμη καλύτερα τον χρόνο μου εκεί. Από την άλλη, όσο είχα ψάξει πριν πάω, οι απόψεις διίστανταν για το αν αξίζει όντως η επίσκεψη στο St. Denis ή όχι. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους που δεν το επισκέφθηκα με το που ήρθα την πρώτη μέρα, αλλά τότε είχα φύγει για τη ΒΑ ακτή.

Καθώς ήδη από χθες το απόγευμα είχα πακετάρει, φόρτωσα το αυτοκίνητο και πήγα να ξεκινήσω για το St. Denis κατά τις 10.

Το σπίτι στο οποίο έμενα στο St. Leu

Η βεράντα (πάνω) και η θέα στην εσωτερική αυλή (μέση και κάτω)​

Κατεβαίνοντας λοιπόν κάτω, στον παραλιακό δρόμο που χθες το βράδυ γινόταν το πάρτι, σήμερα είχαν στηθεί πάγκοι, καθώς είχε λαϊκή. ΟΚ, το είδαμε και αυτό... Οι επισκέπτες ήταν 50-50 ντόπιοι και ξένοι, ενώ πέρα από τα κλασικά (φρούτα, λαχανικά, εσπεριδοειδή κλπ) υπήρχαν και πάγκοι που πουλούσαν λιχουδιές, χυμούς και αναμνηστικά. Έτσι, ενώ στην αρχή πήγα να φύγω, άλλαξα γνώμη και επέστρεψα στο St. Leu για να περπατήσω στην αγορά για μια τελευταία βόλτα στην πόλη. Πρωί, αυτή τη φορά. Επίσης, ήμουν απίστευτα τυχερός, καθώς ενώ θέση για παρκάρισμα φαινόταν να μην υπάρχει ούτε για δείγμα, βρήκα μια στον παραλιακό δρόμο και μάλιστα 1-2 στενά πριν την έναρξη της αγοράς!

Φωτογραφίες δεν πήρα από την λαϊκή, πάντως τα προϊόντα ήταν ακόμη και πιο φθηνά από εδώ: σχεδόν τα πάντα είχαν μεταξύ 1,5-3 ευρώ: μήλα, πατάτες, πορτοκάλια, λεμόνια κλπ. Πολλά από αυτά ήταν και εισαγωγής (όπου και πάλι η Μαδαγασκάρη απέχει 800 km και η Μοζαμβίκη απέχει γύρω στα 2.000 km). Παρεμπιπτόντως, και η βενζίνη έχει παντού γύρω στο 1,5 παρότι το νησί βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Τέλος πάντων, πάμε στον παραλιακό πεζόδρομο.

Ήταν η πρώτη φορά που έκανα βόλτα στον Άγιο Λέοντα τόσο πρωί. Η βόλτα ήταν πολύ όμορφη, αφενός γιατί είχε ένα υπέροχο καιρό με ήλιο και τέλεια θερμοκρασία, αφετέρου γιατί οι περισσότεροι είτε κοιμόντουσαν είτε βρίσκονταν ακόμη στην αγορά. Έκατσα και σε μια από τις υπαίθριες καντίνες που μου άρεσαν, αλλά δεν είχα καταφέρει να βρω ελεύθερο τραπέζι τα βράδια που γυρνούσα συνήθως. Δεν είχε πάει ούτε 12:30, αλλά πήρα fish-and-chips για να τσιμπήσω κάτι μιας και είχα βόλτες και για σήμερα.

Η πρωινή βόλτα στο St. Leu​

Εν τέλει, από τον St. Leu έφυγα κατά τις 1:30: τότε που έκανα βόλτες εκεί σκεφτόμουν ότι θα καθόμουν άνετα και μέχρι το απόγευμα, κάνοντας μόνο βόλτες. Φυσικά, στη θάλασσα υπήρχαν και πάλι σέρφερες, καθώς και παραπεντιστές.

Η ακτή (πάνω) και η Μαρίνα του St. Leu (κάτω)​

Κάποια στιγμή, κατά τις 1:30, αναχώρησα για το St. Denis. Με μισή καρδιά αποχαιρέτισα το St. Leu, λίγο λόγω της φάσης των τελευταίων ημερών, λίγο λόγω των παραλιών που μου είχαν λείψει.

Η διαδρομή μέχρι το St. Denis δεν έλεγε και πολλά, κυρίως ήταν κλειστός αυτοκινητόδρομος. Ειδικά από το St. Paul και βόρεια, ήταν άχαρο τμήμα. Πάντως, λίγο πριν φτάσουμε στο St. Denis διέσχισα το περίφημο τμήμα με τις γέφυρες.

Το τελικό τμήμα με τις γέφυρες του Ν1, λίγο πριν φτάσω στο St. Denis​

Περνώντας το ρεύμα του ποταμού St. Denis, παρατήρησα ότι πολλοί δρόμοι είχαν κλείσει από την αστυνομία. Το γιατί θα το ανακάλυπτα σε λίγο. Ψάχνοντας για πάρκινγκ στην είσοδο της πόλης, διαπίστωσα ότι διάφορα "περιφερειακά" πάρκινγκς ήταν επίσης κλειστά, τελικά βρήκα την τελευταία θέση στο Parking Bas de la Riviere για να αφήσω το αυτοκίνητο και να κατευθυνθώ με τα πόδια στην πόλη. Πάντως, έτσι κι αλλιώς, ήθελα να την περπατήσω και όχι να την γυρίσω με το αυτοκίνητο.

Ένα από τα πρώτα κτήρια που συνάντησα, ήταν αυτό της Νομαρχίας. Το κτήριο, που κατασκευάστηκε το 1734, αρχικά στέγαζε τα γραφεία της Γαλλικής Εταιρίας Ανατολικών Ινδιών.

Το κτήριο της Νομαρχίας στο St. Denis​

Κοντά στη Νομαρχία, πάνω στην Avenue de la Victoire, βρίσκονται άλλα δύο σημαντικά κτήρια της πόλης. Ο Καθεδρικός του St. Denis και το Δημαρχείο.

Ο Καθεδρικός Ναός του St. Denis (πάνω) και το Δημαρχείο της πολής (μέση και κάτω)​

Ανεβαίνοντας την Avenue de la Victoire, παρατήρησα ότι ο δρόμος ήταν κλειστός σχεδόν για όλα τα αυτοκίνητα, ενώ και κάποια που είχαν αφεθεί παρκαρισμένα, η αστυνομία τα σήκωνε. Γι αυτό και ο δρόμος φαίνεται άδειος στις φωτογραφίες. Τον λόγο τον διαπίστωσα ξεκινώντας τις βόλτες στα στενά ή και πιο πέρα (νότια) στη λεωφόρο. Στην πόλη υπήρχαν διάσπαρτες πολλές μικρές εξέδρες συναυλιών. Καθ'όλη τη διάρκεια του Ιουνίου διοργανώνονταν καθημερινά συναυλίες: όμως αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι υπήρχαν πάμπολλες εξέδρες. Σε κάθε δεύτερο στενό υπήρχε και από μία τέτοια, με τεχνικούς να δοκιμάζουν τα ηχοσυστήματα που είχαν εγκατασταθεί.

Η εικόνα των περισσότερων στενών της πόλης​

Η εικόνα αυτή, σε συνδυασμό με το σκουπίδι που είχε στους δρόμους, μάλλον από το προηγούμενο βράδυ, δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Έτσι, είπα να κάνω μια βόλτα έξω από κάποια ιστορικά κτήρια της πόλης και στη συνέχεια να επισκεπτόμουν τον εμπορικό δρόμο και το παραθαλάσσιο πάρκο.

Οι εντυπώσεις και από τα ιστορικά κτήρια ήταν ανάμεικτες. Υπήρχαν κάποια, τα οποία προφανώς τα είχαν αγοράσει ιδιώτες ή ήταν μικρά μουσεία τα οποία ήταν καλοδιατηρημένα, ενώ άλλα ήταν αφημένα στην τύχη τους. Κάποια από αυτά ήταν από τον 18ο και τον 19ο αιώνα.

Η Maison Deramond-Barre, που αποτελεί το πατρικό του Γάλλου πρώην πρωθυπουργού Raymond Barre (πάνω) και το Maison Carrere, το οποίο στεγάζει το κέντρο επισκεπτών (κάτω)

Κάποιες από τις καλοδιατηρημένες κατοικίες του St. Denis

To εγκαταλελειμμένο Palais Rontaunay, το οποίο ήταν ανάκτορο του 1854 (πάνω) και ένα ακόμα παρατημένο σπίτι (κάτω)​

Στη συνέχεια, κατευθύνθηκα προς τον κύριο εμπορικό δρόμο της πόλης, τον Rue Marechal Leclerc. Το δρόμο αυτό, όπως και την Bons Enfants στον St. Pierre δεν θα την χαρακτήριζα και λαμπρό, όμως είναι αλήθεια ότι είχε κάμποσα μικρά μαγαζιά, μπόλικα φαγάδικα, καθώς και αρκετό κόσμο. Επίσης, στο δρόμο αυτό βρίσκεται το κεντρικό τζαμί της πόλης. Θύμα και αυτό της εμπορευματοποίησης, στο ισόγειό του στεγάζονται διάφορα καταστήματα με ρούχα.

Ο κύριος εμπορικός δρόμος της πόλης, ο Rue Marechal Leclerc

Το τζαμί της πόλης, σε ένα στένωμα του Rue Marechal Leclerc​

Λίγο πιο κάτω, βρίσκονται και άλλα δύο θρησκευτικά κτήρια. Ένας Ταοϊστικός ναός, η Pagode Li Si Tong (Guan Di), και ο Ινδουιστικός Tamoul Temple. Ινδουιστικούς ναούς είχα δει και στα ΒΑ του νησιού, όμως Ταοϊστικό έβλεπα πρώτη φορά. Παρότι φαινόταν κλειστός, υπήρχαν άνθρωποι μέσα. Ακόμα και από έξω μπορούσες να θαυμάσεις κάποιες από τις τοιχογραφίες που είχε στους εξωτερικούς τοίχους του κτηρίου, έβγαλα φωτογραφία στα κλεφτά και μία από αυτές. Πέρα από τον Ινδουιστικό ναό, ο δρόμος φαινόταν πλέον αδιάφορος.

Η Ταοϊστική Pagode Li Si Tong (Guan Di)

Ο Ινδουιστικός Tamoul Temple​

Για να είμαι ειλικρινής, χωρίς να έχω ξετρελαθεί με την πόλη και έχοντας περάσει τις 3:30, ξεκίνησα για την τελευταία στάση μου εκεί, το παραθαλάσσιο πάρκο Le Barachois. Το πάρκο αυτό βρίσκεται στο βόρειο άκρο της πόλης: συγκεκριμένα βρίσκεται στο βορειότερο άκρο του νησιού. Στη διαδρομή είδα και μία i8, ήταν από τις ελάχιστες φορές που έβλεπα ένα τέτοιου στυλ αυτοκίνητο στο νησί.

Ένα από τα λίγα ακριβά αυτοκίνητα που έβλεπα στο νησί​

Το πάρκο αυτό αντιστάθμισε την εμπειρία μου από την πόλη. Πρόκειται για ένα μεγάλο πάρκο δίπλα από τη θάλασσα, με κανόνια, κιόσκια για φαγητό κλπ. Φαινόταν περιποιημένο, σε αντίθεση με τους δρόμους της πόλης που είχα δει προηγουμένως. Δυστυχώς είχα μόνο γύρω στη μισή ώρα για να καθόμουν εκεί. Πήρα κάτι να τσιμπήσω στο χέρι και ένα παγωτό για μετά, τελικά απ'ότι φάνηκε μάλλον έπρεπε να πήγαινα εκεί εξ'αρχής...

Το παραθαλάσσιο πάρκο Le Barachois (στις φωτογραφέις που κοιτάζουν δυτικά φαίνονται οι γέφυρες του νέου Ν1)​

Πλέον, έχοντας περάσει τις 4:30, ξεκίνησα για το πάρκινγκ που είχα αφήσει το αυτοκίνητο. Στο δυτικό άκρο της Le Barachois, βρίσκονταν δύο μνημεία. Το πρώτο ήταν αφιερωμένο στον Roland Garros. Μέχρι την προετοιμασία του ταξιδιού, θεωρούσα πως μάλλον πρόκειται για κάποιο παλιό τενίστα, λόγω και του ομώνυμου τουρνουά, στον οποίο για κάποιο λόγο έδωσαν το όνομά του στο αεροδρόμιο του νησιού. Στην πορεία έμαθα ότι ήταν αεροπόρος, με καταγωγή από το St. Denis της Ρεϊνιόν. Γεννήθηκε στις 6/10/1888 και ξεκίνησε να πετά το 1909, ούτε 10 χρόνια μετά την πτήση των αδερφών Wright. Το 1913 ήταν ο πρώτος που διέσχισε τη Μεσόγειο, ενώ διακρίθηκε ως πιλότος κατά τον Α’ΠΠ. Κατάφερε να δραπετεύσει από Γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων και να επιστρέψει στην ενεργό δράση, όμως καταρρίφθηκε και σκοτώθηκε στις Αρδέννες στις 5/10/1918, ένα μήνα πριν τη λήξη του πολέμου. Από το 1913 τιμήθηκε ως μέλος της Λεγεώνας της Τιμής, που αποτελεί την ανώτατη διάκριση πολιτών και στρατιωτικών στη Γαλλία.

Το άγαλμα του Roland Garros, στη γενέτειρά του, το St. Denis​

Σε μια μικρότερη πλατεία, την Charles de Gaulle, βρίσκεται ένα μνημείο του Β’ΠΠ.

Το μνημείο της αντίστασης του Β'ΠΠ, στην πλατεία Charles de Gaulle​

Από εκεί, πλέον, κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο. Καθ'οδόν προς το αεροδρόμιο έκανα μια στάση για βενζίνη, για να φτάσω στο πάρκινγκ της Hertz κατά τις 5:30. Τελικά, παρότι είχα διαβάσει διάφορα αρνητικά σχόλια για τη Hertz που αφορούσαν προϋπάρχουσες ζημιές στο αυτοκίνητο τις οποίες ξαναχρεώναν, εγώ δεν αντιμετώπισα κάποιο τέτοιο πρόβλημα. Ίσα - ίσα, η κοπέλα που βρισκόταν στο πάρκινγκ και επιβεβαίωνε τις επιστροφές, έριξε μια γρήγορη ματιά στο αυτοκίνητο και μετά από λίγο μου επιστράφηκαν τα χρήματα που μου είχαν δεσμευτεί από την κάρτα κατά την παραλαβή.


Οι εντυπώσεις από το St. Denis ήταν ανάμεικτες. Το κέντρο του δεν με ενθουσίασε, υπήρχε βρωμιά από τα διάσπαρτα χύμα πάρτι, ενώ και πολλά ιστορικά κτήρια φαίνονταν παρατημένα από τις αρχές. Τουλάχιστον το πάρκο το οποίο επισκέφθηκα το απόγευμα λίγο το έσωσε. Κάποιος και να μην επισκεφθεί το St. Denis δεν θα χάσει και πολλά, δεδομένου των υπόλοιπων αξιοθεάτων του νησιού. Πάντως, αποτελεί μια προφανή και βολική ολιγόωρη στάση για κάποιον που θέλει να επιστρέψει στο αεροδρόμιο.


Τελικά, από τη Ρεϊνιόν θα αναχωρούσαμε λίγο πριν τις 8 το βράδυ, και μετά από 11,5 ώρες θα προσγειωνόμασταν στο Παρίσι, την επόμενη μέρα στις 5:30 τα χαράματα. Εκεί, θα έτρωγα πρωινό μέχρι να ανοίξει το γραφείο για να αφήσω τις βαλίτσες και να έφευγα γραμμή για τις αεροπορικές επιδείξεις!

Από την πτήση της επιστροφής δεν θυμάμαι και πολλά. Έχοντας πλέον μεταλλαχθεί , κατάφερα και κοιμήθηκα αρκετές από τις ώρες της πτήσης. Το μόνο αξιοσημείωτο που μου έμεινε από τη βραδινή πτήση ήταν κάτι αστραπές κάπου πάνω από την Αιθιοπία. Θυμάμαι σε κάποιο σημείο να ξυπνάω για φαγητό και μετά να ξεραίνομαι πάλι. Κάποτε δεν μπορούσα να κλείσω μάτι σε πτήση...


Ημέρα 16 [αρχή]

Φτάνοντας στο Charles de Gaulle κατά τις 5, ήλπιζα ότι θα έβρισκα κάτι αξιόλογο για καλό πρωινό. Όμως στο αεροδρόμιο τα διάφορα φαγάδικα που ήταν ανοικτά τέτοια ώρα δεν με ξετρέλαναν, καθώς το πρωινό που σέρβιραν δεν φαινόταν ιδιαίτερα πλούσιο. Εν τέλει, έκατσα σε ένα που σέρβιρε κρουασάν, τοστάκι, χυμό και καφέ. Φοβόμουν λίγο τον συνδυασμό για τη συνέχεια της μέρας, αλλά παραδόξως όλα καλά...

Κάποια στιγμή, λίγο μετά τις 7, άνοιξε και η υπηρεσία φύλαξης αποσκευών. Είχα την ατυχία να πέσω πίσω από κάτι Κινέζους που προσπαθούσαν να συννενοηθούν με τον βαριεστημένο υπάλληλο για να αφήσουν ένα βουνό από βαλίτσες. Συνδυασμός που σκότωνε, αλλά τι να έκανα, ήταν η μόνη δυνατότητα που είχα να ξεφορτωθώ τις βαλίτσες για σήμερα. Τελικά, μετά από καμία ώρα ξεμπέρδεψα, οπότε και έφυγα ανυπόμονος για ένα άλλο αεροδρόμιο της πόλης, το Le Bourget!

 

[Nikos1986]

10. Σαλόνι Αεροπορίας & Διαστήματος

Λίγα Λόγια για το Σαλόνι Αεροπορίας & Διαστήματος

Το Σαλόνι Αεροπορίας & Διαστήματος διοργανώνεται από το 1949 κάθε μονή χρονολογία, τις πρώτες χρονιές στο αεροδρόμιο Orly και πλέον στο Le Bourget. Το 2021 ακυρώθηκε λόγω του κορωνοϊού, όμως έλαβε χώρα ξανά το 2023 και φέτος, το 2025. Πραγματοποιείται στα τέλη Ιούνη και συνολικά διαρκεί μια εβδομάδα. Από Δευτέρα μέχρι Πέμπτη είναι καθαρά μια εμπορική έκθεση, ενώ το ΠΣΚ είναι ανοικτό και για το κοινό. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αντίστοιχο σαλόνι στον κόσμο. Πέρα από το καθαρά εμπορικό κομμάτι, υπάρχουν πολλά στατικά εκθέματα, αλλά και αεροπορικές επιδείξεις το τελευταίο τριήμερο.

Για τους ανυπόμονους φαν του είδους, τις ζυγές χρονολογίες, πραγματοποιούνται το Farnborough International Airshow κοντά στο Λονδίνο και το ILA Berlin Air Show στο Βερολίνο. Το σαλόνι του Παρισιού, το 2025 άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το τριήμερο 20-22/6, ενώ το 2027 έχει προγραμματιστεί για το τριήμερο 18-20/6.

Τα εισιτήρια ήταν φθηνά: είχαν 18 ευρώ και μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν οποιαδήποτε μέρα του τριημέρου. Με το εισιτήριο αυτό, μπορείς να μπεις και στο Musee de l'Air et de l'Espace, το οποίο στεγάζεται επίσης στο αεροδρόμιο του Le Bourget. Η δωρεάν αυτή είσοδος ισχύει από την Δευτέρα, μετά τη λήξη του Σαλονιού, και για μια εβδομάδα.

Όσον αφορά την πρόσβαση στο event, αυτή είναι εύκολη, καθώς κατεβαίνεις στη στάση "Le Bourget" του RER B (η ίδια γραμμή που πάει στο Charles de Gaulle). Από εκεί περνούν συνεχώς δωρεάν λεωφορεία που πηγαίνουν στο αεροδρόμιο με την έκθεση. Επίσης, και κατά τη λήξη των αεροπορικών επιδείξεων, αναχωρούν συνεχώς δωρεάν λεωφορεία από το αεροδρόμιο προς τη στάση του τρένου.

Το Σαλόνι είναι από τα σημαντικότερα του κόσμου και εδώ έχουν παρουσιαστεί κατά καιρούς για πρώτη φορά στο Ευρωπαϊκό κοινό διάφορα αεροπλάνα και πύραυλοι. Μεταξύ αυτών ο Σοβιετικός Vostok που 6 χρόνια πριν είχε στείλει τον Γκαγκάριν στο διάστημα, το Concorde, το Α310 και το Β767, το Rafale, το Mryia κουβαλώντας στην πλάτη του το Σοβιετικό διαστημικό λεωφορείο Buran, το επίσης Σοβιετικό Su-27, το στελθ F-117, το Β-2, το Eurofighter Typhoon, το B777, το A321neo, το F-35 και δε συμμαζεύεται.


Tip: Σε διάφορα περίπτερα που υπάρχουν διάσπαρτα στο αεροδρόμιο πωλείται νερό σε μικρά αλουμινένια κουτάκια σαν της κόκα-κόλα: το 2023 είχε 2 ευρώ το κουτάκι, φέτος είχε 2,5. Για να μην δώσει κανείς ένα σωρό χρήματα σε νερά (ναι, έδωσα πάνω από 20 ευρώ το 2023 που πήγα πρώτη φορά), δεδομένης της ζέστης και του ήλιου (το μεταλλικό κουτάκι σε 2 λεπτά έχει ζεσταθεί), θα συμβούλευα να έχει μαζί του θερμός το οποίο μπορεί να γεμίζει δωρεάν στις βρύσες που υπάρχουν διάσπαρτες στον χώρο. Εγώ το είπα...


Ημέρα 16 [συνέχεια]

Κατά τις 10:30 είχα φτάσει στη στάση του RER, όπου παρά τον κόσμο προχωρήσαμε γρήγορα. Ουσιαστικά ούτε κάθε 2 λεπτά ερχόταν και ένα λεωφορείο, γέμιζε και έφευγε. Θυμόμουν ότι τα λεωφορεία φεύγουν από τη στάση που βρίσκεται πίσω από τη δυτική αποβάθρα των τρένων, οπότε κατευθύνθηκα απευθείας προς τα εκεί.

Η ουρά σχετικά μικρή, αντίθετα γινόταν χαμός στον έλεγχο στο αεροδρόμιο, στον οποίο φάγαμε γύρω στα 45 λεπτά. Γινόταν οπτικός έλεγχος στις τσάντες, ενώ αν κάποιος μετέφερε υγρά (π.χ. νερό) του ζητούσαν να πιει μια γουλιά από αυτό.

Η μικρή ουρά περιμένοντας το λεωφορείο (πάνω) και η λιιιιγο μεγαλύτερη ουρά για τον έλεγχο στο Le Bourget (μέση και κάτω) ​

Για να βγεις στην πίστα ο συντομότερος τρόπος ήταν να περάσεις μέσα από τον εκθεσιακό χώρο. Τα περισσότερα περίπτερα ήταν άδεια από τους εκπροσώπους των εταιριών, παρ'όλ'αυτά υπήρχαν κάποια που ήταν επανδρωμένα. Αρκετά είχαν και τα εκθέματα, οπότε υπήρχε κόσμος σε αυτά. Διάφορα τα είχα δει και το 2023, οπότε δεν έκατσα πολύ στο κτήριο της έκθεσης. Γενικά, ο χώρος είναι οργανωμένος ανά χώρες και ανά εταιρείες.

Ομοιώματα του Ariane 6 (πάνω) και ενός δορυφόρου (κάτω)

Το μη επανδρωμένο Αμερικάνικο Fury (πάνω), το Κινέζικο C929, παρόμοιας κλάσης με το 787 (μέση), και το αερο-ταξί Archer (κάτω)​

Βγαίνοντας από τον εκθεσιακό χώρο υπήρχαν τα στατικά εκθέματα, κυρίως της πολεμικής αεροπορίας από ΕΕ και ΗΠΑ. Όπως και την προηγούμενη φορά γινόταν χαμός στον κόσμο τριγύρω. Όμως ήξερα πού ήθελα να πάω και τα περισσότερα από αυτά τα αεροπλάνα και ελικόπτερα τα είχα δει και την προηγούμενη φορά, οπότε δεν έκατσα πολύ ώρα εκεί.

Το Γαλλικό Rafale (πάνω), το ελικόπτερο Η160 της Airbus (μέση) και το μη-επανδρωμένο Aarok (κάτω)

Το Α400 (πάνω), πύραυλοι (μέση) και ραντάρο (κάτω)​

Κάμποσα άλλα στατικά εκθέματα υπήρχαν γύρω από το μουσείο. Κάποια από αυτά, όπως οι πύραυλοι Ariane, το 747 και το 380 είναι μόνιμα εκθέματα.

Ομοιώματα των πυραύλων Ariane 1 (πάνω) και Ariane 5 (μέση). Επίσης, υπήρχε ένα 747-100 (κάτω), στο οποίο νομίζω μπορούσες και να μπεις, καθώς και ένα 380.​

Από το μουσείο και παράλληλα με τον διάδρομο του αεροδρομίου, υπήρχαν και άλλα πολεμικά κυρίως αεροπλάνα. Τη μια πλευρά την είχαν καταλάβει οι ΗΠΑ, ενώ από την άλλη υπήρχαν Ευρωπαϊκά πολεμικά και κάποια, κυρίως αραβικά, πολιτικά.

To drone "Reaper" (πάνω), καθώς και το Eurofighter Typhoon, το οποίο θα βλέπαμε αργότερα και εν δράσει (κάτω)

Μούρη με μούρη το A400 και το 350-1000XWB

Το πολυσυζητημένο F-35 (πάνω και μέση) και το F-15 (κάτω)

Το αμερικάνικο C-17​

Έβγαλα και την καθιερωμένη φωτογραφία με το STOP...

Η αστεία πινακίδα του STOP​

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο κόσμος ήταν πολύς. Παρ'όλ'αυτά, υπήρχε μια τάξη από τον κόσμο, κάτι που δυστυχώς έχει εκλείψει από την Τανάγρα χρόνια τώρα (ομπρέλες, τραπεζάκια, καρέκλες κλπ ). Ελπίζω κάποιος από τους διοργανωτές να το διαβάζει αυτό...

Κάμποσος κόσμος δίπλα από τον διάδρομο​

Κλείνοντας αυτή την παρένθεση, πάμε στις ίδιες τις επιδείξεις. Το πρόγραμμα ξεκινούσε στις 12 και ολοκληρωνόταν στις 17:50. Το πρόγραμμα της Κυριακής ήταν το παρακάτω (αναρτημένο και εδώ). Λίγο μετά τις 3, θα βλέπαμε και την Ελληνική ομάδα ΖΕΥΣ.

22 juin 2025	12:01	AIRBUS	A400M PARA	Airplane
22 juin 2025	12:20	EXTRA Aircraft	Extra 330 EVAAE	Airplane
22 juin 2025	12:32	BOEING	SUPERSTEARMAN WINGWALKER	Airplane
22 juin 2025	12:44	PIPISTREL	Velis Electro	Airplane
22 juin 2025	12:53	GLOBE Aircraft/TEMCO	GC1B / Globe Swift	Airplane
22 juin 2025	13:02	NH Industries	NH90 ALAT	Helicopter
22 juin 2025	13:11	INNOVAVIS	SOL.EX	Glider
22 juin 2025	13:22	Airbus	RACER	Helicopter
22 juin 2025	13:29	DASSAULT	Falcon 6X	Airplane
22 juin 2025	13:36	DASSAULT	RAFALE	Airplane
22 juin 2025	13:48	CURTISS	WARHAWK	Airplane
22 juin 2025	13:57	POTEZ	FOUGA CM170	Airplane
22 juin 2025	14:08	YAKOVLEV	YAK3	Airplane
22 juin 2025	14:15	CONAIR AVIATION	TURBO FIRECAT	Airplane
22 juin 2025	14:27	NORTH AMERICAN AVIATION	T-28C TROJAN	Airplane
22 juin 2025	14:38	DASSAULT	Flamant	Airplane
22 juin 2025	14:45	North American Aviation	MUSTANG	Airplane
22 juin 2025	14:54	JMB AVIATION	VL3 turbine	Microlight
22 juin 2025	14:59	BETA Technologies	BETA TECHNOLOGIES ALIA CX300	Airplane
22 juin 2025	15:04	LOCKHEED MARTIN	F-16 Zeus	Airplane
22 juin 2025	15:15	AIRBUS	A400M	Airplane
22 juin 2025	15:30	DASSAULT-DORNIER	ALPHAJET PAF	Airplane
22 juin 2025	15:50	LOCKHEED MARTIN	F35	Airplane
22 juin 2025	16:03	DASSAULT	Rafale	Airplane
22 juin 2025	16:09	DOUGLAS Aircraft Company	DC3	Airplane
22 juin 2025	16:20	EUROFIGHTER Gmbh	Eurofighter TYPHOON	Airplane
22 juin 2025	16:35	NORTH AMERICAN AVIATION	BRONCO	Airplane
22 juin 2025	16:43	MUDRY	CAP-10	Airplane
22 juin 2025	16:52	SCHEMPP-HIRTH	Duo Discus T	Glider
22 juin 2025	17:02	BEECHCRAFT	BEECHCRAFT BONANZA	Airplane
22 juin 2025	17:10	AIRBUS	EC 665 TIGRE	Helicopter
22 juin 2025	17:24	EXTRA Aircraft	Extra 330 EVAAE	Airplane
22 juin 2025	17:37	MARGANSKI & MYSLOWSKI	Swift S-1	Glider

Τελικά, έφτασα στο σημείο που θυμόμουν και από την προηγούμενη φορά και είχα ωραία θέα στο διάδρομο, λίγο μετά τις 1, ενώ πετούσε το Falcon 6X. Το μόνο αεροπλάνο που ήθελα να δω και είχα χάσει, ήταν το Α400, το οποίο το είδα από μακριά να ρίχνει Γάλλους αλεξιπτωτιστές. Δεν πειράζει, θα το ξαναέβλεπα και μετά.

Οι Γάλλοι αλεξιπτωτιστές από το Α400, τους οποίους είχα δει ενώ χάζευα και τα ομοιώματα των Arianes​

Λίγο μετά το Falcon, πέταξε το Rafale. Εννοείται εκεί ξετρελάθηκε το Γαλλικό κοινό...

Το Γαλλικό Rafale, ένα αεροπλάνο που πήρε χειροκρότημα από τους Γάλλους​

Επίσης, πέταξε και ένα πυροσβεστικό Firecat, Καναδέζικης κατασκευής του '70, το οποίο σε κάποιο πέρασμα πέταξε και νερό.

Το πυροσβεστικό Firecat​

Λίγο αργότερα είδαμε το Mustang, γνωστό Αμερικάνικο πολεμικό του Β’ΠΠ.

Το Mustang, χαρακτηριστικό αεροπλάνο του Β'ΠΠ​

Αν και περίμενα το F-16 της ΖΕΥΣ, πριν πετάξει αυτό, απογειώθηκε ένα ηλεκτρικό Alia CX300. Το αεροπλάνο αυτό ήταν εντυπωσιακό, από κάτω μου θύμιζε το αυτοκίνητο - αεροπλάνο του Σκαραμάνγκα στην ταινία του James Bond "The Man With The Golden Gun".

Το CX300, ένα αεροπλάνο που μου θύμιζε το αυτοκίνητο - αεροπλάνο του Σκαραμάνγκα​

Όταν επιτέλους ήρθε η ώρα του ΖΕΥΣ, αυτό απογειώθηκε, ενώ το Α400 έπαιρνε και αυτό σειρά για αμέσως μετά.

Το F-16 από την ομάδα ΖΕΥΣ ​

Το Α400 το είχα δει από μακριά στην αρχή, όμως τώρα απογειωνόταν μπροστά μας. Το αεροπλάνο ήταν γομάρι σχετικά με τα μαχητικά που είχαμε δει (και θα βλέπαμε). Για το μέγεθός του, μου έκανε εντύπωση η κλίση που έπαιρνε κατά την άνοδο και όταν έστριβε.

Το Α400 φαινόταν γίγαντας, μπροστά στα μαχητικά που πετούσαν νωρίτερα (και αργότερα)​

Από τις 3:05 που ξεκίνησε το σόου με το ΖΕΥΣ και για την επόμενη 1,5 ώρα θα ήταν το καλύτερο κομμάτι του σόου. Παρ'όλ'αυτά, πριν ακόμα προσγειωθεί το Α400, έσκασε μύτη μπροστά μας το πυροσβεστικό που ήταν τόση ώρα στο πλάι. Εκεί θυμήθηκα το σκηνικό του '23, όπου και η έκπληξη του μπουγελώματος ήταν από τις αξέχαστες στιγμές των επιδείξεων. Αν και δεν είχε την ζέστη που είχε και τότε, το μπουγέλωμα που φάγαμε είχε πολύ πλάκα και σίγουρα κάτω από τον μεσημεριανό ήλιο τόσες ώρες ήταν παραπάνω από καλοδεχούμενο. Το στυλ του πυροσβέστη μου θύμιζε πολύ Duke Nukem, απλά στο μελαχρινό... Πάντως, ίσως και να τον γκαντέμιασα: ανεβαίνοντας στο πυροσβεστικό δεν είχε ασφαλίσει καλά την σκάλα, αυτή άνοιξε κι άλλο και ψιλοσαβουρώθηκε. Πάντως, πήρε το μεγαλύτερο χειροκρότημα, όχι όμως τόσο όσο το ’23 που είχαμε πραγματικά κορακιάσει από τη ζέστη.

Το πυροσβεστικό, που έφαγε πολυυυ χειροκρότημα για το μπουγέλωμα που ακολούθησε ​

Ο χαμός από τους Γάλλους έγινε όταν ήρθε η σειρά των Patrouille de France, που είναι η ακροβατική ομάδα της Γαλλικής Πολεμικής Αεροπορίας. Θεωρούνται από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο και πετούν με Alpha Jet. Μπροστά μου είχα και μια θείτσα, έκανε σαν τρελή...

Οι Patrouille de France, οι οποίοι άκουσαν με διαφορά τους περισσότερους επευφημισμούς​

Αμέσως μετά τους Γάλλους, σειρά είχαν οι Αμερικάνοι με το πολυσυζητημένο εδώ F-35. Μου άρεσε πολύ αυτό το αεροπλάνο, το οποίο έβλεπα μόλις για δεύτερη φορά. Το μόνο κακό ήταν ότι είχαμε μπροστά το πυροσβεστικό και δεν είδα την απογείωση.

Το F-35​

Μέχρι να ξαναεπιστρέψουμε στα σύγχρονα αεροσκάφη, πέταξαν άλλα δύο "παλιά": το DC3 από το '30 και το Bronco από το '60 με καμουφλάζ ερήμου.

Το επαναστατικό DC3, αεροπλάνο του '30

Το Bronco με το καμουφλάζ της ερήμου​

Στη συνέχεια είδαμε το Eurofighter Typhoon, του οποίου είχε φάει τη σειρά το Bronco.

Το Γερμανικό Typhoon​

Κλείνοντας με τα πολεμικά αεροπλάνα, είδαμε και ένα glider, το οποίο όμως δεν το χαρήκαμε ιδιαίτερα, καθώς δεν ήταν τόσο ευδιάκριτο στον ουρανό με την ελαφριά συννεφιά και την ψιλο-θολούρα.

Το Glider, το οποίο όμως την περισσότερη ώρα το ψάχναμε στον ουρανό, καθώς δεν ξεχώριζε εύκολα από την σπαστική συννεφιά​

Κάπου ανάμεσα στα αεροπλάνα των επιδείξεων, είδαμε και το Α380 της Emirates, καθώς απογειωνόταν από το διπλανό Charles de Gaulle.

Πετύχαμε και μια εμπορική πτήση, της Emirates, από το γειτονικό Charles de Gaulle​

Λίγο πριν τελειώσουν οι επιδείξεις, πέταξε και το ελικόπτερο Tigre, της Eurocopter (πλέον Airbus).

Το επιθετικό ελικόπτερο Tigre​

Κατά τις 5:30 ξεκίνησα για να γυρίσω στην στάση του λεωφορείου, προκειμένου να επιστρέψω στο μετρό και εν τέλει στο Charles de Gaulle. Ο ουρανός πλέον είχε σχεδόν καθαρίσει από σύννεφα, πάντως δεν είχα παράπονο από το θέμα του καιρού: το '23 είχε αρκετή παραπάνω ζέστη και την είχα βγάλει με κουτάκια νερού και χωρίς καπέλο (κάτι που θεωρώ απαραίτητο για όποιον πάει ).

Επιστρέφοντας πάλι πίσω, προς το μουσείο του αεροδρομίου​

Παρεμπιπτόντως, στην επιστροφή ΟΛΑ τα καταστήματα με αναμνηστικά ήταν είτε κλειστά είτε φίσκα στον κόσμο αλλά χωρίς απόθεμα σε πολλά από τα προϊόντα. Οπότε, αν κάποιος θέλει να πάρει αναμνηστικά, ας το έχει υπόψη και να πάει το πρωί: έτσι κι αλλιώς, οι επιδείξεις αρχίζουν αργά, κατά τις 12.

Λίγο πριν την έξοδο, πέρασα από τον εκθεσιακό χώρο της Dassault. Από μακριά μου είχαν τραβήξει την προσοχή τα μοντέλα δύο στελθ. Πλησιάζοντας είδα και έναν τύπο εκεί, με ένα ύφος που θα έκανε ακόμη και τον Τσακ Νόρις να τρέμει...

Κάποια μοντέλα stealth, αν και τον τύπο να τους στέλναμε στο φανερό, θα τους σκόρπιζε όλους με αυτο το βλέμμα και θα κάναμε τη δουλειά μας ​

Η μέρα ήταν πολύ γεμάτη, είναι κρίμα που μπορώ να ανεβάσω μόνο στατικές φωτογραφίες από τις πτήσεις. Κανείς θα πρέπει να βρεθεί εκεί, για να δει τις μανούβρες, να ακούσει τον ήχο και να νιώσει το ωστικό κύμα. Αν είναι τυχερός, μπορεί να πέσει και στην παρουσίαση ενός καινούριου μοντέλου.

Αλλά και η ίδια η διοργάνωση είναι άρτια. Το εισιτήριο είναι ιδιαίτερα προσιτό, ενώ και η πρόσβαση είναι πολύ εύκολη, από την ίδια τη γραμμή του RER που πάει στο Charles de Gaulle. Οι διοργανωτές δεν αφήνουν τον καθένα να μπει κουβαλώντας ό,τι θέλει οδηγώντας σε αυτό το μπάχαλο της Τανάγρας. Επίσης, αν έχεις μέρες στη διάθεσή σου και μετά το σόου, το εισιτήριο των επιδείξεων ισχύει για την επόμενη εβδομάδα και για το μουσείο του αεροδρομίου.

Από την άλλη, υπάρχει το πρόβλημα με τα ακριβά αλουμινένια κουτάκια νερού, που αντιμετωπίζεται αν έχεις μαζί σου θερμός και το γεμίζεις στις διάσπαρτες βρύσες της Airbus. Το μεγάλο πρόβλημα που παραμένει, είναι το μόνιμο πρόβλημα του Παρισιού τα τελευταία χρόνια: οι ατέλειωτες ουρές. Όμως αυτό το παίρνεις απόφαση, πριν καν κλείσεις τα αεροπορικά...


Παρίσι - Αθήνα

Από το Le Bourget, εν τέλει, πρέπει να έφυγα κατά τις 18:00. Παρά τον χαμό στην κίνηση που είχε εκείνο το απόγευμα, είχα περιθώριο, καθώς η πτήση της Aegean για Αθήνα έφευγε μετά τις 22:00. Εν τέλει, μέχρι το σταθμό RER "Le Bourget" και μετά με το τρένο μέχρι το Charles de Gaulle πρέπει να το κάναμε γύρω στη 1,5 ώρα.

Στο Charles de Gaulle, αφότου πήρα τις αποσκευές, είχα μια έγνοια, καθώς η βαλίτσα ήδη ήταν βαριά από τη Ρεϊνιόν. Είχα χώσει μέσα και κάποια σουβενίρ από τις επιδείξεις... Τελικά, στο ζύγισμα βγήκε 24 κιλά, έχοντας ΤΑ ΠΑΝΤΑ μέσα. Τέλος πάντων, την πέρασα ΟΚ. Η βαλίτσα ήταν θεόβαρη, έχοντας από μαγιό μέχρι μπουφάν. Πάντως δεν θυμάμαι ποτέ να είχα φτάσει τα 20 κιλά στη ζύγιση.

Στο τέλος, φύγαμε κατά τις 22:30. Το περίεργο της υπόθεσης ήταν ότι πάνω στο ηλιοστάσιο είχε φως ακόμα έξω, λες και ήταν απόγευμα, κάτι που το είχα ξεχάσει για την πόλη αυτή. Ύστερα από μια τρίωρη πτήση, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, φτάσαμε χαράματα στην Αθήνα, ολοκληρώνοντας έτσι αυτό το ταξίδι, όπου για αλλού ξεκίνησε και τελείως αλλού κατέληξε!